Compendium theologiae dogmaticae

31쪽

Cap. I. Me personae div et naturae hum in Christo unione. Prop. III. Schol. 2. o

concipitur ut accedens ad SubStantiam eique conserens rationem totius in se. Si substantia, quae priuisuit in Se poStea Communicaretur cum alio supposito, etsi nulla realitati ea deStrueretUr CeSSaret eSS SuppoSitum. Haec est doctrina veterum theologorum. Albertus M. et Si Christus deponeret humanitatem, id quod deponeret, foret Substantia naturae rationalis individua ideoque perSOna. Si autem quaeratur, quid Conserat ei personalitatem, quam priu non habuit, dicendum, quod Singularitas, quam priu non habuit. . . . Si autem iterum quaeratur, quid ei conferat singularitatem, dicendum, quod diviSi per acciden confert ei. Divisio enim, licet per Se aufert, tamen per acciden conseri divisum esse unum et ab alio divisum, et haec est SingularitaS In , dist. 3, a. 2). S. ThomaS: Naturae SSumptae non deeSt propria perSonalitas propter desectum alicuiuS, quod ad persectionem humanae naturae pertineat, Sed propter additionem alicuius, quod Si Supra humanam naturam, quod est uni ad diVinam perSOnam 3, . , a. 2 ad 2 . Unde si Verbum deponeret humanam naturam, hae eo PSO SSet persona. Nam et Separatio dat utrique partium totalitatem. . . . Unde SuppoSito quod hominem deponeret, Subsisteret homo ille per se in sua natura rationali, et X OC PS acciperet rationem perSonaes In 3 diSt. 3 q. 3, a. ). Similiter S. Bonaventura in eandem distinctionem, et alii. Neque S. Patres ad quaestionem, cur humanita Christi non Sit persona, reSpondent ei aliquam realitatem deesse, sed Semper dicunt eum nitam AS cum Verbo S. Gregorius Nas hoc illustrat Xemplo

Scintillae, quae accedens magno incendio, ne eXStinguitur, ne tamen Comparet, Sed totum S unu roguS, Superante nimirum eo quod

praeStantiu eSis Ep. IOI, I). Ergo ad quaeStionem, quid naturae humanae Christi desit, ut non sit persona, reSpondendUm S deeSSee esse divisum ab omni alio. Si vero substantia intellegitur Substantia SeCUnda, i. e. SSentia Speciei Sine notis individuantibus et Sine accidentibus, Sic Substantia vel natura realiter inadaequale distinguitur a Supposito. Ita interdum theologi loquuntur e g. S. Thoma 3,

3 a. Plerique e iis, qui praecedentem Sententiam tenent, et etiam alii docent humanitatem Christi formaliter uniri cum Verbo per modum SubStantialem unionis in humanitates productum et ab ea reaister distinctum. Ita Sua res De incarn diSp. 8, ecl. 3 n. ), quem hiSPani Praecipue theologi equi solent, ut nostra aetate uncuncti, qui De incarn. 93 alios theologos allegat. Reiciunt hunc modum unioniS realiter ab humana natura distinctum Gregorius es Valentia Disp. I, q. a Par 3 , Typhanus De hypost C. O), Mircebur ense De incarn. n. 233), plurimi homistae, alii non pauci, ut e recentisSimi Billor,

Ratio reiciendi hanc sententiam est imprimis obscurita eiuS, quia non apparet, quid Sit modus, qui neque est acciden abSolutum neque

32쪽

a Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia.

relativum neque SubStantia totali neque partialiS Cf. Marest. C. n. 3 et 8). Porro Si omni uni poStulat modum unionis, et Si plurimi isti modi, qui sic admittendi sunt in singulis hominibus, iterum habent modalem Praesentiam in tempore, rabicationem in loco. dependentiam a Subiecto, tunc oriuntur infiniti modi et modorum modi, it tota res fit ludicra, ut ipse Vasque fatetur In , disp. 32, C. ). Praeterea non intellegitur

