장음표시 사용
211쪽
ita iam quasi crates, haud secus hirm mstahant nauem turbinesumti; nam anapaesticum non magis esse quam V. 820-834 et 836-839 contra indo a v. 840 anapaesti agnoscendi esse videntur) Ritschelius identidem docuit. Parum autem placet eiusdem trochaeos restituentis mutatio circumStrent, cum aptissimum sit traditum tempus imperfectum. Videtur potius glOSSema invectum numeros pessumdedisse; scribo: ita iam quasi can f, haud secus amstabant nauem turbines uenti Adscripserat scholiasta voci glossematicae formam usitatam, quemadmodum factum esse loco nescio cuius Scriptoris nunc deperdito docet Placidi p. 8, 17 glossa arsedentes: circumsed tes. Νam quamquam ita ut dedimus exhibet nequo quidquam de codicum discrepantia in commentario critico adnotat Deuertingius, tamen sine ullo dubio restituenda est O. M uelleri ad Festum p. 21 emendatio amSedentes e circum-Sexientes, pro qua faciunt cum utriusque recenSionis Scripturae singillatim traditae glossae ari sederites, 'liber glossarum' otiam corruptius arudesedentes exhibent), tum maxime simplicissima ratio a lingua repetita. Etenim arsedentes non poterat non explicari adsidentes, sicut, quem locum in adnotatione ipse Deuertingius conserri iubet, p. 11, 9 arueniet:
V. 856. Vindicatas a Ritscholio opusculorum II p. 425 formae
quam vetus codex servavit 'nogas' novum exemplum latet in
glossa Leidensi a nobis Prodromi p. 117, 26 prolata ferro:
Ter in una Trinummo B codex mirum exhibet errorem, Symplanta et -ari scribens pro sycophanta of -ara: nimirum
Non huc facit ullo modo quod planus dicebatur pro Syco-1phanta: neque probabile meram h litterae corruptelam esse agnoscendam. Crediderim librarium scribendi genus antiquum Sycopanta et sycopantari traditum repperisse et aliquo modo ad ipsi notas earundemque paene litterarum voces plo tu ot
212쪽
plantari accomii dasse. Similiter, ut alia mittam, non raro in Truculento Pronesium nomen vetustam ορθογραφίαν SerVRVit. Ceterum formae re vera Plautinae sunt set copanta et mcopantari.
V. 1022. Dudum male me habebat ut ab arte Plautina abhorrens hoc versus 1022 principium: colli crepidae cruricrepidae;
neque enim poeta tam egenus vocabulorum formator, ut crepidiae bis posuisse censendus sit. Non contigerat tamen ut in emendationem inciderem omni ex parte probabilem. Iam eadem qua ego ratione ductus Spengelius bene perspexit strepidae restituendum eSse, vocem cum alibi Amphitruonis v. 1061: strepitus crinitus) cum creFitus coniunctam, tum ob litterarum similitudinem commendabilem. Unde illo scripsit in prima certe compositi parte convenienter librorum inemoriae: octili strepidae cruricrepidae. Contra ego persuasum habeo in stre dae exiisse alterum potius compositum, cuius in eodicibus haec forma: cruritore de. Ubi non neglegenda est supervacanea ut videturi littera. Quicunque enim libros manu scriptos bene novit, concedat necesse est nullam paene mutationem esse, si quis
cruri direpidae' eliciat e cruri ierepidas ). Quod autem ad prius illud oculicrepide attinet, Schoellius M) quamquam recto ostendit non ferri posse Spengelianum ad oculos crebris plagis SOnantes spectans, tamen non mihi probavit omissilippi suum. Lippitudo enim morbus alienus videtur esse ab hoc loco, ubi de rapacitate ac nequitia illorum frugi hominum' agitur. Iam si re vera ibi respicitur ad plagipatidas, simplicissime deleta prima o litterula scripseris: culicrepidae, cruristrepidae,
unde evadere vides prorsus consonantes voces compositas; si potius ad vinctorum furunculorum collare ne catenas, quo
etiam ferritemi referunt, non habeo quod Beckeri emendationi colli epidae praeStet. V. 1036.
