장음표시 사용
11쪽
ost mirum apud italicas quoque gentes alterum deum post alterum rerum esse positum quare ano Saturno ), Iovi principis dei honor vicissim est datus. Nam ut variae et mutabiles sunt omnes res humanae, ita nullius sero populi religio in perpetuum immutata remansit. - uos quaeque religio reformatores habuit, notos vel ignotos. Potentissimum enim eunt constituere praepotens gens vel sacerdotum ordo semel et iterum sine dubio contendit, praesertim cum deincops potentissimi dei praevaleret sacerdotium. tqiii deos plane novos numquam instituorunt reformatores illi remotissima antiquitatis, alteri deo altorum nomino solo mutato substituentos. Nam nomina illa deorum principum omnia soro idom caelum significaro videntur quam ob rem recte, credo, Schrader Spraehvergi u. Urg. p. 432 sq. de hac re ogit, dicens: Ungahlige et wortor mag cho die tauriendo emunderun de Urgoit, telleichto et schis tene inverschi denen Tellen der rheimat, dem trahisendon immeisgoti bolgologi
haben . Quanaquam vestigia pleraque voteris religionis naturalis Romanorum valde Obscurata et nonnumquam plane XStincta videntur, cum praesertim Romani contemplationi subtiliori rerum divinarum se totos numquam dederunt, aliqua tamen ex ipsis ruinis depromi posse speramus. e cum universa Rntiqui SSimarum gentium religiones in veneratione et cultu naturae rerumve naturalium posita suisse comparativa, quam vocant, niythologia satis doceat, aliter de deis Romanorum non 88 Statuendum pro certo habemus. Quare Onsideratis nominibus, cognominibus, attributis non minus quam tabulis, Si sacrorum, Rerin Oniis institutis sacris primam vim ac naturam deorum Ilomanorum maximeque
lani diiudicari posse arbitramUr.
12쪽
prima vi atque natura Iani do ut de origine ipsius nominis multas et diversae sunt prolatae sontentiae. c eum dei cuiusque naturam ac vim iam nomino indito magnopere admodum declarari et illustrari consontaneum sit, primum do ipso nomine Iani fiat quaestio. Iam ero scriptores antiqui, quibus tamen tymologicis in robus auctorita adeo magna non os tribuenda, in nomine illo narrando contenderunt set laborarunt. Inter eiusmodi interpretationes, tuae in ulla dubitatione in numero incortarum et inanium sunt numerandae, commemorem interpretationem illam, quae est apud Festum p. 52 od. Mulli.ὶ s. v. Chaos, ubi mirum in modum Ianus quasi munus nominari ab hiando dicitur. um vero Ciceronis veriloquium, quod quibusdam placuit est nominandum. Hic quidem Iani nomen ab eundo esse ductum putat N. D.
II, o T AET). Sed quanti Cicero tymologus habendus sit perspicere licet,
si consideramus reliqua deorum nomina ab eodem ib. c. 25, 26 enarrata nam non magis est credendum Ciceroni, dicenti Ianum ab undo nominRtum esse quam Venerem a vente do 'qua' autem dea ad res omnes veniret, Venerem nostri nominaverunt' N. D. I 69J. - 'Iuppiter vero, inquit, est iuvans pater Iunonem quoque a iuvando nominatam et Neptunum a nando credit. Mater autem est a sterendis frustibus Ceres tamquam Geres. - Iam qui mastna verteret Mavors Minerra aut m quae vel minueret ei minaretur'. Re vera autem uni nominis ornia, si ab eundo osse ductum, ad similitudinem sormarum, quae sunt euntis, eundo, 'mus, veri similiter osso redacta et Eanus sonuisset eis Consen, et tr. ur t. prae ih. p. 352 - quod quidem Cornifici verba Macrob. Saturn I, 11, Cicero non Ianum sed Eunum υ, ω minuto eundo sibi velle videntur, ut pronominalis quoque radi i larinas eorum, e-arum et praebet. Sed iam per se nomen ions significans non satis
