Studia Terentiana

71쪽

ni dixo Boniloius, quem agnorus et Umpsenbachius secuti sunt, scripsit Hec. 845 maneo. Si te dixe opinor, invenisse Myrrhinam' ubi Floelieisonius leni sus transpositione eo di- cum et Donati lectionem reote tenuit maneo. Si te opinor dixisse, invenisse Myrrhinam deindes dixisso legitur Haut 937, 942, Phorm. 453 953 Hoc. 451. Sin ulla causa enti scripsit Eun. 900 perspexe pres persp0Xisse'. Tum exstant ' detraxisso' Huc. 29, neglexisse Phorm. 54, misisso Eun. 585, amisisse' Eun. 67, ' admisisse Ad 682, commisisse Andr. 609, compressisse' Hed. 828; praevalent igitur formae plenae. A formarum per Syneopam ortarum omnium id esse proprium quod ante terminationem plenam -isti' -isso aut aut X littera exstat supra iam vidimus cf. tiam tot ad Andr. 151 . Qua eum ita sint, perperam sine dubio egit Κο-chius Synkopo ei Plautus und Terentius in Flochois Annal. CHI 1871 826 sqq. qui Eun. 513: ait rem divinam ex se

et rem seriam scripsit; at in recte legitur focisso omisso se', neque offendendum esse in subiecto te omisso sescentis locis comprobari potest of Fune Die Austas funidos Subject8pronomen im Aeeus. e. in . se de latein Κomilior in

pr0p08uit, sed in textum recipere non ausus est), ib. 350vistin, Hoc 550 visse, Phorm. 89 vissem', Andr. 975 Haut 684 austin. Similia etiam Plauto vindicabant luelaei sonius in

Annal. I 1870 7 adn. in Epid. III 2, 1 40xti iam officium' o Ribbdellius Annal. 186 p. 371 in Mil. 456: muliobri fovit

fide'. Sed cum ne uno quidem exemplo eius modi Syncopas pos Simu comprobare, eis utique abstinendum est, L H. Sehon-

Ad Andr. 151 Mois snorus cum Terentium multo rariusquam Plautum syncopas adhibuisse affirmaret, ut accuratius in hanc rem inquirerem inductus sum. Nequo id frustra Plane

72쪽

enim contrari tui de usu Plautino contendamus oportet. Exstant

0 dehisti Trin. 188.

556, Amph. 963, Baech. 807, Mil. 844 Cas. 497.

73쪽

Praeterea Xstant forma pleniores hae:

Qua se discriptiones hieulenter apparet formas pleniores longe praevalere apud Plautum atque Si forma per Syncopum ortas Plautinas cum Terentianis omparamus in soX Terenti fabulis plures eius hodi forma reperimuS quam Plautus in viginti comoediis adhibuit. Quod quamvis primo aspectu miros nos habeat, ita X-plicandum censeo, ut hae in re sermonis urbani familiaris proprietatem agnoscamus. Ceterum has formas etiam apud Ciceronem reperiri monuit uocholorus Mus Rhon. XI 18bi 509, voluti ad Att. XII 42, 1, in Π 3, 10 dixti', pro est. 12 28 dissit', ad Att. XIII 32, 3 intolloxii' ib. V 9, 2 roscripsti' es. Novo II 536 sqq.)8. Imperativus face in sine versuum legitur Andr. 680, 821, 33, Eun. 90, Haut. 80 Phorm. 397 674 Ad. 24l 906.

In medio autem versu ante vocalem eo diges eandem formam tradimi Andr Tl2 ut ducam. Ridi euhim. Huc fac ad me ut Venias, siquid poteris.' Legitur autem ' fae ante vocales

Andr. 408, 483, Eun. 189, 207, 281, 302, ii 534, 69,

Haut 550, 25, Phoran Gil, 84 Hoc 764 Ad. 706 ante consonantes Eun. 96 313, 320, 76 501, 15, 1042 Haut 84,925 fac o patrem esse sentiat fac ut audeat), Phorm. 33, Ad 381, 11 51 2, 56, 13, 42 h0 die modo hilarum fac te. Et istam psaltriam Α, ceteri codd. te fac, unde Benileius to faed'), 909. 40 942. Iam si quindecim locis formam volgarem

