장음표시 사용
311쪽
aion levis suspicio est, cas nullam importare realitatem a suis subjectis distinistam : imo mihi quidem sufficiens osscrtur convictio cas suis subjectis stiperataere nihil, ut si mentalem alicujus cognoscibilitatis respec
III. Notandum secundo attendi posse in quolibet ente duplicem Pn- En titatem ,scilicet metaphysicam,& physicam. Entitas metaphysica sive, ham. , . ut MVt physici loquuntur , cssentia coalescit in certis qilibusdam attri-νhysita. . hucis ; & ita quid ad conceptum illius necessari iis , ut tota corruat,& alia si vel unum abstrahitur. Quo paelo dicimus cssciatias perinde ac num physica' ros consistere in indivisibili; quia sicut si cx numcro tornario unitalcm abstrahas, jam non est ternarius , sed binarius ; ita si ex duobus attributis ad eliciatiam alicujus entis spectantibus unum abstralais, cstcntiam tollis; uti tollitur tota inentia hominis, si ex illa abstrahitur aut animaI, aut rationale. Entitas autem physica sive , ut Physici saepius loquuntur, natura secludendo ex hac consideratione res spirituales, quin etiam materiales minimas , sive atomas , de quibus in Physica' edisseretur coalescit ex certis quibusilain partibus , quae sunt totid mentitates distulistaei S sic non consistit in indivisibili; sid sitscipit ma- gis & minus, ut intelligi facile potest cxemplo molis aqucae; hac enim est entitative major, quam una gutta; ideo cuid , quia continet plures guttas , quarum quaelibet in cntitas quadam aquear atquc ita tnn-la mole aquea non una est ; sed multiplox , suo multiplicata enti tu aquae , scilicet duplicata , tripicata , quadrupli ta me. Similiter si ii telligimus unam aquae sultam esse in plures aquae particulas divisibilem, erit pariter in illa gutta multiplex aquae clatitas ; quia nimirum quaelibet particula habet sitam entitatem , S ita dcinceps donec perve niatur ad partes indivisibiles, quarum proinde entitas siinplex est. IV. Hinc autem non obscure insinuatur tantam tae cujussibet clatis ma- Enti as terialis compositi entitatem, quanta est in eo multiplicatio partium, Et is, .. qV-rum singulis competit sua entitas I & rursus tantam, vol tantam iiii, ςntitatem alicujus compositi materialis sive homogenei , cimus cx eonstat plum retulimus in gutta aquea , sive heterosciaci , cujus exemplum expatti' proponi posset in frusto ligneo , esse revera nihil aliud, quam ejusdein quantitatem ; cum hoc tantum discrimine , quod quantitas ingerat sensum interrogativum, quasi diceretur quanta emitas Cui intrer gationi satisfit pcr sensum alterum responsivum tantae vcl tantae intitatis, aut quod idem est, ut sic loquar , tamitatis. Haec autem omnia , quae sic obiter insinuavi , probabuntur deinceps.
