장음표시 사용
11쪽
videlicet meriti, sive operis, & conditi nis, sive integritatis naturalis. Hinc est , quoa dona supernaturaIia Recialius rationem gratiae proprie dictae libi vindicent ,
quam dona naturalia: haec enim. carent euidem priore debito, quippe cum sint inebita ratione meriti, de operis, quia non cadunt sub meritum ; non carent autem debito ex parte conditionis, quia spectant ad naturae integritatem. Supernaturalia vero specialius sibi gratiae rationem , 8c di nitatem vindicant , utpote clim sint in. ebita utroque titulo, non tantum ratione meriti, 1ed etiam ratione conditionis,& integritatis naturalis. Ut autem facilior, ac perspicacior rerum dicendarum habeatur ratio, congruum iudicavi, hoc in praeludio attexere delincati nem, ac distributionem communem ipsius divinae gratiae, quatenus, dum sermo fici de aliquo ex illius membiis dividentibus, aliqua illius essulgeat notitia, donec in secunda disputatione fusius de eis disseratur. f. II.
suNuplex sit gratiae divigis, ac distinctis. GR tia generatim triplex distingui po
test: nimirum naturalis, supernaturalis, de divina: Naturalis est ipsa hominis creatio , nec- non & id omne quod Ussus naturam consequitur: hominis enim formatio donum est omnino gratuitum,
di sine illius piaecedentibus meritis , sed ex sola Dei libertate , ac liberalitate concessum, ut pluribus in locis practare docet S. Augustinus , maximc vero Epistol. 9 . ad Innocentium , ubi cum improbasset sententiam Pelagii, quod fratiam aliam
non agnosceret praeter creationcm , subdita. Etsi, inquit , quadam non improbanda νarisne dicitur graIia Dei, qua creati sumus, ut nonnihil essemus, nee ira esse us aliquid, ut cadader, quod Zon vivit , arbor quae non sentit, aut pecur quod non intelligit : sed bomines, qui-ellemus, viveremus , ον sentiremus , , intelligeremus : de boeiamo beneficio Creaura nostro gratias agere debeamus : unde merito ista gratia diei potest, quia non eraeeontium aliouorum bonorum meritis; sed gratuita Dei bonitate δε- nata est. Et paulo post : Illam vero 3 riam . qua creati sumus bomines, etiamsi ita oppellandam non im erit. intelligimus, miram est tamen si ita appellatam in ullis leti timis, Pro Metiris, Evangelicis, apsilicissis
Et subscribit S. Bernard. lib. de gratia, Ac liber. arbitr. cap. i q. sui recte sapiunt,
inquit, triplicem confitentur operationem, non quidem liberi arbitrii, sed divinae gratiae in ipso, sive de ipso. Prima creatis: secundareis sermatis: Tertia consummatio. Primo namque in Christo ereati stimus in libertatem voluntatis: Secundo reformamur per Cbristum in spiritu libertatis, eum C&risto deinde consummandi in statum aeternitatis. Gratia divina dicitur, quoniam vel am rem ipsum divinum, sontem, & originem omnium prorsus charismatum, quae Aivinitii, in nos derivantur; vel divinas illas personas ad nostram salutem a Deo emissas designat: qua ratione Verbi divini Incarnatio gratia dicitur : sic enim Deus dilexit muniadum, ut Filium suum Unigenitum daret. Sic etiam Spiritus Sancti communicatio, &infusio; Gratia quippe Dei donum est, inquit, S. Augustinus serm. Io. de verbis Domini C. I. Donum autem maximum ipse Sp. sanctus est, Meo patia dicitur. Gratia supernaturalis est eximia quaedam qualitas, seu donum gratuitum naturae captum, & statum superans . propter merita Christi Redemptotis, nouis a Deo concessum, in ordine ad salutem consequendam: quo sensu maxime gratia usurpatur in Scriptura sacra, sic Actorum I S.
Per gratiam Domisi nostri Jesu Cbini eredimus salvari. Et Ephes. a. Gratia δis salvari per fidem , o, hoc non ex nobis , Dei enim donum est, ut ne quis glorietur. Et ad Titum 3. Ut iustificati gratia ipsius Lereder us secundum spem vitae aeternae. Unde S. Augustinus Epist. I9. culpans Pela3ium ,
quia solam gratiam naturalem admitteret, ait : Omnino non istam gratiam commendat Apostolus , qua creati sumus, ut bomines es
mus: sed qua 1 ifieati sumus , ut timiser usti essemui: ista est enim gratia per Iesumcbristum Dominum nostrum. FIaec aulcm gratia supernaturalis rursus duplex distinguitur, externa videlicet, re interna . Externa dicitur extrinsecum Dei gratuitum donum conducens ad salutem , quod aeque ad Omnes spectat, qualis cst gratia legis, &doctrinae, seu praedicationi, Evangelicae. Quam utique fratiam admittebat Pelagius, ut plurimis locis meminit S. Aug. prascrtim vero lib. de gratia Christi c. I ubi
12쪽
