장음표시 사용
331쪽
3ο8 Metaphsicae disp. IV. Art. III.
md probat istas qualitates, sive potius qualificationes obtinere realita emtibi propriam : rursus hoc ipsum cst, quoci a nobis contenditur ad . quini est calicem esse cloauratum, nihil reale superaddere entitati reali cali- eis , & auri; & similiter id quod est parietem esse dealbatum , nihil re, Ie superaddere entitati reali parietis, de calcis, &c. Et haec 1blutio sulficiet, dotaec in Physica, ubi de variis speciebus qualitatis ag dum Occuret, plura de iis scin in particulari dicantur. Tandem referam tres proprietates, quae vulgo tribuuntur qualitati praedicamentali. Prima est , fiscipere magis ct minus , qt. od idem cst ac
intendi & remitti : quamquam fatentur hanc proprietatem non omni qualitati convenire : nam potest qiudem intensio cujusdam cognitionis, aut amoris, aut odii, aut caloris, aut doloris , aut lucis , evc. esse major intensione alterius; sed non potest rotunditas, aut quadratura, Sc. alicujus figurae esse intensior alia. De caetero autem istae intensiones
de remissiones qualitatum omnino aliter fiunt quam ab Aristotelicis doceatur; ut in Physica ostendet nus. Secunda est, reddere pub ecta smilia , auι dissimilia ; sic enim viri docti dicuntur similes Ob doctrinam;& parietes albi dicuntur fimiles ob albedinem, Sec. nec tamen haec prinprietas solis qualitatibus convenit: nam entia corporea pdrinde vocari s sunt similia propter corpus, corpora quoque animata Perinde voca untur similia propter auimam : imo quidquid dicant circa quanti datem, cui conveniat reddere sua sibjecta aequalia, aut inaequalia: non vid cur propter eandem non possint vocari similia, aut dissimilia, nam nunquid duo baculi bipalma res habent similem longitudinem p Tcrtia tandem proprietas est habere contrariam , quoci idem est ac si dicerctur qualitates alias aliis contrariari, de similiter alias aliarum contrarietati sub- Iacere et nec tamen haec proprictas ut aiunt convenit Omnibus qualitatibus , quarum non nullas reputant pro inertibus & otiosis, videlicet humiditatem & siccitatem e quia tamen ex eodem subjecsto sese reciproce expellunt, nec expellere possitnt absque aeti vitate, non est ratio conveniens , Ob quam non habeantur pro contrariis perinde ac mior, &frigus , &c. De caetero autem ista contrarietas qualitatum nihil aliud est , quam ipsa adii vitas contraria substantiarum ; quod moneo, ne falso putetur qualitatibus Aristotelicis, quibus nulla entitas realis competat it , activitatem aliquam realem competere; quod autem hic obiteranonui, suis locis probabitur. Disitired by Corale
332쪽
De praedicamentis entιs in communi. 3 os
OTANDUM Pν-ὸ relationem, si vera ac prae' Rhil iriscisa significatio nominis attenditur, nihil aliud esse quam est pessio actionem, qua intellectus refert unum ad aliud, aut pac vel actissionem, qua illud unum ad aliud refertur ab intellemi, res Ondi secundum quod relatio vel active accipitur, vel passive. At si ita est, ut relatio nihil aliud importet praeter actionem & passionem hujusmodi, nunquid actiones referendi perinde ac caeterae omnes intelligendi, volendi, loquendi, pingendi , 8ec. debuerunt intra praedicamentum actionis concludi Et idem die de passionibus rcferendi quas perinde ac cael ras omnes praedicamentum passionis haud dubidpotuit continere. Unde consequeretur inutilem admodum fuisse institutionem singularis praedicamenti pro admittendis , & sUregandis relationibus. Aurii nihilominus utilis fuit ad discernendas actiones & pas,siones relativas a quibustibet aliis absolutis, hinc saltem concludo rei tiones