장음표시 사용
161쪽
VENERABILEs FRATREs Nemo vestrum 1 ignorat, Venerabiles Fratres , qualu0r n0ndum elapsos esse ann0s, ex quo nullis neque curis, neque e Siliis, neque laboribus Nobis parcendum esse duximus, ut ecclesiasticis in Hispania negotiis consuleremus. Notissima Vobis est Conventio a Nobis eum carissima in Christo Filia Xostra Maria Elisabeth Hispaniarum Regina Catholica anno millesimo octia gentesimo quinquagesimo primo inita , ac veluti lex Stalus eo in Regno sanesta, ei sollemniter promulgala. Neque Vos talel quomodo in eadem Conventione inter plurima , quae statuta fuerunt ad catholieae religionis rationes luendas , caulum in primis suerit , ut ipsa augusta religio, quocumque alio cultu excluso , pergens esse sola religio hispaniead Nationis , esset ut antea in uni-Verso Hispaniarum Regno conservanda cum omnibus iuribus et praerogativis , quibus poliri debet iuxta Dei legem et Canonicas Sanctiones: ut institutio in omnibus quibusque publicis, privali que scholis laret omnino consormis catholieae doctrinae': ut sacrorum praesertim Antistites in episeopali munere obeundo, et in iis . quae ad ius ei exercilium ecclesiasticae auel0ritalis , Sacraeque ordinationis pertinent, plena illa uterentur libertato, quam Meri Canones statuunt; ut Eeclesia nativo suo iure libere omnino polleret, aequirendi scilicet legitimo quovis litulo novas pos-
1 liue refertur At ubi Propositio II.
162쪽
sessiones , et inviolabilis esset eiusmodi Ecclesiae proprietas in omnibus, quae tunc p0ssidebat, Vel in posterum acquireret. Hine ea profecto nitebamur sidueia fore, ut Pontificiae Nostrae curacet sollicitudines optatum assequerentur exitum , et catholica Ecclesia iuxta Νostra desideria in Hispania prospero feliciterque denuo magis in dies xigeret, atque floresceret, eum praesertim inmnis illa inclyta Natio catholicam religionem prosileri, ei huic Petri cathedras sirmiter adhaerere vehementer glorietur. Verum cum summa animi Nostri admiratione et amaritudino Vidimus, quod nunquam fore putavissemus, eo in Regno comme-m0ratam Nostram conventionem , ipsa hispaniensi Natione nedum invita, sed etiam summ0pere moerente ql reclamante, impune frangi ac violari, novasque Ecclesiae, eiusque iuribus, Epi-S00piS , ac supremae Νostrae , Sanctaeque huius Sedis potestali iniurias inferri, quas apud Vos condolere compellimur, Venerabiles Fratres. Etenim latae fuerunt leges , quibus primus et secundus ipsius Conventionis artieulus non absque levi religionis detrimento invertitur, itemque praecipitur Ecclesia bona esse vendenda. Aecedit etiam ut varia edita suerint decreta , quibus interdieitur Episcopis sacros Ordines conferre , et Virgines Deo sacrao prohibentur in lirocinium.proprii religiosi instituti alias mulieres admittero, et si aluitur cappellanias laicales , aliasque pias institutiones in saecularem plane statum esse redigendas. Ubi primum novimus tam graves religioni, Ecclesiae , Nobis et huic Sancino Sedi parari iniurias, Nostro langentes munero nulla interposita mora haud praetermisimus lum per Nostrum Cardinolem Merelarium Stalus, lum per Nostrum negotiorum Geslγrem Matrili morantem contra omnes huiusmodi ausus apud Matri lense Gubernium vehementer prolestari ei reel amare. Atque eidem Gubernio signifieandum quoque duximus, Nostras reclamasiones ad fidelium nolitiam esse deducendas, nisi proposita lex de bonis Ecclesiae alienandis resideretur, ui fideles ipsi ab illis emendis so abstinerent. Illud etiam ad Matri tensis Gubernii me-m0riam revocavimus, veluti in Apostolicis Nostris de eadem Con- Ventione Litteris clare aperteque edi ximus , quod eum paela in
