Quaestionis de scholiorum Euripideorum in poetae verbis restituendis auctoritate et usu specimen

51쪽

τό τις Quae Lentingit emundatio jure nunc omnibus probata est, licet tenuissima sit et codicum et scholiorum in verbis dialogi distribuendis auctoritas ). Ne desunt eXempla, quibus satis graves ab antiquis interpretibus

hae in re commisso esse errores demonstratur. Cf. scholi Med. 63 68 ω γεραιε ανι του γεραια . . . et . . . προελθων λουσα ἀντὶ του προελθουσa. Quae qui Scripsit miro sane captu errore Verba

paedagogi tribuit nutrici. - f. schol Med. 759. V. 945: εἰ δ' ενδιδοίχic, ῶσπερ ενδίδωc λογον Soholi 965 parte priore confirmatur Verbum λογον, quod legitur in omnitius sero codd. sol in B est λογους). Sed quae deinde sequuntur particula λλως

anneXa: εἰ δε a πρύγι ατι lio θaρσησειας αντην, ωςπερ καὶ λογοις aρρεῖς μοι σαυτην . . . Spectare videntur ad oroις, quod verbum cum falso intolligeret interpres adductus est, ut ad δεδιδocti supplendum esse πραyuar putaret ). Dativum oroις scribendum esse jam conjecit Musgravius, quem Sequitur OernerUS. Neque ero sententia, quae hoc Verbo recepto nascitur: ΜSi Sermonibus meis cederes, quemadmodum cedis V. Oern.), eonvenit eum ei quae ante edunt, eum OreSte nequaquam conatus sit, Hermi0nae de fuga

V. 1004-1008.

Verba quae leguntur in schol. 103l nullam continent lectionis varietatem. Neque enim probanda oer-neri sententia, qui interpretem pro πεστρaφὶ aliud quid legisse conjicit, in errorem adductu eo, quod scholium uetulit ius poetae verbi Θεου νιν κελευσμ'

I CL Sauppe. p. crit. p. 111. C. Wolff. p. 261. 2 CL supra P. 26.

52쪽

επεστραφη, eum Speetet ad verba τε νιν, ut intellexit Lentingius. Ad qua verba quia supplendum esse dieit interpres λουσεν, patet eum v. 1008. non invenisse verbum quod dicitur finitum e. gr. εκτανεν, quod Scribi voluit Heathius pro κτεάνων.)

V. 1123:

Codd. omnes fere ἀντεκλarξεν ενδία. Γ ἀντεκλαζενευθέρ). Contra schol. 145 ευδια εν γαληνθ εστ i. Quae interpretatio documento est, scriptum fuiSSe ἀντεκλar ' εν Ddi δε πως, quod scribendum esse jam Lentingius conjecit.

V. 1226:

θεὰ γεγωσα καὶ Θεου πατρὸς τεκος. Quem versum e scholiis comperimus in plerisque libris olim non scriptum fuisse. Neque dubito qui jure pro purio habeatur, tum plane Sit SuperURenneuS. Ceterum valde dubia Bartholdi in conjectura, ab eo qui corpus scholiorum, quo O utimur, congeSSerit, enotato eSSe VerSu qui εν νίοις Ου φερονiaι. Nihil enim obstat, quominus eum talia e parte saltem libris, quos Xeus Sit, tranSSeripsiSSe putemUS. Haec fere sunt artis criticae subsidia, quae nobis suppeditant Veterum interpretum explieandi rationes in scholiis in Medeam et Andromacham traditae. Quo e fonte quae manarunt Variae lectiones auctoritate longe praestant eis, quae lemmatis continentur aut praefiXO Signo ρ aperte Variae lectione declarantur, ad quas percensenda jam tranSeamu S.