dignum is mai0stati iei illius summa0 Quod vero idem magis etiam cadit
13쪽
in sententiam eorum qui nomen dei cum nomino appellativo iani conserunt otidem esse declarant, cuius vocis etymon ambagibus omissis referre licet ad radicom orbalem i, qua per figura ei, i, a cis Brugmann Morph. Untem I p. 3 sq. variat, ut pronominalis quoque radici per ei, i, est anser. M pron rei vel potius determinativum, quam in latin advserbio iam i ia-sme, ut tam , ta-smo formato vid. StoltZ, at gramm. i. 316 sq. , habes. am stirpsi l. - por multas linguas indogermanicas percrebuit, ut his vocibus ornitur Scr. yst-ti it, an incessus, currus, at iss-nus ianua lit. Hu opi. os Brugm. l. c. G. Meyer gr. r. p. 372, Johan on deriv. verb. p. 120 Leo Meyer gi. gramm ' p. 159ὶ Nonnulli vero nomen uni dei, quod Brugmannus i. c.)uncis inclusit idem atque nomen appellativum iani esse putarunt. Quae tamen quassii non adeo di mellis est diiudicatu, ridicula potius movidetur. Nam deum, quem summum fuisse multis causis probare licet, o re adeo vili atque vulgari quam ianua nomen duxisse plane est incredibile. t
contra aeque mirum esse videtur rem adeo vilem atque Vulgarem, qualis estianus vel ianua, a nomine dei summi esse appellatam. Iam vero hac de causa valde dubia est ista opinio, quae e etymologia salsa seu populari, quam V ant, nata est; sed hominibus posteriorum aetatum, qui de origine et propria dei vini hi sero sentirent, tribuenda est talis nominum sermutatio. Nam eiusmodi in errorem porsimiles voces, etsi origini dispares, imperitos quasi necessitate saepissime duxerunt cuius saltem rei exemplis mythologia, quae dicitur, abundat rodundatque. Ita quidem, ut exempla asseram, Graecorum dolis, tui est μονος, salinetymologia deus temporis habebatur. Stoici enim, ut apud Cicerono est N.
D. ΙΙ c. 25): Saturnum, eum Sse olue/unt, qui cursum et converSionem spatiorum ac temporum contineret, qui deus oraece it ipsum nomeν habet
μονος enim dicitur; qui est idem soνος, id est spatium temporis Saturnus
autem est aspellatuS, quod saturaretur anni8 e se enim nato comesse n-gitur solitus, quia conSumit aetas temporum spatia, anni8que praeteritis insaturabititur e letur Eodem sere modo 'μης a Graecis deus eloquentiae lactus est, ideo quod notiones, quae sunt gwuVMEN et wIVM ειν, cum p nomine dei cohaserere salso putabant j.
14쪽
His consideratis haud ita mirum videri debet Romanos nomen Iani dei cum
nomine appellativo iani, cum plane consimiles essent Oees, confudisse. Meum origine obscurum esset nomen dei Vocabula Vero, quae Sunt ianus ianua, ianitor cet. omnibus notissima atque aperta, haec ad illud declarandum pertinuisso, necesse est. Itaque Cicero nomen de illius ab eundo ductum esse putavit, ut ad significationem vocum uni et ianuae ' conveniret, qua tamen adeo nominata perperam iudicat 'ex quo transitiones perviae uni soresquo in liminibus profanarum aedium ianuae nominantur', quamquam propemodum Pliaret, illum significatione nominum appellativorum cognita ita statuisse. Eodem sere modo vel salsa etymologiae vi actum esse Videtur, ut Ianus poSteriore aetato omnibus ianui et viis ruoesse crederetur. Τantum enim in mythologii salsa, tuam vocant, tymologia aluit, nam cum significationem et originem dui nomini oblivio Obruisset, unus et ianua, non adeo dissimilia verba, odoni virlinuru credobantur. Quam ob rem de salSaetymologia multo verius id dici vitest, quod Cicero de liliysica i. e. Stoicorum)ration dicit N. D. ΙΙ . 2 quae res enuit falsas opinione err
resque turbulentos et super8titione paene anileS'.