163쪽
eadem Con enlione sanetla iam graviter violarentur ei frangerentur, non amplius locum haberet indulgentia a Nobis ob ipsius Lonventionis rationem adhibita, qua declaravimus, nullam a Nobis. ad Romanis Ponti sitibus Suecessoribus Nostris molestiam e0s esse habituros, qui Ecclesiae bona ante eamdem Nostram Conventi nem alienata aequisiverant. Sed non solum irrilao fuerunt iustissimae Nostrae reclamationes , ae praestantium Hispaniae Sacrorum Antis litum exposlulationes, Verum etiam nonnulli ex specialissimis illis Episcopis. qui merito atque optimo iure commemoratis legibus ac decretis obstiterant, a propriis Dioecesibus violenter avulsi fuerunt, et alio amandati ac relegali. Probe intelligitis, Venerabiles Fr,
tres, quo conliciamur moerore, cum conspiciamus tot curas aes0llieitudines pro ecclesiasticis in illo Regno instaurandis negotiis frustra a Nobis suisso susceptas, alque ibi denuo Christi Ecclesiam gravissimis asiligi calamitatibus, eiusquo libertatem eliura, ac Nostram et huius Sanctae Sedis auctoritatem conculcari. Itaque haud passi sumus, Nostrum negotiorum Gestorem longius ibi murari, illique mandavimus, ut ab Hispania decederet, et in hane Urbem rediret. Vehementer quidem dolemus, pr pleroaquod illustrem hispanam Nationem Nobis ob eximium eius in rem catholicam studium, et egregia in Ecclesiam, ad Nos, et hanc Apostolicam Sedem merita summopere dilectam, in hacno a Sacrarum rerum perturbatione in religionis periculum ilFrum adductam esse perspicimus. Cum autem Apostolici Nostri ministerii ossicium omnino postulet, ut Ecclesiae causam Nobis divi ullus commissam lolis viribus propugnemus, tum haud γω sumus, qαu palam publiceque ac sollemaiori modo Nostras querelas et expostulationes proferamus. duapropter in hoo vestro consessu Nostram attollentes vocem etiam atque etiam de iis omnibus expostulamus, quae in Hispania a latea potes lato perperam gesta sunt et geruntur adversus Ecclesiam, eiusque libertatem, iura, et adversus Nostram, atqucthuius Sanctae Sed is auctoritalem, ac praesertim maiorem in m dum lamentamur, sollemnem Nostram Conventionem vel ipS
164쪽
-gentium iure reclamante xiolatam, et propriam Episeop0rum a glori talem in sacri ministerii exercilio praepeditam. et violentiam contra ipsus Episcopos adhibitam, et Ecclesiae patrimonium eo ira omnia divina et humana iura usurpatum. Insuper commem ratas leges et decreta auctoritate Nostra Apostolica reprobamus, abrogamus, illaque prorsus irrita, ac nullius roboris suisse et sorodeclaramus. Summa aulem qua p0ssumus contentione laniorum auSorum auetores monemus, hortamur ei obsecramus, ut serio considerent, Dei manum eos omnes effugere non posse, qui Ee-elesiam suam sanctam affligere et vexare non reformidant.
