장음표시 사용
241쪽
1. Oratio adversus P. Scipionem Νasicam Serapionem.
Ea dicta est anno 622 132). Fulvius accusavit P. Scipionem Nasicam, qui anno 621 133 seditione coorta Ti. Gracchum interfecerat, isque a populo incitato damnatus fuisset, nisi in exilium voluntarium decessisset. Cicero de oratore 2, 70. Placet etiam mihi illud Scipionis illius, qui Ti. Gracchum perculit. Cum ei
M. Flaccus multis probris obiectis P. Mucium itidicem tulisset, Eiero, inquit, iniquus cst. Cum esSet admurmuratum , Ah, inquit , P. C. non ego mihi illum iniquum eiero, Derum omnibuS. Valer. Max. 5, 3, 2. Quis ignorat, tantum laudis Scipionem Nasicam toga quantiam armiS utrumque Africanum meruisse' Qui pesti fera Ti. Gracchi manu taucibus oppressam rem Publ. strangratari Passus non est. Sed is quoque propter iniquissimam υirtutum suarum apud ciDes aestimationem sub titulo tegationis Pergamum secessit, et quod Ditae Superfuit , ibi sine ullo ingratae Patriae desiderio Peregit. Aurel. Vict. de Vir. illust. c. 61. Nasica ut in Didiae subtraheretur, per speciem legationis in Asiam ablegatus est. Diut. Tib. Graccho c. 21.2. Oratio adversus P. Corn. Scipionem Africanum minorem.
Ea dicta est anno 625 129). M. Fulvius Flaccus,
triumvir agris dividundis cum C. Graccho et C. Papirio Carbone creatus, Plebem seditiosis concionibus concitavit, Africanumque, patronum sociorum Italicorum, qui triumviris in agro sociorum dividundo adversatus est, Pro rostris vituperavit tamquam inimicum plebis
Liv. Epit. lib. 59. Seditiones a triumviris Fulvio Flacco et C. Graccho et C. Papirio Carbone agro dividendo creatis excitatae. Quibus cum P. Scipio
242쪽
ricanus adsorlaretur, fortisque ac validias de die domum Se recepisset, mortuus in cubiculo iuventus est. Suspecta luit, tamquam ei venenum dedisset, Sempronia uxor, hino maxime, quod Soror esset Gracchorum, cum quibus simultas Affricano iue rat. morte tamen eius nulla quaeStio acta. Plui. Vit. Cai Gracchi c. 10. 'Orε Σκιπiων' τρικανὸς ουδενος αἰτίου προφανους ἐτελευτλὶσε κῶ σημεῖα τινα τω νεκρω πDiγων κῶ μας εmdoctuειν εδοξεν, το
3. Oratio pro lego sua do civitato sociis Italicis danda. M. Fulvius consul eam suasit a. 629 125). Valer. Max. 9, 5, 1. i f. Fialvius Flaccus consul, M. Plautit Hypsaei collega, cum perniciosiSsimas reipublicae leges introduceret de civitate danda est de Provocatione ad populum eorum, qui civitatem mutare DoluiSSent, aegre compulsus est, ut in curiam Deniret. Deinde partim monenti, Partim oranti Senatui ut incepto desisteret , responSum non dedit.
4. Orationes pro legibus Gai Gracchi. Fulvius tribunus pl. a. 632 122) C. Gracchum adiuvit eiusque leges Suasit. Appian. Beli. Civ. 1, 24. XXXII. M. Iunius Pennus. Tribunus pl. a. 628 126). Cicero Bruto c. 28. M. Pennusiacile agitavit in tribunatu C. Gracchum, paulum aetate antecedenS:
243쪽
it enim Μ.' Lepido et L. Oresis coss. quaestor Gracchus , tribranus Pennus, illius M. flius, qui cum Q. Aelio consul fuit, εed is omnia summa SperanS aedilicius est mortuuS.
