장음표시 사용
11쪽
Ionouane charissime: tu 3 nomini dicata uolo,ut id' studiu Rhetoricu uehementer amplexaris ,alere
pollina no modor uoce & quotidiana lectioe,sed etia1cripto & memoria literatu. Quod ut faciam, cu tui cadidi mores, & ex opera bona Osceius bonus mesretur,tu auriculuS tuus Gulielmus Abotus,Senator
ac ludex lecitissimus,in primario Lutetiae cosilio. Is pro suma in suos charitate,quii te loco filii haberet, tuaq; disciplina formare uellet, mihi delegauit hanc institutat cura: nec ullis unq, rebus, nec laboribus, nec uerbis commedator is pepercit,quo te bonis Rinoribus & disciplinis ppolirer. ItaΦ mihi tibiq; magnopere Suidendu est, ne cocepta de te optimi uiri 1allatur expecitatio. Ego adede meipso uidero. Tu aut ut & docte scire,& bene agere postis,opone tibi domesticu egregii Senatoris exemptu. Coplectere cogitatione qj diligenter cu multas alias arteS, tumius Ciuile didicerit,qua semper fuerit intcgritate 8cinnocetia, V admirabili modestia N humanitate, bacilio ad res agedas cosilio, quata diligetia in obeus
do munere,qua aratate leges interpretetur, in tepes rata seueritate mores cesseat. Haec& alia multa si me te sequeris,facile reperies eas regiones uiam quibus peruenit ad autoritate:hac iter facito,ut ed pro res diare, quo te uocat&is qui uirtutis iter tenuit auunculus,& nobilis ac illustris ille dux copiarum pater tuus LudovicusUillonouanus. Vale. Paris 3s Idib. Iunii,Millesimo quingentesimo trigesimoquinto. M. T.
12쪽
RONIS DE PARTI . TIONE ORATO R I A D I A L O G V S.
v R partitiones Oratorias inscripserit,id initio demonis prandum uiactur. Qnia Partitio nominetur, o lenit in Topicis. Partitionum,inquit, Cr diuqionum genus, quaale e et ostendimus: sed quid inter se illorunt, planius diacendum est. In Partitione qua si membra fiunt, ut corporis caput, humeri, manus, latera, crura, pedes: in diuisione formae sunt,quas Graeci οδἰai vocant,nostristeries. Haec ille. Inuentio autem, di positio,elocutio, emoria, pronuntiatio, non steries aut furine Rhetorices, scd ab omnibus partes nominantur propterea quod ex ijsue lati membris ars oratoria componitur. Nec enim inuentio es Rhetorice, ulla
rus est arbor: nee disto sitio est ars bene dicendi,ut iussitia est uirtus: quid genus de sterie, non de parte totam dicit r. Vnde partes, non steries esse constat. Quum sint igitur hae quinis partium primae, quae ex ordine in minora quaedam partiuntur, quum; minora membra corporii hμius Rhetorices, cuiu modi fiunt partes inuentionis, formae nequeant appellari, Partitiones ab autore dicuntur, non diuisiones. a.dsi nonnullae diuisiones reperiuntur,non tamen inde nomen assumendum quoniam multo plura partiendi ratione dirimuntur. Est igitur oratoria partitio, Rhetorices in suus p tes ordine sim distributio. iturenis a maximis quibusq; partibus ad minores:er inde,quod seri solit in tradentissis artibusad minimas vis domi r. Vt autem d persu er di palaconglutinentur,Cr arte concludantur,ostendit ipsie de Oratore libro primo. Proponendus est lini ,quo dirigantur omnia. Tum sunt notanda genπ CT ad c um num, paucitatems reuocanda. Deinde subqciendae partes,CT generum,partiumq; nomina, definitionibus,quam uim habeant,
est exprimenta: quod quidesibi totu philosophi usu
ma parte libri dicetur. bcicero
13쪽
CERO FI LIVS. T V D E O mi pater Latine ex te ausdire ea, quae mihi tu de ratione dicen
di Graece tradidisti, si modo tibi cstocium, & si uis.
