장음표시 사용
551쪽
quirit, in quo perlusiratis erroribus generalioribus, qui ex perversis praecipue hvpothesibus originem sumunt, qua quidem
occasione in Dahlianam simul sectam invehitur Autor specialiores deteguntur errores. In his autem cautelae etiam in exhibendis porrigendisque remediis non negligendae, proponuntur, ipsam hanc scriptionem commendantes. Tertius Tractatus materia est medica, in uua messicamentorum simplicium historia vires agendi e legitime applicandi modus, una eum compuιribus ea telis ac observationibus practici selectummis, perspicue s succincte traduntur Plirribus jam, ad doctrinam de materia medica reserendis. Dissertationibu I, quarum latiam quaedam in hoe Supplemento eontinentur, doeuerat lustris Autor se illa quae Medicum nobilitat genuina remediorum historia scientiaque non destitui; quare vix opus est, ut moneamus, hanc etiam materiae medicae explieationem secundum eandem normam deseriptam hic reperiri, Iieet sorte, si nune scripsisset ejusdem utor, in tam amplificata Historiae naturalis cognitione varia penstius potuisset pereontari. Divisa antem illa est ad normam trium, sie dictorum naturae regiarum, quorum primum est inerale, alterum animale, tertium vegetabile, quod memsub se complectitur Sectiones, quibus de lignis medicis, decorticibus, viscis, fructibus, purgantibus, balsamis, suceis, cxviribus herbarum, agitur, quas ex sapore potissimum dijudueandas esse, iudieat et Autor His igitur splendidae linie perum Hl anmanorum editioni ae o chariae cli typonunnitore omnibus commendatur, finis imponitur, eoque magis nemini non gratam hane futuram esse ominamur, quod minora, quae in Academiis scribi solent, opuscula sensim paula. timque adeo rara evadant, ut haberi nequeant, nunc vero Hommanniana haee collecta, convenientem in ordinem disposita sui Λutoris memoriam servent, ct perennem reddant.
Brutus and of Brutus to Cicero, χα
552쪽
REM MARYLANDI, COLLEGII S. Erat
apud Cantabr Collegiati, Animadversiones in Epistolas i. ceronis ad Brutum se hujus artuunt, per modum Episto. D ad amicum. Accedit Dissertatio in Orationes quatuor, quae Ciceroni vulgo fribuuntur,sst pol reditum in Senatu, ad uirites post reditum in Senatu, pro Domissa ad Pontifides, de Haruspicum responsis; cum excerptis qui-bωdam e Virorum doctorum ad eas orationes notis, O MARYLANDI ad haec excerpta animai versionibus.
Upistolis,quae ad hoe usque temptis Deronis cica ut suemnes habitae, amoebeis ante hos decem fere annos movit Onotroversiam in Anglia Deilu Tunni Cui se opposuit civerrMiddistonus, patronusis defensor harum Epistolarum, editis non tantum vita Ciceronis, sed illis ipsi Epistolis, de quibus Iis agitatur, Latino is Anglico sermone, una cum Praefatione, in qua Tunstalli argumenta subvertere nititur. Novum hule duplo majorem librum Turistatis opposuit. De quibus singulis iam olim a nobis aerum. Accessit parti, quae spurias, assirmat, illas Epistolas esse vir magni nominis, nee minoris eruditionis, Jeremia mr landur, editoque hoc Iibro, cujus eapita percensere nunc aggredimur, tam aeut docteque s suislide ι9- eonviei illas Epistolas, si simul quatuor, in titu- Io libri citatas, rationes, ut non putemus, fore quemquam, misi aut stupidum, aut contentiosam hominem, qui de impo lura porro dubitare velit. Libellus, quem forma pistolae ad mleum Anonymum seribere placuit Autori, tribus potissi 'mum Capitibur absolvitur. Primo dictiones Autor exhibet. quae puro elegante misereniam dicendi genere abhorrent. Secumdo modos ratiocinandi perstringit, qui vix mediocri scri-
553쪽
