De Iano summo Romanorum deo [microform]

51쪽

m Latio summo Romanorum aso.

Horatius carm. IV, 15, 9 variatam ita roddidit Ianum Quirini ausit, quam tamen Gmnovius corrigendam censuit Ianum Quirinum clausi quod saltoni ad usum vulgatum' maxime convenit, nam apud Festum quoque p. 189 ilogimus Iu uui Quirino unum marem caedito. Scripturam Vero codicum Horatia norunt i ossi in eo defendit, quod Ianus pro appellativo hic acceptum sit. Ac re fra haud aliter a Varrono l. l. V, 165 sucollum Iani torta Ianualis apitellatur, ut a Vergilio Apn. VII, 607 gomini porta bolli se ab Augustino c. d. III, 10 Iani gentini portae commemoruntur cis ordan, Op. I li. 345 sq.). Sed quomodocumque se res habet, plano pro certo stirmari potos Iuno cognomen Quirini fuisse Ianumque Quirinum oum ossi rumtutselarent alii tum osse. Ad seum olli etiam spvota cognomitiis Quirini intorsi rotatio Lal onis Ityd. do mens. V, 1) PIι , o Gauri 1 suu a P. Neque multu ni illi hoc in torprotumento dissuri quod ib. IV. q. 3ditur: pas o τον

num' di=um bullorum praesidona habitum osso quiada in modo etiam indicat locus I ivitii ius I, 32 ), ubi sistialis Hilum iis Drbis indicit uili Iuppite et

' Ad Qxeilapii iiii laud dissi iiiii Silotoni X si ii 14ὶ Ian ιm remisium t ιρ sit ni legare hic ii 31 est lienuni, nam ut malo se Abuisset Ianum Gemini malo se etiam habet avum Quirini. M vid. Horan. IV, 2D2 sq. ωου, IIoini. IV, 235 rati.' Ε, alio uilino eu proprius o sui citon factus Mi s uirinii A. pilor in Praese Ptquasi alter Mars, quorun uterquo qualitatelli quandam pri in dei roddit ei ali δε eiu Detua est existimandus icis omnisen, Rom. GeAch. I , p. 16 Sorv ad Aeti II 610j.

52쪽

videtur ad eandem radio in vocabulum quercus pertinere iudico. Quercus enim aptissime arbor robusta appellatur, ut robur et quem A genus et firmitatem vel vim significat. Quae quidem opinio etiam confirmatur interpretatione Festi p. 259) quercus dicitur, quod id yenus arbori grane it ac durum, Quer- querαm enim stravem es musynatu quidum putant diei. res se curim milii ridem Valere videtur atque locus munitus vel arx, nostrum o m. Deus arcis, quae quasi cor et caput urbis erat, Ianus Quirinus est

habitus, nequo alius Quirinus sibi vult quam arcis tutor Voterrima Romae arx in Ianiculo erat, ut otiam indicant hi versus vidi Fust. I, 2 b):

Ar me colli erat, ultri. quem nomine nostro Nun usu haec aetas uniculumque locat.

Iano Quirino rospondet graecorum ευς aro teuc, Phit. Deni. 42 Corio 33. Latinis vero Imsteriore luidona aetato tutela urbis Iovi est delata ei quo huius muneris gratia nomen Statoris inditum, quod n0men Livius I, 12, i octo interpretatur, ut prorsus assentitur Seneca de benes V, 7), ampliorem tamen

vim voci illi attribuens quod Stant liene scio eius omnia. Quirinus, e radio que Qv x-/nus est, ut inquilinus inqu0linus et exquiliae, exquilinus sexquol-iae, 0X-quol-inus sola omnis0n Rom. G0s h. Ip. 1 e radice u l, os StolZ, ut gramin. ' p. 20. Plura exempla eiusmodi littora e in i mutationis in latinitate posteriore a Corssono Aussprr. II p. 358 onunierantur. Suffixi ut radici vocul se mutua V sunt assimulatae, nam explicatio Corsseni o p. 356 l. c. et p. 35 salsa sest. Formno autem Cur-i-tis, Cures et ad levissimum radicis formam g; Sunt rudi ponduse es Stol lat. gr. 4 433, num o Quiri Queri 9 statim explicari non vites Curi ut vult rolide l. c. . Quia tutor orat arcis, quae quasi sodes ac domicilium inalteri erat, bellorum praeses facile actus est Ianus. Cuius muneris manifestissimum signum est templum eius olli tempore pertum,

pace vero clausum Varr. l. l. V, 165 Liv. I, 9, 23. Qui quidem mos, etsi diversissimis modis intello tus, satis apertu deum belli indicat. Immo vero ipsae portae sucolli stem inuo portu belli V0rg. Aon. VII, 607 nominantur, ut dous ipse a Lucano bellisse app0llatur Phars. I, 2 :

Ferrea bellisteri compescui limina Iani.

