Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

531쪽

Asteri ius Catalogi Parin Sanctos Parres,aliosque Seriptores veteres eccissasticos, complectit M. Atque hic primo enumera tu Sancti Patre Graeci, in quibus editio primasperiun D. Dic υβι Areopagitae, Graece, 8, Florentiae, apud Phil. Iuniam, sis, eminet quae simul Λnonyin cujusdam glossarium diffieiliorum vocabulorum, quibus usus est Dion rus QEpigrammata, cuivis ejus libro praesixa, complectitur, quae posteriora Lan lexius in Cod. St. Bibliothecae augustae Vindobonens etiam repeii , atque e S. Maximi esse, censuit ac falso pro ineditis habui . Lib. III pes O misi tu Vinrib. Nee minus magno h.ibenda sunt numer X Dbram opusula de corsapu1 Rione cordis de judidio Dei resurrectione de beatitiιdine animae, de paenitentia, de luctamine Dirituali, de die itidiei 1, absque loco S anno propterea, quia antiquissimam versionem exhibent, cujus Vine Bellovacensi Spee. s. XXIV e. 3 meminit, quam pervenisse ad nostra teivpora, multi dubitarunt editam esse, nemiui adhuc in mentem venit, quod ipsum tamen Autor noster, argumentis satis idoneis evincit.

Porro rara, nec Dupinio, nec Car'eo, nec Fabricio, memorata.

est editio Basilii M. operιιm, a Raphael FHaterrano in Lari. num conversorum fol. Roma, ac metochius GL Vinwm. ι,

atque illa, eujus index est S. Bassi M. Caesariensis piscopi. opera, interpretibus Io argyrono Gregori Trapezunιio,

Raphaele Volaterrano, Rufino Pre bytero, οἱ cisini Gebara Cervicornus, Ias. 'lia, non inferioris loci, praetermittinuis, atque unius adhuc Nicerae, Serrarum, psea Heracleensis, Metropobtae, Syno r prophetiarum, adversus Iudaeos, de S. Trinitate, de Deo de Iesu Chri , , Spiritis Sancto, Graece, 8. St. chartae. Sec. XlU, Ommemoramus, opus quippe non ineditum modo, sed iis etiam, qui Hi nuriam literarium persecuti simi plane incognitum incupit Συνοιιe-- συναρογ- των ὐπο λαγιου πνευμαιος κιiου- ριένων Του Mωσεωc κα ἐκ ν Προφειν. Graeco exc: piunt Patres Latini, inter quos plures lunt, inventu rari ct cognitu perquam utiles, ut S. Cypriani opera, sol Venet per Lucam Venerum, nemini adhuc Observata, ut Lactantid

532쪽

opera fol. Ven AEam. 47i, ut editio libri biser. II 'L'la canonicas inrerpretatimis ire expostrionis, fol. Ven apud

prologo etiam ipsius edae adornata, qui in aliis omnibus editioni hiis desideratur. Eii: tu hic quidem est jam a civιο Iis. Script.DE. pag. N ed.Genev sed vitiose admodum,cujus ideo e. d.tio uire enitendatur.&, qui factum sit, ut in editionibus Operuit, Ledae omnibus desideri. tur, ostenditur, nempe inde, quia γο- doe Barius BDensius, in excudendo Bedae opere, non editione hae nostra. sed Codiee quodam Sto,usus sit, in quo ille defuerit, quem cum reliqui editores sequerelatur, inde factum esse pluat, ut ex sequentibus editionibus ille excideret. Negat igitur Clariss Landac erus, ideo factiam esse, quod Jacob pruinas inter Apostolos tribuere certe hunc Ioannem pares n. ιro punere, videatur,quod Cavens erat suspicatus Causam inte ponit hanc,quod Beda in Comment. in Joanor. XIII, non solum de hae veritate catholica, Peιrum beatissimum Apostolorum primum esse, ipse non dubitet, sed nec alius dubitare ea dore possit. Nunc quidem, hunc Beda locum, quem assert, aliis ter fortasse intelligi posse, non sputamus id tantum monemus, eum ille I 'to lugu , in quo nostra versatur oratio, Dan. nem Petro parem elare admodum ponat, atque lueulentam quandam, cur Ecclefiae Hierosolymitanae primae debeantur,

rationem asserat, quia nempe inde fon origo vangelica praedicationis incipiens, per orbem diffusa si umversum, Queide catheriae dignitatem veneratus fit etiam Paulus, in eois

minando dicens: Iacobus, Cephas, et suspicionem Canei non ineptam videri, immo tanto Deilius prologum omitti potuisse, quod eontrarius esse & Beda ipsi is veritati earlc. licae, quae quidem putabatur, editoribus videretur. Sed sequiis inur ordinem indicis nostri Mad S. Patres Graeco La: nos simul excuses, progredimur, in quibus Corpus veterum Poetarum Christianorum, Gree & Latin. 4, Venet apud Aldum A. ito xisoa Volum II excusem, nobis se offert, cujus duos lumina rarissime simul inveniuntur. Sequitur terri Pare

Catalogi complexa Theologor, aut ps S Patre scripserunt.

