장음표시 사용
31쪽
nunc quoque confusae quondam mi puri a Murae' ante quod est in me po8sque, videtur εἰρm. Ianus pro maior mundi ab antiquis osse habitus multi alii Aoriptorum latinorum sestimoniis otiam uoulontius affirmatur. Macrobius nim Sat. Ι. . 14 tradit Marcum Mossalam anno urbis DCC consulo stram annos luinquaginta quinque augurem do Iano librum ita inosepisso Qui 3 nefa vult
eademque Sit, quo terraeque rim ac naturam 'rur v utque Pronum in profvn tum Ulubsentem quis usquo anima m in in insensum sublim nientem copulari circunulum caelo quae is coeli omini duus is dispures conlistavit. Ita mundi Oroationsem lior Ianum illaetam deseripsit is, sui ipso munero suo plus dimidio oculo ad res divina Romanorum Ognos sendas m0n DRPI tur. Qilar oum doctrinam sacerdotum vere romanam protulisse non os inorodibilo. nam aliunde eam Asse sumptam vi demonstrari Ossse credo, tuamquam ita
statuit Zandor l. o. p. 58 In his olim alia philosophorum invsenta tum mi quaedam se usus ost'. Sed monendus est et a philosophis omnino se maximo a Stoicis Iovom non Ianum mundi creatorem set iubernatorem ess existimatum. Nam apud Senecam Nat. Quaest. ΙΙ 45 ut unum se multis usseram exemplum.
hapo legimus; - - - undem quem nos Iovem inisellenunt rectorem custodemque unirersi animum ' spiritum mundi operis huius dominum se arti- - - De Iano sero, creatore t rectore universi nihil philosophos commemoravisse non est mirum, quippe cum de dot praetoritarum aetatum dissorondi Vulgo non 8sset ausa Magis vero poeta hae sacerdotum doctrina dolootati Vidontur; quar pam vere romanam et quasi ex intimis seligionis romana ponotralibus ductam puto. am mota et secontissimi se antiqui Asinii domdo Iano prasedicarunt. Neque enim soriptores inserioris aetatis in moriam antiquissimi sei plano de suorunt Iuvenalem Xompli causa nomino. Immo vom Martialis quoquo X, 28, 1 Ianum annorum mundique sator m otinm-tuno appellat. - liti inius Sorsenii doniquo, poset multi insetiori a talis ita Iani naturam et unpra opingit, votora novis commiscens
Iam istoro X. D. III 43 rocis iudieavit solit0s romanos rationibus Stoicorum
32쪽
ditis oei Viirroni uni l. l. VII, 2s; plano id in do Iano iis firmari si invonisso
Iταλικων 3ιννωμέsιδιων. et i 'Stimonia Priptorii in inna supra num 'rata, qui bii otiam ut tu setiam Ianu Cronior AAse confirmatur, uianum9r mus, iam o vorisimit fit Ianum etiam in carni in Saliorunt ρrum ανι ιιιιι i. P. bonum reatorem suiss appellatum, atque a 3 ipsa oserba oorum manum ad Ianum solum podsem in carmine codicis Floretit in rolici uiis: DIM MISCERUSES DUN AN iam Corsson
haec estvit verba: Monu Cer ει ses, tum s Δρι us B us Dator, hom/s Ianus Clis Bettr.etur t. prach k. . 35 - Aussi r. I. p. 22s anti. t p. 473 . orgk, p. I p. 485: Ianito Ia ιρS duonus erus R, Iar es. - aret ilo Saturn lut versu p. 41 logit duonus ruses, orituri ero Κrit. et tr. p. 224 h onus erus es, Monus Lim s. - sed cum ex pes Oratiotii colit extu pateat. lii nota verMus aut versuum partes μου quaeretidus sed tantummodo singula verba, intor et a variantia, lan salsa xistimanda sunt ista d Iano indicia praeserit in eum vix unum verbum ad loci sententium conveniat, quamquam ad rem propositam illustrandam quam maxime valerent versus illi largi enim reditus mythologiae saltem inde redundarent.
