장음표시 사용
21쪽
amanti si qui ii soli danunt, scilicet librarius ex loco II, 1, 3l si neyut se habe=ου quod det cf. I, 1,57)temere intulit
ac voluit sine dubio: Eo dicta lingua dulcia datis, corde amara facitis Amanti, si inquit 'quod dabo non est'. Itaque etiam hic locus prorsus ad eam rationem accedit, quam in ceteris enarravi. Simul autem artificiosior Bugii
Aman mo γ' si quod dabo non est non didici fabulari ηδ). Quae illud praeter alia incommodum habet, quod moleatam in Versibus sese excipientibus verbi fabidari repetitionem nec tollit nec tolerabiliorem reddit. Hanc cum post alios Maehlyuου removeret, Eoloecum invexit non didici quidem adulari verba amantis si qui non danunt cum veteribus quibusdam criticis languidissime adnectens Versibus: In melle sunt linguae sitae vostrae utque Orationes, Facta utque corda in felle sunt sita utque acerbo aceto, Amantis si qui non danunt. Neque quod collato Mercatoris versu 147 GOellerus adscivit non didici philosophari, loco mederi visum est. Contra alter Mercatoris versus 508 adhiberi posse dudum mihi visus est, quo efficimus
Amantis si qui non danunt non d1dici b aio laret quod per notum illud ellipseos genus significat: nisi fortuamatores aliquid praebent, quid . faciam 2 qui vivam ) non didici baiolaro'. Quodsi recte loci sententiam ordinavi, ΑΗtaphio verba attribuenda esse vix est quod dicam; cuius respon- Sum cum non possit non incipere a versibus i Non Istaec, meae benignitas, decuit te fabulari,
Sed istos qui cum geniis suis belligerant, parcipromos, his ipsis subiungendum erit illud
22쪽
Amantis si qui non danunt, - non didici baiolare, cum facillimo et baiolare in versus exitu cum salutari permutari et facta hac permutatione versus etiam loco moveri per librarii errorem potuerit. Quamquam ne baiolare quidem scriptura nunc mihi satiatacit, propter similem Alciphronis
locum Epist. I, 36, 3: qui quamnam habeat vim postea apparebit p. 31 sq.
Sed etiam hunc qui in libris autecedit versus dignus est, qui accurativa quam adhuc factum est tractetur: Eo dicta lingua dulcia datis corde amara facitis Α, Linguis dicta dulcia datis cordo amare factis P.
Haec verba Maehlyus l. s. s. eicienda esse dixit ut apertissimum glossema Versuum I, 2, 76 sq.: In mella sunt linguae sitae vostrae atque Orationes Facta atque corda in felle sunt sitae atque acerbo aceto. Concedo post hos versus venustissimos satis languidam illam repetitionem esse, sed tam facili negotio eam removeri posse nego. Nam et quod caesura versum carere Maehlyus dixit non recte recitasse videtur, neque dicendi genus per se vulgaris interpretamenti speciem prae se fert. Atque illud iam
rationem oppositionemque inter lingua et corde quaesitam verba eo quem P exhibet ordine collocanda esse. Sed graviora restant. Eo enim in versus principio P Omittit, ut trochaicus numerus exsistat, neque improbabile est particulam in A ad conectendas sententias adiectam esse. Quod ut per se in utramque partem disputari possit, exeuntis Versus discrimen rem ad calculos vocat. Quo cum Ρ faetis praebeat pro facitis, hanc quae levissima esse videtur discrepantiam nequaquium neglegemus, si reputaverimus ineptissime diei eorde facere aliquid. Etenim corde consultare vel agitare,
volutare, vorsare aliquid locutiones usu veniunt, corde facere et ab usu et a verborum notione abhorret. His igitur momentis perpensitatis ex cod. P ad octonarium trochaicum deducimur sic fere reformandum ac pro versuum antecedentium loco parallelo declarandum:
Lingua dicta dulcia datis corde amara factsa agi tatJ is.