acceptas pro adtionibus, & passionibus referendi nullam realitatem propriam ac specialem compleim , quatenus nec actiones agentibus. nec passicines passis realitatem ullam superaddere certissmum est, ut in articulo sequente ostendetur. Notandum heumLo Aristotclicos vulgo per relationes Draedicamen' Ait Eici. tales non intelligere supradictas actiones, & passiones re ei di ἔ sed itiitu pioncscio quas genetis relativi cntitates , quas vocant similitudines, aequa- entitate litates, paternitates, filiationes , prioritates, posterioritates, dependenis relati a. tias , &c. Atque ut id magis explicem . cogita unicum esse pariet album ; itaque si unicus est , non est similis alteri; sed si alter dealbetur . hoc ipso ille erit isti similis, de reciproce : & haec similitudo. iii aiunt, est realis quaedam entitas relativa. Eodem modo cogita limminem , qui nondum quemquam alium genuerit, hic nondum est ρο-
333쪽
ter et postmoduin gignit, & evadit pater I & haec paternitas est, u aiunt, resis quaedam entitas relativa r sic etiam ille qui gignitur, o dit filius; & haec filiatio est fiiniIiter , ut aiunt , . realis quaedam entitas relativa. Tandein cogita unicam in horto arborem , haec neque in prior, neque posterior, sed erit prior statim atque succrescet altera et de haec prioritas neque aliter senties de posterioritate) est , ut aiunt, realis quaedam entitas relativa , &c. Tum non est dubium, quin ad ejusdem relativi generis realitatein pertineant iuxta communiorem sectae Aristotelicae sententiam infinitae aliae relationes domini & subditi ; magistri& discipuli; causae, & cffectus ; potentiae, & objecti ; de quis scit armon quoque ad candem revocandae siue relationes dextra de sinistri ;elati de humilis ; loci de locati &c.-Notandum Tertio omnem relationem praedicamentalcm cogitandam esse, ut Aristotelicis placet, ad instar alicujus tendentiae, qua. quidquid resertur veluti extra se fertur & inclinati versus situm correlativunt. At haec tendentia duplex est: scilicet formalis, quae aliter exprimi solet per parii culam Ade de fundamentalis, quae aliter exprimitur per particulam In. Tum rursus fi indamentum hu)us tendentiae duplex est; scilicet remotum & proximum : fundamentum remotum non aliud est , quam ipsum subjectuin quo i dicitur' eferri r proxi- 'mum autem accipitur pro causa , seu ratione , ob quam subjectilinresertur, ut non difficilὸ intelliges exemplo ejus relationis, qua pater tendit in filium. Subjectum itaque hujus tendentiae , sive funii
mentum remotum, est humanitas patris; fundamentum autem proxia.
mum est generatio aetiva ejusdem patris, qui ad filmm non refertur, nisi quia illum genuit. At hic difficultas nulla est de alterutro hujus tendentiae fundamento , cui non dubitamus tribuere suam realitatein; sed de Elmalitate ipsa hujus terulantiae , quam contendimus consistere in consideratione omnino metaphysicar de hoc idem est , ac si dammus quod sicut nulla est quantitatis propria ac singularis realitas, per quam entia fiant quanta Iaut qualitatis, per quam sint qualia ; ita nec ulla est relationis propria , & singularis realitas; quare deinceps asserenatis relationes paaedicamentales , atque idem cogita de omnibus, quae Brte propraHicamentalibus non reputantur, non esse entitates reales suPRadditM.
sitis subiectis, nec proinde esse ab iisdem distinctas.
334쪽
me praedicamentis entis in commuia.
datur tali genus entis realis, quod .Aristotelici ocant relationem praedicamentalem et quin etiam quam is daretur , omnino inutile , . ineptum esset
ad id totum , quod pro illa explicania requiritur.
