장음표시 사용
431쪽
Liber XXXV. 231 Ita e vulgata lectione atque odistibus illigi iis, qui Isid0rum XVI. 1 laudavit quasi is non iisdem codicibus corruptis Sus SSet. Mirum Sane quod quae iam in vetustis ditionibus paulo correctius edebantur, denuo corrupta Sunt. Ita autem Di0 scoridos V. 171 utrumque genus descripsit rq αγαν λευκὴν προκριτέον καὶ ἐλαφραν, καὶ ἐν τυ, θειν την γλωτταν κρατουμένην ἐγκολλως - οῖα ἐστὶν, ην τινες κολλυοιον καλουσιν. Εστι γαρ αυτῆς Do ἰύη et τε προειρημιενον καὶ ὁ καλουμενο ἀστηρ, πλακωδης ἄν καὶ πυκνος . . . Tantum igitur abest ut aster candidus solus
vocari queat ut collyrium candidius etiam appelletur. Neque,tunissima est quae μ λ ἐλατρα dicitur sed levissima . Soquitur legi debere:
ac levissima l. lutinosa altera laebosior candida utruque v. l. Initio lito scribi malo.
Nusquam, quantum memini medicamina ad hominus, semper ad artem referuntur, quare hic vocabulum usus post medicos eXcidisse arbitror.
200 - 18, 58. 89 Talem in ala Sta videre Chrysog0num Sullae, Amphionem . Catuli, rectorem L. Lue ulli, Demetrium Pompeii rel.
Quum cetera Omina Servorum propria in Omnia, Luculli servus appellativo designari non potuit, quam licentiam loco XXVIII. 6 ale eampi praseeunte Sili frustra
Excusare conatus St, sed e Servi potentissimus notissimusque nominari debuit. Quod, quae fuit servilium nominum ratio, facile restituemus, cum una litterula mutata seripserimus Hectorem L. Luculli. a. 201 coniectura vetus
432쪽
232 Liber . VAVI. quam alec attulit quamque in rasura d confirmat, quos mihi probatur.
Huic quoque libro , cuius 3 9 43, 64 12 in chro- stomathia interpretatus sum, praptor a qua imprudensium a Silligio c0rrecta neglexuram, Ianus operam utilem sodulo odit et in illa quidum pari g. 9l trachii mendationem trecen rem merito recepit, . 10 ologantur Superne coniecit, pauca mihi 0rrigenda reliquit.
Elegantissima oratione scriptor antiquarum legum Cen- Soriurum inconstantiain in Sectatur, quibu cenarum parSimoniae cavobatur, aedificandi luxuria segligebatur. Quae
leges docto ac serissim in B Claudianae appullantur ab Appi puto Claudio Pulchro qui post Scauri aedilitatem a. DCCIV. importuna severitato magistratu functus est. Quod in dolorioribus libris loco VIII. 209 adhibit in glandia
mutatum est, Sicut g. Palatio in atrio , quam lectionem si probaveris, cum editoribus OS V. cenis interpungendum est. Illa aute in pulcherrinia altercatio nunc prava interpunctione Ob Scuratur. Postquam enim eum qui maiorum causam dolandondum suscopi dicentem socii non enim invehebantui marmora , scriptor reSpondet: id quidem falso silunti logum . At, inquit ille: sod publicis nimirum indulgentes voluptatibus. Cui his verbis occurrit Plinius: id ipsum cur 3 rol. Disputari enim cum advorsario isdom verbis Vorum sto, indulserint publicis volup tatibus ossicitur. Itaque scriptoris rationum sic distingui rectiu apparet: Dic t fortasse iliquis ton eni/n in 'ehebontur id quidem falso trecentuS LX coli mnus M. Scastri aedilitiale videmini
433쪽
portari silentio estum. Sed publicis nimirum indivissentes voluptatibus e id ipsum cur rel.
Sili. an. re purum, maiuSque pii in devehendo latuendove mullo quam in Xcidendo.
