장음표시 사용
31쪽
IN CAP. I. LIB. I. ET AI C. Elonicarum fines mi praestantiores reliquis quod scilicet fi.
nes architectonicarum artium, non tendant ad fines inseriorum artium,id quod certum est. Ex hoc syllogismo corollarium elici potest egregrum: quo communiores sint aries,eo esse praestantiores: confirmatione a fine ducta: Nam cuius finis est praestantior, id ipsum est praestantius, inquit Aristoteles tib 3. Topicorum. Iam tandem progreditur ad ultimum finem, hoc est summum bonum: non artium de quibus ipse non agit sed
rerum gerendarum seu Vitae communis: Vocat. Ita autem concludit.
Si in rebus gerendis easinis, quem propte e expetimus: catera propter ilium: is certe erit ultimus summum bonum. Verum primum. Ergoosecundum. Consequentia non confirmatur ab Aristotele, cur hoc consequatur, propterea, quod e superioribus aperta sit & pendeat.
nam dictum est tertio syllogismo:
Fimm eo esse meliorem, quo minus expetitur asterius gratia. Ergo qui minus expetitur alterius gratia, erit optimus: se vere .
Nam 3c Aristoteles lib.ρ. Tosu Or. & Plato lib. 6. de Republ. in Gorgia, hoc proprium finis & summi boni esse dicunt lut& Cic. lib. definibus, instat ut propter ipsum expetantur omnia: ipsum vero propter se ab omnibus. Antecedens confirmat Α, ristoteles ab absurdo: Si non est finis extremus, infinita q sappetat necesse est. Nam ubi est extremitas, ibi est finitio. si infinita.
Ergo impossibilia. is Si impos illa. Ergo frustra. si frustra.
Ergo Deus aut natura qui rustra nobis indidit, nemo apparitum, quo effabsurdis tim. 'Itaque ne frustra sit, finita appetat necesse est. si finita.
Ergo'extremum aliquod erit. Antecedens autem eo loco; MG π ἐῶ dcc. Eius con firmatio, β ου-i, &c. Consequens, a s τἀτ,3cc.
Cuius confirmatio est ab Aristotele omissa, ut diximus, quia e silerioribus pendeI. aerunt interpretes, cur primo loco
32쪽
ponatur: item de reliquis duobus, cur primo loco , deinde Dein e cur haec quatuor, cur non plura, cur denique nunc ponatur scientia, nunc natura ξ Respondeo, eas quaestiones partim esse alienas & ineptas: partim iam dissolutas: ea namque de causa,haec tantum ponuntur, quia iam diximus, consilium esse Aristotelis, inquirere finem actionum, δc earum artis, nempe politicae. Ineptas autem esse alteras, nempe de ordine; iam quoq; ostendimus, cum de methodi vocabulo ageremus. Q d tamen ut melius confirmetur, haec adiungenda sunt. Dico igitur, hic poni pro , & haec quinque, τω , H-αμιν, hoc loco idem valere omnino,& ad unum tan, tum Caput pertinere. Etsi a. --ρεας non idem Valet, quod: dico tamen ea duo ad unum caput reserenda esse: his rationibus, primum, quod Aristotelis hic sit scopus, ut iam diximus , ea duo tantum tractare: scopum eum esse ex conseriquentia orationis apertissimum est. Deinde, interdum Aristoteles duo verba quidem rotat,de eadem re,verbi gratia, ν & με δεν,τεκνίαν & ἐπισημίω: saepe tamen alterum omittit: Vt A. -- γ ς- προαίρεσς, dicit simyliciter, es. o. insine, R A ἰε Vmmes ἐπισπλι- , cap. I. τε ινη. Postremo initio untly r tib r. Magnorum Moralium, ile hac eaciem re agens: Sic dicit; omniv. ντα ς ἐπισημηςψῆ-αμεως , quod ibi dicit --- με mar λ h A., hic alijs duob. vocabulis dicit. Si quis quaerat, cur tam coninitaq;: fuse haec nomina usurpet Aristoteles: is meminerit, eum, cum u0 non agit de re aliqua ex professo, saepe hoc factitare, de quo P mox. Nos potius haec duo observemus, Aristotelem opera grauiora exordiri sere consueuisse a communi quadam senten-r tia: quemadmodum hoc loco, ut in Politicis, ἐπειι η τωσαν
ι --ς του έδίνω, &c. Deinde hoc quoq; obseruandum est, Α-,ι at Iistotelon solitum, cum ex prosesso rem aliquam non tractat,' saepe confuse & negligenter videri, & res ipsas,& verba ponere: l tam in libris Phlisos,quam Rhetoricis:& maxime in Ethicis &Politicis. Verbi gratia, hoc loco, primum confundit horum eIborum, artis & scientiae vocabula: deinde duos ponit ficon. Bes, actionem & opus, cum tamen sit & tertius, contemplatio: i', rursus oeconomicae finem dicit esse diuitias,id quod est falsissi- qiuat mum , nempe ex vulgi sententia : cum tamen particulaeb loco vinum, quae H nκη, hoc est, acquisitiua dicitur eius artis, hoc
33쪽
y. IN CAP. I. LIB. I. ET HIC .