probat adversus Pelagianos praeter ejtisinodi daemonia sub ieruntur nilu in nomine tuor gratias externas, aliam adhuc, videlicet in-lpost pauca subjungit: Herumtamen de Meteriorem esse admittendam: Ouid manifestius,inuite gaudere , quia spiritus vobis subi ieiunis inquit, nihil aliud eum, videlicet Pelagium,itur: eaudete autem, quὸd nomina tisra seriindicere gratiam qua Deus in nobis eperatur velle,lpta sunt in caelis. Porro gratiae gratis datae quod bonum est, quam legem, atque doctrinam pinovem species constituuntur ab Apostolo Sed nos eam gratiam volumis , si ali- I. ad Corinth. c. I a. nimirum fides, se quando fateantur, qua futura siris magnitudo mo sapientiae, sermo scientiae , gratia sanimn solum promittitur , verum etiam a-itatum, operatio virtutum, Prophetia , di- matur; nee suadetur esum omne , quo bonumiscretio spirituum, genera linguarum, inter-s, verum etiam persuadetur . pretatio sermonum: cujus quidem distribu- Interna dicitur , omne donum gratis altionis rationem subjiciemus disp. a. dum Deo concessum, & conducens ad salutem ejusmodi singulas gratias expendemus. aeternam, ouod proprium est uniuscujusq; Gratia gratum facient , ea est per quam cui concinitur , & interitis eam assicit. creatura rationalis emcitur Deo grata, &Talis est gratia, de qua loquitur Aposto- accepta, vel certc disponitur ad hoc, udius Rom. s. cum ait: Charitas Dei diffusa sit alis evadat; quia est donum supernatura- in re/dibus nostris per Spiritum sanctum, quille ad propriam uniuscujusque salutem pri- rus est nobis epsola estis Cbri- mario, & per se concessum. sti ministrata a nebis, is, scripta , non atra- Rursus gratia gratum faciens subdividi menso, sed spiritu Dei vivi ; non in tabulis tur in habitualem, & actualem. Gratia lapideis, sed in tabulis raris earnalibus. habitualis ea est, quae consertur per riseum Iterum, gratia interna dividitur in gra-iliabitus, seu qualitatis jugiter in nobis pertiam gratis datam , & gratum facientem. manentis, cujus duplex est effectus : unus Gratia gratis data ea ilicitur , quae prima-iquidem formalis, nempe reddere hominem io, &per se ad salutem ejus, in quo est,iDeo gratum, & acceptum, quia per eam non conducit 3 sed per eam unus alterilformaliter iustificamur,& sumus Deo Fra- cooperatur, ut reducatur ad Deum ue se uiti : alius vero productus , quatenus ipsa est donum gratis, & absque debito homi- gratia concurrit cum libero arbitrio tanni collatum Per se, ac primario conserensiquam principium effectivum ad eliciendos ad procuran clam salutem alterius, quae u- actus meritorios; quemadmodum calortique definitio fundamentum habere vide-lduos habet effectus, primus est reddere subtur in istis verbis Apostoli I. ad Cor. I 2.ljectum calidum, cui adhaeret: secundus ve Unierique datur manissatis spiritus ad uti iro est exterior calefactio. Haec autem ha-titatem, vidclicet aliorum. bitualis gratia significari videtur a Chri-Quamquam autem omnis gratia sit gratis sto D. his verbis Jo: Iq. Si quis diligit me,
data, ut diximus, N. a. attamen fratiae gra-lsermonem meum servabit , is Pater meustis datae vocabulum ad hanc gratiae speciemidiliget eum, ad eum veniemus, o, man- significandam restringituri. Primo, quia Chri-lsionem apia eum faciemus. Donum enim,
sus D. ejusmodi gratias conferens Apostliquod posterioribus verbis significatur, quo lis signanter admonet, eas ipsis gratuito Deus mansionem facit in nobis , cst perfuisse collatas, & ut ipsas gratis admini- manens, & stabile. Eamdem quoque gra-strarent. Clim enim dixisset Matth. Ita In- tiam designat S. Aug. epist. I s. ad Darda-frmos curate, mortuos 'scitate, leprosos mun num , ubi docet in parvulis baptizatis , date, daemones ejiciter subjungit; Graiis ac-iquantumvis id nesciant, habitare Spiritum repistis, gratir date. Secundo, quia vulgoisanctum. Et Concilium Viennense , sicuti receptum est , ut generis nomen mimis refertur in Clementina de summa Trinitare, nobili speciei accommodatur : sic brutumiis, si Calbillea cap. unim , ubi ejusmodi
designa mus , clim dicimus , animaι: gra-igratiam parvulis conferri ait, juxta printia autem gratis data mimis est nobilis , babiliorem Theologorum tam veterum, quam gratia gratum faciens , quia gratiatquam recentiorum sententiam. pratum faciens conjungit hominem Deo Gratia actualis illa est, quae per modum immediate; non sic autem gratia gratis da- actus conceditur, estque motio quaedamta 3 Unde Christus D. Lucae Ita cum au-iDei, per quam Creatura rationalis move-
dii siet Discipulos reserentes: Domine, etiam l tur, de adjuvatur ad exercendas operatione
13쪽
supra naturae vires, qualis est, v. g. sanctasPer quam Deus in nobis operatur, in no- quaedam inspiratiq, sive cogitatio inmen-lbis sine nobis incipiens. Dicitur vero Deus . te , & pia affectio in voluntate divinitiis illam sine nobis operari, non quod ad ilia
excitata, atque immissa. De hac autem ρο-ilam nullo modo concurramus active; noniissimum agit S. Augustinus contra PeIa-ipotest enim ulla inspiratio, quantumvis su-nianos, maxime vero in lib. de gratia Chri-lbita excitari in mente; vel ulla motio v iti cap. I a. ubi ait: Haec gratia uitur, Mnlluntatis tam prompte fieri, quin intellectus, suum ut faeienda noverimus , verum etiam uιl& voluntas operentur. Sunt enim actus vi-Ejusdem quoque meminitita Ies, qui proinde necessario, &essentiali- Concilium Arausicanum secundum Can. 0.iter dependent a concursu potentiae vitalis. tibi ait: Divisi di muneris , cum recte Deus ergo gratiam operantem dicitur ope- cogitamus , pedes nostras a fasiate , i rari in nobis sine nobis, eo quod ad illam injustitia continemus. Suoties enim Mna agia non concurramus libere , ipsorum enim mus, Deus in nobis , atque nobiscum , ut dumtaxat amaum operatores censeri debe-yperemur, operatur. mus, qui sunt in nostra potestate Iibera ,
observandum est nos scienter dixisse ,l& quorum Domini sumus.