74쪽

libri δ' ante vocales praebent, sine dubio rectius agemus, Si eandem etiam Andr il restituimus cum Sehuberi l. e. p. 16, quam si Ritschelium sequimur, qui certe de Plauto ante vocales ubique face scribendum esse affirmavit cf. p. II 545). Quodsi Terentium ante consonantes certe nusquam face dixisse constat neqtie omnino in medio versu si scripsisse et i simile est, idem de Plauto non valore, X exemplis qua Neu II 439 profert Saminatis intellexi, quamquam etiam Plautum, ut fert Vocis natura eam longe plurimis locis in fine versus adhibuisso dicendum St. Imperativus verbi simplicis duce nusquam legitur apud Terentium neque enim poterat adhiberi in fine versuum ambicorum. In Verbis autem eo inpositis formae longiores melius

SeSe Conserva 8Se videntur. Leguntur enim ante consonante S:

Ad 482 sustentat hunc abduce, i in ei quaere rem', ib. 17 tu illas ab se traduce. Di tibi, Demea'. Ante vocales in omnibus melioris nota libris: Haut. 44 ancillas omnes iacchidi. traduces hue ad ios propere': In solo A Eun. 538 abi, Dorias, cito hunc deduo ad militum'. In omnibus praeter A eo dicibus Ad. 10: tradate et matrem et familiam omnem ad nos Placet'

Ph0rm. 309 abi Phasedria eum require at tu hue adduce. Eo ' esitori libri falso absendi adduco huc' , ib. 10, dotis daro abduce hunc, minas quinque ne ipe', Huc. 605 mi gnate. da veniam lan mihi, aedduces illam. Vae misero mihi'. Contra omnes libri formam volgarem praebent ante Vocales Hec. 654: reddite uxorem ac noli adversari mihi' ib. 698: reddite uxorem, aut quam ob rem non opus sit cedo', ante consonam Tun 3TT age istinui intro nunciam Orna me,

δ' Versum Andr. 483 scholium Bombin in Ad. III 4, 36 si praebere: sae illam aut lavos, nolo silentio praeterire.

75쪽

abduc, duo quant tum potest'). Ac duobus quos primos attulimus locis formae plenae retineantur neue S Se Si excusantur autem

quod in fine prioris Versus partis utroquo paritor dodo xstant Quod argumentum non omittere debebat Schub ortus, si locis

qui restant formas volgares a quibus non recessisse Terentium nisi necessitate coactum aestituendas esse voluit nobis persuadere l. e. p. li). glaigko autem Jenae Literatureteit 1878 p. 309 locis quibus syllaba stirpis ultima letu esseratur, formam pleniorem. breviorem quibus adverbium iraecedens rictum habeat, scriptam isse ' Terenti contendit, quae sententia quamVis non plano comprobetur codicibus. habet tamen quo commendetur Sed utut est ante tonsonantes certes formis plenis Terentius mom usus est nisi inte caesuram. Ceterum

adderes haud supervacaneum est Plautus autem et simplicis verbi imperativum plenum habet neque in compositis ad certum Versu Sedem eum adhibet astrictum os . Nouo IV 439). Imp. ' dico' nusquam a Torontio scriptus esse Videtur eodem utique modo quo simple duco'. Quod inde quoque apparet quod quamvis imperativus his quinquagios in Terentio eX stet atque ante vocales quinquios Andr. 873, Eun. 724, Phorm. 447, 712 Ad. 5723, o minima quidsem vestigia formae plena in codicibus apparent. Itaque neque ego probare OSSUmeoniecturam lectioiseni seribentis Huc. 803: ne edebam adulescon dicodum quaeso os tu Myconius γ' Confirmatur enim codicum octies diodum otiam Eun. 707: die dum hoc rursum. Chaerea tuam vestem detraxit tibi'. sequotamon placob quod Goveanus, Benileius. Umps.. Schubertus p. 15 scripserunt: uccedebam adissescens tedum quaeso tu es Myconius',

Syro die scribendum proponimuS: accedebam age fidulescens diodum quaeso es tu Myconius'. di me

Engelbrecht, Studia Terentiana. U

76쪽

oxis no mihi legoretur, nunc ipsum aliter statuere puto. Est autem olio die mihi phrasis a comicis valde adamata, quae Saepius

reperitur in Terentio Andr. 667, 31 Eun. 360, Andr. 324 . At Plautus dico, addico, indico, bonodico habet cf. Brix Capt. 356 Loron Most. 830, Neu l. c. 9. Infinitivi in ieri apud Torontium hi xstant in fino

Andr. 203 doludior, i immutarior 332 apiscier 573 claudior. Eun. 64 claudior 225 immutarior. 509 labos actarior 510 accersior, i ducier, 699 dictor 890 opperirier. IIaut. 20 convivarior 268 suspicarier, 300 demunerarior, 13 excruciarior, 16 adsimularier, 23 uXiliarier. Phorm. 92 mirarior 206 immutarior 305 commonstrarier, 306demonstrarier, 406 apiscier, 35 exorarier 589 X-poririor 603 utior 632 mollirior 640 pervenirier, 697 depravarier, 31 ignorarier, si asportarier, 1021 ρ-

fungier.