Stasimus de aetatis corruptione praeter alia haec Secum conqueritur: Strenuos ν aeterire mω e sit, quae verba non Siuna
213쪽
eSSe Versus docet. Inseruerunt nunc Scaliger et Guyetus vel iam Hermannus), mutarunt aut strenuoS in strenuiores Belgius), aut praeterire in Waetervidere Spengelius), quarum coniecturarum ultima linguae usu refutatur, priores autem non sunt evidentes. Accedit quod, qui mino vel iam addit, plane delet συμμετριαν inter potore Mnorem pro flagitio more sit morem snprobum et strenuos Waeterire more sit nequam quidem intercedentem. Iterandae sunt post strentios extremae duae litterae in hunc modum: Strenuo Sos pinainterire more si n nequcim quidem. Strenuosus dicebant et Strenuu' sicut obnoriosus et obnoxius, subdolosus' ') et subdolus, aliaque id genus similia. Cf. glossam codicis Ampioniani p. 375b 136: strenuosissimus: fortissim . CAPUT VI. Critica et exegetica ad varias Plauti fabulas spectantia. Casinae prologi v. 18 sqq.: Ea tempestate flos poetariam fuit, Qui ni inc abierunt hinc in communem locum, Sed tamen absentes prosunt praesentibus. Versum qui non versua est vulgata effecit transponendo: Sed absentes tamen prosunt pramentibus, addidit et voculam ante prαααntibus Gepportus. Quid si prologi scriptor posuit quod in posterioris aetatis lingua vulgari usu venit, ν odeesse pro ν odesse 2 optime fluit versus talis: sed tamen absentre pro de sunt praesentitus. Tamen illud praemissum sicut graece verti potest: ομως καὶ αποντες λυσιτελουσι τοῖς παρουσιν. Ceterum aut fallor aut ad ipsum hunc Versum olim adscripta fuit glossa, cuius notitiam imprimis a a' glossario debemus. Tradi autem solet ita foro: ab ante S: mortui, quos Graeci aliquiarites appellant, ubi lemma
45) Subdolosus r tutua in abavus' glossarum utriuque recensione exstat. Quamquam forsitan lateat sutellosus τ tutus. 46ὶ De eo vide Prodromum P. 138 sqq.
214쪽
scribo absentes et paeuultimam tuterpretamenti vocem ἀποβάντες. Plena glossae memoria haec est: absente S : mo tui, quos Get aeci αποβάντες appellant
cod. Casinensis 40l sabantes mortui s erasaJ q. streri aliuantes); cod. Vaticanus 1471 abantes . . streri aliqrιante ; cod. Vossianus Oct. 24 abantes . . aliiquantes); cod. Vindobonensis 2404 abantes . . streei adibantes); cod. Vaticanus 1469 f. 1yb abantes . . qa greta elibantes); cod. Casinensis 218 abantes . . greci elibantes . Caput glossae servavit Sangallensia 912 p. 4: abantes et mortui.
Ibidem v. 32: .... Desphilusi Hanc graece scripsit, postid rursum denuo Latine Plautus cum latranti nomine. Interpretum de hoc loco nugas Pauli Festus p. 231 refutat, sicut Lambinus vidit: quo de cf. Ritschelium Parergoup. 202 sq. Glossariis quoque uti potest, si quis scire cupiat quale fuerint canum genus plauti. Illinc petita haec mihi
praesto sunt: plagulus: βαρυωτος Philoxenus p. 162, 44. plautus : la)ιguidis auribus: vel nomen auctoris
abavus' glossae ampliores: languidus codd., plaustus Reginensis lat. 310. Segregandum videtur vel nomen auctoris, quae est singularis glossa similis illi frequentissime traditae: Lucretius r
plautus: αuribus magnis, gracili corpore
gloss. Isidori p. 692, 17 plautos, magnis om.); cod. ΑmΡlο-nianus y p. 363b 339 plautis et auribus maris et plutus et gracili corpore ut duae glossae); cod. Leidensis 67 E f. 47 b plausuus; s. c. Om. . Vaticunt 3321 f. 113ν glossa patus: auribus magnis u ceruices magnis ceruice Casin. 439 hanc videtur suadere emendationem: plautus et auriibus magnis, cervice gracili.
V. 75 vetus pingatus exhibet sicut in inscriptionibus habes ingnominia similiaquo; v. 71 alio pro aio: ut Scribendum sit alio.