23쪽
Praeterea monendum eat in editione Spengeliana pro Linguis codici B Ainguis per ρrrorem tribui. Alioqui aut ex versus in libris insequentis principio ramuntis antecepto repeti, aut ad denotandam Astaphii personam A referri poterat, cui cum Spengelius Studemundusque versus 80. 81 vindicandos esse intellexerint, nos versum 79 - 82) adiecimus. Cf. v. 35
A quia, 62 A Dum, 64 A qui potis in B quis, dum, qui solis CD); II, 6, 24. A seperit, A rogas D peperit, rogaS
cet.). Hanc vero Astaphii notam quod ST fuisse ex corrupto quem putavit loco IV, 2, 42 elicere, quam aperta librorum vestigia respicere Geppertus maluit, silentio praeterirem, nisi illud ipsum ex quo SΤ offecit si in Plauti verba reducendum esSet. Haec enim librorum scriptura est: Redin an non redin si uocat me quo quae CD) in me potest plusquam poteSt. Geppertus Spengeliusque ex parte Camerarii Goellerique inventis usi Scripserunt: Redin an non redis 2 A At. Vocat me quae in me plus quam tu potest,
neque quisquam animadvertisse videtur cum Vocatam non esse abis rea AStaphium tum omne acumen adimi responsioni
ancillulae dicacissimae. Immo cum acerba irrisione obicit: redibo, sed non ad te redibo, verum si alii vocant, quibus me addixi'. Quocirca mutationibus lenioribus ac paene nullis reddendum est poetae:
23) Plaut. Stiri.' I. Bori. 1870 p. 104: VSΤ ist die Chister der Astaphium, rete aus der Versieichung ron IV, 2, 42, 743) mit IV, 2, Id ZI5ὶ heroorgelit' cet. Ceterum in B etiam I, 2, 1 praefixam δ' notam esse ex Hinckii testimonio video, itemque Ι, 2, 25 post agis, I, 2, 28 ante Quid, I, 2, 69 ante Qua, cum I, 2, 48 mediis illius verbis, I, 2, 30 autem, itemque I, 2, 50. 52. 55 mediis Diniarchi peiPeram inseratur. Deniquo II, 1, 1 ZASTRAPHIV praemittitur, IV, 3 autem Λ Diniarchum, B Calliclem, O et Θ ancillas designant. Itaque Λ nota duabus in diversis scaenis personis pari modo in Truculento tribuitur atque in Trinummo cf. Ritsch. ed. II p. LV): neque tamen ad eundem utriusque Personae actorem sumendum triahi potest. Sed facile fieri potuit, ut Δ Diniarchi nota cum Α Astaphii) confunderetur.
24쪽
- 13 Redin an non redis 2 A st. Si vocat me qui in mς pote plus quam potes. Sed ut ad seum undo profectus sum locum redeam 'q) sic iam illo redigendus erit: I, 2, 74 Ast. I intro: haut alienus tu quidem's: nam ecastor neminem h6disi Mage am ut corde atque animo suo, si quidem habes
fundum atque aedis. Di. In melle sunt linguae sitae vostrae atque OrationeS, Facta atque corda in felle sunt sita utque acerbo
24ὶ Astaphii acerbitas etiam altero eiusdem scaenae loco a librariis editoribusque obscurata esse mihi videtur, versibus IV, 2, 32 sqq. Non moror nec Spengelii restitutionem nec Seysterii Philol. f. XXVI l a. 1868ὶ p. 468 sq. improbatas a Muelloro l. s. s. p. 733 de loco desperanti. Praemitto nihil certius esse quam post vereus 28 sq.: De eo nunc bene sunt sum cum libris Spengelius, sumus vulgo) tua virtute. Di. M Jane di inimici mei Bona istic comedint γ mortuom hercle me quam id patiar mavelim, statim insequi Astaphii verba v. 32: Qui invident, egenti illis quibus invidetur, i rem habent; duo vero qui tuterponuntur versus meram amplificationem continent ex loco simili illatam: in quibus cum libri exhibeant: Mihi inimicos inuidero quam me inimicis meis Nam invidἴro alii bene esse, tibi male esse miseriasq, male priorem versum ita supplerunt editores, ut Malim praemitterent transpositis inimicos mihi et inimicis me; immo ex meis extrema voce
contra concinnitatem addita mali - m elim eliciendum nec quidquam transponendum est. Iam vero quae in libris secuntur post v. 32:
Stultus quid est aperire quid iam quia pol mavelim Non licet do obsoni me participem fieri
Stultus es qui des tuat Di. At perieit Ast. Quid iam 2 Di. Quia
Nei licsit quod do ipse opsoni nisi participem fieri.
Nam ex verbis gui invidentur, i rem habent sequitur eam esse Diniarchi stultitiam, quod rem suam eis quibus iam invidet comedenda dederit: quod cum summa impudentia et insolentia Astaphium obiciat, exclamata, periis ad desperationem redactus. mavelim pro nullusum ex prioribus irrepsit; versu 34 donati opsoni Spengelius, quod opsonatumst
25쪽
. Lingua dicta dilicia datis corde amara facta agitatis. Α St. Non istaec, mea benignitas, decuit de fabulari, Sed istos qui cum geniis suis belligerant parcipromos: Amantis si qui non danunt, - non didici baiolare.
