장음표시 사용
341쪽
tea pertinebat , & in cuius decisione consistit praedillus influxus. St.. militer etiam ex parte filii nihil aliud physicum comperies , quam illam ipsain portionem seminis idones excepti, ac dcinceps succrescentis in corpus orbaricum animandum.Ubinam itaque cst, aut aquo&qualiter , & ad quid producitur entitas illa realis, quam vocant relatio nem mutuam patrix ad filium & filii ad patrem Z Uude jam satis . intelligis nec paternitatem , nec filiationem reputandam ei esse pro m-titate reali , nisi in sensu fiindamentali , quem explicuimus.
XIX Ad id vero, quod additur, respondeo plane ridiculam esse fictonein ' .a1' Adverserius praesumit tum officia patris erga filium, tum
ui arbe. Obsequia filii erga Patrςm conjuiacta cum caeteris afleetibus, quibus :tu, mu . alter alterum complexni debet, pendetre omnia ex emitate accidentali, . tui, quos quae partim in patre , partim in filio subjectetur: quasi vero si Detis opponuia in alterutro ciuitatem illam annihilaret ; cessatitra esset hoc ipso omnis', necessitas sive amoris paterni erga fihum,sive amoris reciproci filialis erga patrem ; atque ita de caetoris sim obseqivis, sive aikelibus. Igitur illa omnis officiorum multitudo non in cntitate ulla accidentali relativa fundatur, quae ex generatione rcsultaverit ; sed in ipsa se ratione hine actua , illinc passis: aut potius inricaeteris beneficiis hine collatis , illiue exceptis , quae ad generationcm confrimntur: qualia sunt nutriendi, vestiencli , . crudiendi, ditandi , caetera multiplicis generis beneficia : nam quantulum illud est , quod filius do--bet patri , quod genitus ab eo sit,si coniuratur cum iis omnibus quae ridetii debet, uti quini fuerit,& cnutritus , de vestiriis, di cruditus ,&ditatus , &G : Unde fatis patet solutio hujus instantiae.e ivx. Objicies tertio, si quid probant argumemta δε notas superiugaesueti, . Aequunt id utique probant , scilieet nullam Mesic possibFlem relationem ι cui
tandem conveniat esse cntitatem realem ; imo probant omnem relationem,quae
. ni reput tur pro entitate reali, esse chiinaeticain: atqui haec do strina men- i. ,, εδε dacissima est : ergo &c. Major ex sipradictis manifesta est'; minor aureate, . rem sic ficile probatur et quia fides docet dari in Divinis tres relationes, per quas videlicet tres personae Divinae constitimmur, & istae relationes sunt reales : atque ita universalirer loquendo nec proi npossibili , nec pro chimaerica reputanda cst relatia , cui conventat esse realem. Et hoc est argumentum, quo fi equentissime , ac eonfidentisin Ν utuntur Doctores & Scriptores Aristotelici stabilientes hane doctrinam metaphysicam de relationibus realita; creatis, in x x t. illa superiori Theologica de relationibus increatis. Nee pos. Adde quint divisiones omnes praedicamenases sunt divisiones entis
sectani realis : illius vidclicet entis , quod pro obiecto Metaphysicae assigna- Dissili od by Coosl
342쪽
De praedicamentis entis in communi. 3,9
eur ; & rcalc cst , ut omnes fatentur : neque enim Metaphysica pro objecto suo sortitur ens chimaericum : ergo resatio, quae est una ex divisionibus praedicat nemalibus entis praedicti, realis est. Aut si relatio nes, de quibus agitur, non sunt reales, non opus erit pro illis con- inendis praedicamento ullo singulari; & sic illico corrueret ; sed non sine nino rei literariae dispendio , praedicamentum relationis ἔ quod Dii avortant: προ &c. Respondeo innitiplici ter. Et primo quidem dico tam ammensim. csse discrimen inter resationes illas Divinas , & istas prae licameritales, de quibus quaestio cst, ut mirum sit viros dodios inductos filiiIead tribuendaen istis realitatem, in hoc quod illae sint rcales: aut sietationabiliter ad id inducti int,cur ex hoe quod illae sunt substantiales, &indistinistae a suis se ediis, non aeque censi erunt tribuendam csse istis coi similem substantialem identitatem 3 Secunao quamvis tres personae Divinar identificentur , ut fides docet , cum natura Divina, nunquid proebimaelico haberetur conceptus quo fingeretur posse tres personas humanas idcntificari cum una , & eadem natura Igitur nihil ab Adversariis .convincitur contra ii quod diximus de conceptu chimaerico relationum realium in rebus cicatis , ex hoc quod dentur relationes reales in Di- .vinis. Πνι- plurimis ac celeberrimis Theologis placet distinguere