장음표시 사용
571쪽
argumento, a praescriptione petito, hie vim inesse. Negat, nervum inesse argumento, quod ex similitudine furtivae mercis emtae in nundinis petitum fuit Pictura errores alii ol iiciuntur. Quaerit cincina, an proscribendi sint P. Piialeriae Gletlii libri. Usuras societati esse perniciosas, arbitratur, Pag. 3o7 credens, patronos usurarum ignorare prima evangelicae legis 313. fundamenta. S. Augustini pronuntiatum affertur, quo neces- states, ab adversariis confietis, usuris patrocinantes, prodiae refelli dieuntur augustinus in V.CXXVIII ita rident etiam faeneratorer dicere: Non habeo aliud, unde vivam me mihi, latro diceret, deprehen 1 in fraude meis actor diceret, deprehensus circa parietem alienum. Hoc mihi σἰ no diceret, emens puellar ad prostitutionem meo mal cur intentans mala, is vendens malitiam suam suisquid tale probibere conaremur, responderent omius, quia non haberent, unde viverent, quia inde se pascerent quasi non hoc ipsum maxime in illis punienaum est, quia artem nequitiae delegerunt. unda vitam transigant; finde se volunt pascere, unde essem
dant eum, a quo omnes pascuntur. Si iura est inhonesta. neeessitatis rationem solius habere omnino non licet. Fc nerari tamen, usuram percipere, non sunt unum idemque.
sm Contendit Noster usuram moderatam esse reipublieae perni. eiosam, , ubi usuris sit locus, jacere agri culturam omnesque artes liberales. Usurae damna, in rempublicam redundantia, assirmant, esse inevitabilia Benedictus XIV in Epistolis en eli. eis adversus usuram Basilius in V XIV. ubi foenus damnatur. Ambrosius de Tobia Cap. VI, ceneratores exosus, Concilium 3 ateranense sub Agexandro III coactum, Innocentius IV de
in Assessores Synodi Melodunensis in Gallia, edicta Imperatorum Caroli , Rudolphi II, aliorumque, Caroli IX, R. G. edictum Λ.4367 contra usuram, Ludovicus XIV decreto ad S. Germanum, A. 67 promulgato Reges Neapolitani, Aristote- ω, α Philosophi. Addit Noster, per usuras exhauriri univeris
sitatis opes. in paveorum loculos transferri, ceteris labora
329 tibus incassum. Appendireris geminam Autor operi adjecit. Priorem in duo distribuit Capita. Uno Commentarium suum,
572쪽
Neapoli antea publicatum altera Scholastiem, eeipue Thomam avinarem, it vindieatum. capite secundo ex Buceritestimonio, aranglia Seeulo XVI obtinuae doctrinam de usura fugienda, docet. In Commentario haeresi impegerat eis, qui permissas esse iuras, contendunt. viae caleulvini praesens reducit, ratus, sententiam, de usura inoderata peromissa inerebescentem esse haereticam, aut haeresi proximam. Ratione hae utitur potistimum. Illa opinio, quae sacris lite Pagris, sanctis Patribus. Conciliis, Pontificum constitutionibus. universo Theologoriam consensui, adversatur, haeretiea est.