Di. Mala's atque eadem quae soles inlecebra. cet Satis igitur apparere puto etiam hunc locum adeo non comprobare Ambrosianum Palatinosquo diversa referre histrionum exemplaria, ut communis utrique recensioni interpolatio contrarium potius eVincat. Denique - ut leviora Omittam' - ad maiores gravioresque corruptelas in eodem utriusque archetypo nitentes
illud pertinet versus II, 1, 14-16 ex consimili alius cuiusdam comoediae loco huc intrasse, quod tam luculenter Fleckeisenus detexit, neminem ut contradicturum esSe putem.
Quibus alia adiungenda erunt, si quis quam vere idem deversuum II, .l, 13-34 interpolatione latius patente suspicionem movit, peculiari opera pertractaverit δ'). Sed quae ex utriusque fontis discrepantiis difficultates nascuntur cum sperem fore, ut hac quam instituimus disquisitione aliqua ex parte sublevatae sublataeque sint, ipsa sontium depravatio non desinet criticorum ingenia exercere. Ad molestas autem in ipsis verbis restituendis dubitationes quaestiones accedunt intricatissimae de pristina fabulae forma, de lacunis maioribus minoribusque, denique de ipsa poetae compositione δ'). Quae quidem quaestiones ut saepe etiam ad singula constituenda magni sunt momenti ac ponderis,
25 Velut quod I, 2, 83 uterque sona nam et te habet pro num et me a Spengelio repositis, Vel I, 2, 101, ubi abeo pro adeo continent, vel II, 2, 11, ubi ego delendum esse Flecheisenus vidit l. s. a. t. cI p. 783 ot post eum Boechelius i. s. s. p. 20 anteis enim Spengelius, me Dombarius removebant); cf. I, 2, 90; ΙΙ, 1, 23. Sed talia non sunfieiunt. 26) l. s. s. p. 851, ibid. t. CUI a. 1871) p. 818. Versus 20 et 25 locos esse parallelos Buggius vidit l. s. a. p. 407: sed restant alia. 27) ei. Κiesstingiua l. S. S. P. 612.
26쪽
ita ipsae rebsolvi non possunt nisi singulis diligentissime
perpensitatis, ac pertractatis. Huius vero rationis veritatem non semper satis perspectam habuisse homines doctos iam liceat exemplis nonnullis comprobare.
Ac primum quidem quaestio inicitur de contaminatione quam volunt fabulae. Eam enim et Lademigius sibi persuasit a poeta institutam esse et Dgiatetho ab omni dubitatione exemtam autumavit '). Quanquam quas attulerunt rationes non sufficere iam Goelgius meus demonstravit in dissertatione nuper edita '). Sed antequam ad contaminationem proponendam δ') descenderent, inte Omnia quaerendum erat, numquid explorari posset de graeco quod Plautus secutus esset e Xem plari, quod vix adhuc perstrinxerunt atque attigerunt. Nam Ladewigius nihil proposuit, nisi contaminatam esse Truculentum ex fabulis, quarum altera simile cum Menandri Thaide. urgumentum continuerit, altera ' Arpoiκoc quaedam fuerit.
Nimis autem vagatur Beroti opinio Plautum mediae quam dicimus comoediae fabulam expressisse dicentis ). Quid
esse ridetur laude commemorari fas non est propter summam quae
mihi cum auctoro intercedit familiaritatem. Sed illud non dissuadet, sed suadet amicitia ut praedicem in conquirendis eis quae . hic illic dispersa homines docti de Truculento disputarint adiutabilem illum et
vere amicam mihi operam praestitisse. 30ὶ De contaminationibus in universum probare me confiteor quod
A. Spengelius dixit Eos t. IΙ a. 18663 p. 113.
27쪽
enim 2 Si Plauto ut dicit ille necessario ea immutanda erant, quae propria essent ipsi mediae comoediae generi, quo tandem initio ac fundamento talis sontentia constituta est δ')γCertiora in hac re unus quod sciam Gustavus Schmitetius statuere ausus est in dissertatione 'de actuum in Pl. fab.