v Notandum Tertio ad hoc ut aliquid sit tantum veI tantum , sive pote, quanἶum nQn satis esse, quod habeat plures partes; sed praeterea exigi,
312쪽
De praedicamentis entis in communi. 289
ut illas partes habeat non simul ; si cnim habct illas simul & lpα:ctrative , non erit quantum. Sic baculus si haberct suas omnes partes in uno loco indivisibili penetratas , non esset palmaris , bipalmaris , Rc. si tempus haberet suas omnes partes recludias ad candcm durationein indivisibilem , non esset diurnum , menstruum , annuum , Sc. Si numerus habcrct suas omnes partes unica & indivisibili enumeratione comprehensas , non esset dcnarius , centenarius , millenarius ,&e. Unde intelligis ad rationem quanti necessariam csic ccrtam aliquam intrapositioncm , sive cxtensionem talium partium , in quibus constat , iis lemquc partibus consermem ; nimirum prout istae partes ad varias quantitatis specios attinent , & cxigunt csic aut non simul loco , aut non simul enumerationc , aut non simul duratione , Rc. Igitur omne quantum materiale prout haiat partes diu crsimode cxtrapositas reduci ad species diversas solet,& vocatur aut continuum, si partes habet unitas ; ut . baculus : aut discretum , si partes habet non uia ira ; uti cumulus arenae : aut permanens , si pa tes habet coexistentes ; ut idem baculus, vel cumulus arenae: aut uiccessivum , si partes non habct coexistentes ; uti tempus S motus , S quidquid ad utriusque aut alterutrius succcssionem revocatur ; quales sunt prolationcs oratoriae , computationes arithmeticae , & iii cccssiones
etiam omnes sive locutionum, sive cogitationum , sive desideriorum, &c. Tum ultra istas specκs enumeratas alia adjungi potest species quanti , quod vocant intensum ; non quod extensum non sit per extrapositionem suarum partium ; sed quod habeat parem illas peculiariter extrapositas : veluti per positioncm aliarum supra alias ; de hujusmo-ili partes vocant gradus , quorum v. g. secundus non tantummodo extra primum , scd sipra primum intelligitur , S sic de aliis. Hujusnodi auten, quantitas non modo miscetionibus materialibus ; sed
etiam immaterialibus tribuitur , uti non tantum calori , gravitati ,
albedinh, Re. sed etiam sapientiae , eruditioni , iusti tiae , &c. istae enim perficetioncs perinde ac illa: concipiuntur posse augeri , & minui graduatim. Hinc generaliter dividi quantitas silet in quantitatem virtutis , & quantitatem molis : illa adaptatur rebus spiritualibus , sive rerum spiritualium perseetionibus , quibus concipitur magnitudincm aliquam convenire et sicque suspicimus in Deo magnitudinem potcstatis, sapientiae , misericordiae , &c. Nec dissimilis , cisi valde insertor , magnitudo reperitur in persectionibus Angeli, & animae rationalis. Issita autem propria est rerum , & persectionum materialium , sicut satis intelligitur magnam esse altitudinem montis i magnam gravitat mpli inbi ; magnam albedinem calcis λ &c. .
tae sunt aliae extra alia av I.
313쪽
Exponi. tui st itus quaestici.
et o Metaphsicae disp. IV. Art. II.
His pramotat s operae ἰ pretium cst , iit clare ac distincte proponatur status praesentis controversiae circa realem distinctionem, aut indistinctionem quantitatis a lito subjecto e nam ut opinor in conveniente illius clecisione pcndet quidquid deinceps quoad caetera accidentia praedica- incntalia stabilietur. Et statim quidem admitto non locise discrimen metaphysicum inter quantitatem corpoream , de qua hic agitur , &subjectum ejuidem , quodcunque interim illud sit; nam ad tale discrimen sit scit ut sit diversus , sicut revera diversus est , respectus accidendi a respeetu recipiendi r iste autem omni subjecto , sicut ille alter omni quantitati convenit ovidenter. Quare cum de discrimine tractaphysico omnes conveniant , jam pro physico aut stabiliendo , aut reiiciendo , inquirendum est utrum detur in rerum natura aliquod genus entis r iis , & propterea realiter prodii dii , ac rursus per actioncm realem advenientis ciati alteri reali materiali pra existenti , eique sic conferat effectum realem consistentem in hoc , quod cst esse extensiim ; ut aliunde iste cfluctus obtineri non possit. Haec cniin omnia exiguntur ad discrimen rcale , quod Aristotelici audacter propugnant inter quantitatem , & ejusdem subjectum. Igitur nunc ex advorso contendimus entia omnia materialia in hoc ipse , quod materialia sunt , aec quanta ; neque ad id Here subsidio ciatis ullius realis adventitii et imo quamvis Herent , ad id prorsus inutilem sere quantitarem illam Aristotclicam , cui nulla actio physica convenire potest , cum nihil sit praeter formam , & denominationem mere abstra ram. Atque hic larc totus cst sensus, in quo sequens assertio proponetur S. probabitur.
Tale ens reale , quod Aristotelici iocanet quantitatem
motis, nullum est : quin imo tum inutile est , tum impossibile ; sicque omnino falsum est dari quantitat vi hujusmodi distinctam realiter a suis subjectis , a quibus utique ut ipsa nou est , nisi entitas pure me
taphysica ; ita nec distingui, nisi Metaphsice pote'.