ptori an fanti, nedum Ciceroni, congruunt homini, qui ace rimo judicri pollehat, a facultate, ut bene dicendi si et ioin multo magis exacte cogitandi 2 crtio capite momenta Padidam attingit his lorica, e quibus imposturam ct falsitatein 'hatum Epistolarum asseverat clucere. Ut tamen verum fateamur, in illo regnat argumento Criticus acutissimus, quod a dictione petitum est, ut contra Gustalli opus maxime circa momenta versatur historica Sane stupuimus, legentes, quam ille Vir, mr landus, Ciceronem ad unguem calleat; quam ceteros quoque procul dubio scriptores Latinos opib mos eum viderit deprehenderit quae deprehendere cuivis alii datum non est. Est quidem, ubi fervor disputationis eum abripuit, ut damnaret, quae non oportebati Sed ea multo pauciora sunt, quam exspectaveramus a Viro, quem nostri4 mines Critieum audacem, Minsolentem. hypercriticum, a
pellant. Quid de opere statuendum si, quam valentia sint ejus argumenta, utelligetur quando summa ejus e pila cognoscenda cuivis proponemus quod nune facimus. idque ideo paulo diligentius, quia libri tale Λnglieani raro trajicere fretum, ab aliis legi nationibus, solent. Primum, quod occurrit statim post titulum, in tabula. quae totius libri argumentum omne exhibet in compendio, i cuno sub conspectu Inde a pag. r usque ad pag. 7 disserit Autor de instituto suo & generatim de his Epistolis. Tiosallum sit, primum dubitasse de iis Epistolis, num genuina sim I de se ad ulterius inquitendum fuisse ineltatum sibi e uim ne. que difficile, neque improbabile, suisse visum, ut diligens ali. quis ciceronis lector, non prorsis absurdus honio, omni tempore, ex quo Latina lingua desiit in usu esse, compilaveritoliquid ex ejus scriptis. quod sub ejus nomine ediderit. Quem ad modum fecit Epistolarum Autot, qui dimidiam certe
partem earum ex vero Cicerone transseripsit. R idem sumsit sui calami gymnasina, de quo multa in scriptis ocre is ex. stant. Cum autem aliunde nequeat Autor aliquis μι σβλ- τησι rese deprehendi, quam ex paritate, aut dissimilitudine, duactionisin ratiociniorum,. α modo res aetate sua gestas narran-
554쪽
δι mun rebus psis o testimonio scriptorum congruant, nemne ad hune lydium quasi lapidem admovisse se has Epistolas, di deprehendisse, quod earum Autor neque dicendi, nequctratiocinandi genere Ciceroniano fuerit iis .is pugnantia multa eum historica veritate prodiderit. Ciceronem, ubi voluit imitari, saepe non intellexisse; aliam habuisse linguam vernaeulam, quam Latinam unde conficiatur, eum sexto
Seeulo P. C. N. posteriorem esse Primamin septimam mpistolam, eoncedit, genuinas esse. Decimam quintam quoque fetem vetustatis prae se ferre. Celebrem illam Bruti pia solam, viges nam secundam,esse, ait, vitiosissimam. Qua vixerit aetate impostor, demonstrari posse, negat. Sed probabilemi esse Tu alli opinionem, non unum his Epistolis, sed saltem duos, patres esse, quod eleganti confirmat observatione, quod stitieet Autor primi Libri phrasi cum sequente opp sit tum utatur καὶα, eea e re quidem decies septies, ut numeravit Anglus, ut o vero secundi Libri ea prorsus abstinuerit. Videtur Anglo imposior potissimum haussi sua argumenta evorationibus Ciceroni Philippicis, Distoli ad familiares, de ad atticum. Cetera non videtur ipse legisse, unde interdure,
Hae tere sunt, quae disputat Anglias io prolegomonis Prianiam Partem demonstrationis orditur a pag. primo quiadem oeo producit illud ex pistola I secundum ordinem Midae toni Huic persuadere carpisnu ut imperator die ubi sensus prodit, 'rs cre postum esse loco suadere, quemadmodum imposior saepe composita pro simplieitas adhibet, uti Autores quatuor spuriarum rationum quemadmodum iiij nota eastigat Λutorem rationis pro Domosiua qui excogitavit posuit pro cogitavit. Illo enim tempore, cum haec serib re Mur landur, nondum destinaverat, ex proses de illis: Diationibus perhibere. V. M arguit illud ex Epistola Bj-ti, semper in praesentita malis prohibendis, cum prohiberi nequeant, futura praesentiain praeterha prohiberi non ponlim PQ 3 ex ea lam Epistoli Bruti perstringit illud,