auxilium istud esse necessarium ad opeia- Gratia cooperans, quae etiam concomitor,tionem naturae vires excedentem , potesti modi vani appellatur, ab eodem S. Aug. autem tribus modis operatio aliqua natu-Iibidem, definitur 3 Per quam Deus volen-rae vires superare e Primo , simpliciter, &stibus cooperatur perficiens: sive per quam absolute, ut si ex genere suo, &secundit miDeus cum volumus, & sic volumus, ut suam substantiam operatio illa sit altiorislfaciamus, nobiscum cooperatur . Gratia, ordinis, nempe supernatura Iis, quales sunt inquam , operans dicitur etiam excitans bactus virtutum d heologicarum, fidei, spei ,lquia fungitur quasi munere illius, qui ali-& charitatis . secvnia , ratione dumtaxatiquem excitat a somno, nam voluntas tor- status corrupti per peccatum, non verospens somno,&desidia peccati, veIuti cla-smpliciter , & absoluto, quemadmodum morei, ac voce vocationis per sanctam in- enim homo orotus non potest sese ad a-lspirationem excitatur. Sicut autem excita-
. ctus solidos metere, nisi adjuvetur ab ali-itio fit sine consensu dormientis, sic etiam quo, id vero facile posset exequi, si sanus illa gratia excitatur in nobis sine nostro esset absque illius adjutorior sic etiam ho- consensu, omnemque praevenit nostrae vo-mo per peccatum fractus viribus, ac d Iluntatis operationem, & usum: quod utibilitatus , pIura non potest emcere sinetque gratiae munus designatur Apoc. 3. per speciali auxilio, quae in statu innocentiae,ina verbM. Erasto ad ι iam,'pulso; stare nullo suffragante auxilio praestitis et . Ter. enim ad ostium cordis humani, & pulsarenῆ, denique ratione vel modi , vel loci,iper sanctam inspirationem, solius est Dei. vel temporis, vel personae, aliarumve cir- Gratia etiam cooperans merito dicitur cumstantiarum; saepe enim contingit, uti diacuvan , quia eo plo momento, quo aliquod nec ex se , nec ratione status vires quis excitatus a somno i 5c torpore pecca- excedit , easdem tamen superet ratione ali- ti , vocanti Deo libere respondet, atque cujus circumstantiae: quemadmodum enimsper consensum aperit ostium cordis sui, homo sanus, qui ex se lassiciens , ac va-iDeus ipsi manus auxiliatrices porrigit , quolidus esset , ad movendum aliquoa pon- possit in aetum bonum erumpere : quodd; , illud tamen movere non posset sine utique etiam significatur eodem cap. Apoc. alterius auxilio, veI propter nimiam ipsius clim post praefata verba subjungitur: sιqPir Ponderis molem , vel quia esset in loco mibi aperucrit, intrabo ad eum , in Genabo Parum commodo constitutus: sic posset ali- non solus, sed cum illo. idem etiam deno quis homo justus aliquod ex incalogi prae- tatur Ephes. S. Iurν qui dormis , emceptis facile implere, si nulla necessitas ur-ssurge α mortuis , is, i minabis te Cissus digeret; secus vero ii gravi tentatione jacta- ΑΛ hoc enim nos vocat, & excitat gratur, nisi aliquo juvetur auxilio speciali. tia, ut a somno surgamus. Iterum gratia actualis subdividitur in ope- Iterum fratia operans, sive excitans vul-rantem, & cooperantem. Gratia operans,igo subdividitur a d heologis in lassicien- quae etiam excitans dicitur, definitur a S. tem, & emcacem. suseiens considerari
Aug. lib. de gratia, & libero arbitrio c. I7.ipotest duobuῆ modis, vel generatim, vel
14쪽
Deciatim. Generatim considerata dicitur, quae dat potentiam agendi, vel declinabiliter, vel indeclinabiliter, hoc est, vel ita,
ut non semper consequatur effectum suum; vel ita ut cum eo semper conjungatur
certo , de infallibiliter , quo sensu etiam gratia efficax reducitur ad sufficientem . Speciatim vero considerata, di prout opponitur emcaci, dc scribi potest, quae non scmper obtinet effectum , vel quae reipsa caret, atque privatur effectu, ad quem Ordinatur, quamvis eum habere possit. Pax est illa, quae semper obtinet effectum , per quam scilicet Deus indeclinabiliter , di insuperabiliter mova voluntatem, nihilque aliud est, quam auxilium quo cujus toties meminit S. Aug. lib. de corrept.& gratia. Dicitur autem indeclinabiliter, &insuperabiliter moere voluntatem non quod
superari, & declinari non possit, sed quod nunquam de saeto superetur , & declinetur non secus , ac aliquis Imperator dicitur in vincibilis , non quod vinci non possit omnino, & superari, sed quia nunquam victus est, nec vinci solet. Tandem gratia actualis subdividitur in praevenientem, Ec subsequentem, quae subdivitio propter consormitatem, quam habet cum praecedenti, a plerisque Jheologis cum ea confunditur : ab ea tamen nonnihil differre
existimo, quod ut percipiatur, sciendum est gratiam praevenientem , & subsequentem posse comparari tribus modis, nimirum vel ad liberum voluntatis consensum, vel in ordine ad se invicem , vel per respectum ad
justificationem . Primo modo gratia praeveniens ea dicitur, quae liberam hominis voluntatem ita praec it, ut eandem quoque comitetur, & includat: subsequens vero, quae voluntatem: istam consequitur. Cujus quidem explicationis meminit S. Aug. Pluribi, maxime vero in Enchyridio c. 32. his verbis: Praecessit bona voluntas hominis multa dona Dei: sed non omnia: nam utrumque t
aitur in sacris Eloquiis , is, misericordia eius praeveniet, iasericordia eius subseque tu
veniens dicitur, quia praecurrit omnem vinluntatis consensiam , nabsequens Vero, quae supponit , & sequitur ejusmodi consensum, movendo hominem a. implendum, quod sacere proposuerat, data opportunitate illud implendi, eumque juvando, cum de Lino illud implet, & exequitur. Qua ratio'. ne gratia praeveniens, & subsequens coinricidit cum excitante, & adjuvante. secundo modo gratia praeveniens. & su sequens relative, &in ordine ad se invicem ita dicuntur, quoa praeveniens sit ea gratia, perquam ad bonum excitamur: sub uens vero, quae primam illam 3ratiam sequitur,& in hoc sensu omnis gratia prior, dici potest praeveniens in orgine ad posteriorem. Sic utramque gratiam usurpasse videtur S. Aug. lib. de natura, de gratia C. 3L. Μibericordia, inquit, eius praevenit nos; pro nit autem, ut sanemur, oi sequitur , AtD-ti vegetemur: Praevenis, ut vocemur , sub quitur, ut glorificemur: praevenit , ut pie vivamus, subsequitur, ut cum illa semper vis mus . Tertio tandem, sunt aliqui I heologi . qui gratiam praevenientem, re subsequentem explicant respective ad justificationem,
itaui praeveniens ea dicatur quaecumque
praeceilit justificationem, ut a peccato sanemur : subsequens vero censeatur quaeliabet alia , quae consertur homini justificato, ut in accepta sanctitate perseveret, &promoveatur ad vitam aetemam. Ita d
cet Vasque Z in primam partem disp. 88. C. Io. Quod utique probat mox laudato testimonio S. Augustini, nec non & a thoritate S. Fulgentii lib. I. ad Monimum c. II. ubi ait: Prae enit impium, ut fiat ,,
justus; subsequitur jussum, ne fiat im- is pius: praevenit elisum, ut surgat; su, isse itur elevatum, ne Caaat.
