장음표시 사용
31쪽
Menandrum puerum praeterea adduxisse miles videtur, cui I 'lautus rem exuggerans duas ancillas substituit ΙΙ, 6, 49 sqq.: .... adduXi ancillas tibi eccas ex Syria duas.ss te dono. adduce hoc tu istas. sed istae reginase domi
Suae suere ambas, verum earum putriam ego eXcidi manu.
Is te dono.J Ρhr. Pounitetne te quot ancillus alam Quine examen stiperadducas, quae mihi comedint cibum γItaque vorsu illo My) apud Menandrum amica donorum vilitatem exagitasse videtur eorumque memoriam reVOcuSSemiliti, ubi in extrema sabulae parte amantes donis muneribuSque amorem invicem captant.
Quamquam de hoc Menandri loco iudicium animi pondebit, nisi aliis rationibus Truculsentum cum Sicyonio cohaerere approbare nobis contingat. Quare gravissimum iam utari Stratophanes cf. Antiphanes leom. Gr. f. III J 18, 2: δἐ
Adtuli tus, Ponto amomum: tene tibi voluptas mea. Sic enim egregie post Muelleri Flecheisenique conatus Buechelorus i. S. S. P. 572 loci sententiam restituit, neque metri gratia 'sex Arabia ecclim tibi' verba collocanda esse Brugmanus l. s. s. P. 21 persumit; sed ob codicum vestigia nescio an pro =ιihili ab Valla inducto 3iummi praestet h=rum vitibi libri; Mummuli non licet); quod etsi alias non exstat, tamen quidui aeque ac flocci pondere' dici potuerit 'nummi pendere' non video, cum nummus' saepissime significet miniamum pretium sc Brix. ad Τrin. v. 844). Addit' autem post 'pendit' traditum istodFlecheisenus vituperavit in Emendationibus neglectum esse l. s. s. t. CHI
p. 813 facile oriri poterat ex dithograpitia syllabae PE)NDΙΤ: ADDI s.
41ὶ quot a=ιcillas alam Spengelio debetur, quine examen Hauptio Herm. t. III p. 229, verum earum Muellero p. 6Uυ cum Soysserto Philol. t. XXIX p. 411. Verba autem is te dono et adduce tu istas cf. v. 60ὶ cum ineptissime repeti Usenerus perspexerit Ann. phil. t. CHI p. 814 eis non tum lacunam misere Expletam esse eum illo crediderim, i1uam verba sed istae reginae domi - eaecidi numu ita aliunde adscita esse, ut repetitum illud is te dono intorpolationis ambitum indicet. 42) Etiam illud notandum est septenarium ex graeca tabula sic ad scaenam referri a Plauto item septenariis conscriptam. Nuberus enim praeter necessitatem per Ai του sonarium indicat contra Meinehii descriptionem.
32쪽
proferam: inscriptionem utriusque fabulae accurate sibi respondero. Quod autem Sicyonium idem designare contendo ac Truculentum nemini subabsurdum esse videbitur qui inmemoriam revocarit nomen illud in proverbium abiisse. Hoc Suidas attigit s. v. et Macarius explicat VII, 62: ciκυῶvioc
gustathius p. 725, 82. Ac poterat per Παλiμβολoc Vocem
Astaphium male dicere servo truculento. Proverbiorum autem illorum usum etsi haud male Paroemiographorum editor ex comoedia derivandum esse suspicatur, tamen natum profectumque esse puto a facto aliquo Sicyoniorum inconstantiam ac truculentium declarante, praesertim cum non unus Menander Sicyolitum' composuerit.