Quid sibi voluerint iuri aportis orbis docet Cicero transitiones, inquit, perviae uni nominantur. Notissimi Roma iani tres erant transitus pervii et tecti vel reus, per quos in forum porticibus taburnis tu clausum introitus daretur. Qui iani idem essu vidi latur, quos doratius summum, imum Ep. I, 1, 533, medium' Sat. II, 3, 1l, uppes lat. Posteriore altom aetate eiuS- modi iani Vel arcus tori omnes urbis Q egiones exstructi irant teste Suetoni0' Neque aliter Cicero do ratiotio quae inter vocabula Veneris et onustatis intercedat, judient Ν. D. H. o. 69i: Qt ae auten dea a I res vines reniret, Venerem nostri 9-mino erimi, atque erea potius venustus, quum Venus eae venustate . - re vera compo8itionis mei ibra compositis ipsis sunt priora rebenda Venus enim proprio appellati Vum DO men St eadem Origin atquo ren-ia, ren-us-tus, ren-us-tas. Ac quis est, quin Vident Og nata Verba, unis sunt enustas, renustus, multum valuisso ad vim snsris, pulchritudinis deae, constituendam et servandam
' Quani rem loco Liviano 41 27 comprobaro volo, ubi etsi non do Roma Ritremendo urbe ad imaginem Romae composita agitur Fuleius Ioeavit forum porticibus taberni3que elaudendum et ianos tres faciendos.' ' Ianus summit ab imo dona os atquo totum sorum est totius sori mercatores. Piso terea confer edd. Schmiodi Rittori, tessiiugi. ' Scholiasta Aero ad ii l. annotata: anus medius locus dictus prope basilicam Pauli.
15쪽
Dom. 133, sed iam temporibus antiquissimis porta Carmentalis duos transitus
laterales habuit, qui iani sunt nominati, nam a Livio Π, 39 Fabii demiroiano porta Carmentalis a Chr. n. 479 prosecti esse dicuntur Iani vom illi per omnes urbis regiones dispersi ab Ovidio Fast. Ι, 257 opponuntur imo
uni i. o. ediculae clani, ubi sacratus stabat Ianus deus vo statua Iani: Cum tot sint iani cur stas Sacratu in uno, hic ubi iuncta foris templa di obus habes 'Profanos igitur iano a sacrato hic discorni poseta. t nihil amon erit ad originem propriumve Vim vocis appellatae statuendam scriptoros illi antiqui praebuerunt, nam nomen appellativum iani et nomon sei plerumquo consud
runt idemquo esse putarunt. o quamquam plano est manifestum illos sola comparatione Vocum, quae sunt unu et iam S, quarumque nota erat Vis, nominis si, quod Ur se iis prorsu obscurum fuit, Originem et vim statuisse, stitamen nomon prius existimarunt, ut ex dictis Cicoronis et de Iano stra Vonsere N. D. II 0 69 et uret. Dispari vero otato osso voce Iani et iani Zandor Rel carni. Sal. p. 41 demonstraro conatus, rem ad ipsas litteras latinas retulit, sed vereor, se hac via res diiudicari possit, nam etiamsi non occurrat vox illa iani apud antiquiores scriptores quam ii pronem et Livium, iam per se apparot Vocem esse antiquiorem notionsemque ipsam non ab iis esse inventam. Livius nim ianum nominans II, 49 de re si evontu satis antiquo anni 79 a Chr. n. mentionum tacit. Praetersea cum ianitos in carmine Saliari fuerit Varro . . VII, Ti, iani vocem illis temporibus antiquissimis in usu fuisso satis apparet, cum eadem debeat esse intor anum et ianitor in ratio at tu intorportum et portitorem. - Quaestio ero proposita ration sola mythologiae comparatiVae, quam Vocant, OlVi posse vi lotur. Ac eum mythologia neminem deorum superiorum imaginem osse rerum vilium, nedum rerum humana manu a larum do at, sed omnes sero caseli vel cael0stium rerum speciem prae se erro, iam ab initio suspicari licet eiusmodi etiam suisse naturam uni dot. His convenionior origination 'in uni nominis iam antiqui scriptores Pro opinor, augurati sulit. Nam quoniam apud Rom-bium Saturn Q T. 8 legimus proum tiari A Vidi Apollitie/ι Iani ni esse Dianamque Ianum sumenda est pro Iano sorma setustior vel plenior Diunus, ut haseo sit ratio: unus: Diunus avna Diana. Quod si ita sest nomon Iani ad eandem radicem, date latentem di qua in nominibus complurium θο-