Sunt etiam aliqui Theologi, qui generatim gratiam distinguunt in gratiam Dei, de gratiam Christi . Gratiam Dei appellant ,
non quod ab eo donetur, sic enim omnis gratia esset gratia Dei; nulla namque est, quae a Deo non conseratur: sed ita volunt appellari, quod ex pura Dei liberalitate donetur δ non vero intuitu meritorum Christi, qualem existimant fuisse gratiam collatam tum Angelis, tum homini innocenti. Uertim haec a nobis probari non possunt, Uaxime cum docuerimus, & infra asserturi simus omnem omnino gratiam, nonnisi Pr
pter praevisa Christi merita tam Angelis, quam hominibus fuisse collatam. Undecenserem rectius dicendum, gratiam distribui posse in gratiam Christi, ut Capitis, de ut Redemptoris. Prima est gratia, quae destin ta , & collata fuit tam Angelis, quam hominibus ante peccatum, propter praevisam Incarnationem Christi venturi, etiamsi Adamus non peccauet. Secunda vero, quae ho-
15쪽
minibus lapsis tonsertur beneficio Passsonis,& Mortis c. hristi, quae plurimis nominibus
appellatur a S. Aug. nempe gratia liberationi s , lib. de corrept. Ze gratia c. H. Gratia hyeratris epist. Ios. medicinale Salvatoris au -
κο um, medici gratia, ad tutarium medici ρ rentissimam, i . lib. de natura, & gratia , cap. 3q. 39. 68. &C.
Denique gratiam Christi dividunt ingratiam 'Viciter, & gratiam pro gratia ; Cu-aus divisionis meminit S. Aug. Iib. de gratia , & libero arbitrio cap. 8. ubi ait. si vita nefra θωa , nil aliud est, quam gratia Dei, me dubio, vita aeterna , quae bonae vitae νedditur, Dei gratia s: ipsa eηim gratis datur. quia gratis data est illa , evi da. tur : sed ita , cui datur tantum mori gratias, Me autem, qua illi datur, quoiam praemium e ius es, omis est pro gratia.
Juvaret hic attexere omnium seriem haereticorum, qui divinum gratiae lumen suorum errorum fuligine conati sunt infuscare; nec non & referre eos omnes Zelantissimos Catholicae veritatis Assertores, qui pro asserenda fratiae genuina doctrina suis dictis,
in scriptis adversus eos omnes E roreS a Cerrime, Ze gloriosissimc decertarunt. Verum
quoniam de his jam coelosissime actum est
in primo volumine, ubi sermo suit de erroribus circa praedestinationem divinam ; ne trita jam stadia iterum ad nauseam remetiamur, ab his supersedendum judicio; mcut & a relatione, & declaratione quinq;
saluum hominis, videlicet naturae purae, integrae, innocentis, lapsae, & reparatae: de quibus sufficienter egimus in secundo volumine disp. de homine . Sollim igitur his in
pratudiis adscribenda censeo nonnulla, quae enodandis de divina gratia controversiis fa-Cem, ac lucem praeserie possunt: qualis est prae caeteris S. Aug. doctrina , nec-non &1anctio quorumdam Conciliorum, quorum canones, & decreta facile in omnium ma. nus non veniunt. Sit itaque
g. III. Iuanti prae caeteris facienda β S. Augustini Actrina in solvenis, ae reflvendis a gratia supernaturali commversus. Emirem Theologorum latere arbitror δ' s. an. , prae caeteris Ecclesiae Patribus , ac Doctoribus , verum este divinae
gratiae achillem , strenuusimumque Her-t rcm, cuius authoritas in solvendis fidei controversiis c maxime , quae ad divinam gratiam spectant summi sim per fuit ponderis apud omnes quovis post eum siculo Catholicae veritatis propugnatores. Quod utique mani sestum fit ex illustribus en co-m iis quibus supcndum elus ingenium , doctrinam caelestem , & suavem eloquentiam cclcbrant, nedum summi Pontificcs, sed & qaioto uot coaevos habuit, aut successores Ecclesiae Patres, ac Doctores: vix enim unum invenies, qui todius in sancti Augustini laudes non effervescat. Prodit imprimis Inmeentius mimur sinctissimus Pontifex , qui Augustini doctrinam non levi calculo commendat, dum utramque Synodum Carthaginensem , atque Mileuitanam, & Synodicas utriusqtie ad ipsum datas epistolas quarum omnium Augustinus dux , & calamus fuit nec non & librum ejus de natura , O gratia; suis Apostolicis litteris . & sanctionibus commendaVit, ac approbavit. Additque se a scribendo temperare , eo quod co ri , eos etincta dixisse, niHI ab eis esse praetermissum, nihil si pressum. Et peculiaribus Au-ustini litteris rei pondens, magnifice lauat Epistolas a Conciliis missas, &ab Augustino scriptas, tanquam lineas ponas mde, totoque religionis Catialicae vigore firma.
