장음표시 사용
441쪽
DE DIVINA PROVIDENTIA. 4250ssset inmans libortatis Xercitium, a quo etiam Plerumque pondet tominum rosperita atque miseria. His si addamus ea qud religione revelata edoeemur, nangi magiS- quoividens siet Supremum ubernatorem non modo justeae Sapienter, Sed etiam eramanter rebus humulsis rospicere.
443쪽
Philosophiae definitio duplex cognitio: Viulgaris et ei sentissem haec res explient per causas, illa sistit in meris faeti - philosoplita sest ei sentia, quia tradit rerum rationes - est scientia caeteri Perieeti Or- ergo Scendere debet ad ultimas rerum rationes, quodnam sit lillosophi: Objectum quo medio tutatur ad illud assequendum, philosophiae habitudo ad revelationem - philosophiae Di aestantia, necessitas, Partitio . P. 1 .
CAPUT J. - DE PRIMO MENTIS ACTU.ART. I. - Dialecti in cons ectit q. Parngraphi tres cl. De aetibus montis generatim - quid Sit idea - quodnam Objectum Milo nomina triplo judicii dolinitio-brovis ratio inii deseriptio - 2. De orati XPressione a 'tuunt mentis Generali iden Vocabulorum, Sunt Signa Onceptuum non naturalia sed arbitrari, termini, Dropositio syllogismus paucis deelarantur 3. Notiones alii declarantur abstractio, esseXio, attentio, asso latio dearum, analysi et synthesiS D. 6-13. A1:T. II. - De deis specialia n. Idearum artitiones antione originis ratione Porsectioni - ratione objoetorum de deis transcendentalibus et universalibus diarum quintuplo specie - quteque declaraturis adinvicem comi arantur - arbor orphirinna 13-18. ARQT. III. - De teriniuis ortilibus. Terminorum partition os iermini reales et logi i simpli eos ot compositi obsoluti et Onnotativi mni- voci, aequivoci et analogi ranalogia attributionis intrinse 1 et Xtrinseese analogia Proportionis norminorum SupΡOSiti multiplex fusior declaratio suppositionis distributivae 1 22. CAPUT II. - DE SECUNDO MENTIS ACTU.ΛΩΤ. I. - De judiciis et propositionibus Judicium a priori ΡΟ- steriori torum natura ac diversa Ominx judicia Syntholica a Priori 427
444쪽
eur rojieienda tropositionis natura Xponditur- triplex ejusdem lit-Versalitas - quinam sit raedicati Valor, poetata terminorum XtenSione se comprehensione Muid quantitas et qualitas propositionis 22 26. ART. L-I e proprietatibus propositionum. Oppositi O - quid ad hane requiratur Ger OPPOSitio non habetur nisi in contradictoriis et contrariis - quoad propoSitionum DPositionem quaedam Statuuntur ConVorSi Simple et per ne idens - quando utraque possit tinfero locum - Equipollentia ProPOSitionum ejusdem natura et USUS 26-29. ART. III. - De Ueciebus propositionum. Propositiones Simpliees comploXae et incompleXIJ-Propositiones aperte PomPOSitae copulati Vce, disjunetivae, conditionales et causalos - cujusque natura declaratur Propositiones XDonibiles: Xelusivae, SceptiVae, comparatiVae, reduPlicativo, Propositionum modalium quadruple ClasSi 2 33. CAPUT III. - DE TERTIO MENTIS ACTU.ART. I. - De natura Syllo iismi, jusque futiris modis ac formis. Agitur de syllogismo simpliei hujus materia et forma Figura Syllogi Smi quadrupleς- quartam non omnes admittunt modus syllogismi multiplex laue recto conelaidunt Meclarantur aliae argumentationis formae epicherema, Polysyllogi Sinus enthymema, OriteS, dilemma 33 LART. II. - De leuibus ullo uismi siti selicis Eas ad octo reduX0runt scholastiei priores quatuor respiciunt termino -losteriores POPOSitiones Mure iure declaratur 41 5. ART. III. - De syllouismi speciebus. Declaratur natura Syllogismi eXpositorii syllogismus conditionalis disjunctivus copula ivus iorum declaratio 45-48. CAPUD IV. - DE ARGUMENTATIONE FECUNDUM IIATERIAM.ART. . - De syllosiΝm demonstrativo. Demonstratio implo et Composita - quid utraque requirΛL- Spectato modo Probationis demonstratio est indirecta vel directa - quid quaeque - Pectato medio domon- Stratio est a Priori vel a Posteriori-Ord logicus O Ontologicus deel 1-rantur 4S GLART. II. - De ullosisnio dialectico. Quid it - cur ita Vocetur argumentatio X analogia et X hypothesi mira quo doctaratur L si hypothesis Statis legibus moderandus Gl-5 . ARΤ. III. - De syllosismo sophistico Argumentatio, quae . illa iam continet, dicitur sophisma - Sophismatum duplo classis alia a Vocibus originem absent alia a rebus - quid sit otitio rinei pii fallacia non 'aus: Pro Causa - ignorantia elone ij fallacia a dicto simplicitor ad dictum Sechmdum quid 53-55. ART. IV. - De Diductione. Inducti os transitus a singulari a i uni-
445쪽
vorsalo - non agitii de deis sed d0 iudiciis mon do judieiis a priori sodd judiciis a posteriori Indueti duploX per coimpletam et ineompletam
individuorum enumerationem Meraiae agitur quid Bacon de hac senserit - ostenditu huju argumentationis aior 5 58. CAPUT V - DE METHODO.