hoc est, oeconomicae, finis, sint cliuitiae, ut est init. Politicor. Διὸ is λως--mitum n hac boni desinitione, utriun summum sonum, an commune &stium cuiusque bonum intelligaturi Respondeo: Summum non definiri, sed suum cuiusque, & commune, hac ratione.
tum eis in ollogismi propositioni , terminoran semper v- nam debere essesignificationem.
Atqui his in complexione χωσα τέχνη, e,c. bonum commune .LI accipiendum, ibi , ἀγαθύων .Ergouein maiore bonum commune accipiendum erit. Maiorem posuimus in his verbis, &e. Sic enim dicitur. Omnis res bonum appetit. Ergo'artes, ut res, bonum appetunt.
Sed negant alij hanc totius loci esse sententiam, & aliter
concludunt hoc modo: Omnes artes is actiones appetunt bonum. Euosummum bonum eis, quod ab omnibus appetitur. God nos complexionem, ipsi maiorem: quod nos maiorem, ipsi complexionem faciunt: adducti verbo . b, quod est, & complexioni inseruit: & vel boquod non singulos: aut hunc & illum, sed omnes complectitur. Eo denique Verbo -, quo maxime nitebariu TIa- peetuntius. nam Veresummum bonum 1igni ficat; ἰγα-Θὸν commune. Praeterea istorum opinio confirmari potest. Aristoteles tib. 3. Ethic. init. cap. a. eandem affert delinitioneinde summo bono: inquit, ουν τα ηλννίω ταγα9όναι--Voluptatem esie τάγαΘὸν, propterea quod omnia voluptatem appetant, tam ratione praedita, quam ratione carentia. His omnibus non obstantibus, etsi valde urgentibus, priorem sententiam puto huic loco accommodationem esse,
raterea quod non est propositum Aristotelis, confirmare titionem summi boni, aut ostendere quid sit, sed potius
istud, Anes & actiones expetere bonum aliquod. quod ut confirmaret, assiccit eam vulgatam boni definitionem. De verbis illis tribus , σαγαΘὸν,-ita reseondeo. Primum δὲ non semper esse συμπιγιυκμπιον, sed saepe αἰπιο λογκD: alterum ista ον, non semper summum bonum quoque significare,ut infra hac pagina, λῖλονώς τουτ'αντοίω ν. Postremo etiam dupliciter accipi, collechme
34쪽
t. poliatis communi comprehensione ,& interdum distributive, ut hoe definitiost & in Politicis bb. ubi in eo vocabulo lapsum Platonemilius ut , ostendit Aristoteles. Q aeritur postremo, cur Aristoteles usus iesidia, E sit Verbo hoc est, in re certa, verbo dubitandi. Alij alia respondent & mire laborant', ut A cistotelem excusent: em a-im si inin mmaduerti, Aristotelem his tribus verbis, hκM,ι ς, & etiam in rebus certissimis mille locis uti,credon ιι-ὼ modestiae causa, aut etiam elegantiae. erit. ἰ
l προς τεν-Itaque & ad vitam notitia eius &- summi boni habet magnum momentum, & ut sagittarij scopum habentes magis assequamur id quod oportet. Quod si ita, conandum est, ut complectamur illud populari explicatio-i ne, quid sit illud summum,& cuius scientiae aut facultatis. Videatur autem summae & maxime Architectonicae. Atq; Politica est eiusmodi. nam quas scientias oporteat esse in ciuitati-
' ό, & quales quisque debeat discere, & quousque, haec prae
i ' scribit. Videmus autem honestissimas facultates huic parere, ii verbi gratia , militarem, oeconomicam, Rhetoricam. Sequi =tur concluso. Hac politica viente caeteris praeticis artibus linactione positis j haec amplius praescribente, quid agendum M in J J quid fugiendum sit, huius finis complecti videatur fines Hiarum scientiarum. Etsi enim idem est bonum singulis, uni&ciuitati, maius certe & persectius Vrbis Videtur capere, hoc est, acquirere & tenere, tueri. Bene quidem sit, satis quidem sit & viii & soli, pulchrius & diuinius genti & urbibus.
