장음표시 사용
201쪽
Fab. Vers. : Studemundus: Codices:
fine Ιdem DS peperissemitonstricem
hunc cruciant que huc me esSe qgra Dei, ut videtur, esset ante Υ . sciens Ploci beuicinam adiutare
havit librarius in Bhic uel hio Bhino Deruciant quae Bhuc Ba, huc Camerarii man. me eSSe qgra, . fori Se Dc adii,
Sciens eae friens Da puer plocibe Dalucina Badiutare vel adultare BIFost v. 28 atramento nigro scriptus hie sequitur in B sera e Statopimones. Fronetium Astaphium. secunda ab initio littera m. Iez a , quibus tribus nominibus patet olim accurate stibscripta
CILLA , quae a Dieator ita addidit, ut Astaphium iusto magis Sinistrosum sositum sit
discriminamio inservire videtur Α nota personae ante peperit sim aversum De
202쪽
Fab. vers. : Studemundus: Codices:
II, 6, 27 29313241434754566165quium Inter
gratulari reliquideabse abisti, tili. liti. i forta e
Inter Da eae Iniet gratulari Da eae glatulari reliquid, Irima I. Da eae leabse abisti
tuas eae tuis Baextinexit Ba eae extinctii pro lartia in savium littUri Isbrarius p scripturus erat pro cedo tabrarius tedo scripturus emat
tenet ibi Da eae tonet ibi Eo quide B
36 Pro certo negari potest illam litteram correctam esse. praudi fuit membrana hoc loco peraspera et trita. 87 Nemps in D etiam minuscula u littera in principio atque etiam in mediis vocabulis) frequenter v scribitur.
203쪽
II, 7, 27 a 33353848575862648, 211 III, 1 tit.
Studomundus: haut haut hominum Adque adiectaculem holerum Periodies SeeSCodices:
'ostium siri Da ante ostium caput h mel b litterae, ut lubrarius hostium videatur scriptumis fuisse rurier item De, ruri erilem Dd, rurier item Darurier item Daincipera D incipera Da, incipe ra Ddutpnestinis D Vpnestinis D nihila anne ante nihil illi anne sae erὰ Da, ut afras., nihil anne sareat librarium vocis anne, quam post ras. Da Uatio rim distinctam se isturus m at, a littera deleta ferSonae spatium eaehibuisse 30 moa mea mea B
38 Becentior est manus a Dc diversa, quae inde a III, I, 4 usque ad III, 2, 8 non nulla mutavit. 39) Disertis verbis in commentario critico dicendum erat titulum qui apud Spengelium trunc versum excipit STRABAX. ASΤΑΡΙΙΙVM. a libris abesse. Idem cadit in DINIARCHVS ante IV, 2, 45 additum.
204쪽
Fab. vers. : Studemundus: Codices:
10 speculabor liti. em corr. Da 2, 7 a quaquam 12 nouuS14 nouistin tum nouistin tum
28 uirtute uirtute 40 Expperiri 49 quadrupUS 58 ancillas 59 ancillam 3 fit. SENEO ANCILLE, II ADO
nunciam, ε e corr. Da: videtur
nunciam Scriptum fuisse speculabor, e G p, Daquequam, e eae a Ba, non manu Camerarii, tit vid. nouus vel noui. D nouistiniun Bnouistin tun DHiabet B, sed ut fortasse i Badeleta et a eae o facta Sit: Scripsemat igitur librarius Hic ante habet Lamentando, altera n in raS., Dout vid.
qua Bqua D dedi, altera d ea: i, DauirtutU BuirtutU DExpperiri, priore p fort. deleta, Da quadruplis Bancillas eae ancinas Da ancillam Da, Ni videatur prius aliam litum am incohasse
uincis DEleem vel, quod minus probabile, Eleem D
205쪽
ductiste catura rogo materduas mortuus Sum torpeo modostrari in si aquam obnoxium
mortuus illi illi Sum I sv in sine
Probus, caudida p litterae praeter modum
Callicles De eae Callicles sattines Da, sed n Bb punctis et De lineola deletu Ru Btupueru DD eodieis folio 305 quae continen-
pI inscia , manu I. in raSura Sunt, erasique fabulae v. IV,
ecastor'. Quos cum L 306' emhibeat, apparet i rarium errore duas archetypi paginas omisisse erroremque non ν sis animam τρrtisse, quam intemram pastinam Smississet. Veratim folii 3M qτ0 imum Dumum, tibi f. 306 Do titulum adiecit, scriptura
Fere conSerifunctum est 40ὶ pro sic scribi solet: videtur librarius coepisse scribere notam, continuasse plenam sJllabam.
