장음표시 사용
171쪽
'usque perdurauit, Non video tamen, qui Steuchus evhis Diplomatibus colligat, Angliam donatione Constantini ad Ecclesiae ditionem peruenisse, dum Pontifex ipse asserit,eamsub Dim Petri tutela Commemor tam esse, ex quo Religionem Christianam est amplexa: quod post Constantini mortem eueniste idem Steuchus, affirmat. Non ergo tunc sed multo post in Diui Petri tutelam est admissi quae tutela nil rsitan est aliud, nisi
animarum Cura , quam Rom.ina Ecclesia cunctis in RegniS tenetur omnium eorum gerere, qui Christi sequi profitentur Euangelium. At iuris vinculum longci
maius Henrici Secundi temporibus ortum est. Dissensiones quaedam Regem , dc Thomam Conturbiensem Archiepiscopum, postmodum Sanctorim,numero adscriptuin alterum in alterum irritabant, eo quod Rex ipse redditus aliquos Ecclesiasticos ,Cui liberet non cra-hesceret clargiri. Quae inualuere adeo, ut demum Archiepiscopus in exilium actus in G dliam ad Alexandrum Tertium Pontificem,qui tunc Sensi commorabatur Confugerit; ad quem Rex etiam sui iuris tuendi gratia Legatos misit. At, Cum voti compotcm sic non euasurum speraret, in iram inflammatus bona omnia Archiepiscopi proscripsit. Sed post temporis aliquod, septendecim Henrico fi
lio, quem genuerat primum, ag nte annos, sibi eum co- sortem Regni adsciscere decreuit,curauit*, ut Archiepiscopus Eboracensis , quandoquidem Conturbienslia exul erat , ei Londini Regium imponeret Diadema Conturbiensis apud Pontificem Conquestus est, quod, aut horitate ab ipso non impetrata , aliquis Coronationis munere functus esset Quare Pontifex Ebora censem , aliosque Episcopos citis consilij complices,acm interdixit: Quod Regis indignationem in Con
172쪽
turbiensem immane quantum excitauit. Sex iamCn.
post elapsos annos, Pontifice per nuncios,& per litteras rigidis admonitionibus asperas id emagitante , illum in gratiam recepit. Verum cum Rex hac reconciliatione non admodum laetaretur , perpetuoque ab Eboracensii, atquci ab alijs interdictis calumniae in Conturbiensem agglomerarentur , eousque semct in iram exarsit, ut animum exsoluerit in haec verba. Me miserum Z Clericus igitur unus mihi in meo Regno quietem eripit, nec meorum quisquam reperitur, qui hanc mihi molestiam eximat Z Voccs hae , ut multorum perculserunt auros, opinionem euulgarunt, Conturbiensis necem Regi solatio fore. Quare aulicorum tres, dum Rex in Normandia commoraretur, in Angliam aduecti Archiepiscopum Conturbiae interfecerunt. At Rex nuncio grauiter est: commotus , Legarosque Romam misit, qui laethi crimen, quod ipsi inurebatur , amouerent: qui veniam peterent Verborum, Vnde necis origo, culpa in iram collata; qui Pontificem rogarent , ut certos mitteret, qui tanti sceleris causas, au- rhoresque indagaren i, & scripto reciperent, poenarum sumendarum ergo. Pontifex igitur anno iI72. binos eo legauit Cardinales,qui rerum certiores facti sententiam
tulerunt, ut Rex coram ipsis, & Regni primatibus iureiurado se delicto purgaret; Poenam lueret saltem ob ansam suspicioni porrectam, viveti Archiepiscopo honore
meritonsi exhibito. Ducentos equites in bellu Hierosolymam,qui per anum ibi pugnarct, mitteret,ipsemet eo, priusqua tres cssi uerct anni,cu exercitu tederet .nisi Po-tifici secus vidercturi Corruptelas tolleret, quς libertati Ecclesiastic aduersarentur; iisRoma a sentcth Sprouocandi pmitteret. His,inquitBlondus,Rege iurameto Vltro adiecisse,sc,filiui Regni participe, Potifice Alexan-
173쪽
dro permittente, in Regno esse ; dc neminem in posse rum Angliae Regem futurum, quem non Pontifex Romanus nominastet. Et addit Platina , consuetudinem hinc viguisse, ut Reges Angliae omnes a Pontificis mana Regni iura accepisse sint professi. Caeterum Paulus 2Ε-