in relationibus Divinis perinde ac in caeteris duplicem rationem scilicet tan, id est fundamentalem; de AEae, id est sermalem: ac tum illis realitatem tribuere iuxta priorem rationem; sed non juxta posteriorem. Neque . recedunt ab hac scntentia multi alii, quibus videtur relationes Divinas secundum rationem ad nullam importare perscctionem et nam si nullam important perseetionem, recte arguitur cas nullam qu que importate realitatem. At quando assirimus resationem praedicamentalem non aec entitatem rcalem , id intelligium s de relatione secundum rationem ad , quae est vera, ac formalis ratio praedicamentalis: quapropter si relationes Divinae secundum rationem Ad non sunt rcales , ut famultis Theologis visum fuit , in idem est nihil argumento , quod ol jicitur , convinci adversus nostram assertionem. Quarto fateor quidem nihil usitatius csse apud plerosque magistros Aristotclicos, quam ut ex realitate relationum Divinarum probent realitatem relationum praedic imentalium I sed nunquid cum iu Theologia agitur de relationibus D vinis explicandis de stabiliendis., nunquid , inquam, carum realitatcin Gmiliter inserunt ex realitate relationum praedicaancntaliuni quod est limescte in praeclarissimo circulo; sed nihilominus tantδ magis vitioso, quam to certius est propter utrarumque distrimen infinitum. nec ad increatas relationes quidquid attinet ex creatis, nec quidquid attinet ad creatas rota
Neque impor tant . ut multi opinatura persec tiones
343쪽
3ro Metaphsicae disput. IV. Art. IV.
sufficienter ex increatis dijudicati. De eaetero plurima alia occurrerent resipondenda; sed non libenter misceo dissertationes Theologicas cum Philosophicis. Consilio tamen ut legas quae ad pIenis smam solutioncm sui jus argumenti, scripsit noster Maignanus in Philos entis cap. Io. de relatione , ubi nihil circa hanc controversiam praetermisit , quod possit subtiliter &. acutὰ sive objici, sive etiam responderia. Ad id vero, quod additur , dico & opto plurimum udi advertatur divisiones praedicainent ales esse quidem divisiones entis realis r scd non his, 'isti. entas realis spectati realiter: sillidem sunt divisiones cutis realis speeta-
aisi me. ti secundum diversas Armalitates metaphysicas , quibus subjac t. taphyssee uiua enim potest ens reale considerari ut suustans, ut quantum , ut 3 τρομε quale, ut relatum ,&c. hinc Metaphysici desiimpserunt occasionein rc- dueendi ad unum praedicamentum omnes entis ut substantis formalitates, quas sibstantialiteata, sive substantias vocant & reducendi ad aliud omnes formalitates entes ut quanti, sive intonsi, quas vocat quantitares, de ita 'de caeteris. Cum itaque in praedicamentis non contineantur nisi diversarserinalitates entis, hinc fit nullatenus necesse esse , ut praedicamenta reputentur realia e sicut falso talia a multis reputantur. . Quod autem suspicantur aut comminantur ford ut si praevaleret nostra sententiae, rueret praedicamentum realationis , id omnino puerile est; nam quomodo ruet praedi eamentum , quod ut sola cogitatio crent , sic per solam cogitationem firmatur p. Denique sub finem hujus arti euli breviret inferam. duas celebrior relationis hujus praedicamentalis proprietates , quarum prima exigit ut reiatis conveniat recuroeario, quod cst , ut Scholastici loquuntur, dici ad convertentiam. Ideo autem illis convenit haec reciprocatio , quiaqqaecunque reseruntur, utique reseruntur ad inviccni hinc, R inde: Zesic omnis relatio est reciproca, sive mutua : quo Paeto ut patcr refcrtur ad filium, sic filius refertur ad patrem ; ut potentia resertur ad obj ctum, sic objeictum refertur ad potentiam ; ut unus paries albus resertur ad alterum, sic alter refertur ad istum ; Sc. Non desunt tamen qui admittant relationes non mutuas , inter quas adducunt relationem creaturae ad creatorem ; cum enim, inquiunt, nulla possit esse in Deo entitas resalva accidentalis, consequens est relationem praedi nam, quae est entitas quaedam accidentalis , non esse in creatore pzrinde ac in creatura. Sed si , ut verum est , opinarentur relationem praedicamentalem consistere tantum in respectu quodam metaphysico , nunquid facilunobiscum induicerentur ad asserendum tam referri creatorem ad creaturam , quam vicissim creaturam ad creatorem Altera proprietas est ut relatu canuenιat simuhas natura , ct cognitionis iamv.
