장음표시 사용
241쪽
plissimo vestro e0nsessu Apostolicam Nostram attollentes voeem Omnes commemoralius praesertim errores n0n sulum catholicae fidei ac doctrinae, divinis ecclesiasticisque legibus, Verum etiam ipsi sempiternae ac naturali legi ei iustitiae, restiaeque rationi omnin0 repugnaules ei summopere adversos repr0bamus, proscribimus atque damnamus.
Vos autem, Venerabiles Fratres, qui estis sal terrae, et Dominici gregis Custodes ac Pastores, etiam atque cliam excitamus elobtestamur, ut pro eximia Vestra religi0no ei episcopali zelo pe galis, veluti adhuc cum summa Vestri ordinis laude sedistis, omni cura, sedulitate et studio sideles Vobis traditos ab hisce venenalis
pascuis arcere, et qua V0co, qua opp0rtunis Scriptis lol perversarum opinionum monstra refellere et prostigare. Optimo enim seitis de Summa re agi, eum agatur de sanctissimae fidei nostrae, ac docatholicao Ecelesiae, eiusque doctrinae causa, de p0pulorum SMlule, et humanae societatis bono ac tranquillitate. Itaque, quantum in Vobis est, no desinalis unquam a fidelibus avertero iam dirae pestis contagia, idest ab eorum oculis manibusque pornieiosos libros et ephemerides eripere, ipsosque sideles sanetissimis augustae nostrae religionis praereptionibus assidue imbuere et erudire, ac munere et exhortari, ut ab hisee iniquitatis magistris, tamquam a facie colubri, effugiant. Pergite Vestras omnes curas cogitati nesque in id potissimum conferre, ut Clerus sanelao scienterquo instituatur, omnibusque virtutibus fulgeat, ut utriusque sexus iu- Ventus ad m0rum h0nestatem, pietatem, omnem quo virtutem sedulularmetur, ut salutaris sit studiorum ratio. Ac diligentissime advigilate ei prospieite, ne in humaniores litteras, severioresque disciplinas tradendas aliquid unquam irrepat quod sidet, religioni, bonisque m0ribus adversetur. Viriliter agile , Venerabiles Fratres, et ne animo unquam concidatis in hae lania temporum perturbatione ei iniquitate, sed divino auxilio omnino Deli, ac sumentes in omnibus se ulum in pugnabile aequitatis et fidei, usque assumenses gladium spiritus, quod esι rerbum Dei, ne intermitialis omnium catholicae Ecclesiae, et huius Apostolicae Sedis hostium eonalibus
obsistere, eorumque tela retundero ei impetus frangere. Dissili od by C in
242쪽
Interim vero dies noctesque, sublatis ad caelum oculis, non desistamus, Venerabiles Fratres, clementissimum misericordi rum Patrem, et Deum lolius consolati0nis, qui de tenebris facillucem Splendeseere, quique polens est de lapidibus suscitare filios Abrahae, in humili lato cordis nostri serventissimis precibus indesinenler orare et obsecrare. ut per merita Enigeniti Filii Sui Domini Xostri Iesu Christi telii christianae et clxili rei publicae auxiliariam porrigere dexteram, 0mnesque disperdere errores et impietates, ac divinae suae gratiae lumine omnium errantium mentes illustrare, illosque ad se e0nvertere et re oeare, quo Ecclesia sua sancta optatissimam assequatur pacem , et ubique terrarum maiora in dies incrementa Suscipial, de prospere vigeat et enl0reseat. Ut autem quac petimus et quaerimus facilius consequi p0ssimus, ne cessemus adhibero primum deprecatricem apud Deum Immaculatam Sanctissimamque Dei param Virginem Mariam , quae misei icordissima, et omnium n0strum amantissima maler cunctas semper interemit haereses, et cuiuS nullum apud Deum praesentius patrocinium. Pelamus quoquesul Iragia lum sancti eiusdem Virginis Sponsi lusephi, tum sanctorum Apostolorum Petri ei Paulli, omniumque Caelitum, ei il-l0rum praesertim, quos nuper Sancturum fastis adscriptos cui,