53쪽

Neque aliter de eodem templo commemoratilutarchus Num. 20): ἔστι Mareo in νεως ἔν 'H My iovsος δν Ουριου πυλον in θων. Cur belli tempore claudi et pace aperiri solore templum Iani, ne inter antiquos quidem scriptore satis convenit. Alii enim putarunt belli genium pace tomplo inclusum et a Iano eustoditum, cum bellum esset susceptum, ad hoste8 depellendos omitti. Ita Vergilio Aen. Ι, 29 sqq. persuasum esse videtur: - dirae ferro et compassibus artis claudentur Belli portae Furor impius intus salva sedens super arma et centum vinctum aeriis οβ temum nodis fremet horridus ore cruento. Alio loco Aen. VII, 10 Ianum ipsum custodem inducit idem: - nec custos absistit limine Ianus. - lii contra templum Iani non olli sedem et domicilium putarunt sed ipsius pacis portasque umia pacem intra muros servandam claudi solere. Hanc sententiam amplexi sunt

Claustraque custodem sucis cohibentia unum ut Ovidius Fast. I, 28 13 Puce fores obdo, ne qua discedere possit. Inter mythologos vero recentiors Charies Ploix nat. dos dieii p. 108 sacellum rebus suspensis pertum fuisse opinatur, ne porpetui auxilii Ociotas inter deum et illos, tui fidei eius se commisissent, dirimeretur. Sententiam haud dissimilem syne Exo ad sen I, 9 amplexus est: - 'bello indiet prisco more patebat adeuntibus et supplicantibus . t tu aliquid saltem ori si vori similis unicuique harum pinionum lacile inest. Rei vero summa in eo vertitur, quod Ianus a principio pro eo belli est habitus. Nam arcis tutelaris deus Quirinus bolli deus sit, paene est necesse. o cum arx quasi sede imperi

esset, custodem arcis totius imperi romani custodem etiam xistimatum esse consentaneum est. Sin vero ad imperium consorvandum bello orat opus, ad bellum gerendum se contulit deus. Bellum enim quasi via erat, qua pax et tranquillitas turbata civitati pararetur. Itaque tutor areis et civitatis etiam Ulli dolis est actus. Ac cum ad imperium defendendum vel stabiliendum proficiscerptiirexercitus, sine dubio deum ipsum sequi prisci illi homines crρdebant. Haec enim persua8io, opinor, causa orat prima templi aperiendi. Nam mete, puto, dieit rellor R0m. yth. I , 174 templum pertum deum ipsum comitem exercitui se praebentem sym lice ostendero moram Quirini, deam illam solicitatis, de qua mentionem secit lutarchus in Quaest. Rom. c. 46, in comparationem vocans. Neque aliter concludit Macrobius Saturn I, 9, 183 Eu replacitum, ut delli enumre velut ad urbis vitilium profecto deo fore resera-

54쪽

r ntur. Victoria vero reportata et tranquilliti tuto rei publicas recuperata templum dei, victoria datoris, est clausitin.

Fabula illa, ubi Macrobius in I, 9, 17 enarra originem et causam huius consuetudinis Ianum, seu in belli est ibit. Inducitur senim deus in Romanis

su nam in periculo uxilium serens, Imrtas, tuas milites frustra ho8tibus irruentibus clauduro Onantur, alteriens, Ost ' irrusentes Onficipias. Nec mirum StRomanos selli an artem summo duo alii 'anti luissimis tum 1κiribus attribuisse. No suo id Romulii soli secerunt, aliae quo lue sentes in logermanicae eodem modo egerunt. Nam ut X0Inpla asseram, Germani quoque summum deum, qui nux ut Tyro'st nominatus, i Pili duum 3sso sexistimarunt. Immo etiam, quumquRmsu nanti Pi iunoribus omnibus tori unctus esse existi inundus sest nam etymologice plano Osti indo summis dei cogunturtim guntium, qui sunt Dyuus, Ebc Iuppiter), bolli tantummodo deus msteriori a late os habitus os librii in meum Indog. h. g. p. St. Ianus Quirinus eoilom sero munere atque Iuppit0 Capitolinus, qui posteriore aetat civitatis urcis erat tutor a princi lato seriunctu se se videtur, Si quidem cognomina illa, ut id otiir, ido significant. Capitolium enim ad vocabulum iti est reserendum undo sucilo sequitur, ut iri maria significatio sit huj ud

