De rebus Delphicis imperatoriae aetatis capita duo: Thesis, Paris

71쪽

DE IMPERATORVM EPISTVLis 63 Ad DoMiTIANVM quoniam peruenimus, primum memorRndus est titulus quem ex uiginti fragmentis a me collatum

publici iuris secit . Homolio BCH XX p. 737 inde CILIII S. 4203, 24). Quo imperator magnifice profitetur se

a. 84 4 templum Apollinis sua impensa iste cisse n. otam sane aedem tunc instauratam esse nemo est qui credat, sed mihi quidem unum uidetur Domitiano tribui posse quod templi pars exterior paululum commutata sit. Coronae enim, quam dicunt, marmoreae fragmenta nonnulla nouimus iam et plura mox numerabimus quae omnia circa inm. 2 29 alta sunt quorumque torus in eundem astragali modum incuruatur. In duobus autem incisum erat populi delphici decretum quo prouisum erat ut quaecumque epistulae de Pythiis missae essent inscriberentur . Sed marmoreus murus Delphis nullus asseruatur reuera epistularum illarum fragmenta permulta ex lapide calcario constant. Ergo probabilitate non destitutum opinor marmoreum hunc torum quasi θρtγκου fuisse super calo rium quemdam murum impositum. Quod confirmatum esset neque ullo modo reselli posset, si epistula cuiusdam ab Hadriano missae, cuius initium uno ex illis marmoreis fragmentis ' nobis traditum est, finem in calcariis rustulis inuenissemus. ondum sane certum est sic documentum continuari, sed lapides ipsos consulendi spem non abieci quorum utique testimonio re confirmetur oportet. Ex altera parte iamdudum notaui , in tabulis naopoeorum

I. Litterae Μ uestigia in incertum reuocari non POSRunt. 2. Haussoullior BC VI p. 52 n. 83; omto Beliraeo p. 10 et tab. XIV 40. 3. Id. ibid. , p. 452-3 n. 84. 4. x. g. BCII XXVI p. 39.

72쪽

66 DE IMPERATORVM EPISTULIS

saepissime πουρου uel tofi mentionem fieri, nusquam autem calcarii. Inde dubitanter posui in longis cellae muris quos σκελη Delphi uocabant inseriora tantum lapidum cubilia ex calcario, Superiora uero ex os constitisse. Haec omnia quamuis in breuissimum hic sint redacta si contuleris, quo tendam lacile intelleges. imirum puto Domitiani tempore marmoreum illum torum insertum esse in infimam partem tofini cubilis quod cubilibus calcariis proxime SuperimpOSitum erat. eque altior quam tria metra aestimandus est totus calcarius murus, quandoquidem litterae sub toro insculptae ab hominibus in pauimento περιστα τεως ambulantibus legi poterRnt. A dicet quispiam in illo Delphorum decreto quod nuperrime attuli uerba εις uel λὶ ο ἐπισημοτατου τοπov. . . D. . σταλα certissima esse; quorum ultimum, etiamsi supplementum λιθιυα abiciendum esse uideatur, nihilominus de muris templi uix intellegi posse Verum hoc quidem argu mento minus emcitur quam quis primo adspectu credat, nam eodem modo dicuntur inscribenda ταμια nominae στ' λη quam non solam, sed unum ex illius muri lapidibus suisse accepimus quo tegebantur undamenta templi.

Adde quod Dolphi dum docretum illud incidendum curant non praeuidere poterant quot epistulas Hadrianus et Antonini cum de aliis rebus tum maxime de Pythiis scripturi essent. eque obici potest in uno fragmento n. 285 quod eodem toro finitur litteras tantummodo inm. 006 altas suisse.

