장음표시 사용
61쪽
rum quoque hominum doctorum animo mirum quantum eXercuit'). Equidem facere non possum, quin OnSentiam eum
Elmst o et ellio, qui nihil esse mutandum judicant.
Sententia haec est verbis quidem non concedit, vult tamen t0lerare calamitatem mihi illatam). Quam acerbissime castigat Medea asonis simulationem verbo κaρτερεῖν ita usurpato, iit contrarium dicat quam quod
intelligi vult, respiciens ea, quae ipse dixerat . 52
Med. v. 793: laci, τι im ζῆν κερδος Ουτε μοι πατρις Schol. 798: ρ δἐ καὶ Ου ε tuo παιηρ. Originem videtur accepisse haec lecti a conjectura hominis eritici sacilitate mutationis allectiμ. Non recto edius, qui Hirgelium secutus jure in his verbis offendit, cum
qua re commota de sua morte cogitet Medea parum perspiciatur, hoc araei putat 88 veStigium Veraescripturae: τω τί τοι λὶν κερδος, ισιν ν πατηρ, ουκοικος ἐστιν, ν ἀποστροφη aκων. Nam ut praetermittam deminui hujus conjecturae auctoritatem eo, quod nimis recedunt verba a codicum vestigiis, nasceretur recepto Verbo aliae Sententia, quae in hune locum non quadrat, quoniam in eis, quae pr0Xime Sequuntur
v. id, Medea ipsa testatur, quanto erga filios amore Jason affectu Sit Med. v. 1035 χαιρετω βουλευματα Schol. 1048: γράψεται δε καὶ avol tu βουλευιεύτω . - Quae lectio utrum profecta sit e verbis interpretandi causa ascriptis an e conjectura, non potest dijudicari. Quamquam
1 Schoenius ad h. I. conjicit, scribendum esse ταρ, εαν, vel κυοτ αν. Heimsoeth, ritische Studien gu denariech. Tragikern, I p. 22b: καρδίη δή καρτερεῖ. Bauerus i. a. p. 18. και μεμνμε βουλεται. - s. Supra p. 25.
62쪽
Andr. v. 58. Codd. τον ον Schol. e. O συν. Quam lectionis varietatem natam 88 conjicias, quin serperam pronomen OSSe8S, quod est σον referretur ad ova olla, cum Spectet ad οἰκον. Andr. 89. πεί τοι κου περίβλεπτος βίος δουλλὶς γυναικος - Selio : και ενίους δε γράφεται a χωρὶς του ον καὶ περίβλεπτος ' , -ττε ἐν ειρωνεί δ Ουναντίον λεγεσθαι. roniam vero ab hoc loco prorsus alienam esse patet.
V. 501 κείση xi, τεκνον κτλ. Libri εχ dii. Sehol. 10. cod. a. ρ κεισο δὴ Schol. Λ εω midari: διχως δυναται νοεῖσθαι, κεῖσο δι καὶ κεῖσ' η i. Imperativus quin ab hoc loco abhorreat non potest esse dubium scribendum est κείσι δαὶ vel κείσει dii. Lectionis varietas ita nata est, ut, cum Scriptum eSSet κεισὶ dri, literis falso distinctis scriberetur κεχ' Id i. Jam c0njicias aliquem hoc plenius ScripsisSe κεῖσο ηδη,
quod deinde, quia cum metro non OnVenit, mutatum est in κεισο δ η.
63쪽
Quain lectionem manifestum St Xcogitatam esse, ut faciliorem haberet Xplicationem accusativus 9av-
μασι iv. X hoc scholio apparet, unde ortum sit illud Iρ αγειν l. yεις γ), quod in V. 556 in cod. A ascriptum est ad Ious', quod legitur in omnibus odicibus. Retulit enim librarius lectionem ad Uεις ascriptam falso ad verbum ἄγουσι, quod proXime equitur. Quod cum ita sit, patet in errorem incidisse iret hostium,
qui γεις genuinam esse seripturam ratus Erovo' autem a correctore prolaetum, unum Versum intercidisse Statuit.