Antequam vero dicendi finem faciamus, Nubis temperare n0n possumus, quin iterum les lemur et c0nsirmemus, Summa Xosuli e0nsolati0ne, dum iucundissimo Vestrum omnium conspeetustuimur, Venerabiles Fratres, qui lania side, pietate et observantia Nobis et huic Petri Cathedrae firmiter obstricti, ac ministerium Vestrum implentes maiorem Dei gl0riam , et animarum Salutem omni studio procurare gloriamini, quique concordissimis animis, atque admirabili sano cura el amore una eum aliis Venerabilibus Fratribus totius catholi et orbis Episcopis et fidelibus Vestrae et illorum curae commissis gravissimas Nostras angustias et acerbitales modis omnibus lenire ei sublevare n0n desinitis. 0u0di rea hac etiam occasione amantissimi aeque ac gratissimi
243쪽
animi Nostri sensus erga Vos, et alios omnes Venerabiles Fratres , et ipsos fideles amplissimis verbis palam publiceque pros- lemur. A Vobis autem exposcimus, ut cum ad Vestras redieritis Di0ereses velitis eiusdem sidelibus Vestrae vigilantiae coneredilis hos animi Nostri sensus Nostro nomine nuntiare, illosque certiores sacere de palerna Nostra in illos caritale, deque Apostolica Benedictione, quam ex in limo Orde pr0seclam , ei cum omnis verae selicitatis volo eoniunctam Vobis ipsis, Venerabiles Fratres et eisdem fidelibus impertire vehementer laetamur. Diqiligod by Gorale
244쪽
Venerabilis Frater, Salutem et Apustulicam Benedictionem. Gravissimas i inter acerbitales, quibus undique premimur, in hac lania temporum perturbatione et iniquitate vehementer dolemus , eum n0scamus, in Variis Germaniae regionibus reperiri nonnullos catholicos etiam viros, qui Saeram Theologiam ac Philosophiam tradentes minime dubitant quamdam inauditam adhuc in Ecclesia d0cendi seribendiquo libertatem inducere, noVasque et omnino improbandas opiniones palam publiceque prusteri et in vulgus disseminare. Hinc non levi moerore a Deli fuimus, Venerabilis Frater, ubi tristissimus ad Nos venit nuntius, Presbyterum lacobum Prosthliam mer in istae Monacensi Academia Phil sophiae Doelorem huiusmodi docendi scribendique licentiam praeceleris adhibere, eumque suis operibus in lucem editis perniciosissimos tueri errores. Nulla igitur interposita mora , Nostrae Congregaliunt, libris notandis praepositae mandavimus, ut praecipua v0lumina, quae eiusdem Presbyteri Frosch ham mer nomine ei reum seruntur. cum maxima diligentia sedulo perpenderet, et omnia ad Nos reserret. Quae volumina germanico scripta litulum habent: et Inlroductio in philosophiam n : De libertate scientiae et Athenaeums, quorum primum anno 1858, alterum anno 1861,
1 liue referuntur Syllabi Propositiones 3 - 10 - 11.
245쪽
lertium vero vertente hoe anno 1862 istis Monacensibus lupis in
lucem est editum. Itaque eadem Congregatio Xostris mandatis diligenter obsequens Summo Studio accuratissimum examen instituit, omnibusque semel iterumque serio ac mature ex more discussis et perpensis iudieavit, Auctorem in pluribus non recte Sentire, eiusque d0etrinam a veritate catholica aberrare. Atque id ex duplici praesertim parto, et primu quidem pr0pterea qu0d huctor tales humanae rationi tribuat vires , quae ratiunt ipsi minime competunt, Secundo vero, qu0d eam omnia opinandi, et quidquid semper audendi libertatem eidem rati0ni cone dat, ut ipsius Ecclesiae iura, 0ssicium , et aucturitas de medio omnino l0llantur. Namque Auctur in primis edocet, pbilosophiam , si recta eius. habeaturu0li 0 , posse non solum percipere et intelligero ea christiana dogmala, quae naidi alis ratio cum fide habet communia liamquam commune scilicet pereeptionis obiectum , verum etiam ea quae christianam religionem, fidemque maxime et proprie essieiuni, ipsumque scilicet supernaturalem h0minis sinem , et ea omnia , quae ad ipsum spectant, atque sacratissimum Dominicae