De palin particula

11쪽

Ξ9:1γη Ξια ET' T. Et FG ἐκ ε pG:1ευγὶ conectero poteSt, inter Soconiunguntur. Eo magi mirum S Scriptores quoSdam, in quibus Aristololem, adverbiis quoque uti ad enuntiata coniungenda, quae niSi cum c partieula coniuncta ad nuntiata inter se conectenda adhiberi non posse nobis identur. Harum coniunctionum has potissimum notanda e SSe arbitror: etiis praeterea' ab Aristotele aliisque partim eum G particula initio nuntiationum coniungitur, partim Solum, of mi SSO, ponitur ab Epicus contra et et a quod etiam interdum apud Aristotelem St).Ρarticuli. tempori solis inuntiatum alterum alteri annecti in univei Sum vix pote St. Si igitur επε leto Vol let initio enuntiationis ponitur, lano Coniunctam eum antecedent of particula fore XSpeetam S. apud Aristotelem et ero Sque fere omne Semper ἔπεteto Vol EST Solum, DomiSSO, Cribitur. Xenophon promiscue aut Sola Oee επεζzαμ aut ε ΞιT OS utitur, an docides Sompor ero επε et οε )') mittitur illud o etiam ubicumquo νιε praemisSum St. In ScriptiS, quae Aristotelis nomen prae Se ferunt, plerumque Sic Oniunctum let Vel et Stet invenitur')

Ostendimus, inquam, in eiusmodi usu eum Graeco Stanto amore si particulae usurpandae assectos suiSSe Sotamia S, ut nonnunquam eam pro alii coniunctionibu ponerent. Kuolinor II 2, 230 raotor alia exempla haec affert

12쪽

In his vorsibus laudatis of pro Ioc dictum esse faelle apparet. Alia Xompla ex Euripido Thucydide Xenophonte Lycurgo, aliis sumpta invonios apud uolin. II 2 p. 230.

Hi quo tuo et ' commemorandum St, quod ad primam praepo Sitionis Significationem prope ad iuxta' lurimas notiones assumpsit, ut in enuntiationum structura vario modo adhiberi possset in). Hac commentatione Significationem Sum quo Παλιυvocis, Qui Carolum Lehi S apud Homerum inesse Solam localem notionem affirmavisse dixi, tempori progresSu tantopere Variata osse videbimus, ut simili modo a laudatao illa partieuhae ad Sententias coniungendas adhiberetur ei.

Atque volventi eo in plura eripta, tuae quarto Vel 90Steriore ali ilia Saeculi, condita Sunt, non Solum apud Aristotelem sed etiam apud alios hie παλι vocis usus haud raro mihi occurrit Aristotelis vero scripta die omnia Scripta, iliano aut ab Aristotolo ipso prosecta aut falso ei SuppoSita Sunt), luanto Ilero inter o disserant zχλt coniunctionis usu, postea demonstrabo. Ac iam nunc idem moin Veni S Sorati luo idem contendero dico, luod Rudolsus Euclion,

qui de comphiribus particulis in Aristololis scriptis adhibitis Scripsit', p. 3 annotavit Addo ex dicendi ratione accu-

13쪽

ratius tractanda haud raro apparere et tota ipsius Aristololis scripta inter se et singulos libros eius dein Scripti miro modo dissentire quae res multum prodesS potest ad iudicium, quo ordino Aristoteles libros scripserit, constituendum . Sed do hae re postea nune quomodo Significatio ΠαλιυVocis volvontibus annis uota sit et plures notione eX prima illa rotro significatione ortae Sint, VideamuS. At primum quidem pauciS, quae ad tb mologiam huius Vocis pertinent, de qua haud paulum viri do et disputaverunt et disputant, attingam. Necdum enim etymologiee hae Vocula Satis Oxplicata est: rollwitgy 0iusdem originisae παλαι es Se falso, id quod hae commentatione perlecta apparebit, Su Spleatur Henioy' hane Vocem comparavit eum San Seritico pare, quod item retro Vel, Ut OStro Sermone Utar, ZUruch, ingekoliri' Significat. Sed postorius aliter quoque X plicari OS se conee S Sit, i. e. Cum πέλομαι aut eum παλλ ω - παλt 0) Τ cohaorere posse dixit. Quod si ita esset, παλι cohaereret eum anseritico hvpi. quidem cum parum versatu Sim in originibus oeum explicandis, certam Sententiam aut explicationem proferre nolim. Neque tamen TE Gyαι Verbo Tαλ tu Seeernendum S Se puto, quod Significationem voci illuc spectaro consentaneum est. Similiter Brugmann ε Originem πάλι vocis X plicat: πλεῖ πολος αλιυZ urticli, ut Su εμπαλι inverSum item Menge' cum πέλ ω

Quae Si autem tu A terminatio voci suffixa Dissicillima quaestio est, eum non inVeniantur apud GraeCOS nisi duo adverbia, quibus ιυμ terminatio Susii Xa Si riptuet πάλι . Nimirum falso tymologico Magnum p V Sic

