장음표시 사용
151쪽
Mariana mi altos Hispaniqbiscopos Toletano primis illis temporibus superiores fuisse
Concilium Regnante Cicida indo Primatus di
gnitatem ab eo Rege Toletanae Ecclesiae esse reinstitutam. Igitur amissa aliquando fuerat. At de iure fortasse loquitur: quod non amittitur vir aut iniuria. Esto. illud ferre non possum, quod addit: Marianus Societatis IESU doctissimus Theologus, diligens, cst elegans rerum I. φων lib. b. de rebus Hispania at se habere antborem, in quoscriptum est in septimo Conei ο Toletano controuersiam de Primam inter Toletanam , O Hispalensem exortam, fui compositam . Ita enim hoc iacit, quasi significet causa vicisse, uti legenti patebit. c d sane astute magis, quam ingenue ac iure dictum, qui legat locum Marianae , comperiet. Hic ergo lib. 6. cap.8. sic scribit; Authorem babeo , qui controue
flam ait inter Hispalensem, O MI tanum iEpiscopos
exortam de Primatu patrum authoritate in hoc conisellio reue stam . Rem suspensam videtur reli quere , ac proinde obnoxiam legentis affectui . oportet legendo pergere, ac sensum inquirere. Postremo capitesanxeruns ex vieinis Episcopis Unualiquem singulis mensibus Toletum venire , si uepraesentia Regiam inbem cohonesare : id Regis dignitati, atque Metropolitani bonori dari a mantes. Favent haec Toletani causae; Exitum videamus . Verum ea praerogatiua, atque bonore Primatus dignitatem, baud quaquam Toletano Prasuli certe tributam esse, Patrum subscriptiones conuincunt. Ubipo i Orontium Emeisiensem, o Antonium Hispalensem, Eugenius Toletanus ἰ-Pretasius Tarraconensis subscribunt . Perspicue negat Mariana Primatum eo loco, cuius eum testimonio asserere volebat Oaysa. 4em nullo melius argumenta sic
152쪽
refello, quam ipsiusmet,quem tanti facit Mariangiudicio. Paulo post agens de studio, quo Rex Cimdasuinthus eurabatius Primatus Toletano conser
ri , sic Threiseli Hispalensis Episcopus sede m
tus ob suspectam de fide doctrinam fuerat, e- Primatus Tosum cinda inibus Rex adoreasionem .inipiens Rogia Vνbis Primattis honore decoranda, is Romano naedo ei 'ηtifice impetrauit Eule nisi Priseipatus iura rit.Μ arianae Hispali, ubi hactenus hasνat, Toletam migrare . st' ' iti/Sie GIGani Prima sauthores mant, nequear igumento satis idoneo , neque argumentopaulometu
niori . Haec Mariana. Ex quibus apparer euna ad ea usque tempora, ius illud Primatus in Ecclesia . letana minime agnouisse. Imo peripicue His palensi sedi tribuisse. Consentit grauis author Re- ο ρ rendius, qui accurate probat ante Constantinum, ' imo & postea, Toletanam sedem sub Carthaginensi fuisse. H. A quo iii Toletanae praerogatiuae Primatus est studion assumunt, verum esse, Hispalense ius eum Hispalensi
suo Episcopo Toletum migrasse, eo maxime im- : Lipugnari sententiam Primatus Toletani, quod non ius. alia ratione Toletum translatum est, nisi cum persona Hispalensis Episcopi, quas secum is ius Hispalensis Primatus transferret. Vnde constat Hispalim illud ius habuisse, & cum suo Episcopo Gletum transmisisse. Non est mei instituti de Iure Primatus Hispaniarum disputaro, nec quicquam Toletanae Sedi detrahere,quae potuit hoc deinceps iure gaudere, satis enim ei est , si postea Eruigii tempore obtinuit, quod antea non potuit obtin re , 'uemadmodum Constantinopolitana EGI diu pro Principatu Patriarchali later tres sedes Ale
153쪽
Male argu mentatus exprimatu To- Ietano ad negandum S. Iacobi aduen
Spondani ratiocinatio proponitur ,ε: refellitur.
