장음표시 사용
501쪽
miliares, legendum iam olim censuimus in ultimis verbis , culam in sinibus Allobrogum . non Clitarone, ut vulgb edi solet. Fines Allobrogum facit Gratianopolim , quia ad Isaram polita est, qui Allobroges claudit, separatque a Vocontiis. .
i DRoso J Magni Felicis fratri, praestantis doctrinae ac iudici j viro. I Sie enim Felicem alloquitur in Carmine IX.
Germanum tamen ante sed memento Doctrina columen Probum aduocare.
Probi verb uxor Eulalia, Carmine xxiv. sub finem. Quare Eulsella Sidoni j soror hoc loco, sed soror patruelis. Nam ut frater inte dum dicitur non solum germanus, verum etiam patruelis: sic sorori tum germana, tum patruelis , aut etiam consobrina.
III, CLAVDIAM vs J Mamertus Claudianus Viennensis Ecclesiae presbyter, Mamerti Episcopi frater. Discernendi enim sunt germani duo Mamertus Episcopus, & Mamertus Claudianus presbyter, cuius est haec epistola. Utrique commune vocabulum Mamertus et sed Episcopo proprium id nomen fuit, presbytero cognomen. nam proprium & verum huius nomen Claudianus. LIBELLOs rLLos J Tres libros de statu animae, quos Claudia- Mus presbyter Sidonio dedicauit, praefixa hoe titulo epistola, Prafectorio Patricio doctissimo viro G- optimo C. Sosiis Sidonio Claudianus Falutem. De his Gennadius in Claudiano. IN usus iso P vM J Sidoni j in pauperes munificentiam prae clari exempli testimonio confirmat Gregorius Turon. lib. I i. cap. xx M. Cum esset. inquit, magnifica sanctitatis , atque ut diximus ex senatoribus primis , plerumque nesciente coniuge va is argentea aufer ba a domo, est pauperibus erogabat. QSod illia cum cognosceret, sta dat Abatur in eum e sed tamen dare egenis pretio species domi re ita
UOLvMEN rLLvDJ Librorum de statu animae. Hoc enim est opus, quod tantis ornat laudibus , de quo& lib. v. epist. ii. QUEM CONTRA Loca ITVR J Is est Faustus Episcopus Reiensis. qui, ut auctor est Gennadius, libellum scripserat aduersus eos qui dicunt esse in creaturis aliquid incorporeum, confirmans nihil credendum eiusmodi praeter Deum. Quem errorem confutat in libris de statu animae Claudianus : quibus propterea praemitti solet Fausti libellus, sed tacito nomine auctoris. Quanquam Faustus hanc
502쪽
suam sententiam minime dissimulabat, quam adspersit etiam epistolae ad Paulinum. Eadem enim multorum olim fuit haeresis, ut Tertulliani , qui animae corpus sed tenuissimum deputat in libro de anima : Siquidem prae ipsa, inquit, tenuitatis subtilitate de Iide corporalitatis periclitatur. DE HYMNO Tvo J Adnotarat hoc loco Scholiastes quidam Hymnum fgnificari, cuius initium est , Pange lingua gloriosi presium
certaminis. Et quidem stylum redolet cultiorem, quam Fortunati esse soleat, cui tamen illum tribuunt antiqui etiam scriptorcs, de codices. In eum praeterea scite cadunt omnia quae laudantur a Sidonio Scriptus est versibus trochaicis, quibus inserti aliquando pyrrichis numeri. commaticus est, crebris, aptisque commatiis incisus, sententiis non interruptis, sed molliter cum versu cadentibus. Denique Claudiano carmen hoc vindicat non solum vetus scholiastes, quem dixi : verum etiam Gennadius, non quidem ut editus est, sed prout in codice coenobi j S. Michaelis de Tumba vulgatis auctior in Claudiani mentione legitur his verbis : Scri u st odia nonnulla: inter qua
mnum de passione Domini, cuius principiam est , Pange lingua gloriosi. Fuit autem frater Mamerti Viennensis Episivi.