14쪽

cum προ comparatur'). . . . Hos sui ann ' eodem modone Omparati VOS Ortum S Se Putavit zρί- ζου z pG tu pi ut latinum livolo priuS PUS, Sup. Pl4-IIUS, cui reSPonden SH Wobor' locativium potita Statuit, Ut OX-in , dΘ-in . Hartei 3 iluod pertino ad torminationem . obori Sententiam Sequitia i , Cum-t latino-im e Spondere arbitratur. Ac derivat Hario πριυ ox radice et pyet Susii Xo tu, It αλιυ X radico παλ et Susii Xo tu, eum παρ et Πα sorma PromiSeue adhibitas ius dona radicis fuisso putos, ad quas metat heSi zρα et Vocalium numero aucto προ accessorit. Hanc arteli sententiam Josephus turm qui agit de origine construe-tionum eum zpt particula omPOSit ni iam '), Comprobat. Naogoisbach olim παλι παλι locativum fuisse putavit im insuli ung'), ex qua Significatione facile p.:: αλι υ)eXplicari posset. Neque tamen recto lμπαλι et αλ ad X-plicandam vocis tymologiam adhibet, eum hae formae recenti originis sint ne ilia apud vetustiores auctore inveniantur. Ortae autem falsa Sunt analogia, es. Vorti αυξT . V)Περυοι Περυσι ν), Cum V terminationi υ ἐφελκυIItκ6 esse

putaretur, quod vituperat Phrynichus Atticista, qui has in

Aliam viam ingressus . Sol Sen 7 ab lμπαλι particula initium luaerendi facit, qui utri olim cum accusativo

15쪽

Hanc sexplieationem valde comprobandum S So puto. Neque nim recte alii Viri do et παλι una eum pt tractant, cum vocibus plano aliae Significationes in Sint variaeque originis esse Videantur. Sed transeo ad alia; at tuo quemadmodum singuli pedestris orationis Soriptores et Poeta hae Voce Si Sint quaeram. In disquirendis utem Si ProgreSSU PUS Um, Ut Secundum tempora tincto in Singula. Neque ero e singulis Scriptis nonnulla X empla allaturus, Sed quam ceu ratiSSimodo auctorum diosendi usu disputaturus sum, cum reotiSSimeo. Hosi mannum' eos vitupor aro intello Xerim, qui ad om- plurium auctorum dicendi rationem illustrandam undem fere Xemplorum numerum asserunt ex Singulis Scriptoribus Sumptum. Quam salsum nim est, sic foro disseruit . Hos mann), OnStru tionem aliquam, quae e. e. apud Thucydidem bis, apud Xenophontem autem centie in Veniatur, duobus exemplis o Thucydide duobus e Xenophonte sumptis

illustrarii

Nec Scriptore Seeundum dialecto diseernam, quia haedisti notion nihil ossici vidi at officitur aliquid temporum ordine digeSto.

Priusquam autem ad Singulo auctore tractando ae- Odo, ζαλιυ Oeem et eum Verbi Coniunctam et in verbis

uSurpatum inveniri mihi dicendum est. Ac prioribus quidem temporibus nisi cum verbis eo ni undiam non in Veniem US, posterioribus etiam aliis modis adhibitam. Jam de qua re agatur, Ut appareat, Xempla Varii SuS

16쪽

Intra sententias ad c particulae vim augendam aut pro δε ipso positum: pistologr. p. 36 a Hercher υ αρχει Ta με poetρυς λαμ αυε tu, Tai οε Παλι ἰχ huc. In Singulis scriptis tractandis etiam litor adhibitam

vocem in Veniem US.

Ac iam transeamus ad PSOS auctoreS. In carminibus Homericis παλt duodesexagies invonitur: in Iliado undelluadragieS, in Odyssea undes victos. Noiluo hic luteilua in aliud igni li- Caro niSi retro' nu Siquam rursus se vel iterum Lehi S in ,, D Aristarchi studiis Homortuisse statuit. ruod ut obsorvaret, Scholiastarum Iliadis annotationibus inductus St, tui AriStarchum sociat ubi ilia notionem tetro' intellegi volunt.

Atquo id om o toxico Hesychii Alexandrini discimus:

Idem logimus in Apollonii Sophista Iliadis ot Odysseao

17쪽

I 116. VII 9 XXII 259, XXII 342.