Incarnationis mysterium ad humanae rationis et philosophiae provinciam pertinere, rationemque, dato h0c obiecto, suis propriis principiis scienter ad ea posse perVenire. Et si vero aliquam inter haec et illa dogmata distinetionem Auelor inducat, et haee ultima minori iuro rationi adtribuat, lamen clare aperteque docet, etiam haece0ntineri tuler illa, quae veram propriamque scientiae Seu phil0sophiae materiam constituunt. duoeirca ex eiusdem Auctoris Sen-lsinita concludi omnino possit ac debeat, rationem in abditissimis etiam Divinae Sapientiae ac Bonitalis, immo etiam et liberae eius voluntatis mysteriis, licet posito revelationis obiecto, p0sse ex seipsa, u0n iam ex di inae auctoritatis principio, sed ex naturalibus silis principiis ei viribus ad seientiam seu certitudinem per
Quae Auctoris doctrina quam salsa sit, et err0nea nemo est qui christi unae doctrinae rudimentis vel lexiler imbutus, non illico videat planeque sentiat. Namque si isti philosophi ad cultores
246쪽
vera ac sola rationis et philos0phicae digeiplinae luerentur principia et iura, debilis certo laudibus essent prosequendi. Siquidem vera ac sana philos0phia nobilissimum suum l0cum habet, cum eiusdem philosophiae sit, veritatem diligenter iniquirere, humanamque rationem licet primi huminis culpa obtenebratam,
nullo lamen modo extinctam recte ac sedulo excolere, illustrare, eiusque coguili 0nis oblectum, ac permultas Veritates persti pere, bene intelligere, pr0movere, earumque plurimas, uti Dei existen- liam, naturam, altribula, quae etiam si des credenda pr0ponit, per argumenta ex suis prinei piis petita demonstrare, vindicare,
defendere, atque hoc modo viam munire ad haee dogmata siderectius tenenda, et ad illa etiam reconditiora dogmata, quae solas de pereipi primum possunt, ut illa aliquo modo a rali 0ne intelligantur. Haec quidem agere, atque in his versari debet severa et pulcherrima verae philosophiae scientia. Ad quae praestanda si viri dueli in Germaniae Aeeademiis enitantur pro Singulari inclytae illius Nationis ad severiores gravioresque discipli-Bas excolendas propensi0ne, e0rum studium a Nobis comprobatur et commendatur, cum in saerarum rerum utilitatem pro-
seelumque convertant, quae illi ad suos usus invenerint. At vero in hoc gravissimo sane negotio tolerare nunquam P0SSumus, ut omnia temere permisceantur, atque ratio illas etiam res, quae ad sidem pertinent, occupet atque perturbel, cum Per-lissimi, omnibusque notissimi sint sines, ultra quos ratio nunquam suo iure est pr0gressa, vel progredi potest. Atque ad huiusmodi dogmata ea omnia maximo et apertissimo Speelant, quae supernaturalem hominis elevationem, ac supernaturale eius cum Deo c0mmercium respiciunt, atque ad hunc sinem revelata n0seuntur. Et sane eum haec dogmata sint supra naturam, iccireo
naturali rati0ne, ac naturalibus principiis allingi non possunt. Nunquam siquidem ratio suis naturalibus principiis ad huiusmodi dogmata scienter tractanda esset potest idonea. Quod si haec isti temere asseverare audeant, Seiani, Se eert Bn0n a quorumlibet Doelorum opinione, sed a e0mmuni et nunquam immutata Eeclesiae doctrina recedere. Ex divinis enim
247쪽
