Helvetia antiqua et nova, seu Opus Describens Helvetiam ...

341쪽

3os Da Asri Quis Populis Helvetici belli tempore pacati fuerunt, qui ct

postea cum Veragris domiti, ut colligere est ex lib.3. best. Gall. Scrutari autem & certo scire, quam nam regionem incoluerint Latobrigi, dissicile admodum est, cum Caesar nihil aliud quam nomen referat, & altum apud veteres

alios historicos & Geographos sit silentium. Quod si conjecturis detur locus, probabilius esset Latobrigos, seu Lacobrigos ut pronuntiant, Glareanus, Instandus & Guilliman. lacus Briganutini, prope Rheni ingressum , & vicinorum

locorum accolas constituere, unde nominis

aliquid manserit in antiquo Brigantio; sic Lacobrigi fuerint, qui postea Straboni lib. l. Brigantii. Alias infirma sepe est, quae a nominum similitudine petitur, conjectura: sic enim Plinius δί Antoninus mentionem faciunt Lacobricae, aut secundum Ptolomaeum Lacobrigae, sed quid hoc ad Latobrigos Caesaris, cum Oppidum illud Plini, Antonini & Ptolomaei fuerit Burgos in Hispania , Clui eri, saltem judicio. De Rauracis.

Rauraci, qui de Raurici, & Rauriaci distisiuia i , ut eX veteribus inscriptionibus, &authoribus patet; populi fuerunt in Rheni ripa inter Helvetios & Sequanos. Horum faciunt mentionem Caesar lib. I. Plinius lib. . sap. 12.&II. &c. Solinus cap. a 3. eos Galliae

342쪽

jugis oritur , est flus monte qui in Rauracos Gallia spectat. Hos Basileenses fuisse communis est sententia. Germani, qui suam linguam reliquis antiquiorem & praestanti orsi autumant, istius nominis originem trahunt a Rhuc & Rachen, id est, angustiae & fauces, quoniam supra Basilearia montes prope Rhenum ferme conjunguntur, & fauces, per quas Rhenus effluit, essiciunt, ut annotant Muniens, Vigenereus, o alij. Rauracorum gentem vetustissimam quidem , exiguam tamen eX illorum numero, ostendit Cae sar. Refert quoque Cluverius Plinii tempore unum tantum habuiste oppidum; nullius enim alius loci meminit in isti coloniae

Rauracae.

De Aura a Rauracorum. HIc locus sine dubio antiquissimis temporibus florentissimi is , totius gentis fuit caput cujus tamen hodie pereXiguum, in viculo supra Basileam nominato sught. superest vestigiuira , vocabatur verci Augusta Rauracorum aut Rauricorum; Minio lib. . cap. 7..tolonia Rauriaca, in veteri inscriptione Rau-i ica. onvbrinu Pa tuus lib. . coinime iit. inter septem Galliae Belgicae colonias , numerat Attin flavi Rauracorum. Ita autem denominata

est iii honorem Augusti, sub cujus imperio colonia illuc deducta est, ut militibus pecuniae ei agri darentur, atque hic Galliae pars tu-

343쪽

368 DE AN Tiquis PopuLIstum adversus Germanos haberet praesidium Coloniae illius ductor fuit Lucius Munatius Plancus, qui secundo imperi j Augusti anno, quadraginta annis ante Clii istum , ut vue Cluperius lib. 2. cap. . consul fuit , sed prius Ciceronis disicipulus, & Censor; hunc tamen inconstantiae, aliorumque criminum arguit in sua historia Velle . De illo Planco sic habet insicriptio, quae cernebatur Cajetae in regno

Neapolitano.

I . MVN IUS. L. F. L. N. L. PRONEP. PLANCVS. COS. CENS. IMP. VII. VIR. EPVL. TRIVMPH. EX RHAETIS. AEDEM

SATURNI FECIT DE MANUBIIs AGROS DIVISIT IN ITALIA BENEVENTI IN GALLIA COLONIAS LUGDUNUM ET RAURICAM.

Tandem liaec urbs ab Alemannis eversa est, imb jani eam Iuliani tempore destructam

fuisse ex Elinapio Sardiano constat, hanc a Valentiniano reparatam vult Guillimau: sed in castrum; unde non civitas, sed castrum Raura- Cense, in libro Propinc. nominatur.Tandem ab Attila funditus eversa est Augusta, a quo tempore non amplius restaurata fuit. Mirum autem videri non debet, pauca ejusi nodi veterum oppidorum velligia remansisse, quod ut observant Mungier. lib. I. & Gmstiman. pag. 31 . paucas domos ex saxis di lapidibus construerent antiqui, sol iura moenia, turres,

344쪽

Hsitv ET IN FINi TIMI S. 3 ost& munimenta, ea ex materia ducerent, sedes privatas ex cratibus di limo , vel simpliciter ex ligno compingerent', unde ex Varijs antiquitatis Augustae monumentis pauca hodie habemus. Iuxta Llech stallum subterranearum ruinarum vestigia adhuc apparent. Repertus quoque suit Augustae anno I 6 . teste Sinitero ΜSC. lapis vetus quinque pedum altitudine, latitudine vero duorum, cum hac inscriptione,

I . MALER P. C.