Ita Sili. Ian. urbum fuit omitti posse rati, o Bamborgonsi puta. Quid autem ille exhibet nempe multum est, hic quoque prae ceteri egregia fide insignis servavit enim participii terminationem qua in vici in multo abiit, passivi participium dico, nam e levi corruptula mullum id quod sententia loci requiritur rostituitur inuellium. Vidus littoras ex his signis in t e officias 880.
69 ibidem. de obelise Alexandri 0). 792 navalibus ine0mmodum Maximus quidem prae- seclus Aegypti transtuli in sorum rei.
Pessimo exemplo Sili. e pessimis libris particulam recepit quae quid hoc quidem loco sibi velit, ne divinari quidem licet. Ructu igitur et g et Ianus quidum recepimus, quae V0X Optimi Bambergensis ut 0n0rum librorum V consons confirmatur. At enim quidam vir illustris notissimusque es C. Inscr. r. 4956 2T, Hengon Inscr. Lat. 6956 a a Plinio vocari non potuit. Audi neque linium quidquam nisi hoc Scripsisse persuasum habeo: Ma-Ximu praefectus cf. XIX. 3, grammaticum autum illum, duquo aepius me loqui memini, qua pollebat doctrina, in
margine annotaSSo: quidam praefectus Aeyypti.
Argonautae e pro ancora Si reliquerant ibi.
434쪽
Quum Omnos codices, n0n soluminta nam ossiano iam destituimur sed otiam Bambergonsis eum habeant fallitur nini Sili. J, necessari eum Scribondum St, u V. re liquerant aptum. Ceterum . Minyenii recto vulgo mitti censeo 08 versum XXVII litterarum ex proximo vocabulo repetitum, milium aureum quomodo mendari debeat, non reperio.
Eadem in urbe, turre Septem a Cepi a VOCES numero repercussu multiplicant . in hoc quidem l000rum natura Venil ac plerumque On-
vallium; ibi casu addidit, olympiae mulem arte, in portistu quam mi, id leplapho non appellant,l quoniam Septiens eadem Vo redditur .
Graecum vocabulum Plinius cur legentibus interpreta-rotur non fuit; grammatico in margines interpretem ingere placuit. In proXimo sensim non O8 V. clavo Sed pone . amplum interpungendum esse videtur.
795 104, 15,24. Sed tum Sene aggeris vastum spatium et Substructiones insanus Capitolii mirabantur rel.
Particula et quum praeterin etiam in B omittatur neque in chiasino nec088aria videatur, deleatur Oportet.
790 105 - ibi deni de eloaca maxima). Permeant eorrivali Septem amnes, aliquando Tiberis eir infusus recipitur pugnantque diversi aquarum impetu inius.
V. intus quae Sensu minime requiritur atque e proximo vocabulo facile repoti potuit, quia non operitur in B a nobis quoque mittenda est.
435쪽
1 27, 16, 25. Ferrum trahitur magnetes lapide Sideritimo, id latio m0mine v0eant, quidam meraclion.
Primum particula namque post V trahitur quae non in R d tantum oditiam ni reperitur restituatur oportet, tum Heraclion alter nomine Graecum etiam genero fuisse demonstratur, atque Ηρακλεια iacto ab Hesychi n0minatur. Itaqu0 Deracliam feraclem hira scribendum est.
130 ibidem. 98 Alius rursus in eadem Aethiopia non procul monSs gignit lapidem 'heameden qui serrum omne abigit respuitque.
Quae inclusimus vocabula undes in recentiores libros irrepserint, ne Scio, ac possit Sane aliquid ante v. mons vel post an dem xcidisse videri. t quum lapis illo ut prorsus ignotus sit atque ne in indico quidum huius libri ruperiatur, rartis nostrae legibus puto condemnari. Tum ipsum illud , ocabulum mons lapidibus vi Videtur recte opponi, quare Isidorum XVI. 4 secutus legere malim A. r. i. e. A. maynes ferrum rel. Neque enim de India monto II. 211θcogitandum St.