Usuram non esse permissam, ne hominibus permitti posse per jus fasque tradiderunt Cardinalis de Lugo, Ludovicus Molina, Francisius Blatus Guillelmus Esius, Dominicus Solo, Mnurier, ur, Collegium Salmanticense, ali, ablation-dro Joannes aliams, Episcopus Antwerpiensis, Damus Vi
gera Florentius de Corq, Ludovicu Haberi, venis, Martinus Meanus, Gregorius de Valentia, Leonardur Lessius Martinus Navamus, aliique bene multi Christus dicitur Lue VI, In his 343. verbis: Mutuum date, nihil inis sperantes, omnem vetuitae usuram. Concilium omnino Lateranense A. ista habitum sies f. X definivit Dominus noster Luca Evangelisa attesante, aperto nos praecepto obstrinxit m ex dato mutuo quidquam ultra sortem sperare debeamur. Ea enim es Propria usurarum interpretatis, quando videlicet ex in rei, quam germinet. Eo More nullo sumtu nullove periculo, lucrum fructusque conquiri sudetur Sunt, qui putant, pecunias, usuris addictas, gerininare usuis fructu, inter negotiandum, utrinque. Reis spondent quidam, a Leone X ibi opinionem Theologorum recenseri, non exponi verba Iesu, Luca repetits fit, Leonem X exposuisi verba Luca, Autor conficit autoritate Martini Navaret, Boni messi, ad omnes Patres x Iheologos coim sentientes provocantis, matriis Alexandri, qui ad Leonem X provocavit, ne non idem sentientis Danm Pontas, Frame ei Gennet, Francisci Sylvii, Aetorii, ae aliorum. Nec inomen negar, P. Dominicum Sotum,in paucos alios, loeo LM 348. usuras haud prohibitas esse, declarasse. Iesus certe ibi Ap stolos suos,raeens eluctos, inituit,primosque instruxit diseipu- Λ a loli
573쪽
Liq. In montibu pietatio pro personarum indemnitate aliquid est inuituim sumenti, Alvendum, nee Lucae verba ere..untur numis obstare indemnitatis. Hoe vero per substhin. fionem preti ct fructus, inde redeuntis, ob personae credentis indemnitatem, ad usuras trahi posse, negant Rev. Concina
rig-3Π-- complures Maedemen tradidit Seholastiem adulterasse doctrinam ad usuras spectantem Negat a Noster, arbitratus, haereses ex contemtione, Scholasticis unpacta esse a tas, quas secutus sit Maedosenius Tlaeologiam Seholafiteam laudat, maesti eulas Scholasticorum ruticulas reprehendit ita.
. addat illud Cani Scholasticorum dis sationibus infensi
semper haeretis fuere. olivarus docuit Seholasticos usuram omnem damnasse, Tract. de Usur. n. is cincinxBraedersemum appellat Caria Molinato Horesantium exscri-3M ptorem, addens hunc transscripstae exi. Uo, scriptore audaci censum errorum, quibus Scholastici fuisse implieat judieantum B demin de Usuris sitati illitatis disputans. LiA XII P I Capula pag. in haec Seholasticis tribui errorum rapit, 3 ipsos commentum exeogilasse de sterilitate
pecuniae; hipsos nomine centes via intellexisse eentiam psa ipso usurae definitionem mutas. 4 ipsos, uita, adie-nari in mutuo ret mutuaritiae dominium usumque liberum ac Irre voeabilem a dominio nota esse distinctum. Quid ad hae Noster Miratur, Mardissenti sententias avide arripi, necesse, qui contra eum. ejusque admiratores, calamum stringanta Seholasticos it vindicatum ratus, pecuniam per se esse rem stirilem. Aristoteles damnat quidem usum pecumae, extra permutationis conditiones adhibitum, avis tamen a simit ludin parientium arcessit, Polit. L. 7. Philo putavit Mosen vetuisse ne Israelida ex Israelida sumeret usuram, quippe qui, hidiguum esse, erediderit c Eisere aemu a pecuniis, tanavam feturam a pec-ibus. At in es tamen permisit Ebraeis suis ram ex extraneis. Iustinianus sistit II s, pecuniam nulla. satam, quippe qua ipso usu consumatur, annumeravit rebus. quae nec naturali, nec eivili ratione usumfructum recipiant. Franrisu IIoloman peeuniam nudam esse rem steri
574쪽
tem, pronuntiavit. Basiliu Roma in Famem es Deitatem edit Maurina ita es aurum e ea, qua seritia sum esse M'. gignunt prater naturam, erra ramen, qua natur ter parit sfaeeunda es, serta redditin, c ad incola Puniendas damnais tu infaeeuriatatis. Exceptionem eorum, qui a Basilicim. probari scenora inonent, diluere eonatus est Autor in libro,Mρωzion de dogma, tib IL Basilii plura in hanc rei loea
aster idem, praeeipue ex Homilia adversus Faeneratores. Gregorius 'sem Orat contra foeneratores dilueide Taari et auri, rerum parare non solitarum, ne quar faetum. Sententia eadem eounrmatur ab eodem Homil. IV in Metiis
flos Basilius in V XIV An non exactis Mina es, quae, mos everti , divitias dissipat, elisitque, ut, qui honeso, M.