PR O s A r ii R Primo. Si relatio praedicamentalis est quoddam
genus ciatis realis, nullum assignabile est subjectuin, in quo non comperiantur innumerae tealitates Pertinentes ad relationem praedicamentalem: sed lioc admitti non potest r ergo nec illud. Minor est cata; nam qui l magis absurdum potest excogitari , quam id quod quis proponeret in particula cujustibet corporis quamlumvis minima reperiri bis mille , aut etiain adhuc plures realitates relativas Sic quippe particula illa quatenus freta bis mille realitatibus e non esset adeo modica contra hypothesim : nec aliunde usquam satis intelligeretur modi , quo tot realitates particula illa quae supponitur adeo modica, fu, de taret. Nunc autem tequela majoris sic probatur assumendo in meminpluin partem inissesimam alicujus baculi lignei bipalmaris , aue centies. aut etiam millies millesimam si volueris; nam perinde est. Sic it que argumentor. Pars illa millesima primo aequalis in caeteris omniabus ejusdem baculi pallibus, quae similiter millesimae sunt ejusdem et ac simul omnibus partibus corporeis . quae pariter Mat millesimae res, Pectu molis adaequantis carri, qiue supponitur in baculo bipalmari. S .cundo in equalis est caeteris Omnibus partibus corporeis, quae non sunt pariter millesimae ejusdem . aut sterius corporis molem aequalem O tinentis, &, quod praecipue notabis, quot sunt partes corporeae maj rQs aut minores ea, quam assignamus , ista tot habet relationes diversias inaequalitatis; siquidem est aut duplo major, vel minoriaut triplo major, vel minor ; aut quadruplo major,vel minor: di sic infinitum.Sicut etiam quot sunt corpora,quae majorem aut minorem molem obtinent ea , quae supponitur .in iaculo bipalmari;tot pars ista millesima, te qua agitur,obtrunci diversas relationes, seu proportiones quantitatis; ut enim est pars milaesitna molis suppositae , sic est pars bis millesima molis duplo majorinae ter millesima molis triplo majoris, &c. Terrio praeter innumeras istas relationcs aequalitatis, ex inaequalitatis, adhuc multo plures in eadem parte assignata erunt relationes similitudinis, & dissitvlitudinis provωr a Realitas relatio nis innua
335쪽
Tendea tia, quam tribuunt relationi, est tantumetaphorica
3Ii metaphsicae disp. IV. Art. IV.
mentes ex qualitatibus sive essentialibus, sive accidentalibus , quas obtinet, aut non obtinet : sic quippe cum Obtineat qualitates entis vcri,
boni, unitis, cxistcntis, subsistoetis, perituri, uniti, ubicati, duri , sicci,fiigidi, gravis, mobilis, &c. tot proinde obtinet similitudines respcetuca terarum rerum omnium, quae consimilibus qualitatibus abundant: ac proinde respectu illarum rerum, quae istis qualitatibus non abundant,
tot obtinebit dissimilitudines. Atque ut statim intelligas , quam incomprehensibilis sit numerus istarum dissimilitudinum , cogita quot sint species rerum diveris : cum enim pars lignea , quae adduisti fuit in exemplum , non sit nisi unius. speciei , proinde habet speciem dissimilem caeteris omnibus speciebus, ideoque habet tot dissimilitudines specificas in se ipsa , quot sint
species diversae in rerum natura. Neque dicas sufficere unicam rclationem dissimilitudinis ; quia lignum aliter in dissimile chori , ali. ter lapidi , aliter auro , Sc. S sic ad cxplicandam specificam ligni disiiiiij litudinem aliaequatam opus est tot dissimilitudinibus , quot