344쪽
De praedicamentis extis in commus. 32 I
rionis I & illis quidem convenit simultas naturae , quia aequε primo ius p roseruntur ad Invicem, cum non possit unum referri , quin aliud mu tuo referaciar, ut dictum est e sunt etiam sit nul cognitionc, quia C - .ius etigitatio unius involvit cositationem alterius ἴ PateP enim non posse relatio. cogitari paererno quin cogitetur de filio : nec creatorem, quin cogite- n.ritur de ereatura ; , &c.. Et haec quidem de relatione praedicamentali hae- tenus dicta sufficienti: nam caetera, quae circa illani disputari solent iuSeholis, Aristotelicis , aut nullius sitnt momenti', aut patiuntur sicillimam d. eisionem alicudendo ad doctrinam jam satis superque toto hoe articulo stabilitam.
DE PRAEDICAMENTO UTRO-que amonis es passionis.
mentales prosequimur, considerari etiam posse sub iitr que isto, respectu agentis ,& patientis: entibus siquidem convenit suam quandoque exercere activitatem , quod est agere quandoque subjacere activitati atrorum ἔ ac per illam immutari, quod vocant pati. Ex hoc autem duplici respectu entis Proventum est, ut Aristoteles instimenda este duo praedicamenta em suetit ; quorum in tino acti M Gmnes , in altero autem passones colloearentur; & id rei'. quidem,' Sed non propterea debuerunt Arist relici affingere sive actioni , sive passioni minarem realem accidentalem distinctam ab agente , & patiente ; falso reputantes praedicamenta ad res continendas adinventa fuisse , eum potius apta non sint , nisi ad continendos Terum respectus, ut jam millies dictum est. Igitur in Meateticulo ostendendum occurret laeque actionem , neque passionem repti tandam esse pio entitate reali. Notandumvemindes duplicem 'cile acti vitatem ; scilicet Hunam in stirprimo, & alteram in actu secundo; activitas in actu pr mo idem est ac potentia , qua ' vocans activam ; aciivitas autem in actu s
Qualiterens ponsit dividi in agensaepatiens. II.
345쪽
3 1 Metaplasica disp. IV. Art. V.
quae sit in cundo est.praedictae potentiae exercitrum, quod vocant actonem. Duplex utroquς quoque distingui pariter potest passivitas a scilicet tum in actu primo, Ituit . vocatur potentia passiva; tuin in aetii secundo, & vocatur passio, quae accipienda est Pro exercitio potentiae passi . Potentiam itaque tum activam, tum passivam reducunt Aristotelici ad unicum praedicamentum qualitatis, licet pro actione & passione duo instituenda fuisse
predicamenta opinentur : in quo non occurrerent levi tor redarguendi ,
ii aut non omnino arbitraria esset distributio p dicamentorum , aut nobis inesset isnobilis ardor litigiosas altercationis: qua non illibenter p termissa inco fuse probandum esse in Physica. ubi de causa efficiente disputabitur, ne tam activitatem sive in actu primo. sive in actu secundo distingui realiter ab agente: nec non idipsum de utraque passi. vitate respectu subjecti patienus stabilimar : quapropter posset Lector remitti ad physicam illam disputationem . nisi Ordo convenietatior docis trinae metapnysicae postularpti ut sitiem obiter ostendatur quis incon-sruum sit entitatem Miquam realem sive aes i., sive passioni praedic nientali tribuere. Hoc itaque obiter ostendetur in assertione st-
ullum tale es genio ontis realis , quod Aristotelis. Oeam sive actionem , sive passionem praedi camem talem : imo ad quaecunque genera seu agendi , seu patiendi inutile es, neptum.