quomodo hodu Creatui formaliter Conferat lumanae maturae Subsistentiam divinam. Tandem talis modus non est necessariuS Nam Si Verbum habet virtutem hypostatice terminandi naturam, et Si humana natura est hypoStatice terminabilis per Verbum, non requiritur ulla entitasmodalis ad unionem Xplicandam. Sicut Deus Sine Sui mutatione X non- creante fit CreanS. ita Verbum e non-habente naturam humanam fit habens naturam humanam Cf. Frangelis, De Verbo incarn theS. 33). S. Thoma ait In Unione humanae naturae ad divinam nihil potest cadere medium, formaliter unionem cauSans, Cui per priu humana natura Coniungatur quam diVinae perSonae, Sicut inter materiam et formam nihil cadit medium eSSea In 3 diSt. 2 q. 2 a 2 Sol. Ι). ReSpondent defenSorOS modi unionis a S. Thoma solum excludi medium quod non medium quo. At S. Thomas nullam talem distinctionem facit, sed constanter excludit omne medium inter Verbum et humanam naturam. Deinde aut ille modus unionis St en realiter distinctum ab humana natura, et tunCnon poteS AESSO SOlum medium Muo. Sed latione priuS est medium quod, Scilicet aliquid, quocum ratione priu unitur natura humRnR, Ut dein per illud uniatur cum Verbo. Audi est ens non realiter Sed ratione tantum diStinctum ab humana natura, et tunc salSa est Sententia illorum theologorum A. Thomas Gratia ranionis est ipsum uniri personaliter Filio Dei, quod est gratis ConceSSum humanae naturae, et hanc gratiam Constat esses infinitam, Secundum quod ipsa serSona Verbi est infinitas 3 q. 7, a. Ι). Si vero dici unionem SSe gratiam Creatam, aeSpondet Si gratia unionis dicatur aliquod creatum, pSanon St id, in quo S unio . . . Sed ConSequitur unitatem in PerSona,

Secundum quod ipsa unio gratia unionis dicitur In , diSt. J3 q. 3, a. Q ad ) Modus autem ille unionis est aliquid creatum est aliquid unitatem PerSonae ratione antecedens, et est id. in quo formaliter consistit principium iniens. Ergo talis modus ara Thoma reicitur. 33. Multi homistae et alii docent unionem inpostaticam in eo consistere, quod humana natura non habeat humanam exSAtentiam, Sed exsistat per exsistentiam Verbi. Nostra aetate an Sententiam ProPugnavit speciali libello I. B. Terrien, S. Thomae Aquinati doctrina Sincera de unione hypostatica Parisiis 894). Reiciunt hanc sententiam

omne Scotistae et multi alii. Nostra aetate eam vehementer impugnavit . . Acciressit, De distinctione actuatam inter SSentiam X-SiStentiamque enti creati intercedente Neapoli 9O6, 7 sqq 64 sqq333 sqq). E. iis, qui nostris temporibus vel speciales tractatus de

33쪽

Cap. I. ie personae div et naturae hum in Christo unione. Prop. III. Schol. 2. II

incarnatione vel integro curSu theologico ediderunt, duplicem Christo exsistentiam tribuunt e g. Franselin, Stentrus, Eini, Mer, Mendive, Muncunili, Mannens, ohle, alii Cum hi videtur negandum unionem esse factam in XSiStentia Uerbi. Nam re perSonae divinae non habent nisi unam XSistentiam. S. Thomas et personae divinae non distinguuntur in SSe, in quo SubSiStunt I, . O R. 2 Ad ); et tres personae non habent niSi unum SSe 3 q. 7, a. 2 ad ). Ergo humana natura, Si immediate Cum XSiStentia divina uniretur, immediate cum omnibus tribu personi divini uniretur, quod est salsum. Dicunt quidem humanam ChriSti naturam XSiStere per eXSistentiam divinam, prout haec modo relativo habetur a Filio. At modus relativus habendi exsistentiam non minu ab XSiStentia virtualiter distinguitur quam ab aliis persectionibus abSolutiS. Ergo humana natura cum Xsistentia eodem modo iungitur mediante relatione hypoStatica atque cum ceteris perfectionibus abSolutiS. Praeterea humana Christi natura est creata. Atqui e hoc ipso, quod quidditati esse tribuitur, non solum esse sed ipsa quiddita creari dicitur, quia antequam esse habeat, nihil est nisi sorte in intellectu creantiS S. ThomaS, De Ot. q. 3, a. 3 ad ). Humana autem Christi natura habet esse extra intellectum divinum. Ergo habet esse creatum. Humanam Christi naturam formaliter creatameSSe per XSistentiam increatam videtur contradictio in terminis. Sicut humana Christi natura habet propriam potentiam et operationem ut principium quo operandi, ita habet propriam XSiStentiam ut principium quo SSendi; nam unumquodque agit, Secundum quod St Clus S. Thoma I, . 23, a. I ad I). Ergo oportet, quod idem Sit actuS, quo aliquid est actu, et quo agit 3 3, . , a s). Quia ero SSe et agere est Suppositorum, ideo Christus, qui est unum Suppositum, Si unum erae simpliciter et duo secundum qui Nam in Christo suppositum Subsistens est persona Filii Dei, quae impliciter substantificatur per naturam divinam, non autem Simpliciter

