장음표시 사용
31쪽
6. Et ratio duplex est. Vna,quia ma-νor apud nos debet esse aut horitas Ecclesiae, qukm Iudaeorum. Cum ergo sit
quaestio, an supradicti libri sint canonici , nec ne; debemus potius adhaer re Ecclesiae , quae agnoscit illos pro canonicis, teste Augustino dc Indoro , quam opinioni Iudaeorum . qui illos pro talibus non agnoscunt. Si Lutherani Ac Caluinistae aliter sentiunt, deputant potius credendum esse Iudaeis, quam Ecclesiae, nescio, quo fundamento tueri se possint. Altera, quia ex canone Iudaeorum nihil certi probari potest. Non enim constat, ut dixi, an liber Esther in eo consignatus , necne. Alii aiunt, alii negant. Deinde, incertum est, quis sit author illius cas nonis, & quo tempore conscriptus sit. Multi putant ab Esdra conscriptu esse, tempore captiuitatis Babylonicae. At tunc nondum exstabant Iibri Machabaeorum. Quid ergo mirum,si in illum Canonem relati non fuerint . obiiciunt a. Non solum Iudaei. sed etiam multi Christiani, praesertim antiqui Patres, qui scripserunt ante In noeentium & Augustinum, excluserunt supradictos libros a Canone. Respondeo. Patres, qui scripserunt de libris canonicis ante Innocentium hAugustinum, sunt hi decem. Fris x .
32쪽
DE sCRIPTURA.Μelito Sardensis apud Eusebium lib.
. historiae Ecclesiast. cap. 26. Secundin, origenes apud eundem lib. 6. cap. I 1. Tertius. Eusebius ipse, libro 3. cap. 23.
Athanasius in Synopsi. min-tus, Hilarius praefatione in Psalmos. Saxim, Epiphanius haeresi 1. Septimiu. Cyrillus Hierosolymitanus Catectiest . Octaum . Nazianzenus in Carmine de veris & germanis Scripturae libris. manus, Hieronymus in prologo Galeato, & in epist. io 3. ad PauIinum. Meciamin, Russinus in expositione Symboli.
Et quidem Μelito, Hilarius , Epiphanius scripserunt Canonem librorum veteris Testamenti: Eusebius , nouit reliqui sex, utriusque. s. Sed neque dissentrunt a nobis, neque fauent Lutheranis & Caluinistis. Vtrumque perspicue demonstrabo. Ac primo, non dissentire a nobis,
ex duplici prineipio ostendi Iotest.
rs: Quamdiu quaestio aliqua e cimilitea in utramque partem manet dubia, ita ut nihil adhuc certi in alteram partem ab Ecclesia definitum sit , , t . diu liberum est, hanc vel illam ureris probabiliter amplecti. Quan-ri autem in alteram legitime defini in
H; tunc illi parti adhaereae omnes de- . um ti Alterum t QMi ante definitionem fiat, re adlauc dubia existente, una partem
33쪽
partem probabiliter ani plectuntur, hocensentur proprie dissemite ab illis. qui post 'desinitionem Ecclesiae, alteri adhaerent. Nam sicut hi adhaerent defianitioni Ecclesiae; sic etiam alii laei Gsent, si res fuisset tune definita. Et sicut alii ante definitionem Ecclesiae, probabilem partem amplexi sunt , sic etiam hi neerent , si Ecclesia nihil definiuisset. Non ergo proprie hi illis
contrarii sunt. s. At sic fit in proposito. Nam ante Innocentium primum nondum erat certo definitum ab Ecclesia, Qui libri essetir Canonici, qui non e sient: ac
proinde Melito, orisenes , Eusebius, Athanasius, Hilarius Epiphanius, Cy-
a finus, alterutram partem probabilitet amplecti poterant. At post definitio- . nem Ecclesiae quae primum ab Inno- . centio facta est, & pqstea in variis Conei liis confirmata ) Auxus tinns re. reliqui Patres, definitioni Ecclesiae ad- haeserunt. Ergo proprie non censent ut, dissensisse ab iis, qui cin te definitio: nem Mesesiae alterutram partem pro- sbabilitet secuti sunt. Io. Hie discursus, generatim lo- quendo, per se clarus est. Indiret tamen aliqua declaratione in particulari. Igitur ante definitionem Ecclesiae.. tametra
34쪽
DE SCRIPTURA.tametsi certoe apud omnes constaret, quo Ram libros, tam .veteris, quam noui Testamenti, canonicos esse, de nonnullis tamen erat dubium, praeseristim de Tobia , Iudit Esther, Sapientia, Ecclesiastico, M labaeis, EpistoIa ad Hebraeos, Epistola Iacobi & Iudae, posteriore Peyri, secunda & tertia Ioannis, Apocalypsi , libello Pastoris. Revelatione Petri, Actibus Pauli , deo similibus. Hoc patet ex Authoribus v citatis. Nam origenes, Hilarius, Epiphanius, Cyrillus, Hieronymus, Rusfinus posuerunt librum Esther in Ca
