Jo. Lodovici Vivis Introductio ad sapientiam. Accurate recognita, & probatissimorum exemplarium collatione restituta. Accedunt annotationes nonnullæ cum indicibus

161쪽

4o Io. Lo D. VI v Is DXL. Memineris humanae imbeciulitatis esse, falli, errare: ne te graviter aliorum delicta offendan . praesectimadversum te.

DXLl. Ignoscere , generosi pecto. ris: iram retinere, atrocis, saevi, degrneris, vilis: quod Jc natura in mutis animantibus ostenditi DXLII. Quumque Deus nihil vel crebrius faciat, vel libentius, quam ignoscere: quis est tam demens,qui negare possit, illud esse pulcherrimum a 4que excellentissimum , quo tam propa ad naturam illam accedimus summi αPraepotentis Dei εDXLIII. Eris in homines talis, quam lem cupis CHRISTUM erga te. DXLIV. Et est prosectb aequum, ut eam tu des hominibus veniam , qua in eisdem delictis. aut aliis non paulo linvio ribus ipse eges. - DXLV. Nulla oratio praestantior. aut efficacior apud Deum illa, quam

edocti sumus ab ejus filio CHRlSTO

162쪽

INTRO D. AD SAP. 34t Domino: quae idcirco Dominica n minatur.

- DXLVI. At illam non potes vere ac puro animo dicere, ni si toto pectore nomini condonaris quicquid ipse com donare tibi a Deo petis. DXLVII. Hac lege remittitur nobis angens debitum, si nos exiguum remit'

DXLVIII. Quiequid unquam homo in hominem peccavit, minutissima pars est ejus, quod quivis hominum singulis

momentis in Deum peccat: nimirum tantum, quanto major de excelsior est homine Deus. DXLIX. Si cui es iratus, fac juxta monitum Apostoli, ne sol occidat sise per iram tuam. ' Ephes IV, DL. Concessiirus bitum, omnes ex animo rixas, iras, offensiones, cupiditates, solicitudines depone: ut composito δe tranquillo animo , placidumma te quieti trada

163쪽

DLI. Cui semel ignoveris, cura ut ille sentiat bona fide id esse actum , ut nec ipse injuriarum memineris, & experiatur te amicum, si qua in re juvare aut commodare illi potes. DLII. Affectus injuria cave , ne ultionem tuis manibus de quoquam sumas, nec eam ulli mortalium mandes. non est tibi jus in servum alienum, imo in conservum tuum. Domino tuo in juriam facis, si non illi cognitionem relinquis de conserVo tuo. DLIII. Atqui Deus est omnium Dominus. universi sumus ejus servi. sit sistis,te questum: ac ne queraris quidem, oculus Domini singula intuetur: dc juxta sacrum verbum, Ipse novit &facientem injuriam, &patientem. DLIV. Idcirco sic ipse omnibus ediacit : Mihi vindictam, & ego retribuam.

PLV. Nam quum in animo sit inoivia , infacto, solua Deva scit, qui

164쪽

INTRO D. AD SAP. fuerit animus, δέ quod ei debetur supplicium. DLVI. Plerunque putamus eam esse injuriam, quae non est: ut sunt nobis affectus nostri nimis chari, qui non sinunt nos singula rite examinare, sed ad judicandum transversos vi sua rapiunt.

QUOMODO SE QUISQUE

GERET ERGA SEIPSUM.

DLVII. Onvenit te non charum modo es se tibi ipsi, sed etiavenerabilem praebere, ut pudeat te tui ipsius, aliquid facturi vel inepte,vel im-Prudenter, vel impudenter, foede, fi gitiose, scelerate, nefarie, impie. DLVIII. Pluris facias Judicium con scientiae tuae, quam voces omnes ingentis multitudinis, quae imperita dc

nulla est: ignetia temore ut probat, sicci damn t.

165쪽

turbata maximos affert animo cruciatus: tranquIlla , maximam beatitudinem. cui nullae opes i nulla possunt regna comparari.

DLX. Hoc est quod Dominus in Evangelio pollicetur suis, multo plura

etiam in hac vita recepturω eos, quam quae pro se repudiarint. DLXI. Fama nec profutura malo, nec laesura bonum.

Internum animi tribunal. iudiciose, post alios, dicta Grotio, de l. B.&1 , a. quod quemlibet maleiactorum arguit. Non emeactor potentior quo eleuchus est. Unde, quos reprehende eat servator, dicuntul, de exivisse singuli J VIlI, 9. Solent etiam male temerequ Rcta cordi hii mano esse otai diculo, animumque veli ementer inquietare.

de elegans in sacris discursus est Abigatur a. sam. XXV, 3 a. adde Sap. XV,

166쪽

INTRO D. AD SAP.