555쪽
Octavius is est, qui quid de nobis judicaturus sit, exspectet populus Romanus. Constructionem nempe, ait, ibi perplex.imelia, cum debuerit, a quo, quid furicaturus sit, exspectet populus Romanus. Sed nimis subtilem hane esse is .cam, putamul, miramurque, virum meo callentussimum, in his non bservasse Grieci serum de elegantissimis unurru .Pag.s proscribit illud ex eis. aa: Nequa jam revocans In integrum lotes Dicit eum Jocum ex Liris XXII. Π, itransseturium, sed urale, cum praeterinissis intermediis con- glutinaverit non cohaerentia. Paris negat, intelligi posse illud ex eadem Epistola Ddisium, quod alta firmitate M agnitudine dixerit in exturbando Autonio, re aeque Latinum AENe judicium magnitudine dirigere atque dirigere in extumiani aliquo pro in vel ad exturbandum aliquem , negata tem illud pag. 4 eadem ex Epistola os ejusdem mortem .deterritur, cum non dicatur, ob alicujus mortem, sed alicujur morae detrenri g. se ut sui juris Mancipii esset rem Polica, pro sui juriret arbitrii, Pag. ex eadem Sed:nibi tangi fuit, quo venderemur Mem msram pro sed nibit tanti fuit, ut venderemur. Pag. damnat tanquam trans. positionem D illud Epist. XIX: Sed ita nisti labefactant.
ur, ne moveatur, extimescam, cum movere per naturam rerum
prius sis ram labefactare. Pag. sa vis. XV ait vocem saanis alieno .sensu adhibitam inar enim morer, liberi, segnem Munt, pro amantem otii, cum segnities vitium sit. Hi s largitione imperite poni pro concessione honorum o imis perii, vel honorum largitionibus in illo Epist. XI: quas non liceat traduci ad mala consilia corruptum argui nibus animum quo ipso in loeo quoque, βωat, reprehen-idit, dictum pro h t. ax Dis XII allegat pag. ει illud ti Pansae locum petere constituit, ubi deest, quid petierit, aut pete re voluerit, cum debuerit in Pansae auguris vel Pontificii Deum petere. simpliciter enim dicebant petere pro magistr tum vel munus petere Pag. Obscurum esse, queritur, loeum ejusdem Epistolae Domitius in sua Epipola relebrabitur; inideri sibi ait, debuisse diei, relebrabitur ob fluam Asolam; siniae
556쪽
smulque exeurrit in designandas varias significationes verbi reis lebrar Haec ex Bruto attributis Epistolis Ex Cleuronianis allegat pag. 6 ilhid Dis X qui petit, cujusve ratio habebitur procvjsiive absentis ratio habebitur Pag. 4 illud ex Epis. IX qui M. Antonii sectam secuti sint, cum vetus dicendi mos veterum Senatusconsultorum fueri', qui M. Antonium ejusquis effam secuti sunt, cujus imponor fuerit imperitus aut, ut Ciceronis elas ferebat, qui cum M. Antonio fuerunt. s. seandem stili veteris ignoramiam deprehendit in illis Epist. X ad fidem indiguitatem tuam pertinere,cuina vetinum mole dici d buisset, ad rempublicam fidemque tuam pertinere. Etiam in illo peccatum in veterem forinulam ait pag. 7 Ps. V: honos quoque iis is debitus Diis immortalibus decretur esset, in nunquam decreti Diis honores, sed semper habiti, legantur, dictio h norem decernere non Di s, sed hominibu , congruat Observatio certe elegans, de prosundiore Critica depromta cujus oceasione Autor demonstrat, infimam quidem esse artis criticae partem exactam linguarum scientiam, sed Criticum profess tamen valde necessariam. sine qua ad illam nobiliorem, sanum scilicet ratiocinium perveniri nequeat. Simul quoque loeum Ovidii pertractatin defendit Heroiae XL s: perdere velis velis c monstra quam angustis circumscripti sint limi. tibus, qui nostro tempore bene student Latine cribere, prae veteribus, penes quos novandi iasin fas erat. s. 's impro.