tas, earumque contentionem esse in consideratione quoliam e gratiae Dei, O , in eorum eorrectiου , qvi contra sentiunt integra rati
ne eo stere; ita ut integrum posπι praebere
Haec etiam causa est cur Traimvs Pontifex omnes doctrinales Canones Carthaginensis Syllodi, quos ex Augustini libris Antistites Afri ad Pelagianam haeresim jugulandam deprompserant, suo calculo probaverit, & aut holitate roboraverit, ut testatur banctus Prosper libro contra Coluistorem, scribens S. Augustini obtrectatores,& aemulos aut horitate Apostolica prostratos: Tunc, inquit, istorum machinae stactae sunt, tune in overbiae sociis, ae principibus
corruerunt: quando beatae memoria Innocentius nefandi oraris capita Apostolico mucrone percussit, quando Africanorum Conritiorum decretis beatae recordationis Papa raetimus sententiae suae robur annexuit, ad impiarum detruncationem gladio Petri dexteras omnium armavit antistitum. Haec pariter ratio est, cur Caelestinus Pontifex omnium praecedentium Synodorum
16쪽
canor es ex Augustini scriptis excerptos ,& authoritate conditos, approbaverit Epistola ad Episcopos c,alliae Cap. a. in qua pariter Augustini scripta de gratia Dei magnifico hoc laudavit encomto : Augustι- num , inquit, recordationis Virum , pro vita sua, atque meritis in nostra ιὸ ercommunione babuimus 3 nee unquam bune sinistrae s Hemis saltem rumor spes : suem tantae stientiae sim fuisse semper meminimus,
ut inter Μ ros optimos etiam e meis Praedecessoribus buberetur: Benὸ ergo de eo omnes ιn covamune serierunt, utpote qui ubique cunctis, is, amori fuerit, θη Κηπi. Hoc ipsum probavit Barisida Pontifex Epistola ad Pos lassorem Episcopum Afri-
Canum, in qua docens eum, quid Catho. lica Ecclesia Dci gratia , & aroitrii libertate sentiret, ita siribit: De arbitrio Mero, oratia Dei , quid Romana , Me es, Ca- tbriwa Melem sequatur, severet , Metru variis libris beati Augustini, maximὸ ad retariam , Prosperum possit cognosci , tamen an feriniis Ecclesiasticis expressa evirula coni uentur. Haec autem capitula non
alia videntur, quam quae ex libris Sancti Augustini excerpta fuerunt , di Synod rum Atticanorum, ac Apostobcae Sed is authoritate stabilita. Missos facio alios summos Pontifices Sixtum III. Leonem I. Felicem IV. Boni- facium t I. Gregorium I. Adrianum I. Urbanum V. Martinum V. Pium II. Gregorium XIII. Sixtum V. Clementem VII. Paulum V. & alios summos Pontifices S. Augustini laudatores, & probatores. Unus instar omnium sit Joannes II. qui in E- istola ad Avicenum , aliosque Senatores oc de Augustino protulit elogium; S. Augustιηur, inquit, e ut doctrinam siecundum Praedecessorum meorum statuta Romana sequitur,inservat meis . Unde Clemens VIII. non sine magna causa ait doctrinam augu-fisi Melesie quasi dotem relictam esse. Eandem veritatem comprobant clarissimi EccIesiae Doctores , qui ab Augustino ad nos usque tredecim saeculorum cecursu vixerimi: primoque quintum seculum, cupis initia ipsemet S. Augustinus illustravit, tot laudum ejus praecones, quot viros pietate , de doctrina claros tulit. Imprimis vero S. Hieronumus sic eum magnifice praedicat Epistola , quae est a Pud Augusti.
num Macte viνtute , in orbe celebraris ,
υenerantur, atque susραιunt, is, quod signummoseris gloriae est, Omnes baeretici det niur .
Et Epiit. 3o. Muidquid diei potest is Dbν-
mi ingenio de scripturarum sancta .m Muri νι fontibus , a te potam , atque deseriptum est .... Μibi autem decretum est te ama e , ,1 picere, colere, mirari: tuaque dicta quasi mea Gyendere. Quae utique praeclara enc mia , dc amicitiae foedera morti iam proximus obsignavit . Narrat enim Eusebius Cremonensis ejus discipulus , epistola ad Aportunensem Episcopum Damasum . F. Heroumus in olitu suo multa dicens narratisne digna , de beaιο Au fiso memoriam freti in μηc modum: Gavium, consolationem babeo, quod virum mirabilem, si multae scientiae , ae bonitatis Augustinum rem nensem Episcopum, omni veritate , perfectione redimitum me retinqbo : ρν opter
quem multam faueiam babeo in Cbristo Iesu sustentandi fim ηοstram I cui de me scribens rogato , ut raηqvam Melis miles pugnet , ne veniaηt quod absit mala genti nostrae.
His pariter laudibus eum cumulat Sanctus Paulinus Epistola apud Augustinum, sic cum inter caetera alloquens: O verὶ μι terrae, quo praecordia ηοstra, ve possint saeculi vanocere errore , condiuntur : O lucerna digne Iupra eandelabrum Ecclesiae 'sita, qui elatὸ Catbalicis u=bibus de septiνο-i hebno partam ino laetitiae lumen oeundens , densas licet biseretworum caligines discutis , o, lucem veritatis . confusione tenebrarum splendore elarifici sermonis enubilas .... Os enim tuum fistulam operire , O, wnam sensis aeterni -- raro dixerim.
Volumnus in eadem elogia conspirat E- istola secunda apud Augustinum scri-ens : Utrumque ahqve detrimento cultus diavini in aliis sacerdotibus Ioleratur inscitia rat cum ad Antistitem Augustinum venitur , legi Dei is , quidquid contigeris
Nebridius Epist. I. apud eumdem Augustinum prioribus concinit I scribens :υβ ι ιώar Rugustine ) placet ιta seravare, ut oculos meos : sunt enim magVae , nou quantιtate, set rebus , ον magnarum rerum continent probationes: illae mιω Cbrium, illa Platonem, ιliae Plotinum sonabunt. Erunt uiatur mibi, b, ad audiendum 'opter esequentiam dulces, b, ad legendum propter breviatatem faciles , o. ad intest naum propter sapientiam salubreι. conseηtius Epistola a II. ad Augustinum
17쪽