Alexandritum, Antiochenam, Hierosolymitanam pugnauit, quem tamen ante Iustinianum obtinere non potuit. Quo demum gavisa est , ac deinceps post Romanam sedem secundas in Ecclesia habuit. Illud tantum volui assumere falso argumentatum fuisse Ximentum contra Sancti Iacobi aduentum in Hispaniam a sedis Toletanae antiquistate, ac Principatu, nec debuisse illum ambitione ductum, ut primatum suum statueret, traditionem antiquissimam de aduentu Apostoli deturbare: satis erat ostendere quod initio litis fecit, e
hibere priuilegia Honorii Gelasii, Lucis, Adri ni, & Innocenti; , & legere palam Hyacinthi Cardinalis latam pro suae radis primatu sententiam. Caeteris abstinere debuit , quae ad Sancti Iacob,& aliarum antiquitatem spectabant. Nunc ad ea, quae addit Baronius, ac Sponda-nus,quique cum ij sentiunt accedamus. Colligunt ex taciturnitate Braccharensts, & Compostellani,& aliorum , & ex victoria in causa Primatus T letani,vera esse, quae hic attulerat, atque adeo non potuisse alios ea consulare, cumque caput esset aduentus Iacobi in Hispaniam , quem negabat Toletanus alij affirmabant, de eo nihil constare. His ergo haud dissiculter respondeo. Primum nihil hic actum contra Hispalensem, & Emeritensem , quos duos semper vidimus Toletano Praelatos. Quare non Omnino certam , di exploratam Τoletani victoriam fuisse. Secundum duos Tarraconensem , de Narbonen scin nilniine adfuisse die qua egit causam Tolet anus. Et quanquam Tarraconensis procuratorem illa die haberet Episcopum Vicenensem, multum inter eum . & A chie
154쪽
iehiepiscopum interesse: quippe qui propriam cau
sam ageret , ac sciret eam melius , &fortius susti--nere . Tertium satis omnes ossicio suo fecisse , ac nullum eorum praeliaricatum fuisse. Nam Brac Responsiocharensis respondit se contestari litem, quod non b V sfuerat citatus. Idem fuit Narbonensis resensum. Aerius respondit Vicenensis Episcopuspro Tarra- - .s lconensi. Distanum Episco m nee esse Primum, Taitaeon: nee se debere ii, in aliquo obedientiam praestare . Aeerrime autem compostellanus se defendit, & Responso Toletano fortissime se, oppositit semel cum dixit: si Post. Pateμ Sancte derisoria videtur petitio Domini R derui, quod Teclesia Compsellanaramansiqua, o isistit conditavis bonorem Apostoli Iacobi Domini to=igangonei , qmipomum in Hi ania verbum D
miniseminauit, ct infinitos as em Chrisi eonue
sit , cuius eorpus in eadem Ecclesia requie s , -- quod ab t, obediat Ecclesia Toletanae. Et rursum ..postquam peroravit Nimemus dixit et quod seri
Toletanus esset Hispaniarum Primas, quod sat Lmum erat, non samen eius Uraganei deberent ei iualiqua re obedire. Et quidem potuit Compostellanus obiicere Ximenio)Ecclesiam illam suam taliati iam olim habitam fuisse, ut Sanisti Iacobi AN chiepiscopus Gallicientis eam Aposolicam di esse , di dici voluisset, quod certe alio iure vindicare is non poterat,nisi quod illam Iacobus Apostolus in . . . . . sedisset. Quemadmodum ex Rhemensi Concilio Proxime .ostendimus. Addito ex edicto Caroli
Magni,quod adducimus praerogatiuae inter caete /ras totius 'His niae Sedes momenta , Pue mirum :' ' sest, si ille Compostellanus ignorauit. -υ Itaque nemo tacitum tulit, quiquid in ea causa , S dixit
155쪽
dixit Umenius . Uerum remissius multo quam Par erat, &timidius se gesserunt. Fateor, sed aliter se gerere non pol uerunt. Agebant cum homi . 7 . ne gratiosilino, potentissimo, eloquentissimo,dO- nillimo, omnibus animi , & corporis dotibus i structissimo , & cui prin ae eo in Concilio omnium Lo sae iudicio fuerunt delats. Ille inquit Maysa. X inquio Elo Ponit si, lati,ὰ eontionatus est. Sed quia ex diuersis Mundiprouincise tam Clerici, quam Laisisionuenerant, ut omnibus satisfaceret, rationes , o te limonia latinosermone prolata Laicis , O mateν- ais limis singulis exponebat , Romanis videsicet Theutonicis, Francis, Anglis, Nauarris , O Hkρο vis. Huiusmodi autem praedirationis expositio valde placuit, Ut pote qua admirationem omnibus propter concionatoris acumen,ct ingenθIubtilitatem attulis, cum ab Apomorum tempore aussum non sic, auscriptum reperiatur, quemquam ad populum eandem concionem habuisse tot, ac diuersis linguis cuncta ex