Nunc Nobis lemperare non possumus, quin vel maxime gratulemur, et amplissimas meritasque laudes deseramus Venerabilibus Fratribus Hispaniae Archiepiscopis et Episcopis, qui pr prium obeuntes munus, nulloque periculo deterriti coniunctis ansemis , studiis, consiliis episcopalem vocem esserro, et Ecclesiae
causam strenuo constanterque defendere n0n omiserunt. Praecipuas quoque laudes tribuamus oportet hispaniensi fideli Clero, qui propriae voeationis et ossicii memor sua omnia studia in id conserre non praetermisit. Debilo etiam laudum praeconio prosequimur l0t egregios laicos hispanos viros , qui singulari erga sane lissimam religionem, Ecclesiam, et erga Nos atque hanc Sanelam Sedem pietato et obsequio speciali, tum voce tum scriptis ipsius Ecclesiae iura defendere summopere sunt gloriali. Atque Apostoli eae Νostrae earitalis assectu deplorandam sano miserantes conditionem, in qua illustris illa, Nobisque carissima Natio, eiusque Regina in praesentia versantur, enixis precibus Deo optimo Maximo supplicamus, ut ipsam Nationem et Beginam omnipotenti sua virtute tueri, consolari, et a laniis angustiis
Iam Vero noscalis velimus, Venerabiles Fratres, incredibili Nos angi aegritudine ob lue tuosissimum sane statum , ad quem redacta est sanctissima nostra religio in Helvella, ae praesertim, proli dolori in quibusdam potioribus catholicis earum foedera larum regionum pagis. Xamque ibi ei catholicae Ecclesiae pole- Slas, atque libertas oppressa, et Episcoporum, sanctaeque huius Dissili Ooste
165쪽
Sedis proculeata aueloritas, et matrimonii ac iurisiurandi sancti las violata et spreta, ei Clericorum Seminaria, ae Religiosarum Familiarum coenobia vel penitus extincta, vel ei vilis potestatis arbitrio omnino subiecta, et beneficiorum collatio atque ecclesiastica bona usurpala, et catholieus Clerus miserandum in modum exagitatus ac divexatus. Hace sane tristissima, ac nusquam salis lugenda, et omnino improbanda Vobis hodierno die raptim signiscamus , quandoquidem consilium Nobis est in hoc vestro consessu alium super eiusmodi acerbissimo argumento habere ser
Interim ne intermittamus unquam , Venerabiles Fratres, assiduis servidisque precibus elementissimum misericordiarum P trem et Deum lolius consolationis dies noetesque orare et obsecrare , ut Ecclesiam suam sanetam lol undequaque calamitatibus
pressam, lol undiquo procellis iactatam in polentia brachii sui adiuvet, defendat, eamque ab omnibus, quibus amigitur, adversi talibus eripiat.
166쪽
Dileeli Filii Nostri, et Venerabiles Fratres, Salutem et Apost lieam Benedictionem. Singulari quidem i animi Nostri gaudio e gnoscimus, Vos, Dilecti Filii Nostri, ac Venerabiles Fratres, Νωstris, et earissimi in Christo Filii Nostri Francisci Iosephi Austriae
Imperatoris, et Regis Apostolici desideriis cuique Vestrum uno sero eodemque tempore signiscatis quam libentissimo obsequentes, pro egregia vestra religione, et pastorali sollicitudine statuisso convenire in istam Imperialem et Regiam Vindobonensem ei vita lem, quo ibi inter Vos colloqui, et consilia conferre possetis, ulrile ea omnia perseiantur, quae a Nobis cum eodem carissimo in Christo Filio Nostro sancita sunt in Conventi0no, quam idem clarissimus et religiosissimus Princeps cum summa Nostra consolatione, et immortali sui nominis gloria ob Ecclesiae iura vindicata, bonis omnibus prae laetitia gestientibus, ineundam Nobiscum curavit. Itaquo dum Vobis, Dilecti Filii Νostri, et Venerabiles Fratres, vel maxime gratulamur, quod in hoc habendo conventu insigne ac perspectum Vestrum pro Ecclesia studium impense ostenditis, Nobis temperaro non possumus, quin Vos hac oceasi0ne peramanter alloquamur et intimos Vobis animi Nostri sensus aperiamus, ex quibus maiorem in modum intelligetis, quanta Vos, ei
I me referuntur Syllabi Propositiones 4 - 16.