ART. I. - frid et quot uple sit lethodus. In quo methodus ab ordine difforat quid sit methodus analytica, quid Dathetiex illa a toto ad partes, haec a partibus ad totum Procedit - utraque oXomplis luistratur
ART. II. - De binitione et dirisione. Desinitio alia nominalis. alia realis - triplo modus definitionis nominalis motanda Pr ejusdem usu D0finitio realis descriptiva geneti a. Sssentialis haec St Proprio Philosophie, lego definitionis realis Divisio est totius in parte distributio - quotu9le sit toturn - quot upte divisionis Pecies Rudenam legeS 62-65. ART. III. - De scientia. ominis triple ne optio troprie seiΘntia est Ognitio Per causas - obj ctum eientiae materiale et formale objectum torminativum et objectum quo Ratione finis, scientiae dividuntur in peeulati Vas et praeticas ratione Xtensionis in totales et Partiales ratione dignitatis in primarias et seeundarias 65 7.
CAPUT I. - DE VERITATE EJIUSDEMQUE ASSECUTIONE.
ANT. I. - De veritate ac falsit ite Voritas si eonformitas rei tintellectus - Probatur definitio Moaretatur ad logi eam veritatem - hujusfusior declarati Veritas logi ea non eodem modo omnibu aetibu QOmpetidi formaliter non est nisi in judiciis in deis datur materialiter. quasi in re vera idos nequeunt ess falsae - cur falsi quando I. dicantu falsitas nonnisi or udi tum mentem subit - errone judicii causa generalis M usae inrtiales 6 73. ART. II. De statibus mentis relut sed erit item Status quadrupleX Ignorantia in quo disserat ab errore Muyrnam jusdem causae U-blum Positivum et negativum Opinio in quo disserat a dubio ot certitudini' - Probabilitas intrins ea se extrinseex Cortitudinis natura et le- monta - multi Plex ejus leni tartitio T. II. ART. III. - De veritatis assecutione Certitudo X90nditur sub Pi-Plici QSPectu - 1 quoad ipsius existentiam Muid asserant Sceptici SQQΡticismus univorsalis et Partialis - 2 quoad ipsius ei se tionem certitudo alia alia major. 920tato elemento Ositivo mima Certi tu lometaPhySica. Physica et moralis specie differant vi quoad modum amacquirendi non semper o demonstrationem - Vera doctrina circa triple hoc Punctum defenditur 77 2.
