De Iano summo Romanorum deo [microform]

1쪽

Nationat Enoowmant for tho Humanitios

3쪽

Romanorum deo

5쪽

o cim

ecaeci, ae

9쪽

Scripsit

v fuanta At varietas rerum humanarum mutuo crescontium t decrescentium, tanta est etiam varietas ipsorum deorum, ut o sei romanis animadvertit Μοmmsen Rom. Gesch. I, p. 159). Ac summi quidem sei omnium sere gentium huic vicissitudini maxim suorunt subiecti nam neque Iuppiter princeps deorum romanorum semper fuit neque MD graecorum, quod satis tendunt testimonia scriptorum antiquorum, nam et sabula ipsae et poetarum de origine deorum narrationes idem prorsus confirmant. Itaque in theogonia Hesiodi v. 138 et 159 Ουοανος et μονος, qui unus erat itanum, munere dei intentissimi cordine fungentes inducuntur. Horum enim terque anteR, Undem tenuit locum, quem postero tomporo vi asSumpsit Z ς. Immo ero ZEN,

σwωτος το παντος δυνὰ TVo reo μου. Veri88ime igitur, Opinor, apud Aeschylum Ρrom. v. 957 Promsitheus de duobus deorum tyrannis regno expulsis δισσους τυωννους Mare Orea θοωμην nuntium Iovis monet. Nam cur Omανο et Lam quasi imagines adumbratae, ut voluit elcher Gr. Gottori. I, p. 265J, absantur, vix ulla est causa iusta. Tria enim illa imperia, quae Oυρανος, μονος, Ζευς alius post alium tenebant, plane ficta se commenticia emo non O88unt, raei veterrima marratione ore propagata sine dubio nituntur

10쪽

os Docharme, Mythoi de la rhoe ant. p. ). Nam vetus haec opinio Grao ciam opplevit, exsectum Caphim a filio Saturno, Vinctum autem Saturnum ipsum a filio Iovo', ut est apud Ciceronem N. D. I g 63). Ceterum πανύς ot υνο ad proethnicam aetatem pertinere videntur, quam ob rem etiam horridioris votustatis imaginom roddunt. Α rellero Gr. yth. I p. 41 μονος ot Tm quasi novae formae Coeli et erra habentur. Τιτὰν unde Τιτανασnominari est necesse, a Mayero Giganten . it. p. 72 deus esse a Crono

disiunctus existimatur, potius vero Τιτὰν alterum tantummodo nomen eiusdem

dot est. Ab Hesiodo vero paullo dissor Plato, qui Τim. 40 c tria oorum

genera anto Iovem sta statuit. Praeterea non est, quod Valdo miremur dodo antiquissimo, qui est usaνος, nihil sere praeter nomen esse notum, prae- sortim eum do semporibus illis anti luissimi haud ita multa norimus. μονος vero, qui multo inserioris orat aptatis tui quo ab Homero magnus si ad ap- poliatur Il. 5, 21ὶ sua ipsius absebat in Graecia saera, quae μον a Vocabantur se a Grapois multis locis republica salva celebrari solebant Pretior, Gr.

At non solim aliud ;rae Os haseo porum mutatio sernitur, sed setiam apud unainquamque sero genteni in logermanicam adem vicissitudinis ratio valuit. Quid quod Indos quoquo, si carmina edica perscrutari volemus, tres saltem deos summos coluisse vid0bimus, nam et Diiu is si uri na o In ira es Lud-wig, Riguod 3 310 s l. iisdem summi dei attributis uxornantur, quod quidsm vicissitudine imperi sola sexplicari polost. Nam 'Henothrisnιt s', qualia a M. Millisero Essay 25, alibi proponitur, nullo modo defendi serrive potest sentontiam tu illam hi ino etiam infirmavit se reiecit, nam iisdom temporibus laudibus iisdem colebrari dui diversi cogitari vix possunt, ut tarnen temporibus aliis aliis deis vicissim pro summis habitis iidem sero honoros facillim attribui

potuerunt. Neque ver apud Persas, quorum religio philosophiae quandam artem redolet, plurium deorum imperi vestigia plano dogunt, siquidem attentius rem considoremus Celta liuoquo plurses deos suinino honor colebant sex, nse librum meum, qui inscribitur Indogormanornus Ogsto uti Germanis Tyr, Odin, I hor honore principis dei in vicem sunt ui oti Praetero ut a coteris gentibus in logermanicis, ita etiam a lavis set Lithuantis historica qua dicitur aetate deus tonitrualis PBrun o I kunus princeps est habitus, cui tamen alios deos aetato antocessisso satis e gnitu in habemus, exempli gratia varo et Oaroaic uni nominandi vid. librum Moum p. 13. Quas cum ita sint, minime