533쪽

st NOVA ACT ERUDITORUM

aroue in his primo Sebolasticos, quos perlustrantibus nobis o currunt memoria digni ciuini sententiarum theol. Libri Irifol. Viennae ulte i i9, quos fundum praebuisse tamiam do, quidam putant, unde lenientias sus meteret Sed hi exciaeconii Biblistb. Script. Jerme cunctorum pag. ad ostenditur Bandi in duobus ferme eculis umbardo posteriorem fuisse. Ceterum opus eu ejus summae raritatis Christophί- mi Marcelli universalis de anima traditionis opus fol. Venet iso 8 scriptiam est rarissimum, a fere incognit .m. Pergitur ad Casuisicos, tuin ad eos, qui de potesare eccle-flastica exposuerunt, postea ad illos, qui de sat Rclesiae

praeceperunt, postremo ad Polemicos,in quidem primo Catholicos eontra atheo h ivra es, inter quos minius Galeortus, de incognitis vulgo sot St. chari. Sec. X e lueet, cujus ne argumentum quidem adhuc cognitum fuit quod hic eo, pii,se enarra urti item P. Francisci irandulani de providentia De eontra philosophoros, fol. in Suburbis Novi Nog, piis rarissimum, ct Fabriel incognitum, via. Bibl. Gr. Toin VII,) immo in ipsus Autoris operibus omissum. Quod in

Potimicis Catholicis centra haereticos etiam reponi tmir, qui se sacrorum emendationi, per Lut berum iactae, Objecerunt, parum

humane ab Autore factum esse, neque ingenio ejus liberali, artibusque polito satis dignum a nobis habendum nullus dii. bitabit, nisi qui, quae sint imperii Romani leges, quae foederum pacta, prorsus nesciat. Sed pertinent litic plura, quae aliis

notanda relinquimus, a veritate non minus, quam liumanitate, alium, quae brevitas nostra non capit. Restant Polemici Catholici variarum inter se eontroversiarum in quibus est MStus Tractatur Laur. Varia in donarionem Constantini ΛΙ, Λutori aequalis, sed hine inde ab editis discrepans. me qua donatione Vallam primum movisse controversiam, enset quippe quam scriptores veteres eis inatis non omisissem, si semissent; scivi en omnino rem,s focta esst, ut ait Becauus Loe. Comm. II, s. Tunc recenset Polemicos acatholicos, Omlolieos σcatecheticos evibolicos, in quibus est Pauli Ricii Diavius in Θmb.

φυω a priori demolistrativus, . Aug. Vinii. σιη, quod opus

534쪽

MENfI SEPTEMNUS A. MDCCLIII. . I. r

rarissimum,&in suo genere unicum, hic vocatur, quia nec anis te, nec post Ricium aliquis inveniatur, qui veritatem Sνmboli Christiani a priori demonstraverit. Magno, credimus, civiis talis saerae bono neque enim eae sunt omnes Symboli doctrinae, quas possit humana ratio a priori, ut dicitiat, demonstr re Sequuntur omibolici, catechetici catholici, quorun

prinei patum tenet Expositis confessio fidei a doctrinae,

quam Status appellanter exbibueruut C. Maj in praesentibus e mitiis Aug. Germanice, sine loco, riso, eamque prsinam

hujus famosi δma Confessioni editionem vocat Quae reaut oeulorum maxime judicio discernenda est: nam, septias eam hoe anno editam esse, inter omnes constat ita mirari s

lis non possumus, qui fiat, ut, cum didicisse fideliter artes, mores emolliat, scriptor eruditus ita repente ad minimaeonviet hie abripiatur,2 crimina variatisnam illius, per e lanchthonem senum factarum, repetat, toties a nostris diluta.