PRORAτuR Primo. Non est potior ratio ad tribuendam propriam realitatein quantitati molis , quam ad tribuendam consimilem quantitati virtutis: sed nulla talis propria realitas compotit quantitati virtutis: ergo &c. de sic tale ens reale, quini Aristotelici
314쪽
De praedicamentis entis in communi. 29 I
vocant quantitatem molis , nullum est. Minorem puto esse manis Gram , quia si quantitas virtutis , quae in illa , quae rebus spiritualibus convenit , ut praenotatum in , haberet realitatem propriam , sociari non possct cum simplicitate illarum t quomodo enim entitas Angeli v. g. simplex est , si alia est realitas naturae angelicae , &alia quantitatis illius , per quam Anselus Obtinci certam aliquam mensuram cognitionis , amoris , gaudii , dic. Imo quia quantitas unius pcrsectionis Angclicae non cst necessario quantitas alterius et potest enim Angelus habere majorem copiam cognitionis, quam am ris , aut amoris quam gaudii , &c. hinc sinuitur multo minus recipicnclum csse quidquid excogitari posset de realitate propria tribucnda quantitati virtutis. Major vero probari in hunc modum potest ;quia ratio potissima, ob quam Aristotclici vulgo tribuunt propriam ac distinetam rcalitatcin quantitati molis, desumitur Ox hoc , quosl i Dra quantitas non sit de conceptu essentiali corporis ; N ex hoc quod possit adesse St a te absilue subjecti sui , id est, corporis corrupti O-De : at idem omnino verificatur de quantitate virtutis : nam nulla cst certa mensura cognitionis , v. g. quae sit de incntiali conceptu AD-
soli ; & similiter nulla est , quae non possit adesse , S abcste ab Αn- lo absque ejustium Angeli corruptione. Tum si quid aliud assigna-unt Adversarii , quod .scprehendatur convenire quantitati molis rc si pectu sui subjecti , id sponticiatus pariter verificare de quantitate virtut s in ordine ad litum se etaim. Ergo , quod probandum crat ,
non cst potior ratio cur pro quantitate molis , quam pro quantitate virtutis explicanda admittatur genus aliquod spec1alc ciatis rcalis et atque ita ens illud reale , quod Aristotclici vocant quantitatem molis ,
Probatur secundo. Non est disturrendum de quantitate continua , de qua hic agitur , allicr quam de quantitate discreta: scd genus cntis illud , quod vocant quantitatem discretam , non est reale : ergo neque illud , quod vocant quantitatem continuam. Minor in corta ;neque novi ullum Philosophum , qui de quantitate discreta uti lapidum accumulatorum censuerit illam esse cim rcale , ac realiter superadditum suis subjectis , sive realiter distinctim , & rcalltcr separabile ab ii silcm. Et ratio est , quia quantitas illa discreta , sive multitudo sufficientcr explicatur per solas unitates singulorum lapidum juxta se inviccm positorum : at illae unitates non sunt haud dubie , nisi ipsae reales cntitates talium lapidum et & sic turpissime erraret quisquis quantitatem cliscretam fingeret ad instar entis realis specialisti distilaeti a sit edus , quibus tribuitur. Nunc autem major propo-
titate v ita uti a IX. Et rursus
315쪽
Metaphsicae disput. IV. Art. II.
iitio , in qua praesertim tota cst difficultas , sic probatur. Quantitas
continua nihil supra quantitatem discretam addit nisi solain unionem partium, cx quibus constat totum, cujus quantitas est continua : at talis unio nullam specialam realitatem importat , propter quam discurrendum sit , quantum ad praesciatem controversiam , de quantitate continua alito , quam de discreta: ergo &c. Minor rursus certa est , quia ut probabitnr in Physica , unio nihil reale addit supra ipsem partium unitarum realitatzm. Ad hoc autem ut maiorem pariter pro certa habe et , cogita partes omnes alicujus v. g. lapidis si junctas et istae igitur partus silc 1 unetae non habent nisi quantitatem discretam , ut cuidens est : tum vero si tantummodo uniantur , aeqtie evidens cst illas habituras csse quantitatem continuum : aut , ut in sit periori memplo poesistam , nunquid illi lapido , quorum quantitas est discreta , obtinercnticontinuam, si venirent simul in compositionem unius lapidis pIgitur quantitas continua nihil supra quantitatem cliscretam addit nia unionem partium, cx quibus constat totum , cujus quantitas est comtinua: cumque talis unio non sit genus ullum speciale cratis realis , coi sequens est non potius special cui ullam realitatem convenire quantitati continuae, quEm discretae: at discretae nulla competit : Ergo &c. Similiter quantitas continua, de qua agitur, in permanens ; uis quantitas i Pidis : haec autona quantitas continua permanens supra continuam sicces.sivam; qualis est 'quantitas tcmporis v. g. annui nihil addit , nisi multa teni partituri cristentialem; neque haec simultas qincquam reale ad lit supra partes ipsas. At quantitas continua successiva non est genus ullum ipcciale ontis realis , ut probabitur in Physica in aer disputandum de tempore t ergo &c.
