Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

221쪽

schichte des rom. Rectites Pag. 194. Dissuasit legem Gnacchi Fannius consul. Cicero Bruto c. 26, 99. C. Fannius, C. i. , qui consul cum Domitio irait, unam orationem de sociis et nomine latino contrα Gracchum reliquit, sane et bonam et nobilem. Tum Atticus: Estne ista Fannii 'nam Daria opinio Pueria nobis erat. Alii a C. Persio litterato homine scrlatam esse aiebant, illo, quem signiscat valde doctum esse Lucilius, alii multos nobiles , quod quisque potuisset, in illam orationem contulisse. Tum ego: audivi equidem ista de maioribus

natu, sed numquam Sum adductus, ut crederem, eamque suspicionem Propter hanc causam credo fuisse, quod Fannius in mediocribus oratoribus habitus esset, oratio autem vel Optimα esset illo quidem tempore orationum omnium. Sed nec eiusmodi est, ut a pluribus confusa υideatur funus enim sonus est totius orationis et idem stiluo nec des Persio reticuisset Gracchus, cum et Fannius de Menelao Maratheno et de ceteris Obiecisset; Praesertim cum Fannius nunquam sit habitus elinguis. nam et causas demensitavit et tribunatus eius arbitrio et auctoritate P. Affricani gestus non obscurus fuit.

tribunatus J Fannius tribunus pl. a. 620 134 , quo anno P. Seipio

iterum consul fuit.

Cicero de oratore 3, 47, 183. Est Paeon hic posterior non syllabarum numero, Sed aurium mensura

Par iere cretico, qui e3t ex longa et breDi et longa. A quo numero exorsus est Fannius: Si, Quirites, minas illius et .

Loeus Ciceronis in libro Rufini de compositione et de metris oratorum P. 187 ed. oreti. repetitur una cum fragmento Orationis Fannianae.

222쪽

Iulius Victor Arte rhetorica p. 224 ed. Oreli. AGaio Fannio adversus Gracchum dictum est: ἡSi Latinis ciυitatem dederitis, credo, existimatis, υos ita ut nunc constitisse, in contione habituros locum aut Iudis et testis diebus inter futuros. Nonne illos omnia occupaturos putiatis' ' - Collegit enim, non

esse recipiendos in civitatem, ex his, quae eventura sint.

constitiaael eorruptum est. constitutum eat orelli. Melius Spengelin Aetis societatis graeeaa t. s. p. 37. iat nunc conaueatia. Duebnereoniicit ut nunc constituitis vel constituistia.

Charisius p. 82. Senatuis ut fluctuis, ita genitivum, inquit Ρlinius, declinabant, ut G. Fannius consul contra G. Gracchum: Senatuis consulta. Incerta. Priscianus t. 1. p. 368. C. Fannius: Haec apiscuntur. επιτυγχανονTat.

C. Fannius J incertum, Ox oratione C. Fanni C. f. an ex annalibus sit sumtum, quos C. Fannius , M. f. , non Fannius orator eonfecit quique praeterea C. Laelii gener fuit , id quod olim addubitaverat Allieus, ut ex Epistola Cieeronis ad eum lib. 12, 5. palet.

XXIII. C. Perratus.

Cicero de Oratore 2, 6. Persius ivit Omnium iere

nostrorum hominum doctissimus. Scripsit aliis orationes, quod ex eo colligam, quod inulti Fannii orationem contra C. Gracchum ab eo scriptam Putabant. Cicero Bruto 26. C. Fannius unam orationem de sociis et nomine latino contra Gracchum reliquit, lane et bonam et nobilem. Tum Atticus: Quid ergo 'estne ista Fannii' nam varia opinio Pueris nobis erat. Alii a C. Persio litterato homine scriptam eSSe aiebant, illo, quem signimicat valde doctum esse Lucilius.