- serunt: Athanasius nihil certi deter- . minauit. Rursum de Tobia & Iudith, dubie loquitur Hilarius : de Sapientia& Eeclesiastico, Epiphanius. Similiter, de Epistola ad Hebraeos, de posteriore Petri, de secunda & tertia Ioannis , dubitatum est apud Origenem Apocalusis posita fuit in Canone ab Athaliasio, Rumno, Hieronymo, origene : omissa a Cyrillo & Narianetea. no : in dubium vocata ab Eusebio. Vide plura apud eundem Eusebium lib. 3. cap. 23. II. Haec omnis dubitatio per Innocentium Papam sublata est, qui rogatus ab Exuperio Episcopo Tolosa
no, quid de his dubiis libris statuendum
35쪽
LIBER I. CAP. Ldum esset, Apostolica aut horitate definiuit, in Canone ponendos esse,quos supra posuimus; excludendos alios. l ua in definitionem secutus est Au-puit inus cuin alio Episcopis Africae, in Concilio Casutaginensi: Exuperiuscu Episcopis Galliae: Gelasius in Concilio Romanos totus denique orbis Christianus, usque ad haec nostra tem- lura. Soli fere Lutherani de Caluiniae fine causa tergiversantur , di a consensu tot patrum & Conciliorum, ad paucos illos Patres, qui ante definitionem Innocenti, scripserunt, importunu pro uorant. Sed frustra. Nam Patres illi nullo modo ipsis patrocinan- itur, ex dictis facit E probari potest. Primo , quia Patres illi inter se inon eo Rueniunt in Canone. Nee mi- lrum. Nam cum res nondum esset definita ab Ecclesia, alii hanc, alij illam
partem probabiliter sequebantur. Ergo non omnes saltem possunt allegari pro Lutheranis & Caluini suis, nili Lα- therani Zc Caluinistae , velint discrepantes eorum sententias sequi. secumdo , nec Lutherani & Caluinistae inter . se conueniunt in Canone. Nam Caluinistae admittunt Epistolam ad Hebraeos . Epistolam Iacobi & Iudae, de Apocalypun Ioannis, quas reij ciunt Lutherant. Ergo si qui Patres fauentCalui
36쪽
DE sCRIPTURA.Caluinistis, non fauent Lutheranis et& vicissim , si qui his fauent, illis non
fauent. Tertio, plerique ex illis Patribus ingenue fatentur, de quibusdam Iibris dubium esse, an sint canonici, nec ne. At Lutherani & Caluinistae non volunt esse dubium , sed certum. Ergo aliunde, quam ex illis Patribus debent ostendere certitudinem , quod
2. Concludo,aduersarios nihil praesidii pro se habere ex tota antiquitate: Nullum Concilium, nullos Patres ad duci posse, qui per omnia probent ipsorum Canonem. Nam Patres, qui scripserunt ante Innocetium, in multis ab illis discrepant, ut iam ostensum est. QIi autem secuti sunt Innoce tium . nostru Canonem approbaruuia
sit legitima versio Seriptura tr. M os Catholici utimur veteri ae vulgata versiόne, quae iam multis taeulis in Ecclesia viguit, & communi Christianorum cinensu recepta est. Hanc repudiant nostri aduersari j, Ec in eius Ioeum , non unam aut duas,
sed prope infinitas suis auditoribus
obtrudunt. Nam alia est versio Luthe
37쪽
M LIBER I. CAP. I. Bibliandri, alia Caltationis, alia Iunii de Treme Iri, alia Μun steri, alia verae, aliae aliorum : quae omnes inter se dinsident, & ab ipsis aduersariis merit' lxeprehenduntur. la. Sic enitia seribit Lutherus in Comentario de ἡouissimis verbis Dauidis , in praefatione : Omnino melius esset νetinere illam hactentu recuram ct wθα- tam versis em Sibliorum , quam tot nouas mersiones cumulari , quibus nihil proicitur, ait' quod dissimilitudo dilervantia Ie --Pienum memoridm lectorum turbat. 'studium remoratur, ac in multis lscis incer-riorem, qua moerit, dimittit. Et in libro Prophetiarum suarum , qui a GeorgibV Ualtero Hallensii Praedicante collectus est : Tam multa , inquit, no stro temporctfunt versiones Bibliorum, ut paulatim multa futura sint Tiblia, auam multi s oli. in Hebraica lingue Maii fros se profitebu=i-
in Hebraeas concordantias Rabbi Nil thah : Multa translationes Tibliorum m lucem prodeunt , quas mellio fuisset non nα- lxαι esse, et et statim inter j se Addit Xemni- ti us in prima parte Examinis Concit., Trid. ses . 4. Utile eVt exliare τertam αἰι- quam versionem. qua j eitationibus fg tur. Et VVitiaverus controuersia I. quaest. a. p. 7. Consulte factura esset δε-
38쪽
cteo, si non evi- ' o arbitratu sis Aremit. teret nouam versimem edere. Et Robertus stephanus initio Biblioruin suo rum, Anuo is 37. 2 ἁ- vertendoru-
iblioru- ni fer. iam multi pridem queruntur, qui ex re Deusia esse erissimi
certam. aliquam ex tanto numero eligere .