SubStantificatur per naturam humanam . . . . SubStantificatur autem UPPOSitum aeternum per naturam humanam, in quantum est hic homo; et ideo sicut Christus est unum simpliciter propter unitatem SuppoSiti et duo Secundum quid propter dua naturas, ita habet unum SSe Simpliciter propter unum esse aeternum aeterni SuppoSiti. Si autem et aliud esse huius suppositi, non in quantum S aeternum, Sed in qURntum S temporaliter homo factum. . . . ESSe humanae naturae non SteSSe divinae Nec tamen simpliciter dicendum est, quod Christu Sit

duo Secundum SSe, quia non e aequo reSpicit Utrumque SS SUP-poSitum aeternum S. Thomas, QuaeSt. disp. de Pirit. Creat. q. 3, a. ).34. Omnes illae sententiae etiam ideo displicent, quia ad ea, quaereVelata Sunt, aliqua adduntur, quibus obscuritas et difficultas non tollitur neque minuitur, sed augetur. Simplicior explicatio ideoque praeserenda ea eSt, quae Contenta iis quae revelata Sunt, Stendit, quomodo

34쪽

22 Tract. I. me Verbo incarnato. iar I Christologia.

omnia elementa unionis hypostaticae in iis inveniantur. Unio enim hypostatica est relatio Substantialis, qua fit, ut humana natura reseratur ad hypostasim divinam et ab ea ut propria habeatur. Hae relatio postulat Subiectum, fundamentum, terminum. SubieCtum Si humana natura fundamentum Si potentia oboedientialiS, qua humana natura hypoStatice Subsistere potest in Verbo terminu est Uerbum actu hypostatice Sustentan humanam naturam. Haec omnia elementa Sunt de fide, sed haec etiam videntur Sufficere ad concipiendam illam relationem, in qua formaliter ConsiStit uni hypostatica Id unum necessario Supponendum St, et quidem in omni Sententia, Verbum posse

per virtualem aliquam mutationem SSe terminan aut non terminanS humanam naturam, SiCut Deu poteS CSSe rean aut non reanS. Itaque non humana natura ut tali et Verbum ut tale constituunt hanc relationem, Sed humana natura Secundum potentiam oboedientialem actuatam et Verbum ut actu terminan hypoStatice hanc naturam. Hic terminu non Semper adsuit, quia Verbum non erat Semper actu X- tendens functionem Suam hypoStaticam ad humanam naturam Eo ipso autem quod hae virtuali eXtenSio facta est, potentia oboedientialis humanae naturae in actum reducta St, quae actuatio est aliquid merepassivum in humana natura. Si haec Cluatio aliqui modu metaphySicuS, i. e. non entita aliqua addita ad humanam naturam, Sed ipsa

