장음표시 사용
11쪽
Prop. XXXIX. Homo iustus in hac vita actibus liberis, ope gratiae factis, vere
meretur Pud Deum . . . . . . . . . . . O3
Schol. I. De relatione fidei et caritatis ad meritum . . IOSchol. De obiecto meriti supernaturali . . . . . II
Prop. XL. Fides est assensus intellectuali firmus, quo ea, quae a Deo revelata sunt, vera SSe affirmamu propter auctoritatem Dei revelantis IS Prop. XLI. Fides est assensu liber . . . . . . .. 223 Schol. De supernaturalitate fidei ........ 228
Prop. XLII. Obiectum attributionis seu formale quod fidei est Deu . 23 Schol. I. De Symboli .......... 233Schol. um ex parte obiecti fides creverit per succeSSione temporum 234 Prop. XLIII. Obiectum formale quo seu motivum internum et specificans fidei est auctorita Dei revelanti ......... 236 Schol. I. Sitne revelatio divina partiale motivum fidei .... 24OSchol. 2. Ad idem theologicam praerequiritur revelatio proprie dicta et
Schol. 3. De fide ecclesiaStica ........ 24 Prop. XLIV. Praeambula fidei et motiva credibilitatis, quamvis ante fidem Prae- requirantur, ruo fides sit uationabilis, non tamen pertinent ad motivum internum et specificans fidei .......... 45
Schol. De analysi fidei 53 CAPUT III.
Prop. XLV. Fides ist assensus absolutae certus rationes infallibilitatis et ad-
haeSioni . . . . . . . . . . . . . 257
Schol. I. De constantia fidei . . . . . . . . 26 ISchol. De universalitate fidei ........ 263 Prop. XLVI. Fides theologica est obscura qui propria idei obiecta monvidentur, sed ob externam auctoritatem Dei non visi admittuntur . . 263
12쪽
VIi Inde partium. Prop. XLVII. Fides actualis est necessaria ad iustineationem sive acquirendam
Schol. Quaenam credenda Sint ex necessitate medii .... 272
Prop. XLVIII. Spes theologica est actus, quo homo appetit Deum Supernaturali beatitudine possidendum, fretus auxilio divino promiSS .... 73Prop. XLIX Spes, ut amor beatitudinis caelestis, est actus honestu . 278 Schol. De necessitate spei . . . . . . . . . SO
Prop. L. Caritas theologica est actus, quo diligitur Deus ut Summum bonum
BbSolutum . . . . . . . . . . . . . SI
Schol. a. um singulam perfectione. divinae sint motivum caritati theo
Schol. 2. De caritate perfecta . . . . . . 287 Schol. 3. De obiecto secundario caritatis theologicae .... 288 Prop. LI. Caritas est omnium virtutum excellentiSSima et forma Ceterarum Vir
Schol. De necessitate caritati theologicae ...... 293 Inde alphabeticu ............ 295
13쪽
PRAENOTANDA.I. Cum per Adamum peccatum in mundum intraSSet et per peccatum mor animRe et CorporiS, DeuS, miSertu generis humani, ipsum Filium suum misit in mundum, ut homo fieret et per paSSionem et mortem
suam homines Deo reconciliaret Rom 3 8 Sqq). Si hoc magnum pietati sacramentum Tim 3, 6), quod Si Deus dileXit mundum, ut Filium suum unigenitum daret pro Salute mundi Io 3, 6). Stadmirandum Sapientiae et potentiae divinae mySterium, quod nemo principum huius saeculi cognovit Cor , ). Quia mySterium St,
perSpici non poteSi quia reVelatum St, Credendum et, quantum ferunt vires humanae, e fontibus revelationi elucidandum St. a. CommuniSSimum nomen, quo O mySterium appellatur, Si in- caryzatio, σάρκωσις et ἐνσύρκωst Secundum illud Ioan I, 4 ' loro , παρς τένετο. Caros hic Significat humanam naturam ut infirmam, paSSibilem, mortalem, poenis peccati obnoXiam. Aliud nomen Stἐυανθρωπησtς, Cui latine reSpondet inhumanatios, germanice Vero MenSchwerduus. Inter alia nomina, quae apud Patre leguntur, Praeci Puum S ot κουo tu, quod aut Significat incarnationem generatim Sumptam aut ea, quae pertinent ad humanitatem Christi, prout haec di-Stinguntur a solorόα seu doctrina de divinitate. 3. Divisio tracratus sua ponte se offert, quia agendum S de Redemptore et de redemptione. Prior pars vocari Solet christoloma, altera autem Soteriolosia, quia Christus Si σωαρ, Redemptor OSter. In parte Christologica quaeritur imprimis de perSona divina, quae aSSumpSit naturam humanam, dein de natura humana, quae ASSum PlaeSt, tertio de unione humanae naturae cum persona divina. Quid Sit naturB, hyPΟStaSiS, persona dictum est in tractatu de Deo Trino II n. 2O4). Sicut in Deo est una natura sed tres personae, ita in ChriSto Sunt duae naturae Sed una persona. In Deo non est aliud et aliud Sed aliu et alius in Christo non est alius et alius sed aliud et aliud. In Deo Sunt treS, qui habent unam naturam Christus est unus, qui habet
14쪽
a Tract. I. Me Verbo incarnato. Pars I Christologia.