sint in rerum natura species. Cum itaque omnes illae dissimilitudinc siuxta sententiam vulgarem Aristotclicam sint reales ,. vide quot crunt realitates in ea parte lignea , de qua agitur , millesiina parvi alicujus baculi bipalmaris : nec minorem vim habet hoc argiunentiam si loco illius partis adeo modicae adduceretur in exemplum. vel una atomus : perinde enim ostenderetur esse in ea bis mille : lino & bis millies millenas realitates rotativas diversas : quod in absurdum , &de quo serte nunquam hiatinus cogitaverunt Aristotelici. Ergo Sc. Probatur seeando non aliter discurrendum cst de relatione praedicamentali , quam de tendentia, per quam conceptum illius explicant :sed haec tendentia non es quid reale , imo in genere mei physico non est quid , nisi pure metaphoricum : ergo Sc. Major admitti silet; minor autem sic probatur prim. ; quia nulla cxcogitabilis est realis tendentia praeter localem ; nam immis bile est aliquid immotum esse simul , S tendere ; nisi iarte tendentiam accipias pro appetitione rationali , de qua nullus est hic sermo. Secundo quia si quae est
tendentia in relatione , quam pro ex plo assiimac seloni patris ac filium ; illa utique tota oritur ex influxu seminali , quo Pater genuit filium : at hic influxus , etsi pro motu tendendi accipi potuerit cum vigeret , nunc certe postquam transaetus est , amisit vim omnem , ac rationem tendendi : quae igitur esse potest realitas in tendentia relativa Patris ad filium p Et ut clarὸ videas talem tendentiam gratis confictam Bisse, nec acceptionem illius posse aliter quam pro metaphonta reputari ἔ cogita patrem , qui obiit , tam vad PMC, quam . ante
336쪽
De praedicamentis entis tu eommuni. ' 3 II
ante obitum ad filium suum retari ; qualiter enim antequam obira reserebatur ad filium , nisi quatenus verificabatur genuisse suum filium Z At perinde postquam obiit, verificatur illum genuisse. Similiter filius etiam extinctus resertur ad patrem non minus vcia, quam si salvus esset & incolumis ; siquidem non minus post extinctionem de illo verificatur', quod a patre sito genitus fuerit : quae autem potest esse realitas in tali tendentia sive patris extincti ad filium superstitem , sive filii extincti ad patrem in vivis relictum; sue etiam alterutrius extindii ad alterum extinctum pariter nam inter utrumque pariter.extinctim atquc viget relatio ; alias post rcassumptior. cincorporum quomodo Iacob esset filius Isaaci , & Isaac Abrahanai, S. e. DCque enim ut puto Abraham gignet rursus Isiac , ncque Isaac Iacob , M. Deinde si relatio pratilicamentalis esset realis quintam Leu lentia , v i r
sicut omnis relatio , ut infra dicetur, cst reciproca I ita etiam rcci- Et nisumi Proca esset haec . tendentia : unde sicut pater tendit ad filium , ita filius tenderet ad Apatrem : tendere autem ad illum, non potest , quia' 'la' ab illo manat . quandoquidem duo illa motuum , genera emanandi de tendendi sive cprocedendi ab M procedendi ad fluat omnino contra- tiam. dictoria. Igitur quamvis relatio patris ad filium 'replicari per tendentiam posset ; non possct per eandem explicari rotatio filii ad patrem: sicliti quamvis idonea esset talis tendentia pro explicanda relatione gravium ad centrum mundi non tamen idonea inci ad explicandam ustem relationis reciprocationem ex parte centri; neque enIm , ut Puto , centrum reciproce rendit i versus gravia. Tandem non advertunt Peripatetici motus ilIos a tendentiat ictativae fore infinitos in sit
gulis hominibus r nam sicuti filius resertur immediate ad patrem , ita mediate resertur ad avum . ad Mavum , ad proavum , & sic deinceps usque ad protoparentem ejusdem stirpis ; & similiter sicut pater immediate resertur ad filium , ita mediate resertur ad nepotem , ad abnepotem , ad pronepotem . sic doinceps usque ad ultimum , qui in eadem , stirpe progignetur Quibus relationibus si caeteras additi ris , quae ad caeteros fraternitatis , consobriritatis , de cujuscunque alterius consanguinitatis gradus pertinent , optime tibi constabit ta- Ita tendentias non posse esse , nisi metaphysicas ; ac proinde non cite, nisi metaphysicam , entitatem relationum , quae per hujusmodi tot dcntias explicantur. Ergo &co Probatur ranio. Entitas , cujus nulla causa productiva est assignabilis , non est tribuenda relationi praedica mentali : sed ejus cntita- E. ii, tu realis , quam Aristotelici admittunt in relatioue pra dicamentali suum tri.