167쪽
omnes amplissimi istius Imperii fideles p0pul0s curae vestrae eommiss0s henevolentia prosequamur. Atque in primis qu0d allinet in
commem0ralae C0nvenli 0nis exsecutionem, cum optime n0Scalis, mullos in illa esse articulos, qui a Vobis praecipue Sunt eXsequendi, tum Vehementer optamus, ut qu0ad m0dum in e0rumdem a liculorum exsecutione unam eamdemque certam viam atque rati0nem habero velitis, ea lamen circumspectione sedulo prudenterque
adhibita, quam varia diversarum latissimi Austriaci Imperii Pro- inetarum adiuncta postulare p0lerunt. Si quae autem de alicuius articuli sensu dubitatio, vel dissicultas oriatur, quod non lare arbitramur. gratissimum Nubis erit, illam a Vobis ad Nos deserri, ut, collatis inter Nos et Caesaream Ap0sl0licam Maiestatem consiliis, veluti in tricesim0quinio eiusdem Conventi0nis articul0 cauium est, opportunas declarationes dare possimus. Iam Vero ardentissima illa caritas, qua universum Domini umgregem Nubis ab ipso Christo Domino divinitus commissum complectimur, et gravissimum Ai stolici Nostri ministerii munus, quo omnium nationum, et populorum salutem 10 lis iribus pr0turare debemus, urgent Nos, Dilecti Filii Nostri, ac Venerabiles Fratres
ut eximiam vestram pietatem, virtutem, et episcopalem igilanlium maiore, qua p0ssumus, contentione etiam atque etiam excitemus, ut alacriori usque reto pergatis omnes episc0palis vestri muneris partes diligentissimo implere, ac nullis neque curis, Deque consiliis, .neque laboribus unquam parcere, quibus sanet imimae fidei nostrae depositum in vestris Dioecesibus integrum in iolatumque custodiatis, et Vestri gregis incolumitali consulentes, illum ab omnibus defendatis inimicorum hominum fraudibus et insidiis. Namque probe n0gellis nesarias, multiplicesque aries aemulitiones, et monstrosa omnis generis opinionum portenta, quibus callidissimi perversorum dogmalum architecti improvidos praesertim et imperitos a veritalis et ius liliae tramite avertere, atque in errorem exitiumque indueere eonnituntur. Neque ign0ralis, Dileeli Filii Nostri, ac Venerabiles Fratres, inter.plurima, elnunquam salis lugenda mala, quae ecelesiasticam et civilem s0cie-lalem vel maxime perturbani, alquo divexavi, duo potissimum alligod by Cooste
168쪽
nunc eminere, quac ali0rum omnium quaedam veluti origo nunim merito videantur. Vobis enim apprime nota sunt innumera, ellanestissima sane damna, quae in christianam, ei civilem rempublicam ex putidissimo indiJere illismi errore redundant. Ilinc enim omnia erga Deum , in quo Vi imus, movemur, et sumus, ossicia penitus neglecta, bine sanctissima religio plano posthabita, hinc omnis iuris, iustitiae. Iirtutisque iundamenta concussa, ac pr0pem0dum eversa. A qua turpissima sane indisserentismi forma
haud admodum distat illud de religionum indisserentis systema elenebris eruptum, quo homines a Veritate alienati, veraeque eo fessionis adversarii, suaeque salutis immemores, et inter se pugnantia d0eentes, et nunquam stabilitam sententiam habentes,
nullum inter diversas fidei professiones discrimen admittunt, et pacem passim eum omnibus miscent, 0mnibusque aeternae vitae p0rlum ex qualibet religione palero contendunt. Nihil enim interest illis, licet diversa tractantibus, dum ad unius veritalis expugnationem eonspirent i . Videlis profecto, Dilecti Filii Nostri, ae Venerabiles Fratres, qua vigilantia Vobis sil excubandum, ne tam dirae eontagia pestis vestras oves misere inficiant, ac perdant. Itaque ne desinalis popul0s Vobis traditos ab hiseo perniciosissimis erroribus sedulo defendero, eosque calli0licae Veritalis doctrina magis in dies accurato imbuere, et ill08 doeere, qu0d sicut unus est Deus Pater, uitiis Christus Lius, utius Spiritus Sanelus, ita una est di initus revelata veritas, una divina sides humanae salutis in ilium, onmisque iusti si ali0nis landamentum, qua iustus vixit, et sine qua impossibile est placere Deo, et ad 1iliorum eius e0nsortium pervenire 2; et una est Vera, saneta, eat holica, Ap stolida, Romana Ecclesia, et Cathedra una super Petrum Domini voce landala a, extra quam nec vera fides, nec aeterna invenitur salus, cum habere non possit Deum Patrem, qui Ecclesiam non habet matrem, et salso considat, se esse in Eeclesia, qui Petri Ca-