V. 593 τον ον λιπουσα λιλιον. Schol. 603 cod. :yρ το σον, quod legitur in cod. C. Quam lecti0nome conjectura profectam esse, intelligitur e schol A: o o τι τον φίλιον ιπεν offenderunt igitur in genere masculino, quod cum recte eXplicetur in schol. A: λειπειτὰ Λία, salso illustratur in schol cod. , ubi Supplendum esse otio indicatur. V. 655. σταὶ σεις τυράννους Schol. 665. a. ρ. θήσεις, quod ortum est aut e conjectura otiosa aut VerSu quodam exempli causa apposito. infra p. 63.
Ooιβ' κεστορ πυχάτων δοίης λυσιν. ABC κεστορ, ceteri ἄκεστωρ. Schol. 900 cod. A. ρ. και ἀκεσζων, ἀνι του ἀθεραπευτων ἀνθρωποις θεραπευτωνί ι ovos θεοις κτε. Quam lecti0nem qui excogitavit nisi sorte emendo seripturae Verbum ortum St), inXit verbum ἄκεστος hinsanabilis cujus nudum Squam invenitur vestigium. Apud Hesychium quod legitur ἀκοαι επωτοι, κατaλ- λακτοι reete nune mutatum S in κεσταί ευίαιοι,
V. 936 γυναικείας νόσους Schol. 956. R. νοσους. γρ. φυσεις, quod Dernerus recte refellit, eum non de feminarum matura cim universum Sermo Sit Sed de
64쪽
pravis earum moribus, qu0 Hermione antea extulisse dicitur.
ω κατ' ἄντρα νυχια Νηρεως κορλη. Schol. 1224. a. re βυθια, τουτεστι ab εα. Quod qui c0njecit jure quido offendit in verbo quod est νυχια, quia non intelligitur, cur Thetis in nocturnis antris versari dicatur, neque tamen ipse reperit Veram scripturam quae St μυχιa, ab Hermann inventa C Hel. v. 425 εν ἄντρου μυχοῖς Aesch. Pers. 74. Ivχία
V. 1200. λευκι ν ἰθερα. Schol. 1228: ρανεται λευκον ἰθερα uxiρος αἰθερος εκ Ωὶς μ. Apud Homerum ιθ xi semper est generis feminini, apud Aeseli et Sophoclem masculini sed ed. R. v.
mus Scholi enim auctoritas nemini persuadebit, ut eodicum scripturam esse mutandam putet. Ceterum schol. Alc. 756 conjicias, hoc loco ascriptam fuissen0tam criticam Schrader de Ot erit. p. l. Deinde haud rar factum est, ut verba interpretandi causa sive in margine Sive inter versus ascripta pro variis lectionibus haberentur ). Quo genere lectionum Bernii ardius in eum adductus est errorem, ut illud re nonnumquam explicantis SSe nec tu Valere putaret quam ἀνι του vel x γουν ). Quam opinionem,
probatam illam quidem i0beckio ad M. v. 16 et
1 CL Munder. me scholl. in Oph. tr. rauci sp. 5. 14 30. Franchen . . Praes. p. XVI. Pauli I. a. p. 9. M. 2 Berni, in ratosth. p. 219. ad Dion Perieg. p. 42.
65쪽
O. Schneidero, De et in Aristoph. scholi sontibus p. 105, jure refellit G. Wolff. l. a. p. 207. Hoc X
fonte quae manarunt lectione plerumque ita comparatae sunt, ut idem fere significent atque lectiones quae exstant in codicibus. Imprimis autem hanc redolent originem eae, quae metri legibus non reSpondent, ut se hol Andr. 880. δωματων Πορενεται γραφε διaπο- ρευεra προ δωματων. Si hi l. Mi d. 85. τήνδε iri φευγειν χθονα γράψεται δῆθεν μὴ φευγειν χθονα. Quae lectio eum metro non convenit, nisi Scribatur di θε, quae forma legitur Eur Electr. 267. Auctor hujus lectionis, sive nata est e interpretamento Sive e conjectura, efferre voluit Medeae simulationem, id quod minime neeeSSarium est, eum e tota oratione, quid Medeae in animo sit, luce clarius appareat. Ceterum totu versus, qui conflatus est X v. 93i. 27 jure pro spurio habetur. Praeterea in hunc lectionum numerum reseras has fere:
66쪽
intolligendum sit ex toto demum sententiarum nexu Cernitur, eum verbo ναι una Certa Subsit notio. Accedit, quod τι stor eo magi egebat Xplicatione, quia haud saepe ita usurpatur, ut idem fere valeat atque
κρaτουν, abed το κρατος σε κρατουν. Schol. τινες γρανουσι, το κρανουν δε σε πείσει. Supra p. 41 jam vidimus σε πείσει salsum 8Se. Verbum autem quod est κρaτουν ot codicum auctoritate aeque confirmatur atque κρατος neque per Se S improbandum. s. Hippol. V. 248 το μαινομενον, ubi vide quae annotat ei lius Hee. v. 297: ω νμουιtενω.