43 Vernacula lingua nomen aptissime reddideris per Der Pollerer' der tolle Itita op Rostius, der Grobian' Bindorus inscripsit,
Courtisane treiche' Rappius). Ceterum do Sicyonio tanquam truculento testimoniis novum fortasse de coniectura addere licebit ex Alci-Ρhronis Epist. II, 4, 19 loco lacunoso, quo Glycera Menandrum hortatur, ut eius ad Ptolemaeum asserat fabulas, quae maxime Dionysum eius iuvare possint: εἴτε Θalba εiτε Micoυμεvov εiTε opacuλcovτα εiτε 'εmTpcrrovTac εiτε 'Pamrovcvnv εiτε Ciκυῶ viovJ dλλ' 6eti καl trib0pacία καl τολμη pu Tic citra τὰ Μεvtivbpoυ biακpivεiv lbissi Tic Osica. θλλο co pov cou Tov ἔμωτα κui τα0τ' εlb vai bυvac0ai. Ita Se iturus locum exhibet, quum hiare et sententia indicat et codices variis post Ciκυω v) spatiis rolictis. A Florentino profectus Meinckius supplevit: ειτε Ciκυ fviov εi0' 6Til odv 6λλο. Ti bε; 0p. κτἐ. Sed hoc supplomento εi0' 6eti osv 6λλο plane tollitur quod sententiae vim officit certas Glyceram sabulas eligero ac discriminare. Iam vero Macarii verba si respicimus Tuiv τολμηyo v vcv Ti κτέ. non potest non movere animum illud criti 0pacεiα καl τολμηpti etic post ipsius Sicyonii commemorationem ciniectum; unde in Sicyonii temeritate cum ipsius temeritate comparanda amicam lusisse conicias, ut ipsae librorum turbae simul ex repetito Sicγοnii nomine explicolatur.
33쪽
Accedit autem quod ipsa Sicyonis oppugnatio in Plauti
Curcul. V. 394 Sq. ex graeco nimirum eXemplo commemoratur. Quod cum iam DroysenuΗ Observaverit USenerua
addidit non sine certa ratione in Pseud. v. 993 sqq. 1098.1174 Sicyonis mentionem inici. Itaque sive illa tempora quibus Sicyone expugnata a. 303 a. C. n.) urbs translocata
et in Dometrii honorem, quem cic KTicTrtu Venerarentur
Diod. XX, 102; Paus. II, 7) vel 'Demetrias' appellata
esset ansam praebuiSSe sumimus, Sive alia subes8e quae
DOStram vel meam certe notitiam sugiunt, illud stabit manebitque quo Menander tempore scripsit aliqua de causa Sicyonem Sicyoniorumque truculentiam ab Atheniensibus recenti memoria agitatam eSSe. Iam igitur ad Menandri Sicyonium ut revertamur Stratophanis Stratullacisque personis quas recuperavim ua tertia Astaphium addenda est. Nam Suidas v. lippa ex Sicyonio profert: καiJ sippav Tup dvTu VOυyiεVOccpωμεviav αὐτη μὲV OU Παpεb κ' εχε iv,Tpεφεiv bε-vic ἐλευθε9 Π9εΠεi. His versibus quibus scribendis explicandisque non una difficultas offertur quamquam nihil respondet in Plauti fabula, ipsius tamen apstuc, faveae, delicatae, quam cuVεxic ΠεμΠΟ-μεVRV, Πε9iKOU90V, Tiμl TuTRV T V 0εpurruiViboeu vocant, 44 CL Droysen. , 'Grach. d. Heli.' t. I p. 507 adn.; Usencrus in Symb. Ρhil. Bonn. Nachir. s. Grach. d. ait. Theat.' Ρ. 592. 453 CL Droysen. l. s. s. p. 438 sqq. 503 Sqq. 46ὶ Summo honoro cum etiam Astaphium penes Phronesium floreat ex uno loco corruptissimo critici acriter eam increpari ab erae secerunt. Nam adveniente II, 6, 19 milite ubi ancilla monet: nunc tibi opust aegram ut te adsimulas Phronesium Tace respondet, dein sequitur: Cui adhuc ego tu mala meam emonet ruria me malficio uincerest, unde Spengelius effecit: Seso ego hoc. tu malum me monitura'8, me massicio vinceres' ac retento me messicio vinceres Flecheisentia Ann. phil. f. CI p. 782 Hui it Quam ego - tu mesa me monitura'' Bulchelerus ibid. f. CV p. 572 Qtιos adhuc ego eram monetriae, tu iam, Maehlyus l. s. s. p. 120: Quid ego adiimulem me monitura'8. Sed fateor
34쪽
tamquam absolutissimum exemplum Astaphium habemus, quae hinc illinc cum ex comicorum fragmentis, tum ex Alciphronis epistulis Luciani quo dialogis et consimilibus scriptionibus comperimus, omnia complectens. ΙpSis autem quos
Oxhibui versibus haud improbabilo ost do Calliesis filiasi cp μεviac, ελευθεpac) filiolo, quem τpεφε iv illa tradidit,
