Ethica epistolaris seu Epistolae morales ad usum familiarem vario argumento scriptæ authore p. Michaele Pexenfelder, soc. Jesu

발행: 1686년

분량: 453페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

s 3 Ethica Epistolaris.

etiam in lusu honesto damnosa consuetudoe habetur, si intempestiva. Servile di lardidum est, jucunditatem ex scurrilibus iocis captare, poculis ducendis dies comburere , nocturnis discursationibus vicos di plateas oberrare, Iucrum in alea sectari, pugnis di rixis alternas iras provocare. Hunc ludum exitiabiIem Hebraei quondam luserunt, quando vitulo,ex collatitia auri massa conflato, divinos honores habuerunt , di cibo potuque distenti, suris

rexerunt ludere, r. Exod. sa. choreas ducere, bacchantium ritu , tripudia cum inconditis elamoribus celebrare. Apage te cum hao temulenta insania ι hoc non est ludere , sed DEO illudere, di fulminantis minas irritare; detestabilis ludi exitus fuit interfectio trium di viginti millium hominum. Haud sanhmeliorem ludum instituerunt Abner &Ioab, a. Reg. a. supremi belli Duces, cum fortista mos militiae suae iuvenes iusserunt, gloriolae

vanae captandae gratia , in arenam descendere, di infestis armis inter se concurrere.

Funestum verbum i Surgantpueri,se ludant coram nobis. Siccine ludus est , di jucunditas, spectare, strictis pugionibus, nobiles ephebos di florenti aetate dignos, sese gladiatoriae voluptatis causa hostiliter petere , di ut pla-

82쪽

Ethica Epistolaris. I 'placeant Ducibus, vitam sine hoste proiicere e In eo certamine duodena paria, mutuis confossa vulneribus , denique totum exercitum in cruentam pugnam rapuerunt. Hune

ludum illi ludunt, qui vel temulentia, vel ira, vel jactantia correpti , prosiliunt ad arma, committunt duella, di sanguine manus, tuis chibus paternas domos implent. Ali js longe

ludis explicandus est animus 3 vires ingenua oblectatione reficiendae ι molesti curarum sti. muli a pectore removendi; angores di solici. tudines vulturi Promethei relinquendi, iecur arrodunt, di misere cor exedunt: AEgritudo, inquit Seneca lib. de vita beata. c. s. inspientem virum non cadit 3 serena ejus menses, nec inciderepotest, quod obducat; nihil

aeque hominem, qam magnus animus decet ;non potes autem magnus esse idem ,si meius es maeror obducis es contrahit. Quidam maestitudicies di tetricas curas capiti Gorgoneo comparavit, undique serpentibus cincto, di ipso aspectu horrorem incutienti ν hic opus Persei gladio, di clypeo a Pallade suppedit to ; perimenda haec monstra praesidio is litteris hausto , di animus sapientum dictis adis versus inanem metum, fallacem spem, im

83쪽

portunam tristitiam obfirmandusi monet

ricus: .

albus ut obscuro detergit nubila caelo Saepe Not- , neque parturit imbres Perpe vos,sis rusapiens ire mementonsilia,vitas labores. Horat.l. I. Ode T. Graviter Ecclesialtes cap. .v. la. Et cognovi,

quod non esser meliin, nisi istari, o facere bene in vita sua. Nempe sola virtus gaudium

praestat verum ac solidum: Seneca teste, talia est sapientis animus , qualis mundi status supra lunam Perpetuum nulla temeratur nube serenum Quaeris unde haec serenitast respondet idem, ex animo bene conscio, ex honestis consiliis, ex re actu nibus, ex contemptu fortuito. rum , ex placido vitae & continuo tenore. Hoe fac, di vives imperturbatus, nullis rerum tristium larvis terrendus, nec vanis ima.

sinibus illudendus. Vale, & juxta Α-- postolum: Gaude cum gaudentibus. IX.

