De rebus Delphicis imperatoriae aetatis capita duo: Thesis, Paris

21쪽

Supplementa u. 2 et si probaueris, non minusquam quadraginta aut quinquaginta annos inter sacerdotes P. Memmium Soterum et C. Memmium Euthydamum eius nepotem intersuisse sumes. Hunc autem in ira decem pOStremos prima saeculi annos sacerdotium inisse constat' Hucusque C. Memmius ille Euthydamus et Euclidas Astoxonio ultimi sacerdotes habentur quorum tempore serui manumissi sunt. eque ueterem sormulam qua Rncipium Apollini Pythio uenundabatur paullatim cessisse et tandem ut obsoletam euanuisse nego. ut tamen manu-niissionis documentum quod infra posui , cuius breuis- Sima uerba, magnae litterae uox ἐχαρισαμη olim in hoc genere inusitata, omnia denique notabilia sunt, non posse nisi alteri parti saeculi alterius assignari IO. et , Π υθι i, xx)ελ-

22쪽

suscepisse mox demonstrabo. Quandoquidem ego quoque censeo Delphos ad Romanorum exemplum certissimo cursu honores adepto esse, tempus quo Aristaenetus Demostratusque sacerdotes et M. Aurelius Antiphanes archon fuit illo termino quasi cohiberi mihi uidetur, neque ante a. 164

Sed alter ille sacerdos L. Gellius Demostratus, iam abhinc aliquot annis innotuit Babbius enim Aurelius icobulus statuam τῆς εαυτο τρο*il ιης dedicauit, cuius basis extat descripta BCII XX p. 19. Tituli initium desideratur neque certa ratione mihi quidem suppleri posse uidetur

ibi scriptum erat nomen clarissimae mulieris cui nomina uiri, sacerdotis ortasse, qui eam duxerat uxorem, et Sacerdotum possinis Bacchique, quorum erat mater, postposita suisse satis sidenter conicio. Asseruatur cerie stemma familiae antecedentis, aut, ut pressius loquar, sacerdotum series quorum filia neptis proneptis honorata est

L. Genius Xenagoras IL Gessius Xenagoras II L. Genius Demostratus

Si retro temporum ordinem sequimur, ab anno 164 et sequentibus prosecti paene ad nouissimos Plutarchi annos reuertimur, cuius in locum forsitan enagorases successerit. Auerius saeculi sacerdotibus insuper adiungendus est,

23쪽

nisi fallor, lautiis Aristotimus qui in nummo delphico iερεύς nominatur quemque Babbio Maximo archonte buleutam et principem legatorum a. 125 ad Hadrianum missorum suisse accepimus. Quod is nummus 'ρω 'Avetivo i, tanquam conSecratu est, Aristotimum Antinoi sacerdotio lanctum esse olim putaui Sed nunc, praesertim cum Delphis nullum aliud noui illius cultus uestigium repertum sit, mera uoce iερεύς non posse nisi Apollinis ministrum designari crediderim Aristotimus igitur circa a. 130, quo Antinous heros factus est, summum illud munus accepit. Hactenus de temporum rationibus. Instituta Iero quae ad res sacras pertinent non commutata esse manumissio supra transcripta testatur, ex qua apparet duos tunc suisse Apollinis Pythii sacerdotes, sicuti per superiora tempora tres enim perraro occurrunt . Sed munera plura in templo extiterunt, ut fit apud homines dignitatum amantissimos. Quid de Diis penitus senserint indagandi non est locus at, perinde quasi eius religio nouo nitore illuminaretur, ossiciorum ministeriorumque nomina haud pauca in conSuetudinem uenerunt aut reuocata sunt, de quibus apertiora dicere nobis in promptu non est. Hic commemorandus est e. c. σύυδικος ille ο Πυθιου , atque Hosiorum collegium, qui et Bacchum et Apollinem coluisse mihi uidentur. Νam ut eos lutarcho auctore ο Λικυιτη caerimoniis adsecutos esse constat , ita in titulo quem modo laudaui

4. Et qui BC HXX p. t transcriptus St.

24쪽

18 DE AEACERDOTIBUS uerba u. Ἀσεου ο H υθιόυ recte suppleta esse conce-

Horum tamen nominum duobus in moremur necesse est

quae illius aetatis proprium quiddam et peculiare ipsa indi

cant.

Prius ἁρχηίδος est, quo Memmiam Lupam et Gelliam

Dionysiam 3 ornatas esse comperimus praeter eas Flauiam Cleam, eandem fortasse uel potius eiusdem filiam cui Plutarchus librum de Iside et Osiride misit, agnoscemus. Sed multae mulieres quarum memoria obliuione obruta est illam dignitatem acceperunt . eque inauditum est seminas illo tempore munera paene omnia adepta eSSe, nec tantum rebus diuinis animum dedidisse uerum etiam ad rem publicam accessisse. Sed, ut alibi et praesertim in Asia minore ' mulieres honoribus tephanephori gymnasiarchique et prytaneos et demiurgi quoque deiunctae haud semel inueniuntur, ita Delphis nullam, Pythia excepta, in

sacerdotum eorumque ministrorum numero ante aetatem imperatorum fuisse concedendum est.