Sed hunc lapidem nunc habet Comes

EX Augustae porro ruinis jam ante Attilae

tempora, Basilea siuam traxerat originem, de qua tamen variant authores, Uult Cluveri Basileam esse Arialbinum Antonini, apud ipsum enim nulla Basileae mentio: alij tamen dixerunt Arialbinum suisse Μul haustum. Non desunt, qui credant, jam sub Adriano fuisse Basileam , cujus meminerit Phlegon Adriani libertus , sed an de hac in Rauracis Basilea loquatur , dubitat Sinuem , nec sine causa; est namque Basilia Insula in Oceano septentrio nati, de qua Plinius lib. . cap. II. Sunt etiam

345쪽

aio DA ANTIun Is PopuLIs Basilei, secund in Strabonem populi Samaatiae Europeae ad utramque Istri ripam incolentes, maxima eX parte e Nomadibus, id est, Pastoribus constantes; iidem ut opinatur Henricus Stephanus) cum iis quos Pomponius a regiis moribus Basilidas vocari tradit, sed quid hoc ad Basileam Rauracorum p Munsterm Cluverius& alii ad Valentiniani & Gratiani tempora istius urbis incrementa referunt, Voluntque Marcellinum Basileae primum meminisse: dicit enim, Ualentinianum post vastatos aliquot Alemanniae pagos, adversus Barbarorum incursus munimentum aedificasse prope Bas-Ιiam, quod vocant accolae Robur: unde Clu- veritu lib. a. cap. F. Basiliam non appellat u bem, castellum aut vicum, sed Rosur accolis Basil, quod nihil aliud erat quam magna, vetustaque quercus Deorum alicui consecrata, cui ipsit nomen Basil; imo non dubitat Cluperitis, authorem Basiliae constituere Ualentinianum circa A. C. 37 . atque Arialbinum Antonini munimentum illud a Valentiniano prope S. Quercum Basiliam conditum fuisse Credit. Quidam tamen munimentum illud fuisse existimant Robbergum arcem Salodo

rensium, Alii Fryburgum; Alii Rhin fel dubi

arx Vetusta,&c. Posita autem Cluperj sentcntia aliorum concidunt conjecturae. I. Eorum, qui Basiliam a Basilisco sic nominatam finxerunt. r. Qui a Basilena Juliani imperatoris

346쪽

HELVETIAE FINIT TMIS. 3I toris matre denominatam volunt hanc umbem. 3. Non melior est illorum sententia, qui a Grmeo βαωλεια dictam autumant, quassi urbem regiam. .' Non multum firma

est Rhetiani conjectura, qu1 vult Basileam vocatam quasi Palsileam a fluvii Rheni transitu juxta veterum Gallorum sermonem in qui hoc in loco com modior fuerit, quam apud Augustam. Basileae mentionem facit Ligurium

Poeta.

Haec adeὸ tellus a sedibiu incipit illis,

qua Nasidea suos, vicino flumine muros Alluit, ct Rhenum venientem lata salutat. Veterem elle Rauracorum Episcopatum testantur hictoriae. Pantalus enim A. C.

primus Episcopiis fuisse perhibetur , comes D. Ursulae cum XI. m. Virginum Romana usque&martyrii socius. Jus iri ianus A. 34ZR auricensis Episcopus synodo Coloniensi interfuit: reserentibus. Mungi. lib. 3. & Rufiiugero, in Vindon. descr. De Sequanis. SEquani Helvetiis fuerunt vicini ab occidente aestivo , inter quos fuit mons Jur ut ait Caesar lib. i.) qui Helvetiorum fines a Sequanis dividebat: de his praeter Caesarem mentionem quoque faciunt Cicero in Epist.

347쪽

maeo; ΣMto ανοὶ Dioni Coccejo, dicuntur. Eorum regionem Maximam Sequanorum vocat Sextus Rusus. Notitia imp. occid. Sequanicum appellat, Civit vi Sequanorum universim pro tota diistione, in quadam Lugdunensi inscriptione, sumitur. De Sequanis sic Martianus : Sequam populi inter Celtas Burgundiae comitatum incolentes, quos a Gallia provincia Romanorum Rhodanus fluvius dii idebat finitimi Helvetiis, Heduis, Lingonibus, ac Rheno, per nes comitatus nunc Ferreteusis, nihil ut videtur, de his quae in Ducatu Burgundia sunt. tun possidentes quod ista omniasseculi nomine Heduis ct Lingonibua a scriberentur,nec illi diceretur

Sequani, sed hisolum, qui a Rhodano prope Bellicensis

urbis iocosin MI adVesentionem civitate maximam Sequanorsi, se ab inde us1 in fines comitatiuFerretensis, ac diocasis argenti . Rhenum ch pium protendebantur. Inter quos fluvios Rhodamo Rhemper civitatem illam Hesiontionem, quae quas in medio est, quin dierum iter expedito patet finibus ijsdem. ultra quoqb Ararim fluvium non longe post ejivi ortum, S quanorum fines, quos ipsa Vesentina locat fis complectitur, protendi videbantur. Sequanorum autem

provincia post Juli j Caesaris tempora longius lati iisq; patuit, siquidem, ut alibi vidimus, Flelvetiae pars Sequanis tributa est. Unde vero dicti Sequani, nihil habeo certi. I audichronica faciunt Sequanum quendarn Eru -