milius submissionis huius non meminit Et Polydorus Virgilius,posteaquam attigi esse scriptores aliquos,qui Iuramentum illud obsequiJ referant, adjcit, in Annalibus Angliae nullam de hocmentionem fieri, nec horum quidquam a Regibus,qui secuti sunt, praestitum. Posterioribus deinde annis umile quiddam contigit, ex quo profecta est occasio, ut Regnum 1llud iterum Ecclesiae Romanae subirueretur. Innocentio Tertio simultas intercedebarcum Ioanne Henrici filio, qui Ricardo fratri in Regno successerat, Causa etiam ex Archiepiscopatu Cantubriensi orta.Nam cum Monachi illi Archiepiscopum sibi primo elegi sient, deinde hoc expoliato, alium
ad Regis nutum. renuntiassent , Pontifex, Vtraque electione elisa, mandauit monachis aliquibus Anglis, qui tunc Romae agebant, ut Sancti Grisogoni Cardinalem Anglum in Archiepiscopum eligerent. Quare indignatus Rex monachorum bona proscripsit, qui Pontifici
morem gesserant, Meos perduellionis reos declarauit, qui se Romam contuIerant. Pontifex itaq; Regem erroris admonuit primo, deinde ipsum, populumq; aqua, Migni interdixit. Idcirco Rex bona Ecclesiastica inuasit, sibiq; iterum populorum fidem iureiurando obstringi curauit. Pontifex ad Regem legatos misit,ut Ecclesian A ngliae nutantem,ne colla besceret, sustineret: sed nila gi potuit ob Regis pertinaciam damna hominibus Ecclesiasticis illata retarcire recusantis. Quare Pontifex subiectos ab fide iurata absoluit: Regi Regnum abrogauit: Christianos Principes adhortatus est, ut cum armis
174쪽
R OMANO R VM P O ICTIFICUM. I Radorirentur,uti publicum Dei hostem, S id maxime per lagatos Philippo Secundo Galliarum Regi persuaderta
studuit: quod multarum rerum in Anglia innovandaruPrincipium, & somes extitit. Interea Philippus exercitu Comparato, bellum Angsis illaturus erat; sed Nuntius Pontificius anno irim in Insulam iterum trai ere, Regisl animum tentare constituit. Rex statum rerum Sericulumq; perpendens sese in Pontificis sinum proiecita Bloridus, Sc Platina referunt,soannem Galliarum Regis metu Angliam, S Irtandam Ecclesiae dominio substrauisse, utraq; obstricta ad censum annuum cetum marca rum, quae fuerunt aliquoties erogatae. PauIus HImilius cerasci, quod Rex insigni veneratione Pontificium LeSatum excepit; Ad eius pedes ornamentaRegalia deposuit; seipsum Regno abaicauit, priuati hominis instar, Δ a rerum administratione amoti per quinq; totos dieSin hoc squalIore perseuerauit, quo denique negotium
vergeret inscius. sexta demum luce Regnum, a quo scpenitus deturbatum putarat,a Legato recepit,& Regijs te didus insignibus Angliam,& IrIandam, uti Feudum subiecit Romanae Ecclesiae. Et Archiepiscopum agno uit,& magna excepit obseruantia. Ab his eum Legatus
monuit,vc qua cuncu, septem annorum spacio a sacerdotum fortunis extorsisset, restitueret. At Polydorus Vir-τIius recenser, Ioannem ab imperatis,quae Roma venerant, niI recedendo, sibi e vertice Coron im ademisse, M
Legati manibus credidisse , quam nec ipsa , nec haeredes nisi a Romano Pontificu cstenr accepturi, Dein promi sisse,se Conturbiensem Archiepiscopum Romae electu, praesulesq; omncs, qtii re si erant, benignu amplexurum, &damnis illatis solamen adhibiturum: luibu Spe P., actis ,Legatum loco Pontificis, Regium ei Diadema restituisic. Et his Audior subucit; Ex quo fama G, Ioannem X 3 cupien-
175쪽
cu'entem perpetuare memoriam muneras accepti,ea lege fecisse si Innocent, beneficiariu,ut Reges deinceps a Pontificio dumtaxat Romano iura Regni consequerentur. Caesorum has reconciliationis leges,qui secuti sunt Reges minime seruarunt,neque Annales Anglici de ei modi diastione loquuntum, diuare illa omnia Ioanni tantummodo, qui deliquisset, imperata, non item
successoribu subeunda fuisse fatis consat.
