장음표시 사용
41쪽
niam tota interpretati liberi0 est neque ita comparata, ut verbum verbo reddatur, id quod non esse praetermittendum vidimus supra p. 13.
δοτικι ὁ ἀντι γενικῆς γράφεται. Elmst o interpres legisse videtur: γναθμοῖς ἀδηλων Iaριχύκων, eiskio γναθμοῖς ἀδαμοις φαρμάκων, irch- hosfio γναθμοῖς ἀδχηλοις φαρμάκοις, qu0d scriptum fuisse judicat in autographo. Ex ipsa interpretandi ratione interpretem conjicias legisse ναγμων di λοις φαρμάκοις, Cum appareat eum γναθμον maxillas intellexisse. Sed dubium est quid significent verba quae addita sunt δοτικη δε ἀντι γενικῆς ρύνεται. Si Verum esset qu0 legitur in ed. Ar- Seniana κεχρηται, interpres invenisse Videretur γναθμοῖς ἀδι λοις ναρμὰκοις. Sed summo jure illud κεχρηται Din- dorso profectum esse videtur e conjectura Arsenii, cum in codd. a legatur γράφεται. Quo Verbo quoniam notum est indicari e constanti veterum interpretum usu lectionis arietatem, duae contineri sch0li videntur lectiones, altera γναθμων ἀδηλοις φαρμάκοις, altera γναθμοῖς ἀδήλοις φαρμάκοις, Si quidem utramque idem interpres indicavit. Quod cum incerium Sit, ambiguum est, quid legerit is qui addidit Verba δοτικη τε, quippe quae possint spectare ad ἀδήλοις qu0que pro di iλων, et φαρμύκοις pro φαρ-
Ceterum lectionis varietas nata est X ambiguitate Verbi ναθμος, quamquam Satis apertum est hoc loco intelligendo esse morsus, n0 maXillas, qu0niam unde
42쪽
car defluat indicatum est in versu qui antecedit απ' o στεων neque defluit solis de maxillis. Scribendum est igitur, quod legitur in optimis codicibus ναθριοῖς δῆλοις φαρρ ἄκων.
γνωση γὰρ αὐτη ζημιας ἀντιστροφην. Libri ἀποστρο pi'. Christ. pat. V. 800 ἀντιστροφην, quod cum confirmari videatur scholi 1222 inter positae vorba recepit irchilomus Τ), quem sequitur ellius.
Neque potest negari, similis certe verbi vestigia inesse in scholii verbis quae Sunt πειραθησθ a αντὶ τιμω- ριας . . .. ζημίας δε ἀποστρος χην Sic τὴν ἀντανάκλασιν τῆς συριφορὰς . δεδρακας, καταληὶπομενην σε τῆπειρ γνωσθ παναστρεφομενην εἰς σε την ζημίαν .... αυτὶ γαρ νουσι τὰ λοιπὰ ἐκ χῆς εἰς σε ἀνακυκλουμλγης ζημίας. f. Schol. 1223 . . . φει . . . Tην καταληφο
Quas interpretandi rationes patet non quadrare in verba ζημίας ἀποστροφα ' quae Significant poenae depul
accipienda, ut ea intelligit lolgius: ego tuae causae rationem non habebo in Oratione , Sed horrore quodam affectus nuntius dicit: tua autem fortuna procul absit ab oratione mea. Quibus Verbis parum respondere apparet ea quae leguntur in codicibus: reperie enim ipsa poenae effugium , eum Optime respondeant ea quae X antiqua interpretatione eruuntur: Cognosces enim ipsa, Oenam te SSe Soluturam. Accedit, quod fiducia quam declarant verba inc0dicibus tradita non convenit cum eis, quae antea
1 In editione a. 1867 ποστροφην reposuit.
43쪽
His omnitius reputatis mihi quidem persuasum est, requiri hoc loco eam sententiam, quae ante oculo Obversata sit veteribus interpretibus. Prorsus similia sunt quae leguntur Ancir. 483 sq.:
ετ σε ποτνια, μετατροπα τωνδ επεισι εργων.
Sed utrum scribendum sit αντιστρο φὶην, eonfirmatum illud quidem Christ. pat loco allato, sed quod non usurpasse Videtur Euripides an praeferendum ναστρο- ην es Sehol αντανάκλασιν . . . a 'αστρεφοι εν . . . . ἀνακυκλουμιμης in dubio relinquam.