DE PERSONAE DIVINAE ET NATURAE HUMANAE IN CHRISTO UNIONE.
Cf. S. Thomas, Contra gent. 4 L-IO; nares, De incarnatione oravius, De incarnatione Frtiae Maranus, De divinitate Domini nostri Iesu Christi, nova ed. Wirceburg. I 859 Frangelin, De Verbo incarnato F. Sunreus, De Verbo incarnato Latir DNSSens, De Deo-Homine, Friburg I9oI I9Oa L. Mun nil De Verbi divini incarnatione, Matriti I9o3 I. ade, Christotheologie , aderbor I 87O S. Sotiben, e Verbe incarne , Paris I9O2 L. Labatiche, Lecon de theologie dogmatique I Paris I9II, 7 7 sqq; A. GVini, Il valore de titolo Figlio di Dion Roma I9O7 M. Lerin Jesus Messie . et iis de Dieu δ, Paris I9 5.
Prop. I. Iesu Christus Si veru DeuS. 4. Sicti Q UHOSt. Probavimus Iesum Christum esse legatum Dei I n. 26 Sqq): Hi addimus eum non SSe Olum hominem Sed verum Deum. Non utique humana eiu natura Si divina natura, quod est absurdum: Sed Secunda persona S. Trinitati humanam naturam Iesu ita ibi propriam secit se eam ita SSumpSit, ut hic homo Iesus sit Simul Verus Deus non enS aliquo improprio et tranStato, Sed Sensu proPrio. Id iam temporibus S. Ioannis apostoli negabant Cerinthus et ebionisae, saeculo II heodotiani, Saeculo III Paulun moSatenuS, postea sabes Dan et photiniani, qui omnes docebant ChriStum, antequam homoeSset, non XStitiSSe, sed hunc hominem IeSum a Deo adoptatum esse Speciali modo et sic factum esse Christum et Filium Dei. Ariani et eunonetiani concedebant Filium I fuisse ante incarnationem, attamen
Volebant eum Olum SSe primam et Supremam CreaturAm, et Per eum omnia alia creata esse. Saeculo XVI Sociniani, OStra aetate rationalistae negant Christum CSS DCUm. Quae Sit modernistarum opinio, ali patet e damnati propositionibus decreti Lamentabilis 27: Divinitas Iesu Christi e evangeliis non Probatur, Sed Si dogma, quod OnScientia Christiana e notione Messiae deduXits 29: Concedere licet Christum, quem exhibet hiStoria, multo in seriorem esse Christo, qui Si obiectum fideis; O: In omnibus textibus evangelicis nomen FAHS Dei aequivalet tantum nomini PStias, minime vero Significat ChriStum esse verum et naturalem Dei Filium :3Ι: Doctrina de Christo, quam tradunt Paulus Ioanne et Concilianicaenum, PheSintam, ChalcedonenSe, non St ea, quam IeSu docuit, sed quam de Iesu concepit ConScientia ChriStianas Desns. n. O272O29 qq; Cf. 2O76).