ratur. Cuin ,ello Sabino si ut virginunt raptarum gratia conimissium est Romani Portam. quae sub radicibus couis imitialis erat, quae postea ex evontu Ianualis vocata est. Rudere festinarent, quia in ipsam liostes ruebant post tuam Mi cinii An, nox ponte nie tactis St: cum lite iterum ac sertio idem contigisset, arniati plurimi pro limine, quia tu adere nequi-bRnt custodes steterunt: cum quo ex alia Rrt acerrimo praelio certarptur, subito amnpertulit fusos a Tatio notros. Quam ob causam Romani, qui adii uni tuebantur, territi Profugerunt: cum lite abini per portam patentem irrupturi Assent, sertur ex nodo Iani Porhanc PortRn inagnam vi in torrentium undis scat tilibu Erupisso Diuitas lus perduelliumcntervus iit exustas ferventi a sua aut devoratus raΡida vorngine deperissct cis Iordan, Herm.

55쪽

m Iano Rummo Romanorum ΘΟ.

translatum. batinorum vero arx Roma in ionis alatino serat CrORAen. l. c. .

Ut commemorat Macrobius Sat. I, 9, 1 et Sin, Ianus Quirinus papso defensor exigisti vetoris arcis Palatina contra Sabinos, novi Capitolii conditores Cormen l. c.). Roma igitur, cuius vocis origo setiamnunc est obscura, nam ad radicemsrti Coras Aussprio p. 364 vix roserri potest os Stolκ lat. r. p. 3043, si eum rape voeabulo, quod est oti υιν Vi8, robur consortur, ad significationem Vocis, quae ostiures arx), plan quadrat atque eadem origin atqus robur eis Curt Grundg. s. 353 sesso videtur. Quod si ita si Roma ut res oeum munitum besastu ori signifieat, quae saltem significatio multo aptior quam illa Stromstadi', quam proposuit Corsson l. c. Videtur. Cognomini Quirini forsitari cognatum sit cognomen Curiatra, quod ano otium altili constat, si quidsem vocem curiae ad pandem radicona quae in Quirino inest, μων re leset, formam tam0n voeali longa flagitat os Brugmann Grundi . I p. 246 o Stolκ, at gr. 34, 285 . Sed utut si, cum curia sino dubio oohaero Curiatius, ut Curiatius idem sero significet atque tutor curiae vel domus publieno, quo Quirit A vol ivos convenire solobant ad publica r gserendus es Fost. p. 49). Ne tuo aliter 'ognomen γογως nonnullis deis grapois inditum sest. lauson toste Roschoro Lex. yth. I, 21 Curiatium

deum sesso curiarum arbitratur Fal8 vero, opinor, Corasen Ausspr. I, p. 353ὶ vocem appellatum d radicem k retulit, ut curia pro et si osset. Voleros intorprotos, qui in tymologicis rebus senil er ore parum accurati

sunt, satis evitor cognomon dei a nomin Curiatii cuiusdam ab Horatio in tor mino ortamino intorsecti duxserunt. Quo de certamine haec narrat Festus p. 29 T) eae connentione Tulli Hostili mi et Metti Fufetii ducis Albanorum trisy mim Horus et Ciarius cum dimicassent, ut victore sequeretur imperium.

et Horatiu noster a superaSSet, vi torque domum reverteretur, sinia Soror m-nitu morte symnsi sui fratri manu occisi versata est erus Sculum, quo mmis Horatius interfecit eum et quamqvum a patre absolutus Mel ri erat, iaccusatus tamen parricidi apud Duum riros, damnatusque proro arit udis pulum, cuius iudicio rictor duo fiuilla fertio superiecto, quae pater eius constituerat, elut sub iusum missus, subit oris erutisque ibi aris Iunoni mroriae Iuno Curiatio, liberatus omni ortu se iseris est ut qua iis adprobantibus.1ntserpretatio huius eognominis, quam prae t Labo apud o Lydum IV, i Mosociτιον sc υνον καλεm hi ολνε ἐς os 'Pνων. θi cognOmsen ad Curiatium eundem seseri, quasi deus rapsos nobilium Curiatium V a-