MUNICIPALES ET CATHEDRARIOS ORATORE si
Municipales oratores Sidonio esse ignobiles & obscuros, supra monui ad epistolam ultimam lib. i. Non dissimili sensu cathedrarios nunc dicit, Senecae imitatione, qui cathedrarios philosophos veris Opponit in libro de breuitate vitae : Solebat, inquit, dicere Fabianus, non ex his cathedrariis philosephis ,sed ex veris O antiquis. SIMPLI CIO ET A POL LIN A n i J Hos iterum coniungit epist. IV. xo. ad singulos etiam seorsim alias scribit. Videntur fratres fuisse, cum Sidonio necessitudinis vinculo colligati. quod quidem de Apollinari liquet ex epistola ix. lib. II. Apo Lxi NAR IJ Eidem. Inuitati ad Martyris apud Arvernos VI. sollennitatem Simplicius & Apollinaris, ab instituto itinere metu hostium destiterant. Factii in laudat Sidonius, gaudesque domum , id est similiam, nullis ad id tempus aduersis turbatam, hostium incursibus non fuisse expositam. Cave igitur ad arcem Poliniacam cum viro docto referas: aut de arce illa tibi persuadeas , vel Apollinarium olim suisse, vel nomen ab Apolline derivass.. quod Gabriel Simeonius, homo Hetruscus ingenioso commento sibi visus est diuinasse. Nam vetus nomen arcis Pod omni acus. quod passim legere est tum in aliis antiquis monumentis, tum in litteris Vrbani V. Papae ad Carolum regem pro Armando Vicecomite, loci domino. MAx IMO HY EMis Ac CENTvJ Id Graecis 2 ἐριμ μαν νίκμέ. Nouat vocis notior quam iterum usurpat lib. v. epistola
503쪽
xv D. ab accentu ludi, & lib. V II. plausuum maximo accenta.
Evonio J Quidam libri Enuodio. alij Eubodio, more antiquo. Huic mittit epigramma : quod cius rogatu scripserat in argentea concha incidendum, quam reginae Gothorum Ragnahildae Eutaei
DUAE SEc UNDAE PROCES s. J Horae quatuor ab ortu Solis. Alteram secundam dixit in Narbone : Chm mane exierat nouum , cst calescens Horam sol dabat alteram secundam. Ea est hora nostra per aestatem pauid amplius quam nona. SEMis CAU. sTRIATVRI si Striatam fieri concham oportuit, ut natiuam reserret. Sunt enim conchae marinae quaedam striatae Plinio de Apuleio . Sitiae porr5 de striges in columnis ac vasculis quid sint, notum ex Vitruvio. Hic ventres pandi sunt striges, id est can liculi, quasi sulcus in arato; curua capita striae, partes eminulae, velut porcae inter sulcos. Δ iREoi NAE R A G N A H i L D IE J Eurici uxori. Huius enim ut potius existimem quam Theodorici, facit ratio temporum quibus haescriptae sunt epistolae, de quod sub huius finem suadet occuli auch rem epigrammatis, ne videlicet muneris gratiam deterat si prodatur quod quidem superstite Theodorico, cui gratus & familiaris erat, non diceret Sidonius. Reginae igitur nomen uni Sidonio debemus. cui eognominem alteram, Sigiualdi nostratas uxorem, memorat Gregorius Turon. In vita .Emiliani.
IN FORO TA ATHENAEO J Alludit ad Romanae urbis loca, in quibus recitari poemata & orationes solebant. De Athenaeo testis Lampridius in Alexandro : Ad Athenaeum, inquit, audiendorum 2 Graecorum 2 Latinorum rhetorum vel poetarum caussa frequentar processit. Capitolinus item in Pertinace & Gordiano. ac Sidonius ipse lib. ix. epist. ad Burgundionem : Dignin omnino, quem Roma plausibilom foueret vinis r quoque recitante crepitantis Athenai Absidia cuneata quaterentur, Symmachus denique lib. IX. x xc I v. De Foro Traiano Fortunatus ad Berthcramnum Episcopum Cenomannensem :Vix modo tam nitido pomposa poemata cultu Audit Traiano Roma verenda foro. De Foro Martis, index vetus adnotatio in codice Apuleiano Bibliothecae Vaticanae his verbis : Ego Salustius legi ct emendaui Roma θ-liciter, Olybrio 2 Probino Cus in fora A farris controuersiam declamor oratori Endelectio. Rarsu Constantinopoli recognoui Caesaris ct Attico Cus, Quo ex loco praeterea docemur, quo tempore cathedram Romae tenuerit Endelechius Rhetor , hoc est ut interpretor seuerus SAnctus Endelectius, orator & poeta Christianus, cuius extat bre-
504쪽
ue carmen de mortibus boum . quanquam aetatis alterum erat argu mentum ex Paulino, qui En delechij, ut amici sui, meminit in epist.
