장음표시 사용
461쪽
runt, nisi medicamentatam simplicia, quam composita, quoad indolem et apparatum, item regionum et locorum, ubi ars exercetur, rationem, et ossicinarum qualitatem
Caeterum.in prooemio GRUNER I I. s. Cum proΗ-xERi g. s. g. 6 cum Pic HI CRI g. 6. exacte conueniunt, contractis tantum quibusdam a GRUNERO dictis paululum et exemplis quibusdam additis, j. 7. cum β. PICHLERI T. 8. Cum PICHLERa g. s. g. Ioel II. cum PICHLEPI f. io. Verbo omnia cum dictis a GRUMERO, quoad ipsa verba, Viplurimum perfecte conueniunt. Adiecit tantum P ICHLERus signa medicamentorum in ossicinis pharmaceuticis recepta a GRUNERo consulto omissa.
Sed haec sorte excusari possent, quum generaliora artis cuiusque rudimenta eadem semper sint, nec ii valde taxandi sint, qui in exponendis iis virum sequuntur, qui omnia breuissime et sermone vere latino tradidit: sed sicHLAR Us noster GRU-NERUΜ non solum in introductione, sed in uniuerso libro tam presse sequutus est, ut in qualicunquapagina, mutato tamen consulto paragraphorum numero et ordine, plagia nequissima turpissimaqua obuia sint. En exempla quaedam l
f. et q. Oxsi a puluere f. et I. Regulae in prae- simplici, videamus, quae scribendo puluere hainobseruandae in apparan- sunt: do regulae sint. Hae eo redeunt:
462쪽
siccum natura sua est, et in minutulas moleculas redigi potest. 23 minus commoda sunt, quae, ubi comminuuntur, rudem indigestamque molem dant, vel
cortices et radices lignos. Tunc enim praeferamus infusionem vel decoctionem.
3) neque idonea sunt duriora quaequo, gumma ta , resinae, mucilagineS, odoratu vel gustatu gravia, aeria, alcalii na fixa et volatilia, siue sola sint, siue cum acri quodam mixta. Ira his enim coniunctio aut fieri nullo modo potest, aut certe nauseola fit conglutinatio. Quae si sorma alia dantur, ma'
gis placebunt. 6. Nefas est puluerem exigere, ubi deglutitio dissidulter fit, v. c. in
1 si ad usum internum destinetur, sempHr subtilissimus est adhiben
sunt substantiae, quadvel adfuso quodam liquore multum intumescunt, vel non nisi magna dosi effectum praestant. Tunc enim infusio vel decoctio praeserenda. 3) neque idonea ad hane formam sunt, quae vel sub assumtione per sali-Vam aut vehiculum dissoluta iacile lentescunt, V. c. gummata stricte se dicta, vel conglutinan
snosa. Idem valet de iis, quae odoratu aut gustatu grauia, seria, volatilia: nauseabunda sunt enim sub hac forma, et partes constitutivae volatiles in auras
facile disperguntur, his ex rationibus forma pi- lulari propinanda sunt. 6. In morbis dissicili deglutitione concomitatis, o, g. angina, hysterio
463쪽
angina , hystericarum accessione, syncope Cael. Tunc praestabilior sorma liquida est. . Dosis pulueris ore adsumendi fere est scrupulus unus, drachma semis vel una, rariuS augescit, nisi ubi ex indi catione sit, vel salibus
constat, quae vehiculo largiori dissoluuntur V. c. sal Ebi omense - tan dem nunquam dosis increscit, ubi puluis ex corticibus vel radicibus
8. Per subscriptionem siniri debet, in quot pa
lis diuidi DOCemus etiam per subscriptionem: Q modum praeparationis, V. g. M. F. triturando
puluis grossior, vel si subtilissimus esse debet,
rum accessione, syneo pe, catarrho suffoeativo, Cael. pulueris forma non idonea est, tunc
praestabilior forma liquida. ) Dosis pulueri interni est a scrupulo ad
drachmam, rarissime ubtra adscenditur. Satius est repetere identidem, quam quantitatem nimis augere.