sic eum eleganter his elogiis inter vel Iat. Tu vis ad rabilis, cui Pater noster ille mus Eeius secretorum , quia habet elavem Davia, serenissimo eredis obtutu caelorum mare nam penetrare concessu, revelata ut serueptum est γ faeie gloriam Domini De uri :in quantum tibi ille, qui buiusmodi cogitati nem dedit, promendi deIerit facultatem, enuntia nobis ahquam ineffabitis substantsae partionem, imaginem, ac Iuniluuinem , cuius in o ad uvante exprim re , ιν quantam potest verbis enitere . quoniam nisi tu tantae rei dux, ae magster assulseris : velut lanientibus erulis prospicere in eam tanto luminis repercussa fulgore cogitatio nostra formidat. Intra ergo anilum quae nostras arcet intuitur terroram Des tas rassumam nubem : quasiιunctio 3, in quibus absolventas me errare cognossco, qui autλνitatem sa/.ctitati3 tuae De magis sequι volo, quam rationis corde concep ae sadb imagine depravario Audax EpistoIa Iῖo. de eo egregie a Diatur : Augustinus sectator iustitiae , ιnstaura. ur spiritualis roris ijJensator salutis ae-ι - , tam tibι mundanus orbis notus est , quam notatus et tam tu ei cognitu I , quan
donem , compendiosam , sed accuratam lanisti Rugustini laudem celebrat, scribens: augustinus Pater Patrum , Doctor Doctorum , par Auran in fervore, par Propoetis in absconditorum Usteriorum revolatione, par Ap solis in praedicarine, imago ravimtatis , modissus optentis. sanctas Pr Wν, γelantissimus Augustini discipulus, in texendis illius elogiis omnem eloquentiae suae vim ex molarit, nunc illum appellans Epistola ad Rustinum, praecipuam portionem Domini sacerdotum, Onprmsantissimum mims um gratiae , quandoque elus laudes copiolitis celebrat , si e lib. de vita contemplativa cap. 3 i. scribens: s. Augustinus Episcopur acer ingenio , sumis eloquιο, saecularis litteraturae Arrιtus 3 rn Ecele piris laboribus operosus , in quot ianis disputatιonibus clarus, in omni sua assione com-m uur, in expositione fidei nostrae Carbolicus ,
in quasionibus absolvendis aevius; im in revincendas barciicis circumspectus ; t,3 in explieandis Scripturis canοηιcιν cstituF. V. Bον Uticensis lib. I. de persecutione' 'vandalorum , nciri ininori facundia cur
dem Sanctum commendat φ sua tempestrite, ait, nπου Regiorum obsessa di civitas,
quam omni laude dignus beatur Midistinua librorum multorum confectar Pontifex gubernabat i tunc illud eloquentiae flumen , quos ubertus per omnes campor Ecclesiae decurrebat , propinata in amaritudinem ab ibis ver
sanctus Fulgentiu3 Augustino prae caeteris addictissimus, ipsius libros magnifice praedicat lib. a. de veritate praedestinationis cap. IS. ita scribens: Hos legat omnis qui salutem aeternam adipisci adsuerat. Ipsi
Cassi orus libro de divinis Iectionibus
cap. 22. ubi sic Augustini Iaudes miruimin modum effert; Ipse etiam Doctor eximius beatissunus Augustinus, inquit, debellator M-retoco vin , remen or Metium , O, famosorum palma certam ιηum. st in Prologo luper Psaltet tum addidit: set inus litterarum omnium egregius matbster, o, quod in ubertate rarum
est , cautissmus disputator a decurrιt quippita uam fons purissimus , nasia sorde muritur, ses tu interritate fidei perseverans , nescit haereticis locum reare, unde sese posuenti sta coluctatis e d fendere: totus catholicur, totus tbo rixus invenitur, is, in Ecclesia Domini suavissimo nis re νesplendens superni I
sanctus Gregorius in registro lib. 8. Epist. 37. ad Innocentium Episcopum , ita scribit: Si defiem seri cupitis pabrilosaginari, be ii Augustini σώ euda legite, On a I compar tisnem siliginis altius nostrum furfurem non
Isidorus Hostis i lib. 6. et hi molog. ait:
Dr nostris apud Graecos Origenes , tu scrι-pturarum labore , tam Graecox, quam Latιnoyoperum suorum numero superavit . Deniguruerovisus sex millia obrorum ejus ut grfatur . Horum tamen omnium studio AH ρι.
nur ingenio , em scientia sua vicit. Nain ranta peripsa, ut diebus , ae noctibus non bolum scribere quisqvam valeaι hisos ejus, sed nee segere quidem post. Longum esset ire per singulos ejusdem S. Aug. quovis saecuso Praecones ardentissimos: Ex quibus Iiquet sanctissimum D ctorem ut etiam aliquid ex nostro penu ad illius gloriam promamus apicem esse
ingeniorum, humanae intelligentiae metam , naturae miraculum, praedestinationis interpretem , veritatis linguam, haereticorum sulmen,errorum clavam, nodorum gIadium, Ue
18쪽
De Divino Gratiae Beneficio. II
terum Doctorum compendium, posteriorum seminarium, linguam, ac lucernam. Cujus tanta gratia 1 uerit, ut etiam scientia gratia suerit 3 unde mirum nemini debet esse, quod suam sapientiam ad gratiae defensionem comparaverit, gratiae namque gratia erat reserenda.
Ex iis omnibus liquet S. Augustinum praecaeteris Ecclesiae Patribus, ac Doctoribus audiendum esse, maxime in controversitis de divina gratia; quae tamen non ita die a velim existimes, quasi omnia ipsius sanctissimi Doctoris dogmata, in iis maximc libris,quos de divina gratia conscripsit, tanta certitudine, ac veritate librata sint, ut veluti fidei oraculasint excipienda. Cretum enim,quod nec S. Augustini, hec cujusvis alterius Patris, & Ecclesiae Obistoris peculiari assertioni, ac privata doctrinae ea tribuenda sit auctoritas, quae ad Catholicam fidem stabiliendam sacris Scripturis, Conciliorum, ac
summorum Pontificum oraculis, nec- non
de conspiranti Patrum consensui deferri s let. Quod utique probatur ex ipsi et S. Augustino lib. de doxo persieveran. cap. 2I. ubi eam ipse auctoritatem liquido respuit, scribens. Neminem inlim sic is lem omnia mea, ut me sequatur, nisi in iii , in quibus me non errare perspexerit. Nam propterea nunc facis libroι , in quibus opuscula mea retractanda suscepi, ut nee me ipsum in omnibus me scutum fuisse imonstrema Ne quis autem Obtrudat, haec eum revera dixisse de prioribus a se editis opusculis, clim junior esset, & in dirimendis fidei controversis adhuc rudis, subdit: Proficienter me ex Lmo, Deo miserante scripsisse; non tameο --fectiora incepisse; βuan quidem arogantius I quor , quam verius, s uel nune vico me ad perfectionem Me ullo errore scribrari jam in