Νam ex eo quod lapidis quoque mensurae minore Sunt,

73쪽

probabile uidetur solum hoc extitisse uestigium alterius marmoreae coronae quae alio templi loco fortasse sed certo ita ut titulus propius legeretur inserta SSei. Itaque uerisimillimam coniecturam de illo aedis pariete qui ad meridiem spectabat proponere audeo, tenuemque marmoream tabulam in qua Domitianus maximum opus iactabat super torum marmoreum primo tosin cubili iniunctam esse censeo. Illa enim marmora eodem tempore ex reliquiis uetustioris cuiusdam monumenti cuius thesauri nunc non diiudico erepta sunt quod testantur tituli multo antiquiores quorum uestigia in nonnullorum latere adhuc discernuntur. Neque in longos annos suas Domitianus laudes extollendas parauerat; nam post eius mortem tabula Dacia fragmentaque alia alio disiecta et nomen imperatoris ex omnibus inscriptionibus quae per marmoream coronam

continuabantur eraSum St.

Ad has igitur inscriptiones iam transeamus cilli primum quam inuenit B. Haussoullier, BCΗ3 p. 451 n. 82, uno

Dagmento n. 3653 adiciuntur nonnulla uerba, sed uersus longiores etiam fuerunt quam editor arbitratus est, pluraque desunt quam ut supplemento confidam praeter nouam partem nil nisi litteras aliquot transcribo u ΓεJρνι-ικός, ἀρχιερευς μέγισζος, iniiλαρχικης ἐξου

74쪽

68 DE IMPERATORVM EPISTULIS nunc quattuor duarum epistularum fragmentis confirmatur

. aec Sunt fragmenta illius marmoroa coronae ganico corniche de lua dixi p. 65. Quorum unum iam BCH XX p. 15 datum est.

75쪽

Hic quoque desiderantur multa neque in quantum patuerit sinistra tituli pars acile dicas. Probabile saltem faciunt uerba u. 6 πο σου iussum quod imperator procos mandauerat in fine transcriptum fuisse; sed hoc egalino quoque dici potuit, quod si acceperis . 7 Αμφικτυοvικούς volλους legere necesse erit. ec plura supplere nunc tentabo animaduerta autem quaeso quae partes fuerint epimeletae in dithiis celebrandis. De statuis quae imp TRAIANO dicatae sunt, s. quae p. 61 dixi. Inter omnes epistulas quae de controuersiis finium missae sunt, plurimae Traiani principatu tribuendae sunt. unc uero, cum paucissima habeam quae tabulis a G. Colin dolianeatis adiciam, nihil quam parum dicere satius est documenta igitur maxime digna quae seorsim, nouis Dagmentis adhibitis, tractentur ad tempus magis aptum differo. Hoc tantum conicere liceat statuas quae nonnullis alterius saeculi imperatoribus et imprimis Traiano Ambryssi positae sunt non sine causa ad agrorum determinationem resere posse. Ecce autem habes duas epistulas quas ab ipso imperatore datas esse uix dubitabis .

. CΗXXVII tab I-III. 2. G IX T. 3. Ν. 443 iampridem editum Hermae VIII p. 16ὶ 1567, 3954, 3800. Quattuor haec sunt fragm. lapidis calcari qui ex templi muro meridiem

uersus cecidit.

76쪽

DE IMPERATORVM EPISTULIS

77쪽

In inseriore parte fragmentorum 3954 et 3800 nihil superest praeter aliquot mutila imperatorum nomina atque cognomina ex quibus colligi potest epistulam a Commodo missam mulios post annos subieraraiani epistulas incisam

De his uero epistulis satis ad nos peruenit ut luculentissime appareat quam imperatoria breuitate raianus quaestiones profligauerit. Nihil enim tumidi in illo animo, nihil

Superuacanei, Omnia pressa et rei aptata nec de uerbis Omnibus asseuerare possim sed sententiam eo probabilius agnosces quod utroque documento de iisdem rebus agitur. In priore enim quod m. Oct aut nou. a. 98 collocandum est

et praemi a Delphis a superioribus imperatoribus concessa Traianus prorogat et de quodam Pythodoro, Delpho scilicet, aduersus quem Statuisse procos ipse Saturninus uidetur rei iudicium suscipit. Dein alterius initio, quanquam lapis illo loco misere deprauatus est, uerbum αὐτοvoμtα sine dubio indicat priuilegia post annum, nam litterae datae sunt ante id nou. a. 99 - denuo renouari et in altera parte iterum de multa Pythodoro indicta imperatorem scribere liquet. Herennius Saturninus idem esse potest, quod iamdudum conieci' ad quem lutarchus libellum misit qui adversus Coloten inscribitur. De Pythodoro autem nil scio, nam diuersus uidetur esse et ab illo enagorae filio quemarchontem primo saeculo fuisse nouimus et a P. Aelio Ρythodoro qui eodem munere Hadriano imperante lanctus est Eum equidem erga Deum uel potius erga Dei pecuniam

. t. Comptes rendus Acad. Inscr. . L. 1896 p. 88.