15쪽
Cap. I. Me personae divinae et naturae humanae in Christo unione. Prop. I. i
5 Arg. I. Ex S. ScriptuTR. Christus seipSum et apostoli Christum vocant Filium Dei et tribuunt ipsi proprietate diVina Sensu proprio ConSubStantialitati cum Patre. Atqui praecipue ChriStu ipse, tum apoStoli quoque ut legati Dei in- fallibiles in hac re non errarunt. Ergo Christus est Filius Dei Patri
ConSubStantialis. Argumentum hoc modo POSitum non St dogmaticum tantum sed etiam apologeticum, quia minor Probata Si in tractatu apologetico
I, 28 Sqq 38 SQ I 88 Sqq), maior autem, etiam abStractione facta ab inspiratione Scripturae, hiStorice probari poteSt. a In evan estiis Sy nosticis Christus ibi adscribit attributa divina.
Nam Se Xhibet ut Dominum , maiorem omnibu Propheti et legislatoribus Veteris Testamenti Prophetae dicebant: Haec dicit Dominuss: ChriStu autem, proponen praecepta Sua, ait: Ego autem dico vobis s. IiS, qui praecepta hae non obServabunt, minatur: ulti mihi dicent e Domine, Domineis Sed iis respondebo: Quid vocatis me Domine, Domine, et non facitiS, quae dico DiScedite a me, qui operamini
iniquitatem Μ 7, 2 sqq. L 6, 46 . Ad iudicium videbunt Filium
hominis venientem in nubibu Caeli cum Virtute multa et maiestate; et mittet angelo Suo Cum tuba et UOCO magna, et Congregabunt electo eiu a quattuor VentiS M 24, 3 Sq. I3, 26 Sq. L 2I, 27). Atqui venire in nubibus caeli, angelo habere miniStroS, regem SSO electorum S Soliu Dei. Se SSe regem regni caelorum Christus diserte
Christus postulat sibi ab hominibus eum affectum, ut ipsum luSament quam patrem et matrem et Vitam Uam Μ IO, 37. C 4, 26 , et promittit iis, qui propter ipsum reliquerint omnia, Vitam aeternam M I9, 29). Propter ipSum tolerandae Sunt perSecutione Mi , I), Propter PSum portanda Si CruX, ad PSum Vita et mors referenda
M IO, 38 Sq; 6, 24 sqq). Atqui talia postulare et talia promittere
non OleSt S, qui Creatura tantum St.
ChriStus Solus novit Patrem eo modo, quo Solus Pater novit Filium. Nemo novit Filium nisi Pater, neque Patrem quis novit nisi Filius s M II, 27. C IO, 22). Christo oboedit totis mundu materialiS, mare et Ventu MC , O et omnes vire natUrae, Ut poSSit pro arbitrio Patrare miracula Mic. 8 et 9. CC. 3. L C. θ) daemones ipsi Subiecti Sunt M I, 23 Sqq; Sqq). PoteStatem patrandi miracula dat quibuSCumque Vult Μ IO, I. M 3, 3. C , I). Etiam e regno Caelorum
diSponit potestate absoluta L 22, 29 23, 3). Promittit Se etiam OStreditum ad Patrem mansurum cum discipulis et illis adfuturum in omnibus difficultatibus M 18, O 28, 2O LC2Ι, Ι4 Sq). Immo Spiritum Sanctum ipse mittit L 24 49 Hae non poteSt, nisi qui Si DeuS.Christus se vocat Filium Dei SenSu proprio, diStinguen Se ab omnibus, qui sunt filii Dei sensu analogo M a I, 37. C 2 6.LC O, 13) Neque umquam dicit Pater noSter caeleStiS, Sed Semper
16쪽
A Tract. I. Me Verbo incarnato. Pars I Christologia.
dicit Pater meuS, Pater vester, quia omnino alia est ratio huius paternitatis reSpectu Iesu et reSpectu aliorum hominum. E converSo Pater caelestis ei testimonium Xhibet, quod est filius Suus dilectus, Dio μου dyαπητος, in quo ibi complacet Μt 3, 7; 7, 3. Co II 0, 6 L 3, 22 9, 33). Cum ChriStu iam antea e clare manifeStasset ut Messiam e g. M II, 2 qq. L 7, 8 qq), et Cum nemo CSSeposset discipulus Christi, quin eum eSSiam agnoSceret, eSUS POStea interrogat apostoloS: Uo quem me esse dicitis Respondens Petrus,
ait ei: Tu es Christus toro: Et comminatus S iis, ne Cui dicerent de illos M 8, 29 sq). Haec intellegi vi et ne vi quidem
possunt, Si consessione Petri nihil diceretur, nisi Iesum esse legatum divinum, etiam maXime inSignem; nam rem iam prius tam lare enuntiatam et ab apoStoli agnitam Opus non erat tam sollemni modo ecapostolis tum demum elicere. Ergo Iesus ab apostolis plus voluit audire quam nudam ConseSSionem messianitatis suae. Sed quid Respondet atthaeus, narran non pauca tantum illa verba dicta ASe.