Hactenus Polydorus. In tanta igitur Scriptorum dis crepantia., nisi veritas aliunde magis effulgeat, cuique', quod libet,licet opinari.
acrione,quam Ponti ces in Suellae,se Nor- uegia Regnum habent. PE C V N I A , quae a priuatis hominibus in Anglia exi gebatur, eadem ratione in Suetia ,-in Noruegia vi-stauchin detur exigi solita: dum Steuchus inquit: etia quoque, es .i h No eoa,mi subiectae soluunt Romanae Ecclesiae vestigat, quod in antiquis siummorum Ponti cum monumentis, o in antiqua Lateranensi Bibliotheca conssicitur. Omnes enim Domin Su riae soluunt censum Apostoli sedisingulos denarios. De Noruegia tamen non eadem penitus recenset; Quod si idem foret,idem etiam quod in Anglia haberetur,est e quippe Denarium Sancti Petri. Sed ex Suetiae, SI Noru egiae Historijs,in quas hactenus incidi,nulla mihi horum occurrit mcntio. - .
176쪽
ROMAMORVM Po IIFICVM. CAPUT XXIX.
De iure,ct actione quam in Dania Regnum Pontifices habent.
VE R v M sortasse excogitari potest,Daniam consueuisse Romanae Ecclesiae quaestoribus tributum soluere,cum tributivocabulum attributum aliquando sue rit solutionibus,quibus multis minus debebatur, quam. ijs,quq in Dania fiebant: quemadmodum illo Iouius utitur, dum ait, Baia Zetem Turcarum dominu Alexandro VI. Pontifici tributum solutile, occasione Gemae fratris; q, nihil erat aliud, nisi pecuniarum suma, quam singulis annis Turcarum imperator Potifici erogabat,ut sumptibus satisfaceret, quos Pontifex in alendo fratre impendebat, seu potius ut Pontifex tot pecuniarum dulcedine irretitus fratri abscessiim negaret. De Dania vero huius modi Diplomatis pars ab Alexandro Tertio editi apud
Steuchu existit. Alexander Tertius,c c. eno Regi Danoru, Suuchin. sec.*uapropter prudentiam tuam monemus,ut censium Regni
tur, quem antecessores tui sanrita Apostolicae Ecclesiae persoluere solii unt, nobis, se suci efforibus no Iris transimittere studeas ita tamen,ut non sicut oblatio si per altareponatur, ked i supra diximus tam nobis,quam successoribus nostris,ut certius approbetur, praefinitaliter os pratur. Hic animaduertendum est nomine erratum esse: Da-noru enim Regum nullas unquam Suegus, sed Suenus, seu Sueno fuit appellatus. Tertius namque Sueno ad Fe-derici Enobardi aulam sub ipso Imperij initio se cotulit,& huius ad Regnum Nicolaus Cardinalis Albanus missus a Pontifice fuit, ut in Noruegia sedem Archiepiscopalem costitueret. Vnde Romam reuersus Pontificatus gradu conscendit in Hadriani Quarti nomine couerso, &ei
177쪽
de ei Tertius Alexander succestit. Sed nec apparet apud historicos, quando census hic institutus, nec si quando
solutus fuerit. Legere est tantua Henricum primum. Daniae Regem, qtu Christianos immaniter vexarat, Fidei Apostolicae lumine collustratum, at Canutumo silium, succes renas semperIdolorum extitisse municipium quo regnante, Christiana fides anno 8so. latius in Dania,& Sueti accepit peruagari. Troton deinde haeres, filiusq; Canuti, Britanniae partem occupauit, Ubi Christo nomen dedit, SI cum Romam misisset, conciOnatoribus inde euocatis , item obibi. Huic Germondus