PLVs CHARTA v Es TRAJ Concha argentea, in qua exarandi erant versus Sidonij. MONACHUM COMPLET NON SUB PALLIO J Monacho- IX. rum insigne fuit pallium , ut philosophorum. Nam& ipsam mona- ichorum vitam ψ αriam Graeci patres philosophiam nominarunt. Vnde agmina palliata monachorum in funere S. Martini apud Sulpitium Seuerum. Atque ut philosophos Graeci merito ridebant, qui pallio& barba tenus philosopharentur : sic nostri monachos , qui habitu saeculo imponerent, ut ait Sidonius, quibusque tu; si incώνιον. Isidorus Pelusiotes epist. xxii. -im, σύ φῶ, άμίοπιφούα me cinae εἰ ta Alit. Monachi vitam, fratro, non complet pal73 cr barba Hismatio. PosT TERMiNλτ vM Oa VM J Infra epistola xx . X. Vt epistolanum curam terminatu libris earum conuerreremus ad stilum historia. Vterque locus indieat, Sidonii epistolarum primam editionem non fume, quam Constantio nuncupauit : sed earum aliquot libellos ante Constantianam collectionem in lucem emissos. Vs UALI SERMONE coNTExo J Latino quidem, sed rudi 8e impolito, qualis tune in usu vulgo Galliat. Olim sane Gallis sermo peculiaris dc diuersus a Latino. Vnde Varro, Hieronymo reste, Maiasilienses iti lingues vocabat, quod Graece, Latine , oc Gallice scirent. Postea feeit assidua cum Romanis consuetudo, ut Latinum usurparent, sed ut exteris gentibus euenire solet rudem & incultum, qui
proinde magistri studio de industria perpoliri deberet. Ideo laudat Ecdicium Sidonius lib. iis . epist. Hi . quod eius exemplo nobilitas Gallicana Celti ei sermonis squama deposita Latinam linguam in scholis accuratὶ perdisceret. Eodemque spectat libri vii I. epist.
REDux p ATRONus J Victorius Comes Arvernorum, quem suum iure saeculari patronum dicit lib. vir. epist. ad Volusianum. P E T R E i o J Filio sororis Mamerti & Claudiani. ad quem mittit X. Claudiani auunculi nuper vita iuncti Epitaphium. PALLIvM ET CLAvAM J Clauam itidem inter philoso-Phorum insignia cum pallio iungit lib. I x. epistola I x. & Car
Tetrica nodosa eommendat pallia cla . Prudentius in Ham artigenia: His r gerit Hereaeam viiis sapientia clavam, intenta4ue sues vicatim Gymnosophi LM. .
505쪽
E Graecis Lucianus in Parasito. ἐύλα Ηο ε ξαλιυμ ον ήΜἴin ,s ἐπάειπον. Libanius Andronico epist. cxxxv I. HI δ' - φιλοσοφω--πων χαρειν ἰῆν τάγωνα - ωνα βακαeιον. Philosiophantium , inquit, .
maledicere barba er pastis, ct baculo. de quod propius ad clauam,
λοροφοι ; Vbi nunc sunt qui patriis amiciuntur ,er tromissam barbam ose tentant, ct Hauas dextra festant externi philosephi 'TRAcTATOR J Paulo superius dixit, In expositionib- interpretem. quod eodem reserri potest. Tractatores enim dicti, sacrarum litterarum interpretes de doctores. Idcirco authenticis opponit Sldonius lib. vii. epist. ix. de Claudianus ipse de statu animae lib. I.