Respondens Simon Petrus, dixit: Tu es Christus Filius Dei vivis Mira 6, 6). Ergo Iesus non solum est essias sed etiam Filius Dei vivi. Haec verba de filiatione consubstantiali intellexit traditio catholica inde a primis saeculis, incipiendo a S. Iustino Dial cum Tryph. OO). Ita Hilarius, Chrysostomus, Hiero mus, Cyrillus Alo. alii omneS qui vel in commentariis, vel in sermonibus vel in epistulis vel intractando dogmate S. Trinitatis huius loci meminerunt quaedam habes in Breviario romano, ut die 22 Febr. in 3 nocturno die et Iunii
in 3 nocturno); ita posteriores ut 5 . Thomas, Caietanus, MaldonatuS, abenbauer, Catholici exegetae vi non omneS. Et merito quidem. Nam etsi alii iam vocaverant Iesum Filium Dei, nequaquam CenSendi Sunt eam notitiam habuisse, quam Petrus Verbi Sui expreSSit. Hanc Petri notitiam Christus dicit reserendam esse ad specialem revelationem divinam: Beatu es, Simon Bariona, quia Caro et Sangui non revelaVittibi sed Pater meus, qui in caelis est M 16, 7). Pater meu de me ut Filio suo quem solus Pater novit dedit tibi revelationem, ob
quam praedicandu e beatus et Singulari honore dignus. Ideo et ego dico tibi quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificaboeCCleSiam meam . . . et tibi dabo clave regni caelorum s M Ι6, 8 Sq). Hic igitur rursus Christus manifestat divinitatem suam dicendo e SSe Filium Dei a ratione, quae Sola revelatione Patri Caelesti CognoSciPOSSit, tum Vocando ecclesiam Suam ecclesiam et constituendo etrum iundamentum, Super quod aedificaturus Sit ecclesiam suam, et dando ei claves regni caelorum. Addit dein et Filius hominis venturuS Stin gloria Patris sui cum angeli suis, et tun reddet unicuique Secundum opera eiuSs M 16 27). Hanc eandem professionem divinitati Suae repetit poStea Coram principe Sacerdotum, et pro ea tamquam blaSphemu ad mortem condemnatus est Μ 26 63 sqq). In eodem ordine Se ponit cum Patre et Spiritu Sancto, dicenS Docete omne genteS,
17쪽
Cap. I. Me personae divinae et naturae humanae in Christo unione. Prop. I. e
baptigantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sanctis Μ 28, 9 . Cf. L. Murillo, JeSucristo a gleSi romana II, 2, adrid 898
229 qq.b In evan elio Ioannis Christus tam claris verbis testatur divinitatem suam, ut iudaei dicant: TU, homo Cum SiS, facis teipsum Deum s Io, 33). DiXerat autem: Ego et Pater unum SumuS IO, O). Qui
Iesum videt, videt Patrem Ι2, 45), quia ipse in Patre et Pater in eo est Id PSqq). Opera, quae Pater facit, Christus simul cum Patre facit, et Sic aequali eS Deo 3 Sqq), ipse cum Patre et Spiritu Sancto in animis iustorum habitat I 4, 23), ipse apud Patrem habuit Claritatem, antequam mundu eSSet Ι7, 3), ipse mittit Spiritum Sanctum I 6, 7), brevi, Omnia, quaecumque habet Pater, et ipSe habet 16, 3),
Beati, qui non vidente et tamen Credente Cum apoStolo Thoma ei dicunt Dominus meu et Deu meuS 2O 28 Sq).