potentia oboedientialis Sub influX subsistentiae Verbi. Hac explicatione non tollitur ratio mySterii, Sed Solum Onceptibu analogiS, OVelatione inniXis ostenditur, ubi inveniantur tria illa, quae neceSSaria Sunt ad constituendam relationem Substantialem unioni hypostaticae Ceterum si cui alia Sententia magi placet, liberum est eam amplecti. SOBOL . A quae extendatur uni hypoStatica. 35. Sicut in compoSito humano Vari Sunt, quae non informantur anima, ita etiam in Christi humana natura sunt Varia, quae non immediate subsistunt in hypostasi Uerbi. Unde oritur quaeStio, ad quae immediate Xtendatur uni hypostatica Imprimis igitur Verbum immediate aSSumpsit non solam animam Sed etiam Corpuihumanum SeCUS non poSSet dici incarnatum. Sine unione Cum Corpore Deu non CSSet

natuS, PaSSu cf. prop. III); a fortiori non SSet SepultuS, quia tempore Sepulturae anima iam non erat in Corpore ergo propter Solam immediatam unionem cum corpore Filius Dei dici potest sepultus in Symbolis). Itaque quae essentialiter requiruntur ad ConStituendum

CorPUS humanum, Ut OSSA, nerUi, Caro, Venae, immediate Unita Sunt

cum Verbo Sed etiam ad sanguinem immediate extenditur uni hypo- Statica, quia Sangui est pars intrinsecus Constitutiva homini et pertinen ad integritatem humanam. Unde Christus de Sanguine Suo Odem modo loquitur, quo de Corpore suo, ut in institutione euchariStiae 4 HOC Si Corpus meum, hic Si Sangui meuS. et Quia ueri Om municaVerunt carni et Sanguini. et ipse similiter participavit iisdem a

35쪽

Cap. II. integritate naturae div et nat hum in Christo Prop. IV. et

Hebr 2, 4). Propter unionem hypostaticam sanguis Christi dicitur pretium redemptioni noStrae I et Ι, 9. Ephra, ). Communius censent theologi Sanguinem in paSSione ChriSti effusum mansisse hypostatice unitum et in reSurrectione iterum cum Corpore Coniunctum eSSe

S. Thomas, Quodl. 3, a. D Suares, De mySt. Vitae Christi disp. 47,

Quaestio de singulis aliis, quibuscum immediate facta sit aut non sit uni hypostatica, vi utilis St. Sufficit dicere ea, quae Sunt quidem in homine Sed non ConStituunt num per e, ut era, non OSSehypostatice unita ea Vero, quae ConStituunt unum per Se et essiciunt, ut sit integer homo esse hypoStatice unita CL Mares, De incarn. diSp. I S, CCt. 7 SP CAPUT II.

DE INTEGRITATE NATURAE DIVINAE ET NATURAEHUΜANAE IN CHRISTO.

Prop. IV. Natura divina et natura humana per unionem hypC- Staticam non factae Sunt una, Se manserunt duae. 36. Stat quHΘSt. Cum probaverimus Christum habere et naturam divinam et naturam humanam, nihil de hac re dicendum restaret, nisi surreXissent quidam haeretici et diXissent per unionem hypostaticam dua naturas, divinam et humanam, facta eSSe unam; Uare mons- pDSitae vocantur. Ita ut ches, Nestorii diaconus, qui a ratione voluit efficaciter impugnare errorem magistri sui, sed incidit in oppositum errorem. Ceterum utychiani inter se dividuntur. Alii enim Censent unam illam Christi naturam esse corruptibilem, et corrupticolae Vocantur; alii censent eam esse incorruptibilem, et incorrupticolae vocantur Eutychian etiam sunt illi, qui acephali nominantur, hem, Stiani Seu agnostae, de quibus postea dicendum erit, iacobitae. Inter ProteStante nostrae aetati quidam, male interpretantes illam κένωτt Seu eXinanitionem, de qua S. Pauluiloquitur Philis, p), docent ipsam divinitatem in incarnatione quandam Xinanitionem paSSam SSE quare enotici appellantur. Dogma catholicum est in incarnatione integra manSisse natura divinam et humanam. 37 AT . I. Ex S. ScripturH. Sacra Scriptura docet Christum esse verum Deum et Verum hominem pro p. et II). Atqui nisi habet naturam divinam non est DeuS nisi habet naturam humanam, non est verus homo. Ergo habet et naturam divinam et naturam humanam etiam OS unionem.

