장음표시 사용
541쪽
scidit in partes urbem Atheniensium ita ei modo comparatum est, ui tam a Reuconianis, ii m ab adversa parte, arripi iactari ae tu i jure sileat. Mittimus Dionem de homine, ilici titilla nomen Derit renito ec narrantem, ideo eum s Nerone sublatum Dilli, qu d nominis illius usurpatione majelli em PylI, earum uariun victoriarum violaret rinde conliai, ea aetate πωξικος, πυγικο e sono fuisse simillima. Mulimus quo De Hierony mumis Bedam, quibus demonsi a. tur, veteribus o x idem valuisse. De liter is Autor Cap. VI agit, demonstratque eam oli ut Latinum , seu nostratium di fuisse aiam. Septimum objurgat iraisbtim , saxorum literatorum autorita em ideo contemnentem, quod ea exarata
ab hominibus plebeiis illiteratisque fuissent. Negari quidem non posse, he..di: sssimaeis orthograpinae ct elocutionis illa saxa exemplum praebere, at ejus tamen, quae illis temporibus in usu esset ita ut ex eo, quod lapidarius γλυκιὶαὶ in οσαβι,αάνιρ ατμαι, item, pro οσμω pro oriω, GrammP-ticorum sanctionibus aut ignoratis aut superhabitis, dederit, tuto conficiatur, eodem modo fuisse tum a vulgo pronuntiata, cum illa saxa sculperentur. Ea ut occasione pro. fert Placentinus e ui ei rum suo,tum amicorum,quasdam,aut recens humo egestas, aut parum notas, inseriptiones; ct in sit.
gillorum, quae in saxis conspici solent, explicationem, post ,- fatum, Masseum,&. Corfinium, exeurrit. Qito ipso prodit, id sibi fuisse in his edendis consilium, ut angeret libri molem, & ne, quae in adversariis haberet de sigillis veterum consgnata, sibi
perirent, hoc praecipue tempore, quo argumentum illud Italo rum duo principua exercuit ingema; ne dentave ignoraretur, quae sibi adesset urnarum testarumque veterum si pellex Parum enim in illis est doctum ci lepidum sed pleraque jusgommatis, cujus hoc est marmor, quod pag. s literis ligno
ad imitationem in marmore exaratarum inc. si conspeetua datiir: Vene esus reviter id est, Presbyter in paeae pace dem dormit; 'ualis est hi seripti s etiam ex ligno exhibita, his verbs conces' a spvs fervile Fortunati Marrinae ex praediis Titi Manta .rximi Severi Inspersae huie iasgias veteres exculsoui suu observationes qiuedam, si non
542쪽
MENSIS SEPTEMBRIS A. D LIII. P. I. ni
novae, nec tamen eontemnendae ut illa est de avibus aneli
ris. iiseibus in cippis Christianorum sepulcralibus seulptis, velut indicii ucst.e pisces propterea fuisse saxis incit, quod Graeea vox, p seem significans IXOΥΣ. sigia esidere lentemtiae hujus: I H Dιςoc ἡῖ Υιο Σ. Peculiari Capite, o seruis ot dune num est, ii as ct siguificationes, a qui bini sepulcia gentistium agno stur, pei sequitur Autor finitaque illa dispuinti ne quae haud multo minus, quam dimidium operis, implat, re--titur ad argumentum suum, d urget, inpotius e gernino Lquam gemino E,compositum esse,ideoque inagis probabilo elia, illius, quam hujus, indolem sequi Latinos quoque in ea litera reddenda variasse, haud pauciora suppetere excinpia vocum Latinarum, in quibus, Graecum sonet. quam proferri queant exempla vocum, in quibus e longo fuerit expressum tandem, vel illo quoque concesta, ibique Latinos, per e reddidisse. non
tamen inde confici, Graecis vetustis cutis sonuisse. Nam Doreas η, o, de , ii mutasse, non tamen recte propterea statui, aut cutis, aut omnes illas literas eodem nodo fuisse , rol. ta . AD
fertur quoque Dion ii Halicarnassensis de Structura frationis loeus, quo η dieitur infra circa fundum linguae formari marica aperto ore quem Iocum quamvis Gregoritis sibi suaeque eat se magis existimet favere, non deerunt tamen tam an reps ille elixadversae parti, qui eum pro se allege ut isd nov.tiueommiuiseendam, amplectendam Graeci termonis pronuntiandi rationem Erasmum' ejus asseclas movit hoc quoqua haud in minimis, quod perpetuus Iotacitatis aures offendat, parum dignus sit tantis laudibus celebrata ab antiquis Gra ea linguae venustate. Quin Platonem opponit, ut, laudato veterum more Iiteram ι creberrime frequentandi, recentioruin ab eo defectio uena improbet. Gracilam qui dein ea ratione fieri orationem; at veteres in Gesaee gricilitatem notasse, desiderasse vacietatem. illum denique esse sermonem tam divitem, tam prudenum, sollicitaque ambigui omnis evitatione rationem aucium habent , in qu defectum linguae judicium audienti l gentisve sermonis filum, supplere, necesse non be. at Sermonen Graeelim vulgarem contraxisse quidem aliam . vetusto faelem tot seculor irUu a decu