33쪽
spoctasse, nam nisi sacerdotes ipsius Iano creatoris personam tribuissent, quis tandem tribuisset Hoc si sonte credibile os motas posteriores doctrinam suam repetivisse. Certis vero, quod vocabulum Festus idem atque creatorem significare ait, ad radicem e agere perbene reserri potest, anser kar, quae etiam O currit in gr. μονος, cui Armae respondet scr. Mund agens, sedulus, studiosus cis Brugmann Grundr. d. gl. r. p. 14 sq.). Nomina, quae sunt certi et Cer-es, cognata osso cum Consenes' existimo, et idem sero significant. Certis igitur creator est et Ceres quasi do creationis perpetuae); mediam radicis sormam utraque rubet VOX, dum cognatae V PS r-e-ure,c e-a-tor, c e-Scere et leVissimam habent sermam. Vocem vero, quae est cerus: creator, cum Voce illa, quae est cerrus vel cerus e gr. in octri-mOnia cereus,
enim idem atque senius vel Jahuco ost bonus malusvo os lat. cerritus smalo genio affectus , quare cerrus cer-sus potius cum dea graecorum, quae e8 Kvo dea mortis, cui voci cognata sunt verba hsaiνω nocere et YV9mo inviolatus sese Conson, usspr. I p. 403 et 21 sq. - conserendum puto. Derivatio autem nostra e radice e stiam interpretatione osti p. 1223 confirmatur in carmine Saliari cerus mantιs intellissitur creator bonuS, - quae interpretatio cur in dubitationem vocotur, non intelligo quare uecheler chΡrollor, Rom. yth. I p. 9 ann. 2 cerum idem esse atque errum . . Fnium non recte statuisse mihi vidotur, prassertim cum ipsa significatio genius) carmine adeo antiquo quam alienissima est, nam deus summus stentu Vix umquam 8 appellatus, quod nomen magis ad duos minorum gentium Geistorun Damonen, Vid. relle' l. c. p. 75 convenit, omnis enim illa geniorum ratio aetatis multo posterioris sit, os necesso. Nam incerta illae et vagaea
niorum dosnitiones Varronis apud Augustinum c. d. VII, 13 non ab an-
Ausspr. I p. 229 ann Quas contradixit Zandor i. c. p. 25 facile tolluntur, cum et versus illo Saturnius o vox ipsa certis illo loco coniecturae falsae debeantur. Cis Serv. V. Aen. 43 eum nascimur duos genios sortimur. Unus est qui hortatur ad bona, alter qui de rata ad mala. Quid est yentus Deus est, inquit, qui praesositus est ac vim halet omnium crum
90nendarum. alio loco stentum diei esse unius uiti que animum rationalem es ideo esse instulos sivulorum talem autem mundi animum Deum esse, ad hoc idem utique revocat, ut tamquam unirersalis lenium ipse mundi aninius esse credatur Unde pantheismi, qui Lurid Univ krsalirin. om. XXVII. 4
34쪽
liquissimis et arminis Saliaris temporibus sunt repetendae, sed simpliciter Stoicorum ratione Pretior, . c. 7 , quam plane redolent, ducendae atque verisimillimum est hanc doctrinam totam a stoicis, si non inventam, at explicatam tamen se conformatam esse ad rationem eorum, qui omnem vim divinam in uni-
Ianum autem in carmine Saliorum creatorsem appellatum esse minimo est mirum, nam alii quoque gentium indogermanicarum dei summi partes creatoris agunt os librum meum: nilog. h. g. p. 53 q. t p. 683. Immo etiam ut dous sui polon in carminibus edicis hcltar i. o. creator inducitur, o gr. VII, 35 3 itaque persaepse in libro decim hymnorum edicorum fit, ubi tamen hclta ad Varunum, qui mundum creavit, ita referri potost, ut pro deo ipso cognomen eius sit Usitum. Nam croator dilutar et aruna idom possunt Valere. - Eodem modo μονος i. o. creator deus sui iuris actus esse potest. μονος enim cognomen dei summi a principio facile suit, cum Oimaνopa Graecis κοωνος vel creator etiam nominari potvorit. Litterarum latinarum igitur monum ut o antiquiora et recentiora laudibus creatoris Ianum, licet parco fiat, Ornant. Sed qui mundum creasse cogitetur, is etiam regnator se gubernator mundi ab atur, prope est necesse. Quae qui-dom ratio in omnibus sero religionibus, quod solam, alpt. Atque ita quidem osse in religione Indorum iam antea stondi in libro illo, quom inscripsi Indo- germanernas Ogste ud, p. 54. Quocirca eand in rationem religionis Romanorum esse iam per se credibile est, Ianumquo misso deum, qui totum mundum administraret. In reliquiis oro carmini Saliaris, cuius plus duo vix restant v rsus inisegri, nihil do Iuno mundi gubornatore traditum esse, non est quod Valdo miremur, quamquam ne hanc quidum sontontiam carminis Saliaris Summae repugnare o Videbimus. Sed primum asseremus locos scriptorum, quo Ianum mundi gubernatorem celebraro cognitos habemus. Ut a Tuscis auctor Varrone Ioann Lyd. 0 mens. IV, 2 μγosos anus issarsa cog Ianus habebatur, ita etiam a Romanis Micia mere credebatur Messalla enim, cuius iam mentionum socimus, apud Macrobium Sat. I, 9, 14 de Iuno liborrim profitetur Qui cuncta fuit eademque Ῥit hic igitur omnium rerum auctor harum ipsarum rerum gubernator et moderator sesso etiam dicitur.
