De animi immortalitate Poema

31쪽

a. DE ANIMI IMMORTALITATE. Hic est aut nusquam quod quaerimus ; esto, sed isthaec Nullaene interea corrumpunt gaudia curae Quid mala commemorem, si quando, ut saepius, ambos Discolor Ingenium studia in contraria ducat Adde quod in trutina mores expendere justa Haud facile, ante ferit quam foedus uterque jugale: Nec si poeniteat, fas est abrumpere vinclum; Sors at clura manet ; conjecta est Alea vitae. Praeterea Natos Ecquis praestabit honesto Ingenio imbutos, pulcrique bonique tenaces Sin hac parte tuis respondent omnia votis ;Heul minime cum reris, in ipso flore juventae, Mors inopina Domus spem protinuS abripit omnem. At non haec Virtus mala parturit: immo fatemur,

Munia si peragat sua quisque fideliter, esset

Nil potius Virtutei redirent aurea jam tum Saecula ; verum isto non ViUere contigit aevo.

His animadversis, quidam primordia Mundi Bina, Deos fingunt binos; quorum alter iniquo Praeditus Ingenio, scelus omne immittit in orbem IAlter

32쪽

Dg ANi Mi IMMORTALITATE. 2s Alter opem praesens affert, medicina malorum.

Hinc Varius vitae color, hinc pravique bonique Mista seges, roseisque latens malus anguis in hortis. Siccine res ergo est confecta 3 Sed illa potestas, Quaesierim, par sit, quam Dis adscribis, an impar: Si par illa quidem, ruerent aut cuncta repente In Chaos antiquum, nihil aut potuisset oriri ;Quippe Bonum res est semper contraria Pravor Sin impar, mora nulla foret quin cederet alter Alterius vi debellatus, et omnia deinceps Deleret victor priscae vestigia litis. Aufer abhinc igitur stulta haec commenta Magorum, Et quae coenosius fert monstra biformia Nilus. Stoicus an melius 3 Nempe Hic non esse Bonorum

In numero censet, nos quae miramur inepte :Divitias, famam, quodcunque accesserit eXtra,

Pro nihilo sapiens habet; aut haec possidet Unus ;Poss1det, ignotus licet ac pauperrimus; Euge linam pulcrum sapere esti simili ratione Dolorem Haud putat esse Malum, sibi consentaneus Idem.

33쪽

Comburas igni; tradas ferroVe secandum; In cruce suffigas ; nunquam extorquebis, ut isthaec

Esse Mala agnoscat: Quidnam ergo Incommoda dicit. Quid tibi visa Valetudo 3 Quid gratia formae, Stoice ini id validae vires Sunt haec Bona, necne Non optanda quidem sunt, at sumenda ; Sophistam Quis ferat hunc, Verbis non Re diversa doccntem Quid multa 3 Externis sine rebus posse beate Vivere te speres, si nil nisi Spiritus esses

Interea quinam sis, Stoice, nosse mementos, Natus Homo es,qui mente itidemque ex corpore constat. Sin vero, acciderint quaecunque extrinsecus, isthaec

Dat Fortuna adimitque ; benigna, maligna vicissim Nunc mihi nunc alii , neque sunt quae nostra Vocemus, Ouid sapiente illo fiet, ' qui non minuS ac nos Momento dubiae fluitat mutabilis horae 3 Vim porro hanc Animi, pendent unde omnia quae Tu . Exoptanda putas, quam saepe retundere Morbus, Saepe solet delere, ut Vix vestigia restenti Ille etiam qui Consiliis, Ille Alter et armis Rem

34쪽

Rem qui restituit, cum spes haud ulla, Britannam, Testantur quantum Virtus, Sapientia quantum Possit, et Ingenii quam sit flos ipse caducum. Tum porro Ille recens, quem postera Vidimus aetas, Scribendi omne tulit qui punctum, sive facetas Mimi ageret partes, seu rhetoris atque poetae; . Eheul Quantus erati Nec longum tempus, et Idem Defuncta spirans jam mente, suique superstes: Usque adeo externis nihil inviolabile telis. Condonanda tamen sententia, Stoice, vestra est: Nam si post obitum neque praemia sint neque poenae, Heul quo perventum esti Heu quid jam denique restat Scilicet humanas gerit aut res Numen inique, Aut nil curat, iners; aut, si bene temperat orbem, Nemo bonus miser est, nemo improbus dine beatus In vita possit, Gens ut sibi Stoica fingit.

O caecas hominum mentest confinia veri

Qui simul attigerint, haerent; finemque sub ipsum, Attonitis similes, opera imperfecta relinquunt. Justitiamne Dei Te, Stoice, posse fateri, E a Cernere

35쪽

Cernere nec quid rite veliti Quin strenuus audes Pergere ad aeternam, ducit qua semita, vitam Quicquid id est, celat nox, circumfusa tenebris. VNon isthoc, tua Te potius fiducia caecat; Hinc nox, hinc illae tenebrae; quia nempe triumphas, Nondum propos1ti Victor; quia ponere Totum Nescius, in spatii medio consistis; ut omnes Sive magi Persae, seu Graecula turba Sophorum. En quantis unus portentis pullulat Errori Accipe rem quo nunc deducam. Quisque fatemur

Esse Deum; Iam si sapiens, justusque sit Author,

Hunc Mundi ornatum qui protulit atque gubernat; Quodcunque est sit rite; canit prout Ille Poeta, Nec patitur Jus Fasve, Bonis ut sit male semper,

Improbitas aut semper ovans incedat; at isthuc Res redit, omnino si morte extinguimur omnes. Quodcunque est sit rite, VeliS si cernere Summam, Contra, si nostri nihil ultra funera vivit. Vir bonus et sapiens Vitam connectet utramque. At sunt, haerentes verborum in cortice nudo,