446쪽
CAPUL II. - DE MEDIIS COGNOSCENDI VERITATEM.ART. I. - De ensibus aeternis. Traduntur definitiones - sensus est facultas organica - quinam idiogendi objectum sensuum tripleς- quo pacto substantia Si objectum per accidens Sensuum - Sensibiles qualitates nonnisi relative attinguntur a sensibus ad sensationem habondam requiritur uni inter facultatem et objeotum liabetur Per speciem Sensationis objpetivitas, Idealismus subjectivus et Objectivus confutantur - praecipuis dissicultatibus occurritur 82-93. ART. II. - De sensibus internis Sensus interni intura, Organum, objectum do voraeitate sensus interni nemo potest dubitare in ejus usu ratio errare potest Imaginationis natura ejus obj0 tum alii nimium contrahunt alii nimium eXtendunt Imaginationis Xercitium sui ponit aliorum Sensuum actionem, imaginationis aetio alia naturaliter habetur olia dirigente intelle tu et imperante Voluntate 93-97. ART. III. - De veracit ite intellectus. Unica laeuitas intollectualis cognoscitiva - multiplex ejusdem nomen pro actuum diversitate judicia immediata se mediata- actus conscientiae esseXione continetur non ontologica sed Sychologiex diserimen inter conscientiam et sensum internum hemoria intellectiva et sensitiva defenditur Veracitas intellectus relato ad omnes suos actus - praeeipuis dissicultatibus satisfit 97 104. CAPUD III. - DE CRITERIO VERITATIS. ART. De criterio auctoritatis. Triple eriteri acceptio, proprie criterium est Orma qui edam, Secundum quam Verum a falso disti tiguitur
- non quaeritur utrum detur. Sed quodnam sit - non caecus naturae instinctus - nec interior quidam Sensus neque conscientia meque auetoritas humana vel divina, ultima haec opinio specialius confutatim in Propositione 10 109. ART. II. - De criterio ridentice. Evidentia est necessaria rei intelligibilitas constat triplici elemento morum quodque est objectivum Triplex videntiae partitio, quaenam videntiae vis in facultatem intellectivam Menerale veritatis criterium debet esse infallibiliter eum veritate conneXum - universale intrinsecum immediate notum iis Omnibus evidentiam respondere probatur - evidentia subjectiva Cartesii rejicitur - quibusdam objectionibus occurritur 109-1l6. ART. III. - De criterio testimonii humani. Desinitiones traduntur testimonium aliud historicum, aliud dogmaticum, aliud divinum et aliud humanum hic quaestio de testimonio historie humano, statuitur duple propositio trima versatur ei rea facta coaeva altera ei rea facta praeterita in hae quaedam dicuntur de tradition orati et scripta de historix de monumentis arta notantur circa Objectiones asserri Solitas 117-126.
447쪽
INDE ANALYTICUS. 431ONTOLOGIA.
CAPUT'. - DE ENTE ET ESSENTIA.ART. I. - De ente ueneratim. Agitur de conceptu objectivo entis, non de forinali speetata realitate, non autem Xistentia Monoeptus entiSin genere differt a conuoptu entis infiniti ionceptus entis in genere Stanalogus analogia attributionis per intrinsecum denominationem - Oa etatur ad individua per magis detorminatam Xpressionem realitatis Principium eontradictionis immediat fluit e comparatione entis et nonentis hujus prinei pii formula defenditur contra an 12 133. ANT. II. - De re mi essentias ueneratim. Quid it 8Sontia rius tu-plicitur exprimatur divisi essentiarum in physi eas et metaphysicas quomodo intelligenda - quo sensu essentiae dicantur indivisibilos neces- Saris et aeternae, Cognosci ab homine 1 OSSunt mon omne Sed quaedam confutatur sententia Lockii contrarium SSerenti 13 138. AINT. III. - De dicerso entium tutu Quid sit ens Xistotis quid possibile fossibilitas intrins0ea et extrinseca me hae nulla quaestio unde illa pendeat- non certe ab ipsis rebus quae eXistunt tendet a Deo - non a divina potentia me a divina voluiitate - sed ab intollo tu necessario essentiam intelligente - vera doctrina declaratur et probatur Solvuntur Objectiones 138-146. CAPUT II. - DE PROPRIETATIBUS ENTIUM.ANT. I. - De unitate entium. In hae quaestione tractanda aliquid etiam dieitur de multitudine, nec non de identitate et distinctione. Unitas alia transcendentalis litiae omne en est unum, alia praedicamentaliS, cujus multae Sunt artitiones - quid sit individuationis principium repugnantia numeri infiniti Ruid sit identitas est quot uplex quid et quotuplex sit