Scientia igitur quae politica est, haec persequitur, &c. me ουν--ος τὸ, βιον J Quidam haec explicant, quas cum
''o sit me ουν σου οπος τωμιον l Loemam naec explicant, quali cum interrogatione essent scripta: Nonne Sed melius est sequi, te &Veteres libros, & translationem veterem: itaque :fine interrogatione.' Mi l
ροαria. Scc. J Multa hic Eustrathius λεπΤολογω de hoc vo-i V su. cabulo, quod est omnibus notissimum, quo & Aristoteles saepe uumsi ut infra in fine capit. 7. libr. 7. O libr. vltimo. in princip. Γνωm. J Non hic scientiam aut artem, sed notitiam aut
significat. quod quidam existimant.
35쪽
TυπεJ Hoc verbo frequenter utitur Aristoteles, ut& nio' l. p.3.5bb. a. cap. 7. fibb. 3. cap. tib s. in prisc. lib. vlt.cap. - ωθ. in Potiricis lib. 8.in:quod a Platone funipsit lib. o. de Repub. Proprie autem dicitur in sculpturis teste Plinior nempe deprimis delineationibus seu informationibus, quas etiam pictores vocant, ut est apud Platonem nam exquisitiorem pingendi rationem ἁναγροι ἐν Vocant. Transtulit autemPlato Ἀντην &Aristoteles Ἀποτύπωειν infra hoc b. ea. . ad artes. Notum est, tractandarum artium bipartitam esse rationem, exquisitam&yopularem: illam Vocant. proprio Vocabulo, hanc οπον, & Umο--αν trunclatis vocabulis : inde Aristoteles fecit duo genera librorum
to hoc opere Ethicorum,& Politicorum , de qua re infra lib. .
Διωαμε-J Vetus translatio habet αρετῶν,quemadmodum S supra ab initio indicauimus quae idem valent. Καοῦ τινοςJHuius particulae duplex redditur interpretatio,nempe ,Vt vel accipiendum sit de tepore se.χροα vel de modo,hoc est,scilicet ego de modo accipiendum puto. Verbi gratia cum quaeritur , irin iuuenis debeat discere Politica &Ethica & quamdiu, t quamdiu inhaerendu sit Dialecticis,aut ad quot usque annos:neq; enim valde laborat ΡΟ- liticus,qua aetate quis discere debeat, aut ad quot Vsque annosi hoc potiusMagistrorum est) sed hoc studet potiusPoliticus,vine artes bonae deprauetur, aut deprauatae doceantur:Verbi gratia, ne Physicus in Magum degeneret : Dialecticus in Sophistam: Medicus inPharmacopolam: Iurisconsultus in rabulam. hoe satis sit de verbis dictum. videamus sententiam. Αρ ος ἔν βώνJ His verbis ostenditur, similitudine duocta a Mittariis, utile esse certum vitae scopum destinare,deligere: qua eadem sunt litudine in eadem re pulcherrime usus est Plato bb.ra. de legibus insine. e, lib. . . ct γ de Repub. qua de re videatur Aristoteles libro a. o T. contra Laceda onsos, de Republ. Εἰ δίου ini Sic & bb. r.Rhetorices O tib r. Metaphdis ostendit primum utilitatem,deinde de scientia ipsa agere incipit. Tι-τέ ἐωJ Prius tamen agit de scientia , quam de de- lfinitione.
Summa scientia ossicius agere desummo bono: Poti
36쪽
Politiea e 1 summa scientia. Ergo Politica est agere de summo bono.
