장음표시 사용
51쪽
ib. 44 uxorona habes aut quibus moratam moribus', ib. 59 nec leviorem vobis, quibus S minime aequom,
Ad 36: quibus imo sollicitor rebus ne aut ille alserit',ib. 315 tum autem Syrum inpulsorem, vah, quibus illum
lacerarem modis', ib. 605 ' omnes, quibus res sunt minii Secundae, magi SSunt nescio quo modo', ib. 22 ' signa insunt, e quibus coniectura facile fit'. Quem mirum eo dicum eonSensum e Sui non pos Se tribui patet itaque Terentium mic Scrip SiSS et hae quoque re poesis scaenicae proprietatem agno Se amu Oportet. 6. De ablativo 'qui' cum aesturatissime nuper egerit
O. lenitet ius in Flecheis. Annal. suppl. X 1878 1879 p. 25 sqq. ' de qui localis modalis apud prisco Seriptores
latinos usu' neque ullum Terenti 0 cum neglexerit, ad istam delegasse legentes commentationem Sati habeo. T. Pronomen euius, a, uni legitur Andr. 63: cedo, cuium puerum hic adposisti γ' ib. 932 ' cuiam igitur γ' Eun. 321: irgo euiast γ', Haut prol. 8 'cui grae ea sit'. Idem pronomen Branditus . c. p. 29 etiam Haut aut scibis cuius sis' agnoscit eum enim v. 98b horum o v. 995 ambos' dicatur, cuius genetivum esse non posse, nam si id voluisset poeta, quorum eum dicturum fuisse. At hanc ratiocinationem haud reetnm Sse puto neque enim genet ' cuius oppositus est voci ambos' ita ut nocessario pluralis desideretur, qu0niam l0ci sententia est: aut parentes reconciliabis, aut unde natus is comperios' 'ambos' autem Syrus dicit, quoniam eum modo de patro irato et matre filiorum adiutrice verba facta essent, non Solum matrem, Verum etiam patrem ad misericordiam adductum
iri demonstrare volebat. Idem Brauditus etiam Andri i2: ne illa illium haud n0vit, cuius causa haec incipit scribendum
52쪽
proponit p. i cuia causa', eum hoc solo lo eo genetivi formabi syllaba, tredecim autem locis monosvllaba legatur. Quae mutandi causa satis graVis est, quamquam scriptura tradita sensu melius consuli non potest negari. Idem pronomen praeter
Vergilium Eel ΙΙΙ, i apud Cic. Vorr. I 45, 142 III 27 68
logitur. Ita tu iniuria ille qui antibucoli ea scripsit Suet. d. Reiffersch. p. 65, 10 versum illum Vergili exagitans scripsit:
'Dic mihi Damoeta, cuium pecus, anne latinum3 Non, verum Aegonis nostri te rure loquuntur
Cotorum Brixius ad Trin. I haud iure vocem persaepe ri Plauto it Terenti adhib0ri dicit Plautus morte haud raro hoc pronomine etiam ut relativo utitur cf. Neu II 235. Alid pro aliud iniuria reponobat Boniloius Haut 331: quid aliud tibi vis Siquidem hoc fit. Siquidem experiundo scitis et Hec. 750 ' si aliud scirom, qui firmare meam apud Vos poss0m fidem'. Neque apud Plautum forma reperitur, cf. Ritselioli p. IV 453 quibusdam Plauti versibus etsi forma
non Sane repugnat, tamen ne ullo in loco necessitatem habetet 0nge plurimis certissime adverSatur.'Formam ' stuo' pro istuc Nonius p. 219 et 36ἰ duobus locis Terentianis habet Andr. 566: at siue periclum in filia fieri gravos et Ad. 69: nimium tuo abisti: hic propter
hunc adsiste: em, si V0lo. Utroque loco eam non requiri in propatulo est, neque quemquam editorum Laelim annum Secutum esse video, qui eam Valde commendabat atque etiam
Ciceroni vindicabat ad Lucrol. III 54. E Plaut idem Nonius p. 476 laudat Bacch. 679 iam sto dicto et aliis quoque locis formam reposuerunt M. Herigius et Fleclisei senius, urΚriti de altiatoinisclion Diclitet fragm0nto et Gellius Lips. 1854 p. 20. Damnavit autem eam FG uellerus additam ad Plaut pro S. p. 158. Dativum 'mo Fost. i. 161 me pro mihi Micebant antiqui' exstare Eun. 222 ' nimis me indulgeo' Donatus sici Veteres quod nos mihi Midimus. BDE et malaigh, Mus.