filius successit, cuius in Regno Catholica fides in dies
robore firmior protendebatur : at Danorum plurimi Christianos e Regno ferociter expellebant. Non constat , an Rex ille, ΔΓ Araldus filius, qui circiter annum 888. Religione Catholica tunc ibi plurimum inualescente, dominatus est, Christianam fidem sint si essi. Sod non latet, Germondum Araldi filium se atrocissimum hostem in Religionem gellisse. Ab hoc natus Araldus
Rex, dum bellum ageretur, Ottoni primo, se cum Suenone filio ad Christianam pictatem animum applicuisse significauit: ideoq; ab Imperatore ipso ad sacrum B ptilinatis aspergimen elatus fuit, Danis mutatione hanc grauiter ferentibus. At Suenon ad Regnum admotus, Religionis veritate, qua semes fuerat imbutus, repudiata, Danos per saeuissimae impietatis deuia abripuit. rideo in hostium manus incidit: ter auri pondere, quanto ipse pendebat,argenti maiore duplo,redemptus. E Rc-gno postmodum eiectus rursum ad Catholicam fidem
redijt, & sceptro iterumrecepto, Religionem ibi, miraculo ob omnium oculos coelitus edito, conspexit summopere augeri. Ab hoc tempore fors an census ille duxitiexordium Regi huic anno circiter Iooo. Canutus situs
178쪽
I o 'IANO R UM PONTIFICUM . in successit, pater Suenonis Secundi, eX quo sunt quinque, geniti Reges, alter alicri luccosior. Primo Canutus, qui irustra multam operam dedit, ut Regnum illud deci Inam fructuum partem Ecclesi)s clargiretur. At post aliquod temporis coniurationem ipsum era potius defectione ab ipso concitata , poenam a flagitiosis sumpturus, Danis obtulit, ut vel se ipsos gratatiliaria pecuniarum summa multarent, vel decimam fructuum parcem Ecclesijs cons ire non renuerciat. At responderunt Dani , se quamlibet rerum suarum malle iacturam pati, quam iugum posteris inferre perpetuum, quippe dede-Cus, non pietatem existimabant proprios redditus alteri solii cre. Regum fratrum alius fuit Henricus auus Suenonis terti), ad quem Pontifex scribit. Ex huius enarra tionis serie coniectare licet, quo tcmpore , dc quam dissicili labore Catholici fides in Dani alia fuerit muc-cta , &quid gens illa senserit de perpetuis ccnsibus Ecclesiae soluendis : Ex quo illud Dratur iudicium, , quod rectius videtur, donec in lucem res clarior pro
De iure, se actione, quam Ponti ces in Galliarum Eegnum habent. CED si Regna haec, de quorum tamen Pseudatione, aut censu non omnia monumenta abolara sunt, ECa cle siae dominio subiecta esse non penitus constat; multo magis de Gallia, & Hispania dubitandum est, quaru .n C census, nec in fetidatio ulla usquam apparet. De .ulia enim nil mihi, praeter Steuchi dictum , in ani suis his. anum' venit , dum census quos daan fuisse aliquando ac lutos, innuic ius verbis: Cumque Ecclesia nuncuparetur x Ioena
179쪽
nonne consitebantur se illud soluere Reginae, ac Dominae olen res Chri um,nonsecus,ac magi,munerisus oblatis.Ex his tamen ius aliquod Ecclesiae censum exigendi non videtur recte elici. Quod si quis illud spontaneam oblationem , sive,ut aiunt, C IeriCaIem Decimam fuisse assereret non id probaretur, quod contenditur : Bonifacium VIII. tamen id sibi iuris competere affirmasse reperio; Monito