Cicero quod ego malim, quAn te quam doctissimuelle ocium autem primum,& summum est, quos niam aliquando Roma exeundi potestas data est: deinde, ista tua studia uel maximis occupationibus meis anteferrem libenter. C. F. Vis ne igitur ut tu me Graece soles ordine interrogare, sic ego te uici si sim eisdem de rebus Latine interrogem 'C. P. Sasne si placet. Sic enim Sc ego te meminisse intelligam, quae accepisti,& tu ordine audies,quae requiris.
s TREB. V o tempore Iulius caesar unus anulla Romae libertate dem is nubatur,Cicero,qui non parum suae autorintis musisset, egri
l sus in Tusculam , cum iuuentute rhetoricus artes, philoso phiamq; tractibuNHinc illud. Ocium trimum Cr siummum si quoniam aliquanao Roma exeunda potessis dura est. Id in eius uim Plutarchus habet. Quod Titur ocium elisit, Cr haec ad scribendum proposiaci materia, cr ιsfilius, qui issis cupera Ductum, quodq; praecepta Graecorum non modo Latinos one, sita etiam Romana grauitate donare vellet, suscepit hane partitionum descriptionem, Cy ab Hi causes hoc duxit exordium, quod plerans scriptores artium farint,lit quibus impulset causis fuerint,initio prois ponduti studeo Latine ex te audire. Haec est prima caussa scribendis si modo tibi est ocium,Crsi vis. Petendum ab eo Qqui quod petimus, Cr po it Cr itealit: quae duo nisi concurrunt, Austra petitio et L Ocium aut causa cist alicras ribendi. An tri cicero. Pro decoro reddit afictum paternae diaritatis.1 ocium primum Cr summum est Hoc est primam Cr ultimum. Horatius: Priamidiae mihi summa dicende camorna. Primum iris, quoniam aliquando Roama exeundi potestis data est: vltimum,non quod mi haec extrema senectutis, scd
quod haud tempediuius unquam hic fit 1 studia iuuare posit: quum pater ad philoseophiam,
14쪽
philosophiam illas ad eandem, bonorums contentionem tra ciat. Sicut aulen duo proponuntur, primam,atque si mi vita driae rationes annectuntur: er ea seribendi caussa tertia est. sTu me Graece soles ordine interrogare. cicero te. t. Ine ad meam utilitatem semper cum Graecis Latina coniunxiudem tibi censeo Aciendum. Quid licerit Mers,hic quidem Iocus ostendit ordo est interis rogantιs,qui er condentis artem. Huius autem est, ut rem omnem in gynera diageres,quae perpauca sunt: deinde eorum generum quasi quaedam rubra disteristiat: tum proprium cuiusque rum definitione declaret. Sic crassus de iure ciuili apud ciceronem de Oratore libro primo.
GEORGII VALLAE PLAcENTINI uiri clarifimi in ciceronis Partitiones
Μ Arcus Tullius Latini do 1 steriincti in e Partitionum ad cicer
nem filium opusculum scripsit iam natu grandior, quo sisam de rhetoria ea Dciatae notus apatret sententiam. qui m rhetorica uolumina admotam scripsisse adolescentem, ipse ad fratrem, quam Quintilianus in oratorijs Inissitationibus memoriae prodiderunt: de inuentione quidem ut ipsie in siecundo eiusdem operis onendit volimine Aridaelcm cI Graecos alios secutus to res:ud Herennium ucro,s m uelut ipse attemturi praeceptorem: ut mihi non uideantur audiendi, qui ad Herennium libros negent esse Marci Tullii, euga mure in oreTadduce T rationes: qua si eadem aliquando dici a pluribus a toribus non posint, Cr qua si id nusquam inueniatur, quod frequentisimum est,pγlum eund non ese ciceronis ubique. Quid mirums cum ine ab Apollonio Rhodio se in dicendo ita rediate instructum noua quadam dicendi furina dicat,
ut a priore dicendi more mutatus iam alias esset: ut etiam diuus dicat Hieronγὰmus ipsum,inquam, Marcum Tullium in Aenophontis interpretatione noσ ivinaureo illo suo eloquentiae genere nitescere, sed adeo scabris,turbulentiis rem dari obicibus,ut qui interpretan nesciant, a cicerone dicta non credant. nec misrum erat enim tu in adolescens rim Oeconomicos, quam Rhetoricos libros