Haee sunt testimonia aduersariorum contra seipsos. Ex quibus concludo, ipsos suo etiam iudicio infelices esse, quod non ira Mant,nim . eertam,&costantem versionem Bibliorum qu m
uantb feliciores Catholiei, qui
unam, certam , de uniformem habent. quam a maioribus confirmatam ' de approbatam acceperunt. I Et tametsi toro terrarum orbe diffusi sint, una tamen loquuntur lingua . de iisdem Spiritus sancti verbis. ae formulis assueti sunt. His recth accommodari rotest illud Genι II . I. Erat autem terra
uersariis vero , quod sequitur: fundamus linguam eorum non audiae v squisque vocem proximi sui. Et certε ita fit. Aliter Lutherus, aliter Μun-sterus, aliter alii citant eundem Scri pturae locum. Mius alium non inis telligit. Catholici inter se conue niunt. Soleo dicere, Catholicos de
aduersarios repraeseruare duas fami R. - ' clias;
39쪽
Iias ρ in quarum altera, pater matex, filii B: filiae, serui dc ancillae, eodem lo-utiomate, & singuli singulos probe in teli igunt: in altera tot idiomata sunt, quot capita: ubi pater Gal-yice. mater Hispanice, filii Latine, filiae Belgice, serui Italice,' ancillae Poloniee loquuntur. Vbi nulla concordia, sed perpetuum iurgium ae contentio est. ' ; III. QUAESTIO.
quis musti ' I. C olet distingui dupIea seripturae: H sensus ἰ Vnus litteratis seu ii isto ricus. Iralter spiritualis seu mysticu Litteratis est, qui proxime dc imme diate significatur per ipsa verba, sititsnt verba propria, siue metaphorica Mysticus est: qui non significatur promi me per ipsa verba, sed per rem sign --ficatam ipsis verbis. Ita D. Thomas in .
. . parte Quaest. I. art.:Iq. ubi notat du-el ieem esse significatione in , scripturaratra et unam verborum, quae pertinet ad sensum litteralem: Alteram rerum. Auae tertinet ad spiritualem. Nam diverba significaurrem aliquam secundum litteram : Esres sigilificata per verba, iterum signifieat rem aliam tecundum mysterium
40쪽
, DE SCRIPTURA. di ΤΣ. Vtrumque sensu in intinuat Apo-
stolus I. Corinth. Io. I. cum ait:
Nani in his di sequentibus verbi' l -- tet duplex sensus. Unus litteratis, qui - proxime & immediate significatur per . verba citara, nempe,filios Israel uuando ex AEgypto egressi sunt, transiuin mare rubrum, ambulasse sub nube.eomedisse manna in deserto, bibisse aqη1. de Petra. Alter mystrius,qui non signi- .ficatur proximh per verba citata, sed per res significatas verbis citatis. . Nam per exitum filiorum Israel ex AEgypto per Mosen , significatur exitus nosterea seruitute pereati per Christum. Et per mare rubrum, significat ut Baptinmus: per manna,eorpus Christi in Eucharistia : per aquam, sanguis Christi: Per petram, Claristus. 3. Μysticus a Theologis subdiuiditur in Allegoricum , Anagogieum , remoralem seu Tropologicu. Sicut enim tres sunt Virtutes Theologicae, Fides. Spes, Charitas , ita tres sensus mystici. Allegqricus respondet Fidei, anagogicus Spei, moralis Charitati. Nam al- 'Iegoricus est, quando verba Seriptura