C. Graechum J M. Pennuq in tribunatu legem tulit de peregrinis quam C. Gracchus dissuasit, ut in orationibus C. Graeehi mox
Equidem Iuniuiu Pennum non inter Oratores retulissem, nisi Ellendi ad Ciceronis locum Ρ. 82. id fecisset, Orationum Penni particulam apud Plinium Hist. 33, 2, 9. legi ratus. Ibi enim legimus: Equitum quidem
etiam nomen ipsum saepe variatum est, in his quoque qui ad equitatum trahebantur. Celeres sub Romulo regibusque appellati sunt, deinde sexumines , Postea trossuli, cum OPPidum in Tuscis citra Vollinios sine ullo peditum adiumento cepissent eius vocabuli, idque duraDit ultra C. Gracchum. Iunius certe, qui ab amicitia eius Gracchanus appellatus est, scriptum reliquit his υerbis: ἡQuod ad equestrem
ordinem Pertinet, antea trOSSuIOS DOcabaut, nunctequites vocαnt, ideoque quia non intelligunt trossulos nomen quid valeat, multos Pudet eo nomine v- Pellari , et causam, quae supra indicata eSt, E O-nit invitosque etiamnum tamen tDOSSulos vocari.
Sed duabus potissimum causis Ellenditi opinionem refellendam arbitror. Primum verisimile non est, hoc Iunii fragmentum ex Oratione quadam Petitum esse: Stilus enim et color indicat potius, ex historico esSe suiu-tum. Deinde Iunium Ρlinii Iunium Pennum esse nego, sed potius M. Iunium Gracchanum intelligendum cense Ostui de Potestatum iure scripsit. Cic. De Legibus 3, 20, 49. Ioannes Lydus De Magistrat. populi romani lib. 1.24. p. 139 ed. Bekk. eiusdem facit mentionem: 'Iosnuος Ii9ακχιανῖς εν T υ πευι εξουσιωi . Cons. diebuhr H. R. t. 2. p. 12. Orellius in Onomastico. IVesterna ann P. 90. Drumann t. d. P. 51.
244쪽
XXXIII. M. Cato M. f. M. n. Consul a. 636 118 . Hic orator a Cicerone in Bruto
Gellius lib. 13, 19. Ex maiore Catonis censorii)jilio, qui praetor designatus Patre υiDO mortuus ESt, et egregios de iuris disciplina libros reliquit, nascitur hic, de quo quaeritur, M. Cato, M. illius, M.
NePos. Is satis vehemens orator fuit multasque orationes ad exemplum avi scriptas reliquit, et consulcum Q. Marcio Rege iuit, inque eo consulatu in Affricam Profectus, in ea provinciα mortem Obiit.
1. Oratio de actionibus ad populum, ne lex sua abrogetur. Nescio an intelligatur lex Porcia de provocatione. Constat autem, tres fuisse de provocatione leges Porcias. Cicero De Republica 2, 31. . que vero leges Porciαe, quae tres sunt trium Porciorum, ut scitis, quidquam praeter Sancti&nem attulerunt rio Di. De auctoribus harum legum adhuc ambigitur. Certum esse videtur, P. Porcium Laecam tribunum pl. a. 550 unam tulisse svid. supra p. 20), sed de reliquis duabus nihil constat. Est igitur verisimile, M. Catonem JU. f. M. n. alteram legem Porciam Promulgasse, et cum forte aliquando de ea abroganda referretur, Orationem eum habuisse, ne id fieret.
Priscianus t. 1. p. 110. A lave adverbio superlativum posuit Cato nepos de actionibus ad Populum, ne lex sua abrogetur: Facile DObit in mentem veniat, Quirites, ex aere alieno in hac civitate et in aliis
Omnibus Propter diem atques tenus saepissimam discordiam Diste.
