Acta ss. d. n. Pii pp. 9. ex quibus excerptus est Syllabus editus die 8. Decembris 1864

101쪽

sacerdotalem volem attollant, Dei legem, et Eius sponsae Ecclesiae praeceptiunes christiano p0pulo diligenter annuntient. Pergant quoquo ipsi Venerabiles Fratres eisdem ecclesiasticis viris indul- caro . ut christianae plebi insidiantium hominum sallacias et Daudes delegant, ac fideles edoceant, miserias omnes et calamitates in popul0s ex peccatis Semper redundasse ac redundare, ei veram solidamque felicitatem in christianae logis custodia consistere, et ideirco nihil intentatum relinquant, ut omnes 0dientes malum, et adhaerentes bono ineedant per viam mandatorum Dei ut errantes de errorum tenebris et Viliorum coeno emergant, elgonvertantur ad Dominum. Iam vero, Venerabiles Fratres, Vobiseum communieamus summam certe consulati0nem, qua inter lanias angustias assecli suimus, ubi cognovimus Decreta a carissimo in Christo Filio Nostro Francisco Iosepho Austriae Imperatore, IIungari ad Rege Λpostolico, et Bohemiae Rege illustri edita, quibus pro egregia sua religione 30stris, et Venerabilium Fratrum amplissimi sui Imperii 1nli- stilum volis et postulationibus obsequutus, maxima cum sui nominis gloria, et ingenii bonorum omnium exul laliune optatissimam catholi ad Beelesiae libertatem alacri ei libentissimo animo eum suis Administris in Imperio suo adserere est orsus. Qu0ci rea eidem clarissimo Imperatori et Regi do iam insigni re , catholieo Principe plane digna, meritas tribuimus laudes ac vehementer in Domino gratulamur. Atque bona profecto spe nitimur fore ut ipse religiosissimus Princeps pro suo erga Ecclesiam Studio praeclarum eiusmodi opus prosequi, perseere ae suis in rem calliolicam meritis eumulum asserre velit. Verum dum hae utebamur consolatione acerbissimus sane accessit dolor, quo Vehementer angimur ei premimur, Fidentes quomodo sanctissimae nostrae Religionis res in alio catholico Regno nunc affigantur, et sacra Ecelesiae atque huius S. Scitis conculcentur iura. Probo intelligitis. Venerabiles Fratres, Nos hic loqui de Subalpino Regno, ubi. quemadmodum omnes eX priValisnuultis', publicisque Litteris iam cognoscunt, lex Ecclesiac iuri-Disiligod by Corale

102쪽

bus ae solemnibus cum hac Apostolica Sede initis conventioni hiis adversa suil promulgala, et hisee diebus summo animi Ν0strimuerore praeclarissimus Taurinensium Antistes Venerabilis Frater Alitisius Fransoni militari manu ab epise0palibus suis sedibus avulsus, et cum magno Taurinensis Γrbis ac lutius illius Regni bonorum lue tu in arcem est deductus. Nos itaque, pr0ul rerum gravitas, atque ossicii Nostri ratio in luendis Ecclesiae iuribus postulabat, nulla interiegla mora per Nostrum Cardinalem a publicis negotiis primum de eum memorata lege, postm0dum Vero de

iniuria et xi egregio Antistili illata statim apud illud Gubernium

reclamavimus. Atque interea dum inhaerentem e0rdi Ν0stro amaritudinem ea spe solamur, tire ut eiusmodi regiam aliones Optatum assequantur exitum, Nos haud omittemus alia Λllocutione de ecclesiasti eis illius Regni negotiis agere, V0sque certi0res Decre, cum id opportunum esse censuerimus. Post haec abstinere n0n I ssumus quin pr0 paterna 0stra s0llieitudine erga illustrem Belgarum genioni, quae catholi eae Beligi0nis studio semper enituit, Nostrum exprimamus dolorem, cum inibi rei catholi eae pericula impendere prospiciamus. Sed futurum considimus ut Serenissimus illo Rex, et ii omnes qui in eo Regno

summam rerum procurationem gerunt, pro e0rum Sapientia animadvertentes quantopstro calli 0liea Eeclesia eiusque doctrina ad temp0ralem qu0que p0pulorum tranquillitatem pr0speritatemque e0nducat, salutarem eiusdem Ecclesiae vim sariam ieelam haberi velint, ae Sacros ipsius Ecclesiae Antistiles et Ministros eorumque 0plimam operam legere ae lustri studeant. Cum autem Ap0stulica illa caritas, qua omnes popul0s et nationes in Christo complectimur, ita Ν0s urgeat, ut nihil prorsus aliud

iam Vehementer optemus, quam ui omnes occurrani in unitatem

fidei et agnitionis Filii Dei, verba Nostra ad illos omnes qui a Nobis dissiden toto cordis affectu convertimus, eosque oblestamur in Domino, ut depulsa errorum caligine Veritalis lueem aspiciant, et ad sinum confugiant Sallelae Matris Ecelesiae, atque ad