56쪽

retur: ovo54τιω ὰ κω υωτιοι νοματα mamrolocis HGι. Magis otiam nitra os intorpretatio Crougeri Symb. I p. 85 , qui Curiatium et curatorem mundi idem significam putat. Putricii quoque cognomine anum idom abso cognominavit, quod tamen non, ut ex interpretation iam allata suspicari possis ad patriciorum deum reseri, ut quasi patriciorum parens vo genius sit Ianus, sed indigena αυτπδονα interpretatur. Omne vero ista interprotationes, ut in coni tura positae, non magni sunt momenti. Duo raotero cognomina Iani ab Ovidio Fast. I, 129 sqq. eomnisemorantur: - - - modo namque Putulcius idem Et modo aeris o Clusius ore vocom

Sod ne ad haseo quid in cognomina intolligenda probabilo quidquam attulorunt interpretos antiqui. Nam quod dicit Macrobius Sat. I, 9, 16 Ianum appollari Patullium se Clusivium, quia bello caulae eius patent, pace clauduntur, nemini probari potest, quamquam Servius quoque idem sere narrat ad org. Aen. VII, 610 Alii Clusirium diemni, alii Rufulcium,qa od patendarum habeat potestatem. Ab horum sontontia non adeo dissor Labeonis, qui quidpin apud Ιo. 3 dum mons. IV, 1 intorprotatur λουοφιον meti os διαταν, et Iaτου κιον

seripta, hi vidi versus Fast. I. 11 sqq.):

Quicquid ubique rides, caelum, mare, nubila, terra8, Omnia sunt nostra clauS patentque manu.

Ii vero, qui Ianum solis sum esse Oxistimarunt, cognomina illa nullam intorprotandi dissicultatem praebent. Ianus enim utriusque ianua caolestis ianitor Ovid. Fast. I, 125 fit, qui exoriens aperiat diem, occidens claudat a-orob. Sat. I, 9, 9 Ovid ast Ι, 139). Sed nobis persuaderi non potuit Ianum esse deum solis, quae opinio solis stoicorum placitis debetur. Praeterea no solo quidem sibi ipsi ianuam as-lsestem aperientem si laudentem animo sibi finxisse, antiquos, credo, praeSertim cum hoc munus inserius iam II morus Horis attribuorit L. V. 7493: auromaro de artara μυκον ου νοθ, lis ἔχον D t. Vorum Roscher Hermes, dor inligoti. p. 120 primus vidisso mihi vid tur, eognomina illa Patulcii et Clusivi ad captum reserens. Nam si consideremus

57쪽

D Iano summo Romanorum deo.

Romanos caelum nubibus aeuum patentem Vel pertum ' appellare solitos 8s, nubibus vero Obductum clav8um, aiulcium me caelum nebula depulsa, Clusivium vero de caelo nubibus se obducente dici facile est verisimile. Quod quidpm magis etiam veri simile fit, si meminerimus Iovem quoque, deum caeli, Infuleium et Iunonem, deam caeli, Rufulciam vocari vid. Orcellini sex. s. v.). Ac caelo ipsi quam maxime conveniunt cognomina appellata, quippe cum prisci illi homines caelum apertum vel serenum deum hilarem vel mitem, cla sum oro iratum deum indicare haud dubie putarint. Caelum vero clausum et atrum diem ab initio idem significasse credo et deum iratum ostendisse, nam atro die anum Iovemque nominari non portuit, ut apud acrobium Sat. I, 16, 25 logimus o Fabius Maximus servilianus pontiso in libro XII negat opertere atro die parentare; qui tunc quoque Ianum Iovemque praesari necesse St, quos nominari atro die non oportet. Sed de ipsa quoque vi et significatione horum in gnominuni salso statuerunt, qui activam proposuerunt vim, ut Patulcius reclusor pt Clusius esset luctor. Sicut Roscher Ηρrmes, de Windg. p. 120 Ρatulcium et Clusium vel Clusivium vocibus germanicis estner et Staiiesser Vel hurhliter interpretatur. Cui explanationi non repugnat interpretati Servi ad Verg. en. ΙΙ, 610 -- quod patendarum portarum habeat potestatem neque, ut videtur, vidi Fast.