337쪽
buunt relationi, non est produci
iEntitas . illa neq .esset sim .plex, ne
nulla est assignabilis causa productiva: ergo Sc. Major constat; quianiani sine implicat dari entitat prodiretam absque causa illius prodii liva ; at si quae clatitas tribuenda cst relationi praedicamentali , illa haud dubie est prodiaeta. Minor auteni probatur assisnendo in exemplum rc lationem similitudinis , quae de novo accidit inter parietem , qui multis ab hinc annis fuit is ibatus Rotriae , & eum qui hodie dealbatur Tolosae r itaque entitas illa rotis , quam Aristotelici tribuunt praxlictae sitnilitudini , nullam habet caulam assignabilem productuam ; & sic probo. Entitas illa si vere producitur , tam produ- . citur Romae , quam Tolosae : crF nulla est assgdabilis causa productiva illius. Antecedens manifemuri est ; quia non potest sit nititudo inter illos parietes , quos sippositi mus , csse reciProca , quin utri- . que pariter conveniat claritas illa, per quam praedicta similitudo constituitur. Neque minus manifesta est consequentia , quia quamvis operatius, qui Tolosae dealbat parietem , posset produccre Tolos, entitatem , de qua agitur ; non certe producere pDilet illam Romae rncque enim est possibilis actio in dissans , ut in Physica satis probabitur. Sed neque video modum , quo producere illam Tolosae possi, cum nec de producenda illa cogitet ἱ nec quicqi iam praeter calcis su perindilictionem moliatur. Dcinae paries , qui dealbatur dolo , non tantum illico assimilatur parieti alteri, quem suppqsiliniis Romae dealbatum ς scd omnibus omnino parietibus plbis, qui ubique terrarum extant; imo rebus omnibus corporeis , in quibus aliqualis albedo inrunde intelligis quam innumerabiles entitates relativae in universo orbe producerentur , aut potius agnoscis innumcrabilitatem illam nec intcIligibilem esse , ude admittendam. Denique aentitas illa , quam . relationi praedicamentali tribuunt , aut in entitas quaedam simplex , & absque ulla sui divisione conveniens hinc fundamento , hine termino relationis ; aut cst clatitas
composita ex duabus partialibus , quarum una convenit fundamento, Micra termino. Primum non potest admitti r quia potest fundamentum a termino distare sexcentis mdlibus stadiorum: . quomodo autem una & eadem entitas simplex materialis convenire & inhaerere pol
rit subjeetis adeo dissitis p Sed neque sic dum potest admitti : quia
relationes illae partiales ves essent similes inter se , vel dissimiles t si dissimiles quomodo possent sitis se eotis conferre similitudinem relativam si vero similes : quaero qualiter illae crunt inter se similes , an quia erunt pariter albae ; aut pariter graves ι aut pariter figura-
338쪽
me praedicamentis entis in communi. . SI
tale sciIicet sciatis emis realis , quod Aristotelici vocant relationem thutili, praedicamentalem emnino inutile , s ineptum esset ad id torum , si haee
quod pro illa explicaη da requιriture Et primo quidcm inutile esset ; τη ixas quia sive non producatur , sive jam producta destritatur Divinitus ' ientitas illa realis v. g. quam Vocant paternitatem , aut illa altera quam vocant filiationem; nihilominus sufficienter verificabitur illum, illis. qui genuerit , cse patrem , & illum , qui genitus fiterit , esse filium et quid autom aliud preter hanc veritatem requiritur ad hoe ut
pater ad filium , & vicissim ad patrem filius reseratur Similiter quoque si duos parietes pariter albos supponimus , ad quid opus