103쪽

hanc Petri Cathedram, in qua Christus eiusdem Ecclesiae suae sundamentum p0suit. Denique, Venerabiles Fratres, ne desistamus unquam, maiore qua possumus cun lentione, humillimas servidasque elementissimo bonorum omnium largitori Deo adbibero preces , ut per merita Unigeniti Filii Sui Domini Nostri Iesu Christi, Eiusque Sanctissimae Genitricis Immaculatae Virginis Mariae, ae Beatorum Λp0 stolorum Petri et Pauli, omniumque sane lorum Caelitum Ecclesiam suam sanctam ab 0mnibus adversi talibus eripiat, eamque ubique gentium , ubique terrarum maioribus ac splendidioribus triumphis exornei et augeat, ae Xus uberrrimis suae bonitalis donis in dies cumulet, et Principibus atque Nationibus de Nobis optime meritis amplitudinem rependat omnis verae selieitatis, atque universo terrarum Orbi optatissimam pacem largiatur. Diuili od by Cooste

104쪽

ΛLLOCUTIO

In Consistoriali l Oratione, qua Vos alloquuti suimus XIII kalendas Iunii huius anni, haud praetermisimus, Venerabiles Fratres , commemorare paucis Verbis, ac dulere Vobiscum, quac in carissimi in Christo Filii Xostri Sardiniad Regis ditione eontra Ecclesiae ius gesta nuper statu laque fuerant, alquo una signi sicavimus consilium Nobis esse, ut super his accuratiorem in Consessu Vestro Sermonem opportuno alio temp0re institueremus. Ea vero spe sustentabamur lare, ut iniuriis illic Ecelesiae illa lis aliquod interea remedium asserretur, quod annuntiare Vobis possemus. Sed quoniam longo adm0dum ablati ut res ex sententia Succederet, Nostri tandem ossicii esse duximus, ut ratione in hoe negotio a Nobis adhibita ab ipsis eius rei exordiis brevissime repetita, queramur et gra tori oratione reel amemus contra ea omnia, quaelum in continentibus, tum etiam in transmarinis supradi elao ditionis regi0nibus deerela in Ecclesiae iniuriam, aul laeta sunt. Nostis, Venerabiles Fratres, sollemnem Conventionem, quaedio 27 Martii anni 18 11 inter Pontificium et Regium Legatum inita fuit, et quam sine mora tum Gregorius XVI recol. mem. Decessor Noster, tum Carolus Alberius sel. rec. Sardiniae Rex ratam habuerunt et confirmarilni; nos lis scilieel hanc Conventi0

105쪽

nem e0 prorsus spectasse, ut Eeclesiasticae immunitales, quast in Dilione illa ex sanetione Sacrorum Canonum diuturno mullorum saecul0rum decursu viguerant, quaeque recentiori temp0re paelis conventis, et Romanorum P0nlisi eum benignitate, aliqua ex parto relaxatae fuerant, novis adhue ae mullo arciiuribus limitibus eontinerentur. Atque hinc non desuero in Subalpinis provinciis qui de indulgentia Decessoria nostri ea in re, quasi de nimis ampla concessione mirarentur; et Regium qu0que Gubernium nonnullos annos abstinuit ab eiusdem Conventi unis legibus in transmarinum suum Sardiniae Regnum inducendis. Iam vero idem Gubernium anno 18 8 novam a Xobis C0nventionem postulavit, et die is Septembris eius anni Regius Legatus Ligato a Nobis depulato litteras tradidit eiusmodi Conventionis sermulam proponentes , paucis distinctam articulis , quos prooemium quoddam haud levis