I De schol Eurip. sonit. p. 63. -

53쪽

Barth. l. a. lemmata addita esse conjicit ab eo, qui scholiorum corpus composuerit, quamquam hanc rem satis esse incertam ipse concedit. Si vera est conjectura illa, putandus est auctor incertus omnibus locis autographi verba interpretationibus praescrip Sisse. Sod quicquid de hac re est judicandum, Cerium St, librariorum et negligentia et diligontia male adhibita factum esse, ut gravissimis lemmata assicerentur vitiis. Neque tamen de eorum auctoritate n0 inique judicat Κirchii ossius, qui Praef. Med. p. 42 quicquam eis SSetribuendum negati in Paulo remissiorem se praebet judicem Bartholdus, qui . a p. 4 plerumque nussam esse dicit eorum auctoritatem. Certius et aequius de lemmatis facere poterimus judicium, Si paulo accuratius, qua ratione depravata sint, quaesiverimuS. Atque primum quidem ita corrupta sunt, ut adaptarentur verbis quae in oratione contexta legebantur. Cf. sch0l Mod 1252 1241 Κ): κατειδετε καιοι-

κζείρατε . . . καὶ προνο/iσασθε δι ου τροπου δυνατον αυτην ἐπισχεθῆναι κιε quae interpretatio spectat ad κατιδετε, non ad κατείθετε. Schol. Andr. 133. το κρατος δε σε πεισει:quae Sequuntur interpretis verba referenda esse ad oκρατος δε ζ πεισι, Vidimus supra p. 41.

Schol. Andr. 342. ἀλλ' εἶσιν χρη quod

lemma non quadrare in priorem interpretationis partem Supra ostendimus p. 44 sq. Schol. Andr. 494. συγκρατον συγκεκροτημεν ,

1 Do lemmatis sulioli in Soph. v. Diud. raes. p. IV. G. Wolff. l. a. p. 10. q. De Scholi in Aeschyl. V. Francke l. a. Praes. p. XV.

54쪽

qiuam interpretationem reseras ad verbum συγκροτον, quod legitur in c0dd. B et fortasse in C. Selaol Andr. 14. υτω με γ' αλγεῖ interpretum legisse μεταλγεῖ, vidimus Supra p. 46. Schol. Andr. 1145. Ddia quamquam Verba δεγαλη νθ εστη spectant ad ἐν DJιq. Vide supra p. 48. His locis eum lemmatum vitia oria sint mala sedulitatu, aliis tribuenda sunt negligentiae. Cf. Schol. Med. 222. ργησε πον μεν e interpretis verbis προσγηκει ὁ κτε apparet eum legisse χρη

ONJE . . . πόλεσι.

Negligentiae id quoque tribuendum est, quod sat multis locis falsa lemmata app0sita sunt, quippe ad

quae Seholia omnino non pertineant i)Cf. Sohol Med. 598. λυπρος ευδαίμων . . . μεμνεται Ουν αυτὸ ς γὴν εὐχὴν εἰ θελεις, φ=ησὶ, o φωτερα τανγηναι τε Spectat haec interpretatio ad ea verba quae schol. 600 iterum Xplicantur, recto praeposito luminate ἐσθ' ως si ετενξθ. Schol. Andr. 166. εκ χρυσηλύ ον πλουσιων, παρρ/ησιαστικων κτλ. quam interpretationem patet spee-

1 CL Pauli. De selaoll. Laur. p. 25. G. Wolis. l. a. p. 10.

55쪽

In hae ipsa vero negligentia positum est, qu0djuro aliquid auctoritatis lemmatis tribuitur. Factum est enim negligentia, ut haud ita raro non Oeommodarentur ad odicum scripturam depravatam, Sed ex antiquioribus libris ad litoram transscriberentur. Qua ratione complairibus locis lemmata intogra servata esse, intelligitur e eo, quod saepius congruunt cum scholiis, discrepant ab orationis contextae verbis quae leguntur aut in omnibus codicibus aut in eis, in quibus scholia nune margini scripta Sunt. Cf. schol Mod. 10, cui lemma praepositum estuaρεμπολωντι. Quod verbum, licet nullo in codico legatur, ante oculos habuisse interpretem declarant ejus verba: Da ἄλλοις stoις tεενω παρα Ους παρχοντας. Cave igitur, ne lemmatum auctoritatem putes imminui eo quod hoc quidem loco quin falsa sit lemmatis lectio, nemini potest esse dubium. Interpretis enim verba demonsti ant, lectionem illam ovor olim

cum in eodem codice inter Ῥootae verba legatur βου

56쪽

Schol. Andr. 360. προστιθεῖσ' ἀπαιδίαν:codd. a. in quibus in ipsa orati0ne legitur ἀβουλίαν. Cf. p. 10. Schol. Andr. 772 κηρυσσομεν οισι cum in omnibus codicibus legatur κηρυσσομιενων, praeter Od. Ein quo est κηρυσσομενοις Confirmat igitur lemma c0njecturam L. Dind0rfit, qui κηρυσσοιμενοι σι scribi voluit. Schol. Andr. 1133 ιιεσαγκυλ eod. B, qui inter poetae verba exhibet salsam decli0nem Ἀχεσάγκυλοι.