Altero nomine, quod est' iερις παῖς, L. Gellium Polyge-1. In eodem titulo qui p. 17 adnot. 4 memoratur u 10 Γελλ ιας Δiοvυσιας της κρα τίστης αρληιδος. 2. Eiusdem tituli, si Ἐρεω και αργ ηιδω πολλto από so vovi. 3. s. P. aris, vatenus feminae res pubἱicas in Asia minore Rom. imper attigerint, arisiis. 189l. 4. Ita enim uerbum quod At αρλrii mihi accipiendum uidetur esse ut idem atque ερε: ualeat. am quid suerit apud Tenios αρχ Cm 233 et Mus/e Bese 190., quod noui tantummodo ex Ren. f. Grecg., 904, p. 295, ubi ἀρος si semme de archonte is redditur et apud Thasios αρχεῖος Cm 2s62 et in insula Syro αρχεivri Hoss, Inscr. ined. p. 20 n. 109 nunc diiudicare nolo. Sed ex Spartani tituli Cm 1440 et Εργὶμ αρχαιολ. 1892, p. 19, lucide me quidem Sententia apparet et iv αρχηiδα robus diuinis operam dedisse.

25쪽

lum designatum uidimus' Mabiumque aximum, qui

iam abhinc nonnullis annis innotuit statua honoratum esse nunc comperimus, cuius in inscriptione ' eadem uerba repetuntur

Νil huc spectant pueri qui pythici dicebantur , ei scili

cet qui in gymnicis musicisque ludis tu οπυθt praemia reserebani Paullo propius ad delphicum usum accedit quod B. Hausso ullier in titulis praecipue asianis uoce ιερος hierO-dulos, Deorum mancipia ut architectum, Operari OS, eiePOSυπηρέτας significari luculenter demonstrauit si iερους Didymei παῖδας nominare at eSt. Ingenuo contra eos esse apparet qui in inscriptionibus Messeniis Pheris et Andaniae repertis iεροι nuncupantur. Sunt tamen digniores etiam qui hic commemorentur puer Aesculapio consecrati ut ille nocte Epidaurius b et ibi θεῶι πυρφορῶ eique quos mane cantantes audiebat Aristides ,

26쪽

20 DE AEACERDOTIBUS

aut Iobacchorum filii qui patre superstite si nondum Iobacchi at caerimoniarum participes erant . Sed Delphis uernaculii prorsus saporem illud habet. Memoriam enim acris adulescentuli, quem in templo Pythii humili condicione educatum nobilitabat Euripide tabula, fieri non potest quin reuocet sera Ionis hereditas. imirum ex notissima eximie popularis poetae tragoedia quam propter omnia delphicae antiquitatis quae continet documenta praeceteris illic dilectam suisse probabile est, imaginem quam simillimam exprimere conati sunt Babhius Maximus Aureliusque Polygelus et alii, ingenui quidem, sed ab incunabulis ut Ion Deo deuoti. Quemadmodum ille proprie, sic hi τυμινολικως Apollonis alumni suerunt in sicut illo ad Atheniensium regnum, ita hi ad buleutae, archontis, sacerdotis

munu evasere atque etiam Maximum dum archon est officium suum βααλεύουτος titulo semel decorasse non mirabimur.

Illius temporis homines ut qui praeterita respicerent, uitam non tam suam quam alienam et uere ficticiam degere cupiebant. Quamobrem procul dubio est icandrum illum

quem Plutarchus ' minus accurate προῖ τ' uocat eundem

fuisse atque sacerdotem ib. Claudium icandrum quod iam pridemG. omto sagaciter coniecit . Et hoc quoques Athen Mitteil. Ivpp. 249 sqq. u. 54 cs. Dittenberger, vll. Inscr. Gr. 37 adn. 37. 2. Ita medicus ἰατρονιαυτις παες πόλλω,o ab Aeschylo dicitur Suppl. 263, Sed quasi artior uinculo pueri Pythii cum Deo conectebantur. Neque nomen illud ad exomplum Romanarum laρω 'αρθέvωv, i. e. uirginum VeStalium I III 875-8TI ab Delphis ictum osse mihi Perfundere POSSum. 3. De det orac. 51, p. 38 BQ ο 7.ρ0Ψητη NiκαΜοροv. 4. Neve Iahrb. 1889 p. 550 Philol. IV p. 597 adn. 18 quanquam paullo aliter uerbum interpretatus icandrum non minu proprio προφήτην quam sacerdotem dici potuisse censet.

27쪽

nomen adfectatam antiquitatem redolet, siquidem ut uox προρητις a poetis ' de Pythia usurpari, ita sacerdos ab homine qui IIerodoteos ' libros perlegisset προφητης dici potuit. on igitur de Romanis tantum Seneca illum gemitum iacit litterarum intemperantia laboramus, cui ante alios Delphi assentiri debuerunt.