223쪽

XXIV. M. Sergius.

Μ. Sergius Silus bello Punico secundo fortitudine

et virtute bellica tantopere excelluit, ut Statua equestris honoris causa publice statueretur, cuius imaginem

in denariis habemus gentis Sergiae. Vid. Eckhel Doctr. Num. t. 5. p. 306. Eiusdem fit mentio apud Polybium lib. 31, 9, 6. Praeturam obtinuit a. u. 557 197 , Livio teste lib. 32, 27. Pighius in Annal. ad a. 556 p. 253.1. Oratio pro Se , cum sacris arceretur.

Eam in praetura habuit a. 557 197 , cum sacris arceretur a collegis ut debilis. Plinius Hist. 7, 28. M. Sergio, ut quidem arbitror, nemo queri quam hominum iure prαetulerit, licet pronepos Catilina gratiam nomini deroget. Secundo stiρendio dextram manum perdidit, stipendiis duobus ter et DicieS vulneratus est, ob id neutra manu, neutro Pede Satis utilis, uno tantum serDO, Plurimis

postea stipendiis debilis miles. Bis ab Hannibα captus tmeque enim cum quolibet hoste res uit , bis

υinculorum eius Profugus, XX mensibus nullo non die in catenis aut compedibus custoditus. Sinistra manu Sola quater Pugnavit, duobus equis insidente eo si ossis. Dextram sibi merream iecit, eaque religata proeliatus Cremonam obsidione exemit, Placentiam tralatus est, duodena castra hostium in Gallia cepit, quae Omnia ex Oratione eius a PPα-rent habita, cum in Praetura lacri S circEVE-tur a collegis ut debilis.

uno tantum servo J an servatua y Sed Doederieinius Lat. Synon imihi. 3. p. 306 sic explieat: is Servo hede ut et hier ais Substantivumvon servus, Sctivus ei nen Soldaten, der noeh den Gebrauch altersei nee Glieder hal , im GegensatZ von debilo , was als Nehensormeton debitis Nonius p. 95 aus Ennius annistri. 'sacria circereturi magistratus rottiani multis saevis interesse Solebant, velut ludis Circensibus, supplieationibus, lectisterniis. Vid. Hartuus

224쪽

Die Religion der B timer t. 1 p. 166 sqq. Pighius l. l. dieit: Atque

inprimis erat urbani praetoria, sacra publica in urbe ac auoli-eationes , quae bis eo cinno sunt indictas, curiare. ut debiliat romani nefas habebant, quemquain, corpore debilitatum, sacra publica diis facere. Havlung t. s. p. 181.

XXV. C. Titius. Cicero scribit in Bruto c. 45, 167, C. Titium eadem vixisse aetate, qua Antonium et Crassum, qui inde aba. 606 148 usque ad a. 667 87 Vixerunt, eundemque orationes reliquisse. Nec discrepat a Cicerone Macro hius, qui in Saturnalium lib. 2, 12. Titium virum aetatis Lucilianae appellat : Lucilium autem a. 606 148

natu In, e Vita excessisse constat a. 651 103). Cum autem C. Titius legem Fanniana sum tuariam suaserit, quae a. 593 16s) lata est, ea inque orationem memoriae prodiderit, quaeri potest, utrum Titius, cuius apud Ciceronem facta est mentio, sit intelligendus, an Titius senior. Sed verisimile est, unum tantum Titium oratorem fuisse, eundemque adolescentem anno 593 161 legem Fanniam suasisse et tamen aetati Lucilianae inserendum esse. Pighius coniicit, Titium a. 593 161 quaestorem, a. 599 155) tribunum plebis, a. 601 153)aedilem, a. 604 150 praetorem fuisse. Fischer quoque Romische Zeitta se in) scribit, Τitium a. 593 legem

Wes term annus autem P. 124 putat, Titium, aequalem Antonii et Herennii, non a. 593 legem Fanniam suadere potuisse, sed Inultis annis Postea. Sed quando id fecerit, quave occasione iterum de lege Fannia ageretur eam enim a. 593 latam esse, dubitari nequit. cons. Balteri Index Legum Ciceron. P. 273.), Prorsus

incertum est.