Unde auscultare possis, quom ego illam Osculer Conicio Plautum scripsisse unde atis cultare pomis, quom ego illam alisculer. Similiter lusit paulo ante v. 37 sqq.:
215쪽
204 Ut postilena possit eae te fimri. l Post autem nisi . . ederis laut quasi lumbri s terram: quod te poStulas . .
Τristem astare aspicio: blande haec mihi mala res appellandast. mala res non dicebant comici, sed mala mers. Cf. Cistellariae IV, 2, 61: mala mers, ema, haec et callida est; Persae v. 238: mers tu mala es; Casinae III, 6, 22: noui ego illos
Recessim cedam ad parietem: imitabor nepam cedam eiusdem cum recessim radicis eo minus tolerari potest, quod v. 10 denuo habes: . . eaxuli latus cedit hic mastissis. Neque tamen Palatinorum recensionem putaverim redire ad recessim dabo me, quod Ι'auli Festus p. 14 exhibet, sed vetustam vocem oblitteratam esse: recessim betam ad pariet . . Ceterum nefa Vocabulum ceteroqui non nimis Vulgare admodum frequentatur in glossariis, unde seligo aa glossarum corruptam hanc: cancer : nomine est serpentis nequct. Sic Ca- sinensis 401, cui ex parte tantum succurrit Vaticanus 147 1ε, in quo nomen. Scribo cancer et nomen ret Serpentis, nepa.
Vin lingulacas γ Quid opust, quando uxor domist Ea lingulacast nobis: nam nunquam tacet. Lingulacas appellabant Festo teste et pisces et argutatrices mulieres. Eice versum 62, grammatici procul dubio additamentum, quo pessum datur loci lepida brevitas.
Quid me amare refert, nisi sim doctus dicax uiuus In hac veteris codicis scriptura - neque enim uiuos exhibet - , unde alii alia elicuerunt, mihi die uius latere videtur, quo adiectivo Plautus usus est Asinariae v. 511. Lacunatautem quo modo explenda sit dubito: cogitavi de doctus eatus dimouius vel simplicius de doctus ac dicaculus.
Postquam ea adoleuit ad eam aetatem, iis uiris Placero pOSSet . . . Hiatum qui removeam nescio, si displicebit aetatulam pro aetatem scriptum.
216쪽
Qui amat tamen hercle si esurit, nullum esurit nullus scripsit Geppertus cum Do usa, ne hilum Boxhornius. Nihil mutandum. Ad hunc vel similem locum spectat Placidi in libro glossarum' scholium a Deuertingio in pro- grammate gymnasii Ludovicensis a. 1875 6 p. 26 evulgatum et nulli m: ν Ο nee im emendatum. At cum in codicibus tradatur nullum pronicit, corrigendum est potius nullum: ν o nihil'.
Αulas pervortunt, Ignem restinguont aqua Praestat orthographia, quam servavit glossa fortasse huic loco olim adscripta: llas: quas oti dioimus
Properate: cenam iam esse coctam oportuit Extremam versus vocem vetus codex mutilatam sxhibolono. Non satis perspicitur primo obtutu, quid sibi voluerit manus 2., superscribens ici Gundant id est abundantis: Cogitavit autem, opinor, de opipare adverbio, cui hic non
Propter operam illius hirqui 1mprobi sidentuli Alterum hiatum priore otiam minus tolerabilem ita quispiam removerit, ut edentatuli scribat: cf. huius tabulae versum IV, 4, 28 a Studemundo e palimpsesto emendatum: Quin mus er go8 Ι, bcule belliatulas.
. . Operium UXOris polliceor foras, Quasi catillatum. Huc refero permiri interpretamenti glossam nisi in glossario Salomonis quod vocatur nusquam a me repertam: catillatum :medicamentum aequisitum. Spero approbatum iri hanc eius medelam: catillatum : n idicarum, aequisitum. Poenuli prologi v. 5 sqq. ed. Gepp.:
217쪽
Exsurge praeco: fac populo audientiam. Iamdlidum exspecto, si tuom officilim scias: EXerce uocem, quam per uiuisque et uales, Nam nisi clamabis, tacitum te. obrepet fames. In septimo mira a Gepperto profectum, colis codices exhibent. Conicio egerce uocem, quum per uiuisque ei cluis. Octavus autem, qui est Verborum quae praecedunt uoce=n quam pm uiuis interpretamentum, eiciendus.