36쪽

24 Tract. I. me Verbo incarnato. Pars I Christologia.

SS. Patres diserte docent in ChriSto SSe utramque naturam. S. Athanasius: Dicendus erit Christus perfectus Deus et persectus homo non quod divina persectio in humanam persectionem mutata sit, quod impium est dicere ne etiam quod duae persectione a Se invicem divisae dicantur, quod a pietate alienum St. . . . Ut utraque unu Sint omnino perfectu idem Deus et homos De incarn contra Apollin. I, 6). S. Ambrosius: Servemus distinctionem divinitatis et

carnis. Unus in utraque loquitur Dei Filius, quia in eodem utraque est De fide 2 9 77). Ut permanSionem utriusque naturae in Christo urgeant, S. Patres interdum dicunt Verbum habitare in humanitate,

vel habere humanitatem pro indumento. S. Ioanne Ch SoSt. IoanneS dixit Uerbum caro factum St, non ut mutationem SubStantiae, abSit, Sed ut verae Carni aSSumptionem declararet. . . . Subdit enim Et habitavit in nobis . . . Habitatio non dipSum St, quod habitaculum, Sed aliud. . . . Aliud vero diX Secundum SubStantiam. Nam unitate et coniunctione Deus Verbum et Caro unum Sunt Sine ulla confusione Vel substantiarum ablatione sed per unionem ineffabilem In Ioan hom. ΙΙ, n CSq). Contra Eutychen epiStulam dogmaticam Scripsit S. Leo M.

CL Dens. n. 43 q), a Flaviano rogatu. Cf. Airch, Enchir. n. O Sqq).Μulta alia apud Petavium De incarn. 3, 6 et ).39. AT . S. Ex conciliis.

Concilium chalcedonense: Sequente SS. PatreS, Unum eundemque confiteri Filium et Dominum nostrum IeSum ChriStum docemus, eundem perfectum in deitate et eundem perfectum in humanitate . . . in duabus naturis inconfuse, immutabiliter, indivise inseparabiliter agno

Scendum, nuSquam Sublata dii ferentia naturarum propter unitionem magiS-que Salva proprietate utriuSque naturae et in unam PerSonam atque SubSiStentiam Concurrentes Dens. n. 48 . Eandem definitionem repetunt concilium constantinopolisanum II Dens. n. 29O et alia concilia CL Dens. n. 259 Sq 283 429 46 7O8).4O. m. o. Ex ratione theologica. Nisi Christus est homo, non potuit pati et mori nisi est DeuS,

Satisfactionem Condignam pro peccati PraeStare non potuit. Atqui ChriStu paSSu et mortuuS St, et condignam SatiStactionem Pro CCCati praestitit. Ergo est et homo et Deus. De satisfactione Christi

Praeterea Si e duabus naturis una facta est, aut divina natura conversa S in humanam, aut humana in divinam, aut e utraque Ut CauSa partiali facta Si nova natura seu substantia. Atqui nihil horum fieri poteSt, quia natura divina est immutabilis et ingenerabiliS, et X- cludit e conceptu Suo rationem materiae et sormae et partis Prop-

37쪽

Cap. I. integritate naturae div et nat hum in Christo Prop. IV. et

terea ecclesia in symbolo Athanasiano profitetur Christus elicet Deus

sit et homo, non tamen duo Sed unUS Si ChriStus, non converSione divinitatis in carnem Sed SSumptione humanitati in Deum, unu omnino , non consuSione SubStantiae, Sed nitate perSOnae Dens. n. O).41. BL L Quidam Patres, praecipue S. Frillus Alex. docent unam naturam Dei Verbi incarnatam'. Ergo hi negant duas in Christo esse naturas.