Sed video Prophetas, Euangeli stas, Apostolos hi authentici in post
tiam authenticoram plurimos tractatores siua propriis voluminibuι nomiana Praenotasse. Similia etiam scribit lib. 1 t. ubi Hieronymum laudat potissimum tractatorum: & Seuerus dialogo I. Origenem tractatorem sacrarum litterarum peritissimum. Vox crebra illius maximε saeculi scriptoribus: quo natum videtur innuere Vincentius Lirinensis in Commonitorio : Doctores, inquit, qui Tractatores nunc appellantur. quos hic idem εχ postolin etiam Prophetas interdum nuncupat, eo quod per eos Prophetarum mysteria populis aperiuntur. ΑNTIsTEs FUIT ORDi NE INfECvNDO J Episcopus, .
in ordine & gradu Presbyteri. Mamertum, inquit, fiatrem Episcopum plurimis in rebus ita subleuabat, ut quamuis Presbyter tantum esset, Episcopus ipse quodammodo videretur. Clericorum primo in ordine sunt Episcopi, in secundo Presbyteri, in tertio Dia oni, atque ita deinceps. Optatus Mileuitanus lib. I. uuid commemorem laicos, qui tunc in Ecclesia nulla fuerant dignitate seu furti' quid ministros plurimos ' quid diacones in tertio ' quid Presbyteros in secundo se cerritio constitutos Z Ipsi vises ct principes omnium Episcopi , ctc. ordo igitur secundus Sidonio est ordo Presbyterorum. Odo Do-robernicus de S. Wilfrido, quando factus est presbyter: ndem colla iugo subdens deiecta petito
Ordinis aptatur celebs in honore secandi. Possent eius generis testimonia innumera proferri. sed omnium instar erit lex noua Impp. Theodosii de Valentiniani, in qua Presbyterissecundi sacerdotes nuncupantur. Ea autem in codice peruetusto te gitur his verbis. . 2 o
Audemus quidem sermonem facere, solito plus timore capti, deis sanctis de venerabilibus sacerdotibus, de secundis sacerdotibus ,
506쪽
ves etiam leuitis, & eos cum omni timore nominare , quibus omis Mnis terra caput inclinat. Et post alia. De obnoxiis vetti, si qui am bulauerint cum Episcopo, vel cum Presbytero, aut etiam eum Di cono, siue in platea, siue in agro, siue in quolibet loco, nullo pa- cto eos retineri vel adduci iubemus, quoniam in sacerdotibus Ee clesia constat. Data xv. Kalendas Ianuarias, Theodosio xor. de Valentiniano It I. Cossi ιι Ex his opinor nemo non videt, presbyteros interdum dictos suin se secundos sacerdotes, aut secundi ordinis sacerdotes. qua nimirum nota distinguebant ut ab Episcopis, qui primi ordinis erant sacerdotes,&summi sacerdotes appellabantur. Quod vero doctissimo Sa- uaroni venit in mentem , presbyteros olim etiam Episcopos fuisse nuncupatos, atque ita Claudianum hoc loco Episcopum dici a Sidonio , id, ut paucis dicam, a Sidoni j mente & veterum more alienissimum est. Nec mirari satis possum, inanem fabellam de primi de d. secundi ordinis Eviscopis in quorundam animis tantum fidei obtinuisse, ut in ore scriptuque suis nihil frequentius habuant, quam duos oluia, si Deo placet, in singulis cathedris Episcopos fuisse. Mera est fabula, ut dixi. neque ad cam adstruendam ab illis quic- . quam adsertur, quod non sua sponte dissiliat. Etenim Gennadij locum, ubi Claudianum Episcopum appellare videtur, corruptum este iam alii monuerunt. Quorsum enim secum pse pugnaret, ut Episcopum hic diceret, quem Presbyterum pDstea vocat Iustus vero, qui in arca sepulcrali, quae in s. Illi dij basilica visitur, Aruernae urbis Episcopus inscribitur, non est Iustus ille Archidiaconus S. Illidi j Episcopi ; sed Iustus alter, qui re ipsa suit Episcopus Aruernorum post A uolum, ante Caesarium. cuius sane nomen apud Gregorium Turonicum in Episcoporum clencho quaeri non debet, quia post Gregorium vixit. De Ioanne denique Archidiacono Cabillonens par est allucinatio, quam prodet Epistola x x v. EPITRE PONTEM MENANDRI J Epitrepontem Menandri XII. fabulam citat Stobaeus Sermone x xcvia. ex eaque profert hos
Idem aliis locis lauriri u , Δ ποαι . Alciphron item ὀμπε inter sabulas Menandri numerat epistola ultima. de Athenaeus librox I v. Meminit de tacito auctoris nomine Quintilianus , Epitre pontas persectam orator ij iudicis ideam continere docens, lib. x.