53쪽
I. De formis ad verborum stirpes perlinentibus.
l. Verba per falsam ut ita dicam analogiam falsae coniugationi attributa apud omnes omnis aetatis scriptores reperiuntur cf. Nouem 415 sqq. et formae oX0ror Hec. 213, oritur ib. 224 tiani postsa solae in usu fuerunt. Apud Terentium leguntur: Ad. 34 eum forvit maximo' et Donat. Prob. Priscian. 'erum M. Haut 899: ut ne paululum quidem subolat ess amicam hano MCliniae sed horna. 474 numquid patri subblsit' -- - - - codd. Don. Prisc. et Ad 117 olo unguonta'), ib. 403 ' quisnam hic adulescens est qui intuitur mos inli,
Ad. 871: odium illo alter sine labore patria potitur commoda', ib. 870 miseriam omnem ego capio, hic potitur gaudia, Sulp. poli. per Ad. 12 vitiatam potitur Ctesiph citharistriam), Phorm. 469: nequid iropter quam idolis decepta l0teretur mali, ib. 830 curavi propria ut Phaedria poteretur: nam emi SSnSt manu potirotur BDEF et cf. Ziaipho ad h. v.).
M CT etiam agnorus et glaigho ad Phorm. 180: tanta te impendent mala'
54쪽
nimium in6ptus es', errori librarii tribuenda videtur seriptura. cum nihil adnotent grammatici et aut 861 nimium illi Menedeme indulges exstet. Sat raro igitur eius modi formis utitur Terentius 'q), contra Plautus . . Verbum ' fervere' ubique secundum tertiam coniugationem declinat cf. Brix Mil. 205, do olor cf. Brix Mil. 1, venore Brix Trin. 4l, orenet Mil. 1001, tui Brix Trin. 08 Loron Most. 23 t in univorsum Fr Sehultχius, De obsoletis coniugationum Plautinarum
prietate sermonis Plautini usu linguarum Romanarum illustrata' dis s. inaug. Hal. Sax. 866 . 2. Infinitivus emoriri ad analogiam quartae coniugationis formatus semel apud Terontium exstat Eun. 432 ' risu omnes qui aderant emoriri denique , infinitivi autem emori Haut 9il,
Phorm. 56 mori Eun. 66, T logi intur. Ita quo illo loco ua ,se s versus sed formam Xcusari patet moriri etiam vid. Mot. XIV 21 in re versus habet. Plautum ubique sexies) moriri dixisse dentonstravit P. Langenius Bettrage ur Mntihund Erlilarunidos Plautus Lips. 880 p. 82 ubi etiam ceterae
huius verbi formae ac eurate tractantur. Porro formae eongrediri et imm . persaepe apud Plautum leguntur cf. Brix Men. 54 Loron Mil. 41 , nusquam apud Terentium Hec. 22 ' egredi').3. orbi co0pi forma logitur Ad 397 prius olfecissem,qum ille quicquam coepuret Priscian. D0nat. A coeperit')in sine versus. De Plauto, qui ' coepio, coepore coeptat' habet cf. Brix Mon. 960 o Nou II 616.
Verbum congrue o primo aspectu exstare videtur Haut. 5li:
ne nos inter nos congruere sentiantita enim inanes clibri vorsum exhibent. Difficultatem odore studuit Harius scribendo ne mos me L inter mos congruore
Eun. 7 est abstergorem', quod verbum Plautus quoque Secundum II conivg. declinare solet cf. Neu II 424 sq.