Do Il. Ira iam a votoribus Graecis multum disputatum esse et ex scholiis et ex ustathii commentariis in Iliadom compositi comperimus Sic enim legitur illo vorsus

haec autem Sunt Verba quae Achilles Agamemnoni dicit, cum Achaeorum exercitus Apollinis iaculis periret Erant enim inter carminum Homericorum interpreteS qui πάλι,

ciam Cypriorum narratio innotuisset, quae Achaeos in Mysiam aberrantes fecerat. Mane fabulam, ut dixi, ustathius dum in commentariis Iliadis P 46, 35 sqq. rosorti fuisses intor-PreteS qui Tαλtl1TλαID Vzας ἐχ οε τέρου Πλανη θευTας ESSQ credidissent, quippe riui illam Me ruborratione Achaeorum

18쪽

- 14 fabulam nossont, X plicat. Ut do qua re agatur, si uicunque hane commentationem legerit, porcipiat, et quid do illa Iabula vorsion iudicandum sit, ipso sibi iudicium constituat, liceat mihi qua b bustathius narrat, breviter, referre. Haec soro legimus Achaeos in My Siam, quae Telephi S Sol.

advectos terram devastasse. Tum Telophum contra eos surro X isse atquo OSte UeXaSSe ab eiSque VeXatum eSSe. Vulta elatum enim Sse ab Achille, cum Dionyso auctore equus ius citaviculi vitis implicatus humi cecidisset Attamon ab eo effectum esse, ut Aeliae insecta ro prosici Seorentur. Sod cum vulnus insanabile esset, deum On Sultum SSe My Sorum rege, qui Vulneratum nisi ab eo, qui vulneraverit, Sanari non posse praedixerit. Navigasse igitur Telephum quam colori imo ad Achillem et alterum quidem vulnus a-DaViSSe, alterum, Ut gi aliam reseri et Achaeis iam, qua in Troadem ei Venire poSSent, monstravisse. Ut igitur semel olim Achaei de via aberraverint, ne Si iterum aberrarent,

Achillom timuisso qui arbitrarentur sui Sse. Ad ea, quae modo rettuli Eustathius has adicit: λλιι

Recto igitur Lehi s. vetores interpreto sci. Praeterea

19쪽

15retur, p. 87 ed. III. haec dicit: Ne in Mysiam Graecidolati eo por Telephum via gnarum Troiam ducti ut apud

recentiores. An Sam fingenda fabula dedit versus A 59, quo Παλ ULTIαII. θέυῖα intellegerent iterum erranteS . Vides ootam hoc loco nihil aliud dicor voluisso nisi hoc dicit Achilles Atrida, uno a termino retro repulSOS at tuo insecta ro Vboling domum reVei SUI OS OS SSO Puto, dummodo mortem effugiam US. Falso igitur Classon in hic παλι - iterum intellegendum S So putat. Optimus quo tu sonsus d. XIII 5 doleretur, Si eum ClaSSeno iterum errantem' interpretaremur. Neque enim dubium est, quin Alcinous rox hospiti hoc dicat Cum domum meam deverteris, in patriam te rever- Surum SSO XiStimo, non reptilSum retro Se ab eo, quod petaS). Duobus praeterea locis primo obtutu neglegentiu inter-protanti παλt idem Valere atque iterum', i. e. temporalem

significationsem aboro id otiar Il. IV 357 6 Od. XIII 54

licoat mihi una utrumque loeum tractare): αλιυ 'O ελαζετο 10 OV. De quibus Versibus quamquam a viris exieographis quo modo intellegendi sint, satis perspicue X planatum St, tamen pauci eo attingere olim, quoniam hi quoque, ut ceteri Carminum Homericorum locis, παλι nihil nisi rotro esse mihi demonstrandum St. - idoamus igitur, in quo conoxia illa verba Iliadis sint Agamemnon duces Achaeorum, quibus ignaviam opprobrio dederat, in edendo plus valere dixit quam in pugnando. Quibus verbis iratus Ulixe eum Vehementer castigavit. Deinde Agamom non, cum Se iniuriam fecisse intell0xserit, comitor Ulixi arriden verba aliter vertit, ea, quae iam dixit, revocat, ut ita dicam. Atque haec poetameXPrimere Voluisse Vel X sequentibus orbi elementer pronuntiati apparet. Dilucidior etiam si sonsus vorsu Od. XIII 54 sub

20쪽

lectus, ubi versio illo iterum Verbum arripuit absurda ossot: V. 253 Silii enim Sic legimus:

Cui loco hic sonsus in ost Non multum afuit, ilia in Ulixes, cum laetus SSot, quod in patriam reverterat, qui eSSet, ipso pronuntiaret. Atiliae Oilui incilii a V 253, ne iliae tamen verum dicit, sod orbum, si uod iam pronunt intuiti QSt, retinet ne iliae Se rodit, ut Si Semper rudenS J). Alium vorsum Iliadis non minus in disceptationem vocatum X 355m silentio praeteri r nolim ελπεet Ise καet ii Ul16V et G Izρέ , Guzας zα ρους ε Τρωωυ ευα πά a 'EκTG pG detpυυα zίς ). Dubium enim St, eum quo Verbo 'άλt Coniungendum sit. Imm. Betilior' Hoynium, luod post πάλt distinguit, vituperat. Secutus autem est Heyn Aristarchum, qui 'άλt eumὰTOIzρεψουzας Vel SUS antecedenti coniungendum esS diXit, id luod scholion huius versus docet ' π:λ' i et et πάλtv