Addidi in astertione haee verba , Quin imo inutile est tale scilicetens reale quod Aristotclici vocant quantitatem molis tum impossibile. Et primo quidem inutile est ; quia ad ui tantum utile r utatur , ut
p.rt S un: isti ij iisque corporis ivitiat alias extra alias: quasi vero omnesi cccssario ponet carentur nisi ope , instruditu , ac praesidio illius entis quantitativi sic collocarentur cxtra se invi m. At omnino inutile est ad id praestandum, quia partes illae sufficienter ponuntur per se ipsas extra se inviccm non cnim possitiat naturaliter tac intra se invicem: igitur ex Ii ipso quod sunt produne, tam naturale illis est cxtra se invicem collocari, quam impossi sic est naturaliter, ut intra se invicem collocciatur. Ait hoc autem ut aliqua res obtincat , quod naturaliter ipsi convenit , non opus est subsidio ullius ciatis extranei ; crgo denique inutilis est quantitas illa, quam Adversarii fingunt, ad prae lietam positionem partium extra par-ts s , sive quini idem est, ad cxtensionem corpoream.
316쪽
De praedicamentis entis in communi. 293
Seeundo Impossbile quoque est praHietum illud ens reale , quod
Aristotelici vocant quantitatoria molis, tum quia ad parres corporum cxtraponendas , ac proinde stringendas , innectendas, vinciendas eo, qui in omnibus concinuis suspicitur , modo plane mirabili , singulati opus csset dexteritate, cujus cst prorsus incapax praxitelum illud cns reale , quod Aristotclici vocant quantitatem molis, & admittunt non alio fine, quam ad cisciendam extrapositioncm partium , ex quibus conctant corpora omnia : tum rursus quia non potest illud cias , quod reale esse presumitur, extrapositionum illam partium cssi re & tueri , nisi applicando se singulis partibus : applicare autona se illis non potcst , nisi totidem partes habuerit applicabiles et At istae partes quantitativae vclsunt extra se invicem per se ipsas, & si ita est, non videtur cur istis potius, quam caeteris, cum utrisque pariter conveniat esse materiales, concedatur talis extrapositionis privilagium et vel non sunt intra se invicem per se ipsas ; & sicurecurrendum erit ad ministerium atrerius cntis quantitativi, de quo redibit cadem difficultas . & sic in infinitum. Preterquam quod partes illae , quae Aristotclicae quantitati tribucrentur, obtinerent abique dubio singulae suam entitatem , ac proinde suam localitatem , ex ita simul sumptae maesem cerent, quae praecise cilici medietas illius quae corpotibus tribuitur et atque ita asterendum esset unam medietatem Dus molis , quae corpori humano tribuitur , attinere ad quantItatem ;.alteram vero ad corporis Dusdena iubstantiam , quois ost
Addidi etiam in assertione. Sicque omnino falseum est dari quantitatem hujusenori distinctam realiter a suis subiectis, a quibus utaque ut 'sanon est nisi entitas pure metaphsica , ita non distinguι, ns metaphysice potest. Et haec verba legitimam ex ante dictis coirsequentiani inclu-xludunt. Nam Aristotelici putant quantitatem, de qua agitur constitia re speciale aliquod genus entu realis, cui connaturale sit advenire prae- istentibus reriura materialium partibus, & recipi in iisdem ; nec tamen ingratam esse suis hospitibus: sed illis hanc gratiam rependere , ut alias intra alias collocet, Si isitur tale cns Lese , quod Aristotclici vocant quantitatem , nullum csi ; hinc arrie sequitur nullam dari quantit tem distinctam realiter a suis subjectis ; omnis enim distulistio realis suppiniat entitatem realem : sicuti ex adversis entitas metaphyra suffcit ad distinctionem metaphysicam. Et haec est quam tribuimus quanialitati an ordine ad sua si jucta, quibus advenire concipitur : ita ut non aliter quantitas distinguatur a re quanta, quam humanitas ab homine , animalitas ab animali , Petreitas a Petro , corporcitas a co Pore, &c. quatenus revera quantitas non abier advenit rei quantae,
impossibilitas XIlI. Hinc quantita
317쪽
Metaphsicae disp. III. Art. II.