Quid enim est cur ista res ad invidiam conferatur, cum non mutata illa, sed incorrupta, ipsique Camis V exhibita, Confessionis formula, atque ex ipsis imperii sacris scrinii promta, doctrinae nostrae sit hodie normi nisi forte putare aliquis eis lit, hoe ideo fieri, ut vulgi eui doctiores fere ἐτιοιλει- Ω- specti videntur, ita voculas ct reprehensiones effugiat Symis boliem libros excipiunt liturgici catholici es catholici, hos concionatorii catholici, F eatholici deinde asinae, aliique libri pii Poetae pii Scriptore multiplicis argumenti atholici α catholici Agmen claudit Appendix Theologia udalea Cabbalistica Subjuncta est Dissertatio iteraria de editiove quadam antiqua Gennadii Molarii de via salutis humanae. Prodiit illa, o Alex. Bra cani opero, Viennae Austriae A. 133o, 8, typis Urbani Alanthe, sine ulla Capitum distinctione.

Duo varo sunt, quae Autor in ea observavit: primo, multum

eam ab aliis differre, illa maxime, quae reperitur a Bibliothe. ι Patrum, quidem in iis ipsis, quae ab Allati laudentur; deinde, eundem illum Dialogum inter opera S. Anastasii cireumferri, sub titulo limi quaesionum ad Antiochum. Unda,

colligit, Dialogum, de quo loquimur, non ita indubie Gem1a- Tt a dis

535쪽

di patriaretiae adscribendum esse, ut ab eruditis adhue Lehmisit, eumque potius rare aliculus schismatici sequioris aeviscerum eise judicat. Adjuncta est huie it Clariss arie berii Columbi, Patricii Finarieust, a libusiae Lambaebur, civitatis Vindob. Secret. Disolaris Dissertatio, sua historica me-dam capita, manecdota aliquot erudita, propon Iuris enucleantur. Sunt haec an dotari in ironymi pigramma Graecum in S. Joannis Chusio Omi Sermones, quod literis uncialibus seriptum ae Codiei Sto, rutilanti atramento, mira elegantia, in membrana See. XI exarato, praemisium est. Id cum lucem nondum viderit, litic transscribemus:

536쪽

M ala reum, . a Sophonii, Constantinopolitani Patriareia, sola, unde apparet, re vera vixiae Sophronium P. C. cquidem Seculi Ut anno 9, quinquagesimo post captam a Turcis urbem, ideoque supplendum esse latereulum Patriarcharum Constantinopolitanorum, quem Fatricius dedit B. G.

Li V cap. VI. XXXI Volum VI pag. fila Iridiani Pigum tu, Poetae Lucensa ad Conradum Celten de sapphiea. DPM- lippi nisi versi Epigrammatis Agathia Scholastici in ima

Satisdam ex locis hujus Catalogi, quos percurrimus, intelligi potest, quantae opes serventur in hae Bibliotheea. Videas enim hie sacrorum labrorum editiones antiquissimas, mireque

raras ox recentiorum editionum exempla Patrum editiones primas, neque eorruptas, quod multis post exortum L Uerum areiduta, Clariss Lambacherus autor est, nec nos nega mus maxime tamen a suarum partium hominibus, ut indires expurgatorii, tot eorum detectae fraudes, hae luce clariugonendunt quod autem de Georgio Fabricio, nostrate, assert,

satis dilutum estum asse euesten aus de anmuthue Tissen- Iebasen A. N pag., . sed sinceras eas Theolagorum scripta infrequentissima, quibus priinum culta est sanctior di- seiplina ac Codices manu scripto , non admodum quidem

copiosos, plerosque tamen perquam memorabiles, non pameos etiam eximiae raritatis. Suhjec his annotationibus id potissimum egit Autor, ut, quae ab aliis non observara nosset, vel certe non satis recte tradita, moneret suppleretque Exhibuit denique modo libros ab inventa arte typographica ad annum Issio, excuses, cum antiquissimus liber hujus Bibliothecae impressus stra. 46o. Quae omnia satis indieio sunt, ouanto offecturus sit rempublieam literariam beneficio Autor doctiluinaes si pargat integram Bibliotheeam, cui praeest. ita luci exponere publieae praesertim si tandem per suo idoneos indices subjungat, quibus librorum, Autores,

editiones ordine enumerentur. reliqua, quae observata sint de iis, indicentur.

537쪽

lii Magni, Commentarium Graecae pronuntiationis, notis

in ueteres Insiriptiones, ct in alias, nu primum editas locupletatum, ad MIRTISBUM SARPEDO NIUM, Pastorem Arcadem.

Ps. g. H.