55쪽
sentiant, quod receperunt Flechei senius et Umpsenbachius. Wagnorus ed. Cantabr. 1869 proposuit ne nos isti inter etc., ego olim illi, quippe quod facillime ante inter intorcidere
potuerit, inserendum censui. Sed hae omnes emendandi rationes eo laborant, quod iis receptis iustus accentus inter nos cf. . Bruginani diss inaug. Quem ad modum in iamb. senar Romani
veti. Verborum accentus eum numeris consociarint Bonnae
1874 p. 22 deletur. Qua re commotus agnerus in ed. Berol. 1872 ad codicus denuo confugiens infinit congruere tutabatur Corssenium secutus, qui in libro ritiseli Boitrage te. p. 539
fulge- tue- stirpibus etiam stirpem congrue fuisse contendit. Quod ne summa cum iniuria fecerit vereor. Exempla enim analoga omnia ita Sunt comparata, ut stirpes longiores sint usitatae, reriores autem e populi Sermone Volgari repetendae. Nimirum verba alterius coniugationis ad tertiam coniugationem ascendere facile Xplicatur inde, qu0 in verbo paullo neglegentius pronuntiato, ut fieri solet in ore populi, ultima stirpis vocalis exteritur. Sed verba tertiae coniugationis stirpibus vocali adauctis secundum alteram coniugationem plebem declinaSSe, Verisimile non Si neque unus Terenti locus ad romincertissimam comprobandam sufficit. Itaque cum Benileio
dicendum: apage illud congruo '. Sed quod ipse scripsit
consentire Valde dubium est, neque magis assentio Parrio scribenti congrediri qua forma non latuisset grammaticos, qui nihil de hoc vorsu habent. Porro ipsum congruendi verbum non SSe temptandum, docent horna. 264: ecce autem similia omnia: Omnes Ongruont et Plaut. Curc. 264: illi inter socongruont. Itaque Scribendum propono: ne nos inter nos congruisse sentiant' quam emendatio mihi tam in promptu esse videtur ut haud Sciam, an ante me in eandem quisquam inciderit. Falsus est Roens piossius De conivg. formis apud Ter. etc. Culin. 1873 p. dicens: vorbum exerceo semper alteram coniugationem sequitur uno tantum loco X cepto, quo imper-
56쪽
fecti coniiunctiviis quartae coniugationis lege formatur Haut I1, 1 143): Xercirent'. Verum in codicibus legitur exere serent'. Palmerius autem coniecit eXfercirent collatis schol. Bemb. ' exercerent resarcirent et Paul. Festi p. 8l: eXercirent, sarcirent'. Itaque exercirent compositum verbi sarciendi esse ipsa luce clariu e St. 4. Stirps temporis praesentis orbi attingo non adaucta
novi omnem rem est Simo intus Est die me attigas.' Miro autem modo et libri ' attingas praebent neque grammaticis Ormum Versu postulatam, quam resuscitavit Palmerius, legisse videntiu , cum nihil de ea habeant quamvis laudent locos
l0gitur: nocte illa prima Virginem non ultigit', nesci an eodem modo praesens Sit agnoscendum. Nam Parmeno qui loquitur tota oratione praesenti quod dicitur historie utitur e v. 135 deducit', v. 144 seducit, . 45 narras, et dicendi finem facit eo, ut ipsum de quo narrat adulescentem faciat loquentem. Vides totum orationis tenorem quodam modo languescere, Si attigit perfectum esse statuimus. Sed utcumque re Se habet, Torentium formam non adhibuisse nisi in fine versus ex utroque loco apparet. Apud Plautum autem sexies fero hoc vorbum y logitur ad certam Versus sedem non Strictum,
b. art. pers pass. fine tum solo codice , Priscianus qui versum bis laudat et Donatus praebent formam volgarem traditur Eun. 104 ' sin falsum aut vanum aut inclumst, continuo palamst et nanctus Andr. 967, uti. 556, Hec. 81.
nactus' vero in omnibus libris legitur horm. 81 Hec. 82b, Ad 421, in pl0risque atque iis optimis horin 168, Hec. b, 170. io hi ut cf. Brix Trin. 4 6 114, Schult Q p. 4.
7 De quo copiose egerunt M. Curtius. de moristi latini reliquiis Κilia 185 et Selileieherus, Compend. de vergi. Grammat. p. 755.