Vicetio J viro illustri, cuius supri mentio epistola ix. Can- XIII tilleni cm Ecclesiam dicit, a Camilla vetere castello Aruernorum,
507쪽
cuius mentio in Tabula Itineratia Peutingeri. Annales rerum I Pippino gestarum anno De CL xii. Aquitaniam ingressus suadam oppiada er castella manu cepit. in quibus precipua fuere Eumonium.
lilia, Clarus mons. Duo DECIM L v ST R AJ Annos Lx. ut Iuvenalis, quem aemu- 'latur, Satyra UI3ι.
- stupet hac qui iam post terga reliquit
Sexaginta annos , Fonteio Consule natus. CRINIS IN ROTAE sPE C. BAR v AJ Vtrumque inter priserculius delicias, lege cautum Levitici x xx. ου πιιήrari GA- ία τοῦς -- ρινι τῆς rae ἰς ἰῶν. . I. ED H. -γνοι - r. hoc est interprete Hieronymo, Non in rotundum attondebitis comam, nee r detis barbam. quemadmodum, inquit Hesychius lib..vi. in Leuiticum, hi facere consueuerunt, qui barbaticas student comas.
XIV. POLEM to J Praesecto Praetorio Galliarum. cuius de Araneolae sponsae luserat epithalamium Carmine xv. in quo quidem, atque in epistola nuncupatoria, de Polemii doctrina philosophandique studio permulta. CVMVE sp As IA uo Mitti J Verba sunt Claudi j Ciuilis PM uorum principis apud Tacitum lib. v. Historiarum, sed paulo alit et a Taci to concepta. Erra Vespasianum, inquit, vetus mihi obserua
tia, ct cum priuatus esset amici vocabamur.
ET Nos ALI avo D NOMEN Fuerat enim Praesectus Vrbi . cuius dignitatis, ac magisteriae militum, par erat praerogatiua praetorianae, L. i. Cod. Theod. de Plaefectis Praetorio, si uoVt bis, de Mogisti is militum.
XV. E L A pirio J Quidam Eriphio. Rogatus ab Elaphio Sidonius , ut
ad dedicandam Ecclesiam veniret, quam ille in quodam castello thenicae dioecesis extruxerat, operam spondet. quia nimirum Episcopus Ruthenis eo tempore nullus crat, ut docet epistola v r. lib. vii. Ad Elaphium cst Rurici j epistola vii. lib. II. TVLLIAM UM ILL vDJ Libro iv. in Verrem. Praxiteles Cupidianem fecit illum . qui est Thespiis. propter quem Thespiae visentur. Nam alia visendi causa nassa est. Idem tradit Strabo lib. ix. AI A, M
Tv I. RV Ricro J Cuius & Iberiae coniiugis epithalamium cecinit Carmine xi. Episcopo postea Lemoviccnti. Is cium est, cuius naucis abhinc annis ex S. Galli bibliotheca editi sunt duo libri Epistolarum,' quas partam Episcopus, partim ante Episcopatum scripsit. In illis' sunt aliquot ad Sidonium, atque in his octaua, cui Sidonius hoc loco
508쪽
loco respondet. Eidem & alias scribit lib. v. & v III. nondum Episcopo.
ARvoc AsTi J Ex Sidoni j verbis doeemur Albogastem stylum XVII.
inter arma tractasse, domo Belgam suisse, habitasseque ad Mosellam, non procul ab Auspieio, Tullensium videlicet Leueorum episcopo: euius nuperrimὸ ad Arbo gastem edita est epistola, quae haec omniaeonfirmat. Docet enim Arigij filium fuisse, Comitem Treverorum, e stirpe Arbogastis alterius Franci, qui Comes fuit Valentiniani iunioris. Barbaros ergo, quibuscum versabatur, Francos interpretor, qui iam tum in Belgica prima dominabantur, Antistitem ciuitatis episcopum Treuirensem, Lupum verb Tricassinum, ad quem non semel Sidonius.