Qui nuper controveisam, dudum sopitam, de pronuntiati

ne Graeci sermonia Roiviae resuscitavit Minisbuis Sarpe. donius inter alia ideo Gregorium Placeminum reprenienderas,

quod in Epitonae operis MontDuroniani de Pa graphia Graeo, a se confecta, satis modeste proniuitiasse .esie arduum, quomodo veteres Graeei pronuntiaverint, liquido demonstrare se autem, quamvis, novorum Graecorum pronuntiationem a veteri prorsus non defecisse, non ausit pertendere, existimare tamen, si disient novi hae in re a veteribus longiuscule, illos ab iis. dem distare quam longissime, qui Dasmo autore conni filia pronuntiandae Graecae linguae rationem tueantur. Cui senten. tiae probandae quae attulerat Hrcentinus argumenta ea Μι riuus resutare instituerat. Quein hoc opusculo sibi reprimendum, d argumentum, quod Romanas ehous nuper exercuit, liquidius exponendum, suaeque existimationi consulendum esse existimavit Noster. Quod etiani ea praestitit lenitate & modestia, ut exemplo possit illis esse iteratis qui de rebus exigui momenti lites modi suscipiunt acerrima. Non se, ait, ad inlibi exemplum, de illa pronuntiatione,quae Platonis B Demsbenis aetate Athenas personuerit, disputatuis rum, sed de illa, quana mullo paene non tempore inter Graecos viguisse, numi, saxa, membranaeque, loquantur. Argumenta quibus irridus se aggressus fuerit aut esse nullius momenti, aut tam paene nullius, ut innumeris allatis contrariis eorum vis frangi queat. Haec in universum praefatus, ipsum ad argumentum aecedit,in primo statim domiturus impetu adversa brium, celebrem Piatonis locum, quo fretus Mirridus, Reichi nianis bellum indixerat, lustratum, eumque ex acce veluti munitissi.

538쪽

MENSIS SEPTEMBRIS A. MD Lm P. L

ni stima proturbatum, iit. Quo in loco ait Hato diveis tempora. is vocem taceam,quae diem sign: saee , fuisse diversis in

dis pronum latam, ab antiquiis mi ouidem Graeciae incolis ἱμi- ea, a posteris Oriim αερα a recentissimis denique ἡμιραι.j'Oi ualerat sibi Sarpedomius, sere, ut locus hie tam valide strii geret atque angeret ad vel sarios, ut hiscere contra non aut intant fallum eum spei fuisse, demonstrat ar rivi, urgens, prae ter id, quod Plato de pronuntiatione vocis minus, quam de elvmologia,sollicitus fuisse,eamque obscuratam tot diverss seri- bendi modis queri videatur, etiam hoc locum illum Philoso- phi non Erasmianae parti magis, quam Reu niame, favereis Nam aut illos eum arguere εἰ- eodem modo pronuntiat: tes, aut, si negent facere, se quoque Reuehlini asseclas non eodem modo η pronuntiare, sed hoc lenius atque brevio , quam illud, quemadmodum ramiani a x, distin-gnant Vacillasse quoque illam Platoni aequalem pronuntiati nem literae mis statim ab Alexandro in exilitatem tenuissimani prolapsam fuisse Attiiterat porro Mirti bus Terenti muri effatiam, literam E adH proxime accedere, temporaque momemti ambas, non seni nativitate distare. Non dissitetur, ita pronuntiasse Mauru recteque id eum feeisse,largitur ultro, at hilum eo non proficere causam adversari arum,cum nohdum com

pertum sit qui pronuntiatum olim a Latiuisa sueriti quintilia. m enim autore in here, ausa pla)ιe, neque Ι, audiri, mellis tesse usis fuisse veteres E es lemnque induserenter. Λ balatu ovium porro quem Suidas mullistbius literis β expresserunt, voluerat Mini bus vincere. η ut e longe productum,' non ut a pronuntiatum, olim fuisse Verum respondet Noster. non latis ludulentum esse argumentum quod a voce inarticula: anirnalium depromatur, quam nutores varii, ut varie auribus acceperint, ita variis quoque seribendi modis reddiderint,

quidam ba, alii a rursiis alii mi Tandem, ab ovium custode, ait accepiste, tenello agnos, dum ubera matrum fluunt vi, grandiores vero factor ve interdum etiam e molliter