quam immanitas homini, animalitas animali, &c. Igitur cum quantitas non sit, ni si cncitas pure inetaphysica , non potest quidquid illi tri buitur, eidem convenire , nisi in sciasu pure metaphysico , ut magis intelligetur ex solutione ori bonum i muciatuim. Objicies Primo. Ad explicandum emetimi realem opus in causa re ali: scii si ita eli, necesse est dari tale ens reale , quoci Aristotelici quantitatem vocant : ergo dcc. MDor satis constat , quia et Rus realis non contriuitur , nisi ad altionem realcm ; & haec haud dubie supponit realem existentiam causae , ex cujus activitate derivatur. Minoris autem sequela sic probatur. Id quod cit esse quantum , videlicet per extrapositionem suarum partium , cst cstedius realis : sed hujus nodi effiatu; non alia causia assignabilis est, quam ens illud rcale, quod Aristotelici vocant quantiιaιem : Ergo &c. Major rusus constat: quis enim dixerit: cxtrapositionem illam partium pendcre tantum ab aliqua cogitatione , sive abstraetione, aus comparatione , . aut quacunque alia consi liratione metaphysica Nunc autem minor sic probatur ;quia si alsignatur quodcunque aliud ciis sive substantialc , sive quale , sive relativum , &c. statim deprehenditur in eo nullam occurrere causalitatein idoneam pro cssicienda partium extrapositione illa , cle qua agitur et nam ad ens substantiale tantum attinet substare aut subsistere, ad ens quale qualificare , ad cns rotativum referre , &c. nequaquam vero intraponere partes , sive exten lore : Igitur pro tali cxtensione tum cssicienda, tum explicanda recurrendum est ad ens quantitativum , sive ad cns , quod Aristotelici quantitaιem vocanta
Alide quod id quod est esse quantum , sive extensum , non est qualiscunque esictus realis; sed ininus realis accidentalis Ergo assgnanda est causa realis accidcntalis , nec alia potest convenienter assignari quam quantitas. Antecedens certum est ; nam saltein supernaturaliter potest fieri, ut partes alicujus corporis in cundem locum coadunciatur ; quod idem cst ac intra se ipsas collocari , sive penetrari; atque ita potest aliquod corpus non ine exicnsum; & sic pcr accidens est quod si extensum. Quapropter id quod est osse quantum , sive cxtensum , cst cmmis accidentalis ; aliunde vero cst realis , ut probatum fuit : igitur est realis accidentalis. Consequentia autem sic probatur; & primo quidem assignanda est causa realis accidentalis : quae-clinque eni in accidentalis non cst, cam nec esse est esse ostentialem : at causa inentialis non potest producere essectuin accidentalem. Secunaeo nec alia potest convenienter assignari quam quantitas, nec enim assignari potest qualitas, aut relatio , aut actio , aut passio , aut ubicatio, dic. ut satis constat; ergo, &G
318쪽
in De praedicamentis entis in communi. 29
Resp. Et concessa majori nego sequelam minoris , pro cujus probatione solvenda distinguo majorem. Id quod est esse quantnm cst cf-