VOLV si Anus J Frater Sidonij. ad quem lib. vini. episto- XVIII
LUGDUNENfEMs Ecv NnAM J Lugdunenses Prouinciae Sidoni j aeuo quatuor erant, totidemque in Notitia Imper ij describun- . tur: quae ad nostram hanc aetatem antiquas retinent Metropoles. Primae caput Lugdunum, de qua lib. v.' epist. v ii. Secundae Rotomagus, cui subest ciuitas Baiocassium hoc loco. Tertia Turoni, quae nominatur in epistola Leonis Bituricensis, aliorumque episcoporum , Ne clerici expetant secularia iudicia, ad episcopos Frouincia Tertia. Sic enim ex antiquis exemplaribus ibi legendum est, non nacia, ut vulgi, legitur inter epistolas Leonis Papae, quibus haec parum cautὸ inserta est, cum eius non sit. Quartae Metropolis Senones , unde Senonia appellatur libro v o. epistola v. &in Notitia de Tractu Armoricano. Ceterum Lugdunenses Prouinciae, cu in . primum diuidi coeperunt, duae tantum suere : post quatuor factae, a Theodosio, ut coniicio. Nam ἱ Rufio Festo duae tantum numerantur, nec plures ab Ammiano Marcellino, qui Turones in secunda Lugdunens collocat, Senones in prima. ut satis appareat tertiam ex secunda, quartam ex prima natam esseo BAsIL IcAM s. PONTIFi Cis J De hac S. Martini Basilica,
quam Perpetuus Turonum episcopus condidit, remota vetere paruula, quam Briccius aedificarat, agit Gregorius Turon. lib. II. cap. xi v. 5 lib. x. In clericho Episcoporum. Eius parietibus Perpetui roiagatu varia diuersorum poetarum inscripta fuerunt cpigrammata.
quae olim collecta, nunc etiam in sterisque Sulpitii Seue i eo licibus ad vitae S Martini calcem adiecta reperiuntur: atque inter alia Sidonianum hoc, quod nobilissimo Basilicae loco, id est in abs de
incisum notant, in quam S. Martini corpus fuerat transatumi deinde alterum Paulini Petrocorij supra ostium basilica a parte Leteris quod versibus constat x x v. .hoc do :ii Pui que selo adcliam mi
509쪽
si' iu pubiere vultum, & qui sequuntur. Editi enim sunt sub finem
librorum vi. de vita 1 mini, sed sine titulo. de quibus & Paulinus ipse scribit in ςpistola ad Perpetuum. Sunt praeterea ibidem Martini Uumiensis Iersiculi: ij scilicet, quos ''r ostium a parte Meridiana adiector postea suisse, auctor est idem Gregorius lib. v. cap.
S Ex Tvs An ipso J Sextum a Martino Perpetuum dixit, quia. Iustinianum, opinor , de Armentium numerat, qui Bliccio pulso se dem eius tenuerunt. quos in episcoporum Indiculo praeterit Gregorius : proinde quartum illic a Maa tino statuit Perpetuum. At lib. II. alium calculum secutus quintum facit. EDEs IN sp AT iis J Hanc sarpe causam adscribunt, qui antiquis aedificiis noua substituunt. quod videre est in Christianis monumentis antiquarum Inscriptionum. Nolae autem in suburbana S. Felicis Ecclesia, quam Paulinul Episcopus condidit, restant hodieque versus, quos Paulini ipsius esse plerique iudicant, renovata ab eo, ut est in Natali x. Basilica compositos.
Parum erat loem ante. sacris angustiu agendis,
SupplicibuAue negans pandere pose maum. Nunc populo spatiosa Iacris altaria praebet ossiciis, mediν Martyris in fremio.
Cuncta Deo renouata placent, nouat omnia semper
Christus, ct in cumulum luminis amplisicat. Me cr dilecti solium Felicis honorans,
Et splendore simul protulit, or spatio.