n11hi nec me malficio vinceres neque omnino tam vehementem invectionem loco reique satis videri convenire. Veri igitur similius morique Plautino convenientius visum est meretricem non de Astaphii monendi malficio' verba sacere. Sed de eo, quo ipsa militem tangere in animo haberet cf. Pers. v. 843, Pseud. v. 382); quare ex goiu malame amel mone V ruria me malficio uincerest effeci:
vel aptius certumst - vincere', ut verba in versus Ρrincipio cui adhuc o - quid hoc e 2 militi tribuenda sint, qui antequam versu inουequente diceret peperit mulier, et i ego opinor iam APDiuratum eius conspiceret. De monerularum malficio auri Oxspoliandi proverbii instar adhibito ad Ciceronomprovocasse sufficiet pro Flacc. 31, 76: non plus aurum tibi quam mone-dulae eommittebant, cs. Plinius II. N. X, 29 4 i): cui soli avi furacitas argenti aurique praecipue mira est. Praeterea cf. mures edacitate vincere Pers. V. 59, cervom cur8u vincere Poen. III, 1, 27; Rud. v. 838, Bacch. v. 514. Itaque dederim: Str. Quid hoc est 2 Phr. Certumst malam monerillam e6 malficio vinceret 47) In singulis construendis atque extricandis quae restant difficultates elgi coniectando removeri poterunt, nolim equidem hariolari in fragmento abrupto. Nam quod Muinekius - praeterquam quod καldulevit - ταυτη cum clerico itemque τpέφεi et ἐλευθέpav cum Dobraeo reposuit, nequaquam sufficit; quare in eo subsistendum erit, ut mone mus verba qualia habemus intellegi non posse, sed satis planas continere cum Truculento rei similitudines.
35쪽
Gravissimum dico fragmentum quia non modo Tos ξευου notitiam sponte ad Strabacem referimus, Verum etiam clarissime indo cognoscimus errasse LadeWigium Dgialahonemque,
qui a Plauto demum Strabacis partes cum Stratullaco percontaminationem in tabulam introductas esse opinarentur '). Haec enim tertii amatoris, Diniarchi, Verba esse apparet, ubi in scaenam prodiens, ut miles quid rei agat certior fiat, de
novo amatore ab Astaphio comperit. Hucusque omnia ad Optimum concentum consensumque
48) Detiatetho autem quod dicit i. s. s. p. 62: Vlie Scoaen, in t el-chen der Truculentus und sein Herr austreten, lassen sich oh ne alien Sohaden fur die Oekonomis herausntamen, riremticli II, 2, III, I. 2,woru noch II, 1, 35 Τ. hinaukomnit', id verum non esse ipse evicit cum addat Soaut sindet der dritie Liebhaber der Phronesium nur noch imersten Theti non IV, 2 und in der Schrumscene von U. 22 - Berucksichtigui Nam his ipsis ubi 'praeterea' memoratur locis simpliciter removeri neqiiit. Denique quod adicit: in ΙΙ, 3, 15 f. Nescio quem praestolatast: credo militem q. s. , etoo Diniarchus eine fiasche Vermuthuns avssuhrIich ausumchi, scheint sich ein dire ter Beleg da furerhalten su haben, dass im striechischen Original Din. nur einen Neben-buhler halter id me plane non intellegero lateor. Nam cum Diniarchus tum maxime ab Astaphio militem iam adfuturum esse compererit, Γλ-cilis et prona eius suspicio est. Sed accedit quod dicit credo militum', ut nihilominus posse etiam alium praestolatam esse ancillam ipse
49ὶ Αpto hoc graeci verbi usu Publilii Syri suntentia illustratur
v. 532R.: Quae vult videri bella nimis nulli negat, ubi Nauchius asseniiqnto fore Ribbeckio nulli placet mutabat. Sed nulli negat confirmat v. 353: Multis placore tuae cupit, culpam cupit. Culpam' enim propriudo rei venereae abusu iudhiberi, sicut nos de eiu potissimum usurpamus seine Uriscliuid vertiereri', praeter posteriorum scriptorum locos V. Lex.)Plautus docet Poen. V, 4, 13: eo Sumus gnatae gen&re, ut deceat nos esse a cuba castas; Men. 768: Et illi quoque doto fretae, feroces ut abstinent saepe culpa; cf. Stich. 78, 84. Ac similem de probri vocis usu observatiouem Brixium video sacere ad Mil. gl. v. 364. Hinc nova
36쪽
At illud quadrare non videtur, quod parasitum non defuisso militi cum Moinehio sit Prellerus in Paulyi Encyclopaedia V. Menander et Lorengius in Append. ad Mil. glor.