84쪽

ANTONIO SILUIO

Adolescenti ,

micitiam male initam , esto dissolvendam esse. 'MIniis sero doles , in charybdin te incidis ira se, Antoni, di pro Achate fido, nescio

quem congerronem tibi as ociasse. Omnia communia cum ipso habere desiderabas i habuisti, nempe vitia di malos mores t in fronis te Gratias videbatur praeferre ς expertus es Veneres in ore spurco sessitantes; apem credebas mella congerentem, nunc sentis aculeos : hunc errorem tibi imputa, qui verbis meis non auscultasti , non semel te amicε hortantis, ut prius Deligas , quem Diligas. In hanc amicitiam inconsulto te impetu con- secisti; implicatius nunc haeret nexus, quum ut sine violentia te expedire possis ; Pirithoote adiunxisti Theseum, quocum ad inferos descenderes. Nimirum blandis sermonibus te deceptum, & in Labyrinthum inductum scribis. Nunc quid agas e Catonis quidem monito, amicitiae male coalitae, sensim dissuendae

sunta

85쪽

sunt , non subito discindendae. Ego vero tibi Auctor sum , ut hanc societatem quamprimum abrumpas ι est enim peritulum in mora. Dissolve, imo rumpe hos funiculos, ne in funem densentur. At dissicile est, ais, sici-ceros a fucatis amicis discernere , nam iuxta Salomonem Prov. 29. Homo, qui blandis fassique sermonibuου loquitur amico seo , rete expandit gressibuη ejus. In hoc se rete multi

induunt, praesertim adolescentes, antequam nodos advertant. Audi, quaedam tibi indicabo signa, e quibus disces, amicos probos ab improbis dignoscere. Est quis audax, di gladiatorio genio praeditus; amicitia dignus ducit tir , quia manu promptus. Alius parentum fortunas dilapidat; in amicum eligitur, quia liberalis. Leges alius contemnit, disciplinam spernit, moderatorum di parentum monita, minas, reprehensiones, promissa nihili, vel parvi facit ; in amicitiam se insinuat, apud libertatis amantem. Compotationibus dii dis indulget alius; melius lanistas, caupones, saltatores, cupedinarios , quam Praeceptores suos novit; in amicitiam recipitur, quia creditur elegans. Alius iocis perfluit obscoenis , ridet Sacra, flagitia sua salibus excusat insulis sis, protervis, petulantibus , naso gaudet alios

86쪽

Eihisa Epistolaris. 6s

alios suspendere ; ejus placet consortium ,

quia acutus, facetus , urbanus putatur. Fuge has amicitiae pestes , nocent maxime, cum maxime placent. Platone teste, amicitiae sunt firmissimae, quae a teneris annis coalesieurati dissiculter separes, quos non modo aeotas, sed etiam mores conjungunt. Vere Siraiscides cap. 6. Ab inimicis tuis separare , ct ab amicis suis astende. Laelius apud Ciceronem de Amicitia, docet, eam nulla essescelere eo-lendam ; est enim turpe & inhonestum, quidquid virtute non nititur, communi verbo tAmicisia aut pares accipit, an acit qui tangit picem , inquinabitur ab ea. Amicus est Plato sinquiebat Aristoteles) sed magis amicaveritas; amicus Pylades, amicus Orestes, sed citra offensam DEI. Et quia Amicus dicitur

alter Ego, viae, quam personam in duas, cum te lenonis alicujus , aut histrionis, aut gna thonis non tantum amicum, sed etiam alterum Usum iactas. Ut uva livorem ducit ab uva, sic aetas tenerior corruptionem a socio 3

ah quoties es homo homini lupus, dum bene stantem secum in praecipitium rapit i sub amici larva latet innocentiae praedo. Si sapis igitur, tam infidam amicitiam, vel generose abrumpe , vel Alexandri Macedonis gladio

87쪽

uno ictu discinde. In posterum consultiti

amicos adscisce , memor illius gnomae Pythagoricae: Ne cuivis dextrahis iniscito et explora mores illius , cujus te similem velis. Inter falsos amicos Ecclesiasticus c. g. recen set eos , qui nidorem culinae sequunturi es amicus, ait, socius mensa, O non permanebit ; a corio, ut canis, non absterrebitur unctor quamdiu nummulus tinnit in marsu. pio , strident organa assaria , densius fumat caminus, fervent ollae, tamdiu fervet amiciistia; hae si frigescunt , frigent salutantium , ambientium, deducentium ossicia, dilabuntur vacuata lagena compransores infidi. Hos tu, tanquam pestilens contagium fuge , di Poetam audi tmne,quem vina tibi,quem mensa paravit

amicum,

h se puta sicia pectus amicitia. Vinum amat, ct Dathos, or sumina, or

srea, non te et Sublato vino nullus amicus erit.