Maior δοξειε. Minor τοιαύτη. Conclusio ουρώμενης. Maioris confirmatio omittitur, Ut c erta ex tertio supra posito syllogismo. Minoris confirmatio ibi τι- eam namq; con-nrmat duobus argumentis , altero ab effectis, altero a minore si inpio. Prius est:
Politica imperat , prasieribit, qua artes in riuitatibussint diassenda aut retinenda,qua nomad quem finem,quibus. Ergo e umma. Hoc argumento utitur & Plato sed aliis verbis x copiosiue in Politico. Alterum .cum domina sit praestantissimarum trium artium, nempe, militaris, Oeconomicae, & Rhetoricae: erit& reliquarum omnium. Confirmationes omnium propositi O- num omittit Aristoteles,scit egregie explicauitPlato mPoliticis, in Euth demo, in Gorgia. Tιν--ειν-afεὼς. J His Verbis hoc continetur, quaenam artes in ciuitatibus sint discendae, quae non, A quae exercendae. hoc autem munus esse politi cm prouidere multis modis ostendi potest. Lycurgus', teste Plutarcho in eius vita rationes inutiles & superiracaneas artes e Repub. Spartana eiecit: & ips in Rhetoricam; vi& Minos e Repub. Cretenti, teste Sexto Empirico in b, aduersiinscientim. Moyses antiqui librius Politicus E Republica Iudaica omnes Pictoi es, celatoreS,lculptores,
statuarios, & id genus eiecit, teste Philone in commentario ad x. praecepta Donasm,ad illud praeceptum II. Non facies tibi, &c. Sic legibus Iuris Romani Chaldaei, quos vulgo vocant astrologos, Magi diuini, grauiter prohibentur in Tit. C de Math seMalesic. A rtem Geonietria, inquit quidam Imperator inta. C. isto t. discere atque exercere publice inter est: ars autem Ma-tnematica detestabilis interdictaeu. Sic Plato e Republic. sua Poeticam eiecit: Romae prohibiti fuerunt, Censerum edicto, Rhetores aperire ludum. Καὶ Σπί- ε, ρισους. J Hoc est, Praescribit Politica suam cuimordini & sexui artem. Verbi gratia, Lacedaemone, testa Pluistarcho in iscurgo, & Romae, tesse Dion o lib. 2. non licebat ciui exercere Opificium. Nam nemo ciuis Rom. poterat esse sartor, sititor, aut aliud aliquod opi ficium exercere, sed omnes debebant esse vel otiosi vel nii lites. Sic hodie nobilis non exercet mcrcaturam, quod & olim non siitis liberale fuisse ostendit B Plu
37쪽
1I IN CAP. II. LIB. I. ET MI C.
Plutarchus c& Aristoteles tib. . Potit. Sic Imp. Iussinianus prohibet, ne libri Iuris alio doceantur quam sui: Immo&prouidet de locis ipsis Politica. Verbi gratia, olim non licebat Ius ciuile docere, lassi tribus in locis totius orbis, nempe in Roma Veteri,&Noua scilicetRoina; & Constantinopoli: &Berythi, Sc reliquas artes in utraq; Roma tantum, Atheuis, Alexandriae, & Tharsi, testibus Iustiniano Imp. mprafatione Pandectarum, & Eunapio in lib. de Iliusfribus Sophisis. Hoc intelligendum dixi de modo, non de tempore. Sic Lycurgus opificia non eiecit: sed modum illis adhibuit, hoc est, ut Fabri, verbi gratia, lignari j, tostulos, sella , S id genus alia possent conficere: sed nullis sere ornamentis: idem dc in poculis, vestibus, calceis constituit. Sic hodie
Graecis non licet vestibus fila aurea & argentea intexere. Sic poetas non eiecerunt Athenienses, sed libertatem conuiciandi lege lata represserunt. teste Horatio in libro de arte Poetica. Ci-ccrone in libr. de Reptibi.