in realitate ulla relativa accidentali supcraddita , per quam veri scetur illos esse inter se similes λ nam revera haec similitudo imi pendentit ab illa entitate verificabitur r at similitudinem aliquam relativam verificari nunquid idem est ac clari λ Ergo ad explicandam ac-cklcntalitatem relativam omnino inutile est illud genus entis realis, quod Aristotclici vocant rclationem praedicantenralcm. Secundo neque pro eadem explicanda minus ineptum est illud idi X I. sum genus cntix realis: nam quomodo potest clatitas , quae nullam Et ni tu
habet in 1e ipse similitudinem cum alterutro pariete albo , de quo jam di ictum cst, conferre aliquid ad unum cum altero assimilandum Z uti iliis, At quod talis entitas nullam hujusimodi similitudinem habeat ex hoc pro due patet , quod haud dubie non obtinet sive magnitudinem, sive figu- dos. tam , sive duritiem , sive albedinem , &c. qualem conspicimus in utroque pariete , de quo agitur. Similiter cum relatio v. g. filii ad patrem fit relatio ' quaedam dependentiae , vidc quam parum apta sit ad stabiliendam , N explicandam talem dependentiam filiationis intitas , in qua nihil in ex eo omni , quod ad denominationem filii desideratur : nam 'nunquid entitas illa in quidam homo genitus pCum itaque tam inutilis ac tam inepta sit entitas illa realis , mirum est tot cruditos viros qui in Scholis Aristotelicis floruerunt, non deprehendisse illius figmentum et horrendum sanὸ figmentum, ut ex solutionibus objectionum magis patebit. Objicies primo. similitudo, quae reperitur inter duos parietes albos, R iest relatio praedicamentalis: scis haec similitudo est entitas realis : ergo oppo.
haec entitas realis connenit relationi praedicamentali. Major a nemine n nunt reingatur ; minor autem probatur in hunc modum. Entitas , quae nullate- ιδ i ης
nus dependet ab intellectu , cst realis r scd praedicta similitudo est em titas hujusmodi: & ratio evidens est,' quia quamvis nullus intellec- tralem. tus unquam cogitaret de similitudine, quae est inter paesuppositos parietes albos; perinde vigeret illa eassim similitudo. Nam perinde ρε-
339쪽
316 3 etaphsitae disp. IV. Art. IV.
rificaretur illos inter se cile similes; quomodo enim possime non et se similes , si sunt pariter albi , ut supponitur λxl II. Acue quod entitas , cujus resultantia non potest impediri ab in- Et addui tellectu , est. realis r scd talis .est entitas ejus smilitudinis , quae r et M eL peritur inter duos parietes albos r nam statunatque sunt dealbati ;ti,i1iei a , & ita necessario evadum smilcs , ut nesta vis intellecti Iem. va PQGt .resultantiam , sive emanationem. , sive ut alii aliter lo- qutuatur , pullulari opem reciprocae similitii ii nisi impedire : Ergo deciXlV. Resb. distinguendo in orem , quam concedo quidem de similitu-R, illam di ne formali ; sed nego de similitudine fundamcntali intellectam. Ac Eis c. rum distincta sitniliter minori , nego. consequentiam ; & dico simidam.Λ litudinem fundamentalem qualemcunque sive . remotam , sive proxi-- taliter. mam nullatenus pertinere ad hoc pr rificamentum rotationis. Idqtie
evidens est , si attenditur similitudinem scindamcntalem parietum , de quibus proces la sippositio, romotam quidem consistere . in substantia, proximam vero in albedine ipsorum : at neque substantia , neque albedinis qualitas spectat aad hoc praedicamentum. Igitur ad hoc praedicamentum non pertinet, nisi similitudo serinalis, quam supra ostensui vest consistere in nudo ac praeciso. conceptu referendi, sive tendendi; & sic intelligis id, quod aiulit parietes, quos supposuerunt albos, esse intcrst similes independenter ab intellectu , tantum .vcrificari de similitudine fundamentali ipsorum ; nullatenus autem de sorinali , quam fingunt ad instar realis alicujus terulentiae. De caetero nec difficultate caret id , quod etiam Munt, sitnilitudinem praedictam verificari in-d endenter ab intcllectu ; cum omnis verificatio sit operatio qua dam intellectus , nisi rursus id iiuclligant de verificatione si in s
