장음표시 사용
561쪽
admodum antiquo,Claerom suppositas fuisse, qui Tullianas pro
P. Sextio, re in L. Pisonem transseripserit, auerit imitatus.
Sed speciatim de singulis agere dc primum quidem de
oratione post reditum in Senatri orditur pag. ab eamque γ' Meee inde arguit, quod, cum genuina Ciceronis ratio uelit de icripto recitata, quod faciebant, cum aliquid cum cura elaboratum pronuntiare quoque cum emcaei volebam, haec oratio nihil eleganter atque diligenter scriptum exasciatu in monstret, absurda vero non pauca, ut illud frigidum comisma Cap. II, se atque interfectores reipublicae, illud Cap. IV, quo Senatoribus usu pedum interdicit, quando ex lege
dii adversus Ciceronem citat, ne qui Senator pedibus iret, eum debuisset, ne quis in sententiam pedisus iret, quo prodit hominem provincialem, ritus x riuulas fori Romani ignorantem item Cap. , quo taetores Ediles numero Senatorum exeludere videtur item eo, quod eodem tempore Pisonem Consulem Romae ct Capuae tradat Cap. m. Obscurum querim pag. illud Cap. XI, equis insignibus Permutatum ait divinitus eum divine in illo Cap. XII, in hominibus de me divinitur meritis eum divino debuisset. Divinitur enim est Θεο&ν, sed divine Θειωe, Latinum, negat esse. Omnis mihi aetas erit ad hoc agendum pro erit mihi ι hoc agem do consumenda. Pugnare cum historia illud ejusdem Capitis ait pag. a. nostra memoria Senatorer ne in suis quidem periis tulis mutare sem solebant, eum ipse Cicero mutaverit,is iam nius Macer, Lentularin uraena,in P. Sulla, ille autem casus, ad quem respicit hic locus, quinque, vel sex anuis contigerit post hane rationem dictam, nempe Λ. U. C. O in causa Mil nis Contradicit hie novus Cicero veteri Cap. XIV, quod, blitatem annonae secum rediisse, affirmat, cum verus Cicero, ea
Titatem ingentem fuisse, dieat, illo ipso die, quo haee orario dis fingitur. V. Ma taxat quod eodem Capite imperato--rem se Cicero appellet, sex ante annis quam fieret; ct quod Autor discrimen inter imperatorem, cum imperio, esse
Pag. EG perstringere instituit rationem ad quirites s
562쪽
νeditnm, quae nihil aliud est, quam retrae densis in Senatu eompendium. Perlecto hujus rationis initio quod admodum intricatum est, in suspicionem imposiurae harum orati num se primum emit ei perhibet ar landus. Ex Cap. Linis credibili laetitia voluptate, tanquam dictionem sequioris aetatis, proseribit , . quamvis facili opera possit Letitia c voluptata reseribi, priorem tamen scriptionem ab impossore provenisse, affrmat. Ex eodem Capite arguit, quod novus Cicero se restitutum dieat in suas fortunas orationem autem eam pronum nuntiabat die sexto Septembris, cum ex vetere' vero CD
Nn eonset, non nisi mense post suas eum opes recuperasse, imo ipse Autor ibi contradicat, ut apparet ex collatione Cap. VIII. Ex cap. V. sensu carere, notat illud Senatus ut aliquando perficeretur perfecit. Ex Cap. V probat, differe tiam verbi e litare & sagitare ignotam ei fuisse, eum iuhid loco hujus posuerit quod in Poeta uteunque ferri podi est in Oratore nequit item tempora misceri, quod eodem Capite Gabinium, dicat, a Cicerone desensum ante Λ Θ6, eum icero causam ejus non dixerit nisi tertio anno ab limius rationis cera, scilicet A. U. C. 699 Pag. vitiose dictum in eodem censet illud, non in reddenda, sed augenda merceis, ubi vox merces duplicem obtinet significationem, primo quidem loco pro αμίν, altero autem pro vid Δυ post et L iv. ago arguit impia in impostoris adulationen iu-jus capax verus Cicero non fuerit, ex Cap. me Numen vestrum qu mihi grave e sanctum, a Deorum immortalium.