Vocatur, conclusionem exprompsit Augustitius nam si, inquit, nnis stentus Deus et omnis viri animus enitis, sequitur, ut sit omnis viri animus Deus.
35쪽
Do Iano summo Romanomun ficto.
Ovidius quoque, qui copiosius ceteris troationem mundi descripsit, copiosissime etiam conservandi munus Iani enarrat Fast. Ι, 11 sqq.): quicquid tibique ides, caelum, mare, nubila, terraS
omnia sunt nostra clauS patentque manu. me penes rat risum asti custodia mundi, et ius vertendi cardini omne meum St.
eum libuit Pucem lacidis emittere tectis, libera per tutas ambulat illa vias: sanguine letifero totus miscebitur orbis, ni teneant rigidae condita bella serae. praesideo foribus caeli cum mitibus Horis;
it, redit ocio Iuppiter ipse meo.
Gubernatorem mundi Ianum in hoologia romana celobrari loci quidsm allati confirmant. Quam certe opinionem ab hominibus ultimae memoriae alienam non fuisse ex eo intelligitur, quod Saliorum quoque antiquissimis carin nibus deorum detis canitur Ianus, ut est apud acrobium Saturn I, 9, 14); ac si princeps deus est Varr. l. t. VI, 34 et procreator mundi, iam inde sequi debet, ut pus suum regere existimetur, praesertim si nemo deorum ei par sit aut superior. Ipse ille Versus carminis Saliaris, ubi Ianus deus deorum canitur, lai non plane integer, a Varrons l. l. VII, 27 servatus est: Divum empta cante divum deo Supplicante. Zander tamen praeiudicata opinione occupatus hoc aporto dictum Macrobi cui vel omni cogniti carminis Saliaris non est abiudicanda), - quod paene repetitur l. c. g 16: Ianum patrem invocamus quasi deorum deum, in suspicionem vocavit, contendens deorum deum et sorma et significatione a carmine Saliorum osse alienum l. c. 54 sqq.). Formas enim traditas recentiores esse, quam quae serri possint, arbitratur. At genitivi se a dioum non est exagitanda, nam ratione scribendi Oxoopta ab antiquissima forma deivom nihil fere dissori, quod tamen mendum sacile est scribae 'in Forma auto deo mo iudico multo minus dubitationis praebet quam immanissima dorma eous i. e. diei), quam substitutam vult.' Cis Varr. 1. l. V 65, ubi in versu Enniano: litomque hominumque pater reae co-dios praobent dilum. mane formam fictam dormis diotis et ditis p. 31 exaequat, sed cur dius dious per synegesin sine circuitione legero non est fas, ut Plautinum diu γ
36쪽
Praeterea, etiamsi antiqui sermas, quales sunt deiOOS, divus praecipue usurparint, vix poetico sermoni ne antiquissimo quidem, forma levior detis ofretiam enry, grammatre comp. lat. Et r. p. 48 ann. est abiudicanda, praesertim cum formarum verborumVe vetustatem accuratissime persequi non possimus. Ac revera in antiquissimi linguarum reliquiis formae, quae recentiores esse videntur, aepe inveniuntur, ut in carminibus odicis haud raro fit. Jordan vero Κrit Bettr. p. 222 et ceteri critici providi cautique a sacris reliquiis manus abstinuserunt atque, ut decet, immutatas reliquerunt voces quidem divom deo. o cum lite vorsus carminis Saliorum quasi fundamentum sit quaestionis nostrae, Scripturam odicum gravius defendam, praesertim si et res et sormae recte se habent. Praeterea iam per se apparet pluris osse existimandam auetoritatem codicum quam arbitrium criticorum. - Jordari tamen grammatica