J Certissimum est hanc esse honoratissimam
artem, cum nulla alia fere de principatu cum Politica certare consuerit, teste Cicer. lib. r. inc., in Orat. pro Murana, &Platone in Politico. Verius tamen est eam parere Politicae: Omne enim imperium a Politica accipit: & qtiicquid ceperit, siue pecuniarum, siue Urbium,ut venator coquo seraS captaS,tradit Politico: inquit Plato in Politico. qui comparat Venatorem duci exercitus. & Aristoteles lib. r. eap. γ. Potitie. & finem eius Victoriam, certum est non esse ultimum finem. De Oeconomi- ca & Rhetorica cereuin est esse egregias artes: adeo quidem, ut Rhetorica etiam ausa fuerit de principatu contendere, teste Platone in Gorgia, verum ex earum finibus perspicuum est,eas non esse summas, inimo Politicae subiectas. g --της. J Haec mihi videtur esse conclusio: repetitis tamen breuiter illis duabus confirmationibus: posteriore prius, ibi, priore posterius, ibi, ἔπι Pb νομή του ς. quod autem dicit uno verbo , allusit ad pulcherrim .im Platonis disputationem, tam in Euthydemo quam in Gorgia: in quibus locis Plato artes omnes ita partitur, Ut aliariint, quae opus faciant,& non Utanturur opere facto: aliae veno, quae non sectant', sed imperent & utantur opere facto: &in his
dicit esse Politicam: ut quae utatur omnium artium operibus &actionibus. Sic coquum ait Vci opere venatorIS, medicum Opere
38쪽
. tu , pere coqui, sutoris & aliorum artificum, qui corpori humano imita quiddam parant. De his quoque disterenti js Vtentium &non
it lici utentium aretium Aristoteles infra extremo lib. o in Potiticis
in s oriam lib r. cap.s. Vbi quaerit, an Oeconomicae pars sit illa quae poli: t dicitur & Aristoteles dicit non est e pariem , sedit e leti ininistram: quia rationem bene utendi diuiti)s praesci ibit Oe
Το ταωτης τε λ . J Hic vera est conclusio, sed dicet aliquis,lo,stor dur hic de fine fit mentio, cum agitur de scientiat Respondeo,um ij j. quod iam saepe dictum est,inter scientiam & finem esse propor-0s,lό tionem summam. adeo ut quaesit praestantissima, praestantillinam 4 mum habeat finem, &contra. Itaque cum dicit praestantissic hol mum Politicae este finem, tacite etiam Politicen elle praestanere. yἰ tis imam ostendit. u clari Ἀκιλώπινον et αθ D. J Bona aut fiant diuina, aut humana ica. 0 Plato lib. r. de leg. & eum secutus Cicero b b. s. Tuscul. ' monis diuina vocant Virtutes: reliqua, corpori S &sortunae, humana: lsrat Aristoteles aliter: ea nanque omnia Vocat humana. nam huc. a cella : mana vocat bona, quae ab homine comparari pollunt: diuitia, ira, , quae 1bli Deo lunt propria: ut in Ethicis Eudemiso lib. r. cap. 6.ica θ Nunc autem agere se dicit de bono humano, ut infra saepe, erit, si . quod & Politicum Sc κακl Oon principro Ethιcorum ma-itas,ta Inorum. Et reprehendit grauiter Platonem, qui in Politicis agitatorea' de bono diuino.
J Hic est loeus dissicillimus. Ego cum alijspu-bndar : m quandam esse Act wm cpoeta hoc loco, hoc modo accipien- iiiital dam. Dicis Aristoteles te agere de bono humano & de Politie, tello La. Atqui bonum humanum unius est hominis, Politica est ciuitatis 3 Respondet Aristoteles, unius & ciuitatis bonum esset idem, qua de re agit late libr. 7. Potitio.) sed ciuitatis este longe praestantius, cur ita 3 quia communius: bona quo suntis eri γ communiora, eo praestantiora, teste Aristotele lib. I. Ehet. εσου Topic. hera- Γαρ. J Hic non valetnam, sed valet idem, quod sed, ut sae amist: pe alias. νιμ. J Sed si, si autem,ut apud Latinos enon saepe poniit alla ' pro sed. Quaeritur iam postremo de scopo, oeomesini. vero, mi , h. e. proposito seu instituto ibarbari subiectum vocanti to in his itus huiuSoperi S, h. e. Ethicorum de Politicor. &rursius distinabus S c e,Ethicorum, S. separatim Politicolam quodnam stὶ Dispu inio. xat hac de re Aristoteles r. aut s. ivem in Ethisis
39쪽
Eudemiis Lib. r. ct a. aut 3. capitibuου Magnorum Moratam. Antequam quaestionem propositam dissoluamus, praemuniendum est, oreα- ντεια seu OpuS hoc , Ethicorum & Politic. v. num esse duobus tomis seu partibus distinctum: quod perspicuum fit exti. ro. Ethιc. extremo. ubi institutum suum comple tum esse Aristoteles negat, nisi adiungatur tractatio de legibus,& de tota deniq; Republica. Idem confirmari potest ex tib. sEthie. cap. a. ubi, cum de Politicis loquitur, ait postea explicandum: & lib. 2. cap. 2. Potit. ωαπερ c.-ηθὶ