a i t - RURA Tu R Primo. Rebus spiritualibus periade ae materialibus otia ita, - convenit agere, di pari r ergo falsum est oinneiu sive actionem, aposta sive passionem consistere in entitate reati,qusem Aristotelici finivit Ἀ- gunt distinctam a suis sithiesiis: di sie nullum cst tale geniis entis bu spi i realis , quod illi vocant tae astionem, sive passionem prae. Emmem ti. ρω . Mirin. Major constat: nain tumuid Angeli v. g. intelligust , & . implieita. Glliguntur; amant, di amantur ἔ desedunt , di donamtur ; illumiarem. AEant, & illuminantur; orant, & orantvrs &c.. At nunquid hoc est agere & pati Tum consequentia sic cridenter probatur : quia non potest aliquod subiectam obtinere realem simplicitatem quuem obtinent res mirituales, Ze simul continere multitudinem cutitatum r-lium 3 at si actanes omnes , de passiones v. s. ΛDSelicae egelu LO
346쪽
n realitates : Vide quanta multitudo realitatuin comperiretur in A.'mo ἔ & rursiis quani parum compossibilis sit eum illius simplicitate.
Igitur omnes talein altiones, & passiones Angelicae non consistunt in illa entitate reali Aristotelica: ac mulio minus Divinae , ut satis p tet. Sed praeterea cum multis rebus materialibus , quales sunt atomi elamentares ἡ ut alibi probabitur, non desit sua simplicitas, nec aliunde negari possit ,- quod iisicin conveniat agere, & pati ; uti movere, flemoveri ἔ unire, &- uniri ἔ &c. pariter consequens est actiones, & passiones talium rerum materialium non ine cntitates reales , scilicet disitinctas & superadisiras suis subjectis; quatenus implicat aliquid esse re Iiser simplex simul & multiplex. Ergo non saltem omnes tum actiones,rum passiones rerum sive spiritualium , sive etiam materialium conlis-stunt in entitate reali, qualem admittunt Aristotelici. Probatur μ-o. Gle genus meis realis , quod Aristotelici vocant Iv. Me actionem , sive passionem praedicamentsem , nullam habet causam an sui productivam assignabilem: Ergo nullum tale est genus entis realia. Consequentiat evidens est antecedens autem sic probatur. Et ita 'primό quidem de illo genere entis , quini vocant actonem ἰ cujus si quae '. quae est causa pro luetiva assignabilis, non alia utique erit, qu1m ipsa tionr ae causa agens r ad musa agens si actionem suam producit 3 nunquid P si qua etiam haec productio acto quaedam est Cujus actionis iterum requiretur causa productua . &se deinceps donec aut perveniatur ad actio nem , cujus nulla sit, causa productua , quod repugnat et aut potius perveniatur ad actionens indistinctam ab agente, cujus est a filo et qualem contendimus esse adficinein omne n/,-quae utique non consistit nisi in ipso agentis exercitio. Secunia id ipsum quoque probatur de altero genere entis, quod vocant passionem , cujus entitas si quae producitur, non utique producitur nisi vel per agentis aestionem, quam mox rej cimus; vel per aliam patientis ipsiuς aetionem , quae ut nihilominus Patet, nulla est in patientet nam agere M pati diversa sunt; Ergo &e. U.
Addidi in assertione haec verba , ima ad pison vi genera Da Ost qua
inutile est i quia si de causis materialibus agitur , Omnes est tus ea- italiciua. rum reducuntur ad motum localem, sive impressim , sive susceptum, ut in Physica 'ostendemus ad rutriusque autem hujus generis motum
sussicit natura quae utriusque principium est , & in causis illis non deest. Quod si agitur de causis spiritualibus, adhuc multo magis inutile erit illud ip sium genus emis realis , quod vocant an ovem , aut passionem e nam quis putet illarum activitatem , aut passivitatem pendere in cncitatula accidentali quasi vero non possit Deus aut sine i
347쪽
dem mul tae ablat' ditatesdraegun
interventu adtionis distinctae amare Angelum ἔ aut absque interventu passionis similiter distinet e amari ab Angelo. Secumo ineptum quoque est i quia entitas , quae sive actioni, sue passiopi tribuitur , nullam
habet proportionem cum emitate .sive agentis , sive .Rauentis : nam si in exemplum adducitur aestio Solis illuminantis universum orbem , auet
