Compendium theologiae dogmaticae

41쪽

Cap. II. Me integritate naturae div et nat hum in Christo Prop. V. Schol. I. I. aci

ut hoc sine Patre feciSSe credatur . . . ut in Spiritu Sanctos Contra serm.

SCDoL De unione inseparabili. 5 I. a Humana Christi natura non otitit ante unionem FfoStaticam.

S. Leo M. et Natura noStra non Si aSSumpta St, ut Priu Creata postea aSSumeretur, Sed ut PS aSSUmPtione rearetur Ep. 33, 3). S. Sophronius: Incarnatur Verbum et DeuS, OStram naturam accipienS, non ita, ut e Coniungeret Cum Carne riu facta, vel Cum prius formata et Secundum Se SubSistente Se Uniret, Vel Cum anima praeeXSistente coniungeretur, sed ita ut hae tum ad XSiStentiam Venirent, Cum Verbum et Deus cum ii Coniungeretur, et Si unio Simultanea SSet

cum exsistentias Ep. Synod. M P 87 Ι6Ι). S. Ioannes Damasci eg Simul atque caro Ystitit, Simul quoque Verbi Dei exstitit caro, Simul caro animata, rationi particep et intellegentiae a De de , ). Si homo Iesus XStitisset ante unionem Filius Dei non esset factus ex muliere et X emine David, ut docet apoStolus Gai 4 4 Romo, ).

Cf. Dens . O Sq.b Humana Christi natura numquam Separata Si a Verbo, ne tempore morti quidem. S. Athanasius: Si Verbum receSSit a Corpore et ita mortificatio facta est, contra Deum praevaluere iudaei hoc PSO, quod indissolubilem miXtionem solverunt, De incarn. Contra Apollin. 2, 6 . . Leo M. In tantam unitatem Dei et homini natura Con-Venit, ut ne Supplicio potuerit dirimi nec morte disiungis Sermo 68, 1 . In Ssmbolis conlitemur Iesus Christus Filius Dei, Sepultu eSi ergo manSit unitu cum Corpore et descendit ad inferoS ergo manSit unituSCum anima Christus dixit quidem in cruce: Deu meUS, ut quid

dereliquisti me ξs M 27, 46. Sed, ut ait m o Victorinus DeuSChriStum dereliquit, quia auxilium non contulit Sed non dereliquit,

c Humana Christi natura numquam Separabitur a Verbo. Nam IeSu e regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni eiu non erit finiS L I, 32 sq). Iesus Christus heri et hodie, pSe et in Saecula Hebr I 3, ). Symbolum: Credo in Iesum ChriStum . . . Cuiu regni non erit finis. Concilium chalcedonense docet ChriStum . . . in duabuSΠaturi . . . inSeparabiliter agnoscendum s Dens. n. 48). Co/rcilium toletanum XI Duas naturas ita in se una Christi persona uniVit, ut nec divinitas ab humanitate nec humanitas a divinitate possit aliquando Seiungis Dens. n. 283) Contrarius error origeni Starum damnatu CSt. SOBOL De communicatione idiomatum. 5a. I. dioma Secundum terminologiam theologicam est id, quod alicui naturae ita proprium est, ut praedicari possit de eo, qui habet naturam. Christus autem habet duas naturas in uno Supposito divino

42쪽

dio Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I. Christologia.

ergo de hoc supposito et divina et humana praedicari poSSunt et Deus est homo, hic homo Si Deus, Deus mortuus St, homo Iesu eStaequalis Patri. Deus autem Si homo Secundum humanam naturam, et homo Iesus est Deus Secundum divinam naturam neque enim praedicantur proprietate uniu naturae de altera natura, Sed praedicantur proprietate utriUSque naturae de eo, qui habet amba naturaS, etiamSi denominatur Secundum unam naturam, quia Iesus, etSi Vocatur DeUS, retinet proprietate humanaS, et quamquam Vocatur homo, retinet Proprietate diVinaS. 2. Praec sta SerPanda in Su communicationis diomarum Sunt haec: a Idiomata humana solum in co=rcreto de Christo Deo, et diomata divina solum in concreto de Christo homine praedicantur, non vero abstracta de abStractis, neque θStracta de concretis, neque concreta de abStractis. Deu eS homo, natuS, PASSUS . . . homo IeSUS OS DOUS, Creator, ConServator. Sed humanita non Si divinitas, neque Deus eS humanitas, neque divinita est homo. Interdum in poetico loquendi modo abStraCta ponuntur pro ConcretiS, Ut naScitur aeternitaSs. Itaque quando X pSo modo loquendi apparet terminos non adhiberi stricte Secundum logicam Sed Secundum quandam metonymiam, talia PermittuntUr.b Parte non possunt in directo praedicari se Solum in obliquo, quia Significant ad instar naturae vel abStractorum. DeUS non StCOrPUS neque anima neque Corpu et anima, Sed habet Corpu et animam, Seu OC Corpu et hae anima est Dei. c PropoSitio, quae est ne aliva non Solum Secundum formam grammaticam Sed etiam Secundum Sensum, falSa St, Si per eam de Christo negatur attributum, quod ei secundum alterutram naturZmCOnVenit, ut Deu non est passus. Ideo falsum est simpliciter dicere: Christus est minor Patre. Nam etsi Secundum eum reSpectum, CCUndum