illa figura dolis deorum mira est visa, quam malo ita intorpretatur de Gottuus er ah de unoezahiten immitschen, roiciens sensum quasi a natura datum, quo idem haec sormula valeret atque asia istam Εων graeci ermonis, cum omerico illo la Eclcis consori. Sod de intogritato huius grammaticae figurae in latino sermon non est dubitandum. Optimo senim se habet illud deus deorum'. st figura plano indogermanica, occidentis et orientis aeque propria, nam in linguis latina et graeca non minus quam in anserit et persica requentatur. Immo etiam in hymnis edicis ha0 loquendi fornmia obvia est, nam devo eoa-num compluribus locis legitur, e gr. V. I, 31, 1 68, 2 94, 13. In inscriptionibus persicis consimilis figura iterum ut tu itorum repotitur: hshuyathlya khshclyathlyunum . . re regum vid. Spiogel, Alipei s. ei lingehr. p. 2, 42 46, 48 et in Ab aetate igitur carminis Saliaris aliena non si loquendi formula deus deorum', ut asseu 3rat Zander l. c. 55ὶ, nam hymni edici, quos eodem vitio laboraro vidimus, duobus sere millibus annorum ante Christum natum vulgo repetuntur Whitnsy, Indisclio Gramm. p. XVI). Neque multo recentiores persica inseriptione appellatae carmine Saliari existimari debent. Itaquo, quod ad aetatem attinet, notio deus storuui non est reprehendenda. Sed ipsam sermulam, eamque legitimam, etiam carpit Zander l. 3, posterioris latinitatis eam esse affirmans
Attamen eiusmodi formarum vicissitudo otium apud Plautum cernitur, e gr. Amph. v. 45 forum s 5 deus sed . 5 divos atque in inscriptione satis antiqua C. I. L. I, 32 deo et deissi in leguntur se deo se dei M.
37쪽
nulloque Xemplo aetate Ciceroniana superiore probari. Sed ne hoc quidem pituisVerum est. Nam et regum reae Capt. 825 et victor uictorum Trin. 309 logitur apud Plautum, qui neque homo Iudaeus est et aetate Ciceroniana multo Superior. Ρorro considerandum nobis est apud Graecos quoque eandem formulam in usu haud infrequenter esse, nam apud Aeschylum supplices Suppl. V. 524 Iovem his verbis invocant: ναζ --ων Conseras velim Pers. v. 666 δεσποτα δωποταν et v. 673 δυ-στα δυνασταν vel potius υνατα δυμταν ), ut recte statuit
Haupi Op. II, 155ὶ nam plane respondent Persarum formulae ushuyathlyuushayathlyanam. Quod si ita est, nulla relinquitur dubitatio, quin octo se habeat illud deus
deorum a Macrobio carmini Saliari vindicatum, ac cum nemo alius auctoritatem eius, quae in mythologicis quidem rebus non adeo nulla est vid. Bernhardy, Grundr. . Rom. Litt. ' p. 693, in dubitationem vocavit Macrobi multo tutius confidere et possumus et debemus, cui quidem ex ipsis sontibus hauriendi erat posteras. Sin Vero de sensu sormulae quaeramus, Hauptio Op. II, 155 assentiendum puto, quo auctore illa quidem idem valet atque summus deus aliisque imperans Vel princeps deorum. In inscriptionibus enim semicis Spi eget, Alipors. eil-inschr. p. 46 interpretatio formulae prosecto legitur, nam mathishta busta m summus deorum), ut ex continua ratione elucet comparato illo fhayathlyakshayathlyanam, pro loquendi formula busta bastanam i e deus deorum ponitur. Immo ero Horatius quoquo eodem modo explicat huiusmodi ormam dicendi, nam re ressum Ep. I, 1, 107 idem valere quod asinorum azime ressum Sat. I, 3, 136ὶ plane est ne eSSe.
At non solum alteram partem versus Saliaris dicti mutandam censuit Zander, sed etiam priorem versus partem l. c. p. 4 ferro non minus duro aggre88us est, ut plus unuin vocabulum tot in versu vix intactum sit relictum. Pruseterea si consideremus eum contra gravissimum acrobi testimonium Sat. I, 9, 11 deum plano novum Diovem intulisse et totam sententiam ita mutame, ut eam magis ad iontemplativam mythologiam mostra aetatis vel doctrinam
' Hoc loco sokloin ovom o am legit ut loco superiore gomo δεσποτου, quod inane est. Recte enim admonet auph l. c. 'non sino quadam orientis populorum imitatione Aeschylum hic locutum HS '. ' Aliter in rebus etymologicis fieri non est, quod miremur, nam hac in re tot antiquitas vacillat si claudicat. dem sero in prima natura deorum constituenda interdum fieri Θ excusatur, quod Stoicos vulgo sequebatur, qui x ipsis tymis salsis naturam deorum
statuere solebant scis te, . D. I g 64 sqq.).