θεου δ' ῖματι πιτνειν φοβος π ἀνερων Schenkelius Nov. Annal. philol. et paed. a. 1862. vol. 5. p. 49 e schol. 1255 conchidit, interprotomaιιι invenisse. Sed Vereor ne hoc temere factum sit. Sehol. R: ιματι ἀντι του γενει, aperte Speetat ad dativum. Neque certi quicquam efficitur e verbis quae sunt in c0d B: αἱμα δε τὸ ε νος επεὶ Ουν φοβος εστι τὸ θεῖον αἱμα υπὸ ἀνθρωπων πεσειν - quamquRm haec esse referenda ad ἱμα non sine aliqua veritatis specie conjicias. Rusdem scholii verbis θεῖον αἱμα cilius sibi dicit esse Suppeditatum Verbum ἄμβροτον Quae sententia nihil habet quo commendetur, eum nulla re prohibeamur, quominus ad θεου vel θειον illud θειον
44쪽
1261 υπο δαιμονων πονηρων απολλυχω τὰ τεκνα. Etenim δαίμονες πονηροί ei sunt, quos Eurip. nominataλάστορας cf. Hesych. λάσιωρ πικρος δαίμων). Retulit igitur interpres perperam Verba π' ἀλαστορων ad ea quae sequuntur, id quod Π0 fecisset, si legisset genitivum 'Eρινυν Inconsultum est igitur judicium Har-tungi, qui interpretationem illam refert ad genitivum Ἐρινυν sive Ἐρινυων. Cetorum nihil hoc loco e scholii lucramur.
Libri δωσε et φευξεσθαι Schol. 1296 δεῖ γὰρ
τολμηθεντων. - Quam interpretationem qui attulit, legit infinitivum δωσειν, pendentem illum a verbo πεποιθε. Neque enim cogitandum esse de salsa vel Parum accurata Xplicatione, apparet e schol. 1300: ἀθορος ἀνι του φευξεται τιμιωρητος, ubi invenimus indicativum pro infinitivo φευξεσθαι, cui locu non St, si πεποιθε refertur ad ea quae antecedunt. Κirchh. scripturam, quam interpreti ante culos ObVersatam ASe patet, exstitisse arbitratur in autographo, ab hac igitur proficiscendum esse homini critico Sive emendatur Sive interpretaturo, non ab ea, quae nata sit librariorum recentiorum sive negligentia Sive corrigendi libidine. Quam artis criticae laetitandae rationem, licet plerumque recta sit, non omnibus locis eSS Observandam, apparet e eis, quae Supra P. , Sq. disseruimus. Cum enim constet, auctorem incertum scholia ad poetae verba accomodare, etiamsi voluerit,n0 Potui8Se, eme ne putes omnibus locis scholiorum
45쪽
lectiones exstitisse in autographo superaro igitur aetate verba quae in codicibus nunc leguntur. Quare X singulorum locorum natura constituatur ne eSSe St,
quid qu0que l0c sit judicandum. Quod cum ita sit,
mea quidem sententia praeferendum est δωσει, quod legitur in codicibus. Nam notio verbi πεποιθεναι non quadrat in ea quae anteeedunt ses quae annotat ei-lius), contra Optime convenit eum Verbo φευξεσδ αι.
Ea autem difficultas, in qua haeret Herm. Adnoti. p. 99, in eo illa quidem p 0sita, quod interrogatio
nulla particula superioribus annectitur, ne Seholiorum quidem lectione recepta tollitur. Ceterum cum v. 1288 89 nihil novi contineant, sed repetant sententiam trium qui antecedunt Versuum aliis verbis eisque satis frigidis, non temero mihi vide0rconjicere, versus illo esse interpolatOS. De v. 1298 vide quae supra XpOSuimu P. 15. II. Andromacha. Androm. v. 24 supra tractavimus p. 14.
το κράτος δε ' πεισι. In omnibus Codicibus legitur δε σε πείσει. Sola Scholia verae Scripturae vestigia continent, id quod primu perspexit G. Hermantius, qui Verba ἀντὶ του καταλλὶμεται κράτος non quadrare in Verba σε πείσει, Sed referenda esse ad ' πεισι recte intellexit. Qua de re omnis tollitur dubitati verbis quae servata Sunt in cod. A: ἀντὶ του οἱ δεσποτa και σοῖ λευσονται. Quid de varia lectione κρατουν pro κράτος judicandum Sit,eXponemus infra p. 2.