245쪽
diem J i. e. Zali lungstermin. Ex hoc ipso fragmento elucet, legem Porciam iis Provocatione ad ρυulum esse intelligendam : ea enim lex vetuit, quo minus creditores in vincula toniicerent venderent. que debitorem, sicuti prioribus temporibus factum est. discordium J Verum est, ab antiquissimis inde temporibus, quotiescunque in re publica roinana seditio aut turbae civiles coortae suut, eas propter aes alienum sive ob cives obaeratos facias esse. 1 inesecessiones populi, hine rogationes Liciniae, turbas Gracchanae, leges agrariae , hine leges Porciae. Cons. Niebutir t. 3. p. 22. Fuss Antiquitates Romanas p. 672 Ges alienum , nit, ut a regibuae uisis inter praecipuas plebeiorum vitaeriae et discordiae ciDilis causas, ita extrema iam libertate inter gravissima reipublieas maIa inυenimus.
Festus p. 154. Magni cius pro magnificentius usurpavit - Cato in ea quam - - , at Nepos eius in ea quam ScriPsit . . . . T men, ait, cum aedilis scurulis esset , Magnae Mat ris ludos magni scentius
XXXIV. C. Sempronius Gracchus. C. Gracchus noveni annis natus minor Tiberio fratre
erat, unde anno fere 600 154 natum constat. Diut.
Pupostor in Sardinia a. 628 126). Tribunus plebis a. 631 123) et iterum a. 632 122). Cum in eo magi
stratu multas promulgasset leges Populares, vi atquc armis optimates restitero. Seditio exorta est a. 633 l21), et interfectus Gaius. Cicero Bruto 33. Sed ecce in manibus Dir et Prac stantissimo ingenio et fagranti studio et doctus a puero C. Gracchus. Noli enim Putare, quemquam pleniorem et tiberiorem ad dicendum luisse. Et ille, sic pror Sus, inquit, existimo, atque istum de SuPerioribus Pene Solum lego. Immo Plane, in quom,
246쪽
Brute, tegas censeo. Damnum enim illius immaturo interitu res romanae latinaeque literae iecerunt. Ginam non tam iratri Pietatem quam Patricio Praes- stare voluisseti quam ille facile tali ingenio, diutiussi Dixisset, vel Paternam esset Dol avitam gloriam
consecutus. Eloquentia quidem nescio an habuisset parem neminem. Grandis evs Derhis, sapiens Sententiis , genere costa gravis, manuS Exi ema non accessit operibus eiuS, Praeclare inchoata metita, Periecta non Plane. Legendus, inquam , eSt hic orator, si quisquam alius, iuventuti. non enim Solum acuere sed etiam alere ingenium PoteSt.
Ibid. c. 86, 296. Carbonem in summis oratoribus habitum scio, sed cum in ceteris rebus tum in dicendo semper, quo nihil est melius, id laudari, qualecunque est, solet. Dico idem ae Gracchis, etsi de iis ea sunt a te dicta, quibus assentior. Ibid. o. 96. Nonne cernimus, Dix Singulis aetaribus binos oratores laudabiles constitisse ' Galba uit inter tot aequales unus excellens, cui et Cato cedebat senior: Lepidus Postea, et deinde Carbo: nam Gracchi in concionibus, milito iaciliore et liberiore genere dicendi, sint. excellentes fuerant) qtiorum tamen ipsorum ad aetatem laus eloquentiae Periecta nondum luit.
Cuncti oratores, qui ante Ciceronem vixere, quam maximo C. Gracchum imitari studebant. Vid. Cieero de Orat. 1. 34. Auctor ad Herenn. 4, 1, 2. et 4, 2, 1. Velleius i. 1, 17, 3. Oratio ac vis morensis Periectumque Prosae eloquentiae decu3, ut idem separetur Cato Pace P. Crassi SciPionisque et Laelii et G raccho rum et Fiannii et Seroii Galbae dixμrim ita uniDersa sub Principe operis sui erupit Tullio, ut delectari ante eum paucissimis, mirari Dero neminem Possis, nisi ab illo visum aut qui illum Diderit. ibid. 2, 9, 1. Eodem tractu temPorum nituerunt oratores Scipio Aemilianus Laeliusque, Ser. Galba,
247쪽
duo Gracchi, C. Fannius, Carbo Papirius nec praetereundus Metellus Numidicus et Scaurus.
ibid. 2, 6, 1. Qui Ti. Gracchum, idem Caium
fratrem eius occupavit muror tam Dirtutibus eius omnibus quam huic errori similem, in genio etiam eloquentiaque longe Prae Stant io rem.