Ibidem v. 14: Qui non odistis, saturi fite fabulis. Lusus est vocabulorum subulae et fabulae.
Nam quae lauta est, nisi perculta est, meo quidem animo quasi inquinata est. Sic Geppertus, cum codd. iniusta vel iniusta pro inquinata exhibeant. Ego qua si deleo et sic corrigo: Num quae laut hnisi pror uadi, meo quidem animo in lutast. Infra eiusdem scaenae V. 103 inlutis in B est.
Non pudet puellam amplexaret baiolum in media uia In decurtati scriptura baliolum latet baliolum. Ceterum baiol-, non baiul- glossae nostrae mere latinae omnes: baiolus: gerolus, portator
cod. Leidensis 67Fy s. 10 a. Huius pars ait:
uberior abavus' glossarum memoria, vel ut Vossianus Fol. 82 et Christinensis 3 12.
cod. Leidensis 67 Ε f. 10 a. De portitor forma plura e glossariis alibi.
baiolator: sortiator, laborator
cod. Ampionianus' p. 279a 13: a fragmento Deycksiano abest. Translata sest haec glossa e Cyrillo' p. 409, 11: βαστακτής :baiolator.
Lubet γ ita dico. n ligula, i in malam erucem Huc refero glossam ineditam:
218쪽
incorruptam servavit ex meis fontibus solus cod. Casinensis 439 ubi licula. Arguta corruptela se insinuavit in codd. Vaticanum 1469 f. 37 a; Casinensem 218; Sangallensem 912 p. 154.
Quid nihic supina si1rsum in caelum conspicis 2 Pro sursum in veteris codicis m. 1 scripsit sus iam, unde susulam offecit m. 2. Illud autem non ad sust m in redire mihi videtur - sicut Ritschelio Protegomenon p. CIV - , sed potius ad stim in. Formam autem quae est susu vindico inscriptionum et glossariorum memoria. Illarum enim ex numero sententia Minuciorum suso uo= sum exhibet idemque prorsus
mso Cyrilli' ossarium p. 381, 48: ανω: SuSO, Sm a, Set Fer. Servavit suso etiam lingua italica: abundant exempla velut in Sacellottii 'novellis'. Sus' habes in Stephani excerptis graecO- latinis p. 344, 47: Susu: ανω, cuius glossae Scriptura eo minuS dubitabilis, quod nihil mutata apud Philoxenum p. 209, 2 redit. Similem formam rursu pro rursum, quam Τruculenti V, 73 vetus testatur, noli abolere. - De extrusa in Susu littera r nota res est: illud autem addiderim ut minus notum, quod Frontinus in libsillo do aquis urbis Romae' scripto nullis usus est nisir litterula carentibus formis. Habes sane in Buecheleri
editione praeter deaetrosus I, 7 p. 6, 7; I, 8 p. 7, 1) et sinistrosus I, 14 p. 9, 22) etiam deaetrorsus I, 9 p. 7, 6; I, II p. 8, 30) et sinistro= sus I, 5 p. 3, 20; ibidem p. 4, 7; I, 7
p. 6, 9): sed fraudi fuit editori apographon Kellermanni, cuius lectionum in adnotatione critica prolatarum paene tertiam partem salsam esse codice Casinensi 361 denuo collato cognovi. Nusquam autem ut dixi ille non exhibet -osus: ut I, 5 p. 4, 7, ubi mutilata Voce scriptum Sinistro, sine ullo dubio supplendum sit sinistrosus. Ad has res quoniam perventum est, adiungo locum Appuleii Metamorphoseon VI, 5 p. 42, 14 Psyches et Cupidinis od. Iahn.), ubi Psyche haec conqueritur: quorsum itaque tantis laqueis inclusa vestigium porrissam'. Pro quorSum, quam formam Mercerus restituit,
Florontino duce subi quosum) restitue quomm. ΙΙ, 3, 59 scribe ego de io a=n tibi, cum m. 1 in ipso contextu exhibeat deiciam, in margine autem m. 2 adnotaverit:
219쪽
- 208 - al. dica'. Item ad orthographiam pertinet, quod IV, 1, 5e quoenq) mei Sciam non conquiniscam, sed conqueniscam elicio.