sane momenti praecederet. Pervidit facile Legatus Noster postulationem ea, qua explieabatur, amplitudine ac verbis ad milli prorsus n0n p0sSe; immo nec agi in postulatione ipsa do mutua aliquagoncessi0ne paeiseenda; quandoquidem nihil in ea proponebatur, in quo Gubernium ullam, ne levissimam quidem, obligationem erga Ecclesiam eontrahere videretur. Itaque Ν0ster idem Legatus n0V0s pr0p0suit articulos Gubernii xulis meliori, qua seri posse censuit, ratione eonsentane0s, quibus et alios adiunxit in id spectantes, ut Ecclesia omni pene civilis immunitalis usu caritura hanc saltem iacturam liberiore in reliquis suae auelori talis exercilio compensarel. Declara it tum Regius Legatus, p0stulatu rum se novas a suo Gubernio instrueliones, ut plene ad proposita resp0ndere posset. Ignoramus equidem an instrueli0nes illae Romam umquam advenerint; sed coniicere licet Regium Gubernium rem distulisse propter n0lissimas calamitates, quae Italiam pene universam subinde amixerunt, quaeque Nos ips0s a lola n0stra civili ditione discedere coegerunt. Postea, tranquillatis rebuS, dum prope Neap0lim tempus praestolaremur, quo in Urbem redire opportunum laret, novus illuc ad Nos missus est ΙΕxtraordinarius Legatus, cui mandalum inter alia erat, ut intermissam do Conventione traeiali 0nem repeteret. Altamen postquam de aliis ne- Diqilirco by Corale

106쪽

goliis egisset, revocatum se deel araxit a Regio Gubernio, ac re needum inchoata diseessit. Itaque sperare licuit. Regiis Ministris opportunius visum fuisse, ut irae latio illa in tempus magis idoneum, post Nostrum Settieet in Urbem reditum, remitteretur. Allamen paucos p0Si menses accepimus, Regium ipsum Ministerium detulisse ad Begui Comitia novam Legem de Clericorum et Ecclesiarum immunitate penitus abolpnda, do iudicio etiam super Patronorum nominationibus ad Beneficia Ecclesiastica Tribunalibus Laicis altribuendo. nec non de aliis n0nnullis, sive eudem, sive posteri0ri tempore, contra Ecclesiae ius, aut non sino Beligionis periculo statuendis. Ut primum de liuiusmodi Legis propositionibus significatum Nobis est, reclamari contra illam iussimus tum a Cardinali Νωstro Pro-Secretario Stalus, tum etiam a Nostro Apostolico Nuntio lune Augustae Taurinurum degente. Sed utraque reclamatione cadente in irritum , expostularo paulo post op0rluit contra ipsas, quas mem0ravimus, n0vitales ab utroque legibus serendis Consilio appr0balas, et Regia statim auctoritate sancitas. In quo eius rei progressu atque exitu non illud modo dolendum, quod Sanctissima Ecclesiae iura, quae ex Canonum sane lionibus in tot saeculorum diuturnitate viguerant, facto ipso violata et proculcata suerint, sed etiam quod plures ex Depulatis ac Senatoribus Regni, qui in publica utriusque Consilii deliberali 0ne verba fecerunt, et quorum sententia vicit, eam sibimetipsis seu Laicae Potestali auctoritatem asserere n0n dubitaverint, ut sollemnes Conventiones super usu illorum eorumdem iurium cum Sedo Apostolica initas,

sine huius consensu, immo et ea reclamante rescindere, et declarare, ac saeere irritas valeant.

Videlis qualia et quam gravis momenti haec sini, Venerabiles Fratres: perspicilis euiusmodi sutura esset saerarum rerum c0ndilio, si suus Ecclesiae iuribus honor non sit, si despiciantur illius Canones, si nulla diuturnae possessionis ratio habeatur, Silandem neque sua stel sides paelis inter Sanctam hanc Sedem et Cixilem Polestalem rite conventis. Nec porro ign0ralis n0n S0lum

Religionis, sed oliam Civilis Ordinis, ac publicae privataeque rei

107쪽

omnino interesse, ut Ecclesiasticae eaedem Conventi0nes sanctaealquo intemeratae habeantur; quandoquidem earum vi ac iure contemplo et labefactato, ali 0rum quoque publicorum privatorumque pactorum ratio concideret. Iniuriis per mem0ratas novas sanctiones Ecclesiae ei Sanelao

huic Sedi illatis aliae insuper brevi intervallo additae sunt, cum sellicet Regii Administri et Iudices Laiei duos praesertim sacros Antistites Nostros Venerabiles Fratres Archiepiscopum Turritanum, et Archiepiscopum Taurinensem in ius vocarunt; et illum quidem domi suae carceris loco detinuerunt, hune vero deduxerunt militari manu in Castrum Regiae Urbis, ac tandem uirum- quo eorum civili p0ena multarunt; non aliam quidem ob causam, nisi quod pro suo pastorali munere instrueliones ad Parochos dederant de ratione, qua in novae Legis conspectu suae ei suarum ovium Deum limentium conseientiae consul ore valerent. Ita igitur

id sibi arrogavit Civilis Auctoritas, ut de instruelionibus iudicaret,

quas Ecclesiae Pastores ad conscientiarum normam pro suo munere ediderant.