p. 250 ex Pollucis verbis IV, 119 p. 420 collegerunt, ubi
parasitos docet nigra vel pulla veste in scaenam prodiisse πληV cv Ciκυ vita λευκ' 6ri μελλεi-6 rrapaciToc. Verum
neque infringi inde coniecturam nostram neque eo puto re fugiendum esse, ut adeo non contaminasse Plautum dicamuS, ut resecuerit potius 'parasitum' ex corpore Menandreo β'): ni fallor lux affulget Trinummi v. 647i tu feristi ut dissicilis foret
Culpa maaeime et desidia tuisque stultis moribus; ubi semper me male
habuit quod cum Bothio et Ritaehelius si Brixius maxime quod libri
habent cum Α) in maxima mutarunt. Nam praeterquam quod SRUS languidum videbatur culpa maxima, eius ipsius culpae designationem, quae Lesbonico maxima' erat, desiderabam. Nihil igitur mutandum, sed ex illorum locorum ratione explicandum erit. 50) De Alexidis parasitis os Meinelitias Fragm. Com. t. I p. 402; III p. 477 sq. Bernhardyus Hist. liti. t. II, 2 p. 685 ed. III. Casu quodam illatus est parasitus in Truculentum ΙΙΙ, 2, 9 sqq.: Novos 6mnis mores habeo, veteres 96rdidi. 10 vel amare possum usit iam scortum ducere. A st. Lepide mecastor minitas: sed dic mihi' Habent parasitum et fortasse dicere A st. Intellexisti lepide quid ego dicerem.
Str. Heus tu, iam postquam in urbem crebro commeo Dicax sum factus: ikm sum caulator probUS. Versu 12 nullis machinis ex 'parasito' locum elici iam consentiunt critici. Sed neque quod Geppertus scripsit et defendere Rusus est l.
Haben - Str. peniculum te fortasse dicero ferri potest, neque quod Seγssertus voluit Philol. t. XXVII p. 465: Habsin tu - Str. pretium te s. d. vel quod in eandem sententiam Spengelius: Habsin paratum Str. ae8 te f. d. Nam Geppertianum illud nequaquam dicebat' Astaphium, in his autem nulla inest lepida dicacitas.' Requirimus igitur quam illa intendit pecuniae designationem talem, quae lusum Verborum simul contineat. Unde in mentem mihi venit an sorte scripserit poeta Omisso ut Poen. V, 2, 44 te pronomine pro et ab Itallis substituto rΗ sin - Str. παpticταciv fortasse dicere 2 Haec enim vox et cm0ulaiau, opμRV significat cf. Menand. fragm. inc. XlI c. adn. Meinchii) et drachmaIn, quam in lito contrahenda depone-
37쪽
immo reputandum erit alteram eiusdem nominis sabulam exstitisse Ciκυωviou Alexidis. Ad hanc igitur eo libentius Pollucis locum adplicabimus, quia in parasitis maxime describendis Alexidem 11ovae comoediae praeivisSe conStat. Reliqui ex Menandri fabula qui excitantur loci, hi sunt: primum ομoioc byoitu proverbium notissimum a Plauto redditum V, 47 par pari respondet y ), tum versus qui cum item in proverbii consuetudinem descenderit, et omisso auctoria nomine apud Diogenialium exstat V, 83 et apud Stobaeum ex Philemonis Enchiridio affertur: Κακn μεν Oxpic, εν bε bεiλuiui *9ενε c. Sed quoniam Suidae Photiiquo disertum testimonium Menandri Sicyonio versum vindicat, non est quod de hac re dubitemus, praesertim cum simile Stratullacis convitium sit
