Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

발행: 1781년

분량: 389페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

ismum est neeessarius. Editus in Iueem verismis plantae foliis pastitur quoad maturescat. Tum solliculum sub terra ad plantae ipsius

truncum contexit, ex quo musca exit non

binis, sed quatuor plerumque praedita alis.& dolieatae ae mundae adeo naturae, ut non liguriat, sicuti ceterae muscae , sed hortos silvasque peragrans api sinulis purpureis nutriatur floribus. His aliisque rebus de na tura & motibus hujusce muscae, aliorumque insectorum diligenter expositis , considerat quaedam monstra & prodigia, & quamvis ut physicus acutus M sapiens saepe ratio anam reddat , cur quodlibet factum sit, qu liis tamen periculum est ne aut falsum , aut incognitum assentiatur, ac praecipitet, si temere processerit, cohibet omnem assensionem suam . Νeque in aliis modo, sed in se quo que spectator suit rerum mirabilium. Nam anno MDCCVi sacta solis desectione, ipio aliique qui ex morbo minime convaluerant, nemores Εκ languores eorporis passi sunt i solitos . cujus rei ex historiae monumentis a da profert exempla ; neque ignotasse vide inr Baeonum quoque a Verulamio quoties

52쪽

Illa potiora putantur , quae ad anguillarum ova & ortum spectant . Quaesierat ex eis Bernardus Trevisanius num ne putaret post illos veteres , tot seculis , tot ingentis, tantipque studiis quaerentibus, inveniri hac de raverum aliquando posse . Μinime se mirari ait Vallisterius per tot saecula historiam naturalem vix aliquantulum processisse ad veritatis aditum , quod stiperiorum auctoritas ita excaecaverat eonsequentes philosophos , di orbaverat sensibus, quasi nulla vis esset in iis ad ea, quae oculis subjecta sunt , j dicanda. Itaque quasi iratus increpat arro .gantiam & stultitiam eorum , qui se scir. aliquid putant, quod moverint sententias quoinrumdam auctorum, quos probant , & tan quam Deos venerantur , quanquam , tantis offusis tenebris, na scintillam quidem ullam ad aspiciendum reliquerunt. Et merito & jure commovebatur, eum de pr creatione an.

suillarum , de quibus scribendum susceperat, Dee Veras, nee verisimiles res vel sapientiΩsmi homines protulissent. Horum omnium

opiniones .ille narrat, di in quibusdam cou- s

53쪽

iutandis leporem magis & jocos , quam ac men adhibere debuit. Νon desuere enim qui ex Iove genitas easdem fuisse assirmarenti adeo verum est nihil tam absurdum excogitari posse , quod non dicatur ab aliquo phis Iosophorum. Dia quaesivit Vallisnerius. quo

nam procrearentur modo anguillao, ac ta

dem invenit easdem ova parere in salsis a 4 quis, neque ad earum genuS pertinere . quanquam nonnullam cum ipsis habeant si militudinem , vermes, qui in earumdem ventriculis & intestinis interdum reperiuntuzὶ quod Redius quoque S. Levenoechius ante 3nimaiserterunt. Fors tulit ut in manus ejus perveniret Anguilla ovis gravida, quod cum frustra Redius aliique quaesiissent, gi riari potuit explorato a se perceptum & comgnitum primo fuisse, eas ita ovipararum bestiarum numero reponendas. . Minime in V Iitate crimen arrogantiae extimescebat Vatinlisnerius , cum assirmaret sibi permulta suppetere aut ad augenda, aut ad emendanda, ut ad confirmanda scripta Rodii, quod nemo unquam tam lynceus fuerit , ut in hia:

studiis omnia viderit . . quodque satatam

54쪽

vALLIS NERI Us naecidit, ut cum omnia seceris , diligentis meque circumspexeris, existat aliquid , quod verisimile videatur, & absit longissime a vero. Suum tamen gradum Sc honorem h mini sapientissimo reddebat, cum pruden tia ες lingua principem , Sc veluti modicinae Parentem praedicaret. Suspicabatur Ves p tius intelligebat ille scorpiones soramina insculeo habere , per quast foras Venenum emittant; sed cum hujusce rei rationem non satis explicatam attulisset, de ea adhuc ambigi viactatur veli intqr peritissimos. Id ut