seripsit: ut ipse Iuratur Rhesa Miscenti sibi excidiori planes subrusti,
cos uocet. cur sint ad comprobanotam e ronis non ese rationes, citant
Laurentii Vallae testimonium quod nusquam est, ur circu i pectum, planes pruJentisimum uirum, levi fimum vi ri vcsint, quippe qui ubique testimonia ex eo Ciceronis citat libro, ciceroni ipsum smper attribuendo. Quam ridiacula deinde aiunt indicem spe lari non oportere. quisnam quaeso improbari a ciceronis tempore propagatiam usque per tot manus utrorum doctifimorum, ad noctra tempora βncerisime peruenisses Quis adulteriniam esse titulum aris
sudis aut quo modos Q his innentisaut curs aut quandos prostrant si posset:
15쪽
rt M. TVLLII cIcERONI ssi nequeunt, leant pervicaces. contra uero antiqui fimi clari imi eloquentia
tores, ciceroni semper, ab omni dubitatione, id opus deputant. li v quam maxime dici posit ridicule, aiunt eoramollendam datoritatem: ciam ipsi falsa Laurentij nitantur autoritate, antiquisimorum, eorundems praeitinti fianiorum aio rei hi iubent autoritatem: situ imperio es nacti sint qui obediant, Cr peruermes eorum imperio quae rectis tae ab abjs posita sint. at non sunt cinisti. Aiunt porro, quod in quinione sit, id ratum haberi non oportere. Quis estqviso antiquorum, qui hoc sciat ambiguum s nisi isti poculi modo neoterici
partim prospicientes,rentur ambigvum. His ergo,quo modo non sit incerti a toris liber, probandiam est: quando id addubitant. Aiunt etiam ideo Ciceronis non uideri,quod Quintilianus id opus nusquam nominarit. Qui id acute ne mo certe negauerit multos esse ciceronis libros, quorum nullam prosus frit mentionem Quintilianus. Quidnis quasi uero hanc bi Quintilianus fuste arit prouinciam, Ciceronianos libros nominandi quos ergo non nominauit,asciaetitios adulterinosq; dicamus. Cum praeterea in eodem libro Terentiae uxoris suae meminerit,aiunt acute sunὸ ideo non uideri ciceronis,quod ante, quam vxcarem duceret, etoricos illos scripsisse libros necesse fuerit: quasi drisos habe
mus,qui sine tectimonio ullo, praeterita tam bene noscitarint, ut necesse putent bos libros editos ant quam duceret uxorem. quanquam si ciceronis non sunt. quid bre ducere attinet Aiunt praeterea, in libro de Oratore ad Herenniam si bros damnatos suu iam, non amplius aliena innixi autoritate, alios libros dici, non illosmec ratione uel rationis v bcsim prostrant. At non eadem praeae it quae in aliis. Quasi uero mustis modis eadem praecipere non soleat cicero. aliter in libris de Oratore, aliter in Topicis, in Partitionibus aliter. E t quoaniam Hermetis meminit praeceptoris cicero, uni opus videri non oportere Cia ceronis, quod eius nominis nemo Ciceronis tempore fuerit. quasi uero isti, PIsbaagorei Euphorbi risit,ab eo tempore iteratam generationem ad nos, uitiam moure propagarint, non alia certe de caussi, nisi ut id modo indicarent,dd Herenis nium libros rhetoricos ciceroni Also deputatos: Ivi tam audaculi ausint asserere nullam fuisse rum Hermetem. Sane Aulus Gellius X Ir. Noctium Atticarum ait se non comperisse quenquam ante Augusti imperium,eorum qui integrὸ locuti sunt dixiJe barbari maenia qaoq; in quinto,nemnem aut Latinu,aut Graeacum, eorum qui secundi buferentur,disspe barbari mam, aut soli simam. Si utarium sit quod Aulus Gellius inquit, dici prosim potuit, ideo etiam Ciceronem eos libros subrusticos appense. Verum ut in hoc, in plerisque alijs in lacu Auatit Gellius ballucinatus est: siquidem eleganti fimi autores Graeci tam ba di famaem,quam soloecisimum dixi emisime arguuntur,ut AridotcIes,Cr DionUus Habcam custa alij. Curas, ut Strabo doce id a Gracis comum sit uerbum:
16쪽