46쪽
επίφθονόν τι ρχημα γηλει si ἔφυ.Quorum Verborum, quae leguntur in omnibus codicibus, l0c olim scriptum fuisse . . . θηλειας φρενος, intelligitur ex Stob flor. XXIII. 48. t. III. p. 46. Ad eandem Seripturam reserenda sunt verba scholii θηλείας φρενος duri του θηλεια veliv. φθονερον τι γενος τὶ γυναικεία φρλῖν. αλλα χριμα τῆς χηλείας si αλλοι δε ρ. χρχημα θηλεων νυ irchli.). Verba Stobae o soliolii sine ulla dubitatione esse praeferenda mihi persuasit Nauchius . a. p. 94. De ratione qua nata sit codicum Scriptura . infra p. 63 sq. f. Andr. V. 717, de qu0 v. infra p. 45.
Hermannus an legisse conjicit antiquum interpretem, qui locum Xplicat hisce Verbis: οἱ ra ιαγα φρονουντες βαρεως νερουσιν ἐπὶ et παρα των ἐλασσονων δικαιοτερους λογον ἀκουειν καὶ ἐλεγχεσθαι. Equidem ego facere non possum, quin Stipuleri totZi0, qui X eo, quod adduntur Xplicationis causa verba κουειν καὶ ἐλοχεσθαι, offici censet, ante ocul0Sillum habuisse reo, quod est in codicibus.
δεινον δ' ερπετων με ἀγρίωνακη βροτοῖσι θεῶν ἐγκατaστησαί τινα. In Verbo ρκαζαστῆσαι, quod legitur in omnibus codicibus, summo jure homines docti offenderunt cf. annot Herm.). Jam Musgravius Seribendum 8Se On-jecit καταστησαι. Cui conjecturae, confirmatae illi quido testimonio Stobaoi . LXXIII. 19. II. p. 46,
auctorita quaedam conciliatur e sch0L 269, ubi bis legitur verbum καταστῆσαι, quo ad interpretandum Ver-
47쪽
Probanda fortasse sententia ae0bsit, qui verbum κατασκευάζουσαν quod legitur 11 scholio ad hune ver-
Neque tamen X eo efficitur, interpretem dativum participii alicujus invenisse πορσυνουσι pro περγάμοις τε o Jacobs conj.), Sed addidit participium, quod responderet adjectiV τερπνοῖς, ad Xplicandum accusativum πικραν συγχυσιν, id quod intelligitur e schol. 93, ubi
λ εἴθ' υπερ κεφαλὰν Uaλεν κακον ἁ τεκοῖσά νιν Πὰριν. Schol. 294 ειθε περ κεφαλαὶ IIύριδος βαλεθάναιον η τεκουσα Ο Ιυριν Quibus ex verbis Herm. Concludit, Scripsisse poetam: ειθε δ' περ κε Iaλὰς εβαλεν κακον ἁ τεκουσά νιν μορον Sed optimo jure de hac re dubitaveris. Primum enim ex ipso Paridis nomine bis posito conjicias, interpretem jam legisse verbum LI ριν, quamvi certum Sit, Oe SSe Spurium, sive natum Sit e interpretament margini ascripto, ut putant Fixius et iretili., sive ortum sit mondo Scripturae, quae St opinio auehii l. a. p. 99. Deinde facile potuit fieri, ut interpres, utpote qui non et Spiceret sententiam Verborum περ κεφaλὰν βαλεν .... vide annoti. oerneri, flugkii Nauch. l. a.), Solum Verbum κακον interpretaretur Verbo quod est θάνατος, id quod Nauckius recte Hermann Opponit. sch0lio igitur nulla potest erui lectionis varietas De genitivo κεφαλῆς Vide infra p. 15. -
48쪽
οws ad avaνδρον αυτον ηοροὶ καλεῖ. Libri καλεῖ Schol. 341 καλει ανι του κάλει A. εκὰλει, καὶ Ουτος ὁ τονος παροξυτονως. Quae Varialectio sine dubio orta est, quia offensionem habebat templa praesens usurpatum deor a deleta Neque tamen quicquam tribuendum est huic offensioni, neque probanda per se illa emendandi ratio, cum augmentum hoc loco non possit omitti.