descriptJ Bonnae ed. 1852. Qui cum ipsam Menandri Θωbα
lantem eSSe poneret, nescio an cuiquam eorum persuaserit,
qui cum eo olim disputarunt βδ); eis quae in ipsa dissertatione p. 27 protulit, vereor ut rem probarit. Qui, quod argumenti similitudinem excitavit, verum est in utraque fabula meretriculam introduci, quas 'cum homines mira qua pollebat blandiloquentia ad sp allexisset, neminem tamen conStanti amore prOSequeretur, sed illud unice spectaret, ut quos callidissimis fraudibus si venustatis illecebris irretiisset, pecunia emungeret et emunctos excluderet' Meinekii sunt verba):09ucεiau, cipataV bε καi Πi0uv lv 6μα,
Sod in Thaide plures otiam varii generis amatores prodiisse quam in Truculento concludendum est ex Propertii loco, quom totum ex Menandri tabula expressum esse M inel ius
Noo te Modeae delectent probra sequaei S- Nempe tulit fastua, ausa rogare prior Sed potius mundi Τhais pretio8a Menandri, Cum ferit astutos comica moecha Getas δ' ).32 Nam via od Strabacis' nomen poetam graecum fortasse ob filium quendani eius indidisse putat, quem Iphicrate iubente Athenienses in civitatem adsciverunt, nihil apertius esse potest quam ad denotandam squalidam horridamque amatoris figuram nomen illud respicere. 33ὶ Thes. adn. dissert. II: Ρlauti Truculentus Oxpressa est e Mo
34) Cf. id. II, 6, 3 Sq.: Turba Menandreae fuerat nee Thaidos olim Tanta, in qua populus lusit Erichthonius. 35) Non profecto miraturus essem siquis contaminationis sectator ex hoc loco Thaidem adhibitam esse concluderet et contaminationis vestigium remansisse in versu illo II, 7, 23 qualis ante Spongelium
28쪽
In mores te verte viri: si cantica iactat. I comes et voces ebria iunge tuas. Ianitor ad dantos vigilet: si pulset inanis, Surdus in obductam somniet usque Reram. Noe tibi displiceat miles non factus amori, Nauta nec attrita si ferat aera manu, Aut quorum titulus per barbara colla pependit, Caelati medio cum saluere foro. Aurum Spectato, non quae manuΗ adserat aurum. Cotorum vel illud vix probabile est famosissimum meretricis nomen Plautum siquidem transferendam sumeret fabulam temere mutasse δ'). Quod autem Schmilatus dicit Thaidis fragm. III: TOV μυoc Oλε0pou proverbii scilicet loco usitatum non prorsus dissentire a Phronesii verbis IV, 4, 15 persimilia de se loquentis,' illud per simile quod non prorsus dissentit proverbium sic explicatur: bici To arroppε6VT V T V
Sed ineptissimum essus nomon qliod metrum arguit stare non posse poetae subulus contaminanti tribuere non minus quam diascemustae cuidam cum Ilerghio l. s. s. 13. 129 est' insorente. Locum autem quem
S03isertus St. Pl. p. 13 Buggiusque l. s. s. p. 413 cl. Cistell. IV, 2, 58 Iubeo vos salvere. Et nos te Citume, quid Vis, ut vales 3 Scripserunt, simplicius etiam itiι sanari puto: Iubeo vos salvere. O noster Cuame, quid agis, ut vales CL Ter. Ad. V, 5, 2 Sqq.: Quis homo' 6 Syre noster, salve: quid fit, quid agitur iam minc haec tria primum addidi Praeter naturam: o n6ster, quid fit 2 quid agitur γ' Corruptela autem sic orta est, ut dispesta a cua me syllaba cs. librorum scripturam II, 7, 30 cum Κiesstingit emendatione l. s. s. p. 618 ineptum quod videbatur pronomen expungeretur. Iam ex CHIΑ cs. II, 7, 28; IV, 1, 4) quam facile GKΤA notissimum servorum nomen a librariis effici potuerit manifestum est. 36) Α Plauto adderem adhibitiim esse Thaidem non Dosse, quia Afranius eam in usum converterit es. Ter. Ε . lirol. v. 33 Sq. , Si certius de Afranii sabula iudicium esset; cf. Ribbeck. Com. R. fragm. p. 207 ed. II, Ritschel. Parerg. P. 142.37ὶ Diogen. VI, 66. Cf. Aolian. N. A. XII, 10; Apostol. IX, 28
29쪽
Cogitato miis pusillus quam sit sapiens bestia, Aetatem qui un1 cubili minquam comittit suam δ' , nihil commune est locis nisi - ridiculus mus. Denique quod Schmilgius ad lacunas Truculenti explendas non sine fructu aliquem Thaidis fragmentis uti posse Voluit, praeter hoc proverbium et locum quem Supra eX prologo exhibui nihil relictum est ex celeberrima fabula nisi TIT xOTεpou RiΥκλου dictum, μεταυλoc vox, postremo Sententia generalis etiam Euripidi attributa: φθε ipouciv