348쪽

HALvETIAE FINITIMI S. 3I ni stium, Lemani, nepotem, Sequans rilia regem a quo illud nomen sortiti sint. Gollutius Sequanos a Sequana fluvio originem trahere, ait. Sequana autem, secundum Martian.

fluvius eii ortum habens prope fines Heduensis ac Lingonensis Dioccesium in Ducatu Burgundiae, in Alseti regione, non longe a vico abbatiae & monasteri j S. Sequani. Sed Sequanos, destruXerunt & eorum nomen Burgundi abolcuerunt, praeter exigium illud, in voce Sunt Pyri vestigium. Horum meminerunt inter alios Marcellis. lib. I 8. Orosim lib. I. Seonius, Varijs locis. Agathias eos appellavit Burguetiones : Alijs Burgundi, vel Burgundiones dicuntur; quod olim vicos habitarent, qui eorum lingua Burgi vocantur S l. lib. I. Moster. lib. 2. &c. Pet ramen Sancto-Julianus Burgundiae etymon a loco quodam diducit, qui vulgo Burdiogne, in agro Langrensi. Fuerunt verb Burgundiones Germaniae Populi, ex Vandalorum orti sanguiner ij sub Theodoso Juniore Arcad ij silio, expulsis latὲ sequanis Heduisque, non solum illam veteris Galliae partem, sed& dimidiam Helvetiam occuparunt, adjunctis sibi socijs Nuithonibus, de quibus Tacitus, Sc Vandalis, ab his regionem Vaudi nomen accepisse, sicut ab illis Nuchilandiam volunt quidam. Imperium illis olim suit vastum, Sedunos enim vera gros , Antuates, Allobroges, Lugdunum,

349쪽

gr DE ANTI quis PopuIIs Uiennam, Provinciam hodiernam, Helvetiae partem &c complectebatur. Sed de his apud Historicos, & forte, si Deus dederit, aliquam. do dicturi.

De Allobrogibus. DE his populis tria nobis breviter disquirenda sunt. I. De illorum nomine. II, De illorum origine. III. De illorum Resuone. Nomen quod attinet varie enuntiatum, tum apud Graecos, tum apud Latinos. AMOβρογας

vocant Charax teste Stephano) & Strabo lib.

. qui A οβρυγες , V pro O, spollodoro, apud eundem Stephanum, Ptolomaeo lib. 2. apud quem tamen in multis exemplaribus A' D; A οβρ D: polybio apud eundem

Stephanum, Dioni, alijsq; Graecis. Allobro ges, veteribus latinis, ut Salustio, Caesari, Livio, Pliuio, & alijs, quibusdam Allobrogali riterbiensi RIIobrogi. Delaorum origine & denomina tione, Varia a varijs asseruntur: aliquas senten. tias proseremus. I audi chronica, Paradinus, a quodam Rege disto, Allobrox, denominato volunt, sed de isto Allobrogerege varia nariarantur. Uaudi chronica eum faciunt Erucioni filium, Lemanni nepotem, Sequani Sc Helvetici fratrem. Paradinis ait, Allobrogem

fuisse filium Jasij ex Herculis genere, eumque

350쪽

HELvEPOL FINITIMI s. 3 sex Regibus illis novom, qui successe ive GaIlijs imperarunt, us', ad Trojae destructionem, unum fuisse Scc. Nugatur Viter biensis de Allobrogum etymo, ad X VlII. Assyriorum regem suppositis Berosi: non convenit etiam inter omnes, quo tempore in Gallijs regnaverit ille Allobrox. Ditome chronio mundi vult, Allobrogem Gallias rexisse circiter A. M. 6268. Berget onus in summa temp. A. M. 24.ῖῖ. Aliter etiam alij. Ego in tanta Authorum diversitatu fabalos pleraque crediderim. De eorum denominatione sic antiquus Interpres ad Juvenal. Satyr. 8. Illobrogae Galli aut, ideo autem ilicti Allobrogae, quoniam Brogae, Galli agrum dicunt, Alla autem aliud: Dicti igitur. quia ex alio loco fuerant translati. Allobroges Sabaudos interpretatur Trichudus. Delmates Poldus & Rhenanus. Martiano fuerunt popli-li citra Rhodanum R.&ad Juram montem&Lemanni lacus ripas, extra Belgas, Celtas de Aquit no . Vander burchius gentem Gallia Nai bonensis facit. Quidquid sit, etsi eorum origo non ita certa sit, certum tanaen est, eos latum imperium & potons nomen habuisse, ita ut Allobrogum regio comprehenderet hodiernam Sabaudiam, Dei finatum, & confinales Provincias, Ptolomam enim Viennam Allobrogum facit metropolim: Et Caesar lib. 1. Allobrogum eXtremam, Helveti0IUmque sinibus proκimam Genuvam dicit. I Uν ζ