543쪽
decursu, tantis rerum vicissitudinibus; at potuisse nihilo mi. nus pronuntiationem haud temeratam perstare, ad nos propagari. Pronuntiationis, quam hodierni Graee solam norint, natales ignorari, cuinam aevo debeantur contrariam vero ge- inini Seculi spatium haud excedere Pag. 3 subjieitur oeulis Graeca Seeuli X inscriptio, ligno iterum expressa literarum quarundam formas exhibens, tam peregrina', ut credibile non sit, alibi easdem eodem modo sculptas pictasve unquam fuisse, aut exstare. st autem haec: αρκε ἡ Λοκα- Τελλος iis ἀυΘα δηκο- si exaratum, citae collocatus est accentus, καλευσε Τηe. Osremo loco argumentum hoe in illi ponit utor, quibus invidiam Sarpedonii sectae facere tu. det quod futurum sit, ut juvenes Graeci, G ea ad modum Rrasmiammironuntiare doeti, si secum in patriam eandem rationem retulerint, in odium re contemtum apud sitos neu rant, velut haereticorum institutis inmutriti, eum Erasmiana pronuntiatio solis sese approbaveris haereticis Ultimum Capis, Ieu duodecimum, Sarpedonii Corollarium aggreditur, quo ille ambarum pronuntiandi rationum optionem juvenibus in hane egem dederat, ut, cui Graece eum Graecis agendum olim fue .rit, is modulo, genti illi adamato, assie fiat, ille vero alterum inflet viam, cui, dudum conditorum Graeciae s plentum in libris audire termones, satis habeat. Illud enim eum suadendo urget Noster, sua ipsum vineta eaedere hoc autem inutile esse, cum fuerint Graece doctissimi linmines numero quamplurim , qui de Erosmiana pronuntiatione ne fando qui-
mum Apostolis, Nicaeni, Constantinopolitani, O Athana-Mmi, in sacris tam veterum, quam recentiorum, Christia
Lipsiae, ex officina o Georg. Lα ii, 7 3, Alph. I. Haud
544쪽
MENfI SEPTEMBRIS A. MDCCLVI P. I sis Ηiu paue exstant, qui in publiea veteris Eeelesiae Chri.
nianae Symbola commentati sunt, Autores. At enim vero plerique omnes, e quibus 'Fur Pearsonus, Prius, Κ, gius in mi ur, inprimis appellandi sunt, ire historiam expositionem horum Symbolorum potissimum substiterunt , is motus rationibus, id consilii iniit S. Rev. utor, sum horum Symbolorum, in ritibus sacris, iisdemque publicis, explicaret diligentius. Quo nomine antiquitatum mistoriae eeelesiastieae ultoribus rem haud ingratam procul dubio prae-flitit. Librum in tres divisit Sectiones, variis conflantes partibus Sectio I tradit usum Symbolorum in aeris Christian nim publicis. Exhibet haec Sectis in universum institutiouem de Symbolorum usu, atque exponit verbosius, veteris Ecelesiae proceres gravioribus adductos si musis, ut Symbolum aliquod quod Christianis bene formandis, erroribus propellendi nee non cultui divino in Ecclesia decenter peragendo, inseruire possit, conderent, quod ob Apostoloriun doctrinam appellare amamus Apostolicum. Invictis demonstrat argumentis, illam ipsam fidei consessionem non ipsis Apostolis, sed uitis Apostolicis, esse vindicandam attamen satis antia quam, quia primorum Seculorum Patres, Minus artγ' ne non renase, illius faciant mentionem Sectionis II
me, I agit de Symboli Apostolici usi in saeris Christianorem publicis. Surum quondam veteris Ecelesia Christianae fuit eire ritus saeros bene instituendos, ne non primos mines Meehumenos dextre formandos, Hra. Quo ero