Haec explicatio est ipsius Frilli: Etiamsi unus dicatur a nobis nigenitus Dei Filius incarnatus et Om laCtus, non propterea PermiXtu eSt, neque in carnis naturam tranSiit Verbi natura, neque rursu natura Carnis in Verbi naturam, sed Cum utrumque in Sua proprietate naturali permaneat . . . ineffabiliter et inexplicabiliter unitum, unam nobis naturam Filii ostendit, sed ut dixi, incarnatam. . . . Si dicente unam Verbi naturam, taCuissemus et minime adiunxiSSemus incarnatam, . . . oratio illorum fortaSSe inepta non esset, dum interrogare e Simulant Ubinam S in humanitate perfectio, aut

quomodo subsistit illa nostra essentia Sed quia et illa in humanitate perfectio et essentiae nostrae declaratio illata est, dum dicimus incarnatam, desinant baculo inniti arundineos Ep. 46 . o Sensu, et non alio, diCtum illud accipiendum esse docet concilium constantinopolitanum II can. 8

Dens. n. 22 O).4 a. Ohi. II. Quidam Patres docent naturam humanam in Christo absorptam esse a divinitate, vel mutatam esse in divinitatem. Ergo negant post unionem mansisse in Christo naturam humanam. Ross. Dist antec. Dicunt absorptam vel mutatam esse humanam naturam quoad SSentiam, ei ante ἰ quoad statum infirmitatis con anusi Dist comeg. Negant mansisse humanam naturam OCUndum CSSentiam, nemconSeq. negant mansisse SeCundum Statum infirmitatis con conseq. Scilicet dicunt S. Patres humanam naturam per unionem hypostaticam participem faCtam esse donorum maxime sublimium, quae ei ex SSentia Sua nequaquam ConVeniant, loquuntur autem praeCipue de statu Christi glorioso. Ita Siregorius Mur et Carne . . . in Corruptibilitatis pelagus tranSmutata, quemad' modum apostolus ait, absorptum fuisse, quod mortale St, a Vita, Una UmiPS Carne unCta, quae SeCundum eandem Carnem tun apparuerunt, indi Vinam et immortalem naturam tun Commutata sunt Antirrheticus Contra

Apollinarium . et . Sed quomodo Divinitas id, quod in morte Christi

CeCiderat, ut Suscitaretur, effecit, ut in utraque parte, naturae uae proprie late exhibente, manens, Corpore quidem Corporum naturae, anima ero ni

marum itidem naturae mederetur l. c. n. 55 . Natura humana Christi eatenus deificata dici potest, quatenus perfectae immortalitati et gloriae particepS

facta St.

43. Bi. III. S. Patres interdum dicunt, duas naturas Christi solum ratione et SeCundum theoriam distingui, ut S. Frillus Alex in p. 4 et 46 Atqui

38쪽

26 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia.

quae ratione tantum distinguuntur, re idem sunt. Ergo in Christo natura divina et natura humana re idem Sunt. Res . Dist. mai: S. Patres dicunt duas naturas Christi secundum essentiam diStingui Sola ratione, ex mai. SeCUndum SUPPOSitum, conc maiDiff. min. Quae ratione tantum distinguuntur Secundum essentiam, re idem Sunt, conc. min. quae SeCundum SuppoSitum ratione tantum distinguuntur, re et SeCundum SSentiam idem Sunt, ei min. Et ex conseq. Ita ipse Cyrillus rem explicat. Item concilium constantinopolitanum o an Si qui numerum naturarum Confitendo in eodem Domino nostro Iesu Christo Deo Verbo incarnato, non intellectu tantummodo differentiam excipit earum, ex quibuSet CompoSitUS St, non interemptam propter nitatem unus enim ex utraque et per unum utraque), Sed in O numero utitur, ut Separatim unaquaque natura suam habente Subsistentiam, tali A. S. Dem. n. I9 . 44. Bi. IV. Quidam Patre dicunt Deum mixtum esse homini, sicut anima et Corpus inter Se miSCeantur et ConStituant unum hominem. Atqui haec indicant unitatem naturae in Christo. Ergo. Ross. Conc. mai. Dist. min. Hae Significant unitatem naturae, silicet comparationes et impropria locutione eXpitCare Contra mentem eorum, qui ii utuntur, conc. min. SeCUS Q. min. Audiatur . . . A intinus e Sicut in unitate personae anima unitur Corpori, ut homo sit, ita in unitate personae Deus unitur homini, ut Christus Sit . . . Ergo persona hominis mixtura St animae et CorporiS, persona autem Christi mixtura est Dei et hominis . . . Si tamen non indigne ad ista mixtionis et mixturae nomen admittitur, propter ConSuetudinem Corporalium rerum, longe aliter se habentium aliterque notarum. Verbum igitur Dei . . . Suscepit hominem, seque et illo fecit unum Iesum Christum, mediatorem Dei et hominum, aequalem Patri

secundum divinitatem, minorem autem utre SeCundum Carnem, . . SeCUndum hominem Ep. 137, IIJ. Ergo Comparatione illa illuStratur perSonae,

non naturae, UnitaS et Vocabulum mixtionis Cum quadam XCusatione adhibetur, quod utique melius omittitur.