Litteris, et Sane lorum Patrum traditi0ne conglai, Dei quidem existentiam, multasque alias veritates, ab iis etiam, qui fidem nondum susceperunt, naturali rationis lumine cognosci, sed illa reconditiora dogmata Deum solum manifestasse, dum nolum sacero voluit mysterium, quod absconditum fuit a sureulis et generationibus 1, eι ita quidem, ut postquam multifariam mullisque modis olim loculus esset patribus in prophelis, novissime Nobis loculus esι in Filio, per quem feeit et saecula 2 Deum enim nemo vidit unquam. Unigenitus Filius, qui ess in sinu Patris, ipse enarravit a. Quapropter Apost0lus, qui gentes Deum per ea, quae facta Sunt, cognovisse testatur, disserens de gratia et uerita se quae per Iesum Christum facta ess, loquimur, inquit, Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita est quam nemo principum huius saeculi cognovit Nobis autem revelarit Deus per Spiritum Suum Spiritus enim omnia gerulatur, etiam profunda Dei. Ouis enim hominum scit quae sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est Τ Ila et quae Dei Sunt, nemo e0gnovit, nisi Spiritus Dei b. Hiseo aliisque sero innumeris divinis eloquiis inhaerentes SS. Patres in Ecclesiae doctrina tradenda continenter distinguere curarunt rerum divinarum nolionem, quae naturalis intelligentiae vi omnibus est communis ab illarum rerum noli lia, quae per Spiritum Sanctum sido suscipitur, ei constanter docuerunt, per hane ea nobis in Christo revelari mysteria, quae n0n S0lum humanam philosophiam, verum etiam Angelieam naturalem intelligentiam transeendunt, quaeque etiamsi divina revelatione in- noluerint, et ipsa fide suerint suscepta, tamen sacro adhuc ipsius fidei velo lecta et obscura caligine obvoluta permanent, quamdiu in hac mortali vita peregrinamur a Domino 6.1 Col. 1. 26. 2 ueh. V. 12.3 Ioari. r. V. 18.4 Ioan. 1. v. 17. 5 1. Cor. II. v. 7. 8. 10. 11.
6 S. Io. Chrys. II omit. I. 9ὶ in 1. Cor. S. Ambr. de Fide ad Grai. 1.10. S. Leo de Nait v. Domini, Serm. s. S. cvrili. Me X. contra Nest. lib. 3. Disiti eo by
248쪽
11 DEcgΜpnis 1862. 22.3Εx his omnibus palel, alienam omnino esse a catholicae Ee lesiae doctrina sententiam , qua idem Froschliam mer asserere n0ndubital, omnia indiscriminalim christianae Religionis dogmala esse obiectum naturalis scientiae, seu phil0sophiae, et humanam rati0nem historice lanium excultam, modo haee dogmata ipsi rationi tamquam obiectum prop0sila fuerint, posse ex suis naturalibus viribus et principio ad veram de omnibus etiam ree0ndilioribus dogmatibus scientiam pervenire. Nunc Vero in memoralis eiusdem Aut loris scriptis alia domi natur sententia , qua0 eatholicae Ecclesiae duetrinae, ae sensui plane adversatur. Etenim eam philosophiae tribuit libertatem quae non scientiae libertas, sed omnino reprobanda et inles eranda philosophiae licentia sit appellanda. Quadam enim distinctione inter philosophum ei philosophiam facta tribuit philosopho ius
ei ostietum se submillendi auctoritati, quam Veram ipse probaVeril, sed utrumque philosophiae ita denegat, ui nulla doctrinae revelatae ratione habita, asserat, ipsam numquam debere, ac p0sso auctoritali se submittere. Quod esset tolerandum et sorte admittendum, si haec dicerentur de iuro lanium , quod habet philosophia Suis principiis, seu methodo, ac suis conclusionibus uti, sicut et aliae scientiae, ac si eius libertas consisteret in hue suo iure utendo, ita ui nihil in se admitteret, quod non fuerit ab ipsa suis conditionibus acquisitum aut fuerit ipsi alienum. Sed haec iusta philosophiae libertas suos limiles noseero et experiri debet. Nunquam enim n0n solum philosopho, verum etiam philosophiae licebit, aut aliquid contrarium dicero iis quae divina revelatio, elfeclesia docet, aut aliquid ex eisdem in dubium Vocare, pr0plereaquod non intelligit, aut iudicium non suscipere, quod Ecclesiad auctoritas de aliqua philosophiae conclusi0ne, quae hucusquo libera erat, proferro constituit. Accedit etiam, ut idem Avelorphilosophiae libertatem, seu potius essraenalam licentiam iam aer, ter, iam lemere propugnet, ut minime Vereatur asserere , Eccle-
Initio in Iomin. 1. 9. S. Ioann. Bani. de Fide orat. II. 1. 2. in 1. Cor. c. 2. S. Hieron. in Gal. III. 2.