horum futurorum civitatis Christianae inquilinorum saluti bene prospirerent laudati Patres, illis brevem, succinctam, quam exhibe hoe Symbolum fidei formulam addiscendani tradiderunt, quo digni aestimarentur, qui sacra lotione initiati Christo adscriberenrur Quae fuerit primoriim Christi nonun ire declamationem hujus Symboli a Catechumenis praestandam ratio, quique ritus in Me sacro spectaeulo observati ex optimis Patrum Monciliorum Autor ostenditi eumentis, multum lucis iisdem passim asserens. Nec praeterit miram, qua se in hoc Symbolo circa verba, α integras O Uu a mulas
545쪽
nautas, offert variationem, ex haeresibus, hines inde spa sis, inprimis enatam. Confirmat ritum circa infatites lustrandos, ct fusius disputat de interrogationibus, ex hoe Symbolo institutis, quibus testes, seu sponsores nomine tenellorum infantum fidem publica in eorona afferunt. pN rae duxit pretium, hie loci excurrere tu concertationem, alio argumento pntissimum in Anglia ortam, quia Presby-cteriani hanc consuetudinem inprobmit, . , quaelliones non ad infantes, sed ad ipsorum patrinos potius dirigendas L se, statuunt. multis autem rationum firmamentis affirmatur, consuetudinem, ipsos infantes, si ero fonte tingendos, de fide interrogandi, non solum esse satis antiquam, sed L natum foederis, quod Deum inter hos in Iantes initur, optime conformem. Abiit porro hujus Symbolitisus ad homines denuo initiandos, seu confirmationis ritu ollularandos, qui adhuc in Anglia est superstes. Quaesierit causa, ob quam haec consuetudo tempore emendatae B. Luthero Ecclesia est proscripta, exponitur solidius, demonstra- rque, hune ritum veteris Ecelesiae Protestantibus, in ii. hro Interim sub nomine Sacramenti esse demandatum qu re, illum potius omittendum, quam sub hoc oneroso titulo retinendum, ex vero statuerunt Dissicile vero est dictu demonstratuque, si vel omnia, quas introspexit Clariss. Autor, denuo evolvas primorum Patrum documenta, hujus Symboli usum quoque in sacra Eucharistia fuisseeonspicinam. Prisca celesia, simplicitatis, ct innittitionum divinarum, amantissima, procul dubio hoc Symbolum in re eueharistica non adhibuit, licet variis hymnis sacris, inprimis autem cantionibus Davidicis, sacro in conventu sit usa. Sectionis II Pars II agit de usu Symboli Nicaeni in s eris Christianorum publicis. Docet S. Rev. Autor nourim hoc Symboliam Meaeirum aliquantisper in Eceses Orientali antiquasse Apostolicum. Restitit quidem Ecclesia dei lenisi alis Symboli Apostoli tenacissima, sed tamen impedire non potuit, quo minus illud posse in rebus sacris usur
546쪽
lam successu temporis in usum aera Eucharistiae adopta vit Sed ad breve rantum temporis patini huju Symboli duravit sutoritas quia illud per Symbolum Constantinopolitanum innitis accessionibus est audium. Errant proinde illi, qui Nicaenum, quod nostra aetate manibus versamus, integrum re purum esse, sibi persuadent, cum illud his eiseessionibus Symboli Constantinopolitani jam sit instruetumsearnatumque Sectionis II Pars III tradit usum Symboli Nicano-Constaretinopolitani in sacris Christianorum ubi eis. Invaluit postea Symboli temo Constantinopolitani in deles Orientali usus, licet oecidentalis Apostoli euinpressis adhue teneret ambus. Num autem errores ri norum.' Macedonianorum Hispaniam, Angliam ct Galliam, inficerent, .misere turbarent permiserunt Pontifices, ut hujus Symboli usu his haeresibus poneretur obex. Graves autem postea coneertationes inter Patriarcham h tium, Nicolaum L Pontificem Romanum, de lacinia, iislioquo sunt enatae, tanta animi contentione ab utraque parte agitatae, ut Ecclesia Graeca nostro adhuc aevo in Laistina nondum redierit in gratiam. Disputatur vero, utrum
illa formula in primis hujus Symboli exemplis exstiteri
quod nee Graeci lotum sedis Viri acutissimi, UPertur. Volsius,
mulchius, firmamentis inixi satia validis, negant Nicolaus .m-tem Ponti se Romanus, autoritate usus dictatoria, eam accessionem Graecis obtrudere voluit quain Graee ex Luerso in omnibus Conciliis, Foro Iuliensi, Gensiliare , Lugdunense , ct Floreritim fortiter respuerunt. Interim Pontifices Romani, Gregorius XIID Urbanus VIII, ite- eis nonnullis, cum Romana celesia unisis, eam sermulam ex juramento tenenclam satis dolose imposuerimi. Sectioni II iar IV paucis commemorat usum Symboli tb nasi iam in rebus fieris. Prout hujus Symboli natales alis