16쪽
rum sup0riorum inest, convoniontissimo rosorro licet. Nam vulgo huc roserunt nomina Iovis Diovis 'Diou-083, unonis ), Dianae cis stων' i sty-ωνη). Qua quidpin radix in vocabulis, quae caelum ignificant, inest: dyuus gr. si olaoaelium serenum, at dies '), tum l. divum sub dio . divo , gr. Z ς, ιος. immo vel o εὐδιανος nobis occurrit Pind. Olymp. IV, 1463, cuius forma ad nominativum DJlu relatae fingondi ratio eum Diano Latinorum plano convenit. Ac si una Coraseno Boitr. . t. prachk. p. 357 semininam desidero formam, ad quam applicari possit iuni si di divst di- Camilla, de Dia commo- moranda ost, nam stirpibit in xeuntibus suffixum illud antis primitus sttribuondum exempla sunto Sith anu silva), arcanus arca , Romanus Roma), sed visio etiam aliis se applicuit stirpibus idem suffixum, ut stondunt sormae quale sunt urbanus, humanus, Opi,idianus et sese Brugm Grundr. II p. 137 et Henry, gramm comp. g 158). Ad eandem radicem di se ac proxime ad substantivum diu caulum reserendum est adiectivum Dialis, cuius consorinatioot signifieatio nonnihil cum Diuii consentit Ianus igitur si Diussitus , Dianus)mihi primitus idem sibi voltu videtur atque ad caelum pertinen Vel caelestis. Dupplex illa sorma Diana et Iana) si sonorum vicissitudinem respicis, non solum certo illo exemplo oris P iocis probatur, sed etiam alio inscriptionum
exemplo firmatur, scilicet Iuturna, qua etiam Diuturna nominatur vid. Corss. Ausspr. I p. 365 - ei tr. . t. praehk. i. 35 - Stolg, ut gram. p.
302). ua igitur vox ad radicem plwliatam diu etiam pertinere videtur.
De autem illa Diuturna vel Iuturna, uxor ani perhibetur fuisse, quod Ognationem nominum mihi etiam confirmare videtur.
Quod oschor Lox. myth. II ,. S dixit vicissitudinoin Ianae set Dianae
male es8e Omprobatam, non intelligo, nescio enim cur auctoritas Macrobi hac quidem in re in suspicionem sit vocanda aperti verbis Dianam esse Ianam L
Ita etiam statuorunt Iliea et Bailly Diet etym lat. s. v. deus p 62, Iidem sormam uno ad Diouna suffixo on auctam referunt. Quod si ita est, cognata sunt nominRIoris et Iunonis, quae Danielssol iranim. u. tym Stud. I p. 49 ad radicem tu relata vult. xttamen non minor restat difficultas formas interpretandi quani si dii radicona statuamus. Pra terea Oti universalis 'dor, die Κwigo, ungo' vix convenit in homines ultimae nisemoriae. Num line non est species deorum antiquissimorum, quae nihil concreti
habeat, nihil solidi, nihil expressi. ' Dies caelum otium significat, o gr. Ludati Phars VII, 189 sub quocuntque die,
Vul. Flacc Argon Ι 845 fotumq/ι per annuιιι υν ει aprica dies, ut e contrari san-8crita vox, quae est yaus, dien etiam significat.
17쪽
D Iano summo Romaenorum fio . -
firmantis Saturn I, 9, 3. Comprobatur vero altera sorma etiam loco quodam Varronis r. r. I, 7, 33: Numquam rure - audisti unum codd. Lanam et crescentem et contra senescentem Hic Ianam esse lunam manifestum est otiam glosAemato odi eum timum neglecto Dianam vero antiquos aliquando pro luna