Quibus addendum est testimonium ipsius evangelistae, qui Filium vocat Verbum, et de Verbo ait: In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deu erat Verbum δεος η toros. . . . Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobiS, et vidimu gloriam eius, gloriam quasi unigeniti a Patre, plenum gratiae et veritatiS Ι, Ι 4). Cf. IGO I, I Sqq; 2 I9 2 SQ 4 3 3.c o epistulas S. Pauli divinitas Christi non minore claritate effertur. E patribus Araelitis ceS ChriStu Secundum Carnem, qui est Super omnia Deus benedictus in saeculas Rom9, 3 Graece ἐξ
SPCCtamu επtφάνειαν τῆς δοξης του μετάuo δεου καὶ σωτῆρος Luῶνδε σου Αριστου Tit 2, 3). Ipse est, qui duXit Sraelita per deSertum, a quo CCeperunt aquam e petra, quem tentaverunt sua diffidentias Cor IO, ). Hic fuit Ialive et sicut Ialive in Uetere Testamento, ita Christus in Novo vocari solet ὁ κυριος. Unus Dominus Iesu ChriStuS, Per quem omnias I Cor 8 6). Qui cum in sorma Dei esset, non rapinam arbitratu est esse se aequalem Deos Phil , ). In ipso Condita sunt universa in caelis et in terra, visibilia et inviSibilia . . . omnia per ipsum et in ipso δι ab υ καὶ Et ab του Creata Sunt. Et ipSe S ante omnes, et omnia in ipso Constants Colo, 6 sq). In ipSo inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporalitera Colla, ). DeuS locutus est nobis in Filio suo, qui cum sit splendor gloriae et figura
SubStantiae eiuS, portansque omnia verbo virtuti Suae, Purgationem peccatorum faciens, Sed et ad dexteram maiestatis in excelsis s. Cui Pater dixit: Filius meus es tu, ego hodie genui te. . . . Et Tu in principio, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum Sunt
caelis Hebr 1, 3 3 IO). Iesus Christus heri et hodie, ipse et in Saeculas Hebr 3, ).d Alii quoque apostoli eandem doctrinam proponunt, Ut S. PetruS, qui decies ait: Non est in alio aliquo salus nec enim aliud nomen
18쪽
6 Tract. I. Me Verbo incarnato Pars Christologia.
est sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieris ACt4, 2). Huic Omne prophetae testimonium perhibent remissionem PCCCatorum accipere per nomen eiu OmneS, qui credunt in eum s ActIO, 3 . IeSus Si auctor vitae AC 3, 3 et omnium Dominus s Acto O, 36). Dominum Christum Sanctificate in Cordibu VOStriS, . . . qui est in dextera Dei . . . Subiecti sibi angeli et poteStatibus et Virtutibus, I et 3, 13 22). Christus est Deu et Salvator noster 2 PetrΙ, ), cui S gloria et imperium in Saecula Saeculorum Pet 4, ΙΙ). Crescite in gratia et in Cognitione Domini nostri et salvatoris Iesu
Christis 2 et 3, 18). Lacoθus, Dei et Domini nostri Iesu Christi
SerVUSs Iac , I). S. Iuda vocat IeSum Solum Dominatorem et Dominum noStrum Iesum Christuma, qui populum de terra Aegypti SalUanS, Secundo ΟS, qui non Crediderunt, Perdidit angelo Vero, qui non Servaverunt Suum principatum, Sed dereliquerunt suum domicilium, in iudicium magni diei vinculi aeterni sub caligine reServavit, Iud V 4 Sqq) 6 AT . a. Ex traditione.