Plerumque autem interpretationes ita sunt Omparatae, ut utrum eonSentiant eum lemmatis necne, non

possit discerni. Si hil. Aidi. 240 in codd. Ba praefixum est

lemmu υκ υ σιωπὴ quamquam inter poetae verba in

codd. a legitur υκ ἄν, quod falsum est. Schol. Andr. 52l. λείπειν χθρων e0dd. Aa, in quibus in oratione contexta legitur πειν, qu0d salsum est. v. 10 Κ.)

praepositum est βλεπονdi', cum in eorundem codicum teXtu, qui dicitur, perperam Scriptum it λίπουσαν Schol. Andr. 1136. in cod. A praescriptum est lemma βελεμν naιδος. In eodem codice in oratione conteXta exstat falsa lectio ποδός.

Schol. Andr. 492 qu0d praepositum est lemma: ετ σοι, legitur in editione quoquo Aldina. irchii hoc dicit non videri sesso in B noquo in alio adhuc libro

inVentum esse. E lemmate apparet, revera hanc lectionem olim Xstitisse, leo salsa it. Sola fere lemmata veram Scripturam SerVRVerunt

hisce locis: Schol. Andr. 383 quae praefixa sunt verba δυοῖν δ' ἀνύγκη, 0nstat revera esse uripidea, quae in Odicibus mirum in modum corrupta sunt: in ἀνάγκαιν l

57쪽

aseriptum erat, in Verborum ordinem reciperetur in):

os ἀντελύωτ' in lemmato p in cod. C servata est, cum in ceteris legatur ἀντελάζετ'.

τον 'χιδ νονον Artieuhim, qui nullo in codice invenitur, ad metrum restituendum inseruit Matthiaeus, quem secuti sunt Herm. Nauckius, flugkius, Dind. Lemma schol Andr. 11304. φυλάσσει, qu0 e conjectura pro καὶ φυλάσσει', quod est in codicibus, restituit ReiSkius. Qui loci maxime apti sunt, quibus augeatur tem-matnm auctoritas, tenuior illa quidem quam earum, quae ex interpretationibus eruuntur, lectionum, neque vero jure pro nihilo habita; 0do id semper quaeratur, utrum negligentia vel adaptandi studio nasci potuerit varia lecti necne. Quod cum ita sit, probandum est

Pors0ni, Nauckii ), eilii Baveri judicium de lemmatis

1 Scripturae diversitatem ortam esse ita, ut quod semel scribendum esset, bis scriberetur, vix quisquam nughio concedet. 2 Neu Jahrb. sur Philol. u. ad. 69. p. 25. -

58쪽

scholi Med. 218, in quibus pro νεστ'εν, quod legitur in codd. bis positium est νεστιν, quod Consensu Onanium Codicum commoti rejiciendum esse judicant Elmst iis, irchilomus, lotκius, indoinus. Particulae cum negligentia omittantur potius quam inserantur in), injuria negligitur ab hominibus doctis Varia lectio, quae continetur lemmate schol Med. 23.

εἴπερ φρονεῖς γ' ευ δεσποταις. Particulam γε, quae nullo in codice invenitur neque cuiquam nunc probata est, recte receperunt orsonus et Elmst iis,

qui exemplis allatis hanc dicendi rationem confirmant. Cf. 0ph. m. 84 πως, εἴπερ φθαλμοῖς γε τοῖς υτοῖς, ορψς - Iph. Taur. 1174. Lemma schol Andr. 1184: Dro γ' cis. In