autem et Lunam eandem esse putan . Sed otiam a sertulliano ad nat. II, 15 comm moratur Iana codd. Lana don, ubi 'arquis diva sesso dicitur at tuo simul cum Inno patro, arcuum eo' secundum eod. γ), nominatur. Quo igitur loco aliquatenus mythologica cernitur cognatio Iani et Ianae, quam Rosolior l. c. desiderat. Praptor a st commemorandum nos de prima vi deae Dianae vel Ianao, nam hanc quoquo formam appellatis testimoniis satis probatam iudico, nihil sorostognoscere, Ostorioris sero aetatis homino eam cum luna confudisso arbitror. Num mihi paeno persuasum os ot iam et Dianam vel Ianam et Diuturnum vel Iutumiam varia tantummodo esse nomina unius eiusdemque deae Summa set quidem caelostis. o si temporum progressu vi prima oblivione
obruta doli illa pro lima Cio. N. D. II Si habita sest, dum fere Iano accidit,
qui lim solo habebatur philosophorum socia quadam impellonis. Nam deorum quoque vim et imperium minui posse et angustioribus terminis circumscribi, mythologia, quam comparativam vocant, exemplis satis multis docet ). Si lii ita constituti ooniimotio manis si a Roscho l. c. - si modo est manifesta, qua inter unum et iu)MM; vel unuum intoreodat, conscinditur, minimo os dol0ndum, sed ob mutostat in dot summi auctam vol maximo gaudendum, nam
quod Arnobius adv. Nat. III, 29 d iis diei qui tempus deum ess putarent id multo orius de iis dici potost, qui Hanum ab an vel ob custodiam ianuarum
SSe nomiliatum pulsent quis est enim tam domons, hi iunuam sesso dico deum 'Atquo ut apud Graoeos Isa non os anti piissima omnium do o primas o Xor sed stων γ' ), quam Hsa, don stolii in se sed summa removit, ita etiam apud Romanos unam eandemque deam Semper Sedem SummRm Summumque
18쪽
honorom non rotinuisse valde est credibile, sed, ut est condicio rerum humanarum, altera victa alteri cessit. Ut igitur ris sic etiam Iuno sedem sit hono rom summas pase sibi sorius arrogaVisse Videtur. Ac si natura magis caelosti. )quam torrostris si Iunoni, ut quae uxor sit caeli et Iovis, de deabus, quarum nomina adem sunt origino quaeque und0m sustinuerunt honorem, idem statuero rations non puto alienum Antiquiore tamen, ut ostendunt ipsae sabulas,
sunt habenda dea Dia et Diana vel una o Diuturna vel uturna. Quid pquod Iulio ipsa et Iuno Lucina o Diana omnis asta Cic. N. D. II 68 dioitur. Ut nominis sic etiam naturae coniunctio Iunonis cum Diana hoc loco Cicoronis intolligitur. Ut stro utram ius sormam et Ianam et Dianam latinis in litteris invonimus, ita otiam raptor Ianum innus scribitur, nam in inscriptione qui lotonsi C. I. L. V, 783. - Corsson siti . . t. praehh. p. 56 legimus: Lori
Diano C. Herennius Candidus fotum s toti,it i ibens ferito'. Ubi Iori pro caelo vel caeli deo habeo, nam caelum ipsum Romani etiam Iovem pellabant, ut ostendunt versus aliquot iani Cic. N. D. II o. ), Lucani ) Phars. IX, 580), Horati '' scarm. I, 1, 53. Fortasse eodem sensu non accipi
potest, in hymno quinto Procli, ubi anus MDς φθιτος et πατος appellatur rLU μνε Ῥύπατορ, εο φθιτε ροό' υπατ Z . Praeterea aliquot locishonioricis Mus idem at tuo caelum vel aprem signifieat, . r. l. XIX, 357:
in oriam Dini pam Stoici putabant tost Cicorono N. D. II,4 66): Aer autem, ut
Stoici lisputant, interiectus intor ars et caelum Iunonis nomine consecratur quRB Si soror et coniux Iovis, quod i similliado est aetheris et cum eo summa coniunctio. Effeminarunt autoni eum Iunonique tribuerunt, quod nihil os eo mollius.
η' Diuno Iordan Proller Myth. p. 167 pro opitheto Iovis liabet, sed ob aetatem
deorum plano contrarie se seni habere putamuμ, is etiam Mayer, Gig. u. ait p. 2. η' Aspico lio sublimo candens, quem invocant omnes Iovem.' Iuppiter est quodcumquo vides, quocumque OVeris.' manet sub Iove frigido et cis librum meum Indog. h. g. p. 7 3 .