130, 16 26. 799 Lapidem e Scyr, insula integrum fluctuari ara
dunt, eundem comminutum mergi. Codicus omnes atque qui uo errore eorum Scripturam confirmat sidorus XVI. 4 lapis a Syria habent e Syro, ad quos quum in indice etiam V accudat, illigit Ianiquo iudicium non possum non mirari, qui in Harduini sententiam propterea conce88erunt, quod Scyros insula lapidosa fuisse narratur quasi inde c0nsequeretur nullos in Syro lapides
436쪽
fuisse. Vocem autem integrum quae etiam a Bamb. bos cum intiano omitterem, nisi Isidorus in suo Xemplo legisset.
800 143 - 19 35. de spongilis lapidibuS).
Non propterea τηκολίθους appellari con8entaneum St, quia OSicae medentur, Sed quia calculos rumpunt. Itaque scribendum est: veSici medentur; quidam O lecolithos vocant, quoniam calcum rumeunt l. v. p.
801 145, 20 37 de schistis). in iis omm0dior eroe similis, equitari eX-plendis oeul0rum agunt in laete muliebri, procidentesque eulo praeclare cohibet.
Quae sint oculorum lacunae, nescio neque apud Dioscoridum V. 44 oporto. Qui πληοοι δῖ - κοιλωματα dum refert inanitatos ulcerum quas Plinius vocat XXXIV. 169 significavit. Emondato igitur vocabulo proximi vicinia corrupto Scribendum erat ulcerum lacunis.
Aliquanto iugantius locutus si Plinius durescitque natur mollissimus Sic enim Bamb.
803 160, 22 45. de speculari lapide). Hispania tune lanium ille ri0 lim dabat, muciosa sed intra enluni milia passuum circa SegO
bricam urbem. Se brioum ei restituit Ianus, immanem numerum invitis libris S S. non totigit. Scilicet c. passum By, c. paS-sus B d rectissime Scriptum exhibent.
437쪽
Liber XXXVI 237166 - 22, 48. de l01χ). 804 Exestur halitu maris, tricatur Vento, Verberatur imbri.
friatur B verissim0, hi enim lapides facile friantur et dissolvuntur Vitruvius ait II. T. 2.171 22, 51. 805 cum inaequali rassitudine Structa uni coria, pseudisodomon Vocant genUS).
Quod ei v. coria ante omissa, quae in ceteris c0dicibus cona levi vitio scribitur, a Silligio Iano uel 0re recepta est, i bene factum nollem tamen ab Iuno inpliore edit. Vitruv. II. 3. et Plin. XXXI. 4 , a Silligio Plin. XVII. 26, XXXIV. 64 laudari. Nam quae ibi coria uospitum terraevo appellanturea a choriis probe distinguantur Oportet. ωρία enim laterum . . coeo ducta qua ipsa Vitruvius II 3. 4, II. 8.b T utitur, ordines sive strata latorum non superficiem significant. Qu0 verbum quum eo ipso loco II 8 6 quem Plinius exscripsit, Vitruvius in eadem descriptione usurpa- Verit, equitur non coria legendum esse sed choria.
Non cera atque OSaee sed cera ac rosa e Scribundum est e cod. B.
De variis musaici operis oneribus h. l. disputare non in animo habeo, unum moneo . Diione qua apud Isidoruin XIV. 1 mittitur, cun V. picturae Oniungi non OSSO. Itaque aut verba ita tranSponenda sunt: donec ratione limo- Stro tu aut quod magis placet, lacuna Statuenda erit, fortasse
438쪽
voce emblematum vel potius tessellarum sexplenda. Haud dubie autem aliquid Oxcidit
808 186 α 25,62. Subdialia Graeci invenere, talibus domo conlegentes, acile iraeli lepente, sed alia rei.
Adiectiva senim neutrius generi quo reserantur non habent Terminatione proximi verbi contegentes absorptum interiit vocabulum enus. Jtem mancus est locus
809 197 46 67. Remisit et Tiberius Caesar Heliopolitarum aeri-m0niis reperiam in hereditate eius qui praefuerat Aegypt 0bSianam imaginem Menelai.