enim per Episcopum Apamiensem Philippo Pulchro,
vi ad sacrum Palestinae bellum traiiceret,& non persuaso,Episcopus eum Anathemate se perculsiirum , & Regno priuaturum minitatus est ; Quarum minarum iactantia Rex ipsum in carcerem detrudi iussit. pontifex Archidiaconum Narbonensem misit, qui Episcopum in Iibertatem asseri peteret. At cum se Rex difficilem pra heret, Pontifex indignatus in medium tulit, ad Ecclἡ-siam Romanam Galliarum Regnum pertinere ; Regem increpavi Cadmonitum, ut a Regio munere abstineret,.& Pontifici redderet, quidquid in eoRegno possidebat: Praesules, Satrapas, Nobilitatem Omnem iureiurando, quo se Regi obtemperaturos obstrinxerant,exemit,it lis euulgatis, ut Ocyus Pontificis pedibus advolverentur,&donis omnibus interdictis,quae Pontifices Regno ali Prando concessissent,donec iterum confirmarentur. Quapropter Episcopo in libertatem emisso, Rex imperauit, ne sit biectorum quispiam, se inscio, Romam contenderet,nec cuiusuis generis pecuniam mitteret. Paulus AE nilius scribit Pontificem per Archidiaconum ad Regem Diploma dedisse, cui erat insertum id, quod Omnes in admirationem rapiebat, Regem teneri honorem , & reuerentiam sibi exhibere, non tantum uti Romano Pontifici, animarum parenti, sed vir etiam ex proeliano iure supremo Galliarum Principi,& domin Exind
180쪽
Extat adhuc Diploma, cuius hoc est initium, Bonifacius Uctauus , &c. Philippo Gallorum Regi, dcc. Time Deum, &c. Quibus respondit Philippus, si tamen statas
litteris non ineli, se nemini,qua prophanum patet in rium, subiectum esse. At tandem lis dirempta fuit, Pontifici Ananiae ab hostibus capto: qui, libertate concessa, vitam haud multo post: cum morte commutauit. Benz- dictus Secundus eum est insequutus, qui Galliarum Regem penitus in pristinum extulit. Ex his colligitur, Pol tifices supremi Galliarum dominia cupiditate non abhorruisse,causa tamen, qua id iuris sibi prorsus compet re existimant, colligi non omnino potest.
re iura,ct actione, quam Ponti ces in Histaniarum Regnum habent.
ID ipsum, quod de Gallia potest, & de Hispania a stir
mari. Nam prςter id,quod a Steucho superius allatum aduersus Vallam vidimus, is & Diplomatis partem ex eiusdem Gregoria VII. Codicis libro primo, excerpta a Dfert,quae sic se habet, lac Princiti sim rimae. Vobiseuctu
stitis, quod antiquitus Re num Hi ah ae eis Romanae Ecclesia. Et alibi. Notum eri vobis volumu quod nobis quidem tacere non eis liberum obis autem ad praefentem,es futuram gloriam valde necessarium , videlicet Regnum Hsamae ex antiquis constitutionibus B. Petro, , Sancti Romanae Ecclesiae inius, Eoprietatem traditum esse. nimirum hac nu es praeteritorum Eserum incommoda, es antecessorum nostrorum tacuit negligentia. Nam postquam Regnum isiud a Saracenis peruasium est, o seruitium, quod B. Petro inrisolebat erilropter in delitatem eorum, se urannidem detentum ab us no- borum tot annis interceptum est,pariter etiam rerum proprietatis