bat repori pro semei substitui, subrogari positum tu illo Dis.
XXII Scilicet, α - rogaremus asterum, qui se in ejuricum
reponi pateratur Culpa quoque pag. ρ fuere possitum pro solebas in illo Dis V nec te scripsisse ad tuos, ut soleres. Sed
id praeter rem factum putamus Pig. y taxat a Bruto,iupotestate mea habui, dictum Pag. oo damnat explere alicujus mer itim, Dis XXII dictum no meritam gratiam reserre. U. ιου emendat eadem in Epistola vindici quidem alienae domi. natiovis, non modo vicario, id est, nedum vicario. Pag. is ilegat, bene diei verissimum dicendi genu pro optimo, quae phrasis occurrit pili. XXI. Pag. Π negat, tardare verbum a Ceerene usurpatum sensu cessitandi, moras nectendi. κvrix, β αδύνω, quo iamen hypobolimaeus Cicero utatur Epist.
557쪽
XXIII, usquam oecurrere apud genui mim Tullium, nisi sensu transitivo retinendi, ct moras injiciendi. et D nega rno fideliter Latinum, certe Ciceronianum esse Pag. ra civitate Latina quoque excludit verbum quatefacere. Reeedit huc,
quod sequente Capite pag. 4s notat, fugere urbem Dis. XIX,
Secundam Partem Epistolae suae orditur Mar landus pag. iso, in qua Θεια arguit has Epistolas e rapite factorum historieorum, monstrat novum Tullium in eo eontradicere veteri, quod Epist. XXI, Solonem dieat, ex septem apsenti Lmum fuisse, quam laudem vetus ille batili tribuit Pag. Iamemoriae lapsum GH rιαν nullo modo exeusandam novi Tullii exagitat, qui eadem in Epistola ad Brutum numero est quintaxprimum, veniam sibi dari postulat, quod omittat Epistolarum D. Bruti m. Antonii, in senatu recitatarum, a gumenta ipsi enarrare, quandoquidem, ea ipsum jam ex ami- eis Romanis cognovisse eerto credat, procedente tamen sermone late persequitur idem Brutum quoque, pag. I mon stat, ab impostore absurdum fingi non minus, quam μceronem Brutus enum Dip. XI a Cicerone petit, sibi ignosci, quod homines aliquos appelle eives, sua quidem ex sententia indignos illo nomine; quos ipsos illos ipse Cicero pis. IX jam cives appellaverat. Miramur tamen, haec ad caput sa-ctorum historicorum amaritando relata esse, eum debuerint potius ad caput ratiociniorum reserri Mera enim sunt κρισίου defectus consilii Pag. negat, verum Tullium po tuisse scribere, quae spurius Epist. I narrat, Pansam e praelio Mutinensi fugisse, quandoquidem historia re gnet, opse Cicero qui. Pansam ob vulnus ex prelio elatum, alibi perhibet. Pag. ψ negat, a Lepido bellum rerra marique gesum, quod impostor Epist. Umaflirmat, quia Historieorum nullus belli mari a Lepido gelii meminerit. Q. O falsum, ait, novum Brutum in eo, quod Ciceroni signincer se ab Antisto vetere sublevatum numis ex sua Antistii) pecunia iusse, cum constet, eam pecuniam fuisse publicam tributa ex Asa coacta PQ UT illud miratur, quod impostor, hune Antisium Romam ire,