Huc. 10 porcontarier, 31 fabularior, ibi viderier. Ad 200 tradior 273 auxiliarior 60Phidior Bonti. A claudior .

In fino prioris versus partis Uec. 82T: nosci quid suspicarier, magis coepi instare ut dicat.'Restat unus locus qui repugnat Ad 535 laudarior te audit lubenter facio te apud illum deum', ubi in dubio illo infinitivus odom modo librariis malo doctis debetur, quo Anda'. 500 adsimularior o ib. 689 sollicitarior pingui isti Minerva exaraverunt. Verborum igitur transpositione, qua idontidem loci Terentiani corrupti sanari possunt, adhibita non dubitabimus cum Conradito Motriscli Composition dor Comodio dos Toron p. 112 ot glaigkon scribero: laudari te lubonter audit facio te apud illum deum'. Atque hanc sermonis Terentiani proprietatem eodem fere tempores demonstraverunt Spongelius ad Andr. 203 Con-

77쪽

mi raditus Horm. X 104 ubi audit laudari te lubenter proposuerat neque aliter rem se habere in sabulis Plautinis Spengolius in libro T. M. Plautus. ritin, Prosodie und Iotrili' Gotting. 1865 p. 224 docuit. Sed miror omnes fugisse c0mmentationem illam egregiam Ludovici Langit, cui inscripsit Uobo die Bildun des latet n. Infinit. Praes. PasSiv.' actis academiae Vindobonon sis X 1860 1-58 in

sertam Accuratissime enim totam illo huius infinitivi historiam c0nscripsit locosque omnes congessit δ'). In Plauto igitur forma0 in ter 168 locis in fine versus, locis ante eaeSuram, Semel alio l0co reperiuntur, quem aeque mutandum atque unum illum Terentianum ipsa res clamat. Quam ob rem prompta est Coniectura ceteros quoque Scaenico eandem ob SerVasse legem, id quod haud neglegendum est in adornandis constituendisque illorum fragmentis. Quod ad poetas qui heXametr dactylico usi sunt, attinet, eos hoc infinitivo insequente Vocula a vocali incipiente usos esso idem auge demonstrat.

ADVERBIA.

1. Advorbium loci pronominale illi lux codex Bombinus nobis tradit: Ph0rm. 91: intsire dum sedemus illi, intervenit', Huc. 802: itaque inoptus hodie dum illi sedeo, rudi quisque

Ad 844 'o puci prorsum illi adligaris filium',

δ' Cuni loe Tersentiani apud Langium hic illi dispersi neque sub uno conspectu sint positi, eos ex schedis meis hue transscribere haud inutile duxi, imprimis cum eue l. c., ad quem Conraditus . . legentes delegat, non omnes praebeat Oeos. 5

78쪽

iterum'. sed in versu sequente etiam 'absit: nune ubi mo illic n0 videbit, iam si recurret, In Seio', qua re sine dubio commoti Flecheis et agn etiam in antecedente versu illisco seripserunt, sed potius ontrarium cum Spengeli, cf. edit append. statuendum

esse Videtur.

Forma per inscitiam clibrariorum omnibus codicibus servata os Ad 116: mihi peccat: ego illi maxumam partem fero', Phorm. 72 votissime. Ut stultissimo quidem illi rem gesserimus' es agn et Ziaigko ad h. v.)ν etenim pron Ominis dativum indesses isti opinabantur. Praeterea Monatus

illi logi Andr. 38, quem sic dedit Umpse bachius: ubi opus ostes illi sibi nihil opust, ibi versintur, multo reetius pinor quam Flechei senius, qui scripsit: ' ubi ipust, illic ubi δ' nil

opust ibi vorentur quamquam de hoc et antecedente verSunondum satis constare mihi videtur. Contra codices propter metrum ' illi scribendum est:

Andr. 45 ' quid turbaost apud forum quid illi hominum litigant', Hoe. 94 ' nam illi haud lieobat nisi praefinit loqui Quae illi placeroni. . Donatus ' illi'),ib. 217 ' multo melius hie qua sunt quam illi ubi sum

adsidue Seio', ib. 438 ' non posse, me me frustra illi exspectet vola', Ad. 577 ' qu0dnam Illi ubi etiam capriscus signa St. N0vi. Hae 6rgito'.