Tandem ex Capite I hoe promit pag. Sa superiorem esse
contra improbos, ubi pravam dictimnen , coirtra improbor, nemo
non agnoscit Ultimo loco examinat sine Marcellini Ici-eus aliquis, ut putant eruditi, ex hac oratione depromtus quod Noster negat. Pag. Siorationem pro domo sua ad Pontifice sub examen voeat, ct ipsum latita titulum emendandum enset rect useerte inseriptam fuisse de iam flua apud Pontifices. Et genuinam Ciceronis de domo sua orationem ab Iaae inultum diverissim esse Stolidam magis di taediosam Iiae Oratione ullam esse
563쪽
Negat pag. 31, nisi illam de Haruspicum responsi exeipias.
Verum Ciceronem dicere in sua illa ratione, rem a se aecurate actam esse. Nunc autem Autorem sua ex confessione priora duodecim Capita, plus quinta totius parte, in alienis, Rad propositum non pertinentibus, consumere. Totam denique ex orationibus pro P. Sextio, in L. Pisonem descriptamin depromtam esse. Iudicium desiderat in illis Cap. XIV, eontaminatis gentibus a quam deseruisti, s quam polluia si Bis idem dicit quid enim potiuere aliud, quam contam nare et an formulam iubere ut aliquibus suspectam, au-xeae aetati vindicat Pet ast ex Cap. XVIII tanquam ineptam Sophistae σέολ για perstringit illud non tulit, ut interdic tur quid ergo ut interdictum sit. Jag. v illa Cap. XIX verba tanquam λανολῆα exagitat eout gis quam qui quo partem tetigit digito, voce, praeda, Iustrogio, quocunque cui repudiatur cono Iusque concessi. Digit c voce tangere δε-gem Je satis potet intelligi, quid sibi velit, nempe legem seria here,in suffragio suo approbare. Sed quid est praeda legem
tangere Etiam quocunque venit, pro quodcunque inciribunal venit, obscurum valde cineptum ess Error natus ex non intellecto, ct male applicito, loco Ciceronis pro P. Sextio CV.Ita quisquis erat, qui aliquam partem - - sceleris Clodiani attigisset, quocumque venerat, quod judicium cunque subierat.
Pag. ys ex Cap. XX id profert ne id quidem per gemicinianti ut i e tibi curationem ferres, ocere potvisi. Exor. Capa de Leg. Agrar., inde samsi impostor, apparet, curationem ibi ferre notare debere, ferres legem, aut rogatio nem de mandanda tibi curatione. Sed illa haec exprimendi
ratio Latina non est Quid vel ba designent ejusdem viticiti in vita e sophorum sagitaret, non expedit Anglus, sed ut relinquit Absurdum clamat id CV as, quo dicit, Adii potestatem jam disraetam G exstactam terrorem Pompejo incussisse. Et certe quis hostem sanus metuat exstinctum, suppressum Pag. νδ loeum illini e Cap. XXXII
vexat Universus Seniatus multo ante, quam es lata sex de me, gratias agendas censui civitatibus illis, qua M. Tullium, ram
564쪽
lumne imo etiam civem optime, republiea meritum, recepi sent. Quibus verbis id primum inest vitium, quod literas
commendatitias Senatus Romani, quibus ut Ciceronis uram
haberent, civitates jubentur, confundunt cum ejusdem literis, quibus gratias ille civitatibus pro habita cura, ct monstrata Ctia ceroni benevolentia, persolvit deinde, quod detrahant uri de honoribus ciceronis eum in illis senatus literis non tantum ei vis optime de republica meritus, quod nomen sexcentis aliis eum ipso commune erat, sed civis conservator reipublieae fuerit appellatus. v. so impuram castigat dictionem
Capitis XXXV. pulcherrimi facti, quod gessissem Pag. 3οa
ex Cap. XLIII perversum usum vocis libertas pro licentia iuistis, ignum de busto meretricii, - quod esset signum magis istorum, quam publica libertatis. v. sos urger, probabilo prorsus non esse, quod Cicero furem appellarit Appium Claudium, tum Praetorem, paulo post Censorem, virum probum ded5ων τικον quemadmodum impostor eum eodem Capita appellare veritus non fuit. q. Is improbat illud ap. XLIV hominem sua virtute egentem PQ sos illud ex pro ximo Cap. XLV, quanta es, pro quanta quanta est. Pag. 3οσex illis Cap. XLVI, postremuneri in dedicatione videor audis templi,efficit, Autorem, quisquis illessit, peregrinum suisse, non