Cum hoc igitur viro praesertim natura veli menti, & opinione hominum, aura que inflato, a que ad dicendum proiecto, ecquis contendere ausus esset Cesserunt non tam iuri, quam poten viae & gratiae, di eloquentiae. Quantum in eo ille Conc uio potuerit, ex iIs quae impetrauit, constat. tantaen m obtinuit, an L.ayla, ut pre docem annos Legati tuerit Mi eo in Hispania Daeger ea . Pemmissum eis illi, ou in k0 ς is remis. illegitimὸ natis inspens re posses; ex his ad Iareos oranti quidam: vera ad Mnemeia etiam animarum suram habentia i reliqui ad
gnitates pro voluntate promouerentur, em - μα
156쪽
bus, ct concubinarijs dispensaret. En etiam consecutur, ut quam rimum riuitas Hispalensis redde tur eustui chriniano , sine strepitu iudicij iure Pν - . . imatus Ecelsa Toletana subegre. Obtinuit etiam,vr omnes Ecelesias tam Catia reser, quam alias , quae in omnibus Hispaniarum Regnis ex Maurorum po-tinate in Christianorum ditionem peruenirent, posset pro suo libito canonicὸ ordinare , ct non solum clericos,sed Canonicos, ct Prelatos in eisdem recen . ter creare . Quae tanta sunt, ut obtenta pro Priamatus praerogatiua sententia, horum appendix videri possit. Teretere ista potuerunt competitores:
quorum prudentiae dandum est tunc cessisse, lite tantummodo cofestata . Quid quod ilia Ximem x ensi ei nius terminos disceptandi egressus dlheriis ad--eia uersarios, & iurgijs ineessivit, quibus ne audiendis 'quidem pares erant. Arrogans ille, elatusque ingenio,fastu ex aura, & plausu collecto despicere, irria
dere, traducere, insultare,& quod rationibus vix poterat, iniuriis extorquere.Pene pudet scribere, quae ille dixit. In Episcopum Bracharensem reno- Obimit Brauata Burdini Antipapae memoria, quae cum execrabilis esset, ac ipse narrata prolixe historia exe-erabiliorem reddidisset, ac in Braccharensem , ceu eiusdem criminis particeps esset, audacter retorsisset, tantam ei inuidiam concitauit, ut ne mutire quidem ausus fuerit. Aerierat astinus, &P dax, cum vidi siet eam Burdini Historiam in a laeis illius, in qua conuentus erat, domus expreusam exhiberi,occasione usus intento in eam digito, audientium eo oculos, & ora conuertit, ac flauis, inquit,liae de re dubitat,tollat oculos adprae res hu
157쪽
Deterret irrisione,&me tu a causa Bra clineses v
mei ius ob alia ac iam ExciisariIrBracharensis a merii exemplo Cicero
picturatam. Ecquid autem hoc erat aliud , qu mBraccharensem Archiepiscopum eo paradigmatae traducere , & Schismaticum , quod Hyacintho Legato CardinaIi iubenti in Hispania Ximentum
primatem recognoscere , ac reveterr noIuerit
obedire, palam dicere,&Burdinum alterum adipellare - Quae res coram Pontifice , & Cardinalium CesIegio ita obiecta , non modo voce Bra charensi eripuit , sed pudorem etiam attulit. Euetum describit Loaysa. Erigenter autem oculosa ν- ma, tardixerat,viderunt,inDomini setani subti-Etatem, O peritiam collaudanter eserunt tum a murmurare, tum etiam in Domini Brieckarensis senem intendere , qua metuo iam erat rubore pes--δε - Uicit ergo Braccharensem non ratio, non iuvsed dicentis audacia ,& proprius timor , illi coniecti in eum omnitum oculi , ill ae contra eum obmurmurantes voces , & ita minentis periculi si repugnaret, ac inflictum Burdino, cuius imago obuersabatur oculis, supplicium examinauit, Fingae Baronius , fingat Spondanus, & quisquis tacitur nitatem Maccharensiobiicit , se in eo loco ac sortuna esse , ac secum reputet , quid esset acturus oplane comperieti nihil se aliud, quam quod Braccharensis fecit, esse facturum is Nec enim optinorijs maior fuit, quam Marco Tullio eloquentia, hicitamen pro Milone cum dicerer, praesenti Cl odianorum , qui intererant , metu consternatus nul Ius orator fuit.&causam amisit. Silent inter a
in leges , & in periculis argumenta , sed bene est . quod ipse Oaysa subtilitatem illam, non rationem appellat, quo si ificat, arte , & astu T latanum causam obtinuisse ..