Ioniarevi

His per se idum Caput disputatis, tertio demonstratum it

539쪽

sro NOVA ACTA RUDITORUM

Autor, mutis longum esse pronuntiandum, ex ulvisio praecipue, ars: statas Homero πα ηχη ς ubique fere erepante, ut in , τοι αἰti,c, is et re & freν in μιεν rim in ηβη αἰβ. Dubium tio est, Mirti bum, si quidem lituin hanc continuaturus sit judicium Eusathii, ut Grammatico novoque Giaerulo dignum, proscripturum, Homericant' ite Poesina tam frigido commento liberaturucti esse, quod nihil aliud effeti, quam Eustathii aevo eodem modo suisse pronuntiata Stringit tamen hoe multo fortius, ibi locorum a Poetis usurpari, ubi grammaticae rationes, flagitant, poeticae repudiant, ut ύσμω pro υσμι- αλκι pro αλκη, Δωδωνι pro Δω-λγη.&e. Porro firmandae lententiae suae alsega Grgorius Coptorum exemplum qui cum figuras literarum multarum, tum nomina quoque Hida pro η viuia pro odi Tl a , arataeeis Ptolemaeorum Regum aetate acoepta, retinuerint la Syriaca etiam Novi est versione Κώτη Criti, 'ΛΘpa Arbomi, λ mi Cumis, πιι,κυ1τος paraclita esserri. A Rusitaquoque arcessit autoritatem, sed quae magni ponderis esse nequit, propterea quod conflet, eos a Graecis sacra sua, omnemis cpaene humanitatem, illo aevo accepisse, quod ad dirime hanc litem valere negatur. Provocatur quoque ad Ara-hleam Novi est interpretationem, forte non majore cum emolumento, item ad Patres ecclesiae antiquissimos, Clementem Alexandrinum, Justinum Mart rem alios, ct ad illam notameire nomen Christi eis, πεσιν. Verba, quibus Caput hoc finit Auto qui tueatur, ipse viderit,exemplis hisce antiquis.smis, Syrorum puta Arabum Patrum, d Russorum autoritates Terentiani N-i, cujus incerta sit aetatio Persi, Iuvenalis, Martialis, atque Ausonii, inferiores esse. Crediderit ergo, ante Martialem exstitile Arabicamis Syriacam Novi Foederis interpretationes Addit non proficere adversarios oppouendo vitiatam apud Coptos, Syros, Riutas, literarum Graecarum pro-

mntiationem, cum non sit, quo refutetur qui contendere ausit, Graecam pronuntiationem ore Romauo haud minus vitiatam fuisse. Denique tot gentium in eandem pronuntiandi rationem consensum tot eculorum decursu haud mutatam, Diuilias by Orale

540쪽

MENSIS SEPTEM Ius Λ. MDCCLII P. I. sis

non posse veritatis vocem Mindieem non esse Capit Indo, monstrare studelisutor. x olim eadem propemodum ratione fuisse pronuntiatum qua tamen in re ita se gessit, ut seque dextre versatus in ea fuisse, atque in superioribus, haud videaturi Capite V de Diplubongis disputationem suscipit, tinfrem Sexti Emp rici locum profert, quo evincitur, αι α . ου, quamvis diphthongi audiant, non magis tamen, quam , ε ωο, compositas, sed aeque simplices, μοι iac. υνθέτους, καλαμευ βολους,4 elementa, esse Longa illa est Sexti dictio, quam cum totam Placentim in suo libello posuerit, nos cap talia ejus verba satis habebimus reddere: G οιχειον κιψέω καHςα, στιποιrais seu, εὐτλά-Θετον κοιν μονοποιον -

χεαι. Unde conficitur diphthongos ita dictas non ideo fuisse. ouod duae vocales diversae in ipsis voces exprimendae sint, sed uuod duobus φθογγαι, hoc est, literis, non sonis, compositae hst. Sexto subjicit Noster ustathium, cupis tamen autoritas in hae eausa exigua est, tradentis ad Iliad. I: Moc M. -α

Maurum quoque docere, Latino a atquivsore, et necesse non esse, ut, semper exaretur, quandoquidem ι longum in utroque vices ejus abunde expleata cui essato spectabiles aee dunt Autores Priscianus ct Gellius, quorum ille, vi pro omni a longo exaratum fuisse more antiquo tessatur, hic, Magni amisi in genitivo,nignea amicaei in nominativo plurali, scribi,seadet. distinetionis gratia in seribendis saltem iis, quae pronunti tio confundat A. ut avo fuisse pronuntiata a Graecis, eonficie loco Ciceronis, qui in prodigiis luctuetis Crasr adversus Padi

thos expeditionis reserat hominem Graecum, Brundisii caricas, Gauno advectas, per compita circumgestantem venales, Cai neas proclamantem, mi'. cum . Crassus exercitum navibus imponeret, non intelligens, eam vocem ad se pertinere, eaque se moneri, caveat, ne eat. ι . iam Thuydidis aetate fuisse

eodem modo pronuntiata, conflare ex illo. quod Lib. IIBιlli Peloponnesiaci referatur oraculo satis noto ηξ δ