Alius Titii, non eiusdem, fit mentio apud Dionem Cassium Fraginent. n. 114. n. 243 in versione Ta-

225쪽

Cicero Bruto 45. Eiusdem fere temporis cum Crasso et Antoni uit eques romanus C. Titius, qui meo iudicio eo pervenisse videtur, quo Potuit merelatinus orator sine graecis litteris et sine multo usu Perυenire. Huius Ormiones tantum argutiarum, tan-rum exemplorum, tantum urbanitatis habent, ut pene Attico stilo seriptae esse υideantur: easdem

argutias in tragoedias satis ille quidem acute, sed Parum tragice transtulit. Quem studebat imitari L. ranius Poeta, homo perargutus, in tabulis quide uetiam, ut scitis, disertus.

exemρIorumJ v. Ernesti Lex. Teehnol. Lat. Rhet. p. 153. in tragoediasJ Tilii poetae nemo meminit praeter Frontonem p. 15.

1. Oratio pro lege Fannia.

Ea est dicta a. 593 161 .

Μacrobius Saturnal. 2. 12. Inter pisces Tiberinos Praecipuum Iocum lupus tenuit, et quidem is, qui inter duos Pontes captus est. Id ostendunt cum multi alii tum etiam C. Titius, vir aetatis Lucilianae, in oratione, qua legem Fanniam suasit. Cuius verba ideo pono, quia non solum de lupo inter duos Pon- res capto erunt testimonio, Sed etiam mores, quibus plerique tunc υivebant, macile publicabunt. Describens enim homines prodigos, in forum ad iudicandum ebrios commeantes, quaeque Soleant inter se Sermocinari, sic ait: ἡLudunt alea, Studiose unguentis delibuti, scortis stipati. Ubi horae decem sunt, iubent Puerum vocari, ut comitium eat Percunctatum, quid in moro gestum Sit, qui suaserint, qui dissuaserint, quot tribus iusserint, quot vetuerint; inde ad comitium Dadunt, ne litem suam faciant. Dum eunt, nulla est in angiporto amphora, quam non imp&ant, quippe qui veεicam Plenam vini habeant. Veia

226쪽

niunt in comitium tristes, iubent dicere; quorum negotium est, dicunt, iudex testes Poscit, it minctum. Ubi redit, ait se omnia ara divisse, tabulas poscit. Literas in vicit, Prae intro Sustinet

Palpebras, eunti Da consilium ibi haec oratio: Quid mihi negotii est cum istis nugacibus' quam potius

Potamus mulsum mixtum vino graeco, edimus tur

dum pinguem bonumque PiScem, lupum germanum, tui inter duos Pontes captus luit. ' Haec Titius.

Totum hunc locum in usum suum convertit Ioannes

Saresberiensis de Nugis Curiali iam lib. 8, 7.

guentia.

Iitem auiam sectant J i. e. ne ipsi in ea usam endant, ne ipsi eulpaeliant rei propter vadimonium desertum. Bunsen bene veriti: da mil

227쪽

sia selhst titulit ei nen Reetitsstre it bekommen . Seneca I e Consolatione ad Polybium e. 2 l. Quid cessaa 8 conqueramur , atque ad Oipse hanc litem meam faciam. Gellius 10, 1. Nam et Varro a alia aperte , quid dici oporteret, edocuit . et ego adυersua eum, qui doctus esse dicebatur, litem meam facere absena nolui. angiportoJ angiportu Io. Saresberi. habeantJ habent Io. Sares ber. dicuntJ narrant eod. X. see. apud Duebner . item Saresber. : Iubent dicere quorum negotium est. Narrant. tabulas J labella a iudicum suffragia ferentium in eo mitiis. laterual in tabulis aut A i. e. absolvo, et K i. e. eondemno inscrip tum est, aut L libero et D damno , ut ex denariis gentis Cassiae atque Coeliae apparet. Cons. Eckhel l. s. p. 176. Golliing G. d. POm. Sinaisvers. p. 395. eunti in consiliumJ i. e. Wie er Zur Abstinam ung gelit. Mittere ineonsilium dicitur , eum is , qui praeest iudicio , perorata causa iubet iudie es sententiam ferre. Ipsi autem iudie es dicuntur ire in consilium. Ernesti Clavis Latinit. Io. Sares her. habet in concilium. nugiaeibusJ nugatoribus eod. I. see. ap. Duehn. item Sares beriensis. quam potiust potiuδquam cod. X. Sec. ap. Dueb n. item Saresberi. quin potius - ' vere emendat Mad ig ad. Cie. De finib. 4, 8. p. 5 18. potamusJ potemus Saresberi. mi.Isum J v. Beckers Gallus i. 2. p. 174. Mulsum vulgare vino vernaeulo, mulsum optimum et pretiosissimum vino graeco miseebatur. mixtum vinol mixtum cum Dino Io Sares ber. qui inter duos pontesJ inter pontem sublicium et palatinum. Plinius Histor. 9, 54. Sergiua Orata Primus optimum avorem ostreia Lucrinia adiudicia Dit , quando eadem Gquatilium genera Glitibι atque aliubi meliora, sicut lupi pisces in Tiberi amne inter duos