Romanum hominem, quandoquidem referat ut rem ignotam ibi pariter atque suis auditoribus, postem templi in eis dicatione teneri, quae res neminem Romae fugiebat. Cui s vel suspieioni etiam ex cap. XXVIII montani, quos tamquam partem urbanae plebis memorat, Autorum, quotquot exactant, lotus. Cum scilicet nosset fama, vel lectione, homo proavincialis, Romam septem montibus esse impositam opinabatur, montium incolas non incommode posse montanos diei. eoque nomine ab incolis convallium di humiliorum tractuum distingui. Favent quoque scribae, ad quorum benignam de se opinionem tanquam hominum magnae existimationis, pro. vocat, cum despecti fuerint di parum valentes in rebus o. manorum publicis, quod et sos Nosse exmuitur; nee
non, quod Cap. XLV ait, Tribunum plebis potuiue Pontisees,
565쪽
ut ad templi dedicationem adessent, cogere, quod Romanis legibus adversatur. q. st imperitiam Latinae linguae deprehendit in Cap. LVIII. ubi tecta & domum distinguit, quasi diversa essent; erte recta pro villi aecipere quod ille for-.san volebat vetat linguae ratio item quod eodem Capite definitam moderationem rei familiaris pro definito modo dixerit; item per religionis vim pro per speciem religionis item Cop.
L verbum consecrationis pro verbum de consecration
m ut aggreditur rationem de Haruoleum responsi quam ex eo quoque apite suspectam facit βμας, quod ne-rue apud Ciceronem ipsum, neque apud alium Scriptorem, V
tigium ejus a Cicerone scriptae aut habitae, exstet. Quod conius Padianus in Comment ad orat pro C. Cornelio eam citet, id ipsum imposturae eam arguere, quia monstret, hunc Ciceronem vero contradicere. Hac occasione simul inquirit Λnglus in aetatem Asconii quam figit Seculo fere post ciere nem hane autem rationem confictam conjicit illo tempore, quod Valerium Maximum interceditis Asconium, id est, imira Λ. U. C. 786 ω8ia A quintiliano etiam hoc opusculuin citari. Sed id suae sententiae non ossicere, cum constet, aliunde deceptum aliquando suus suintilianum in discerinnendis veterum genuinis scriptis a spuriis quandoquidem inter Sallustii genuina opera citet invectivam in Ciceronem, de qua tamen eruditoriun nemo dubitat qui hypobolima sit. Haee generatim de hac oratione Speciatim illud Cap. I, duobur inceptis verbis exagitat, pro quo alius afligatus Λ
eor duobur primis verbis dixerit. Item quod Clodium, dicit, sex curia repem yroripuisse, quem cap. IV insedisse, conticuisse dicit Pag. II ex temporum ordine arguit, quod,
eum haec ratio dicta fingatur anno in C. 697, in ea tamen commemoret Cap. I de caede indit, quae anno demum orcontigit. s. nin tanquam se perfluuinis ineptum proseribit virili e Cup. V in illis ea sera, quae viri oculis ne imprudenti quidem adspici far est, non fiam adspectu virili,
sedIlagitio suproque, contaminaris. Quorsui illud virili in adis spectu virili y Lector certe, aut auditor, intellectis praeceden
566쪽
MENfU SEPTEMBRIS A. MDCCLIII. P. II. 47
tibus, etiam non admonitus, novit Clodium adspectu neque v. t ebri, neque equino, sacra contaminasse Pag. II reprobat ut miniis Latinum illud Cap. VI ne una quidem litera attigit re-sigionis, pro vi religione. Ex eodem Capite conticit, imp sorem alienigenam uiae, non certe Romanum, di constitutionum Romanarum imperitum, quod L. Claudium, hominem plebejum, faciat regem sacrorum, quod munus tantum ad P tricios pertinebat. V. II Valerii Maximi locum examinat, qui transscriptus ab illo ex hae Gereonis Oratione litatur. Verum Anglus noster e contrario impostorei u credit.