bili loco nari sint, deteriorem vitam vivant. - Narras, hi faen re ditatos, sed non narras faenore frangulator in grem ille in Oratione laudata viri, Quum dandum esse sine fenore N exactione αμraria - . Fauo enim obnoxius es paenis, qui non dat mutuum e qui a sub emdicione surae.
utor operis impersecti in atthatim Homin, Adsue a 3M. cit aliquis sius agrum sicat, ut agrarium recipiat, ut d mum, ut 'Monem recipiat, num est Amisi ei, qui pecuniam dat ad usuram Absit Thomas Aquinas II, a Qu. 8, A. MIM Multum, pro usu pecunia mutuatas accipere pretium, quod dicitur Mina. Idem in Catena ad Luc. I sr, eadem docuit eonfirmavit sententiis Basilii, busioso . AEMnasii, C risii, amissi, Gregorii 'steni damnans eorum incitia
nem, is quaerunt ab inope divisiarum augmenta, aeris sauri, metallorum erilium, exigente fructum Cateini mus Romaniis ad VII prae Decalogi ει ιδ usuram praeter fortem ex pecunia mutuata damnat, desumta ratione prohibitionis ex Lue VI, Mutatam lauta doctrinam de usura Seeulo XIII, pernegat Nosser, quaerens Quinam iterunt inuistat ni autores nemo di quia ontradixit rasma in Sent. Dip. 37 ni ab omnibus Disur eommuniter, quod dare ad usuram peccatum mortale est. Usuram esse luctum
575쪽
HI Dogma Lib. I. II, ae remitis Autorum pronuntiatis firmat. Rev. Maerimen negat. Hanchthon, Molinaeus, Grotius, Miat, arborarius, Baehmerus D. Franc Buddeur, ingenue fassi fuerunt, phirimos Patrum Ecclesia in ipsum Lactantiunt rig. α -- usuras prorsus damnasse. Applaudiinus pronuntiato, monentes,Cel, Scipionem aseum a Concina saepius pungi, non nominari. Id minime dissimulamus. Rev. Concinam pugnare non antibatarum, sed veteranorum, more, ac dissieulimadversarios ei responsuros-
o Catecheιica, ex Manusripio edita a M. O FRID. PRISCHIO S. S. Theol. Baeest se Diae Tauehensium
in agro Lipsiensi Praemissa est M. I GEORG. WALCHRS. Theol. Doct. Intro ctis in II in
riossa Ienae, apud Chrissianum Is r. Cunonem, 7, 4. Tom. I Alph. 7, Tom. II Alph. - plag. a. Obus hie nobis in manus traditur posthumum Celeberrimi,. post fata etiam, Theologi Salani, in quo poliendo Edi.