optimὰ dixit, qui aiebat, Amicitiam illam, quae inter pocula contrahitur, vitream esse. Di giunt, eadis Cum face siccatis, amici, Ferre riu pariter dolosi Hor.l. t . Od. 3. Satis,

88쪽

satis, credo , ex his intelsigis , quo tua te emerarie inita cum homine improbo familiaritas adduxerit i quam prope abfueris ab exitio: &, nisi fallor , audio gemitus oris di pectotis pravitati sndolentis. Habes , quddagas gratias benignissimo Numini, qui te, in 1 uto altius haerentem, singulari favore extraxit. Et unde haec gratia e Libet usurpare veristia, Sap. q. Placita enim erat DEO anima iLLus f propter hoc properavit educere istumae medio iniquitatum. Agnovit hoc olim Augustinus ille, qui qualis in juvenili aetate fuerit, in Confessionibuου suis sparsim prodit, dierrata sua palam orbi facere non dubitati quem librum tibi sedulo pervolvendum suadeo; experieris Spiritum D Et intus agentem, di illas Nugas nugarum, quibus ad insaniam captus fuerat, discutientem Ego plura nota adjungo a ad illum Doctorem te remitto, uri de copiosius hauries, quam sicca haec epiastola docere te possit. Impono finem meae paraenesi, di animitus opto, ut, qui secutus es errantem , sentias poenitudinem & affectum

resipiscentis. Ipse iam victor sui de se testatur lib. 9. uam suave mihi subiiὸ facZum eR. carere suavitatibus nugarum ' se quin amu-rere metus fuerat, jam dimittere gaudium

89쪽

erat. Plura in hanc sententiam ipsemet leges ibidem. Vale,& ut illud,non tam de Scaevo. Iae aberrante dextera, quam Augustini erratio. te iuventute epiphonema, in te conveniat ,

eniterer

at non errasset, fecerat illi minus.

Tironi Religioso,

Salutem , se perseverantiam. m TEnit nudius tertius ad me mater tua - madentibus oeulis , eausam lacrimarum rogata responditu se ex viro gravi , Ordinis Religiosi, eui nuper te addixisti , pereepisse, tibi di saluti tuae merito timendum esse, quod videaris eum uxore Loth spectare retro , eoque , unde laudatissime discessisti, perieul sum reditum meditari. Dixi, meliora de te speranda: nihil esse novi, Tirones Religiosos diversis motibus iactari, di saepius inconstan-- tiae spiritu tentari. Subjunxit illa: ah utinam meliora de filio meo s utinam vel nunquam me matrem viduam deseruisset, vel in arrepto

90쪽

yto vitae factatioris instituto non titubaret, di sua inconstantia luctus meos augeret i qui bus non sine profundo gemitu dictis, oravit me , ut adhortatoriam tibi epistolam scriberem , di ad perseverandum inducerem. Collaudavi hune animum in muliere forti, eamque D. Monicae comparavi, quae filium suum Augustinum,magnis passibus ad Orcum properantem , lacrimis suis servavit. Ego, tametsi saniora de te mihi promitto, nolui tamen deesse optimae matronae precibus, ideoque te pro veteri affectu confirmandum duxi, si vacillares spero, ea te mente meos hortatus admissurum , qua solebas alias meis dictis auis

scultare & salubria monita aestimare. Mi Eusebi, exemplum tonstantiae in ipsa matre tua habes; mulier est, vidua est: quid mollius hoc sexu quid genitrici dulcius, quam filius quid viduae magis neces artu, quam solatium, quo relevetur quam sustentaculum, quo ni latur Et tamen propter DEuM aequissimo animo relinquit filium , ne filius telinquat DEUM. Recordaris illius temporis, quo pa ternis laribus excedens, generosam illam vo tem ex Psalmis protulisti , pia valete mundi retia; Laqueus tontritus es, O nos liberati sumuι ι Collacrimantibus ad ea verba dome4

. E a meis.

SEARCH

MENU NAVIGATION