pARTITIO NEs ORATORIAE. rsi sint ante Augustum pleris infignis doctrinae elegantisq; autoresncur tantidem cis Latini non utentur uerbiss us post Ciceronem, idoneum uerbum,quo utereinur,exinimulum a clari finita est autoribus, cur non fuisse semper existiis mabiturs Et quoniam Laurentii Vale mentiuntur autoritatem, prostram ipse quid Laurentius dicat in Pogium. uerba certe quae Auli GElij pro runt nec enim iterandi ea lociM est, neque attinet statim subiungit: Imo in utras lingua Aule Gelli probi fime. nam π Graia Arissotcles tum Atticus, tum elegans scriaptor o utitur in libris Elenchor ,π de Arte poetica: π eam ac caeteros imia tui sunt cum alij, tum cicero atque Quintilianus. haec in Laurentius. Ogus hoc ergo opus, ciceronis esse potesὶ ambigeres cum incorruptifimus ad nostra ustile tempora eua operis titulus ad nos peruenerit: cum Marcellus, Cr Seraxium,ez Priscianus, σ Diana Hieron inus,eT Diiuus Augussinus, ciceronis id opus ese confirment, etiam ex eo, citando testimonius cum ipsema familiari,ut seri solet, uxoris uratur exemplo : cum in aliorum rhetoricorum secundi libri parte extrema, reliqua rhetorices praecepta se deinceps dicturum polliceatur, neque eis quicquam tamen libris addiderit nam de Oratore libri strictim Anto. nq,σ crufi de Oratore continent sententiam Partitiones aliam rhetoricorum praeceptorum Iaciem. qua ergo potuit ambigere mentis compos, quin ad Hearennium scribens, omnem rhetoricam praeceptionem tradere uolueriis Ait stuboinde cicero, cum bienniuem uersatus esset in Guys, eiusq; nomen infra celea
brutum, se adolescentem Athenas conrefisci cr philosophiae studium a prima
cultum adolescentia, nunquam intermissum, Cr semper ah m. quod conuenit cura eius optris prooemio ad Herenniam qui Herennius,an is lucrit cuius nimis nit Propertius, esius uri mihi curae non est quaerere. Velut is, cuius pro caelio meminit, inquiens, Animaduerti enim iudices audiri a uobri meum milia rem ' L. Herennium peratiente: in quo etsi magna ex parte ingenio eius, Cr dicendi genere quodam tenomini. Cr quae sequuntre. Cur inquam hic esse Herennius non postis At inquien Hunc non legeramus locum. Non ergo tam praecipiates ad id asserendum esse debuerunt, non fuisse quenquam Herennium, qui tam
familiaris esct ciceronis. Et perinde cum a praeceptoribus ut alijs,ita Hermae,
dicendi praecepta huufisci, ea in libros regifillic ad Flcrennium. quod usus esiannotasse mintilianus: sunt enim, inquit, vclut regetti in hos commentarios,
quos adolescens deduxerat schola : π si qua in his culpa, tradentis est. quiadem de aliis id intelligi rhctoricis qui potest s cum in secundo eius operis volitamin quos Graecos sit secutus antiquos autores,dicat. Denique ne in re apertissima diutius comitioremurs clatro non scripsit alius ergo quicunque lui post Ciceronim scripserit, necessi est, si intilianum s alios audiamus autores. βid: quid est ergo quod stupidi isti no uident in quarti uolumitus eiusdem operub 3 prooemio
17쪽
r4 II. T LII cICERONI s proo ιο dixiJe,cum probat suis sibi utendum exemplis,potius quam exemplis
a catone,a Gracchos,a Laelio,a Scipione, Galba, Porcinna,Craso, Antonio, e ciceronis ulla a di mentiones Si cicero non est unde,quaeso,magιs,quam a cis