Scilicet ulterno roluit rudis illa vetustas Nomine dirersus iuni are i PS. Macrobius vero passivam vim his cognominibus tribuere potuit, scribens: invocamus Ianum Patullium et Clusivium, quia bello caulae eius patent, pace clauduntur. Clusius pro vel Clusivius nihil aliud quam clausum significare potest, nam cum forma participiali clausus vel clusus proxime est connectendum Clus-iuis vel Clus-iv-iu-s. Clauditis contra vel Clodius potius claudentem significat significationem vero propriam vel passivam sormae clusi mutandam neque scifixum in neque neque haec tumulata iv-iox aliquid valent, ut

in Liv. XXII, 6 diem aperit dispulsa nebula. Cic. divin. I, 1 paten caelum ex omni parte atque apertum intueri. Verg. Aen. I, 587 scindit se nubes et in aethera purgat apertum cis Rosche l. c. p. 121 ann. 469ὶ Hanc tandem rem plane declarat versus illo homericus: της ἐπιτει πται) tu, Ἀνα-ναι - νον νεφος ηδ' ἐπιλγω, ubi nubes quasi velamen caolum clavd ns et aperion fingitur. Luna Univ krssyrio. om. XXVII.

58쪽

50 S. Lindo. ostendunt exempla, qualia Sunt a iυu-m et nat-rum, a Ninum et captum, tivum et Satum.

Patultius i vero ad patulum apertum proximo referri potest, substantivisormam satullia oppning flagitans, ut rudentius prudens ad prudentiam est ovocandum et Constantius ad constantiam est enry, gramin comp. 151, j.

Eodem modo serenum caelum Iovem laetum hilaremque indicare postiariim testimoniis confirmatur, ut his niti versibus cis en ad Am. I, 254ὶ Iuppiter hic risit tempestatesqne strenae Riserunt omnes risu Iovis omnipotentis.

0 his Vergili Aen. I, 254ὶ: Olli subridens hominum sutor atque deorum

voltu, quo caelum tempeStateSque Serenas.

Ianum igitur aluitium et Jlusi uni si hi sivium dona atque atontem et clausum caelum a principio significasse hac proxima disputatione confirmaro

conatu Sum.

Quo concesso hoc quidem firmanientum iis eripitur, qui Ianum cognominibus illis deum ianuarum indieari statuunt, quippo cum falsa interpretatione sola haec sententia nixa sit. Sed tum Hr se apparet duo Verba, qualia sunt Ianus et ianua quaeque eundem sonum reserunt, copiosam comparandi et confundendi materiam hominibus antiquissimorum temporum in sabulis fingendis praebuisse. Atque Ianum ob ipsam sonorum similitudinem seum ianuarum 8se constitutum vix dubitari potest, neque mulio aliter sentiro Macrobius Sat. I, 9, T videtur, eum dicat: Sed apud nos Ianum omnibus praeesse ianuis nomen Stendit, quod est simile usai. . Nam vix fieri potuit, quin Ianum et ianum vel ianuam conserrent et confunderent antiqui, cum originem et vim horum vocabulorum considerarent. A cum de cognatione nominum non dubitarent, fieri non potuit, quominus deus, cuius nomen ianuam significaret, ianuarum 88et deus. Immo etiam custos portarum ρ ianuarum est habitus Macrob. Sat. I, 9 7 - Aen.

Haec forma codicibus telius confirmata videtur quam altera Patulcius). Nam ad Ov. Fast. I, 29 codd. DE K Putultius habent δε vero patu ius, sed commemorandum est saepe in libris commutari, e. r. in Macrob. Sat. I, 9, 16, ubi eo A aheι sormani facultium . . a fultium.

59쪽

VII, 10 . Convenientius tamen Ovidius caelestem eum ianitorem fingit, nam ipse dous Fast. I, 125 inducitur dicens: Praesideo foribus caeli eum mitibus oris. Ad Ianum igitur ianitorem cognomina, quae sunt Patultius et Clusius vel Clusivius, statim uni accommodata, quae eum quasi ianuas aperientem et claudentem describere viderentur. tymologia vero salsa ducti haec omnia finxerunt- quod verbis apertis paene concedit Macrobius - Ianum, inquit, omnibus praeesse ianuis nomen ostendit. Eodem sere modo Proller R. . ' p. 172 , rem diiudicat, affirmans Romae omnes portas omnesque ianua memoriam Iani reserre, quippe cum nomine eius iani vel ianuae nominarentur, sed prorsus perverse iudicat.