a EX Patribus, qui ante concilium nicaenum ScripSerunt, D-men Rom. Vocat Iesum Sceptrum maieStati Dei Cor. 6, 2). Christus per Spiritum Sanctum nos compellat in libris Veteris Testamenti ibid. 22, ), qui maiestati Dei Splendor XSiStens, maior Stangeliss, cui diXit Dominus: Filius meus e tu, ego hodie genui te . . . Sede a dextris meis sibi d. 26, 2 sqq). Omilia, quae Vocatur epiStula Secunda Clementis ad corinthios, Sic incipit et FratreS, ita Sentire nos oportet de Iesu Christo tamquam de Deo, tamquam de iudice Vivorum et mortuorum. S. Ignatius . in inscriptione epistulae ad ephesios
Vocat Iesum Deum noStrum s et in C. 7 ait: ΜediCUS UDUS OS . . . in Carne XSiSten DeUSs, et in c. 8 Deus noster Iesu Christus in
utero geStatus est amaria. Epistula ad Dio nerum Deus ut reX mittens Filium, ut regem misit eum, ut Deum misits 7, 4 . Ar,stides: Christiani initium religionis Suae a Iesu ChriSto Computant. Hic ipse Filius Dei altissimi appellatur, et de eo docent Deum deSCOn-diSS de caelo et e virgine hebraea Carnem assumpsisse et indui SSe η APOl C. ). S. I Stinus M. Iesu Christus, cum Verbum it primogenitum Dei, Deus etiam est. Ac prius quidem Moysi et ceteris prophetis in Specie ignis et imagine incorporea ViSuS St, nun autem vestri imperii temporibus e virgine homo factus Apol. I, 3). S. Hi obtus Christus, qui S super omnia, Deus est. Qui Si Super omnia Deus benedictus, genitus est et factus homo, Deu in Saeculas Contra Noet C. ). Cleme=r Aiax. Iesu Christus, qui pectetenuS
adaequatuS, quoniam eius Filius erat, et Verbum erat in Deos Cohori. ad gent. C. I in fine) OrigeneS Nullus evangelistarum adeo pure
19쪽
Cap. I. Me personae divinae et naturae humanae in Christo unione. Prop. I.
manifestavit Iesu divinitatem ut Ioannes In Ioan tom. 6). Cum Arius coepisset impugnare divinitatem Iesu ChriSti, S. Athanasius S Basilius,
S. Gregorius Nas. alii Patre multa et magna Pera ConScripSerunt ad ostendendum Iesum SS Verum Deum, ut Superfluum sit ex illa aetate proferre Singula teStimonia.
b Concilium nicaenum 4 32 Arii haeresim damnavit, et doctrinam catholicam ho modo proseSSum Si e CredimUS . . . in unum
Dominum Iesum Christum, Filium Dei, natum e Patre unigenitum, hoc est, ex SubStantia PatriS, Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo ero, genitum non factum, ConSubStantialem Patri, per
quem omnia facta Sunt in Caelo et in terra. . . . EOS autem, qui dicunt: Erat quando non erat, et ante UZm naSCeretur, non erat, et quod ex
non XSistentibus factu est, Vel qui dicunt, X alia hypostas vel sub- Stantia, vel creatum vel mutabilem vel alterabilem Filium Dei, hos anathematigat ecclesia catholicas Dens. n. 34). Eandem fidei professionem repetiit concilium constantinopolitanum I Dens. n. 83 q). Item alia concilia Desns. 6 14 2Ι3 223 etc. . Ceterum iam in Θmbolo apostolico haec fides enuntiatur: Credo in Deum Patrem
omnipotentem et in Iesum Christum, Filium eius unicum, Dominum nostrum. Nam Filius Dei unicus et Dominu noSter non St, qui non Si Deus. Tosteriora Symbola solum fusius eandem fidem Xplicant. T. Obi. . Si Christus voluit docere se esse Deum, potuit et debuit simpliciter dicere: Ego sum Deus. Atqui non ita dixit. Ergo noluit docere se
Ross. Dis . male Christus debuit simpliciter dicere: Ego sum Deus, nex mai quia sunt alii modi docendi divinitatem ipsius potuit ita dicere,
subdis . ai. Habuit potestatem hae verba proferendi, conΩ mai. potuit Convenienter ita docere divinitatem suam, ner mai Conc. min. conSeg. Cum Iesus Secundum speciem externam esset homo SiCut Ceteri homines, non potuit Convenienter procedere et dicere Ego Sum Deus. Nam nemolio capere potuisset. Unde eum aut stultum aut blasphemum habuissent. Potuit utique omnipotentia sua omnem Contradictionem vincere. Sed tam
Violent modo Deus non solet agere cum hominibus Christus igitur doctrina et miraculis suis homines paulatim adduxit, ut ipsi concluderent eum non OSSe purum hominem. raeterea voluit revelare mysterium S. Trinitatis, et ad hun finem Coepit se proponere ut Filium Dei, qui sit Super omnem Creaturam. Ha via, plane paedagogica, effiCaciter Consecutu est, quod Voluit. Ergo omnino sapienter egit, non dicens: Ego sum Deus, sed paulatim revelans dignitatem suam divinam. 8. Obi ΙΙ. Cum iudaei Christo obicerent eum blasphemare faciendo se Deum, respondit Nonne in Lege vestra iudices et alii in potestate Constituti vocantur dii e g. Ps I, ); cur ergo ego, quem Pater SanctifiCaVitet misit in mundum, blasphemo, quia dixi: Filius Dei sum Io Io, 33 sqq.)Atqui hic Christus manifeste indicat se esse Filium Dei sensu improprio.