Singul

36쪽

Dg Avi Mi IMMORTALITATE. - Singula qui, non Rerum ingens Systema tuentur, Atque hodierna omnem cogunt in tempora scenam. Advolat huc Furum turba omnis, et omnis Adulter;

Hanc sibi perfugium petit ipse Sicarius aram. Scilicet ipse rato statuit Deus ordine Leges, Quas temerare potest nemo; probus improbus an sit Quid refert nihil hic rescindere Homuncio possit, Nil mutare; suum servant res usque tenCrem. Dic mihi quas leges narras, quive iste sit ordo Alicra namque Homini est, animalibus altera Brutis; Altera lex rerum Massae rationis egenti. Est sua materiae Gravitas; hinc, non propria ViΑttrahit, attrahitur 3 varios hinc incita motus Conficit, hinc stat compages et machina Mundi. Quid dicam quibus est vitae spirabile donum, Alituum genus an pecudes; An saeva ferarum Semina ἔ, Decundo vel quae fovet ubere pontus Non horum temere quivis sine lege Vagatur; Quin, sive afflatu divinae contigit aulae, Seu rationis habent quantum desiderat usus,

37쪽

His aliqua prodire tenus datur I En sibi solers Quisque parat victum; sua tractat gnaviter arma sAtque edit foetus, atque esca nutrit amica Quos peperit, prodest teneriS dum cura parentum. Hic labor, haec vitae est omnis dulcedo ; nec ultra Aut cupit aut metuit, satis hoc in munere felix. Latior ast homini campus patet, Ille, sagaci Ingenio, Artificis dignoscit signa supremi, Immensum per opus, tot miris fertile, mundum. Talibus indiciis, rerum dominumque patremque Ille in vota vocati Pulcrique imbutus amore Exemplar sibi divinum proponit, ut inde Possit et ipse suos imitando emugere moreS. Pulcrius utque nihil, nihil ut divinius est quam Prospiciens aliis Bonitas, diffusiaque late ιΙlle aliena, sibi putat haud aliena; nec axem Vertitur usque suum circa, sibi providus unis

At Patriam, at genuS Omne hominum, genuS omne ani

mantum,

Ingenti, se diffundens, complectitur orbe.

Haec

38쪽

Haec stabilivit item Natura perennia Uitae Jura, hominem per sese inopem cum finxit; ut alter Alterius deposcat opem, et sua quisque vicissim. Consilia in medium promat, sermone ministro. Conser cum reliquis etenim viventibus, Ecquid Est hominis forma magis ad tutamen inerme Quanta sed huic Virtus et inexpugnabile robur ;Si communis Amor, GraVitas Vel ut, alligat uno Foedere, consociatque inter se dissita membra Lex igitur, lex haec animis insculpta, benigno Haec nutu sancita Dei est; hanc comprobat ipsa Utilitas ι huc quemque trahit nativa VoluptaS. . Quorsum abeunt tamen ista 3 Videsne essitana libido, Vel mala consuetudo, vel ipsa inscitia, quantas Dent late strages, hominum pars quantula felix lContemplator enim, qua sol oritume, caditues, Aut loca quae Boreas, aut quae tenet ultimus Auster, Perpetuove jacet tellus ubi torrida ab igni :Quanta ibi pauperies et inertiat quanta ferinis offusa est animis caligo, insanus et errori

39쪽

DE AN 1 Mi IMMORTALITAT S. Vix hominis, praeter formam, Vestigia cernaS. Quid Nos, uberiora Deus quibus ipse Salutis Lumina dat, ducitque manu, sanctissima custos, Relligio, ducit, non vi trahit imperiosa Ecce renitentes jubar immortale diemque

Odimus oblatam, commentaque Vana tenemuS;

Vana Sophistarum Glossemata, luce relicta. His pro quisquiliis heu l digladiamur, ut aris,

Impacabiliter: quot caedes inde, cruorque Fraternust Pietas quot parturit impia Distat Usque adeo morum Vitiosa licentia miscet Pas omne atque nefas, grassata impune per orbem. Illa Gigantea est vis, quae rescindere coelum Conatur, montesque imponere montibus audax.

Aspicit haec, Deus an nequicquam fulmina librat Pectora an Humani nihil immortalia tangit Aspicit; improperata licet, sua quemque sequentur Praemia pro meritis ; neque poena incerta morando est. Haud equidem humanis dubito quin nunc quoq; rebus Ipse interveniat Deus, et ne funditus omnis Notitia

40쪽

Notitia intercat divini Vindicis) edat

Per Gentes exempla modis insignia miris. Parcius ista tamen ; non, ut temeraria fingit Usque superstitio, torquet quae Numinis iram In quoscunque velit, sitaque eripit arma Tonanti. Nec sum animi ignarus quid mens sibi conscia possit ;Ut neque sit Virtus jam nunc mercede sine ulla, Nec nullas dum vita manet des Improbe poenas; Quanquam Homines fallas haud Te tamen effugis Ipse: Te Dirae ultrices agitant, te Cura remordet - Saeva comes, memorique habitat sub pectore Vindex. Quid tibi saepe graves cum morbi, debita luxus Dona, Pthises lentae, tormenta et acuta Podagrae sAtque tumens Hydrops, spasmusque, urensq; Marasmus Incubuere, cohors funesta hinc degitur arvi Portio si qua manet crudeli exesa dolore Et quorum in Vita posita est spes unica, taedet Vivendi, mortemque simul cupiuntque timentque. Sin Horum ad seros aliquis perUenerit annos, Non habet unde isthoc compenset; nam neque dulces

F Carpit,