osset Marium atquo perspicuum Vallisnetii

tandem diligentia obtinuit , quanquam in eo errasse putatur, quod tria iis foramina tribuerituum duo t/ntummodo ad latera posita eosdem habero constet, I . Elabora vis etiam ut insignem faceret naturam illo rum vermium, qui navibus adhaerent brumas nos Itali dicimus do quibus no

jera P. sa. Quae protulerIt Bernardus Antonius Ghedisu us ad eonfirmandam Valliseerii sententiam Iagi possunt in I. voI. commentariorum Bononiensis Ac dem. Instituet

55쪽

ANTONI Ustilorum partibus animadvertentis diligentinsimus fuit, rationemque docuit, qua na

cleri cavere ab iis faeile possent. Post haee de variis locustis, & praesertim de arane Deusta c sic enim nominat ipsam, quod ei sit eum araneis quaedam similitudo pluribus disseruit. Hanc Tureae consecrasse viden tur, quod adeuntibus ad Meccam anterior,hus cruribus viam commonstiare putent, cujus

erroris originem facile Vallisnarius invenire potuit. Exposuit etiam quodnam esset Ioc sarum genus , quibus ad cibum usus suisso dicitur Ioannes Baptista eo tempore, quo de serta incoluit, quod quidem consentaneum erat eum iis littoris, quas ab Hyacinto Cestonio accepit , & in vulgus emisit ad confutandam sententiam eoTum , qui loeustarum nomine genus herbae quoddam designari arbitrabantur. Docere quoque nos voluit, quo

modo nonnulla insecta se se in dura corpora insinuent, iisque implicentur; ti miraba tur illa egregie imposuisse homini acutis. fimo Redio , qui in anima plantarum eadem generandi vim inesse arbitrabatur . Ad haecinqvis exῖerinenti. comprobare voluit veriἀtatem

56쪽

latem dogmatis Belliniani de ingressu aerIsha ova a & quamvis perpauca definiret ad vommune judicium , popularemque intellige

tiam accommodata , cavebat tamen ne cui obtrectatorum videretur nimium pertinaciter

Aristoteli insensus, quo molliores ad capienda praecepta animos legentium essiceret. Et quoniam hoc scientiae genus latissime patere , & quamplurimis prodesse intelligebat, nu lum recusabat laborem ad illud provehe dum ; 8c agros & montes peragrans, mod6se in silvas abstrudebat densas atque aspexas , modo semicapro similis 'praecelsas ab tingebat rupes, modo terrae ingrediebatui

eavernas rariora invisendi & colligendi eaun se . Descriptio, quam feeit, itinerum , quae per cisalpinam Galliam & Etruriam habuit,

rerumque a se observatarum, saetis quidem 'deelarat fuisse illum speculatorem venat remque insignem naturae. Nequa est dubium quin eae res, quas persequimur, non mod ingenio Se ratione . sed etiam viribus plur mum valeant ad delectationem. & magnam vim habeant ad gloriam. Saepe quidem amcidit ut in his suiς itineribus magus, te quae ram. VII C

57쪽

sior thesauri esis putareturi sed cum natu. Talis historiae studiosis commonstrarςt quod a se fuerat multifariam defossum , se aurum di signa & notas locorum ostendere dicebat quibus cognitis, quilibet fibi ipse soderet i.c id quod vellet h ud magno labore ac nubis errore inveniret rat aurim artis exquo

stae recte de omnibus judicare . neque sp cie rerum decipi. ob hanet ς uitam re M'suere potuit hominem G ituri Verneyum 4 qui admirationa stupefactu rm omωRm I metissimam philosophia 44 e templandam in Proponere gloriabatur , eum de bovis cer ruci in lapidein converta scribendum susc* pirat . Pi rimis rgumenti ostondii Vadiri

xius in Miv ri bovum, ceterorumque ad malium . quae ςornibus sunt grm t , posufieri osseas concretiosea . quaa quidem bR beant quamdam cerebri similitudinem , cua tameR natur omnino ab eo fuit divariaφ . neque id raro adeo evenire, ut portanti ει prodigii simile numerari debeat. Iam illu4 rat certissimum Valliseerio . ossa , dentes ornua , ligna posse veros in lapides verti . , viscera , intestina, cerebra , carnes , se in