19쪽
Hactenus praecipuo do nomine Is ni disputaVimus, sequitur nunc, ut pinione de si natura, quas ullius sint momenti, vel antiquitatis vel recentioris aetatis, commemoremus. Cicero N. D. II, 27 de origine nominis mentionem faciens nihil do de natura statuit. Macrobius vero Sat. I, 9, 11 eandem originem commemorans Ianum ab eundo dictum ad motum mundi roseri, quod mundus Semper eat, dum in Ortiem volvitur . - Sententia vero Verri Flacci Fest. p. 52 Chaos Ianus orat cis Ovid. Fast. I, 10 sqq. - Teste Arnobio adv. nat. III, 29 Ianum quidam mundum, annum alii, Solem esse prodidere nonnulli'. Quo in numero est Lutatius, qui Ioan Lyd. 0 men IV, 1 Ianum osso solem dixit: Θευυν Λουτὰτεως γυιον υτον πα9 TO ὰφ ἔ-TEO ac πυδε Κἀπειν, ἀνατολης χω καὶ ἡ ως scis Macrob. Sat. I, 9, t. Nigidius Figulus teste Macrobio Sat. I, 9 8 Apollinem i. o. Solis deum Ianum esse est. Messalla Lyd. 0 mons. IV, 1 Ianum deum omnis initi et eundem
Atava esse putat, linius oro n. h. 34, 37 tum ris ot aevi deum. - Varro 'vir doctissimus se acutissimus' Aug. c. d. VII, 28 Ianum mundum esse dixit Aug. c. d. VII, 7); atque Macrobius Sat. I, 9, 11 mundum et caelum idem Significare putat, quod tamen non congruit divissioni Varronis Aug. c. d. VII, 6) 'uditinoi mundum dividi in duas partes, caelum et terram et caelumbifariam in aether et aera. Augustinus quoquo e. d. VII, 28 aperte discernit caelum et mundum, adiciens 'quem sinum alii caelum, alii diserunt esse mundum . Alii denique eum esse deum aeris statuorunt, ut Servius Aen. II, 610 alii unum aerem credunt et Gavius Bassus Lyd. IV, 23 6 de αἶ-
etiamnunc Ianum solis esse deum putarunt idemque statuit Scaliger vid. o son, Boi tr. . t. praehh. p. 351, Iano cum an - Luna in comparationem vocato. - Deecke autem Eir. Forsch. II p. 25 sqq. Ianum esse deum caeli ratus, quamquam etymologiam illam, qua ad radicem diu resertur, spernit, Iani nomen idem atque appollativum nomen alii 'Schweibbogen, Bogenthor, ge-W0lbter urchgang osso arbitratur Ianus igitur auctore Deockio caelum ut
20쪽
arcum o sornicem signi fient, quare nomen caeli erat, non Solis. - Corasen vero alia interpretandi ratione usus Boi tr. ur t. praclik. p. 352 Ianum , Dianum doum ea 3li cundidi esse existimat. - Roschor olim Hormos d. Windg 1, 11 l Iui uim ad rudico In div reserens eum deum SSe ventorum sibi finxit, qui quid0m porta caeli ustodire cogitaretur eum qu cum graeeorum duo, qui si Κομης, quom anton sibi pergunSerat deum 88 Ventorii in contulit. Sont0ntiam tamen suam de vi ut nutura Iani postea mutasse videtur, num Lox. Myth. I p. 47 physicam rationum nullam Iano desiderat, sed omnes dei illiussu neti me indu explicuri posso urbitratur, luod Innu genius Orturum ' et omnis initi numen tut0bire a liri ne illi silerit. Honos demum ortulliani miroe0mmento additus esse videtur, qui antim a ianua duxit Cor. 13, Idol. 15 quam derivationem ut uano in supra omisi , iam a sonisentia ortulli alii ionlonge distat Roselieri, qui l. e. p. 29 innum innuamve itaSi divina pol Sona indutum simpliciter indueit ui luidem Ianum cum Furculo et Limontino stra compii iuvit. Ii oro vi do fuit nominaiidi sed prope allogorica )et uia p0rsonao, in rotigion Romanorum ad nullum sero honoris fastigium
Omnis vero illa opitii , etymologiau populari a principi di botur uillaquo cognatione eum ianua Ianus iunctus suisse mihi videtur. Num uoquo a ratione aliena si pioni ista ne si iiis seruannorum deum tonitrualem id hor ad vocem, quae est Phrer portu, ianua), resorro nomenque sei ab appellativo i omino ductum putatot, quod tumen, quantum solo, nemini in mentum voliit, tiamsi Thor otium portarum sesso dou se si Mannhuriit. Hi m Mythoi p. 236 sq. 0 Roseli. Lox Myth. I p. 4' ). o Gormuni luid in doum, sui stolior, custodem Uriarum Vol domuum sucilo ideo me frunt, ne fulminis ictu oportior fidomo culii runt suorum, Od ut fulminu Otonio ipsis par ei et i latiniit uii imbonevolontiamque do potontissim o vii lde mutuotidi sibi coiiciliare ita putabunt, Si eum tutorem domuit m Oloroni, luanuli iam vii ldo si rodit,ilo tymologium popularem ad hane vim utrius lito dot constituonda in ves plurimum valuisso. Unde intelligore possumus, quae priora riino aspectu Vidualitur, en Saepe SNe