verba Vaserit suum imitatum, sed se, ut, quae ille dixerat eleganter hie . soloecein inepte efferret ut vel inde patet. quod male intellacto Vatiri Maximi doco de area Sp. -- sit, hic homo, Equimelit Inde dictum perhibet, quia ibi aequum accidit Melio, rigidum acumen. Dicas, Germanum te indire dictutem Uel um da eis Rech literimabrem Q. 3 clocum Arnobi examinat, quem is, ut palam est, ex hae Oratione, Autoris nomine suppresso, transscripsit. Unde eonfieitur quidem, eam Arnobio esse antiquiorem, sed non magis Ciceronem ejus Autorem esse, quam Hortensum, aut Curionem Pag. Is illud ex Cap. XII tanquam peregrinuin minus urbanunt allegat, sicum ibum bi monserum est, pro id eum per se monstrum s. Pag.sin multa reprehendit in illis Cap. XIII, si illi sunt vestes, quas tu impia mente conquiris, violatis oculis legis. Primum enim quaerit,cui bono facta sit Si-hvllini libris controversia,certe ad praesentem rem eam disputationem nihil facere. Et, s fuerint antea veri libri Sibyllini, non minus veros quoque illos futuros fuisse, postquam coasius eos inspexit deinde, conquirere, pro quaerere aut inspicere, veloxcutere, peregrme postum, firmat. Tandem xiolatos oculos male dictos pro illis, qui violarunt. V. singlocum eiusdem Capitis irridet, quo praedicereis respondere Dei impostor haruspices de ludis ana praeteritis Pag Iis nove dictum castigat illud Cap. XV,puDinar suprare, cum nequeant nisi sceminae tueri stuprari dici res, ut templa, subsellia, pulvinaria, ita haud dicantur. V. IF insauiae luporis couspi-E E et a cuum
567쪽
euum profert exempIum e Cap. XVIII An tibi luminis obesu caecitas plus quam libidinis Apulo magis, aut Trimalchioni,
aut Orsio, congrueret, quam ciceroni, luminis caecitas, pro Iuminis defectus, ct libidinis caecitas, pro eoeeus libidinis fuis r. Perverse quoque conniiventes oculos quod dixit habuisse Appium a mn,improprium & ridiculum est, cui adllum virum constet, non conniventer oeulis sed prorsus corrum, lumine essiiun fuisse. Etiam hoc affectatum, quod Di omen obruant, pro avertant. Stultum est, quod eodeni Cap. XVIII infirmitatem corporis ab ipso corpore distinguat. et Aa arpit illud op. XXI Pissis homines sapientissimos miror e in milus periodi priore membro eoneedit, honorem suum a Clodio vio. tiri in posteriore negat, violari posse. O infantiae Qualiscit. la dictio Cap. XXIII qnam pag. 3 Nosse exagitat qui
sume angustias, omnes ahitudines, Omnium objecta gela, semperviet virtute perfregit, obsessus es Ne domi quid ibi astitu-
dixe sibi volunt quid est astitudiner,'nid rela, perfringeYeyPtava quoque latinitas est illa Cap. XXIV, si reditκ ei gratia patuerit, pro in gratiam. Horribilem hyperbolen attim girpag. IV, qua canes morastra mandentes fingit. cum cicero Verris III u, modestiore metaphora tantummodo umbente miroduxeriti et sy vindicat ut bene Latianam dictionem nor me fallit, e cap. XXVIII, quam Hoti maxinus suspectam habuerat, putans, dicendum fuisse nis me fallit animus. Ex eodem Capite tanquam valde suspectumst peregrinum. x tantum ori absurduir, allegat pag. I 7, Quibusdam multis, pro cum aliis misis.