Dic Ut supra dictum est, inquit, in Ethicis nunc ad quaestionem: & primum quidem de toto opere, dein de de partibus. Itaque posito Politicam este bipartitam, communem & propriam: illam, quae praecepta Ethica, Politica dioeconomica complectatui quo modo Plato saepissime eo vo cabulo est usus, ut supra diximust hanc quae de Republica tan
tum &ciuitate instituenda agat: quaeritur Vtrum totius operii scopus sit communis,an proprius Θ Commune videri his rat Gnibus&argumentis demonstrari potest. Primum, quia Aristoteles lib. Io. cap. vlt. Ethic. ait, se hoc opere totam Philosophiam humanam explicare Velle: atque eam este commum mPoliticam,vel ex uno loco Platonis in Apologia perspicuuiai clii ubi Soerates humanam Philosephiam se docuiste ait, quam ν-bique Plato vocat Politicam communi nomitae. Praeterea Potitica proprie Ausecialiter, ut vulgo loquuntuti finem esse αγομίουν. hoc erit, rectam legum ct ι iuιtiat G descriptio
At eim Politica qua hic tractatur, finis en alius , beato
Ergo propria non videtur explicari.' Praeterea Aristoteles in Eudemiu lib. r.es. νθ tribuit ira,ctationem beatitudinis tribus scienti js, nempe oeconomicae Politicae & Prudentiar: quae hic uni Politicae tribuitur. Contra vero, propriam Videri sicopum elle Aristotelis ) his argumentis doceri potest. Primo Etheeorum, oeconomicam distinguit a Politica ea, quae hic explicatur. Deinde bb. albi, ει--τον ἰe, cap. άλ. Θ ει ν,δce. libὐ s. cap. L. σκοπιζον πιλιπκsiis: Et libr. o. cap. 7. ct s.ctvltimo aperte videtur indicare, se agere de propria: & certe de cap. 2. kb. 1. nemo mihi videatur cauillari polle, quin Aristoteles stib
40쪽
indicet, sede ciuitate explicare velle, ubi dicit εἰ spropterea quod hic initio Ethicorum politicae tribuit, ut sit Ar chitectonica, id sit . 6. cap. S. expresse tribuit Politicae propriae, immo propriae parti Praeterea omnino eodem utitur principio, quo hic. nam ut hic Politicam dicit Esse κυρο - τι υ & principalem scientiam: sic ibi secictatem dicit esse Politicam. Posticino Alexandor princeps Interpretum Aristotelis aperte ait in Praef. ct Prol omenti in priora Analytica,scopum Aristoteliθαὸλ ni seu
potiticam propriam , Sc addit, simile quiddam egisse Aristotelem in his libris eum libris Anablicis. nam ut ibi v- num quidem eri opin, in duas partes, priorum se posteriorum Analyt. distinctum, ei que uniuersi unum esse scopum, apodictitamscientiam: Suitem in his tibris Ethicorum, Politicorum. Em re diligenter considerata , assentior Alexandro: praesertim quod priora de communi argumenta non ita dissiculter refelli possulit. aeritur nunc prioris tomi quis sit scopus 3 R 1pondeo Vno Verbo, esse tractationem principiorum Politicae, ut ipse Acistoteles mitto Magnorum Moratium testatur. Politicorum autem quis sit scopus, facilis quoque est quaestio nempe Politica ipsa, sed specialis, hoc est, quae de legibus & ciuitate agat. De hac distinctione Politicae dcesus ab Oeconomica differentia latius agetur lib. o. Sic igitur accipienda sunt Ver
agitur expetit scientia, qua dicitur seu ess Politiea. Tito ν. J Hic idem valet, quod τουτου, hoc est , Solet enim Aristoteles interdum numero multitudinis Vti pro singulari, ut mit. posteriorum Analyt. ων τἐ- γνωαν: ων pro κ. Vt optime Themistius. 'Deinde est etiam usitatum Aristoteli genus pro genere usurpare, quod est maxime obseruandum in Aristotele. Πελιetrici; etiς. J Τις hoc loco nihil significat,& est Ome πληρωμον πικώ, hoc est, apposititium, & elegantiae causa adijcitur, Ut in prouerbio ἱ-αιτεῖς, μέγα με MVt autem in eo prouerbio ignoratione illius particulae lapsus est Erasinus, ut recte indicat Henricus Si ,hanus, ita in hoc loco omnes Interpretes sunt hallucinati eiusdem particulae ignoratione: qui ob eam particulam haec Verba accipiunt non Politica. Idem de ea, quae vulgo dicitur Ethica, & a veteribus ignorata scilicet Platone & Aristotele. Haec autem verba