sectus realis, realitate scilicet identificata cum cntitatc ipsius subsedit, concciso majorem et realitate distincta , nego majorem. Ac tum iacgo pariter minorem, & dico id , ' quod est habere partes extra partes, nihil reale addere supra id , quod ost habere partes, quia talium par tium cadena omnino est realitas sive sint intra , sive sint extra se ii vicem ; ita ut per intrapositionem illam nihil reale coiisequantur ; uti nihil realitatis adjicitur nummo quando aut intra crumenam admitti tur , aut emittitur extra. Itaque fateor quidem id, quod est habere partes extra partes, reputandum est pro estatu reali ; sed contendo non reperiri in eo novam realitatcm , sive de novo productam, & distinistam ab entitate ipserum partium, quae sic extra se invicem collocantur. Causa autem physica realis collocationis non alia est , quam ipta vel talium partium aes vitas , per quam se ipsis sic collocant: vel activitas agentium extraneorum, a quibus sic collocantur. Quia tamen id quod cit habere partes intra partes , potest considerari scorsim ab eo , quod ost habere partes , capropter status seu ectetus ille supc addit ipsi cntitati partium aliquem respectum formalem metaphysicum. Omnis autem cstratus suam habet causam sibi proportionatam ; igitur tali essectui assigrunda erit cauialitas alicujus formalitatis metaphysicae,& haec est quantitas , quae sic se habet ad rem quantam, ut hinnani tas ad hominem , ut animali tas ad animal, &c. quod jam pluries di
Ad id vero , quod additur respondeo similiter , & fateor esse flum . de quo agitur , eine accidentalem ; sed nego istam accidentalitatem
importare realitatem ullam distinistam ab cntitate partium , quibus convenit esse sic positas extra se invicem. Imo contendo illam consiNtere in mera aliqua serinalitate nactaphysica, secundum quam corpus considerari dupliciter potcst aut praeci te ut corpus , seu ut habens Partes ; aut ulterius ut quantum, seu ut habens partes retra partos:
quamvis , ut dixi , id quod cst habere partes cxtra partes nihil roale distinctum addat supta id , quod cst habere partos. De caetero non tantum per accidens in partes cile cxtra partes , scd rursus per acci-Mns in illas esse aut plures , aut pauciores: ubi enim sunt plures , ibi major ; ubi autem pauciores, ibi minor est quantitas. Unde in telligis quod sicuti quantitas , praecise ut masor, nihil importat reale . nisi plures partes ἱ ita quantitas , praecise ut quantitas , nihil importat, nisi partcs abstrahendo ab hoc , quod sint plures aut pauciores ; sed semper involvendo extensionem , seu extrapositioncm ὐ-
319쪽
nemquantita tis a suo subjectos
a 6 Metapb3sicae disp. in . Art. II.
latum. Et advertes , si placet, rigorem loquendi metaphysicum mi-gere , ut cuilibet quantitati sua quaedam ulterior quantitas tribuature li enim in exemplum assiunimus duos lapides inmitales , habet uter--quc litaen quantitatem consistentem in extrapositione partium , ex quibus constat ; sed alter e duobus habet quanta ratem majorem com si cntem in pluralitate talium partium : at quantitas maior quid est nisi quantitas ulterior praesuppositam quantitatem afficiens δObiicies Secundo. Quantitas alicujus corporis potcst existere separata ab illo : ergo obtinet realitatem sibi propriam ; S sic datur ens illud reale , quod Aristotclici quantitalcm vocant. ConsequPntia'manifesta cst ; quia existcntia nunquam competit diaribus filictis , aut mere cogitatis ; sed realibus: atque ita quidquid obtinere potest exis: tentiam separatam , obtinet realitatem sibi propriam. Anicetae is facile probatur : tum ex fide receptissima , qua omncs Catholicidunt nullam superesse panis substantiam post vorba Eiichan Ilica eorus cratoria '; tum aliunde cx sensibili experientia , qua deprehenditur
remanere eandem commensurationcm , & eaudem tangibilitatem pra diciti panis; id est, candem quantitatam , nec auctam , nec Inam Hultam. .