cerone excrupla petere oportulis aut quis ei rei magis potuit fustragarisquis potior quis dicendi rationis accuratior Iocupletior, adduci potviis Ait nanque de se ipse: Nulla est enim ulla in genere laus oratoris, cuius in nonris orationibus non sit aliquas non perstello,at conatus tamen,atque adumbratio. Quam ridiaculum sit purare,caeteros eum, quisqvis sit, ito instriores nomnaere,unum vero omittere ciceronei non Hortensium ciceronis etiam emesum, Philippiam usi uel post ciceronem quempiam alium Facessunt ergo i lorum praestigiae, qui αquiliae,naenias: ne in mentes rudium repant, doceanis non mentiam, sed uocordiam, τ imperitia teneras adhuc mentes imbuant. Proinde haec satis . nos id procuremus,ut in hoc opere quidquid minus obuium sit,id aperiamus,ne utilistimam capessiendae eloquentiae librum insitu iacere pomunmusCT aliquando ad oratoriam acultatem aspirantibus innotescat. cic Esto filius patrem straque percunctatus inquit: Studeo mi pater. Ηιs uectu docet nos, patrem marcum Tussiam, flium Ciceronem Graeci percunctatum quaecunque Latin. percunctiturus fuisset. Si modo tibi. Magnumsilii octendit modestium,qui otia pariters voluntatem patris cupit adesse. Roma exeundi. Hinc cotiligitur non in aeris Ronia haec scrim esse: de Mete in vi Adum eo animi muticendi caussa concesilpet.
C. F. Quot in partes distribuenda est omnis do
paries et dicendiet C. P. In treis. C. F. Cedd quaset oc
rieae. C. P. Primum in ipsam uim oratoris,deinde in orastionem,tum in quaestionem.
LOc Vs est obscurus, quis egeat i stratione. Nam vis oratoris quinaque rhetoricae partes amplectitur: quinque partes uniuersam Rhetoricen. lacus est igitur in partitione, duabus reliquia partibus, orationi de quae lisanis Drinde, oratio est opus oratoris: videtur ergo non esse pars Rhetoricen Praeter haec, quaenio tertium membrum partitionis, materia est non pars, naturus praecedit orationem, propterea solet artis initio tractari: cur hieponhabeturs Breuiter expediamus hunc nodum. Iudicandum est inquit
fris libro secundo Rhetoricen in actu consistere, idcirco practicen esso. Quae cum sit in agendo, Cr ipso perficiatur actu, nullum post actum quod oculis subiiciatur, opus relinquit. Haec est doctrina dicendi verior, de usu si ea quentior. Actus autem quaerit artificem, in quo vis sit oratoris: quaerit oratio.
18쪽
nem qua se explicet:quaerit er quaestionem siue mireria sine qua constare non potni oratis. Quod si oratio scribitur, non pronunciatur,tamen haec erunt eoad dire modo necessaria. Ex his tribus constatur ea, quae uocatur ab eo doctrina dicenti: quae quidi inest ipsa in actu Rhetorice. Quamobrem partes eius appetilantur. Eadere Oni utilianus bri uerbis, Rhetorice optime dualetur,ut de Ariste, de Artifce, de Opere dicamus. Ars erit, quη disciplina percipi debet: ea est bene dicenti scientia. Artistx,qui percipit hanc artem,id est orator. Opus quod licitur ab artifice a est bona oratio. I ii quibus non multum a Cicerone di de tit. Est enim ars,rus oratorii: artis orator: opus,oratio cum quaestione. QSod obiiciebam: A uniuersam rhetoricen quitis partibus co itu uerum id quide est, si tantum consideremus artem: sed si dicendi scientiam capiamus eam, quae actu confinit,tura duas Lucteriores pancis annectere cogemur. At qui scri potest, ut idem sit pars Cr opus,ut oratios idem sit pro Cr materis,ut quaestio s Hoc litin hune sensum:Tribus rebus orandis estia ipso actu poscitur: non aliter,quam totum μιs constas partibus. Partes autem in corporibus afluare operos non est. In rebus,quae solo capiuntur animosu fiunt artes: quaeq; non manent, ut Oapus Rhetorices,sola translatione scrinonis Vignantur. Est igitur oratoris opus, oratio: Cr eius materia, qllcctio. Sed totius actus Rhetorices oratio cr quae is sunt partes. Quod attinet ad ordinem partium, quaestio natura precedit ora, . tionem,ut materia domum: sed tamen rei indignitate subsequiturmoc tamen Cia cs inrocero uidetur secutus,uta oratoris est prima, ut efficiens caulla.Oratio proxima est,ut materia tanquam tertium quiddam,ut quaestio. Doctrina dicendi: Quam uoce Graeca Rhetoricum appellamus. Cedo
quas Hoc uerbum cedo, in dicendi, quam in dandi significarione usium tur: cuius pluralem n merum Terentius,cedite patri meo,posuit.