Livii Epit. 60. C. Gracchus, Ti. frater, tribunus Pl. eloquentior quam irater. Plui. Tiber. Gracch. c. 2. 'O του μ ἐν Γαχυφοβερος και περιπαθηὶς εἰς Miνωσιν, γηθiων δ' ὁ του Tιβεριου και μαλλον ἐπαγωγος δικτου, τῆ δἐ λεξει κα- δαοος και διαπεπονη&ένος ακριβως εκεινος, ὁ δἐ Γαιου
χυς καὶ θυμοειδὴς, ῶστε καὶ παρα γνωανὶν εν τω λέγειν ἐκφεροι ενον πολλακες υπ Oογῆς τήν τε φωνὴν αποξυνειν καὶ βλασφηυεῖν καὶ συνταραττειν τον λογον. Dio Cassius Fragm. Petreso. N. 90 N. 217 in versione Talatii). 'O Ictioi Jρακχος τλην μῖν γνωριην OMOi ντ o ἀδελ λ ω ευεν, εν di παρασκευὴ των λογων πολυ αυτου προέφεοε. Dialog. De Oratoribus c. 26. Si omisso optimo illo et periectissimo genere eloquentiae eligenda sitiorma dicendi, malim Gai Gracchi impetum
aut L. Crassi maturitatem quam calamistros Maecenatis aut tinnitus Gallionis. adeo melius est, Oratorem vel hirta toga induere quαm Dcatis et meretriciis vestibus insignire. ibid. c. 18. Catoni seni comparatus inius Gracchus plenior et uberior, sic Graccho Politior et Ornα-tior Crassus, sic utroque distinctior et urbanior et altior Cicero.
Appuleius Apologia p. 589 edit. Oud. quamcunque
orationem struxerit Avitus, ita illa erit undiqua aut Perfecte absoluta, ut in illa nec Caco gravitatem requirat nec Laelius lenitatem nec Gracchus impetum nec Caeaar calorem nec Hortensius distributio-
248쪽
nem nec Calvus argutias nec parsimoniam Salustius nec opulentiam Cicero. Gellius I. 10, 3. Fortis ac vehemens orator Existimatur esse C. Gracchus. Nemo id negat. sed quod nonnullis videtur Severior, acrior ampliorque ESSE
M Tullio, terri id qui potest '
Servius ad Virg. Aen. XI, 30s. Maiores nullam orationem nisi invocatis numinibus inchoabant, sicut sunt omnes orationes Catonis et Gracchi.
Catoniat v. Testimonia de Calone oratore pag. 19.
Frontonis Epist. l. 3. ep. 18. Μ. Caesar scribit: In quantum me iuverit lectio orationum istarum G r acchi, non reus est me dicere, cum Scias optime, qui me, ut eas legerem, doctissimo tradicio ac benignissimo tuo animo hortatus ES. Fronto p. 171. Contionatur Cato inmesis, Gracchus turbulente, Tullius copiose; iam in iudiciis saevit idem Cato , triumphat Cicero, tum ulcuatur Gracchus , Camus rixatur. Claudianus Mamertus in Epist. ad Sebaudum rhetorem BaluZZ. Misceli. ed. Paris. l. 6. p. 535). με- Dius et Plautus tibi ad elegantiam, Cato ad gravitatem, Varro ad Peritiam, Gracchus ad acrimoniam, Fronto ad pompam, Cicero ad eloquentiam capesSen. dam usui sint.
cito ad gravitatemJ hoe iis quoque addendum testimoniis, quae de Catone supra p. 19. collegimus.