Prop. V. Duplex est in Christo volendi et operandi principium

et uplici ordinis operationeS, iVinae et humanae. 45. Stat. UHOSt. Error monotheletismi, quem a theSi impu- namVS, Si Surculu quidam monophysitismi. onotheletae enim non aperte negabant dua natura in Christo, sed unam tantum in eo

voluntatem et operationem Statuebant. Quem errorem maXime Propugnavit Saeculo VII Sergius, patriarcha ConstantinopolitanuS. Hic studuit Honorium papam in Suam opinionem pertrahere, fingen Seloqui de Voluntate moraliter una, cum reapse intellegeret Voluntatem PhySic unam. Honorius non satis intelleXit astutiam hominiS, neque

quidquam de hac re definivit cf. I n. 326 ad 3 , sed eius SucceSSOr Martinus I a. 649 haeresim damnavit Dena. n. 263). MaXime StrenUUS Oppugnator monotheletismi erat S Sophronius, patriarcha hierosolymitanus cf. Dch, Enchir. n. 949 qq).

39쪽

Cap. II. Me integritate naturae div et nat hum in Christo Prop. V. 2

46. m. I. Ex S. Scriptura. Christus diserte dicit se habere aliam voluntatem atque Voluntatem Patris. Atqui divina Christi voluntas est eadem atque voluntas Patris. Ergo Christus habet voluntatem humanam. Pater, non mea VoluntaS

Atqui hi actus non possunt SSe in voluntate divina. Ergo erant in voluntate humana. 47. m. a. Ex SS. PatribuS.SS. PatreS, Xponente LUC. 22, 2, Concludunt in Christo esse duas voluntates. S. Athanasius et Dua voluntates ibi ostendit, alteram humanam, quae St CarniS, alteram divinam, quae Dei Sis De incarn. Contra Arian. n. Ι). S. AmbroSAS: ChriStuidicenS: Non mea voluntas sed tua fiat, suam ad hominem retulit, Patris ad divinitatem, In Luc. l. O n. O . Inculcant Patre Unitatem operationi Supponere unitatem naturae. Nam quorum operatio et i eadem omnino St, eadem etiam speciei unitate Conveniunt S. Friata Alex. Thesaur.

assert. 32 M P 73, 33). S. Agatho papa: Impossibile et contra

naturae ordinem S POSSO OSSe naturam et operationem non habere naturae Mansi, Coll. ConC. I, 27 I). Et ita arguit: Si tot essent Voluntate et operationeS, quot Sunt perSonae, in Trinitate essent tres Voluntate et tres operationeS, quod Si contra fidem. Ergo unitas voluntati et operationis equitur unitatem naturae. Ubi vero in una persona Domini nostri Iesu Christi, mediatoris Dei et hominum, duas naturaS, i. e. diVinam et humanam, Confitemur, in quibu et poStadmirabilem adunationem consistit, sicut dua uniu et eiuSdem naturRS, ita et dua naturales voluntate duaSque operatione eiu regulariter i. e. Secundum regulam fidei Confitemur l. C. 43). Alia e eadem epistula apud Dens. n. 288 Cf. I44. 48. m. S. Ex conciliiS. Concilium constantinopolitantun III: Duas naturale voluntateSin eo et duas naturale operatione indivise inconvertibiliter, inSeparabiliter, inconfuse secundum S. Patrum doctrinam praedicamuS et dua naturale Voluntate non contrarias, abSit, iuxta quod impii RSSeruerunt haeretici, Sed sequentem eius humanam Voluntatem et non reSistentem vel reluctantem sed potius et subiectam divinae eiu atque OmniPotenti Voluntati. . . . Dua vero naturale operatione indiUiSe, inconvertibiliter, inconfuse, inseparabiliter in eodem Domino noStro IeS Christo, vero Deo nostro, glorificamus Dens. n. 29 Sq). Idem docent alia Concilia Dens. n. 263 Qq IO).