558쪽
fingat candidatum Praeturae, eum illo tempore non fuerit nisi Quaestor Quaestori autem non licuerit ad Praeturam adspirare. nisi rhis aedilitate, aut Tribunatu plebis fuerit functus Pam si illud exagitat, quod impostor, Brutum,fingat,literas a Lentuli aecepisse nono Aprilis, quas genuinae Ciceronis Epistolae asM,j traditas nemorant. Pal. 1a, novum Ciceronem aperte
contradicere veteri, monstrat, eo quod Lepidum semper tuisse puolicae ei inimicuit; dicatos III, quem vetus ct verusibi- οπ. V, J, semper amicum praedicet Pag. G, anticipasse tempora impostorein demonstrat, eo quod Salaidienum Senato rem memoret, qui Senator non fuerit nili anno tertio a Bruti inorte item pet. 7 ea, quod, C. Marium dieat Dis X, augurem factum lege Domitia eum Marius ante illam legem l
tam jam augur fuerW. Plura sciendi eupidum argumenta historica, imposturae λύγχουe adci; brum Tunstalli relegat. Tertio Capite suae Epitiolae quod pag. tr incipit, demonstrat Mar laudus fraudem ex impostoris humili languido,
absurdo. hiulco ratiocinandi genere,in quod a Ciceroniano, masculo, sano, apto, multum abhorreat. Exempla proponithaee. Primum ex Epipola Vr Tu si ham rationem non pro ni tuam sententiam defendam, non relinquam meam, quae mera est ablurditas, Alterius sententiam defendere in suam,
eontrariam, non relinquere, sunt συμ- ααλ νιεῖα Pomiv, ineptam effereon dusionem ex illis Epistoia se, ait se bis, acrius prohibenda bella civilia esse, auam insuperaros ir
eundiam exercendam. Vehementer a te, Brute, dissentiri Quodsi enim vehementer dissentit a Bruto Tulliur, statuere omnino debuit, aerius exercendam iracundiam debuerat ultionem
dicere in superator, quam prohibenda bella civilia, esse quod inhumanum. Eadem pistola castigat illud magis ibi
probatur militum severitas, avam tua. iniqui Brutus severiatate in victos utebatur nulla. Debuerat ergo dicere, quam tua lenitas, aut timeκtia. Pag. δ urget hoc ex pis. XVIII, quod Brutus Ciceronem roget, velit liberos Lepidi protegere addens hoe vel a Cicerone. OSunicti m homine, privatim, vel a cingulari tali viro remota neces situdine privata, Υyy a m.