57쪽
ui Ceterum persaepe eius modi partie. forma. in codicibus reperiri notum, cf. 0ue II 580 al. 6. Porsecti posivi formas Ritschelius restituit Andr. 29: non ut posisse ut liquido possim. Intellego' ib. 42: puer herclest mulier tu adposisti hunc Ubi illic est γ' ib. 63: cedo, cuium puerum hic adposisti die mihi et Bentleius scripsit Eun. 91 2: qui hunc supposivit n0bis Move te roo eius'. De Plauto ille op. IV 1l8 dicit: tam constans est in Plautinis como odiis, alteri scit pers posui ut ne locus quidem
ullus relictus sit', qua re commotus etiam quattuor illis l0 eis Terentiani - neque enim plures exstant, formam intulit. Trisvllabi nim ' posui perfecti usum poetis demum dactylicis, inde ab Ennio, deberi eamque in iambos primum immisisse Lucilium contendit. A quamvis fortasse mirum Videntur, quod ne uno quidem loco ullium huius formae vestigium in codicibus Terentianis inveniatur qua causa Sine dubio I lolgius et Spengelius commoti Sunt, ut eam re Si uereDt , tamen eam vi a serentio abiudicaverim. Etenim quod codices
nihil do hae forma absent, monendum est Bombinum deficeretribus locis, quippe qui Xstitorint in quinionibus illis nunc deperditis. Porro etiam Catuli. XXXIV Cic. use V 29,8 forma legenda est, quamquam Ciceronem consulto formam suo tempore sine dubio antiquatam adhibuisse apparet Loeos Plautinos collegit Schult p. 9.Qu0dsi 00nspiossius i. c. p. 340rfectum sint Andr. 188eXStare Contendit, vehementer errat, nam codices haboni sivi' Gulielmus autem e Coloniensi scripsit sini', itemque L. Seho ponius de Torontio et Donato dis s. p. 18, quem Seeutus est Flechei senius. Atque si legimus apud Donatum: sivi antique', facito aliquis ' sint scribendum esse opinetur. Sod recte iam Κl0tgilis Diomedis p. 374, 13 . testimonio: Sin SiUi . . . . melius tamen dicitur sit nixus, quid sibi velisit illiud ' antiquo' apud Donatum demonstravit. Atqu0 siit legitur Ad 104 non siit egestas facere nos tu nune tibi', quam formam a Diomede l. c. laudatam unus A seivavit. Itaque abiciendum
58쪽
illud sini', quod num umquam exstiterit locis quos Novo IV 489 affert iterum iterumque Xaminatis valde dubito. i. Perfectum parsi' legitur Hec. 282 quam mihi heu me infelicem, hancine ego Vitam parsi perdere Phorm. 44 comporsit cf. Paul. est 60 comparsit Terentius pro ompescuit χ0mpeperci Bonileius '' posuit' , contra forma reduplicata exstat Ad. 562: nihil pepercit. Apud Plautum ubiquo parsi' legi 0ntendit Neu IN 74, sed vide se hac re Loreng. Pseud. 78. 8. Perfectum redupl. tetuli duobus locis Terentius adhibuit Andr. 808: nam pol, si id scissem, numquam uetetulissem pedem' cf. Plaut. Men. 629 noque hodio huc intrototuli podem' si ib. 832 impetrasti incepi dum res tetulit. nune non fert feras nequo Catullius LXIII 47, 52 LXVI 35)SpreVit. Perfectum autem volgare legitur Andr. 142, 178, 188,
tuli', Eun. 2: tuleris, horm. 579: tulero', Hoc 333 tulisse' ut taceam de verbi ferendi compositis e. g. Hec. 169 transtulit',
302 portulit 370 obtulerat', 386 obtulit', 563 Xtulisse', To portuli', 16 obtuli', 81 attidi', 84l attulseris'). lautum vero verbi simplicis p0rfectum tetuli nullo loco excepto adhibuisso ' docuit . Soyssortus, studia lautina pro . Berol. 1874 p. 7 cf. Schulig. p. i). Duobus locis quibus
tetuli apud Terontium legitur, consulto priscam f0rmam poeta adhibitam esse lolgius e parte Donatum Seeutus
Contra codices, qui praeteri praecurrit habent, legendum est cum Prisc. I 533, 2 H. Hoc . il: una illarum intύrea
propere praecucurrit nuntians', quod solium regnavisse Videtur ante Ciceronis tempora et postea aeque a forma Sine reduplicatione admittebatur cf. Neu IV 468 sq.