XX. Si GIS MEREM R E G Iv M I V V EN EM J Gothumne, Francunt an Burgundionem, non satis exploratum. Illud certum est, Sigismerem hunc, contra quam viro docto visum sit, diuersum esse a Sigismere Comite Athalarici regis Italiae, cuius mentio apud Senatorem lib. vi M. epist. ii. tum quia loca & tempora discrepant, tum quia Comitem illum regio sanguine ortum fuisse nihil est quod suadeat. NXL AEDv Vs PATER TIBI, MATaR ARvERMAJ AEdui Ar uernis ut sedibus vicini, ita multis saepe priuatis publiciique foederibus coniuncti. Fidem faciat vetus ara marmorea, quae Genio A ruernorum a Suaui quondam Eduo posita, in Rico magi nostrae luburbano Mau siacensi coenobio restat his verbis.
GENIO ARVERNORUM SEX. ORCIVS SUAVISAE D v V s.
Avvs FRONTO J Hic idem videri potest, quod non facile as-
firmarim, Fronto Comes, gemina legatione functus ad Sueuos in Uupamam, sub Valentiniano, de cla sub Auito. Vtriusque memi-
510쪽
nit Idacius noster. prioris anno M. Martiani, posterioris triennio post, his verbis. Per Auitum Augustum Fronto Comes legatus mitti tar ad Sueuos. similiter 2 a rege Gothorum Theuderico, quia filia Romano esset imperio. ut quia uno essent pacis foedere copulati, iura foederis promissa servarent.
TERRITORII IUCUNDITATEM J Inferioris Aruerniae nostrae, quae peculiari vocabulo Lemane dicta. Huius ubertatem mul tis etiam versibus ornat in PanegyrJco Auiti. Certat enim Lemanici agri amoenitas cum foecunditate . sed amoenitatis famam, testantur Childeberti regis verba, quae recitat Gregorius, & ipse Arvernus Iib. I it. cap. ix. Dicere, inquit, erat solitus rex Velim unquam Amernam Lemanem, qua tanta iocunditatis gratia refulgere dicitur,
LEON i J Consiliario Eurici regis Gothorum, &vel ut Quaestori. hoc enim significant, quae ad eundem scribit lib. v an epist. in . tantus praeterca vir fuerit eloquentiae ac pocticae studiis, iurisque ciuilis eximia cognitione, multis passim locis praedicat Sidonius. Item Ennodius in vita Epiphanij, de huius agens legatione ad Euri
cuin. Erat, inquit, ea tempestate consiliorum Principis, ct moderator, or arbiter, Leo nomine, quem per eloquentia meritum non una
iam declamationum palma fusice erat. qui cum summo gaudio aduentum Pontificis indicauit notitia publicae. Sed Se superstes Eurico Leo :Idem quoque munus obiit malim Alarici fili j. cuius item consista-rhis a Gregorio dicitur lib. I. Miraculorum cap. x c II. PnocvLoJ Eiusdem est argumenti cum epistola Plinij xx n. libri iti . nisi quod Plinius pro liberto sabinianum patronum, Sid nius pro filio patrem exorat. A MAxi MO PALATi No J Ex eorum genere, opinor, qui sacris aut priuatis largitionibus militabant, & in prouincias a Comitibus dirigi solebant, L. I. Cod. Theod. De Palatinis sacrarum largitionum de rerum priuatarum MODUM so RTis AD DUPLUM J V sura centesima duodecim nummos singulis annis peragit incente nos Fuerant ergo ce tum aurei Turpioni hac lege dati a Maximo: usura in decennium producta cum capite conficiet ducentos vicenos. quae summa duplum sortis non aequat modi, , sed superat. Ves ina Sidonius, ut viri docti obseruarunt, excurrentis supra dimium summae rationem non habuit, quia sciebat visas communes supra duplum nec deberii nec exigr posse, L. xxv I. D. de condit. indeb &L. Iv. D. de foenore nautico. Cuius legis meminit Plutarchus , sed priuatae, Asian is a Lucullo impositae. ἀυ -κ sesu, inquit, ει α χαίου αmo v. Meminit de Diodotus lib. D. Antiquit. AEgyptiis olim la-