559쪽
petrare debeo. Prius argumentum .est satis probabile Mes.seax, at alterum ineptum Qualis enim nexus Cicero vir eonsularis est, ergo Lepidi, proditoris 4oflis publici, liberos tueri debet. q. so profert hoc ex Dis. Xm acerbum, parentium celerabiliorum paeni lus, sed hoc praeclare legibus comparatum est, cte. argumentatur se quicquid acerbum, id est, durumis crudele est, id nequit praeclare, id est, sapienter Guste, a legibus institutum diei Sed hoe quidem argumentum nostro judicio non valde stringit. 'et is urget hoc ex Epist. P. quod Brutus Attico scribit, scire, omnia fecisse Ciceronem optim animo, eadem tamen queritur, illum in Antonii locum velle Octavianum tyrannum subrogare. g. is exagitat Iocum Epist. VIII nee illa modo, quae nimia νum sola ab homine sunt postulanda ct e. Sed miramur, acutum Virum vim vocis sola non perspexisse, quae totum evertit ejus ratiocinium, quod brevitatis gratia nolumus adscribere. Non male nobis quidem videtur Autor dixiae, fidem, vigilantiam, seu industriam, patriae earitatem, ab omnibus omnino hominibus possulari sola, absque prudentia: prudentiam itaque
elote in esse, quae non debeat ab hominibus postulari, qua hominibus privatis, at in homine politico cte etiam praeter ista prudentiam requiri. Ea oeeasone ἀνακοῖ. 93ον, reso. latui argumentum ridet pag. y ejus, qui Orationem pro domo confiis it in illis tota urbe are urbis enim celiberrimae ac maxima partes adversum illac is vulnus a. tria conruentur Pag. goo verba proponit Diuoia XIX: -- publicam, quam virtute atque animi magnitudine magis, quam mentis rerum, liberasti, exitu libera, tanquam ἀδιατρέα. Ne que e utamus,quomodo quis virtute rempublicam possit liberare in eventis rerum non liberare, aut quid sit animi magnia tudine liberare. miros infamiam ae sat in illis Dist. XX:
a te, mi Brute,contendo, ut Ciceronem meum ne dimittas, tecum-ς adducar, quod ipsum se tibi jam jamque faciendum est.
ebuerat enim e Ciceronem meum ne dimittas, s una eum mB veniat, quod ipsum tutam scilicet advenirextibibam. Dciendum est. Nain reipublicae intererat, non ureonem filium
560쪽
MENfIS SEPTEMBRIS A. MDCCVII. P. H. 4s
venire, sed frutum Pag. goiabsurda ipsi vapulat .ctio Diasoia XXII quanto diligentius homines metuant, suum memInerint. Benerinidem diligenter meminisse dicitur, at qui dicat diligenter metuere, saniuia hominem liquem ore, non putamus Pag. o locum ex eadem producit, quem negat intelligi posset Idem Ciceros exerit &e. pag. at alium Gomedius diu non existim cte. Inficetum, ineptum usuin particulae enim aliquot in exemplis pag. as exagitat. In his saltiar landus Epistolam suam, monens, nisi arrrnimius fuisset, potuisse ipsum, dabuisse unam sumere atque
alteram spuriarum eariam Epistolarum xloea designare veri Ciceronis, e quibus illi centones consuti fuerint, adeoque suum assertum comprobare, dimidiam minimum partem dictionis largumentorum e vero Cicerone suis compilatam-Deinde, potuist e, ait, atque debuisse se vindicias scribere quamvis imposiori probitatem phrasium, immerito proscriptarum, demonstrare. Quod opus inutile non fuisset, ct ut exspectandum fuerat a tam erudito homine, multa nos procul
dubio docuisset. Hanc Epistolam exeipit ejusdem Mar landi D ssertatio quatuor orationes, vulgo Ciceroni, sed, ut ipse putat, male tria butas, scilicet ps reditum in Senatu ad uirites post red rum; ite enim ipse tempora seeutus, ordinat, pro Mino sua ad Pontifice ς de Haruspicum responsis-Harum rationum γνησιο ob nemo ante Marsilandum in dubium vocavit Et, quod majus est, tanqtiam genuinae ab istoni Paediano, Valerio Maximo, Arnobio, litantur. Ammianum Marcellinum quoque, putant aliqui, sed illi falsi, locum ex his aliquem expressisse Verum id ipsum imponere Critico non debet, qui ut maxime versatus in usu linguae Latinae, tae
sertim Ciceronis, Momni in alterutram partein animi propensione, cautoritatum reverentia, liber accedat ad hoc examen necesse est. Potius ex peregrino ridiculo, nervisque soluto dc upido dicendi genere, item ex inepta foranularum quarundam, taediosa repetitione, concludat, has Orasiones ab homine non urbano, sed provinciali, sed eo tamen