δ' 'Id ubi sollemnis esse videtur foranula apud Terentium L Hec. 217, d. 577.

79쪽

vocem omittunt. Atque codicis A lectionem posse teneri enileius mihi orsuasit, nisi fortasses illi quis quo fortius vestigia Bembini premat scribere mavult, quod per me licet. Certa igitur lex de discrimine utriusque formae non potest reperiri: sed non possum silentio praeterire nullum apud Terentium exstare locum' q), in quem forma illi non quadret. De Plaut cf. Brix Capt. 275, ueller prosod 331 sq. Neu II 629.2. Hoc. 297 rectissime Bothius, quem omnes editore 1 - - θ

Secuti sunt, approbante Bitschelio Op. II 459 scripsit: vix me illi abstraxi atque impeditum in ea xpedivi animum moum', ubi , illi', colori libri ' illinc praebent. Etiam Eun. 662

metrum turbatum est in codicibus: quo ille abire ignavos possit longius nisi si d0mum', ubi scribendum videtur ' quo illi possit abir ignavos longius te.' neque enim placet Flochoi sunt emendatio quo illic abire ignavo et '.' eum prono m. maso illic ultimam syllabam apud Terentium non habere Correptam nequeat demonstrari vide Xempla in adnotatione i novissima eongesta). raeterea X spectamus notionem unde abierit eunuchus, quod bene iam Benileius intelloxit scribons quo hinc ille abire ignavos te. Itaque si non placent quae Supra prop0SuimuS, ne ulla Sit Opus Verborum transpositione, versus sic redintegretur oportet: ' quo illine abire ignavos possit longius nisi si d0mum'. Legitur autem ' illine ante vocalem d. 731, ante consonas Andr. 14 Eun. 28, d. 26, 232, 74. De forma usu Plautino e ruitscheli p. II 453 sqq., Brix ad Men. 800.

'' Andr. 458 607, 742 Phorm. 183, Andr. 438 Andr. 93M 'illi' est nominativus pronominis masculini Hatit. 199 illicino o Fleekoisoni

coniectura .

80쪽

3. Adverbium isti non exstat apud Terentium, sed in Plauto haud raro reperitur cf. Bri Capt. 275 ' istic t anto vocalem legitur Ad 644, ante consonas Andr. 420, 72, 49,

4. Ante vocalem istinc est Hec. 339. De Plauto LLachmannus ad Lucr. III 8 l. 5. Usque ad imperatorum Romanorum aetatem solam adv6rbii formam hoc pro huc in usu fuisse Buechelerus lat. deel. p. 102 adnotat. Ae genuinae lectionis uti stigia haec latent in Terentio: Eun. 50l: fac ciues, si Chremes hoc forte advenerit soli sit qui antiquioris scripturae tuendae duces praedicantur 'huc'),ib. 394: triumphat. Hoc provis ut ubi tempus siet me- ducam. . hue ceti. odd. et 0rr. aut in A), Ad. 78: blande dicere aut benigne facere, quando h0e provocat A; huc' sit, eo ceti.), Hec. 348 iam ea te causa maxime nune hoc intro ire

Ph0rm. 152 ' puer heus, nemo h0c prodit cape, da hoc Dorcio A Flecheis cum ceti. hue'). Eandem formam agnoscunt Donatus Ad 225: eo emisso hine quae illuc veheres multa, sive conductam ho esci l Animiis tibi pendet. .' sed cf. Ziaigh ad h. v.), et Wagnerus Eun. 114 mercator hoc addebat e praedonibus', quibus locis cum omnes libri m eandem formam exhibeant, librarii pron accusativum adesse sine dubio statuerunt; neque

hercle adest causa cur nos aliter censeamus. Denique e codice

Ρ, sique dubito quin idem habuerit A, dederunt Umpf, Speng., Meissn Andr. 386: ut ab illa excludar hoc concludar. Non itast CDEG hac', quod aperto correctorem sapit, Aut hoc'