similiter passio ejusdein universi orbis illuminati , quae proportio est inter tenuissimam & fragilissimam entitatem , quae sive actioni , sive passioni praedictae tribui potest, & amplitudinem, sive Solis illuminantis , sive totius orbis illuminati Aut si Adversarii volucrint entitatem actionis similiter parsio- .nis coaequare cum cutitace agentis , di patientis ; fingeno erunt duarhaetenus incognitae magnitudines , quarum una boli illuminanti ; altera orbi illuminato a clualis sit r ac pro illis alicubi collocandis , nescio quem locum assignabunt ; nisi sorte ipsas pcnetrative . consti tuant. illam quidem in So e illuu ante . istam veto in Orbe illuminato : sed nunquid talis penetratio est impossibilia Z Jum rursus si ad io , aut pansio spiritualis v. g. dilectio Divina activa, auti passiva in in plum adducitur , vide quid proportionis ciuitativae esse possit inter accidentalitateira sive hujus., sive alterius &a ivinuaxena , cui tribuitur diligere & diligi. Ergo merito assertum fiat tale genus eqtis realis , quod Aristotelici vocant actioncm . & passionem non modo nullum esse ., stis insuper omnino tum inutile , tum ineptum esse ad Omnia genera agendi , & patiendi explicanda. Et hoc quidem , quod tantummodo obiter jam prstatum est , fusius , ut pra notavi , probabitur in Physica, ubi de causa cfficiente disputabitur et fune nihilominus 2Ivendae
interiin obsectiones sequentes. Objicies primas. Neque a tio. est semper.conjuncta cum agente ; ne que passio cum patici te: ergo Aristotelici merito tribuunt tam adtioni quam passioni praeticameninii cntitatem aliquam reatura. Antecedens Experimentaliter certum est , .non ιtiosi in causis litaris , sed etiarn in necessariis : nam neque ignis semper urit I. neque oculus semper videt; neque lapis s per tendit de sum ; Sc. , Consequciatia autem sic probatur : ruin quia μpugnat aliΦiam entitatem non conjungi secum ipsa: si igitur ima eademque esset entitas agentis ,& aetionis ; actio scin- per esset conjuneta cum agente : sic xtiam passio 4 per esset comjuneta cum patiente se si una eademque esset entitas patientis , & passi nis. Tum etiam quia evidenter repugnat aliquid esse scparatum ab alio absque eo quod habeat entitatem separatam : & evidens in entitates separatas , sive , quod idem est , non conjundus non identificari rea,
348쪽
De praedicamentis entis in communi. 3et s
& concesso antecedcnte nego consequentiain , quam Adver- v I Id.
tiarii non satis probaut , donec ostendant actionem aut existere., aut h cs tem posse existere realiter separatana ab agente I & passionem similiter a patiente : quia diversitas duorum reabs mu ques cunque se- itali, , . parationem , aut separabilitatem ; sed realem. de existemialem impor- alii, essettat. At certum est , quod licet agens .possit existere separatum ab acia mutua , tione , non tamen geuo potest existere separata ab . agente; neque si qψ 4 ς'
militer passio potest existere separata a patiente , quamvis patiens pos- Τηε 'sit existere separatum passione , ut ipsi Adversarii non dissilentur. Vel alitet respondeo agens , ac proinde etiam patiens posse duplicitat' considerari ; vel in sensu ro luplicativo; vel in sensu specificativo aetum, si agens in priotii sensu accipitur , contendo illud esse sempeecon unctum cum actione: quia evidenter repugnat agens non agere ; si
autem tantiun accipitur tu sensu posteriori , quid aliud probatur argumento proposito , nisi actionem addere supra speciem ipsain, sive H enti talem agentis respectum aliquem reduplicativum . qui mand
que conjungitur , quandoque autem nou coriungitur cum agente pQuare non sussici ciner probatur in hoc capite actionem distingui realiter ab agente, sicut non recte probaretur positionem localem Petri ad dexteram Pauli distingui realiter a Petro , licet Petrus non sit spmper ad dexteram Pauli; quia talix positio non in risi quidam rαρο- tus localis. Idem itaque cogita de respectu .sve actionis, sive past: si is, qui nullo modo confundendus in cuin ulla realitate. Objicies secundis. Idcm non potest emanare a scipse: & rursus idem . non potest recipi in se ipso: ergo tam actioni , quam passioni prae- dieamentali tribuenda est reclitas distincta a realitate agentis , & pam o, ,hi. rtientis. Antecedens manifestum est ἱ via id. , quod emanat ab alio, itie eis est posterius illo, & similiter id, quod reeipit aliud, cst prius illo: at natio