optimis codd. cum legatur Dro τ' a', PorSOnu Prae Hecub. p. 33. scripsit υτος γ' ἄν. Cui conjecturae elemmate nulla potest conciliari auctoritas, primum quialiteras istis Saepissime inter Se mutata eSS ConStat'), tum quia hic particula γε locum non habet, eum Verbum Dio aperte oppositum Sit eis quae Sequuntur: τ σον ὁ γ ν τε - G. Herm. ντως γ'.). Lemma schol Med. 1333 τον συν δ' λάστορ' εἰς ι ἈσκUpa θεοί. Particula δε quae legitur in lemmate et in cod. II, inserta metrum restituitur, non reStituuntur poetae verba, id quod mihi quidem persuasit Nauehius i. a. I. p. 137. Summam prae se fert Speciem Veritati Conjectura ellii, των ων ' λὰστορ' κτε. Κirenti. τοιονσ' λὰστορ' , Nauchius τοιονδ' λάσιορ'). Quamquam lectionem et oviso δ' revera olim XStiti8Se, Satis certo lemmate colligitur.

59쪽

c im adaptarentur eis verbis, quae in ipsa oratione contexta legerentur. Nonnunquam Contrario modo ea esse corrupta, cum accommodarentur ad ea Verba, a quibus ipsa sch0lia incipiant, e duobus mihi videtur locis

apparere: Schol. Mod. 636. sta δεποτ', δυωποινα το εξῆς, μηδEποτε, 6 δύσποινα, κτε. In codicibus legitur ιιιηποτ', o δίσποιν', quae Scriptura sine dubio vera est. Schol. Andr. 209. συ δ' a τι κνιωθῆς συ δ' - τι λυπρηθῆς. In omnibus codd. v δ' ην τι κνισθῆς. Ex his omnibus, quae de lemmati eXp0Suimus, apparet, multas quidem habere eorum in re critica factitanda usum autiones, neque Vero jure prorsuS rejici. Restat, ut animo perlustremus tertium genu Variarum lectionum, quas nobis Scholia suppeditant, ea dico, quae aperte Variae lectiones declarantur.

3 De variis lectionibus aperte in scholiis

commemoratiS. Haud paucae in scholiis asseruntur variae lectiones apposita n0ta ρ. Iρ. ai), Vel plenius Scripto γρὰ νεται, γραφεται και ἔα δε ρύφη raι. Quas lectiones X parte sine dubio addidit auctor incertus ), Sive ex commentariiS, HOS Xeussit, potita SiVe inventas ab ipso compluribus libris ossatis, partim ex ascripSerunt posterioris aetatis librarii ).

1 CL Barth. p. 63. 2 Hoc ex fonte manarunt Multae lectiones in cod. Paris. 2713 allatae. -

60쪽

De magna quidem parte harum lectionum valet severum obeckii judicium, quod facit ad Soph. M. V. 57, neque tamen omnes uno ordine uti habendae, cum, ut diversam singulae habent riginem, ita inter se disserati auctoritate. Ac primum magna lectionum copia prosecta este conjecturi sive AleXandrinorum sive posteriorum grammaticorum librariorumve quae lectiones, ut o beckii verbis utar, plerumque eis Sunt Similes, quas critici malo seduli fabricari solent nullo corruptae scripturae indicio, sed sola mutationis facilitate allecti. Quo in numero quamquam satis multae sunt habenda lectiones in scholiis allatae, tamen impr0banda est opinio Κ0rnii, qui longe plurimas c0njecturis deberi sibi dicit esse persuasissimum ). scholiis in Medeam o Andromacham jure huc referas has sere: Med. V. 25 τον πάντα συντι κουσα δακρυοις χρονον. Schol. συντ ἐκουσα γρ. καὶ συνιείνουσa. Idem ascriptum est in cod. c. irchii Med. a. 1852 p. 92 recte hane lectionem esse putat conjecturam librarii verba συνιζ-κειν χρονον non intelligentis. Med. 497 δοκουσα μεν τι προς γε σου πράξειν καλως. Libri μεν τι. Quod cum non intelligeretur, natum est e conjectura quod in schol. 0d a affertur: ιιῆτι. Elmsi us qui scripsit με τί locum restituit. Med. v. 703:λ0y si μεν υχ6 καρτερεῖν δε βουλεῖαι. Sch0l. 708. cod. a. e. aρδία δε βουλεται. Quae lecti speciem prae se fert conjecturae, qua qui restituere conatus est locum sane difficili0rem, qui recenti0

1 De subi Aesch. Soph. Eurip. fabul. exemplari Tycurgo auctore consecto p. 16.