In his desinit Anglus nosser eritieam sum in ipsi spitrii ut
putat, Ciceronis Ioea exercere. In sequentibus a pag. ΠΤ usque ad finem, seu pag. Ista, aninii Graevii, S. aliorum, notas ex minat in loca harum orationum, e quibus expedire se haud p ruerunt. Quia vero iam nimii se mus, abrumpendum nobis
orationis esse filum videmus, reterasque .Hestissimi Maniandi observationes, quamvis egregias Lec tribu , qui librum possident, pernilitendas Tempus docebit, num aliquis vir doctus ad solidissima hae ct aeutissima argumenta, ct apta MDΘεας 26 c, responsurus sit, aut respondere valea . in is
568쪽
bus historico- theologicis demonstrata adversus mollioris Ethices Cafuistas ct Nicolaum rordersen, Autore RDANIELE CONCINA, Ordinis Praedicatorum. Au duni Appendices duae ad Commentarium Autoris
adversius usuram. Romae ex typographia Palladis, apud NieoI ct inreum Palearinos, 746, 4. Alph. a plag. 7. L ninentissimo a Reverendissilii Cardinali ueti Earialia siuirino, Arehiepiseoo Brixiensi Autor opus suum eonsecravit, commotus illius sermone diserto, ex oeo Basilii per . illum monstrato qui in Homilia n famems meitatem se habet confringit tabula injustas, quo opereatum olvatur deut gravis arum usurarum pactum, in
terra paria ae produec consueta. Cum enim as aurum,
es ea, qua seriis fiunt, Pror naturam gignant, terra, qua secundum naIuram friunda es, perilis redditurio ad inhabitantium supplicium infructuositatis condemnatur. Adversarios Autor expertus fuit, aut ipsus Hisoriam is Probabilimos Rigorim refellerunt, ct tractationes suas Eminentiss. Prinis eipi Cardinali quirino dirarunt. Viginti, re plures, adversarii ex ordine Franciscano in cinam insurrexere praeter eorum subsidiarias eopias Expetit itaque cincina Eminentissi Cardinalis praenatum, quo sanctissima lustre ae neeessariae defensionis jura sibi serventur sarta tecta. De usuris quaestionem, in Italia vexatissimam, ipse Summus Pontifex Benedictus XIV alinstitutum ex Purpuratis suis des Theologis eonventum detu-ht, eorumque auditis suffragiis, Epistolam edidit eneyelieam, qua doctrinam Eeelefiae Romanae consueram conli rismavit in hanc Epistolam Autor Commentarium adornavit,ipsque Papae inscripsit Edidit nune Volumen alterum, quo sontiactuum usurariorum originem progressum. incremen-nim perseeutus est. Dominorum terrae potestatem uimmanx erpendit, qui usuras permittunt. Ipse errores, recens invectos.