38쪽
Stoicam conformaverit, quam ad antiquitatis simplicitatem sentiendi, haud dim-cile intelloctu est, quanti habenda sit eiusmodi corrigendi ratio. Nam plane salso antiqui Gollius Oct. it. I, 12, 5 t acrobius Saturn Ι, 15, 14 haso statuorunt Diespiter idem est atquo diei vel lucis pater; sed idem est atque Dies pater in sudren Himmel), ut etiam confirmant cr. yuus ita et gr. Ζευς στατῆs. Eodem modo se habet usiter Ieu pater, Iov-pater umbr. LM-paterin Zς σῶτε os Brugm Grundr. d. gl gramm. I p. 60, - Notio igitur illa deus diei ab a0tato carminis Saliaris quam longissime aliena videtur. At quominus Ianus deus deorum appellatus sit in carmine Saliorum, sacerdotum insius, nihil omnino, ut vidimus, impodit, praesertim si antiquissimis temporibus summus deus habitus sit. Multo insilius se nulla fore mutatione acta HaMet de Satum Lat. versu p. 410 - cis 244, 25 sq. vsersum illum Saliarom si edidit: Divum en pu ante divom deo Supplicute, et ita interpretatus est Dinorum eum patrem canite, divorum de S Flicate. Consimilis loquendi sermula in odicis hymnis otiam requontatur, ubi de deo summi ordinis I, 9, 2 logitur denὰnstim sita toniquo ΙΙ, 26, 3 devansimpituram. Atque ut Maerobio pater deorum idum fore atque deus deorum Saturn I, 9, 16 est, ita posetis Indorum it deust m o deo devianum idem
sere Valent, praeSertim cum opitheton utrumque de uno odemque deo adhibitum videamus.
Considerantibus igibur nobis Ianum patrem cis Macrob. I, 9, 15 vulgo appellari et perpendentibus tostimonium Maorobi, quo Ianus in carmine Saliorum deus deorum nominatur, veri simillimum videtur hunc sergum ad Ianum deum Spectare. Neque aliter consuit Bergh opusc. I, p. 489). Quam ob rem neque Verbis codicum noquo testimoniis votustatis vehomentor violati nomen ipsius de suo loco forsitan reponoro liceat:
Ita re ipsa vocem otiam iutorprotatur Varro l. l. V 60, ubi est Diespiter se, id Si dies pater, adron inimoi l. Dag), ut Diespiter pro Bileussit risit vid. Stol lat. grRmm. p. 331). Forma patrem a codicum scriptura magnopera adeo non differt, nam pia facile stat est corruptum, cum in longobardica quas dicitur littoratura ι similis littoras a fiat ' Havet L c. p. 250j ad 4psam pronuntiandi rationem rillustrandam inliquantum portinet
39쪽
. Ad tortium schema Haveti l. c. p. 251 versum redegi, quom ita inte pretari licet deorum Ianum patrem aut caelum et deum Ianum patrem
Ianem ' proposui et propter codicum lectionem em et propter testimonium Τortulliani Ami. 103, qui Salios Ianem dixisse confirmat: - ceptus a Iano vel sine, ut Salii olunt, nam quod Cormen Nitr. gur praehh. p. 35 ann. contradixit nihili esse puto, cum praesortim seruia illa Iani sorma tusca, quapost Ani meche, tr. Forsch. IV, 25 etiam defendatur. Putrem iam in carmino Saliorum Ianum esse appellatum valde est credibile, nam cognomen illud pater per omnos sere otatos latini sermonis do Iano, in poetica et in prosa oratione repetitur Hor Sat. ΙΙ, 6, 20 sq. p. I, 16, 9; Verg. Aen. VIII, 357 Iuvonat. Sat. VI, 393 Caton do re rust. 34; ortuli.