DLXII. Mortuus quid plus referes de fama, quam pictura Apellis laudata aut equus in Olympia vicior λ nec vivo quidem prodest, si cam ignorat: s novit , nihil adfert aliud, nisi ut sapiens contemnat, insipiens sibi magis pla

ceat.

DLXIII. Conscientia verum de solidum dc duraturum reddit testi- monium , plurimum in illo Dei judicio valiturum: vitaeque hujus magna est magistra. Et quemadmodum scite ille dixit, murus aheneus, quo&tuti agimus inter innumera Vitae pericula, securi: nec ullus est tantua terror, qui G eum

G XXIV. is. Pulcre Seneea; de ira III, I. Conscientiae, ait, satisfiat; nota in famam laboremus. Sequatur vel mala. Dii M BENE MEREARIS. Αe rursus de Fata Beata, e. xo. Nihil opinionis caussa. Omnia conscientiae faciam. P O Pii L o

167쪽

eum commoveat. Est enim mente defixus Deo, illique fidit imi, ac ei se novit peculiari este curae, cui scit parere

universa.

DLXIV. Turpe est, iliis notum esse, ignotum sibi. DLXV. An non tibi sufficit, te δc tibi notum esse, & quod maximum est

DLXVI. Qui tamen nominis curam abliciunt, ut audacius & securius peccent, ii dupliciter sunt mali, quod

nec homines reverentur, nec Deum.

DLXVII. Et in conscientiam injurii sint, quam derident ac deludunt, tanquam ob id spreverint famam , ut se conscientiae suae liberius vendicarent: quae hac de causa eflusius delinquit, quod jam nullo metu coercetur.

DLXVIII.

168쪽

DLXVIII. Hoc est amare se: cona dixi, laborare, magnis precibus a petere ac contendere, ut excellenti il1ma nostri pars ornata atque exculta sit Veris germanisque ornamentis, nemPgreligione.

DLXIX. Non is amat se, DP q

opes, qui honores amat, qui voluptates denique quaecunque sive extrinsecus sunt, sive in corpore: quum potissima hominis pars sit mens. DLXX. Nec amat se, qui ignora

tione sui seipsum fallit,uel falli patitur G 1 inter

ρJ Excellens hoc ad vel sus eos argumentum est, qui felicitatem in opibus, in honoribus aut voluptatibus collocant. illi se ipsos, seci opes . sed honores, voluptates amaeat, unde, ut opes rent, tot miseri periere; ut honores conis sequerentur,ifamae simili & eo ascientiar palli jaeturam sunt: ac voluptatibus inindulgendo corpusculum enervarunt, moristemque adeo sibi pia maturam conscis

169쪽

interdum gaudet, quum ea sibi persuadet inesse bona, quae nulla insunt. DLXXI. Hic non est in homine amor sui, quum ipse sit animus: sed amor corporis inconsultus, caecus, ferus , perniciosus sibi & aliis. DLXXII. Quem non injuria caput, esse ac originem malorum omnium Sserates pronunciavit: quippe tollit charitatem mutuam, unde in genere humano mala omnia nascuntur.

DLXXIII. Nimirum qui se hoc modo amat, is nec alium amat, nec ab alio

. amatur.

DLXXIV. Superbus mitibus discors, superbis multo etiam magiS. DLXXV. Servator noster brevi de clarat documento,. quid sit amare se,

quid odisse: Qui odit, inquit. animam suam, ni it illi in rebus istis fortunis

aut perituris indulgendo, is vere amatam, & salvam cupit: qui vero amatis odit, is vult per-

170쪽

DLXXVI. Laborem pro aeterno dccoelesti q9 praemio , quis nisi amens refugiat λ quum nec caduca haec & se a gilia citra laborem acquirantur. DLXXVII. Haec est lex eorum quisbus pater est Adam, ut laborent: naec

eorum execratio, quibus mater Eva, ut amigantur.

DLXXVIII. Quanto praestat annita ut maxima cr) merces opera nostra G 3 quae-

Eo scilicet, quo Paulus edixit. sensu Pbiis lipp. Π, I 2 non ut mercedem Operi coris respondentem obtineamus; Sed ut gratiis tudinem officiumque, pro viribus a DEO concessis. praestare annitamur. Caeterum, quaerit Servator , num gratiam habebit Herus servo suo . quia fecit, quae ei imperaverat Z Non puIO. Luc. .XVII,

Eaque gratuita, adeoque dicta improprie. Ae si vocem mereri adhibuere ali inquan ἀο veteres , idem illis lignificavit . atque consequi ; ut Cyprianus verbum Pauli I. Tim. I. I 3. ηλενθην, misericordiani consequutus sum transtulit, misericordiam.