158쪽
Paulo mitius egit eum Praesule Compostellano ximenius in Ximentus,sed ingenium ferox non d 3osuit. Obieis Compostellaeit insipientiam persenae nouitatem Ecclesiae e probrauit, traditionem sustulit , ac eo tandem deuenit, ut aduentum Sancti Iacobi in Hispaniam negarit , & quod magis mirandum est , sepulturam Compostellae in d ubium reuocauit r& pernicioso acumine multa miscuit, quae cum ad cau-nm non facerent , ea tamen si quis improbare., aut refutare auderet, haeresis suspeetias euaderet: quod ad dignitatem Sani tissimae Deiparae pertinerent. Oppositit enim nobilitatem Ecclesiae Toletanae,quod eam Virgo Sanctissima sua praesentia decorasset,nobilitati Compostellanae, quam Sancti Iacobi patrocinium muniebat. Opposuit cor- .pus Beatissimae Virginis vivum ,gIoriosum, quod Ximeni aris
Toletanam Ecclasiam consecrasset: cadaueri Bea. rogantiae pleti Iacobi, quod in Templo Compostellano requiescit: quasi de eo vellet disputari, quod extra conistrouersiam esset. Astute tamen hoc excogitauit, vi aut ComposteIlano facuItatem contradicendi eriperet, aut si contradicere pergeret, an am arriperet eum haereseos accusandi, quasi de Viiginis dignitate detraheret. Non erat hebes Compositeli anus et sensit astu in r abstinuit caeteris, negauit Ietanum Primatem esse: asseruit, admisis et, am quod esset Primas, nullum et ius in suffraganeos sitos esse. Contestata lite causae sententiam Liseonrest expectauit, qua &si pro Ximento, vir aiunt litis ea a Compφ Iartos es, lata fuerit, nihiItamen de veritate aduentus in Hispaniam Iacobi detraxite eum aliud sit Primatum tribuere,aIiud aduentum negare;
nam uti superius diximus,latio Principatus non est
159쪽
. appendix, aut consectarius antiquitatis, sed pi uilegium dignitatis. Atquelut in aliis Ecelesiis ,' ' ' Me non sit, certe in Toletana aliud e ne non po- Nihil liae tuit, quemadmodum ex antiquis Conciliis mani- historia,qii ε' feste apparuit, de ipsimet Toletani Primatus Ausu: thores cum Loaysa eorum Antesignano fatentur. xi e verita- dum aiunt ius illud Principatus cum Hispalensi , te Iac0baeae i-o erat Episcopo, Toletum eue trans-
Non tanti esse tectimonium D. Mederisi mrimns etiamsi Ham semi
NRGAVIT aduentum Sancti Iacobi,in
Hii paniam Rodericus Ximemus . . Nefgarit. Esto non dum enim de veritam -r - illius manuscripti, quod sepe iaculcam,disputo, Quid tum Ei omnino credendum: inficia eo Assirmarunt in eodem Concilio eundem , quem negabat aduentum, Metropolitani Hispaniarum quatuor Braccharensis, Compostellanus, Tarraconensis, & Narbonensis r tot enim: erant ad Iri
160쪽
seria, Mariana teste lib. I a. eap. 6 Uni ne igitur
. neganit, an quatuor affrmantibus habenda fides Malim ego certe quatuor', quam uni credere Quid si eundem Marianam audiamus eo loco scribentem : tite integra discussum eri, neutro inclinaris sexuuijs , atque .adeo ei assentiri velimus, ne
illos quidem litem de Primatu perdidisse ξ Quod
argumento est, minus. , hoc nobili quidem autho- rei, ea ui causa Toletanum ximentum valuisse . Verum caruit codice manu scripto Mariana, atque adeo rei exitum ignorauit. At non solum ille codex acta illius causae continuit. Aliunde scire potuit Mariana, quid actum fuerit: quod si alii codices manu scripti Braccharae, aut Compostellae eLsent, aliud forte diuersum exhiberent.Esto tamen: Stemus huius Codicis Authoritate- Vicerit cauissim Principatus Toletani Ximenius, non idcirco neganti aduentum Sapisti Iacobi in Hispaniam .
credendum esto 3 Primum, quia nihil ea de re contra communem traditionem statutum. Secundum , quia rationes XimeniI rem non continent, nec quicquam
persuadent,uti perspicue,opinor, ostendimus. Diium, via deprehenduntur in hac ipsa ratiocinatione futilitates. Nam Rodericus Ximentusthic ait. Iacobofuisse datam poetestatem p dicandi is Hisspania, sed in usum eam reducere uoη potuisse, morte interceptum. Qimd Iibere imo , & temere dictum constat. Vnde enim eolligit datam potesatem, aut si hoe colligit, cur non admisit exeris citium potestatis ἡ Α quo autem data erat pote-
sas ZSi a Christo, potuit in Hispaniam proficisci, cum inter inone Christi, dilacobi dccem plus in,