Atque hoc quoque cognomine Ianus antiquissimus suisse deus perhibotur. Nam ut antiquissima hominum ostiolatis caput serat 1 a ei vol 3ater famillias non rex, ita etiam regnator deorum a principio pater appellatus est, ut qui patriarcharum more regnare crederetur. Sicut in hymnis edicis deus antiquissimus, qui est Dyaus frequentissimo situ i. e. pater nominatur eis Bradhe, Dyuus sum p. 14 dum amna o alii dot magni posterioris aptatis renes vocantur Bradkρ l. c. p. 13). Quocirca non est mirum Iovem etiam apud Romanos segem imprimis appellari Ab Ennio enim 179 Iuppiter divomque hominonique paterreae Varr. l. l. V 65 dicitur, nam Iuppiter rex omnium communiter habebatur teste Augustino c. d. VII, 11ὶ, ut qui temporibus illi principatum d rum Susciperet, quibus ci Vitatis gubernatores reges vulgo appellari solobant. Nam recte, credo, statuit ommsen Rom. Gesch. I, 167ὶ Iovi tum domum principatum inter deos esses datum, cum Capitolium ' arx oppidi sesso iactum, ubi
annotatio ostiis 205, qua docemur: a Fro patrem codd. parse et o pro posisSin tim positum est in Saliari carmine undo conclud forniam, quae est patrent, niOnosyllabam pronuntiari potuisse, ut pater apud Plautum saepe monosyllabum est. nam vero etiam in in
scriptionibus forma af invenitur C. I. . , 30 cis Diespit ib 15 vid. Stolg, lat gramm. p. 322, et de ipsa sonorum qualitato conser Si evers, hon. 4 29 sq.). Eado suffixi vicissitudo cernitur in voce, quae est vitinus bonus, comparatis ATmis, quales sunt mane proprie i god id), manes divij, immanis cis Macrob. Sat. I, 3, 3: nam et Lanuvini mane pro bono dicunt, cicut apud nos quoque contra tum est immune, vid. ortaberg, Goschichto Von Hellas u Rom II, p. 7.
40쪽
Tarquinius Superbus, ut ama ost templum Iovis Capitolini stodificandum curavit Liv. , 53, D reller Rom. Myth. i. 2053. Antea arx in alatino monte suerat, nam in alatio prima urbi fundamenta ioci Romulus Liv. I, 2 4 et Palatium primum munivit ib. 7, 3 . Praetore tacito dubitare possumus, num re vera prima arx Roma in Palatio suerit, nam cum Ianus Ianiculi oppidi conditor fuisse dicatur Arnob adv. at ΙΙΙ,29 I, 36 - cis August. c. d. VII, 4 primam in aniculo, ubi domus regia Iani orat Proller Rom. Myth. p. 182, Roscii Lex. yth. I p. 22 .in arcem urbis otiam misso suspicari lico et ad haec simpora Iani principatum inter deos pertinuisse. De Ianiculo, veter sede Iani, Ovidius Fast. I, 24 sq. Ianum indueit dicentem
Ar m a coliis erat, q/ em volssus nomine noStro nuncupat, haec aeta Ianiculumque vocat
cis Verg. 0n. VIII, 35 sq.). Cui sententiae non repugnant haec Verba Maombi Sat. I, 7, 9ὶ Reyionem istam, quae nunc Mocatur Italia, reuno IanuSol tinuit, qui, ut Hyssinus Protarchum Trallianum secutus tradit, cum ameseu que indissena terram hunc ita participata potentia possidebam, ut reui mesene, oppidum Ianiculum vocitaretur. Praeterea quod rox ' Italia antiquissimus fuisso dicitur, haec ratio tota ab Euhemero iusque sectatoribus pendet. Sod otiam has sabula se so nihil aliud probare potest, quam quod iam statuimus, Ianum omnium deorum Italorum fuisse primum.
In Ianiculo templum antiquissimum dei otiam fuit Doecho, tr. Forsch. IV, 25), quod fortasse idem est atque domus regia supra dicta. Meritissimo igitur anus ab Herodiano I, 161 sso aρχαιοτατο τῆς Ιτana ἐπιχῶ9ιος appellatur. Quod idem de Iano narrat Procopius boli. goth. I, 25 Dνος
1wGτο 3 i robi αMaiων EOν, ου βρ Γωμαωι γλ ωοολὶ το scyrego armaτaς eodd. π vrao, λουν. o cum Varro teste ortulliano ad nat. ΙΙ, 12 'antiquissimos deos Iouoin Iunonem set inservam reserat , cum ertulliano respondere possumus omnem patrem filiis esse antiquiorem, tam Saturnum Iove quam Caulum i e Ianum Saturno ration igitur nostra plane non abhorret indidium illud ortulliani Praotero idem Varro teste Augustino c. d. IV, 23)sententiae nostrae plane congruenter haec commemorat 'Romulus constituit Ro-