78쪽

T DE IMPERATORVM EPISTULIS

suspicor quidpiam deliquisse, sed si quis mihi assensus erit, adducetur ut suppleatu. 5-6 εστησε statuit et κοιvh l obv'Αμφικτυόvoiv , atque . 6 pro κηρυγμα τι uel προσταγμιασtvsimplicius γραμμασtu. HADRIANV apparet cum plurimas ad Delphos epistulas miserit nonnullasque ab eis acceperit cumque statuis aliquot in peribolo Pythii honoratus sit sacram Apollinis sedem et amphictyonicum concilium Pythiaque maxima curasouisse Adde quod ex iis quae nouimus rebus delphicis non summatim studuisse sed in singulis atque etiam tenuissimis uidetur constitisse. Eo magis doleamus tam multa de multis eius epistulis nunc deesSe.Τitulo qui infra descriptus est ' annus, siue dubio uindicandus est, nam Hadrianus non solum Delphis ideo gratias agit quod sibi imperium ineunti gratulati sint, uerum

79쪽

Νescio an et' πολ εω supplere liceat. Postea iribus nisi salior argumentis adducitur Hadrianus ad praestandam beneuolentiam : primum quod epistula ad eum missa est , dein quod antiqua urbis nobilitas uidetur esse respicienda, denique quod Delphi nouo imperatori gratulati sunt simul atqua pro De Pythio v. 8 litterae A uestigia perspicua sunt aequa bonaque poposcerunt. In ultimo uersu 'Iούλιος Avetiri uri supplere dubitaui quamuis nomen eius lacunae bene conueniat nempe legatus ille prioribus Traiani

annis, i. e. uiginti annis ante OcCurrit. Quem epistulae conspectum si probaueris - nam ipsa uerba non praesto-, imperatorem Graecis eximie dilectum et Graeciae amantissimum in unam sententiam satis exquisita arte compositam omnia redegisse non miraberig. Probabile enim et mihi uidetur Hadrianum ipsum graece dictauisse nec sine quadam uoluptate ostentasse quam eleganteris v et δέ opponere sciret. Sed magis etiam digna est quae laudetur illa reuerentia qua illustrissimum ipsaque uetuState sacerrimum templum prosecutuS St. Priusquam ad documenia ueniam quae circa a. 25 ponenda sunt, necesse est moneam de hoc praecipue temporis interuallo multa desiderari. Tunc certo exsequi coepit Hadrianus quod iam Traiano imperante suscipiendum sortasse cogitauerant Delphi, sed ea monumentorum magnifi-

80쪽

74 DE IMPERATORVM EPISTULIS centia quam Sperare non potuerant et quam omnes prouinciae eadem aetate summo gaudio admirabantur: sacram urbem

restitutam, ornatam, auctam dico. Illa enim εργα quibus Pudens frumentarius praesectus erat υπὸ Αδρια- κατασκευαζόμεva, nihil aliud sunt quam porticus et sontes et aedificia quibus Pylaea tunc emoruit haec omnia uidit Ρlutarchus quippe qui principem laudibus extulerit cuius beneficio quasi nouus populus Delphis adiectus esset qtλῶτι καθητεμ α ταυτης της πολιτειας IGόμειο ηlsa καὶ ταπλεIm τουτω ἐκερ τιζ τα καὶ παρασκευαζ τα Quamobrem in his potissimum annis et, ut pressius loquar, a lis aut 3 20 collocauerit quis priorem epistulam ab Delphis ad Hadrianum missam sed hanc coniecturam minime probabilem esse infra demonstrabo. Praestat igitur nonnulla documenta quae Hadrianus misit colligere breuissimoque

commentari enucleare.

Primum hic locum obtinere mihi uidetur epistula quae