Iam vero in indagando graeco exemplo anSam praebere poterat quod eiusdem nominis militi apud Menandrum
cari Tuiu κατα laiκpou u roppε6vτωv καl 6πεκχωpouvet v τos piov); Μant. Proverb. II, 25 εipraetut bt cart Tubu ficuxu v).38) Versum qui sequitur in libris omisi, quia nec Bothium nec Spengelium, nec Muellerum nec Dombarium, nec Bugium nec Seyster- tum Verum Vidisse puto, cum eum corrigere studerent. Sic codices: quia si quasi CDὶ unum odium odium om. CD) obsidiator altu perfugium gerit. Iam ex odium cum Camorario omnes ostium effecerunt satis mire tribuentes aedibus' murinis. Sed quoniam CD vocem omittunt, numquis dubitabit, quin per errorem in B it repseris, si monuero Proximum versum ab odium pro otium trudito) incipere γ Iam quod restat quia si unum se. cubile obsideatur, aliud sse. cubile) perfugium gerit simplicissime erit scripseris; nam perfugium gerere' dici nequit, ut opem gerere' sim.) aperte nil continet nisi versus qui antecedit molestum explicationem, nec lain operae pretium habeo demonstrare quae adhuc prolatae sunt a viris quos nominavi versus formationes ad unam Omnes habere quo displiceant. 39 Ceterum non equidem dubito quin in ipsa Truculento ulter miles gloriosus ex tabulis Menandreis famosissimus pommemoretur. Nam ubi Stratophanes in scaenam prodit II, I, 1 sqq. cum eXStet: Scio ego multos memoravisse milites mendacium: Ethomeronidam et post sitam illi memorari potest 5 Qui sit convicti et condemnati falsis de pugnis sient, Versu 4 recte et Bothius potis et Muellerus I. g. s. p. 389 postilla mille post illum multi Spengelius) restituerunt; sed in versus Principio Omnibus sere criticia oculos perstrinxit, quod Homeri' nominationem Odorarentur; quibus suo iure opposuit Geppertus i. a. a. p. 64 nihil huc quadrare ex Homero. Nam Vel qui excogitavit quod Flecheiseno eorum
30쪽
partes fuisse in Ciκυvivius Ox versii colligitur apud Photium V. CT9αToφ6Vη servato. Hanc nominis communionem iam alii animadverterunt nihil tamen inde officientes. At ipse versus ubi nomen exstat, etsi corruptus est, animos noStros excitare debet: Tpuroqytivri, λiToV ποτ' εixεc χλαμυbiou καὶ ΠελαεVu. Ac primum quidem statim in mentem venit non paenulam quidem, χλαμυdioV, sed pallulam, χλαVibioV, etiam in Truculento Stratophanem afferre II, 6, 55 sqq.: Mea Voluptas, rettuli eccam pallulam ex Phrygia tibi. Tons tibi. Phr. Hocin mihi 6b labores tanto& tantillum darii
Haec autem vocabula saepius inter se confusa hoc loco propter CT puro p Rc nomen proclive erat permutari: Velut
apud Alciphronem Epist. I, 38, 8 Vindob. A χλαvibiov intulit
Kal bημoriRov. Menandri autem loco quam bene λiToV epitheton eadem ratione cum χλαvibiou coniunctum vilissimi muneris contemptum fastidiumque significare possit quivis facile sentiet. Iam in versus fine si recte Τoupius araib'εva restituit - et speciosam sane coniecturam approbarunt Mei-nehius atque Naberus falso Porsono eam tribueDA - apud
saltem quae proposita essent maxime consentaneum esse videretur, Buggius i. s. s. p. 410, concedere coactus est, SI Seeum seriberemus
t Homori Iliadam solliadam Flectesse H et post illa mille m. p.
non satia accuratam Homeri memoriam esse. Quare cum aliquid tamen mutandum sit, quid tandem illa tanta cum religione conserumda sunt, quae non quadrant2 Nam equidem meo mihi iure ex tin . . . ONM ulittoris concludere videor non alium hoc loco exstitisse militem nisi qui ολα ovuiu princeps et antesignanus ipsum nomen huic novae comoediae personae stabilivit: Thrasonidam ex Menandri uisumeno. Cuius Stratophanes amicam visens' aptissime meminit, quia ille vanae iactationis gloriationisque iterum iterumque convictus' acerrimo ab amica odio ipsaque exclusione 'condemnatus' erat, quod caput et summam fabulae celebratissimae fuisse scimus. Itaque scribendum:
Et Thrasonidam sit postilla mille memorari potis. 40) Sed cogitari saltem etiam alia possunt, velut vopblVu quad