non Videtur esse Hielenda, primum quia scholium in quo affertur, spectat ad depravatam Scripturam πεισα- τωσάν σε οἱ δεσποτaι), tum qui τὴ κρατουν videtur esse interpretis, qui τὸ κρατος referendum esse ad homines potentes in δεσποτa Schol. v. . . indicare
Schol. AB: τινες γραφουσι δυσφορων - τλ. Eadem lectio invenitur in lemmate solios 288 codd. Aa δυσφορων βλαπτικων. scriptum fortasso illud δυσφορων ad Xphoandum verbum δυσφρονιον ab interprete, qui παραβάλλεσθαι hoc iraco significare voluit rixari, decertare μ. s. schol. 289 παρaβαλλομενaι .... ἀντὶ τονερεθίζουσαι Quamquam certi quicquam Me hoc loco
67쪽
sane difficillimo non audeo statuere Herm. scribendum sesso conjecit δ' ενς ρονων. His quas percensuimus, lectionibus sinailes sunt eae, quae profectae Sunt X Scriptis Xeniplis. s. Lobeck ad M. V. T. G. Wolff. l. a. p. 2i2 Paulit. n. p. 33. Quo in numero habenda fortasse ea, quae assortur schol. Med. 4405 εν, 'sed' κονεις Ἱρ. se γρ ορας ον, ad ἀκουεις. In cod. B legitur ἀκουεις, in codd. bc ρvς, in ceteris ἀκουεις. Quam lectionum varietate patet, Summa eum probabilitate iretili Praes. Mod. p. 22. 23. conjoeisse, verba scholii mutanda esse in Iρ ω εν, αδ ορψς, quam lectionem ortam SSe X ascripto
suspicatus est in). Hae omnes quas attulimus lectiones nudius sunt pretii, utpote quas ad odices non redire pateat. X- stant autem haud ita paucae, qua quin ad codices Sint referendae, non p0test dubitari. Quo in numero reponas asee: Med. V. 108: FcIo .... ἀνάφει Schol. εὰν δε
Quam lectionem, etiamsi non prorSu reeta sit, quam proXime tamen Reeedere ad Veram seripturam,
1 Eadem ratione Andr versus 18 et 1 eorruptos esse conjicit auchius Stud Eurip. II p. 94 CL Phoen. v. 198.
68쪽
domum, sed asonem quantis ornaverit beneficiis. Accedit quod ne verum quidem diceret, si totam se evertisse Peliae domum asseveraret. Quae eum ita sint, dolio apparet esse natam e Corie tura, quam saetam esse conjicias ab homine critico, qui haec Verba spectare ad asonem non intelligeret. Quod legitur in eodem codice, in quo genuina lectio affertur cod. a): ρ δομον, Videtur esse librarii.
Quibus in orbis interpretandis h0mines docti in
diversissimas partes abierunt. Elmst suppleri vult jν, διάγειν aut tale quid. flugkius comma post Verbum χρησθαι delevit eumque secuti sunt Κirchilomus, Nauchius, lotetius, ellius, Bauerus. lolgius verborum Sententiam hane esse dicit: legibus ita uti, ut non ad vim ac lubiditiem eis abutare. At non hoc barbarorum est proprium, ut legibus abutantur, Sed ut eas negligant. Cf. r. 480 sq. - Schoenius suppleri vult τεθειμποις si ο σεavri ς), aueru l. a. p. 16 κειμενοις vel os σι quae dicendi ratio Xemplis allatis erat c0mprobanda.