ista aetate venisse. Non igitur eam suis stria piis etiam in consecta aetate editis vindicare cupit auctoritatem , ut Omnis prorsus erroris vacua esle suspicari liceat Hsc ipsum liquido demonstrat epist. Io. ad S. Hieronymum: solis, inquit, eis Scripturarum hbras, qui iam canonici appellantur , didici Bunc timorem, hοηdiremque deferre, ut nullum borum Auctorum scrιbeari ahquid errasse frmissime credam, i . Alios autem Italera, ut quantalibet; anaitate, doctrinaque proe- polleant, non ideo verum putem, quIar ita Ienserunt sed quia miM HIper illos auctoresaeanonicos, vel probabiti ratione , quod a vero Aou abborreat, persuadere potuerunt. Nec te,
mi Frater , sentire aliud existimo : λονμι inquam non te arbitror se legi mos IHνοι
velle, tanquam ' betarum, vel Amst aram de quorum scriptis . quod omni errore careant, dubitare nefarium; de pluribus interjectis quanquam tantummodo scripturis Caninicis bane ingentem debeam servittitem , qua eas suas ita sequar , ut Conseriptores earum nihil in eis omnino errasse, ηιθd factariter ρ suisset non dubitem. Uliae in aliis passim operibus inculcat, ae praesertim lib. de natura , & gratia c. t o. l. a. contra Cresconium c. 32. FPq8. lib. 2. contra Faustinum c. s. Fateri igitur debet qui seque ex ipsomet S. Augustino tantam illi auctoritatem non esse tribuendam , ut ea unica ejus doctrina lassiciat ad fidei dogmata stabilienda; Neque enim, ait, Ep. ovo rumlibet dijutationes, quantumvis Catia. heorum, is, Ludatorum bominum, velut scripturas Canonieas babere debemus , ut nobιs non liceat salva Κυνμentia, quae illis debetur hominabus, aliquos in eorum scriptis improbare, asque respuere ; si fortὶ invenerimus. quod aliter senserint, quam veritas habet, H- vino ad tutorio , vel ab aliis intellecta , vel a nobis. Talis ego sum in seriptis aliorum ι tales moti esse antellectores meorum. Videant ergo quantum ab ejus sententia cxorbitent, qui volunt illius Iibros legi , tanquam Prophetarum, vel Apostolorum , de quorum scriptis, quod omni errore careant, dubitare nefarium sit. Confirmatur haec eadem veritas. Primo quidem, ex in met S. Rugustino, qui sanctissimos Ecclesiae Doctores, non in omnibus sequendos esse, suo exemplo comprinbavit. Nam lib. 6. de baptismo contra Dona-tfas c. a. loquens de S.Cypr. ait: Iuapropter reddens adbitam reverent ιam , dignumqoeboxorem quantum valeo persolvens pacifico Episcopo, is, gloriosio marori Cvrωηo ; avio
Iamen dicere, eum aliter sensisse de sebi a-ticis , vel Haeretiris baptisanaia, quam paea
vervas prodiit. Et lib. a. contra Faustum C. . de quorumcumque aliorum scriptis non
inonicis dicit, liberum esse I ectoris judicium, quo vel amobet, quod placuerit; vel improbet, Quod Ostenderat. Non ergo censet S. Augustinus parem esse faciendam au-ctqritatem sanistorum Ecclesiae Doctorum ipsis Scripturarum , & Conciliorum .Oraculis ue ac subinde sumcienter indicat non omnia ab ipso tradita dogmata , omnim dam fidem promereri. Diu
19쪽
Duei, S. Augustini seripta , maximc
gratia, liber. ais. adversiis Pelagianos
1peetati summorum Pontificum , &Ecclesiae decreto esse probata; quod utique probatur. Primὀ, cx Epist. Hormisdae ad l)os senbrcm, ubi ait, De arbitrio tamen libero , vatia Dei, quod Romana, boc est, Am. Misca sequatur, i ripveret metem , licet in variis libris S. Augustini, is maxune ad Hurium, D, P pertim possit agno cit tamen in scriniis Ecclesiasticis expressa capitula centinem
ruri quae si destiηt, s necessaria creditu, δε-
flinabimus. Seeundo, ex epist. Joan. II. su-eriori Paragrapho laudata , in qua scri-it S. Rugustinus, eum doctrinam secundum praedecessorum meorum saluta Romana sequiror, O, servat melas. Quibus significat , quod quidquid S. Ausustinus in libris
contra Pelagianos a mimavit , ab Apostolica Sede probatum credi debet.
Hνum, nihil quidquam ex utroque praefato testimonio contra nostram asserti nem evincitur 3 nam Ponti sex Hormisdas
nihil aliud significat, quam quod ex S. Augustini operibus cognosci possit , quid de
gratia, & libero arbitrio Ecclesia lentiat: quia nimirum in iis acerrimὰ defenduntur haec ipsa capitula, quae in scriniis Ecclesiasticis continentur, quaeque epistolae suae Coelissinus Pontifex intexuit , de quibus crit sermo in s. sequenti . Similiter Ioannes Pontifex praelatis verbis nullatenus intendit probare S. Augustini scripta contra Pelagianos siquidem in ea
epistola de Pelagianis non agitur) sed potitis de Nestorii sectatoribus, contra quos Catholicam de Christi divinitate , & Incarnatione fidem , S. Scripturae , Patrumque testimoniis confirmat: Acin ipsa quidem sonte S. Augustinum ponit cum hoc elogio. S. AUUιηus, cuius doctrina ecvneum praederes um meorum statuta Romana
sequitur, o, servat Ecclesiae , in lib. II. de
eivit. Dei sic dicit: Crerimm , o, tenemus , is fideliter praedicamus, quod Pater genuerit Verbum. Alia quoque eiusdem testimonia subjungit ex lib. I. contra Μaximinum, &ex lib. I s. de Trinit. Oim igitur in hac epi- sola, nec de S. Rugustini doctrina contra Pelagianos agatur, nec ullus ex libris appelletur , quibus cos impugnavit, non
est cur inde aliqui speciatim colligantita probari ab Apostolica Sede quaecum que in Augustini contra Pelagianos operibus continentur, ut ab iis, vel tantillum discedere sit nefas. Probabiljus certὰ ex
hoc Ioco suprema illa auctoritas libris de eivit. Dei , de Trinitate , contra Alaximinum , qui hic laudantur, speciatim vindieari posset: quod tamen ab eorum mente alieni stimum est.