40쪽

28 Tract. I. Me Verbo incarnato. Pars I Christologia.

49. Obi. . . Athanasius ait In Christo voluntas solius divinitatis erath Contra Apollin. l. et n. Io). S. Frillus Alex. Christus filiam Iairi omnipotenti suo iussu ut Deus et rursus taCtu Carnis vivificando, unam esse et eandem utriusque demonstrat operationem ' In Ioan 6, 4). Ergo hi Patres docent unam esse in Christo voluntatem et operationem. Ress. Conc antec. At conSeg. Hi Patres docent unam physice voluntatem et Operationem in ChriSto nem conseq4 unam moraliter Voluntatem et operationem, conc conseq. S. Manasius illo loco diserte docet Christum habuisse totum, quod habuit primus Adam, exCepta rebellione voluntatis humanae Contra voluntatem divinam. S. Frit, docet unum idemque miraculum patratum esse Cooperante divinitate et humanitate. Haec tangebat Corpus, illa Omnipotentia Sua reSUSCitabat. Sed nemo unam naturalem operationem statuet Dei et Creaturae, ne Videlicet id, quod Creatum St, ad divinam essentiam Veliamus, neVe e Contrario divinae naturae XCellentiam ad locum Creaturi Convenientem deprimamuS Thesaur. SSert. 32;

Christi voluntas umana erat moraliser una cum divina, i. e. Deo subieCta imprimis quoad ea, quae homo Simpliciter et effiCaCiter voluit. Ita voluit simpliciter et efficaciter mortem subire. Sed inefficaci Complacentia potuit amare Conservationem vitae et fugere mortem. pSum auum volendi inefficacem, e g. desiderium non moriendi, Christus eliciebat, quia Pater volebat, ut Christus talem actum haberet. Voluum aurialiter sumpsum potuit differre ab eo, quod Pater volebat. Non Sicut ego Volo, Sed Sicut tua Μ 26, 30 . In volito autem formaliter sumpto non erat differentia inter voluntatem humanam et voluntatem divinam, quia Pater volebat mortem Christi sub formali ratione redemptionis hominum, humana ero Voluntas nolebat mortem sub formali ratione mali humanae naturae. Neque desiderium inefficax non moriendi impediebat promptitudinem oboedientiae erga Deum, quia inferior natura in Christo erat sub perfecto dominio Voluntatis superioris, ut nullaeSSet pugna Voluntatum, qualis in nobis St.

5O. BL IL Vulgatus Diovsius Areopa ctu De caelesti hierarch. 3, 4 et alii post eum docent in Christo esse theandricam seu deivirilem operationem. Atque hac appellatione significatur operatio Christi physice una. Ergo in

Christo erat una operatio. RE . Conc. mai. DAI. min. Si haeretici explicabant illam appellationem, conc. min. Si Patre catholici intellegebant, ei min. Concilium lateranens a. 49 Sub artino I can. 5: Si quis secundum CelerOSOS haereticos eivirilem operationem, quod graeci dicunt θεαυδρική v, unam operationem inSipienter suscipit, non autem duplicem esse confitetur SeCundum SS. Patres, o est divinam et humanam . . . Condemnatus Sit Dem. n. 268).

Demirilis vocari potest omnis umana actio Gristi, quia est in suppoSito divino, et quia dirigitur et dignificatur a Verbo. In specie de iriles sunt actiones miraculosae Christi, quae principaliter fiunt a divinitate, ministerialiter autem ab humanitate. Hae actiones, in quantum divinae erant, ad totam Trinitatem pertinebant, in quantum vero humanae, ad solam hypoStaSimVerbi ut ipsius propriae. S. Augustinus: Quis neget non Patrem, non Spiritum sed Filium ambulasse super aquas Solius enim Filii Caro est, cuius carnis illi pedes aquis impositi et per aquas ducti sunt , Absit autem,