Postmodum alia his eademque gravior accessit iniuria, p0Sl- quam Nobilis quidam Vir, quem inter praecipuos supradiciae iniustissimae Legis suasores extitisse omnes noverant, quique abnuebat a facto illo suo palam improbando , indignus Archiepiscopi Taurinensis auelori late iudicatus est, cui extrema morientium Sacramenta administrari possent. Hac scilicet occasione et Archiepiscopus idem militari manu a sua Ecclesia avulsus atque inseverioris custodiae Castrum detrusus est, et Paroelius o Religi sa Familia Servorum B. M. V., qui ei pro ossicio paruerat, una cum Religiosis Sodalibus suis e Taurinensi Coen0bio per vim eX- pulsi, atque in alia asportali sunt: quasi vero ad Laicam Polestatem pertinere possit, ut de divinorum Sacramentorum admiBIstratione ei dispositionibus ad ea suscipienda necessariis decernat. Nec satis. Ipsa haec de Sacramentorum ministerio causa, et alia insuper de novis pro conscientiarum regula instructionibus antea iam a mem0rato Arehiepiscopo, ex mandato etiam Nostrodalis, delatae sunt ad Taurinense Appellationis Tribunal; a quo

108쪽

statim die 25 mensis Septembris decretum est, ut Archiepiseopus mandaretur extra fines Regiae ditionis, atque ui omnia Archiepi- Scopatus bona sequestro relinerentur. Eodem sero tempore, die videlicet 21 eiusdem mensis, Tribunal Appellationum Regni Sardiniae similia decrevit contra Venerabilem Fratrem Archiepiscopum Calaritanum, cui crimini datum est, quod generalibus verbis inullius scilicet expresso numinet declaraverat Censuras Ecclesiasti eas ab iis facto ipso contracias, qui Episcopalium Aedium immunitalem Iiolando partem quandam Episeopalis Tabularii intrare per vim ausi fuerant. Horum igitur Deerelorum vi iidem Antistiles a possessiuno ac procuratione deiecti sunt temporalium bonorum redituumque ad Sacerdotia sua pertinentium , et alter quidem in Gallias, alter vero in Nostram hane Almam Urbem venire c0delus.

Verum alia quoque sunt, ac n0n levia quidem , quae Subalpinum Gubernium contra Ecclesia iura, vel in Religionis detrime lum, Statuit ac gessit. Inter quae non p0ssumus n0n lamentari vehementer de lanestissima Lege, quam inde a die 4 Oelobris Anni 18 8 super publica institutione, et publicis privatisque seu maiorum seu minorum disciplinarum scholis editam fuisse cognovimus. Tolum illarum regimen, Episcopalibus Seminariis aliqua ratione exceptis, altribulum ea in Lege habetur Regio Ministro, atque auctori latibus eidem subditis; et ita quidem attribulum, ut in Articulo 58 legis eiusdem statuatur ae declaretur, nullum alii cuicumque auctoritali lare ius immiseendi se in disciplina schol, rum , in regimine studiorum , in graduum collatione , in delectu aut approboliolle Magistrorum. Hi ne in Callioli ea illa ditione

scholae cuiusque generis , atque adeo cathedrae etiam Saerarum disciplinarum, quarum ea in Lege mentio fit, nec n0n puerorum

institutio ad elementa Christianao Fidei, quam eadem Lex interminorum Ludi magistrorum osticia annumerat, ab Episcoporum auctoritale subtrahuntur. Ac ne quis ea de re dubitare valeat, inmemorato 1rticulo ipsi etiam Di reeiores spiritus inter eos recensentur, qui a Regio Ministerio sive ab auctoritalibus ei subditis, absque ullo alterius euiuscumque auctoritatis interventu, deligi

109쪽

ulque approbari p0ssunt. Igitur saeri Paslures nedum privuli iniustissime sunt praecipua illa auet 0ritale, quam a mullis retro saeculis in plurima saltem studiorum instituta ex Pontificiis, Regiisque constitutionibus, atque ex primaevae landalionis lege pωliebantur, sed nec liberum ipsis est in ea ad igilare, quae ita seli 0-larum regimine doctrinam Fidei, christianos mores, aut dixi uicullus causam attingunt.