Ergo non est Deu SenSU proprio.
20쪽
8 Tract. I. me Verbo incarnato. Pars I Christologia. Rev. Conc. mai. Nem in et consess. Nam ChriStu non argumentatura pari sed a fortiori Si iam quidam dicti sunt dii propter munus, quod habebant, a fortiori ego recte dico me esse Filium Dei, quia antequam in
mundum Venirem, Sanctificatus sum a Patre, qui dedit mihi, quod est maius omnibus, ut Pater et ego unum SimUS IO IO, 29 Sq).9. Obi. III. Multi vocaverunt Iesum Filium Dei, qui nesciverunt eum esse Patri consubstantialem, ut . . daemoniaCi Μ 2, 12 5, ), Centurio et
alii sub cruce Stantes Μ 27, 54). Ergo ex appellatione Filii Dei non potest
concludi eiusIconsubstantialitas Cum Patre. Ross. Nemo Suppositum Argumentati non sumus ex nuda appellatione Filius Dei, sed ex iis, quae Christus de filiatione sua dixit. Quaestio non est, quid varii homines Vel daemone Cogitaverint, utentes illa appellatione, sed unice quaeritur, quid Iesus ipse, et quid apostoli ex revelatione Spiritus Sancti de hac re OCuerint. IO. bi. V. Iesus VoCatur Filiu Dei, quia miraculoso modo Conceptus est per operationem Spiritu Sancti L 1, 35 . Atqui hoc miraculo collata ei non est divinitas. Ergo non est Filius Dei propter divinitatem suam.
Ross. Dis . ai. miraculosa ConCeptio Si logica ratio, e qua Cognosci potest Filius Dei, conc mal est ontologiCa ratio filiationi eius, ne .mai. Dist. min. Illo miraculo ontologice Collata non est divinitas Filio, concimin. logice manifestata non Si eiu diVinitaS, es. min. Et nes conSeg. Videlicet, quia Messias praedictus erat nasciturus ex virgine et Deus futurus
cum hominibus Is 7, 11 9, ), angelus ait: Quia in te, Maria, hae implebuntur, SanCtum, quod nascetur ex te, Filius Altissimi vocabitur. II. Ohi. V. Christus dicit et Pater maior me est Io I 4, 28 . Atqui maior non est Deo. Ergo Christus non est Deus. Res . Dist. mai. Qui hoc dicit, est Deus tantum, et de divinitate sualio dicit, ex mai: Si etiam homo, et de humanitate sua ho dicit, conc. mai. Et sic patet responsum ad min. et conSeg. Quidam vetere Scriptores, ut Tertullianus, verba illa etiam de divinitate dicta intellegunt; attamen neque hi ideo docere volunt atrem habere perfectiorem essentiam, quam Filius habeat, Sed dicunt Patrem esse maiorem prioritate principii, quia ex ipso est Filius. De his quaestionibus quaedam dicta sunt in tractatu de Trinitate II n. 166J Christus ut Deus omnia accepit a Patre, et praeterea ut homo Varia munera et gratias a Patre vela tota Trinitate accepit. Unde in iis, quae de Christo praedicantur, distinguendum est inter ea, quae de divinitate, et ea, quae de humanitate dicuntur. De qua re poStea plura diCenda erunt.1 a. Bi. n. Apud vetustissimos atres vel scriptores ecclesiasticos, qui Filium dicunt esse Deum, interdum explicationes adduntur, quibus admiSSis Filius dicendus non est Deus sensu pleno et persecto sed Patri Subordinatus. Ergo eorum doctrina invocari nequit ad probandam Christi divinitatem.
Re . Tram antec. At conseq. Eorum doctrina admitti nequit, inquantum unanimes testem traditioni sunt, nem conseq.; in quantum hi Vel