C. F. In quo est ipsa uiset C. P. In rebus & uerbis. Vis oratoris in
li N RE B v s er uerbis est omnis oratio. Ouintilianus: Omnis oratio retia Cr verbi constat aut ex ijs, quae signiscanti , aut ex bis quae ilini Tunt, id est, ex rebus f τ RE n. cr uerbis. At cur oratoris ficulari cicero res Cr uerba subiecit, quae tribuit
uintilianus orationi O nium oratoria est inuenire,dist onere,eloqui,m 9α via tenere dron nriare HVS autem partibus Iolum res π uerba tractantur: neactile eli igitur in haec duo cadere uim oratoris. Quae quum lucrint inuentasuisspartibus desicripta, component orationem. Sic orationis erunt. In ijs itaque uno oratoris, ut cavlla efficiens: oratio, sicut nyctum.
Sed& res,& uerba inuenienda sunt,&collocans da. Proprie aute in rebus inuenire, in uerbis eloqui
dicitur. Collocare autem etsi in commune, tame ad
19쪽
inueniendum resertur. VOX, motus,uultus, at mnis actio, cloquendi comes est, earum V omnium xcrum custos csi memoria.
Vn oratoris, prima pars est exara in actum; perdura Rhetorices: er rauersatur in sentent s Cr uerbisa Res autem Cr uerba pariuntur atque tra istur quinque uirtutibus. pariuntur inuentione: reliquis tra lantur, collocatione, elocutione,memoria, pronunciatione. Quas partes ese necessarias partitio deis moti brat hoc modos Res insuit. Cr uerba inuenienda sunt Cr collocanda. Nee enim uoluntas enunciari pothidi non haec inueneris nec si inueneris, pro rerum dignitate Cr ordine enunciatur, ni i tua inuenta collocaris. 1 Sed enim rei colla
eantur CT verba.rerum collocatis,dispositio est proprie dicta Vo Acutio uerbo. rum est elocutio. Iam reperta est ratio trium partia inuentionis, di positionis, CT elocutionis. Ex quibus alteram communem facit distositionem: sed magis propriam sententiari. propterea quod res uerbis potiores sunt, quodq; elacuatio ipsa comprobendit uerborum compositionem. Verum haec cunecta corrumpit indecora uti uoce, I gestu nronunciatio. Huic igitur tribuendus est quartus Ioacus: non actionis ordine, sic enim videtur extrema: sed elocutionis at initate. Nam quod elocutio est mentis interpres e r ad eam interpretationem magnas
habet partes artificiosa pronuntiatio, quadam ueluti societate coniunguntur. O vod autem earum omnium rerum custos est memoria, communis ollici j caussa post cana pars habet . Nisei forte qui iam ad pronuntiationem nihil memoria sacere arbitretur. cui repugnare uidetur haec Ciceronιs traditio qui quam proanunciationem in vocem, motum, vastum; diuisiset, quorum semper oratorem inmanise oportet, si quid hisce de rebus aut cogi ni et, aut praeceptione didicibusa, postremam non sine rarione Ircit memoriamurgo inuentio prima est, colis locatio secunda quae nonnihils inu elocutioncm,cui tertius est locu testate'istima pronunciatio ponrema inmoria. Qis ι Rhetoricen scribit ad Herennis memoriam in partibus quartam scit. Idem Cicero sentit de Inuentisne. At pretismo de Oratore,nunc quanta nunc ultimam conjutuit. Quintilianus omnes stre proximam Diunt clocutioni. Et qui in certe si pronuntiatio est ultima dis Elio,iure postrema est: Si uero est id, quod ad actionem decoram excogita ueris, Cr memoris mandaueris, inertia praecedit. Itaque mihi videtur aliquid habere, quod memoriae commutas: Cr rusus aliquid in ore Cr membris,quod sit memoaria posterius. 1 Pronuntiatio diuiditaer a Quintiliano in vocem, Cr gestum. Grastus uultum continet, motumq; corporis, Cr membrorum Vultus rit motus quia
dcm, sed non quatri est mannum,ud pedum: sed motus animi, qui sigilo quodam exicriore se prodit, quamobrem separatur a motu.