distinctio 147-151. AHT. II. - De veritate entium. Quaestiones quatuor quid Verum addat supra unum megatur id esse aliquid absolutum, est respectus ad aliquem intelle tum iri mari divinum, Seeundari humanum NUO- modo id explicandum Error progressistarum, qui faciunt Veritatem ipsam mutabilem Monfutatur 151-155. ART. III. - De bonitate entium. Quid sit bonum riuoluplex, quid addat supra ens div0rsse boni partitiones Omne ens est bonum sibi se bonum alteri quomodo hoc alterum sexplicandum sit relate ad Deum - quid sit malum et quotuplex - malim nonnisi in subjecto bono ESSe PoteSP- mali causa physice bona se accidens bonum est malicat Sa 1. 55-159. CAPUT III. - DE SUPREMA ENTIUM DIVISIONE. ART. I. - De substantia et accidente ueneratim . Substantia est ens Per Se - quomodo id intelligendum - num detur vera substantiae desi-
448쪽
nitio- quonamdam definition0 - notio substantiae dupleς- utraque ma Xime realis, quomodo aequiratur error Lookii-Definitio ae idontis declaratur 159 163. ART. II. - De natura supposit et personu Quid quaeque notio im-Ρortet momon suppositi magis onerieum, huic persona addit notam rationalitatis, aeter habent communia IerSona QS Substantia ingularis probatur 'ape Substantia Singularis S integra probatur haec Substantia singulari et integra est tota in se Boetii ofinitio Muplox sonSH et Iiuturae quo SenSi accipionita eum inquiritur quomodo apsersona diffserat Hasseritur inter utramque dari distinctionem rationis eum fundamento in re confirmatur auotoritatem Tliomae 163-169. ART. III. - De murabilitate accidentis a sit si intia. Quaestionis momentum mon agitur de accidentibus Odalibus sed de absolutis et quidem de iis iis specialem influxum Substantiae non requirunt, ut in Xistentia ea seVerent separabilitas a cidentium quorumdam
substantia nequit ratione invincibilitor ac positive demonstrari sed neque otest ratio Probare intrinsecam repugnantiam istiusmodi separabilitatis 160 174.
CAPUT IV. - DE PRAECIPUIS ACCIDENTIUM SPECIEBUS.
ART. . - De quantitate. Non est quaestio de quantitate perseetionis aut virtutis, sed de quantitate molis monte entitativa quae a realitate corporis non distinguitur - od do dimensiva - non de aptitudinali, sedit aetuali Quantitas dim0nsiva sentitor distinguitur ab sentitate substantiae Orporeae - ejus formali ratio Continetur in Xtensione a tium quoad Se - non in Xtensione quoad locum meque in aliqua alia Proprietate 174-180. ART. II. - De uulitate. 1. Quaedam de potentia traduntur lotentiae sesinitio solsentia oliva et passiva Iotentia Obedientalis inde profluat ot sentiarum in specie disserentia T. Quiaedam de inbitu traduntur quid Sit - habitus sentitativus et operativus, aequisitus et inlusus - num detur habitus naturalis, quaedam notantur de habituum inersemento se diminutione 180-184. ART. III. - De relatione. Relationis elementa relati logi a nullam praebet dimetalia tem - quaestio praecipue de rotatione reali ad hanc habendam tria requiruntun horum doelaratio aetatio mutua et non mutua - ejusdem a diversae donominationis, quo Paeto intelligendumsessatum relata sunt simul tempore et cognitione aetationes reales admitti debent 1M-l M.
CAPUT V. - DE CAUSIR ET PERFECT. ENTIUM.ART. I. De causis entium. Quid causa disserat a principio- ausarum quadruple genus mi proprio quaesti de causa elliei sento - triplox hujus status Mausarum meientium partitiones, habet mens nostra ideam causae emetentis hujus natura magis declaratur laus continem
449쪽
debet periectionsem quam tribuit fictui mi causa agat in praeeXistento subjecto huic vel per se, vel per aliud requirit ut Sit praesens repimgnantia actionis in distans 18 195. ART. II. - De uti Gna, sectione. . Spectata realitate in finitum et infinitum motio limitis partim positiva partim negativa finitum non est negatio infiniti infinitum implocvse compositum Infinitum ab indolinito diffserta infinitum non est finitum interminabiliter auctum
2. Spectat eXistendi Od - en neceSSarium et contingens aen immutabile et mutabile - mutationis natura declaratur-ens aeternum et temporaneum temporis et aeternitatis natura declaratur vi Spectatis
entium relationibus - ordinis definitio et elementa viuid Sit Dulelirum expenduntur definitiones 195-201.
CAPUT I. - DE MUNDO VISIBILI GENERATI I.