Merito igitur Tostatus in defe/-ο p. a.
e. 83. admonet ex Ecclesiae generali ispi batione tum S. August. tum aliorum Pa- , , trum operibus auctoritatem,strobur ac- is cedere, maxime tantum quantum ad qua- , ,
tuor capita. Primum est, quod Ecclesia is concedit expressu omnibus christi Fideli- is bus, quod legant ea, atque hac Peron is
rifica mentione non mediocrem eorum is
Auctoribus splendorem impertitur. Fe- is
evndum est, quod dijudicat illa utilia ad , , doctrinam fidei, & morum, & ob hoc , ,
laudat ea: qua commendatione lectores ,,
quodammodo pelliciuntur , & ad ea di- oligenter evolvenda invitantur. Tertium, is ac prςcipuum est, quod Ecclesia tollit O- ,, pusculis approbatis suspectionem de haere- ,, si voluntaria, quae est vere haeresis: nam is illa opera, quae approbantur, licet non is
sint omnino discussa ab Ecclesia, scut si is
deberent singulae partes approbari, tamen is quadam generali discussione cognoscun- ritur, & apparet ex eis, quomodo Auctor is eorum in omnibus Catholice scntiat , is nolens dogmatiZare expreste, & scien- ister aliquem errorem, &c. Et ista fuit , , causa potissima, quare Ecclesia appro- ,, bavit quorundam Doctorum opera: quia is nimirum ea secernere voluit a pestilenti- is bus libris, quos ad corrump2ndam fidem, is vel mores depravandos haeretici spargere is consueverant. suarium est, quod dat , , eis quandam au toritatein , quam alias ,, non habebant: non cam quidem, quam is adversarii S. Augustino tribuunt, sed a- liam in serioris notae , in eo positam , is
quod quando aliquis allegaverit dictum si alicujus libri approbati per Ecclesiam, is iacit probationem , etiamsi ipse auctor onullam causam dicti sui ostendat. Hinc is S. Thomas asserit: Sacram doelrinam, is uti auctoritatibus Doctoriim Ecclesiae , , quasi argumentando ex Propriis , sed , ,
probabiliter tantum. asConcludere ergo licet cum Vincentio Lirinensi contra haereses c. suod Patrμbus Me lege credendum cst , ut quidquid vuοmxes, vel plures uno, eodemque sensu manis-ste, frequenter, perseveraηt r. v. lut quo m
20쪽
e sentienti Mi Magistrorum re filio aeripien- , tenendo , tradendo suismoeris , id pro indvbitato, ceνιο, ratoque habeatur . suidquid vero, quamvis iae sanctus, cyrictus, quam- vir inrepus , quamvis Consessor , 64 Μ
Ur praeter omnes , aut etiam contra omnes
senserit, id inter proprias , o oecultas , O
privatas opisi culos a commanis , publieae,
- generalis sententiae auctoritate serenum R. s. IV. In Pibus maxinie sancti Augustisi doctrina de Gratia , ita ab Eccle, probata β , ut
ne tantillum ab ea recedere liceat.
N eis triaxime capitulis , quae oelesti- nus Pontifex famosa illa epistola ad Episcopos Galliae digessit , & probavit ,
ut ipsum S. Augustinum ab erroris suspicione hac in parte vendicaret. Qim enim tumultuarentur in Gallis Massilienses Pres- byteri, & post Augustini obitum , eius de oratia, libero arbitris doctrinam carrerent acriter : illud imprimis invidiosi Laime criminantes, quod docuerat non bona tantum opera , sed & bonae voluntatis initia divinae gratiae esit tribuendar hinc illi , tamquam necessarium modum exessset, siloquebantur. Mn tulerunt Hilarius,& Prosiar Doctoris gratiae libros ab Semi - Camolicis hominibus impune vellicari : sed eorum propulsare calumnias omni ope conati sunt; ac primo quidem libellos aliquot Prosper edidit , quibus ad Capitula Gasi rum, ad objectiones rinia centianas, respondens sancti Augustini doctrinam ab aemulorum criminationibus a icurate vindicavit.
At cum latius serperet malum , nec his remediis sedaretur, cum Hilario Romam venit , atque una apud Coelestinum supremum Pontin m egerunt, ut & Massiliensium fraenaret audaciam , & S. Α gustini doctrinam , quam hactenus Romani Potitifices amplexi fuerant, Vost lica authoritate comprobaret. Scripsit elestinus ad Galliarum Episcopos , & ita scripsit , ut illis, ac tota adeo Catholicae
E Iesiae significet quid in Au ini de
gratia , de libero arbitrio doctrina Sedes inpostolica sanciverit : nam ubi Massilienses breviter perstrinxit , quod S. Augustino obstreperent , singula eius doctrimae capita, quae sibi , Romanaeque Eccle naso rarac Tom. IX.
siae probarentur , sigillatim recenset , ea ue superiorumPontificum testimoniis con-
Porro ea Capitula sunt 3 Primum , in
praevarieatisne ada omnes bomines naturalem
msilitatem, θη imoremiam perdidisse , is η irem de profundo lilius ruinae per liberum urbis mαν post GUurg o , nisi eum oratia
Secundum, veminem esse' semet umbonum , nisi participationem sui ille iat, qui
solus est bonus. Tertium, neminem etiam ba smatis vr tia renovatum ictaeum esse ad superandas diaboli in fias, edi, ad evineendas carnis cm- eviscentias, nisi per quotidiaηum adistorium Dei perseverantiam bona eonversat is aco perit. Quartum , quia nemo nisi pre Cissum libera beηὸ utatur arbitris. Quintum , quia omnia studia , b, omnis Uera, ae merita sanctorum ad Dei gloriam, Laudemque referenda sint , quia nemo aliunde ei maceat, ns ex es, quoa ipse donaverit. Sextum , quod ira Deus in eardibus bominum , atque in ipso libero operetis arbitris , ut sancta restatis, pium conmum, omnisquo motus bonae voluntatis, i , ex Deo Ν , qvia per ictum aliquid boni potamus, fine qua ni bil boni possumus. Sertimum, anathematiZandum esse eum, qui dixeris realiam Dei, qua μ' eatur per Iesum Cis iam Dominum nostrum, ad suam remi um pereatarum valere, quae commissa
sunt, non etiam ad adiutorium, ut non con mittantura
Octavum, anathematisandum eum, qui dixerit pratiam Dei per desum Cisoum Wopter boc tantum nos aHuvare ad non pe eandum , quia per ipsam nobis revelatur , is aperieur intesidentia mandatorum , ut sciamuι quid appetere , aut quia vitare debeamus ; non autem per Elam nobis minari, ut quod faciendum cognovimuι, etiam facem
diligamus, atque valeamuε. Nonum , anathematiaeandum eum , qui
dixeris ideo nobis gratiam iustifieati is auri , ut quod facere per liberum iubemur arbitratim, facilius possimus implere per gratiam : tamquam fi oratia non daretuν ; non quidem Dinciis , sed tamea possimus etiam me illa Gmna impcire mandata.
Ex his Augustini sententiis summorum Pontificum Innocentii, & ZoZimi authoritate firmatis, sequentem canonem Ccelesti-