1 Tertuli. de praeseripi. cap. 4 I. 2 Ad Rom. cap. I. Ad Hebr. eap. II. Trid. SeSS. Vt . eap. 8.a S. Cyprian. Epist. 43.
169쪽
thedram deserat, super quam landala est Ecclesia 1. Nullum vero maius potest esse delictum, ei nulla macula deformior, quam adversus Christum stetisse, quam Eeclesiam divino Eius Sanguine partam et aequisitam dissipasse, quam evangelicae dilectionis oblitum contra unanimem et concordem Dei populum hostilis discordiae furore pugnasse Cum autem ratio divini cullus ex hisce duobus constet, piis dogmatibus, et actionibus bonis, neque doctrina sine operibus bonis accepta sit Deo, neque opera recipiat Deus a religiosis dogmatibus seiuncta, neque in solo opero virtutum, aut in sola observantia mandatorum, sed etiam in iramite fidei augusta et ardua sit via, quae ducit ad vitam J, tum ne intermitialis fideles estros populos continenter monere et excitare, ut n0n solum in catholicae religionis professione magis in dies stabiles et immoti
persistant, Verum etiam per bona opera certam suam vocalionem et eleelionem sacere salagani. Dum autem in vestri gregis sal
lem procurandam incumbilis, ne omitialis in omni b0nitale, patientia et doetrina miseros errantes ad unicum Christi ovile, atque ad catholicam unitatem revocare illis praesertim Augustini verbis: Venite, fratres, si vultis, ut inseramini in vile: dolor est, eum vos videamus praecis0s ita iacere; numerale sacerdotes vel ab ipsa Petri Sede, et in ordine illo patrum quis cui successit, videle : ipsa est petra, quam non vi acunt superbae inferorum p0riae 4. Quicumque extra hanc domum amum comederit, protinus est; si quis in area Noe non fuerit, peribit regnante diluvio 3. Verum non min0ri sane pernicie alter nunc grassatur m0rbus, cui ab elatione, ei quodam veluti rationis fastu, rationalismi nomen est indilum. Non improbat certo Ecclesia 6 eorum studium,
I S. Cyprian. de unilal. Εecl. 2 S. Cyprian. Epist. 72. a S. Cyrili. Hierosol. Cath. IV. Illuminand. n. 2. S. Leo, Serm. δ de
170쪽
qui veritatem scire Voluerunt, quia Deus hominis naturam veri adipiscendi eupientissimam laeti, neque improbat rectae sanaeque rationis studia, quibus animus excolitur, natura investigatur, et abditissima quaeque eiusdem arcana in aperiam proseruntur lucem. Siquidem novit, ac probe tenet pientissima mater, inter tollata caelitus munera i illud esso praeclarum, qu0d ratione eontinetur ei quo ea omnia, quae sensibus obn0Xia sunt, praetergressi, insignem quamdam Dei imaginem in nubis ipsis praeserimus. Novit quaerendum esse d0nee invenias, et eredendum quod eredidisti, dum hoc insuper credas aliud non esse credendum,
ideoque nec requirendum, cum id inveneris, et credideris quod a Christo institutum est, qui n0n aliud tibi mandat inquirendum, quam quod instituit 2. Ecquid igitur est, quod ipsa non patitur, non sinit, et qu0d pro iniuncto sibi ossieto luendi depositi omnino reprehendit, ac damnat 3 Illorum nimirum m0rem vehementer reprehendit, ac semper damnavit et damnat Ecclesia, qui ratione abutentes, eam Dei ipsius loquentis auctoritali impie et stulte ορο
ponere ac praeserro non erubescunt, neque reformidant, et dum insolenter se extollunt, propria superbia, su0que tumore eaeeali
veritalis lumen amittunt, fidem, de qua scriptum est: qui n0nerediderit condemnabitur 3, superbissimo aspernantur, Sibique praesidentes 1 dissilentur ipsi Deo de se credendum esse, et iis, quae cognitioni nostrae de se tribuit, obsequendum. Hi sunt, quibus constantissimo opponit, aequum esse 5, ut de cognitione Dei ipsi Deo credamus, cuius scilicet lotum est, quod de e0 credi mus, quia utique ab homine Deus, uti oportet, cognosci n0n p0luil, nisi salutarem sui cognitionem ipse tribuisset. Hi sunt, qu0s ad mentis sanitatem hiseo verbis revocare contendit: quid magis contra rationem, quam rati0ne rationem tonari transcendere 7 et
1 Clemens Alex. Stromat. lib. 1. cap. a lib. 2. cap. 2. et Gregor. Thaumaturg. Orat. panegyr. cap. I. 13.2 Tertuli. de praescript . cap. 9.
3 Marc. XVI. 16.4 S. uilar. de Trinit. lib. l. 5 Cassian. de Inearaal. lib. l. cap. 2.