ART. I. - De mundi oriuine Triplo hypothesis, prior recurrit ad existentiam materiae improducis, duplo eam eXPonendi modus do laratur - confutatur e eo quod ens improduetum nequeat esse limitatum et mutabile altera typothesis est antheistarum lanthoi Smi triplex forma- probatur repugnantia identitatis universalis aeSpondetur Praeeipiis obj0etionibus - vera sententia, origo mundi er reationem Me- claratur desinitio Irobatur naundum nullam allain Originem habere PotuiSSe 202-2l2. ART. II. - De ne creationis. Non quaeritur utrum detur finis, sed quinam sit - non est quaestio de fine qui sit causa doterminans volitionem divinam Sed de fine operi divino Di pestituto hi alius est rimarius: gloria Dei Xtritisse a - alius secundarius hominis felicitas definitiones declarantur hanifestatio divinarum perfectionum est ad quemdam gradum limitata - mundus relative tantum Optimus in homo Praeeipue itfinis secundarius totius creationis visibilis 212-218. ΛΩΤ. III. - De mundi initio. Non est quaestio do mundi antiquitate
- aetas mundi nequit certo Constare, multiple explicati Mosaicae OS-Diogoni: inquiritur utrum mimilias semper extit serit, vel aliquando in- cooperit rati hoc alterunt invincibiliter sua tot - argumenti adVerSR-riorum nullus Subest valor quiestio de ossibilitat arteriat creationis Dauci declaratur - sententiam gans videtur probabilior 21 225. CAPUT II. - DE NUNDANIS CORPORIDUS SPECIATIM.ART. I. - De stura corporis inor iunici. Syst in triploX JuXta atomicos corpora constant uni a realitat sextensa - ni Omisianis mechanicus se elii micus - liujus fusior declarati oe juxta dynami eos Orpora ΟΙ - stant sentitatibus inextensis Nystoinatis favorali ilior Orma syStema Aristoteli O-s holasti eri in admittit maioriatii riti iani t Ornium SubStan-
450쪽
tia leni-liorum specialis declaratio Monstitutitor atomisimus et dynam Smus defenditur Systema scholasti iam 225 233. AI: T. II. - De natura reuelativin. Enueleatur Oneel tu Vitae - quaeroponenda est in immanentia aetioni, vita in aeti ibi lino et in aetii secundo Iro diVersa actionis immanenti Porsectione diversa datur vita
hujus triplux gradus rite quaesti de Vita egetatiVa - ad hanc generalis viis definitio coarctatur etriplo vegetalium unotio si incipium vitulo laniarum distinguitur ab entitate et viribus materiae- quod triplici argumento Probatur 233-240. ART. III. De natura an Dualium Animaliam vegetabilibus 900ifieo dissorunt sensibilitato gaudent sensibilitatem quinam brutis denogaverint ionfutantur - est in animalibus anima Sensitiva - quae est forma substantialis-liujus origo facultates animalium enumerantum horum opera rationem rodunt non in ipsis, Sed in Supremo artifice intelligentia distituuntur 240-244. ART. V. De sputio et loco. Spatium est Xte11Si in longum latum et profundum, spatium absolutiim est ossibilitas extensioni - non autem immensitas divina meo realitas quaedam a Corporum eXtonSione distinet, Loeus est spatium limitibus circumscriptum docti conboris intrinsecus et extrinsecus torporum circi Scriptiva raesentia montamen essentiali Coi porum compenetratio num possit ostendi repugnan - Possibilitas circumscriptius multi locationis corporum 45-252. CAPUD III. - DE MIRACULIS. ART. I. - De nutura miracu . Est oΡus in se mirabile, non autona in opinione hominum tantum datur conflictus quidam inter miraculum et Viro natur90- quomodo id Xplicandum riuaenam sit natura quam miraculum superat Muotuplici modo - miraculi causa meton solus Deus, non tamen omne opus divinum est miraculum hujus causa finalis continetur in altiori Providentiae ordine quorumdam definitionum ambiguitas et falsitas 253-257. ART. I. - De O8sit, et co unos miraculi. Inde repetantur argumenta ad negandam mira utorum ossibilitatem - his respondetur- statuit tu contingontia legum mundanarum hiraeulum non cessat esse possibile etiamsi quaedam logos e corporum essentia Drovenire dieantur Miracula Cognosci ossiuit - constare Potest eadem non Provenire ex oeeultis naturo viribus Mantur insuper Critoria ad ea diseernenda miris, quae mali spiritus incere possunt 25 205. ΛΩΤ. III. - De phu nomenis mesmerisuri. IIIJ neque omnia admitti, neque omnia negari Possunt Nutaedam Certo OnStanta horum causa nequit esse aliquid materiale, ut tonsent Fluidi stu)-Osse debet aliquodens spirituale, anima liumana praestantius mora Deus, Qque angelus bonus, ergo est Spiritu malus - quod ipsi XPerimentorum Patratores non negant iliti nomena OAmeri a vim Duraculorum non laboru-Ctunt 26 209.