206쪽
facta DT 8 sed 79 pungit D ante Υ ., pugit post raS. 4, 1 uinob quamquam peneS
33 etiam se hodie 36 alia V, 9 priusquam, r e
uno B quaqua penes quaquam penes, priore quamquam penes linea
CAPUT V. Symbolae criticae in Trinummum collatae. Argumenti V. 1.Librorum memoria thensaurum asstrusum aliens 1 regre Charmides eum ob hiatum non sit ferenda, aut vocem intercidisse coniecerunt: velut Ritschelius clam sidque Flecheisenus et Brixius in contextum receperunt , Hermamus Suum, Muellerus auri; aut aliens mutandum duxerunt: velut Fleckeisonus in abitetmin. Hanc, non illam, emendandi viam ego secutus duce Veteris codicis scriptura abe emvero' e una litterula addita versum sic conformaverim: thensaurum πStrN- sum abetens pereme Charmi S. Imitatur enim argumentorum scriptor Ρlauti non solum universum loquendi genus cuius
207쪽
rei exempla proferre non Olius), sed etiam antiquas voces et formas, velut urg. Capt. 5 ibus, Men. 2 -rrupto, Pseud. 4
Fabulae v. 23. Ambrosianus cum Cornificii et Ciceronis testimoniis
conSentiens primum veraum amisum castigare ob meritam
n iam exhibet, cum Palatini post memitam inserant non mala. Quod additamentum Scribendum est non malam, undeo vadit scholion Plautinum hoc: mmitam: non malam. Quiculique adiecit, recte intellexit vocabulum noziam , quod est idem sero atque nostrum 'Hescholhenheir, et mala Noaeis eleganter dixit haud aliter atque usu venit locutio mala fratis. V. 32. V. 28 sqq. in utraque recensione fere tales sunt: Nam hic nimium morbus mores inuas1t bonos: Ita plerique omnis iam sunt intermortui. Sed dum illi aegrotant, interim mores mali 30 Quasi herba inrigua Aiiccreuere uberrume: Neque quicquam hic uile mine est nisi mores mali.
Admodum mihi displicet versus 32 proximos duos, qui comparatione sententiam bene eXprimunt, male interrumpens, nec placet exitus mores mali post unius versus intervallum sine ration2 repetitus. Semel monitus concedes eum molestum glossema esse versuum 30-33, antequam in metrum cogeretur talo: nihil nune vile est nisi mores mali. Nulla enim frequentiora sunt neque ulla certius deteguntur interpretamenta, quam quae spectant ad comparationes, vel ut planius dicam ad sententias per imaginem prolatas. Velut os ipsius Trinummi interpolationem v. 1004 sq.: Numquam edepol temere tinnit tintinnabulum, Nisi qui illud tractat aut mouet, multimat tacet.J V. 100. τε Fili eri Fidum vocem Plautinam et απαξ ει ρημενην recte adnotat Brixius translatam esse ex adiectivo graeco quod est αἰσχροκερδής. Idem autem alii simplicius reddi-
208쪽
terimi turpilucris; c 'γrilli quod vocatur glossarium p. 369, 48: Hσχροκερδής: turpilucris.
V. 114. Potest quidem tolerari veraus et mn suam omnem et
illum corrumptum filium, sed quid impedit quominus levi
transpositione multo suaviorem reddamus hoc modo: et rem Suam Omn m et corrumptum illum filium Z
V. 162. Pro oreepisti in B habes omisisti, haud aliter ablue in eodem libro v. 902 aeeipisti, v. 194 RECIPIΤ in Casinae III, 5, 54 in B adimit. Nempe in praesenti tempore e in I mutatam exhibet linguae latinae forma tralaticia,
VetuSta autem et vulguris conServant e vocalem: cf. formas
accepit, iniecit, Sim. Contra in perfecto e tenaciter utitur illa, vulgaris autem num etiam antiqua γ) hic quoque i substituit. V. 230 et 962. Non raro in codicibus siet forma exstat, ubi monosyllabam potius quae est sit locum habere motrum docet. Velut v. 230 anuisin me an rci opsegui potius par sit Palatini non Ambrosianus) siet exhibent: idemque eidem v. 962 quoi si capitis rossiet, nummum numquam credam plumistum, ubi palimpsestus non servatus est, sit autem Guyetus et Reigius dudum emendaverunt. Similiter comparatus est Casinae v. II, 8, 78: siet queci paratum, quoi paratum non m at. Cum his tum aliis eiusdem generis locis disyllaba deberi mihi videntur antiquae Orthographiae seit, quam ubicunque traditum in libris siet pro sit versum turbat restituendam esse duco. Ceterum aliter Obscuratum est illud scribendi genus v. 521, ubi sciris Pal tinorum siris Α) hau dubie natum e seiris. V. 432. Hiatum qui est in versu tempust admundi. n estne hic
Philto qui adumetit' non nego excusari posse perSOI Re mu tatione, sed fortasse hic quoque sicut sescentis locis invectus est verborum corruptela. Quod qui statuit, aut cum Camerario necesse est copulam transponat: mmpus adeundi est.