Macrobius Saturnal. 2, 9. Ubi iam ii xuria tunc accia Saretur, quando tot rebras farta luit coena pontificiam' ipsa Dero edialium genera quam dictu turpia' Nam Titius in suasione legis Fanniae obiicit seculo suo, quod Porcum Troianum mensis in rant; quem illi ideo sic vocabant, quasi aliis inclusis animalibus- gravidiam, ut ille Troianus equus gravidus

armatis luit.

228쪽

Titiust sie seripsi pro Cinciua , quod vulgo legitur, auctore Ioannesares heri ense de Nugis Curialium 8, 7. p. S 56. qui maerobii loeum ad verbum transtulit: Nam Titius in auiasione legis Fanniae obiaiicit aeculo atio, quod ροι cum Troiianum mensis inferant, quem illi ideo sic Doeabant, quasi aliis inclusis animalibus gravidum,aicut Troianua ille equus gravidus armatis fuit. Alii , ut Baiierus in Indiea legum s. lege Fannia δumtuaria , et Fischer Leitta in ad a. 693 putant, et a. Cincio quodam et a Tilio legem Fan. niam fuisse defensam. Sed melius est, Ioannem sequi Saresberien sem , ut qui veram demonstrasse viam videatur.

poreum Troianum J Tale artificium culinae in eoena Trimalchionis convivas exhilarat, auctora Petronio e. 40, ubi legimus: atrictoque veniatorio cultro latus Uri Uehementer Perculsit, ex cuitia plaga turdi eDolaverunt. Beehers Gallus 2 T. p. 188. Conf. de his artibus Bottigeri Comment. Ε, in antiker Kuchan etiel cius Rom. Aleina Schristen T. 3. p. 217.

Querat forsitan aliquis, unde habuerit Macrobius orationem Titii, qui antiquis Oratoribus adnumerandus est. Equidem suspicor, vetera eloquentiae in Onumenta etiam tum extitisse in Licinii Muciani opere, qui aevo Vespasiani imperatoris Oratorum romanoruin orationes col legerat et in unum corpus redegerat. XXVI. Cincius. Legendum C. Titius, ut paulo ante dictum est.

XXVII. Favorinus. Omnia incerta, nomen oratoris absurdum, sed a co

dicibus Gellii, qui adhuc sunt collati, medicina nulla

affertur. Legimus namque apud Gellium 15, 8. Locus exoratione Faυο r in i υeteris Oratoris de coenarum atque luxuriae OPProbratione , qua NSus CSt, cum legem Lici niam de sumtu minuendo suasit. Cum tegeremus oratio nem Detensem Fα- Do rini, non indiserti viri, quam orationem totam, ut meminisse POSSemus, odio esse hercle istiusmodi sum-