tor doctissimus non mediocrem, sed tanto labore di gnam. exhibuit diligentiam Lineas tantum primas B. -- deus in Catechetica sua Theologia duxerat, is ductas supremis res esse jusserat, ob , quae addenda erant orati doctrina iapraelectionibus suis, dum viveret, theologicis, tradiderat operae pretium se facturum esse, itor noster arbitratus est, siseeundum rationes beati Viri institutum hoc prosequeretur, at que Theologiam omnem, seu universam, ut leunt, secundum Caleehismi Lutheri doctrinas atque rationes, elaboraret, eum in finem, ut docti aeque ac indocti homines, catecheticisti is assileti , lacissime haberent, ex tuo disterent, atque
576쪽
MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCLIII. GL 7
distenda quaererent ae invenirenti irim, quam de ipso hoc opere Lectores erudiamus, ordo reriim postulat, ut de a Lehiana introductione, lectu utique dignissima, paucis comm
moremus. Duo sunt praecipua renim momenta, quae hie explicantur Alterum spectat ad reeensenda fata catechisationis; Iterum vero ad enarrandos libros catechetleos, diversis temporum intervallis perscriptos Vestigia hieutrictim leguntur ca stelietiea, in ecclesiis vetustioribus, patriarchali scilicet, Iudaica, atque postolica, obvia, ubi deinde observatur, post tempora Apostolorum duplicis generis catechetica fuisse cxercitia, privata nempe se domestica, atque publica lyriora illa a a. O-rentibus re dominis eum liberis atque servis instituebantur, posteriora vero, inter ceteros Chri trianos, in scholis publieis atque templis peragabantur. Hine notissima eelebratur stho. I catechetica Alexandrina in AEgypto. mine relatum legiis 3.
ciri in templis modo Episcopos, seu Presbyteros, mndo Diaconos, catechetica exercuisse ingenia. mine duplex confici. q. Et Catechetarum ordo, quorum alter primario hoc studium colebat, alter autem, praeter alia offeta ecclesastiea, etiam hocineretitum catecheticum sibi sumebat obeundum. Per illa I. tempora mitti libelli catechetici a magistris eelesiae eonficiebantur, quorum plurimi perierunt, reliqui vero, ex Mesa Graeca atque Lati , paucissimi quidem, adhuc supersunt. His annumerantur eodem jure illi, qui materias calechetiis eas, nullo quidem respectu ad Catechumenos habito, exerce tractarunt contrario Celeb. Phius mon a . etiam mulios libros ab aliis inter caleelieticos reserri,
de quibus is quid nullo modo probari possit. mae est
Sectio prsor cui succedens secunda historiam aleelietieam Smedii aevi tractat. lata tune doctrinae catechetieae erant tristiora, quam m superioribus Meulis, ubi servor, parvulos erudiendi, ct rudiores docendi, admodum tepescebat. Sunt
tamen vestigia reli , ex nibus patet, catechisationes 3 non plane oblivioni fuisse traditas, quod vel ex quibusdam Conestiis eelesiastieis, uel ex uudiis testium veritatis, ut vulgi dicuntur, patet. Nec desunt libelli, ad n na aes stra
577쪽
stra usque tempora servati ex quibus declarari potest studia eatechetica non plane fuisse abolita, quantum quidem de, eeelesia occidentali dici potest. De orientali vero plurima iuo euro latent loco ita ut nihil sere eerti hae de re ex illia 44 inde temporibus recenseri possJit. Ad nostra tempora propiaus accedit Sectis errea ubi in primo Capita de historia c. 49. techetica Lutheranorum diligintilliine agitur. De duplici editoCatectismo Lutheri sobrie ita sentit Noster, quod probabilius mustio sit, majorem Catechismum minorem antecessum licti res omnis plane ad liquidum perduei, atque omnino cun- sti fiet, nequeat. Secundum haec rerum momenta Venerabilisaa. utor primo de Catechismo Lucteri maiori brevibus, deinde vero de eiusdem Catechismo minori pluribus, historice egit. ubi etiam illi scriptores diligenter recens tur, qui in Lutheri libellum catechetleum fuerunt commentati, sive De Ogmatico, sive polemico, modo saetiam fuerit. Post illa non d fuerunt alii qui libellos de formanda catechetica doctrina in Lutherana reclesia conscriberent, quorum phirimi hic nomis . natim proseruntur. Nihilo tamen nainus Noster de multis, quia