Inter archontes quorum nomina in manumissionum documentis occurrunt, circiter sexaginta primo p. Chr. Saeculo tribuuntur nequedum mihi quidem suppeditat cur suum cuique locum assignem. Ergo diuersa uia procedere impraesentiarum Satius est. Decretis enim quibus proxenia ceterique honores externis hominibus concedebantur archontes non ita multi innotescunt, sed perraro iidem quos ex manumissionum titulis nouimus. Quamobrom nihil aliud nunc quam illos quoad potuero secundum temporum ordinem collocabo Deinceps si quis utrumque archontum catalogum in unum confundere tentabit sucilius spero sore ut omnes rite disponat, quippe quorum nonnullos satis certo interuallo distinctos habeat. Sed ne uanam spem praecipiamuS, rem ardui tamen laboris suturam esse statim latebor et quia frequentiu eadem nomina redeunt et propter multas alias causas. Quid enim sperandum Sit, quid timendum quoque ostendere exemplo uno aut altero liceat, ut si quid postea

errauerim ueniam anticipem.

28쪽

Ea supplere ne conor quidem quia uter laudetur Seruiusne an Gaius Sulpicius Galba diiudicare nequeo. Hunc enim, imp. Galbae fratrem, quem illo titulo designari olim putaui, post a. 23 urbe cessisse narrat Suetonius melphos igitur uenire potuit. Sed eodem Antiphilo archonte scriptae sunt manumissiones aliquot quarum unam habes BC XXII p. 73, atque ex sacerdotum Philonis et Polemarchi nomini bus , quantum eorum tempus coniectura determinare possumus, efficitur ut annus archontis Antiphili non tam sero incidisse potuerit. Melius imperatoris Galbae patri, OS. a. ante Chr. n. conuenire uideretur titulus si certiora testimonia haberemus ' quae ei delphicam inscriptionem tribui sinerent. Quod in incerto relinquendum arbitror. Alter archon, Pythodorus enagorae . nondum puto notus est. Eius nomen decreto n. 136 j traditur quo ciuitas Ποπλ ι i, riisv Αιγιεῖ data est; sed ex duobus buleutis

unius nomen SSeruatur, ultimus ni uersus sic legitur

29쪽

τωΜJ Δ)αμώ, Μος το5 IΠολεμάρχου καί Ad strem primi saeculi annum Pythodorum archontem reseram nescio. am Damon Polem archis idem esse potest atque sacerdos ille quem per primam saeculi partem munus continuauisse accepimus' sed nihil impedit ne sacerdotis nepotem in hoc sicut in manumissionis quodam documento ubi nominatur idem buleuta agnoscamus. empe re quo attentius inspiciatur eo magis dubia fit. Bis dissicultatem tetigi, expedire non potui. uno ero

explanabo qua ratione usus nomina nonnullorum archon-

tum disposuerim. Ab eo enim anno quo imp. Titus Delphis archon fuit proficiscamur, i. e. a. 79 δ Buleutae tum suerunt Antigonus et Agathon Antigoni autem filium, Glauciam, partes buleutae agentem postea, eo ipso anno quo C. Memmius Euthydamus tertium archontis munere unctus est , hoc in titulo inuenimus .

tarum nomina, ut saepius in illo tempore accidit, non incisa sunt. 5. Duo tituli, nisi quod uir altero honoratus... Diotimus Chius est, simil

limi iuxtapositi in antica planitie lapidis n. 1220 cui adiungendum isagm.1196 leguntur in sinistra parte decretum quo laudatus est Alexas in quo sorma litterae V notabilis est; cs. I. omlow l. l. adn. 55. Lapis ille n. 1220

repertus est ante frontem templi, septentrionem et orientem uersus quem ex anta septentrionali cecidisse non Sine causa persuasum habeo, nam in utroque latere incisae sunt inscriptiones Latit. 1 m. 375.

30쪽

Cum Euthydamum archontis dignitatem tertium suscepisse priusquam sacerdotium interii consentaneum sit, non potest hoc decretum nisi antem. 96 locum obtinere. Ex altera parte illo eiusdem anni titulo quem modo commemoraui celebratus est gymnasiarcha Archelaus

Domitii Hyginio. Decreta igitur in quibus eius pater,

utpote qui ciuilia officia gesserit, memoratur ante annum quo Euthydamus tertium archon fuit ponenda sunt. Cn. enim Domitius Hyginus, Corinthi natus, si non primus exemplum praebuit quod multi secuti sunt, insignibus certe uiris adnumerari potest qui ciuitatem ab Delphis impertitam non

honoris causa Sed reuera acceperuni reique publicae in noua patria administrandae operam nauariani. Quem buleutam fuisse Simo Epandri f. archonte ex titulo comperimu quem

infra descripsi

P. 23 adn. 4. 2. Ν. 927, 1199, 1319, 2157. Duo calcarii lapidos ex muris templi quorum alter 0 355 ali. supra alterum 0 94 positus est. Non est cur Sen-