Omnes difficultatos tolluntur recepta lectione quae nobis suppeditatur scholio 38 το χαριν γράφεται Θρα- σει - probata illa quidem Hariungo, sed a ceteris omnibus ejecta. Qua Seriptura reposita comma post χρῆσθa servandum est, ut ibi opponantur νομοι et πρὸς ἰσχυος θρασει legibus uti, n0 fiducia opum. Nec profecto latet, quo modo factum Sit, ut verbum θρασει ejiceretur. Comperimus enim e sch0l Med. 469Vetere grammaticos θαρσος et Θρασo putasse ita inter se differre, ut alterum in bonam, alterum in malam partem accipiendum esset Quod discrimen si revera
69쪽
inter utrumqtie verbum intercederet, illud θρασει parum aptum S Set, eum Jason minaretur potius Medeae quam emolumenta legum et institutorum Graecorum praedicaret. At salsam esse illam veterum opinionem intelligitur et ex eo ipso, ad quem scholium illud spectat, loco et e multis aliis CL Soph. Phil. 104. Eur. Suppl. 610. Monk ad Alc. 20 v. 15 Κ). - Hoc loco ράσος nihil est nisi fiducia V. Dicit igitur Jason didicisti legibus uti, non fiducia opum cum apud barbarOS, ut quisque opibus fidit, ita se gerat -- Mod. v 582: , γὰρ κτενεῖ, ἔπος B εν γάρ κτενει 'cirroc, CCEd , γὰρ ἐκτενει ' ος, a , γάρ es κτενεῖ hoc, bc , ὼρ ν κτενει ' πος, D , ἀρουν κτενεῖ, επος. - Schol. 585 ρ. καὶ , γὰρ κτενει es επος. κτενεῖ σε ἀντὶ του καταβαλεῖ rL Qua lectio confirmatur Seholio Hom. ap. ram an Paris. III p. 225. Eustath in Il. p. 72. nec non ad eandem Spectat prior pars scholii orta est lectionum varietas e verbo
da θεουεν- νοντ' ἐπὶ ostοις ἄχMi. Pro συνοιδα in codd. BC Eadf legitur συνφθώ, sed in B suprascriptum est συνοιδα Sehol. 269 0d. a: γρυνεπαι δε καὶ συνωδώ. Cum in eis quae antecedunt συνωδά explicatum sit, jure irchi scribendum esse judicat γράψεται δε καὶ συνοιda. Difficillimum sane est cerium sacere judicium de hoc loco, qui tantopere animo hominum doctorum Xercuit. Cf. eil. Nov. Annal. philol. et paed. 95, p. 384, auer. p. 27. Heims0eth in libro qui inscriptus est Κrit. Sindienz d. griecti Tragikem p. 378. Schrader, den0t erit. I. 64 qui magna cum veritatis specie pro
70쪽
επὶ rata scribendum esse conjicit πεὶ ἰέν
ἀλκο ν τιν' ευρεῖν κἀπικουρησιν κακων. Sehol dos/ων γρ. κακῶν. Quae lectio omnium sere codicum auctoritate confirmata sine dubio genuinaeSt, eum domus cura ad Andromacham servam nihil
ABC υ κτείνει mo κτεινει ου κτείνει, e υτείνει, σου κτείνει. Lectionem κτείνει Satis 88 antiquam, apparet e Veterum interpretum Xplicatione. V.
schol. 1. v. 9. 14. Ad genuinam Scripturam propius accedit quod legitur in codd. EII o τίνει Dου κτίνει,
cs schol eodd. AB: ρ δε υ κτίνει δίκην, ν' i που,εν IIυθοῖ, τιμωρίαν δίδωσι. Hoe scholium documento eSt, Hermannum Verba που, ἐν IIυθοῖ, τιμιωρίαν δίδωσι, quae eadem leguntur in eod. a et in ed. Arsen falso
retulisse ad νθ Aota δίκην δίδωσι v. 51), cum quin
spectent ad verba 'κτίνει δίκην non possit esse dubium. Atque ipsa lectio κτίνει videtur esse nata everbo o non intellecto. Qua in lectione qui frenderunt, quia Verbis o 'κτίνει repetuntur quae jam antea dicta sunt verbis: δικην δίδωσι μιανίας, e conjectura haud ita ingeniosa scripserunt o 'κτίνει. Hermannus, qui mutavit κτίνει in κτίνειν, locum restituit. Andr. v. 251:ουπερ υνεκ' εστώλην. Sehol eod. . ουπερ ενθάδ' ἱκάνω γρ. νε ἐστά- Dp . Quae lectio, modo mutetur ενε in οἱ νεκ genuina est, cum quod legitur in lemmate et in codd. natum sit ex interpretamento. Eadem lectionis varietas