Astaphio ingestum II, 2, 39 cf. v. 13 sqq., 34 sqq.):
clueavit p. 58 488 ed. Mein. si quis peregrinus in portum defertur, iudicatur hostis et suppellex si quam secum detulit fisco damnatur', haud inepto conicias non proprie adhibita
esse verba, sed translata ad damna a meretricibus contracta, bant, quo sensu usitatissimo ipse item Menander adhibuit micorυvia fragm. VII. Quam ambiguitatem qui Stratullacis partes ageret ita insigniro potuit, ut dextrao digitis numerandi gestum saceret sinistro
simul brachio Astaphium artius complectens. Confirmat autem hanc sententiam quas sequitur sacetia sex cavillatione' caulibusque' rosetita l. e. testibus, cf. Bothii adn. , qua Plautus expressisse Videtur, quod grRecus poeta in eodem Verbo consistens per rapacettietuc ludere pergeret cs. Platon. com. Phaon. frg. II V. 13 M.ὶ.51) Schol. Platonis p. 375 Bh.: μέμvηταi bi a reflc - καl Μέvαvbpoc Ciκυ vivi. Cf. Plaut. Merc. V. 629; Pers. 223.
38쪽
ut Plautus hoc ad res Romanas transtulerit versibus I, 2, 39 sqq. ipsis quoque Obscurioribus: A st. An tu to Venoris publicum aut Amoris alia lege Habere posse postulas, quin otiosus fas γDi. Illa halit fgo habuit publicum: pervorse interpretaris ;Nam advorsum legem me ob meam Scripturam pecudem cepit. Α st. Pler1que idem quod tu facis faciunt rei β ) male gerontis: Ubi non est scripturam linde dent, incusant publi-
His disputatis cum satis probabilis videatur quam inter Truculentum Sicyoniumque statuimuη rationem, periculum faciendum erat, num ex incertis Menandri fragmentis essent quae ex Truculenti comparatione Sicyonio vindicari possent. Ac fatendum est quod certam veritatis speciem praebeat eXStare non videri. Quamquam fragm. CXXXIII:N0υ b' ἔpit' met' oin v Tiuvbε ' Thu ΥυVuiκα IupTRV c φpOV' ου bεi Tac Tyixac ξα hc rroiεivnegari non potest quodam modo attingere versus II, 2, 31 sqq. multo tamen vehementiores tumentioresque: Abiro hinc ni properas grandi grRdu Iam hercle ego istos fictos compositos crispos cincinnOS
Itemque ad fabulae partem, qua Phronesium introit satis lauta totaque florens ac nitido nitens pertinere possit fragm.
52) CL Κiesstingiua l. s. s. p. 624. 53ὶ ἐταipa, hoc accentu exstans iupud Eustathium, cum metri gratia ferri non possit, Bonileius Meinckio probavit scribendum emo' 'τέpα; sed nescio an vox illa subiecti explendi causa adscripta expulerit sive verbum quoddam sive adverbium, velut φαivεTui i. e. paret) vel λελουμέvη Tap) τοi κaλQc vel talo quid.