20쪽
Inuenienda sunt Sc collocanda. Quae partes sunt binae AE acrices, i, o. ventio ae distositio:sed dist initio,utcunque tam elocutioni,quam inventioni de putetur, ait tamen peculiariter inuentioni deputandam: ut elocutioni pronunistiationcm: quam in vocem,motum, vi tuam Cr omnem diuidit actionem, nempe moris motum ut inuentionis,di positionιs,clocutionis,pronuntiationis cun
dem er quasi thesaurum memoriam elisidet intcsisti.
C. F. Quid, orationis quot sunt partes C. P. Quatuor. Earum duae ualent ad rem docedam, nar ratio,&confirmatio. Ad impellendos animos duae, principium N perorario.
ι ORAT i o secundum fuerat mcmbrum Partitionis. quam diuidit in qu s et a . ..
tuor partes principium. narrationem. constranat totiem, Cr perorationem. Sic
enim est natura comparatum,ut aa audiendum pΠnimatatorem: quam praeis stet aures,id de quo agitur exponamus : ubi caligam controuersamq; coguouit, rem nostram firmemus argumentis, Cr aduersar moliamur: postremo cum allictu rei summam colligamus. Ex hoc senunario naturae prodierunt quatuor partes, non ubique nec seriae, sed pro ratione caussarum plures pauciores ueponendae.Una tantum confirmatio non omitetur unquam,quod etiam Oni itiis Eous afirmat. Etenim comparauit confirmationem Uibus er neruu: reliquas puricis superinducto corpori,quam vocamus carnem. Nervus est ad nece, intem .earo saeptis ad decorem Eodem negocio Cicero partes, π earum tradit officia, curerpit duae ualeant ad rem docendam, narratio cr c firmatio: d in 'ellendos an mos duae,princit tam Cr Deroratio. Quae numerantur ab alijs partes orationis. ut partitio, propositio, egre io,iudicium, rellitatis,ad has quatuor reducuntur. Duae priores ad confirmationem, cuius erunt tundamentum. Egresse ad eum partem unde pendet. Iudicium lusium est per omnem orationem. Rejutatio conafrinationis est,a qua tamen aliquando diducit ri aut melius doctari gratia, aut quod nostra confirmemus,aliena resamus: quae duo furit oscia, uno tamen granere comprehensa: quia sunt rationis eiusdem,quod in utraque tractantur ara.
gumenta. Haec de partibus. 1Ωuaeris sintne tria, quae prae1tire debeat orator: ut doceat moueat, desectet. Nam uero Cr Quintilianus haec tradiderunt cur igitur hie praetermittit aclectationems Deinde, Jit ne alimus omnium partium: quod uterque confirmauit. Dicam Ciceronem tradidisse. non quae omnino forent in oratione, sed quae praecipua videbuntur. Oper rectum est autem Dacere Cr mouere ion item dclectare, quod inum motu er allictu comprehenaditur. Alyctus quidem sunt omnium partiam, sed praesertim duarum s in his, s princi