59쪽
In Stilp. Apollin argium Andr. 4 Flecheisenius, quem Molgius et Spengelius secuti sunt, scripsit: dore hane nam pater ei aliam de spoponderat. Sod Terentius ubique despondi habet Andr. 102, Haut 854 Phorm. 925 H0o. 124 Ad 670, 735)quam ob rem doctum poetae comici imitatorem forma reduplicata ne apud Plautum quidem satis confirmata eL Nouo IV 470)usum esse ViX credibile est. Itaque seribendum cum codicibus 0ptimis addita vocula 've': fore hane namque aliam putor ei desponderat.'9. Verba activa, quae postea deponentia esse Solebant, leguntur Huc. 29 dicitque esse illi nullam, dum luctat, detraxisse', Andr. 653: scio eum patre altercusti dudum, et is nunc propterea tibi' Donatus: legitur et altercatus es , non enim altero dicimus . Promiscue auto adhibuit Phorm. 505 nequo eum huius modi umquam usus Venit it confrietares malo et Andr. 93 ' nam qui cum ingoniis conflictatur eius modi'; Eun. 271 summum suom impertit
olet unguenta de meo, ib. 964 res apparet et quidem porro haec, Obsonare chim fido se Andr. 451 vix inquit drachumis est obsonatus docum codices obsonatum', quod inde a Benileio omnes fere editores receperunt, in corr. an ali ), quam lectionem innibus fere libris traditam et a Molgi satis superque Onfirmatam eur spreverint editoros nescio. Quodsi Priseianus I 396, 1im verbum iurgor exstitisso apud Veteres dicit, certe apud Terentium sola forma activa legitur Andr. 389: cedo quid iurgabit tecum hic roddos omnia', d. 0 iur-gubit salvo in te advenire Demea' Sulp. poli ad Ad. v. 10: Demea iurgare, graviter ferre mox tamen' . Vides igitur paucissima esse apud Terentium Sempla, quae ab aureae Latinitatis quam ipsam hie illic eius oneris formas
60쪽
admisisse constat ut ' tumultuari sensu pass. impers. quod etiam Tor Hec 336 nescio quid iam dudum audio hic tum divari misera habui cf. Neu IUG26), usu recedant. Neque alienum iudicandum os ab auroa Latinitatis usu quod Andr. 331 ' mereat', Haut 83 meruisti', d. 201 promeruis, Andr. 139,meo. 580 c0mmerui', Hoc . 63l ' commoruit', horna. 200 commeruisse', eontra Andr. 621, aut 15 moritus sis', Hoc 760 ' moritus est', Phorm. 101 4 osso moritum', Huc. 486' commorita est', Phorm. 516
promeritus fuseris logimus cf. Nouem 29 sqq. . A quo
quantum dissor Plautus qui ' ampleXO, arbitro, aueUPO RUSpleo, eontemplo, Crimino, cuncto, fabulo, fluctuo, horto, indipisco, medico δ' , minito, moro, munero, ni etO, Opino, Rei Seo, arti0, proficiSco, SciScito, perSeruto, tuto, ago, venero aliaque habet
10. Sermonis volgaris vestigia non possunt non notari
Eun. 43: omnia habeo, seque quicquam habeo: nihil cum est, nihil do fit tamen, Phorm. 162 ' aliis quia defit quod amant aegrest tibi quia superos dolet' Hoc 768 do florii invi flexi satiar, qui quod opus it benigne praebeatur, quibus locis eXeusationem habet Terentius versus necessitate, qua impeditus est, quominus verbum ' deesso quod alter imprimis loco aptissimum fuisset deest superest adhiberet. Etiam Plautus Men. 221 ne contra consuetudinem in modi versu ' desios dicendum esset: 'nsique defiat neque supersit. Quoius modi ei homines erunt scripsit. Deinde logitur Ad 946 ' morito te amo Verum. Quid Ego dicam, hoc quom confit quod volo D0natus, figiatgko in appond.), ubi aeque atque Andr. 16i:
qui mi exorandus est et spero confore' pro Verbis Simplicibus ' fit fore' 0rumque instar verba composita formata sunt valde autem adamasse Terentium verba eum praepositione ' con- iungere doco Mois snerus ad Andr. 167. Ceterum
δ' Formn huius verbi activa quamvis semper in usu fuerit es. Neve II 296), orentius tamen deponenti tantummodo utitur Andr. 31 1medicarer, ib. 944 medieari'.