ae. uniun & idem non potest Me simul Prius ac poste ius te ipso. Cona t onis, Silequentia sic probatur. Actionis est emanare ab agente ; passionis est P recipi in subjecto : nam actio quidem, est influxus agentis i passio au P' 'μ tem est impressio illa, quae fit in patiente per influxum agentis. EDgo si neque potest idem emanare a .se ipso, neque recipi in seipso .consequens cst mn actioni quam . passioni praedicamentali tribuendam esse realitatem disti uina realitate agentis & patientis ; ac proii de dari tale genus cmis realis, quod Aristotelici vocant seu nem , seu passisnom praedicamentalem: contraquam a nobis assertum
Rust. 8e pro distinguendo antecedente dico non posse quidem in uiri X. de idem absolute sumptuin aut emanare a se ipso . aut reeipi in se
349쪽
ipso; posse tamen, si suinitur sccundum diversos respeetus, juxta *ios potest esse prius, & posterius se ipso absque ulla Omnino repugnantia. Sic itaque quamvis in Deo realitas entis , & agentis sit una Aceadem ; nihilominus haec rNIitas prior est sub respcdiu entis , quam
sub respectu,agentis; unde fit ut concipiamus adtiones Divinas veluti manantes ab entitate Divina. Similiter quamvis una cademque sit rea. litas animae rationalis potentiarum ejustem p concipimus tamen
illam esse priorem suis potentiis: quo pacto antina licet una di eadem, est prior ac posterior se ipsa, scilicet prior in ratione animae , possc rior in ratione potentiae 3 de hoc riirsus pacto quamuis actiones intelligantur posteriores potentiis,id non impedit, 'quominus sit una eadem isque realitas potentiarum, de actionum. Unde universaliter colligendum in posse unum de idem consideratum secundum diverses resipostus &emanare a se ipso , de recipi in se ipso. De caetero tum illa emanatio actionis ab agente , tum ista receptio passionis in paticnte non iest nisi mes metaphysica , im, etiam purε metaphori intra. genus metaphysicumia. Quapropter ex neutra probari potest diminio plus quam metaphysica sive actionis ab agente , . sive passionis a patiente;
qualis tantum est inter onii conceptus metaphysicos, inter quo, annumeramus conceptum asendi , de patiendi , perinde ac conceptu
substandi, subsistendi, qualificandi , de eateros omnes praecucameu tales. Et sic abunde pater solutio objectionis. Disitir orale
350쪽
De praedicamentis entis in communi. 3 27
TTENDENDO ad ea, quae hucesque protulimus circa c.:
sex superiora praedicamenta, non dissicile tu ligentur, hi T. quae de caeteris quatuor inferioribus dicenda occurrent et meata exa& haec quidem praed1camenta sic denominari consueve- onuntu1runt ubi ; cuando , Situr , & Habere. At ubi vi- g 'signat locum: Muando designat tempus ; Sitas designat diversitatem ' positionis localis ; ac tandem Habere designat posscssionem , seu huicionem eorum , quae obtinentur. Nunc vero ut talium praedicamentorum insti tutionem probὸ concipias, cogita illud ens , quod pro o cisto Metaphysicae assignatum fuit, sicut considerati Potuit in ratione substantis , quanti, qualis . relati, agentis , & patientis ς ita posse deinceps considerari in ratione Micati . quod in contincti in loco a in ratione durantiι , quod est sit acere ici ori ἔ in ratione siti quod est esse diversimode locatum supra , aut insta 3 ad deri ram, aut ad sinistram a &e. & tandem in ratione labantis . sive arma, sive vestes, sive divitias a & hujusmodi innumera , quorum obtineti potest fruitio. Quapropter sicut ad praedicamentum substantiae ro aeratur omnes subtantialitates; & limiliter quanti Iales omnes ad prae- abcamentum quantitatis ., sic ad praedicamentum taba revocamus omnes ubicationes I ad praedicamentum Guanda omnes temporaneitates ἰ ad praestramentum sius omnes diversitates Ibcalcs; & tandem ad praedicamentum Habere omnes rerum . quae Obtinentur, fruitiones , seu vit sie loquamur, habitiones ρ Sed de istis predicamentia in particulari pauea quaedam assia subjungemus. Igitur ad praedicamentum ubi pertinent omites ubicationcs, sive Q. collocationes, aut Constitutiones locales , quae singulis entibus ς -- spreuit. niunt quatenus quidquid est, alicubi est. At illae collocationes non praedira videntur posse accipi nisi vel pro victionibus et per quas id nonnullis