non determinato praeseribitur dosis, v. c. ad cochleare -- si vero exactissime ad pondus d sinita requiritur, pha macopoei potius industriae diuisio est com
Io. Iubemus per subscriptionem modum praeparationiS, V. C. M. F. Pula.
subtilissimus -- gros sus. - Si vero in de-
464쪽
1nterdum additur M. F. signatione pulverulen-alcohol. ta iam praescripsimus, tunc ponitur M. G-octissime. b) Inmpus, quam diu tri- b) Repetitionem aut parturatio partium in pul- titionem massae, in totverem redigendarum partes, quot in animo continuanda sit, v. c. tr, est , vel quot quanti- iurentur aequabiliter per tas generalis postulat, quadrantem 40rae. e. gr. M f pula pr0 i stidentur tales ηο. VL aut misce exactissme, diui- dantur in VI. partes ae-
haec fieri volumus, v. c. M. soluantur mortariotectro, vitreo, lapides.
d) partitionem musae in tot partes, quot nobis Placuit, vel quot medicina ipsa desiderat, V. C. div. in Ira pari.
Taedet plura plagii turpissimi exempla adducere; ut autem lectores sciant, totum paene librum hoc modo consatum esse, loca succincte adducere placet, quibus PICHLERUS a GRUNERO
V Isi. dicta pro suis vendidit.
465쪽
Loea transimus flentio plura alia, imo in tam angusto pagellarum numero vix memoranda, quibus mutato rerum pertractatarum ordine, et mox explicitis magis mox contractis GRUNERI , R ILLdictis, Armularum conscribendarum rationem persequutus PI CHLERUS est, adeo ut, si turpiter spoliata et nequiter aliis erepta excipias, liber parum admodum proprii habeat. Eamque ob caussam mirati eo magis sumus viri impudentiam inuectivas in GRUNERUΜ acerrimas, in libello supra citato --hang in m Mier s Almanath, conscribentis, quum inmm Omnia, qua* aRUNARUS in eum scrips
466쪽
rat,' verisiaina, αυτοφία probante sint, nec in rebus ad doctrinam literasque pertinentibus crimen paene
ullum plagio maius sit. OPPIANI Poemata de Venatione et Piscatione cum interpretatione latina et Scholiis. Accessit Eutechnii Paraphrasis lxeuticon et Mamcelli Sidetae Fragmentum de Piscibus. Tomus I. Cynegetica ad quatuor Codicum MSS. fidem recensuit et suis auxit animaduersioni-bUS I AC . NI C. BELLIN DE BALLU, inhalliae Monetarum Curia Senator. Argentorati
Sumtibus Bibliopolii Academici 1786. so
ma octaua. Ante hos ipsos decem annos in eadem urbe prodierat noua inpiani editio a viro dod o Gemmano Procurata, quam auctor nouissimae ita sero
insequitur, vel potius insectatur, ut si quis lector annotationes nouissimi Editoris ipsumque poetam recte intelligere ubique velit, utraque simul editione opus habeat. Non inficiamur quidem, multas Gallum ex collatione Codicis Vaticani, Veneti et Regii Parisini utriusque attuli sie egregias lectiones, quibus multa Oppiani loca passim deprauata in integrum sensuria restitui possunt; verum aut nullae aut paucae admodum sunt lectiones, quae disciplinam ipsim historiamque naturalem adiuuent, illustrentque. Versus autem iste, qui nunc primum ex Codice scripto prodiit, lacunam quidem praeclare suppi vit in serie orationis, sed ad historiam naturalem non pertinet. Maius igitur exspectari debebat auxilium ab eruditione Editoris, qui hos libros inter
467쪽