v v. Ad id vel quod additur, respondeo resultantiam illani, sive cina
. Et in hoe nati em , sive pullulationem , aut quocunque ylio vocabulo de- tantum sigmtam realis similitudinis , Se prorsus confictam et nec alio fine sensu 3 4ς excogi tam , qu4m ad , hoc ut effugiant Vim argum torum , qui- 4; bus convincuntur praesumptam illam rcalitatem similitudinis non pos .estiealii. st produci. Cum enim convincantur eam non Posse produci , eo se reducunt , ut dicant illam resultare emanarς , aut pullulare juxta diversas , quas varii varie praeferiint talium Focabulorum metaphci
ricas acceptiones. Sed totum hoc subterfugium vapum est 3 quia pro dicta illa , & quaecunque alia consimilia v abula rcsultandi , ema nandi , &c. vel significant. Productiouem realem , vel intentionalem , sive pure cogitabilem. Si primum et jam ostensuin est nullam .esse ausam assignabilem productivam realis hujusin a entitatis. Ii
340쪽
De praedicamentis entis in communi. 337
sicundum t igitur id ipsuin cst , quod contendimus , relationem ae proinde etiam similitudinem praedicamentalein vel in hoc ipso quod non sit realiter ac vere producibilis , non esse reputandam pro ente Itali; sed. pro ente, . sive potius respectu metaphysico. Objicies seeunia. Relatio mutua patris ad filium, & filii ad patrem est relatio praedicamentalis : sed haec saltem in quid reale : ergo gratis assertum fuit nullum dari tale genus entis realis , quod Arictotelici vocant relationem praedicamentalem. Major admittitur : rum vero in hunc modum evidentissimum minor probatur. Relatio quae, consequitur cv influxu resi, cst quid reale et sta praedicta relatio consequitur ex influxu reali ; scilicet activo ex parte patris gignentis . N passivo ex parte filii geniti : ergo saltem talis relatio est quid reale. Unde accidit ut pater independenter ab omni intellectu sit pater ; & similiter silius independenter ab omni littollectu sit filius t quod utique non accideret, nisi filiatio perinde ac paternitas realitatem proin priam obtineret ; nam cur id ipsum non velificatur de chimaera , nisi quia realitatem nullam obtinet pAdde quia si haec relatio, de qua agitiit, non est realis, nulla esset uccessitas sive amoris paterni .; . sive gratitudinis filialis ; sive caeter
rum omnium affectuum quibus tamen nemo negat nectae esse , ut
pater filium , & Patrem vicissim filius complectatur: crgo &c. Sic auis rem probatur sequela antecedentis ; quia illi omnes affectus non habent pro sua origine , nisi praedictam relationem , quae nisi realis fuerit ; sed potius ab ab intellcctu conficta, ut contendimus ἔ quom do stabilire & urgere poterit necessitatem affectuum paternorum de filialium p Ergo &c. Respondeo , & concessa majori nego minorem et cujus probationem adductam .distinguo in hunc modum. Relatio quae contiquitur ex influxu reali est quid reale, scilicet in rcale , flavlamentaliter concedo majorem .r est Erinaliter quid reale nego major .; ac tum conia ccssa minori nego similit er consequentiam sub data distinctione, quam sic explico. Verum quidem est influxum , quo pater genuit filium essercalem I & sic relatio paterna fundata in hoc influxu in realis , stati . licet sic accepta sunt amentaliter; sed si se aliter accipitur pro tendentia, quae sit in patre ad filium , in hoc sensu acceptam contendo illam esse mere intentionalem. Atque ut id totum recte intestigas cogita in parte patris generantis nihil aliud physicum cogitari posse praeter praedictum influxum: at talis influxus nullana in patre realitatem producit : imo potius propter illum pater realitatem aliquam amitiis , scilicet portionem seminalem , quae ad istius icoeperamentum