de dubii sunt ita mirum non est, ejus quoque ulum in fictis publicis, si exeipias de eonfessionem esse adni dum rarum monachi saltem Carthusiani, Ambrosiani illa quotidie utuntur; Lutherana vero Ecclesia illud tantunx
547쪽
31 Nov. ACT ERUD MENS SEPT. A. MDC UI P. I. adhibet ad oereendos divinitatis Iesu hostes. Sem III agit de usu Symboli potissimum postoliet in aeris L
theranorum publicis. In eo oecupatus est Clariss utor, mi Lutheranae celesiae, quae nonnulla circa horum Symbolorum usum mutavit, causam agat, eandemque contra Pontificiorum vindicet criminationes Solide evincit, L
eheranam Eeelesiam Symbola antiqua non proscripssse, sed eadem in Consessione Augustana adduxisse . Retinuit .adem ecles Symbolum Apostolicum in sacra lotione. Mutavit autem usum Symboli Meani in aera Eucharistia. minatis insuper nonnullis ritibus, superstitionein Mevitatem redolentibus. titherus satis bene agnovit Symbo. Ium ad saerae cenae naturam non speclare quare illud ab eadem separandum duxit. Etenim fidei consessio moti pes saeri convivis solum, sed omnibus etiam Chrisianis, est relis is, nee non demandata. Rejecto igitur Symbolo Nicam, adoptavit Apostolicum, quod in hymni
formam redactum, ante orationem sacram ex umbone recitandam a toto decantatur coetu. Nihil temere suste-pit Lutherui, eum hujus Symboli declamatio variis in Conia elliis inculcetur. Mutavit porro Lucterus sermonis genus,
quo Christi cives Symbolum, patrio sermone redditum, eo melius intelligant, ct ipsis de sua constet fide. Ne improbat Autor hujus Symboli usum, qui in publicis funeruιus eoaspieitur, quia hoc modo confessio fidei iris κήων more antiquissimorum Christianorum redditur . Ex hae brevi hujus opusculi delineatione planum est, res in illo tradi haud vulgares & detritas, sed satis limatas, bene dispositas, audiet haud destitutas operam dedisse videtur S. Rev.
Λutor ut argui uentum latius patens in brevem di conciunam
aliquam redigeret summam,in paucis multa, eaque jucunda, aeuta, o utilia, diceret, atque hac usus arte, sui lectori palatum exstis nutaret, alliceret, satiaret. Eidem Viro doctjssimo nos laborem hunc ex nimo gratulamur, similesque alius ab actuosa ejus polita Musa eupidissimo
548쪽
Calendis Septembris Anno MDCCLIII.
iim. Muhiatr. Pro Med. Prim in eadem Halensi, Operum omnium ph co- medicorum Supplementum se cundum, in tres Partes distributum; quibus continentia opera varis, quae in magna operum collectyone, O primo Supplemento, desederantur. Genevae, apud Fratres de Tournes, In sol. Pars I Alph. et plag. et Pars It Alph. ου plag. 6, Pars III Alph. a plag. 8, cum Tabb aen. a. Neminem facile suturum esse opinamur qui, quantan
inter Germanorum Medicos consecutus famain
fuerit illustris Host Minnus, nesciat quandoquidem id ipsum tot ejus abunde testantur scripta, tot, quisus decoranis iam dudum fuit exterarum etiam sentium, parum alioqui Germanorum meritis faventium, laudes ira, eonia confirmant. Maxime autem rem eandem persuadere omnibus potest neredibilis illa eomin, qui artem medicam profitentur legendi habendique opera m anmana, cupidulas, quam explere posse variae ac diversae eorum editiones viis debantur, sed re ipsa non expleverunt quod multa in illis rolicti ix praetermissa esse observabantur, laud levi aestimanda pretio, ataue adeo, quae cum ceteris publicarentur, dignisi
549쪽