pretandos sti' piti Uerum is, quod ex an iniaξ versionibus eius existimare potuimus, in historia naturali plane hospes, per aliquod tantum temporis spatium in egregiis illustris stipsoru 1 libris habi lasse videtur, unde, quicquid ad rem suam facere putabat, fideliter excerpsit. Nec illi in mentem
venisse videtur, multo maiore ac diuturna exercitatione cum in disciplina critica, tum in historia naturali opus esse ei, qui veterum auctorum fabulosa saepe et obscura de rebus naturalibus scripta interpretari aggreditur. Versionem latinam Turnebi sub textu appositam emendasse quidem se iactat Gallus; verum in plurimis locis sequi eam comperimus veterem lectionem, cum longe alia in textu posita conspiciatur. Nec potest multum auxilii exspectari ab ea versione, quae sit ab homine docto quidem illo, sed harum rerum plane ignaro, Pro secta. Optamus igitur, licet sperare id vix audeamus, ut meliorem viam ingressus sit Gallus noster in versione gallica, quam saepius in notis latidauit,
nos vero nondum vidimus. Desiderium tamen
eius legendae mouit nobis, quod in Notis p. 336 refertur ex animalium historia Arabis Eldemir multa loea ab alio viro docto Sylvestre de Las excerpta versioni gallicae adiec a legi. Nos interim de vir tutibus et vitiis huius nouae editionis ad lectores
nostros reseremus, sed ea tantum excerpemuS,
quae disciplinam nostram attingunt Libri primi versu I9s equos Libycos ita describit ex lectione Codicis Regii recepta a Gallo: μειωνκ εὶσδέειν - άλλα δεριας δολιχοί πλευρῆσι γάρ
sic interpretatur: maiores ad se fu - corpore longi ι lateribus enim sit erant alios spatula, colarum profi-
468쪽
ne, quocirca sunt ampli0res sperie, et meliores contra irruere. Quis vero nansi barbariem capiati In notula textui subiecta amandat nos Gallus ad animadversiones suas; ibi vero iocosus homo vulgatam lectionem: αλλων πλευρά, κτενοος νεκεν εἰαὶ et cet. explicat, et in extremo addit: Sed hunc ver funi e codier aliter dedimus. Sed videamus,
qua ratione honao perspicacissimus vulgatam lectionem explicet. Rem, inquit, simpliciter explicabo, πλευl σι άριφὶς εχουσι τ ἁλλω est, illi equi omnes alios lateribus vincunt. Nam άριφεχειν et άιερι γενεσΘαι cuni genitivo significat, ut omnes sciunt, vincere, superare. Quomodo autem lateribus vincunt 8 quia maiores visu sunt latere, κατὰ πλευρὼθ cosae latitud=ne et orine et difflantia cosarum. σπαΘα et σπαθη est os costaruna, costa ipsa, ad cuius similitudinem effecta est medicorum vel pharmacopolarum spathula, qua pharmaca miscent. κτεὶς pectinebi signiscat et ordinem costarum. Hactentis Gallus. Sed in his describendis risum vix tenebamus. Quae enim esse potest spatulae medicorum cum costa equi similitudo Θ Quis deinde illi dixit, ἁμφέχειο significare vincere γ Etsi vero putat vir doffissimus, omnes hoc scire, nos quidem ignorantiam nostram plane profitemur. Quidni exemplum aliquod apponebat ex copia sua Θ Sed abeat, aliisque illudat. Nobis ridere licebit barba-xuna πλευνες et particulam moneta senatoris monetarii percussam ου-ιεν, qua locupletavit litteras
Zebra interpretandos censet, nec animaduertit, duo eorum genera o PDIANO poni; quorum alterius taenias comparat cum tigrium maculis oblongis, alterius maculis pardalis rotundis. Denique,
quod rem conficit, utrumque genus artificio hu-
469쪽
mano pictium assirmat poeta; igitur de Zebra non