58쪽

VALOS NE RIV. hem, eeteraque hujusmodi fluida eorpora non item . quamvis haec interdum in lapide , qui seissilis dicitur, inclusa, & inter coagmenta ter. rei succi exarefacta inveniuntur. Sed in huis lusmodi concretionibus nonnunquam est qua dam dissicilis ad distinguendum limilitudo,

quam saepe errorem creare compertum

mnibus est. Iam videbatur sibi navata opo- Tam , quod Verneyum consutasset. Sed cum eruditissima illa Gallorum natio hoc eumulata sit vitio , ut scios scriptores tanquam Deos

veneretur , ceteros vero inopes doctrinae ab que elegantiae , aut unius e Udam operis, ut

ait Cecilius apud Ciceronem, remiges aliquos, aut bHulos ducar, huic arrogantiae obnitendum, Si tuendam ualiae dignitatem esse paravit Vallisnerius. Itaque de vermibus h mani corporis librum conscripsit , ut alteri . quem hac ipsa de ro vulgaverat Andrejus , opponeret, quemque Parisini Aeademici summum ac persectissimum esse judicaverant. Νst apparet in Vallisneriano opere nisi ingenuum. nihil nisi moderatum , pudicum de sapiens ;neque dubitabis ex eo concludere adversus Atareii, aliorumque recentiorum sententiata ,

59쪽

ANTONIUS

illorum vermium ova minime ab iis rebus :quibus alimur & vivimus , suppeditari , sed ingenerata fuisse hominibus a prima eorum origine ; vermes in ipsis nasti & enutriri; Aadeo proprios eorumdem esse, ut nihil eo minmune habeant cum aliorum corporum Vermibus , ne lumbricis quidem terrestribus ex ceptis. Αἀversari naturae legibus extraneon& alterius generis laetus probat, unde Occasionem sumpsit irridendi fabellas hujusinodi multas, quibus fidem adjungere indignum prorsus esse ait philosophi sapientia. Quaerit

Omnia diligentissime, quae ad naturam M ormam pertinent eorum vermium, qui lati .eeniae , solii, O eucurbitini vocitantur, non iudicio solum & disceptatione , sed ipsa e perientia multa ab Andrejo proIata eve tens , in quo non solum naturalis historiae, sed etiam medicinae studiosis plurimum consuluit. Videas jam apud Vallisnerium ex variis cucurbitinorum colligationibus , quae ita perpetuae Sc arctae sunt, ut alterum ab altero vix distinguas, varias eorum sormas magnitudinesque oriri, D si quem antea adduis

hilare cogebat de lati veraeims natura e

60쪽

VALLIS NERI Us 3 fossimorum hominum dissensio , post vallisinerti observationes facile fatebitur ipsum eomponi ex admirabili illa continuatione serie inque cucurbitinorum. Valliseerii liber , quἔAndreii gratiam conciliare debebat, vehementissime exulceravit, mirabanturque omnes

ingratiis, i hominis injuriam sic exultare non modo in vallisne rium ipsum , seὰ in illius etiam laudatores, ut nihil illo arrogantius ae petulantius , nihil ineptius esse videretur Hunc inultum non sivit esse Vallisnerius , Scsi quid persecutus est acrius in ea, quam pro sui defensione scriptit ad Danielem Clariricum, epistola , invitus Sc coaetiis fecisse viώderi voluit. Verens vero ne si diutius in hae disputatione perseveraret, ab animi sui leni late deduceretur, adoptavit sbi defensorem Ioannem Thomam Brinium carissimum disci pulum suum ; neque sane dissicile suit stripta multis vitiis Sc infinitis pene erroribus depra

vata consulare . Istam ipsam demonstrationem errorum Gallici scriptoris doctrinam e non mediocrem existimabis. Fuit vero renovatio quaedam Sc confirmatio sententiae Val

lisne ii liber , cui titulus: nuo νa scofferta deic

SEARCH

MENU NAVIGATION