ἀλλ' εἰσιν οἱ χρη Sol in cod. . legitur pro ι, quod est in ceteris omnibus, . Quam variam lectionem
non esse profectam e librarii alicujus posterioris sive conjeetura sive mendo Seripturae, 0eumento Sunt verba Scholi ορμγησε . . . ως πρεπει, μετὰ γῆς δεουσης σπουδῆς, ξελευσεza αυτον ον δεῖ ροπον ). Neque mihi quidem esse dubium videtur, quin lectio illa sit recipienda, cum Sententia quoque Commendetur. Non enim quo iturus sit Neoptolemus necesse est indieare Andromacham, Sed qua ratione, quo consilio Sit VenturuS. Quae sententia multo certe dilucidius declaratur orbis
dλ εἰσιν Ἀρη. veniet ita ut debet, filium ulturus. V. 35 Sq.:
αυτοὶ την δίκαὶ ἡ νεξομενεν σοῖσι γαμβροῖς. Κirchii scribi vult υτ pro α o eo consilio, ut dativo casu indicetur, cui p0enas solutura Si Andromacha. Probabilior autem Nauchi conjectura, qui cum offendat in praep0sitione εν, scribendum esse judicat τοῖς σοῖσι rastβροις. Neque enim temere mihi videor agere, si e schol. 35940ncludo, hoc ipsum legisse inter-
1 Ad verbum mi esse aeserenda videnturi verba quae muni ἐλευσεται εἰς α πρέπον ἐστι. -
49쪽
pretem, qui si legisset ἐν σοισι γαμβροῖς, ad haec verba explicanda vis annotasset τή Νεοπτολεμ .
εκφερουσι αρμιητρψ' ίνειδη. Nescio an legerit εἰσφερουσι pro εκφερουσι detor interpretationis, quae servata est in cod. A: εἰσφερουσι ἀντι του κομίζουσι τὰ μητρου βουλενιιατα εἰς τους γἁμους. Sed cum ipsa interpretatio quadret in ea quoque, quae leguntur in codicibus, ipsum autem verbum quod est εἰσνερουσι facillime potuerit corrumpi e verbo κ- φερουσι, praesertim in Scholiis, quae Satis mendos esse constat, hujus scholii auctoritatem patet non SSe eam, qua freti mutemus eam iste leguntur in codicibus, utpote quae nullam habeant ansam reprehensioni
εἰ συ παιδα σχηνδους ci πολιτων, ει Ἀπασχε τοιἄδε κτλ.Reiskius metrum negligens Scribi voluit πασχες. Quae forma, sine dubio falsa, invenitur in scholiis quoque, ubi quin profecta sit e mendo seripturae, non est dubium, quia, si revera legisset interpres πασχες, non Seripsisset ea quae antecedunt: is δ' ἄν ολως λεγομενον πλουστερον εἰ δονιος σου τινι κτλ.Verba quae Sunt . . . λείπει το ιυγχανες apertum est Spectare ad ea, quae Servata Sunt in Odicibus.
ἀνειμενον τι χρημα πρεσβυτων γενος.
In codd. BCΕabod legitur πρεσβυτιον ἔφυ. Contra Verbum γενος, quod est in codd. ABC, 0nfirmatur Stobaui fl. 116 37. III. p. 381 et scholiorum auctoritate schol. 72i: ο δε νους, γαληνον τὸ ων γεροντων γενος), nec non legitur in ram. necd. Xon ΙΙ. p. 427.
50쪽
De ratione qua natum sit νυ vide infra p. 63 sq. Cf. Andr. v. 181, de quo exp0Suimus Supra p. 42.
κρεῖσσον δε νίκαν μὴ aκοδοξαν χειν G. Herm. antiquum interpretem legisse suspicatur κρεῖσσον go ησσαν, cum dicat: βελτιον δικαίως ἰττασθαι ἐπερ θαρρουττa βασκανί καὶ δυνάμει παραλυειντο δίκαιον. Quam suspicionem falsam esse intelligiture verbis quae indorfius e cod. A addidit βελτιον si iεχειν νίκην μετα κακοδοξίας avet του κτλ.
ουτω IEI' λγεῖ. Quae verba leguntur et in omnibus codicibus et in lemmate schol. 14. Interpretationem autem μετα-νοὴ Iasa λυπειτa apertum est non spectare ad μίγ' ἀλγεῖ sed ad μεταλγεῖ. Quod verbum ab Euripide scriptum fuisse jam Nauchius scholium negligens conjecit Stud Eur. I. p. 118, ubi simili ratione emendandum 8Se conatur dem0nstrare Medeae versum 292.
τί χρημα, προ θεουν ἡ βροτων πάσχεις κακὰς Sohol. 89 Dind. quod ad hunc Versum pertinet, falso resertur ad . 876. Ceterum scholiasta legit κακον, quod non recte conjungit cum Verbo χρημα, ut apparet ex eis, quae reSpondet Hermiona Ne non hae ipsa Hermionae verba impediunt, quominu recipiamus illud κακόν, quod legitur et in scholio et in codd. Eabed pro κακά, quod est in codd. A C.
Quem Versum in omnibus codicibus tributum rostirestituit Hermionae Lentingius, auctoritatem Secutus interpretis, qui versum explicat hisco orbis ἀλλ εἰερωτησει τις πως ταυτα ξημάρτανες πως ἄν διηγησαι-