Cuius tandem Fuitne hereditate Vestini, quae gens inter illustros equestrium commemoratur a Tacito Hist. IV. 38Obiter moneo S. 196 in B non crassitudine sed crassitudinis scribi.
si 199 ibidem . de obstano vel vili o). Fragmenta lep0rala adglutinantur lament, rursuStola sundi non queunt praeterquam abrupla Sibimet in ullas, veluti cum calculi si in qu0s quidam abacul0 appellant, aliquos et pluribus modis
versicoloreS. Nequo tamen quod ei Sili. scopi neque quod vulgo
legitur tantum commode explicari poterit, mihi proximarum syllabarum nantur rursus illographia esse videtur, qua suspicionem apud Dalocampium lectione astylut an rursus conritan Or. Quod vero sequitur buculos manifesto interpolatu ut o codd. Bra atque hi soli iam uastant aut summa aut aliqua orto id digni coirigondum est. Qui quum ab oculis S liptum Xhibeant, atque versicolores calculos illos suisso
439쪽
ab ipso script0re Oceamur, quidni vitroos aut vitri similes oeulutos fuisse putabimus Itaque ser ab oculi S.
202, 27 69. 811Pestilentiae quae ibScuratione Solis contrahitur, ignes si liant, multimi mile auXiliari certum est.
Advorbium multiformitor Plinio obtruserunt oditores rofragantibus codicibus. In d enim multiforma ni multiformi logitur optimo. Postilentia multilbimi 0880 potust, ignos non possunt. Itaque pestilentiae in multis eius formis ignos auxiliari hoc modo dicuntur: sne Si fiant multiform i a. c. e.
Ultimi libri quam mi sora it 0ndicio, inter Omne constat. Quem quum ne d quidem antiquiore manu sed r0- contiore interpolatum contineat, ad unum fere Bambergensem ex iis qui tiamnum in bibliothecis adServantur, confugiundum est. At ne is quidem in hoc libro adoni qua in reliquis praestantia Xcellit, quippe qui et nonnullis lodis videatur esse interpolatus et permulti lacunis o sedatus ut quadam ex parte excerpti potius quam integri libri spodioni prae se ferat. Aliquanto tamen pluribu locis quam a S. I. concoditur orationis vore Plinianae vestigia videtur continere. Neque praeterea contemnendi sunt dii codices a Dalucampi adhibiti, Manuscriptus illo, quom a uiauio Re
mulli nulla Sta parte mirabilior.
sui omittit , itaque nos quoque mittemuS.
440쪽
Prorsus non intelligo, cur S. I. codicis optimi lectionem praelatis multis deterioribus posthabuerint. 8l g. I sensum quod peregrino appellant nomine dactyliothecam antiqui recentissimique editore post V. plures collocarunt, multo rectius B Gemnia plure primus
omnium t 0mae habuit, quod peregrin appellant nomine dactyliothecam privignus Sullae ScaurUS.
Nam non gemmae plures, sed gemmae plures ab uno habitae i. e. gemmarum collectiones dactyliothecae Vocaban-
' ius diuque nulla alia sui donee Pompeius MagnuS, quae Mithridatis regis fuerat, in Capitoli dicaret,
ut Varro aliique aetatis eiu auctore confirmant, ut ullum praelatam Scauri. Non hoc e0nfirmari Varro,
Mithridatis dactyliothoeam maioris quam Scauri aestimatames Se neque enim regia Ope privati praeStitis Se mirum est, sed contra Scaurianam praelatam esse illi. tqu hoc ipsum qu0 coniectura restitui debebat, scriptum exhibet B: multum praelata Scauri.
,Eryo m. Ita Sili. Ian. ipsi retinuerunt. Quasi vero necessario ab hoc Vocabulo acta triumphorum exordium focisSOnt.
Erat et imago Cn. Pompei e margarili S. illa reliein honore grata, illius probi oris venerandique per cuneta gente S illa, inquam, margari liS, severitale vieta e verius luXuria quam triumpho.