Iov. bus eatechisitio laborat, vitiis conuuerhur Opissemnaum tractat historiam cateineticam Papinarum, ex qua apparet,io essetam Ecclesiam ut plurimuin circa tempora Resormationis Evangelieae, catecheticis Jibellis manus admovisse. hine aecidisse, ut multe inter eos apparuerint Cateinismi, nodo privata, 3 7 modo publica, autoritate consem Sequitur nune in Capite
tertio catechetiea historia Reformati coetu , ex qua 'paret, falsum esse, quod Hottingem asserat, religionis suae socios, multis temporum intervallis, ante Lutherum scriptis catecheticis operam dedisse. Quod assertum omnino cum veritate pugnat, licet, post tempora Catechisin Giherc sui Reformatis fuere Careehismi proprii, d eatectetiei libri hieenarrati. Eminet inter illos Cateches Palatina, seu Heidel-bergensis, jussu rideries III edita at ille eonfecta. De qua, ut de de eontroversiis, supra quaestione notissima, stillecta37. octogesima, ortis, varia hie utiliter proferuntur. In quarto capit historia eat hetica firmiuiauariun ataue Socinian
578쪽
mur, tractatur, eui denique in Cuis punis additur historia α-
techetica Tanaticorum. Graecorum,atque Iudaeorum omnia ita
a Summe Uenerabi I Autore sunt exposita, ut Lectoribus, o lectamento, Militati, eri vero ipsi Budiam insigni orna.
mento, nunquam non futura sit haec introductio catechetiea. Nunc age, perserutemur etiam interiora Theologiae cate-ehetiere ab Editore doctissimo curate elaboratae. Generatim
notamus per Capita dc segmentis omnia sanctioris do maemomenta diligenter esse separata, ex Scriptura saera cor firmata re optimis defihitionibus divisioniblis explieationibus, atque illustrationibus, pertractata marginales, per omne opus adjecti, indices, uno latuita faelem sngulorum
argumentoriun ostendunt, atque formam tabellarum in usum Iectoris facili negotio induere possunt. Secundum doerrinaee ita Catechismi B. Lutheri, ordo argumentorum profertur,. atque hae ex ratione nominatur Theollagia eatechetica
Hae vero est solida eognitio de Deo rebusque divinis, ex Pag: FScriptura saera depromta re secundum catechetieas quasdam praereptiones tradita, quo Chrimanata strina ampla sic e tur deici salutem quamplurimorum promoveatur Hae sunr, quae in Sectiona prima Introductionia universi in Theologiam carechetieam solide traduntur. Sectio secunda per tria Capita se agit de vera ratione ex Arma Cathechismi Dahem ejusque necessitate atque utilitate, ubi objectionibus adversariρrum ex selidiisimis argumentis respondetur tum de modo, Catechis es.siniin Lutheri tractandi, seu de solida institiationis catechetieae xatione ι deniqua de indice librorum, ad eatechisationis, oc 33. Caleehismi normam adhibendorum Succedit tertia Sectio intriauctionis, ampliuam ea & doetissima, praeceptiones de Seriptura sacra, vero catecheticae Theologiae cognoscendi principio, in se eontinens Uberior hie docuina de tabulis sanctiori. hcis elaborata invenitur,quam quae a nobis plene recenseri queat. Suffieiat Lectoribus indicare ex Capitum titulos, quaen hae concluduntur. Pitimo de necessitate divinae immediatae revelationis agitur tum de divinitate Scripturae aerae; porro
do fidei dignitate Seripi ae seu de eo, quod revelati nostrariar, 37.