39쪽
Seti concedendimi est tales rerum condiciones ad quas hi Spectant versus etiam in aliis Menandri fabulis potuisse locum
Neque illa sententiae similitudo satis magna est ad per-. Suadendum, quae intercedit inter fragmentum LXXXII: οὐ rup το πληθoc, stv cKOrru Tic, TOG ITOTOUπOiei arapoivεiv, TO0 7riovToc b' η φυcicos Τruculenti versus IV, 3, 57 sqq.: Non vinum liomittibiis moderari sed homines vino AOlent, Qui quidem probi sunt: verum qui inprobust, Si urnas
S1ve adeo caret temeto, tumen ab ingenio Inprobust. Quem locum ut non sine aliqua utilitate excit se videar,
liceat de eius emendatione paucis disserere. Ex Spengelii enim editione exhibui, qui si timos de suo intulit pro si quam si, hominibus autem et homines in codicibus omissa cum Camerario Bothioque supplevit. Sed si urnas bibit eodem nomine improbandum est, quo Acidalii illud a Bothio receptum - cui ipsi falso attribuit Κοchius Ann. phil. t. CVII p. 420 - si aquam bitis Sive adeo scatet temeto: nempe adeo particulam quo tendat sic non habet; idemque in Κiesstingit coniecturam cadit l. s. s. p. 640 vel a prosodia suspectam qui inrotast cupam si bibit. Nemini vero satisfacturum esse confido neque quod Muellerus proposuit l. S. S. p. 344 si est quod tabat neque quod Kochius voluit si combibit satis utrumque ieiunum infirmumque. Iam vero eX Sive adeo particulis quod pro si quam si requiri vidimus ut consequamur, deleto priore si male repetito vel ex dithographiasost voculae orto procul dubio scribendum est guttam si bibit, sive adeo caret temeto cf. Cas. II, 3, 31) eadem corru
ptela, qua II, 2, 54 ex 'ultu' Α) factum est 66ui an subi s
accessit ex praecedente violentu S). Porro et metro cogente et verborum collocatione commendante pro verum qui improbust reponemua verum improbus quist itemquae ' ) non solum
54) IIae quidem mutationes quam ex vulgaribus librariorum erroribus 1 uene nullae sint, vix monendum DSt.
40쪽
metri, Verum etiam concinnitatis cum emolumento qui quidem probust pro qui quidem probi sunt. Verum illud quoque miror, tam diu omnes in Camerarii supplementis acquievisse. Nam pro 'hominibus' a Plauto virum' adhibitum esse cum ob ipsam voci notionem arridet huic seulentino necommodatiorem tum ob allitterationsim cum 'vino' Plautinissimam: simul autem lueramur, ut per 'vi' syllabae frequentiam codicum detrimentum facillimo explicetur. Itaque Ric VerAus
Non vinum svirύJ moderari sole , sed fvirl vino solet Qui quidem probiist: verum improbus quist guttam si bibit,
Sivo adpo caret temeto, tamen ab ingenio ImprobuAt.
Sed ad Menandrum ut redeam Vel incertior generalium Asententiarum congruentia est, velut quod fragm. CCXCII: Ουx O0εv uir λ6yiεc0a, c 0εirνευ du: quodam modo concinit si ') cum Truculonii versu IV, i, 9: Salvos sum quia pereo: Si non peream plane interierim, quam argutiam et alii scriptores in deliciis habent of ipso Plautus saepius usurpat 'Τ). Nec minuA anceps ΡΗt opinio
55 Nam nimis arcte haec apud Suiduin sexplicantur: utro Tuiv ἐχ-0puiW φοβούμεvoi Tost τουc cx09ουc ὐφελουμεθα παμ' αὐτ v. 56ὶ Cf. Plui. Apophth. II p. 185 - Τhomist. 29ὶ uirtuλ6μεθ' ov εlμii uiruιλομεθα. Polyb. XL, 5 exfr.: arravTεc bi τοτε Tnv etrapoivia υταυτηv bici cτιματοc εixov, inc εl μ34 ταχέωc urru λομεθα, OUκ stv 9ω-0ημεV. 5T) CL Αsin. v. 244. 637. Hinc mihi sanari posse videtur locus dissicilis Aulul. II, 2, 30: Di me servant, salva res est, salvomst si quid non perit, ubi cum verba minomst si quid non per it recte cum Wa ero Vahlenus intellegi posse nugarit, Vel minus me intellegero lateor quod ipso excogitavit ΙIerm. t. X p. 460) siavomst si quid conperit Ac. Megadoriis. Immo quia nil ille compererat salva res erat ac perdita si quid conperisset. Accedit quod con8ervavit Vahlenus salaa res est, Salvomst eodem sensu mole8iissime iuxta s0 posita. Scribendum fortasse Di me servant, salva res est, Salva mi ηt quia non peritust aptius etiam: Salvos sum quia non perit.