ma. Et hoc ipsum etiam in splendidae hujus Genevensis editionis Autoribus taxari consuevit, quod haud pauca, in magno utique pretio habenda sua non adieciuent editioni, qui tanaen ex eo excusari poterant, quod ipsius jussu H manni ea tantuin, quae ipse iudiosius elaboraue sibi videbatur, in priora conjicerentur oti mina, reliqua vero, quae, ut abortivos immaturae αtatis partus, repudiabat ipse supprimerentur. Nunc itaque, variis variorum monitis excitati, iidem Viri boni in Sunumen to hocce Iecundo ea nobis exhibent, quae in ejusmodi operum editione desiderari demum poteranti magnoque hac in re ipssadjumento fuit sudium Cel Nicolas. Medici Ualensis, qui, qua cunque hic legunmr, seri a collegit, ct in ordinem redegit. Sed de digerendis hisce primaria movebatur dissicultas. Etsi enim, si temporis, quo prodierant scripta, ratio suisset habito, hoe. modo. quibus initam sensimque a Cel. Λutore aucti De. Et salutaris doctrina inventis, cognosci potuisset tamen, quod ipsa scientiarum diversarum pertractata capita ordinem ita valde perturbassenti eam eligere maluit scriptorum d. sponendorum rationem Cel Nicolai, qua ipse in Medicina systematica condenda usus fuerat Illustris utor mane ob rationem primo hie oecurrunt loco opuscula physie nedica varii a gumenti, J inter haec Dissertarime duae ad Hisoriam Na- rurasem spectantes, tres, quibus hemii stratur decem, ad Phasicam pertinentes. sequuntn dein, quae veluti ad edicinam prolusiones haberi possunt, ne non Ph DAgiam explicant, earumque undecim numerantur Tum ad aquas medicatas progreditur ordo, de quibus quatuor exhibentur Disterialiones, quibus ellam mox adduntur aliae dialeticae, qua-rui sunt quatuordecim, aliae pathologicae, novendecim, aliaetherapeuticae, septem numero, tandemque finem priori Parti imponunt opuscula de remediis eorum generibus, ope Ondia applicandi modo, una eum autetis, observaιion bur necessariis, quo Capite duodevigin i specimina continentur. In tanta harum Dissertationum celebritate,non opus esse, arbitramur,ut earum inscriptionibus Lectori simus molesti, eum sata constet, Illustrena earum Autorem, licet aliquando aliis illarum Diuilias by Orale
550쪽
Iartim commiserit elaborationem, argumenta tamen suppeditasse, quibus demonstrationum veritas inniteretur illi amem.
quae de cortice Cascarillae agit, Dissertationi eo addita est ex Calesbio Altera Pars hujus Supplementi practica Di
ferratione proponit, copiosas admodum morborumque naturam. G tractandi eosdem methodum, sussicienter demonstrantes duasin septuaginta. In his tamen si quaeqam adhue deficiant, quae typis exscriptae prostanti solendum est, relictas
fuisse, quae paruin tantum mutatae in Systematicam Medietis nam ab ipso earum Autore fueriint translatae Aceedunt etiam
ditae his cones, quarum altera hydropis perieardi rarissinu historiam illustrat, Meordis pericardiique ex Musto Ru chia desumtam, figuram sistis altera vero ad mulae ani eurali nem pertinet, in qua syringotomus ab Illustrii mamis i
ventus, cum aliis, ad hane operationem suscipiendam neceLsariis, instrumentis, delineatur. Tertia tandem Pars tota n va est, tres continens manu seriptosis relictos Tractatus, de quibus adeo nobis adhue in dicenda esse videmus. Primus eorum tradit historiam corporis humam anatomicam
oum usu ejusdem in Phassostgia, Pathologia, s Chirurg au
Praemissis autem partium momentit quae ex anatome cognoscuntur, morborum naturam, variaque illos tollendi argumenta pensitat, ct in universum totius anatomes hane facit di quisitionem, ut ab integumentorum coirimunium considerati Deci mulauios procedat abdominales, ct ea, quae ita abd minis cavo collocantur, viscera perscrutetur, post ventris medii, seu thoracis, tandem supremae cavitatis, live capitis χωganorum sensoriorum contemplationem instituat. Prout .au tem, non othis anatome capita hic fuisse ab Ill m amno expensa, iatis jam ex tractationis ratione apparet ita nee in his, ni deeebat momenta cuncta sollicite fuisse explicata, perlegenti constabit, qua tamen in re vi temporis, di ipsi hujus doctrinae investigationis, rationem habendam esse cense-nans, ideo hoe ipsum monentes, ne forte aliquis, completum anatomes opus se hic inventurum, speret. Secundus racst ius de erroribus Medicorum in theoriis praxi medica di