569쪽
r ellere contendit. Extollit praeeoniis amplissimis Bosviti
Li. oriam variatio inm ecclesiaνum Protestantium, immemor
junimae, quam veritati in dies magis magisque protrahendaedoheuus immemor vicissitudinis dogmatum, quae passim ad hibita fuit jam ante annum ist7. Novemriralis certe Conjust iis quae Romanis typis A. is 38, ipso Paulo III ontifice u. bente, in lucem prodiit, continet gravissima reformatiun iseeclesiasticae capita, quae sane semper pernitissent inviolata, nisi variationi fuisset antea loeus. Docet Pl. Rev. Λuto Epistolis Sehelhinnii, Mimari, Letali, Meilingis, ct --λμnii, ad Eminenti virinum emerinania seriptis vim veritatis apertitane demonstrari, ratus,eas ipsas,quae in publicam lucem edantur, esse prorsus dignas. Λ humanitas epistolis illisseribendis adhibita sit veritatis dogmatum theologicorum documentum, arbitrentur alii. Non solemus in his Aegiruere disputatorre damus potius pro viribus indiei sente tiarum, quibus tabiliendis, vel destruendis, nutores operam
impenderunt, luculenta, ct honorem eruditioni scriptorum quorumcunque pro merito, vel humanitate, ita habemur, ut
eos decet qui non dogmata eorumque defensiones, sed acta literaria compendiosa, audiet humanissima, exhibent. Si quid taeterea per transennam prodimus id nolumus dictum scriptum, quamprimum id Λutoribus displieuerit. tulaec obiter. Di erratio prima Autoris definitionem contractus divisionem, statum controversiae, re Patrum testimonia, in primis Basilii Hieroum is ambrosii, a dominenta Ecclesiae,
Coneiliis Ponti seumque decretis comprehenta, adversus contractus trini usuram ad Seculum usque XVI, exhibet. Contraetus trinus constat tribus contractibus, societatis, secura. sionis xvenditionis ueri majoris incerti pro uero minori
certo Sixtus V eonstitutione peculiari eum damnavit. Improbatam fuisse usuram Concilio Nicaeno, decretisque Inuo. Pag. 3. entis III, Alexandri III, ct Gregorii X, traditur in P. Gibali-nu refellitur. Muntur prioribus decreta Gregorii XIII, Sixti , miscenti XI, QSynodorum ae Episcoporum pronuntiata inde ex Seculo XV ad nostram usque aetatem.
570쪽
Decrualis Gregorii XIII vindicatur a narratione P. GDmiae. stati V solennem eonstitutio, qua usurae contiactus pro PHIserabitur, defenditur ab interpretetionibus Lessii Filliueii Bo- piscinae, Cardinalis de Lugo, Gualini, ct aliorum Probabilissa 4 .riuN, a vivae vocis oraculo desumtis Sunt, qui, eonnitutionem illam haud suspectam fuisse, monent, nominatim Lesius, Bonacina Theophilur Ramalist, Gibalinus, alii, qui tamen obsequium in Sedem pestilicam haud deseruere. Contra eos acriter disputare contendit Noster. i. Josephus Gi 61.
balinus, trinum contractum usura non esse improbandum, saluen', tametsi fraudes ae usurae periculum contineat, minprobatur. Dissertatio secunda historiam casu isticam contractus trini implicitiis explieiti exponit Di erratio tertia 6Q. versatur in dissolvendis argumentis, quae in patrocinium trini contractus proferri solant. Sunt ea a Gibalino, Lesso, a paro Joseph Gallia, aliisque, in scenam producta. Dissertatio quor Io
ta diluit argumenta, quae a Theologorum, Canoni starum
aut ritate, nec non ex rationis Iumine,ad usuras probandas
sumi solent. Contractum hune pugnare cum omnibus legibus diuinis iumanis, Autor tandem arbitratur. Disserta a Rito quinta spectat ad . . Pichlerum aliosque recentiores: usuram omnel jure divino, naturali vetitam esse, permissam tamen ex Principum privilegiis .consuetudine, ex nimantes tulerum, Guilium, aliosque politicos doctores. Noster impugnat, vel refellit, ratus, eminentem Monarcharum potestatem lege ev. ngelica coerceri, nec hac esse supe iis- rem P. Pichiems, praenomine Vitus fuit Λeademiae Ingob tal. stadiensis rosessor, Tanneriis Haunoldi, qui ibidem docuerunt, suffragiis munitus. Dicitur Hierus approham ea. οἶquae de usura omnino permissa tradiderunt silinaeus Salmastas,in ante hos Calvinus Doctrino Helleri ab Ecclesia suille reprobatam, Concina docet, ratu . a icthra Deum ignorantiae ct hominum imperio suisse subjectuin, lcges
Omnes naturales eversas, ct elgionem Romano. Catho.
in sibilis ae derisoni hostium Ubjectam. Negat, ad usura 27t. usque permittendas pertinere Principum in suo jura. Negat.