Adde quod de caeteris accidentibus uti gravitate, figura, albedine ἰsapore , &c. quae similiter ex sensibus patet mancru eiacm omnino post consecrationcm , probabilissimum est , quod subjeetentur laequantitate et ergo etiam ex hoc capite verificatur propriairi aliquam realitatem convcnire quantitati , de qua agitur. Et drarc consequentia constat ; quia si ad existendum scrsim requiritur quaedam realita s multo aequius cxigitur ad sibjestandum : probatio autem antecellentis linc est r quia si admittitur caetera accidentia subiectari in quanti tate, uno tantum miraculo Opus est , nempe quod quantitas gerat vices substantiae. At e contra , si id negatur 3 tot admittenda exundmiracula , quot sunt accidentia , quae post consecrationem eximat seorsim ab omni subjedio : quis autem nescit hanc in scholis receptis. simam consuetudinem esse , ut quotlcs non potest aliquid , nisi per recursuin ad miracula inplicari , id per pauciora , quantum potest fieri , explicetur 3 Ergo Sc. Resp. de nego antecedens , si Adversarii illud , uti par est intelligant de separatione reali ; nam quantitas ista molis , de qua agitur, separari a filo subjecto realiter non potest potius , quam quantitas virtutis : at quantitatem virtutis quis linquam finxit posse separati realiter a sto su cela , ut intellectionem ab intellectu ; volitionem a voluntate; sapientiaina sapiente; amorem ab amante ;&c. sive quod
sic potius dicendum est , perspicaciam uittaeeuonis ab intellelmone: coustam iam Disiti sed by Cooste
320쪽
De praedicamentis extis in commu ni. 2 τ
constantiam volitionis a volitione; magnitudinem sapientiae a sapientia Drvorem amoris ab amore, &c. Tum vero pro solvenda probatione hii ius antecedentis nihil quidem ambigimus, nec ullo modo haeremus in hoc quod fides docet panem Eucharisticum per verba consecratoria tranis substantiam ex toto in corpus Christi ; scit contendimus non posse ex sensibus nostris dijudicari , nisi solatia remanentiam specierum panis ; qualis utique sola rcmanentia Olmi a sanctis Patribus & a variis conciliis definita fine. Ait autem hujusmodi species sint necne talia m genere physico accidentia , qualia ab Aristotelicis propu nantur , id omnino aliundo , quam ex fido secramcnιi hujus Venerabilis decidendum cst : lis cnim tota cst philosophica , & haec si equidem
talis cst , non veremur ca caucte. De caetero prolixior in distortationem requirit , re ali hi pertractabitur ; tantumque interim dico multo convenientius , expcditius , vcrius calvari phaenomena sacra omnia
praHicti Sacramenti Eucharistici , si dicatur illa non a panc quidem praeiciate , cum nullus sit ; scit a Christo praesente ac supiente vices panis absciatis , sive transsubstantiati , sensibus ac sensationibus nos
. Adad vero quod ilico non posse quantitatem Absque ma- υυ
niveiti uinia Npugnantia reputari pro communi se ceto accidentium . de equibit, agitur. quia quantitas necessario supponit id omne,cujus est quan- simiruas z atq: ita sui ceratur m c cuius cst quantitas ridem ; sicut quanti- pr. acci
tas corporis subiectatur in corpore , sic 'uantitas albedinis subice ῆς' i x pixur in albedine quantitas gravitatis in gravitate ; quantitas sa ρ' ς' ri
ifici lati Eucharistica sub ectari simit in praediista quantitate , cum non cut falsδin Cauctra quantitas omnium p Nam ibi quidem major est albedo , quam gravitas ; S: rursus major sapor , quam odor ; &c. praeterquamquod talia accidentia non habent mensuram communem , siqui- 'ni alitor mensuratur albedo , aliter gravitas , aliter sapor , aliter Or , &c. quid autem est quantitas alicujus accidentis , nisi inensura Dusidem Z Tandem cimi substaro idem sonet in sensu proprie dicto metaphysico ac esse substantiam ; nec quantitas transmutari in subsirantiain possit etiam Divinitus propter divorsitatem utriusque essen-rialcm , videandi Ρctipatetici qualiter tueri possint id , quod docent Q u litate caetera accidentia subjectante. Quod autem adjiciunt miracula Eucharistica muItum imminui , si statuitur quantitatem caetera ccidentia si ibjectare , nequaquam nos urget : sive quia non sic licet latagere de miraculis imminuendis , id est , ad minorem numerum redigendis : sive etiam quia in selatentia , quam tuemur de .