Equidem sperare iuvat lare, ut saltem in executione illius Legis, aliqua Episcopalis Auelori latis ratio habeatur. Ipsam lamen perui ei0sos fruetus iam peperisse dignoscitur ex pestiferis opinionibus, et plastilis irreformabili Ecclesiae doctrinae contrariis, quae non in liherioris lanium editionis libellis pagellisque sparguntur quotidie in xulgus, sed ab aliquo etiam in publicis scholis Doelore instillantur in mentes adolescentium, ei publice propugnantur. Verba desunt, Venerabiles Fratres, quibus d0lorem explieemus l0nge acerbissimum, quem ex n0tilia huius rei, haudita pridem ad Nos perlata, concepimus. Nulla quidem interposita

mora providimus, ut eadem de re acguralius cognosceremuS.; et

nihil porro a Nobis desiderari patiemur, quod ad ossicium perlineal custodiendae Fidei, et confirmandi in illa fratres infirmitali

30strae divinitus attribulum. Ν03issime, ut scilis, missus a Subalpino Gubernio ad Nos suerat unus ex Primoribus speelatus Vir, ut irae lationes instaurare lΕeelesiasti eis rebus eum Sancta hac Sedo componendis. Illum lamen haudquaquam admittere puluimus ad litteras, Legali0nis Suae lestes, e0nsuet0 sollemni more Nubis reddendas. Ipse enim sive eum privatim ad Nos adiit, sive in sermonibus cum Carduenali Νοstro Pro-Secretario Stalus iterum iterumque lictilis, de supradicla de Immunitatibus Lege ila loquutus est, ut Laicam Polestalem in ea contra sanctiones Canonum, et contra initarum cum Sede Apostoli ea Conventionum fidem promulganda suo prorsus iure usam fuisse contenderet. B ine eorum, quae deinde conligerant, culpam transferebat in Clerum Sacrollud Antistites, maxime autem in Venerabilem Fratrem Archiepiscopum Taurinensem, ob suam in past0ralibus ollieiis constantiam in severiori

110쪽

lune custodia relentum. De hoc sellieel praestantissimo Praesule gravius querebatur, quasi de homine quietis ac tranquillitatis populi parum studioso: atque idcirco id se a Regio Gubernio in praecipuis mandatis habuisse declarabat, ut Nos induceret ad eumdem Antistitem in aliud extra Regiam disionem munus transferendum. Post haec opus n0n est ut alia explicemus, quae dei meeps inter illum et Cardinalem praedictum mutuo Serm0ne ineas- sum lentata sunt ad aliquam rerum c0mpunendarum viam reperiendam. Interim vero tantum abfuit, ul Gubernium a sua agendi ratione cessaret: quin potius illo ipso tempore prodierint, atque ad esseclum perduciae fuerint supradictae Tribunalium saecularium in etelesiasticis causis novissimae Sententiae lum contra memoratum Archiepiscopum, tum contra Archiepiseopum Calarilanum.

Celerum do supradiclis Εeclesiarum Clericorumque immunitalibus nolum omnibus esso volumus, N0s, qui irae taliones alterum ante annum a Subalpino Gubernio prop0silas minime recusavimus , hodio pariter non abhorrere a Canonum sanctionibus circa immunitales ipsas pro loco ac tempore moderandis, prout scilicet opp0rtunum in Domino visum fuerit, ac dummodo Ecclesia aliis in rebus liberiori suorum iurium exercilio poliatur. Non enim defeeit in Nobis studium paternae benevolentiae, quo Romanos Pontifices Decessores Nostros inclytam Sabaudiae Domum prosequulos suisse compertum est: dolemus insuper calamitates et aer

moas , quibus in eius dili uno Fratres Filiiquo Nostri in his rerum adiunctis haud leviter anguntur: ideoque et prompti sumus ad

0pportuna in eorum levamen adhibenda remedia; ex constanti nimirum institulo Sanctae huius Romanae Ecclesiae, quae Veluti amantissima mater filiis succurrero in angustia ac tribulati0ne silis, et Apostoli ea Auctoritate sua ad sanandas contritiones Israel uli iugiter consuevit. Hac lamen Auctoritato, quae Nobis in aedificationem non in destructionem data est, haudquaquamuli possumus, ubi non de alio agatur, nisi ut quae in Ecelesiae iniuriam, quae in contemplum Sacrorum Canonum, quae contra sollemnes Conventiones, immo ei ad ipsam quarumcumque f0BDis ligoo by Cooste