209쪽
eSine, aut - de quo ego cogitaverim - rarum vocabulum glossemate expulsum sic restituat: temptist adbitendi. nestne his Philto qui ci enit8. V. 538.
Contra certum loquendi usum pugnat Ambrosianae recensionis Versus magis apage dicas, si omnia a me audiueris, cum audire eiusque Synonyma apud Plautum G, non a praepositionem adsciscant. Qua de ratione Κampmannusa in eae mutavit: idque sat audacule a litterarum similitudino. Videtur hoc Spengelius sensisse, qui levissima mutatione aime fecit ex ame. At utrique emendandi modo praeserendum puto eum, unde nihil omnino additamenti ad audiueris accedat. Nam facile verbis eae me. multo autem facilius
etiam ante caremus. Itaque a Palatinis profectus qui a omittuntgy) et e litteram in d mutans scribo magis asasse dicas, si omnia indaudiveris. V. 692. Ultimae versus 692 vocis duplicem ex ipsa antiquitate traditam habemus scripturam: famigmratio et famisim alio. Illum formam Palatini, qui v. 692-694 post v. 704 iterant, posteriore loco et Nonius, hanc soli BCD priore testantur. Famiferatio autem in editione recepit Camerarius idemque probaverunt Dousa et Berghius, quod contra Brixius in secunda quoque famigeratio praetulit. Quod cum ita sit non dubitari posse moneo, quin exquisitius illud famiferatio ab ipso Plauto
sit profectum. Formi-Drare enim, unde formatum est fami- fe ratio, eandem sequitur quam voci--rare et rNmi-ferare cf. Amphitruonis apud Nonium p. 177 ed. Quich. versum II, 2, 46: quamque adeo cives Thebani uero rumiferant f obam) analogiam. V. 790. Ηiatum qui est in versu paterni signum nosser etiam tu taces 8 dudum removit Camerarius in contractae locum
41 D1 B habes omni a me audiueris eodemque redit C et D libro
42ὶ es. Ritschelium ' praefationis p. LXIV.
210쪽
plenam substituens formam nouisse. Eandem adicio in Ursiniani ante correctionem scriptura latere. Namque no=uia ex more librariorum breviatum pro noneme, quod nouisse eSSe patet.
V. 792. Palatinorum versum illum quem lintuit perdidit alium post fecit novom singulari numerorum asperitate laborantem sublato glossemate quod est alium post ego quoque cum Reigio Ritschelioque subisvo, sed hiatum post quem etiam alio atqus Ritschelio videtur modo removeri posse Statuo. Aut enim in ipso principio duae litterae interciderunt, unde evaserit haec scriptura: anellum quem hafuit perdidit, feeit novom, aut - si displiceat perfectum haluit - duarum quas
secuntur formarum exitus eam quae praecedit corruperunt, ut
illium quem habuerat perdidit, fecit novom scribendum sit. V. 802. Graviter corruptum puto versum quid nunc stas' quin tu hinc amoties et te moues 8, neque te vocula post hinc inserta sic cum Hermanno scribi solet) emendationem ullo modo ad finem perductam esse. Namque ut mittam perimpeditum et molestum dicendi genus quin te amolim et te moum', nonno illud offendit quod paullo ante ipsum amove M verbum usu venerat γ Nec displicebit, opinor, Si quis medelam excogitaverit, unde redundabit quo asemi, deprome inde v. 803)referri possit. Gravem corruptelam gravi mutations sic corrigo: quin tu hinc Ed thensaurtim te moues'. V. 820. Brantii emendationem salipotenti a Ritschelio nuper demio vindicatam cum librorum scriptura falsipotenti ita fortasse quispiam conciliaverit, ut antiquam formam sampotenti resti- . tuat. Non diversa est veteris codicis in v. 1173 corruptela
miseri nisi pro miserumst, nec opus commemorare aur ea et
similia. V. 835. In sat poetica periculorum quae subterfugerit Charmides descriptione libri exhibent versum qui non versua est hunc: