장음표시 사용
21쪽
loris pici aperte prae se ferunt, scilicet Pindarum in hoc ythiorum carmine quarto contra consuetudinem coloribus viridibus uti. P00ta opici quam bene colores hominum et serum viderint, manifestum exemplo sit II 462sqq. ubi Hectoris πωπια et oculi cum moete et igni comparantur, undarum descriptiones, quae irruentibus ventis primum
quius praesto est ut xplieetur Timothoi 0rsarum v. 32 novum illud et arte quaesitum maris epitheton σμαραγ- δοχαίτας cui Latina multa facit adseribas Ovidius
phas virid0 dixit - Graeca serpata ex similia invenies χλωρ0ν δωρ A. . I 669 ubi Iacobsi ui laudat Eur Phoen. 660 ρεεθρα χλωρα similia , cum usitatissima sint sex antiquis semp0ribus pitheta ad mare pertinentia, quae R κυανο incipiant, Neptuni κυανοχαιτης, Amphitritae κυανοπις ηὶ κυάνεον otios Simonidis h. 40 secundum epistum μελαν δωρ, κυανανθλὶς πόντος Bacchylidis XII 124, κυανε αλ Eur . . . .
22쪽
Usum picum tiam hac in re sequitur Bacchylides, qui ex obsorvation Ρrentiee l. l. p. 56 semper picturas ante oculos ponit, saepse, id quod probare possunt carminis XVI initium et v. 7 sqq. h. i. alii loci, coloribus vivis ornatas contra indarus cum sit parcus colorum in in hoc quarto Pythiorum carmine copiam vostum ad colores pertinentium largitus est. Quo innumero Sunt epi eae ξανθος πορφυρεος φοινισσα, ulli Ssubest exemplum epicum Sicut v. 232 κροκοεν εἱμα simili ratione N I 8 κροκωτιν σπαργανον ad epicum epitheton κροκοπεπλος redit. Perpnu a novavisse videtur Pindarus in hoc quidem genere; quidem nihil habeo quod proferam praeter veris epitheton pulchrum v. 64 φοινικάνθεμος, quod eum Similibu - φοινικέκροκος O VI 39, φοινικύπεζα O VI q, φοινικ000δ0 fr. 129,
φοινικοστεροπας O IX , praeterea emendatione eerta φοινικοεανος se. 75,1 - sequitur Xemplum epicum quod non receperunt poetae recentiore φοινικοπαρηιος. Quam parcus colorum sit Pindarus apsertum sit collat Bacch3dido, qui illius generis quattuor Oee PΓaebet o Va φοι νικασπις φοινικοθοι φοινικοκραδεμνος φοινικόνωτος et ut de universa re dicam vocibus colorem ingentibus abundat, inter qua eius propriae Videntur esse colorum voce compositae, die praeter RS, quae cum albi et nigri coloris vocibus compositae sunt atque etiam apud Pindarum occurrunt, et Oees eum γλαυκο- compoSitas, quas ad splendorem, non ad certumi Quamquam optime Nilamowitgius sylli p. 165 adn. 10 adi VI 39 40 demonstravit quanta arte socerit poeta, ut e de8criptione colorum discrepantiam et id quod in coloribus coniunctis ani
23쪽
aliquem colorem redire se te dixit Bodenhoimerus ), voce quae Sequuntur ξανθύθριξ, ξανθοδερκής, πυρσο- χαιτης, χλωραχυχὴν ). Pindaru eum non utatur vocibus cum florum nominibus compositis, nisi quod hab0 h. 76 Vocem epicam ι0στεφανος et simili ratione λδετων στεφάνων r. 5, 6 et praeterea duas voces quibus violarum illo color nigricans accedente Splendore caeruleo significatur oβύστρυχος et ἰοπλύκαμος' , Bacchylides quasi illustrare velit, quomodo et ἀνθηρα αρμονία ab ustera Ρindari dis tot, his vocibus libenter utitur, non solum Voces eum Violne Oee Ompo Sitas, quo e numero habet ter vocem opten ἰοστεφανος, praetere ἰοβλεφαρος et ἰοπλοκος, sed etiam alias, a quibus indarus prorsus se abstinuisse videtur, ροδοδάκτυλος, καλυκοστεφανος Φ), O
do σταχυς ), denique λειριος Τ); ceterum addo Bacchylidom
1 De Homericae interpretationis antiquissimae vestigiis nonnullis, Diss Argentorat. 1890 p. 3 sqq. ceterum Voci γλαυκῶπις explieationem, quamvis dissuadere po8Sit AeSchyli Pers. 81 κυανεον δ' Ομμασι λευσσων φονίου δεργμα δρακοντος, egregie firmavit serpentis epitheton Bacchylideum VlIPI ξανθοδερκης collati et D. 4 4, ubi ignis ξανθα pio dicitur, et epithetis Serpentium quae laudat p. 39 Pindaricis γλαυκοί et γλαυκῶπες. 2 Cf. Marindin, Classica Revie 189 p. 3 et an LeeuWen, Mnemosynae XX p. 114 sqq. 3 Gemollius quidem neque hymni Homerici l 175, ubi M0squensis, neque VI 18, ubi Optimorum codicum memoria nititur, eam recepit prae trita illa ευστεφανος cf. de vocibus, quae ab D incipiunt, alia l0eo moventibus Nauckium Mel. r. -R. V p. 115.
κάλυκας et Sequitur vocem epicam γιαλυ οπις sicut illam sequitur vox recentior Oδωπις.
6 Quod verisimili ratione XII 6 restituitur collata voce χρυσο-παχυς V 40. 7 Qua de voce cf. an LeeuWe l. l. et SehWarigium Herm. 39, 2
24쪽
ii hoc pithetorum cum floribus compoSitorum amore cum posetis Lesbicis consentire, qui quantopere flores et vocos quae inde originem traxerunt dilexserint docent carminum reliquia se imprimis illud Sapphicum o γαρπεδεχri β90δων τῖν ε LIιεριας. Voces quae occurrunt P IV Tl8 ππους θοάς sit διφρους αελλύποδας collatis similibus, quae apud indarum et Bacchylidum inveniuntur, quanta arte poetae has voces, quibus imprimi ei opus erat, et variaverint et simul, quam liberi sint interdum ab exsemplo epico, luculenter demonstrant. Homero, cuius epitheta commodum in usum praebet Meylan-Faure l. l. equi Sunt ερσίποδες, ποδαρκεες,
ὁμοι0ι accedit αρμα θούνὶ, ut epitheta ad celeritatum pertinentia proferamus nam in celeritate Virtus equorum a Bacchylido et Pindaro praedicand0rum posita est, raro ali epitheta occurrunt sicut Bacchylideum 3 Φερενικον ξανθοτριχα, cui subest locutio epista καλλιτριχες ιπποι, aut apud indarum, qui O I 23 equum ἀγανορα dicit, sicut Homero leonis θυμος ἀγηνωρ
habet πωλους ποικιλανίους, cum Homero equi sint si)σάμπυκες, qui equi vehuntur χρυσγνιοι. Qui equis vehuntur viri et reges Homero sunt: αἰολοπωλοι ἱππxὶ- λάτα, ιππιοχάρμης, ππόδαμοι, πποκορυστχὶς ἱππ0μαχοι,
25쪽
Quo indice vocum Homericarum, qui in conSulto integrum hic propoSui, quantam materiam eis qui secuti sunt poetis praebuerint poetae pici manifestum quam tamen Oeca Sionem Spreverunt Pindarus et Bacchylides, cum omnes has voces non habeant nisi quod raro usur
Syracusas dixit τροφους ππων σιδα90χαρμαν, quae O-cutio cum respondeat Voci plene ιπποβοτος , VOC Ultima ad picum ιππιοχάρμης redire Videtur. In epithetis novandis multum valuerunt et o opica 3κυπετγὶς et locutio supra laudata Κ 43 δειειν ἀνέμοισιοειοῖοι bene addit Meylan-Faure l. l. p. lii locutionem notam τώ δ' υκ ἀέκοντε πετέσθην nam Pindaro non
solum equi re sera alati sicut Neptuni sequitandi artist Interiisse videntur cum aliae voces Homericae tum pulcherrimae, quae equ0 addunttu, queυχενες et ψηχεες, qua de Voce rectius quam Meylan-Faure, qui . l. p. ill idem valere dicit utramque vocem, iudicaverunt schol. B ad F 772 et Pass0W, Philolog. Entersuch. XVII p. 4.
26쪽
vocibus picis quale sunt ἱπποδαμος et πολυμχητις qua de coniunctione complurium exemplorum infra plura dicenda Sunt.
Accedit ac sic tand0m ad carminis Q v. 18 relabimur, quod poetis picis o quae est ιπποι et equorum et eurrus Significatione usurpatu est altera alteram excipit E 328s atqu0 etiam currus significatione Vox epithetis equorum ornatur, sicut Θ 129 de curru logitur ἐγκυπ0θε ῖπποι. Qua licentia libenter usus est Pindarus'), qui χρυσε αισιν ἀν' ιπποις saepius O I 41, VIII l, r. 30 habet eodem sensu, quo alias eiusdem
2 Sicut Iris Io mero ἀελλόπους est, quam Oee pica quae Stποδάνεμος ornat Bacchylides, ανεριωκε κοραν Oeta se adeSp. 106
s0rtasse Pindarus iudice Ilergki0 dicit. 3 Simili rati0ne Euripides Phoen. 72 habet de Amphiarao:
27쪽
carminis Q SP, P IX dicit διφρον χρυσεον, et VIV18 διφρ0i ς ἀελλοποδας praebui, cum currum κρανησιππον Ρ Iol πεισιχάλινον dicat. Extremo loco paue di eam de voce satis mira ταιχμος, quae quantum scio solius indarici I 17)est et quamquam o mentione quidem dignam putavit Dissonius Explicati. p. 352, interpretatione egere videtur. Voce os qui quis vecti pugnant significari, ita ut proximo ad vocem epicum ιππιοχάρμης accedat, statim sentimus; sed si res non profligatur. Vocum similium Ρindaricarum altera fr. 173 ευρυαιχμας e. στρατός certa ratione ad hastas ingsentes pertines, η αἰχμά re Vera
scet hasta Vol pugna validum, propius accedit ad amsignificationem, quam alter par in Oee ιππαιχμος
0 48 εν μάχαις παρεμεινε interpretamur in pugna permnnere utque obdurare, atqu0 si qui toml0gitur Zευς ρεα εν αἰχμάν AmphitruoniS, non hastam, sud virtutem in bello probandam auxisse dicitur Iupiter. Confirmat nostram vocis quae sest αἰχμά interpretationem h. ind. 99, quod opponit consiliis Seniorum αἰχμὰς νεων, hoc est virtutem et res in bello bene gestas, atque ins se accessit J V 334, ubi Κάστορος αἰχμὰ Ιολυ-
δευκεύς τε honorari dicitur, sicut versibus qui antecedunt Iolaus et erseus, Versibus qui Sequuntur rue
28쪽
dicantur Aeaci generisque eius μεγαλήτορες ὀργαί. ἰχμια igitur indaro non solum hasta est, sed etiam pugna et virtus in pugnis probata; VOX autem, unde nee quaestiuncula orta est, π αιχμ0e plane eodem modo vo se quae bene intellegitur κρατεραιχμας equitur,
VOeem quae est χαλκοκορυστης aut quo Iovis epitheton νεφεληγερετ traxit ineptum illud στεροπηγερετα ). Simili ration explicatur vox quae est βοαθοος, quae currus epitheton ' est 481, 0110a tribuitur 477, viros fortes signifieare videtur in loco corrupto Ρind. N VII 33, collato loco Homerico, quo υτη Ugnam significat 383 inter pugnae et ouum es. ξεῖα αυτη O 12 de ovibus pugnantium significationem pondo usus No 35. o edunt ut molius intellegatur βοάθοος, quae exemplo fuerunt locutiones βοὴν ἀγαθος et θοις πολεμιστγὴς si VOX mira quoque explicatur πεζοβοας es 34 de eo qui peditum in numero pugnat, et Sophocleum Martis epitheton χαλκοβ0ας O. C. 1046), quod ad deum in armis aenei pugnuntem potius quam ad vocem aeneam ' pertinere dixerim.
1 Id quod monuit Meylan-Faure . . . T. 2 ἡQuelque eu trange iudice Meylan-Faure l. l. p. 95 3 Non ignoro E 59 60 et χαλκεόφωνος E 85 et id quod semel invenitur βριηπυος Martis epitheton N 2 l), quod quamvis cum schol. B et Apoll. Soph. lex Hom. ad vocem pertinere dicant, iam pridem non intellectum esse d0cet Et Magn addito μέγας η δεινος sed collato loco S0ph. O. R. 90, quem addit Schwarigius, dubit0, nam Mars ibi est ἄχαλκος σπίδων et περιβοητος, qu0 fere
interpretatur Oeem quae est χαλκοβόας.
29쪽
250ΑΡUT III. DE CARMINUM A INDAR ET IUVENEE SEX COMΡOSITORUM ELOCUTIONE.
Quaestion0m de Pythiorum carmine quarto, quod colore opico peculiari uti supra diximus, quoniam ad
finem perduximus, restant reliqua carmina, quorum mu-Xima par eum nil unum genus epiniciorum pertineat et plus quinquaginta annorum spatium inpleutatur, quΛΘ-stio duplex obruitur, num ab pinietis in locutione recedant reliquorum genserum reliquiae et in piniciis Ρindarus iuvenis quomodo a viro et a Sene in elocution disci opes. Atque prior quaesti eo absolVitur, quod locutio carminum indaricorum praeter epinicia propter fragmentorum xilitat0m nobis fere non notaeSt, quamVi eam non prorsus diversam fuisse ab epiniciorum elocutione doceant seliquiae pauca quae ea de
re et de Pindari arto et ingonio sectius inii iudicandis di enda esse videntur in pilogo invenies. Altera
quaestio de singularum aetatum eloeutione non Sicratiocinando profligatur; nam utraque rati cogitari poteSt, aut poetam iuvenem ab exsemplo pie iuvenili lib0rfatis studio in locution quam longissime recedere, senem deficioni vigore et increscente fidustia, Hae 80-lido magni nominis fundamonto nitatur, propiu adeXemplum pieum accedere, aut iuvenem poetam anXie et religiose vestigia poetarum qui ante eum fuerunt premere, Senem audacter loca nudius ante trita solo petere, Sicut Eustathius . l. artem indari his amplectitur: λως δὲ δοκεῖ ὁ νη μὴ ἐθελειν ποιηταῖς τεροις φανερος ἐπακολουθεῖν, εἰ δε που καὶ λω ἐφεπόμενος,
30쪽
Quae cum ita sint, quaestionem nisi collatis a minibus poetae iuvenis, Viri, senis ad finem non perducemus atque bene nobiscum actum est, quod materia ad hanc quaestionem diiudicandam larga nobis pra0sto est. Extant carminum iuvenilium specimina praeter en,
quae certis traditionis testimoniis his semporibus tribuuntur, dico r. 29l30 X, quod anno 498 0m-POSitum esse constat duo carmina LVII 502 6 N X 500 secundum luculoniam commentationsem aspares'),
quae mihi quidem persuasit quorum carminum uniVersa indoles quantopere distet ab eis, qua viri sunt, nemo non sentit o facil Wilamowisgi,' concedes carmina o mi ante sellum orsidum composita, exemplo
utitur VI 490 immatura ess iuventutis. Sequuntur vita Pindari viginti anni summi vigoris, quibus ut horrima debentur carmina, deinde p0st pugnam ad senophyta faciam et Aeginam insulam, quae poetaequnm RXime cordi erat, gravi casu afflictam 457l6)usque ad pugnam ad Coroneam laetam Agi), quae Boeotiam liboravit, hoc est per deeem fere annos bluisse Pindari usum, quantum nobis videre liceat, bene observat Gaspardus l. l. p. 161, nisi quod sau-midi votoris amicitiae 10stimonium misit O IV, quod
carmen prologus quasi est carminum senilium quae
agmen claudunt exemplum luculentissimum os P VIII 446 , cui tamen propior sententiarum similitudines, quas observaverunt Wilamowitzius ut Christium soli C. Gaspard Essa de chronol0gi Pindarique, Bruxelles 1900 p. 22 8 ceterum illud J VII 4 εκαλος πειμι γ θρας pace chr0ederi protegg. p. 3 facilius p00tae iuveni tribues collat J Iob, quod victoris satis adulescentis in h0norem compositum est.2 Aristoteles . Atlio II 328.