Cum vero ianitor esset iactus Ianus, proximum erat, ut omnia ianitoris insignia ei attribuerentur. Quam ob rem p virga et clavi ornatus fingitur, ut testatur idem Macrobius Sat. I, 9, ): Nam et cum clavi ac virga figuratur, qURSi omnium et portarunt custos et petor viarum. Quare ab Ovidio Fast. Ι, 99 Ianus ianitor verus vel custos ianuarum, omnibus ianitoris insignibus praeditus inducitur tonens aculum dextra clavemque sinistra'. anum in sabulis cum ardea, Limentino J Foreulo, quae nomina paene allogorice sunt accipenda

coniunctum oecurrere, non est mirum causa est tota in continua etymologiae

salsae ratione posita. Cum eadem ratione arcte cohaeret quod Ianus omnis selicis introitus et exitus erat sus Clamariung, Rel de Rom. ΙΙ p. 219 - Butimann, Mythologus II p. 6, miter. . . ' p. 172ὶ Hanc eandem rem paullo aliiser, ni inus tamen accurate, hoc modo interpretatur Macrobius, ut ob merita introitus et eaeitus aedium eidem Iuno corisecratos dicat. Quid olavis significaret, interpretes nihil sere inter se dissensserunt, nam clavi ad domum laudendam et servandam usos esse ianitores, vix est quod dubitemus Baculum autem vel virgam suisse teli genus simplicissimum, quo utebatur ianitor ad romovendos homines iniquos, plane in promptu est. Nonnulli tamen baculum viatoris signum esse putarunt quod tamen naturae dei adVerintur. Quae vero Charies lol. l. o. et Hartunc Mi do Romer I p. 220 proposuerunt a re et veritate multo magis abhorret. Cum ianuarum deus introitu et exitus deus etiam esso iactus Ianus, proxime sequebatur, ut initio-

Arnob. IV, 9: Quis est qui eredat Limenti nunt, qui Limam custodiam liminum ge

rer et ianitorum officia sustinere - - γ

60쪽

rum d0u statueretur, luod quidem iam supra commemoravimus. Sed n hoe

quid 'm verum est, nam ob principatum dei male intellectum ita statuerunt. Romani enim non maiorem initi tribuerunt vim quum aliae gentes, quam ius in hoo Cicero N. D. I. 27 probar studet, sed ideo tantummodo, quod prini ipatum Iani aliter explicare non potuit. Praeterea ne Roniani quidem hoc provorbi uui primi invenerunt: Dimidium saeti qui coepit habet Hor. F p. I, 2, 403 graeco sonise sententia fluxit aseth δε τοι νεισυ παντος pud Lu- eiunum logitur Hermot. o. 3, cuius provorbi auctorem Pythagoram sui se am-blielui censet eis tui. Rop. II c. 7 49χῆ mντως που totoro se AriStot.

qua inquam Bb Origine adse a vili esse prosectum censet, Vestam in compartitionem volando derunder sit conatus, plan salso git. Nam ut Ianus ab ianua ad honorsem summi dei se umquam extollor potuisse se ogitari qui dein debet, ita honorem suum a meo, ubi servaretur ignis, Vesta numquam accepit, sed econtrari sociis a Vestu. Vestum vero metonymico pro Meo Iioni potuisso, hoc nihil ad 0m commutundam valet. 0sta dea erat ignis 3. Hinc honor ius est dueendus. Respondo senim Vesta seu se Indorum, tui si Agni, arminibus sedistis sermultis eoisebrato, set lavorum deo, qui erat uisu es librum meum Indog0rm. h. g. p. 92, ne d Persarum cultu ignium commemorem. V tum igitur primitus d0ain ignis aselestis etiam suisse credo, unde honorem primum seu serrestri ignis servavit, lusem non primo e Meo ignis seceptaculo vili duxit. Alia ero θου, quae unori Iulii unitoris eiusque cum ianua cohaerentias repugnat tale est, luod iubilous ius ultus antiquior vol gravior serat quam privatus, qui nullus sere suisse videtur es Roscher Lex Myth. p. 32). Quae aut0m se plan contra se habuisset si ianuarum deus ab initio Ianus esset habitus Cultum autein publicum Iuni e privato, qui antegressus esset, SSOp sei tum et ex privato solo cultu cultuin publieum 30sse xpllistari perverse saltsem statuit Roscher i. in). Sumnium nim deum, ut qui deus esset deorum, iam a principio publice coli set onerari liorter consentaneum erit eis reller Jordan . . . Ill) Quocirca andem fuisse rationein Venetationis Vestaq