cogitabat. Canes Agassaeos e Rritannia versu 68 descriptos interpretatur gallice Bassiis a lambe tome. Addimus Celeb. p ΕΝΝΑΝΥ in Zoologia Britannica Quadrup. p. a 2 asseuerare, de cane paruo sagaci Anglis sEAGLE dicto hunc locum intelligi debere. Nobis non licet assii mare aliquid; dubia enim est significatio verbi γυρος, quo OPPIANUS versu 474
utitur, quodque in versione curuum est. Sed vox λασιοτριχον aperte pugnat contra Galli opinionem. Libro II. in recerisone variorum generum boum
miramur ad vel sum 8 4 de boue Aegyptio non afferri locum Athillis Tatii Lib. II. c. I 6. verum tanto CO-piosior est Gallus in bobus Aoniis versus 96 illustrandis. Uerum aliis iudicandum relinquimus, quid viro docto in tota illa annotatione consilii fuerit, et quid coniectando effecerit. Nos enim diuinare opinionem eius in tam confusa et inepta oratione non possumus. Quod vero in extremo adiecit locum longum ex Taet Tae Chiliad. V. v. 398 sumtum de venatione serae sabulosae, Monocerotis, quod suspicabatur sum ex quinto OPPIANi libro deperdito derivatum e Te, in eo fallitur. Eandem enim narrationem plures olim scriptoreS frequentarunt, ex quibus eam repetierunt M tathius Antiochenus, in Hexaem. p. o et Petrus Damianus L. II. Epist Ι 8. Facile tamen hodie his lautitiis ca
Boues Syriacos vers. Ioo et seqq. eosdem ae Caesaris Vros et nostros Bussas censendos putat, donec firmissimis argumentis diuersa opinio probetur. Haec posuimus ipsa Galli verba. Sed tam facile negotium hoc transigi non potest, quam putabat. Aperte etiam eius opinioni refragatue
470쪽
vus; deinde, quod cornu valentes κερεαλκέις dicuntur. Quod si vero Gallus popularis sui, iΙ-
lustris UUFFONI opinionem, Bussalum nostru na Graecis ignotum fuisse asserentis, impugnare volebat, uti debebat loco planissimo Aristoralis H. A. II. c. I. quem tamen ipse iam illustris BD PFon alio postea loco laudauit, sententiamque suam retractauid, Hinc essicitur, ut credamus, non adeo diu in praeclaro popularis sui opere, nedum in ipsa rerum natura contemplanda, Gallicum Oppiam Interpretem habitasse. Disputatio satis longa de Bisonte Oppiam vers. 16o seqq satis monstras, harum virium non esse de re tam dissicili et summorum vixorum dubitationibus iactata certi aliquid statuere. Forma eornuum plerosque interpretes impedit; hanc vero ita rapindit inllus, ut φοίνια κεντρα υmriae. αἰ Θεζα interpretetur cornua in frontem si ina et mucrones curvos hami instax) et in coelum euectos. Ita enim, addit, quicquid de misso capite animal serierit, mucrones cornuum, ut hami, attollent, quod tradit inpicnur. Uerum huic opinioni refragatur plane usus loquendi, qui vult, ut cornua in frontem deflexa πρηνῆ, in dorsum vero reflexa υπτια dicantur. Eiusdem pretii est annotatio, qUa πυρογλωχινες άκωκαὶ versu 166 de cornibus bisontis ita explicat, ut mucrones istos cornuum reflexos igneis linguis similes dicat. En cor denonisi Hoc est sapere. In narratione de genere ceruino Ostendit primum ad ἡτιδαν ν δειρήν i. e. tmuem ceruicem versu I8o. Igitur in animaduersione ad h. l. posuit: quo sensu sit nihili ceruorum collum, quod satis amplum et longum nouimus, non video: Igitur emendat μηκεσανη i. e. procerum collum. Specie quidem veri non caret haec eorrectio; sed in Oppiano verborum proprietas n0n adeo quaerenda est, ut