249쪽
siam non solum n0n debere in philosophiam unquam animadvertere, verum etiam debere ipsius phil0sophiae leserare errores, eique relinquere ui ipsa se eorrigat, ex quo evenit , ut philosophi hanc philosophiae libertatem necessario participeni, atque ila e-liam ipsi ab omni lego solvantur. Ε equis non videt quam vehementer sil reiicienda, reprobanda, et omnino damnanda huiusmodi Frosebhammer sententia atque doctrina' Etenim Ecclesia ex divina sua institutiono et divinae fidei depositum integrum inviolatumque diligentissime custodire , ei animarum saluti summo
studio debet continenler ad vigilare, ac summa cura ea omnia amovere et eliminare, quae vel fidei adversari, Vel animarum salutem quovis m0do in diserimen adducere p0ssunt. Qu0eirca Ecclesia ex potestate sibi a divino Aue loro commissa n0n s0lum ius, sed ostidium praesertim habet n0n tolerandi, sed proscribendi aedamnandi omnes errores, si ila sidet integritas , et animarum salus p0stulaverint, et omni philos0pho, qui Ecclesiae filius esse velit, ac etiam philosophiae ollicium incumbit, nihil unquam dicere contra ea, quae Ecelesia docet, et ea reetractare, de quibus eos Ecelesia monuerit. Sententiam autem, quae contrarium edocet, omnino erroneam et ipsi sidet Ecclesiae eiusque auctoritali vel maxime iniuri0sam esse edidimus et declaramus. 0uibus omnibus accurate perpensis, de e0rumdem VV. FF. m. S. R. E. Cardinalium C0ngregationis libris notandis praepositae c0nsilio, ac multi proprio et certa scientia , matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Νostrae polestalis plenitudine praedictos libros Presbyteri Proselibam mer tamquam continentes pr0p0sili 0nes, et doctrinas respective salsas, erroneas, Ecelesiae eiusque auctoritali ac iuribus iniuriosas reprobamus, damnamus, ac pro reprobatis et damnatis ab omnibus haberi Vesumus, alque eidem Congregationi mandamus, ut eosdem libros in indidem prohibitorum librorum reserat. Dum vero haee Tibi significamus, Venerabilis Frater, non p08Sumus n0n exprimere magnum animi Ν0stri d0l0rem, cum ideamus hune lilium , eorumdem librorum austiorem , qui ceteroquinde Ecclesia benemereri potuisset, infelici quodam cordis impetu
250쪽
11 hEc ullis 1862. misere abreptum in vias abire, quae ad Salutem n0n dueunt, ac magis magisque a recto tramite aberraro. Cum enim alius eius liber de animarum origine prius suisset damnatus, n0u S0lum seminime submisit, Verum etiam n0n extimuit, euindem errorem in his etiam libris denuo docere, ei Nostram Indi eis Congregali nem c0ntumeliis eumulare, ac multa alia contra Ecclesiae agendi rationem temere mendaciterque pronuntiare. duao omnia talia sunt, ut iis meritu, atque optimo iure indignari puluissemus. Sed nolumus adlluc paternae Νostrae caritatis viseera erga illum d ponere. et iccirco Te, Venerabilis Frater, excitamus , ut velis eidem manifestare cor Nostrum palernum, et acerbissimum d0lorem , cuius ipse est causa, ac Simul ipsum saluberrimis monitish0rlari et monere, ut Nostram, quae communis est omnium Patris, V0cem audiat, ac resipiscat, quemadm0dum catholicae Ecclesiae silium decet, et ita nos omnes laetitia assiciat, ac tandem ipse seliciter experiatur quam iucundum sit, n0B Vana quadam et perniciosa libertate gaudere , sed Domin0 adhaerere, cuius iugum Suave est, et onus leve, cuius eloquia casta, igne examinata, e ius iudieia vera, iustilicata in semetipsa , et cuius universae viae misericordia el veritas. Denique hac etiam occasione libentissime utimur, ut iterum testemur et confirmemus praecipuam Nostram in To benevolentiam. Cuius quoque pignus esse v0lumus Ap0slolicam Benedictionem, quam in limo cordis assectu Tibi ipsi, Venerabilis Frater, et gregi tuae curae c0mmisso peramanter in
Datum Romae apud S. Petrum , die XI Decembris anno MDCCCLXII. Potiti sieatus Xostri Anno Decim0Septimo.