229쪽

tus atque victus, Perdidicimus. Verba, quae προ- suimus, Favori ni haec sunt. Duplex est quaestio, una, quis est Favorinus, Orator vetus Τ altera, quae est lex Licinia de fiuntii minuendo quandoque lata ZOratori nulli romano nomen est Favorini: id enim nomen latinii in non est. Igitur aliud nomen quaerendum et ex verbis Gellii explorandum. Nec crediderim, Gellium ipsum tam stolidum fuisse, ut Favorinum Veterem Oratorem latinum putaret. Falsterus solus in Memoriis p. 54 nihil mutandum esse, seribit: ἡ DO-rinus orator romanus, cuius aetatis nescio. Ego Praeter necessitatem a codicibus minime recedendum esse arbitror, retinendum υero nomen Fa Dorini, quod post noStrum usurparunt Favorinus Peripα-

reticus apud Plui. Sympos. GL 10 et Favorinus Platonicus sapud Suidam, Gellium aliosque9. Pithoeus corrigit Fannius, praesertim cum lex Fannia sumtuaria, a. 593 161 lata, sit notissima. Gellius

2, 24.

Iac. Gronovius P. Augurinum pro Favorino esse legendum dicit.

Mich. Virdungus ad Agricolam Taciti tribuit orationem μυonio. Eique opinioni in editione priore sum RSSenSus, eum arbitrarer, Μ. Favonium a. 699 55 legem sum tuariam , a M. Licinio Crasso et Pompeio coss. promulgatam nec tamen perlatam, ut ex Dione Cass. 39 , 37 apparet) suasisse. Sed ea opinio , quae Westerinanno quoque P. 218 Placebat, coniectura tantum, non auctoritate et testimonio scriptorum nititur, et a Dru-inanno Gesch. ROms t. 3. p. 34 atque a Baltero in In dico Legum p. 276 non sine causa repudiatur, ProPterea quod isti consules legein suam ipsi abiecerint, verba autem Gellii et Macrobii et Festi necessario adlegein perlatam reserenda sint. Altera igitur quaestio est: quae est lex Licinia sum-tuaria 2 Licinia lex, inquit Macrobius Sat. 2, 13. , lata est a P. Licinio Crasso Divite.

230쪽

Gro novius ad Gellium 2, 24 legem Liciniam anno 665 89) assignat, cum P. Licinius Crassus censor erat. Bach in II ist. Iurisprudentiae p. 165 anno 657 97),

cum consul erat . Eum secutus est Kreu Zer Abriss derno m. Anti tu . p. 429 et Wei cheri Poet. Lat. Rel. p. 48. et Walter Gesch. d. roin. Rechis p. 252. Pigilius T. 3. p. 122. dicit, eam legein a P. Licinio anno 644 110), cum tribunus plebis erat, latam esSe. Cum eo consentit Varges in Specimine Luciliana ruin Quaesit. in Museo Rhenano III. 1. 1835. p. 42. Fr. Williner in Comment. de Laevio poeta Aligem.

Praetor erat.

Drumann l. 4. p. 70 scribit: Ignoramus, quo annorum ordine magistratus inferiores obtinuerit Licinius et quando legem sum tuariam tulerit: id autem factum est, antequam consul fuit. Uighius putat, latam in tribunatu, alii in praetura; id discerni nequit: sed certum est, eam non in consulatum Crassi cadere, ut Lugae in Hortensio p. 77 credit, siquidem Lucilius poeta, qui eam in Satiris memoravit, ante hunc annum mortuus Sit,

Constat igitur, legem Liciniam sum tuariam ante an num 657 97), id est, ante consulatum Crassi latam, sed omnino incertum, quis Orator eam suaserit: Favonius enim minor est natu; Fannius autem, quem alii intelligendum putabant, longe maior natu. Gellius 15, 8. Verba haec, quae a PPOS uimus, Favorini sunt: Praefecti popinae atque luxuriae Negant coenam Iaratam esse, nisi, cram libentissime edis, tum au ratur et alia Esca melior atque amPlior succenturietur. Is nunc flos coenae habecur inter istos, quibus sumtus et astidium pro facetiis Procedit: qui negantraliam avem praeter scedulam totam comesse reor tere , ceterarum avium atque altilium, nisi tantum Ponatur, ut a cluniculis, inmeriore Parte, sαturiiαnt, con Divium Putant inopia Sordere: suPeriorem

Meieri Orat. Rom. Fragm. ed. 2. 1 4

SEARCH

MENU NAVIGATION