579쪽
omnem fidem, omnem assensum, mereatur; deinde de perfecta ratione atque integritate tandem de contentis atque de usu st salutari lectione Codicis saeri diueritur. Ex nostra sententia seeundum principia veritatis omnia limat oracperpolito judiei sunt tradita. Accedimus nune adis imum Catecheseos Lutheranae Caput, quod morum doctrinam ex argumento decem praeceptorum, ut vulgo dieuntur, exponit. Specialis ui tractationi proposita est introductio, per quinque diversas Sectione divisa, is inseriptas defundamento atque vera denominandi ratione legis; de solenni legis promulgatione de diverso usu legis deis roriundamento interpretationis legis divinae denique de curata divisione legis divinae. In ustima hac Sectione contra Resormatae Eeelesiae socios solidissimis rationibus evici-hitur, Lutheranorum, ut dicuntur, divisionem Mealogi esse
aceuratam, Q dicis Hebraei textu quammaxime convenientem. Pari ratione, praeter alia, Autoris nostri sententia de dupliei legis promulgatione, in libris Mosui comtenta omni est assensu digna. De ipsa doctrinae moralia
secundum legis divinae praeceptiones, in opere nostro Biadem Ba tractatione, generalem tantum cum Lectoribus communieare juvat tabulam, cum limitibus nimis arctis hie tene anu eonfricti Sciant itaque Lectores, singula praecepta duo Capita primaria continere, quorum primum de literati agit explicatione tum textus Biblici, tum etiam expositionis B. Lutleri, in Cateehismo propositae alterum vero Caput re lem tradit rerum explieationem uberiorem, in singulis praeceptis contentam. Sie, Verbi gratia, in primo praecepto occurrit doctrina de ossiciis, Deum recte cognoscendi Deo obediendi Deum amandi, Deum venerandi re colendi, in Deo spem omnem atque fiduciam collocandi, ct Deo se submittendi, atque de iis postremo agimr quae his virtutibus conistraria occurrunt. Singularum praeceptionum primo oceurrit definitio, deinde divisio, re partes denique singulorum off-eiorum traduntur, ubi characteres, media momenta gradus. argumenta moventia, virtutinia enarrantur. iis omni a
580쪽
MENfH SEPTEMBRI A. MDCCLIII. P. II.
additur in singulis praeeeptias a teretium, pracssie 'lla datu bservationes tradena mhrevi hua ostendens, quomodo lex Pag. eum Evangelii doctrina cohaereat, ubi Semlator tum Obedienistiam passivam, tum activam, legi praestitit. Haec forma est omnium praeceptorum divinorum, hie explicatorum. Ad cal 3 37. tem Tomi primu quadrupla additur eommentatio a Messest quando de pereato de poena peccati, de bonis operibus, denique de praemiis bonorum operum agitur. duperest Tomu seeundus brevibus delineandus. Proponu
vir hic dogmata fidei secundum Catechisini Lutheri formam. Prius tamen, quam Symboli postoli expositio insiluitur introductio voaret, tridis Sectionibus distincta, ubi tum de Syuibolo Λpostolieo in genere tum de Deo; denique de san- ..cta Trinitate, diluitur Triplex ommentatio haee ita est eom in Parata, ut attentionem mereatur ideo inprimis, uod doctri a. na myneriosa S. S. Trinitatis, sine ambagibus atque ampullis. solide sit pertractata, quaeque in ista mysterii sunt plenissima. viligentissime deelarata. urticulas primus fidei duo palmaria exhibet Capita, quorum asterum tum circa verba textus u.
Λpostolici, tum ire interpretationem Lutherι, est Occupatum. Idae methodus per omnes tres Articulos, non sine
salutari mictu, est adhibita, ubi inprimis sngula verba Symboli Apostolici expenduntur ., tum historice, tum realiter dx dogmatiee, edisseruntur. Caput secundum reales doctrinas si quinque diversia Sectioisbia tradit, ita inscriptis de fide; si de creatione de angelis de imagine Dei de divina provi- e. dentia, conservatione, ct pubernatione. Multa lite occurrunt i tatiove explicata, ct nervole demonstrata, inprimis haec quae as. vera si ratio & forma fidei quae actiones singulares singulis divinitatis personis, in opere creationis, secundum Seripturae aerae testimonia, competant quae vera sit no- tio formanda de imagine Dei secundum quam primi parentes fuerunt conditi, quaeque verae sint partes actionum divinarum, ad gubernationem atque conservationem pertinen