1. Oratio pro Vettio. Ea prima fuit causa, qua C. Gracchus apud plehem nomen et famam meruit. Quo autem anno fuerit
249쪽
C. Gracchus iam ante quaesturam legem C. Papirii Carbonis de tribunis plebis reficiendis suber die Wi edererwahlbarheit der Vol ks tribunen a. 623 131ὶ suasit. Vid. Orationem C. Papirii Carbonis p. 212. Iam hac
oratione C. Gracchus aperte professus est, se non diS- cedere a mente et consiliis Tiberii fratris atque abhorrere ab optimatibus. Livius Epit. lib. 59. Cum Carbo tribunus pl. VO-gationem tulisset, ut eundem tribunum Plebis, quoties υellet, creare liceret, rogαtionem eius P. Amri canus gravissima oratione dissitasti, C. Gracchus contra suasit rogationem, sed Scipio tenuit.
Charisius p. 143. Em. C. Grαcchus, ut lex Papiria accipiatur: Pessimi Tiberium, fratrem meum Ορtimum, interfecerunt; em, Didete, quam Par pari sints
At quidam em pro en volunt esse, sed decet commemoratione fraternae mortis ingemiscere.
Em J i. e. hem interiectio. pessimi J C. Graechus P. Scipionem Nasi eam celerosque Optimate S, qui eaedis Tiberii fratris auctores fuerant, intelligit , di dens, eos, qui nunc legum Papiriam dissuadent, illorum, qui I iberium interfecerant , simillimos esse. Caius Gracchus ad eam vocem latilo magis iuei labatur , quod P. Afri eanus in dissuasione legis Papiriae dixerat, Tiberium Gracchum iura eaesum esse. v. pag. 189. quidam em pro en J Iland in Tursellino l. 3. p. 53 seribit: Tamaen Derum viderunt illi, qui pro en accipiebant. Aliena enim Proratia est ab hac voce dolorινl aut moeroria signiscatio.
Charisius p. 116. Communiter. C. Gracchus, Ni lex
250쪽
et vobis ec reipublicae et sibi communiter Prosyiciat, non qui pro syllahumanem trucidet.
Charisius p. 119. Diuriose. G. Gracchus , uti lex Papiria accipiatur : Ne gra aquam iniuriose nobis contumeliam imPoni sinalix. Charis. p. 132. Usquequaque. G. Gracchus , uti lex Papiria accipiatur: Usque quaque curaDit. 3. Oratio de lege Penni et peregrinis.
II. Iunius Pennus tribunus pl. a. 628 126) vexavit
C. Gracchum lege promulgata, ut peregrini ex urbe Roma expellerentur, quominus turbae civiles, quae tum quotannis fere rempublicam lacerabant , Oridi possent. Scd C. Gracchus, qui tum quaestor erat, legi Penni se opposuit, cum bene intelligeret, in peregrinis magnum sibi esse auxilium, ad imminuendas Vires Optimatium. Cicero de ossi c. 3, 11. Walter P. 245. Drumann l. 4. p. 5. Belerus ad Cic. de ossic. 3, 11, 47. errabat, cum inscriptionem orationis mutandam et de lege Fanni corrigendam Putaret. Festus p. 286. Respublicas multarum civitatum pluraliter dixit C. Gracchus in ea, quam conscripsit detege P. Enni et Peregrinis, cum ait : Eae nationea
cum aliis rebus Per avaritiam atque stultitiam respublicas suas amiSerunt.
do lege p. EnniJ fide lege Penni corr. A. August Hie Penitus trib. pl. a. 623 teste Cicer. de offic. 3, 11, 47 peregrinos urbe uti pro
hibebat eosque exterminabat. Beier. in Cic. l. l. p. 262. Fanni substituere volvit, contra eodd. et Ciceronis et Festi manifesta iudieia. - - C. O. Militer. Idem plane iudicium in edit. priore declaravi. - da lege Penni do paregrinia eonii. Heinricii ad Cie. da Re p. p. 157. eum ciliis rabua pari legendum censeo eum aliis robuε, tum Poro te.