. . neque quicquam meliust mihi, Ut op1nor, quam ex me ut linam faciam litteram Longam, meum laqueo collum quando ObStrInXero. Molestum idemque perplexae verborum collocationis additamentum est meum laqueo collum quando obstrinae 3 o et sat miro dictum illud unam. Corrigo: . . neque quicquam metitist mihi, Ut opsnor, quam ex me ut longam faciam lateram.
IIomo ad praetorem deplorabundus uenit: Insit ibi postulare, ploran S, eiulanS . . Offendit me bis positum plorandi verbum neque ullus dubito quin Plautus ita non scripserit. Plor ans autem, quod habeSin altero Versu, pipans vocabuli sive glossema sive corruptela est. Pisare verbum exstitisse docet substantivum sipatio, cuius apud Festum Pauli mentio fit in hunc modum p. 212, 9: sipatio : clamor plorantis lingua Osco m. Multo autem etiam luculentiorem eiusdem notitiam glossariis debemus. Usu nempe veniebat de certarum avium clamore, unde tranS- ferebatur ad acerbam vociferationem. Pipant' accipiter, columba, PasSer: pisiunculus: accipiter, acceFtor
ubiuvus' glossarum utraque memoria: cod. Christinensis 3 10; eod. Vossianua Fol. 82; glossae Isidori' p. 689, 5b; cod. Lei- densis 67F' piunculus); gloss. Hildebrandi p. 241 b 233. CLOAbernum p. 472 a: sipiuncula: accipiter, a pipiando pipturi laaecipitur cod. .
Osbernus p. 483b. Voces variae animantium': pipant pulli.
pisat: conuiciatur, quiritat ut passer
sic scribendam duco Sangallensis 912 p. 218 glossam piparuiciati stritat passer. Cf. glossam infra excitatam quiritare et sipetuare. De queritare' forma V. Prodromum p. 316. Latiore sensu usurpatum esse verbum discimus ex glossiΗ: pisant: resonant cod. Ampionianus y p. 362 b 248.
220쪽
hoc modo emendavi glossam uberioris abavus' memorias quiritare et populare velut in glossario post Salomonis toxicon adiecto et in Christinensi 310 traditam, cum in Vossiano Fol. 82 lacuna sit , quam Prodromi p. 317 nondum expediveram. Pipulare in populare corruptum haud aliter atque pisulo in populo in Plauti Palatinis Aulul. III, 2, 32 et Militis II, 6, 101 584). Ordinem verborum mutavi convenienter eis, quae disputavi l. s. s. p. 94 sq. Pipulare a pipulo derivatum est sicut sibilare a sibilo. sis utare: reSonare glossae 'Isidori' p. 692, 29 pipilare); Osbemus p. 483b p. lare). Non nego resonare habere quod offendat.
p. ilat : κορυζια Philoxenus p. 161, 50: pisitat. Nihil vides hucusque erutum esse o glossariis, quod faciat ad comprobandum nostrum pisans, ut plora=M glossemate eXplosum. Sed restant: sipulo et conuicio, si oratu
fontes huius glossae V. Prodromi p. 260. pisatio '. clamor plorantis cod. Vaticanus 3321 f. 118y pipado . . putante .
Quamquam habes iam sipare verbum larga testimoniorum copia illustratum, tamen dubitaveris fortasse, num probo scriptori tribui possit, eum pro eius fontium natura videatur esse Vulgaris tantum sermonis. At usus est eodem de plorantis hominis voco Lucilius in inedito saturarum fragmento, quod una cum aliis publici iuris faciemus alibi. Ad eius scholium apparebit redire ultimam e glossis modo prolatis itemque Festi supra excitatam.
Condigne etiam meus med intus gallus gallinaceus, Qu1 erat anui peculiaris, perdidit penissume. Ubi erat haec defossa, occepit ibi scalpurire ungulis
De dubia versus 8 scriptura nunc non ago, hoc unum addo praeter scalptia ire - dummodo sanum sit - gallos, qui unguiculis terram radunt, latine dici scarpinare, glossa latino-anglosaxonica codicis Ampioniani' p. 375 a 98 teste: sear sinat: seripit ham, cuius formam mere latinam nondum repperi. Marsin e a Scaruemre, sicut bovinare a b ere, co-