quem Pater est maior Christo Io 4, 28), Christus quoque minor StPatre, Cilicet ut homo, tamen simple assertio ChriStum SSe minorem Patre includit hanc negativam Christus Sub nullo respectu aequaliSest Patri, quod est falSum. d Non debent de Christo homine adhiberi enuntiationeS, quibUS significatur Christum hominem Xstitisse ante unionem hyPOStatiCam, ut Homo factus est Deus, nisi dicatur in hunc enSum: Factum St,

ut homo Sit Deus. . . .e Adiectiva, quas accidentalites denominant, non debent Praedicari de Christo respectu unionis hypostaticae, ut ChristuS Si homo dominicuS, quod quidem S. Augustinus aliquando diXerat 83 QuaeSt., q. 36), Sed OStea retractavit Retract. I, 9); et concilium ephesinum damnavit locutiones Christum esse θεοφόρου et Verbum CSSe σαρκοφυρον Dens. n. 77). POSSunt vero ita praedicari adiectiva de partibus vel actibu naturae humanae, ut Corpus dominicum, paSSi dominica, quia sic non insinuatur duple PerSOnR.

43쪽

Cap. III. De consectarii unionis hypostaticae. Prop. I. Iri

s Generatim vitandae Sunt e reSSiones, quae astant haereticorum errores, etSi recte Xponi OSSunt. Ubi ero periculum errandi non adest, quaedam dicendi latitudo permittitur. Ita melius non dicitur Christus esse creatura, et Similia, quae arianiSm favent. Contra vero Christus potest dici Servus Dei CLIS 33, Ι Zach 3, ), quia per Sesolum significatur eum Subiectum et oboedientem fuisse Patris mandatis. Sed si negative accipitur ad negandam aequalitatem Cum Patre, falsa est illa propositio et damnata in SenS adoptianorum Dens. n. IO). Haec propositio: Unu de Trinitate paSSu est, Simpliciter est vera et ab ecclesia recepta Dens. n. O 222 233). Nihilominus ante eam reiecerat Felix L papa SenS monophySitico usurpatam a Petro Fullone saeculo s. S. Thoma 3, . G6.

CAPUT III.

DE CONSECTARIIS UNIONIS HYPOSTATICAE.

Cf. S. Thomas , N. 23 25 area De incarn diSp. 49 Sqq; Tetavitis, De incarn. l. 7; Fra=rzelin, De Verbo incarnato thes 38 et L; tincuniat, De Verbi divini incarnatione 24 sqq 59 sqq; his, Lehrbuch de Dogmati II β, 5 sqq.

Prop. I. Iesus Christus, etiam ut i homo est Filius Dei

53. Stat Q UROSt. Aliquod consectarium unioni hypostaticae est communicatio idiomatum, quae proXime pertinet ad modum loquendi de Verbo incarnato. Hic agimu de ConSectaritS, quae ontoloficecompetunt Christo homini, etSi hae quoque suo modo Pertinent ad communicationem diomatum. Christus Deus est naturalis Filius Patrix consequenter etiam Christus homo Si naturalis Dei Filius, quia eo, quod factus Si homo, nihil amisit, quod habuit. Nihilominus saeculo VIII quidam episcopi hispani, imprimis Elasandus, Festii, Scarius, docere coeperunt ChriStum hominem esse filium Dei adoptivum, non naturalem. Qui error Vocatur adoptianismus, et damnatus est ab Adriano I Dens. n. 299). Dicimus igitur Christum esse Filium Dei naturalem, etiam Ut hominem, non quia humana natura est ratio huius filiationis, Sed quia ChriStus, qui ab aeterno est Filius Dei, manet Filius Dei, etiam quatenus SubSistit

54. ATR. I. Ex S. ScripturR. S. Scriptura numquam Christum hominem vocat Filium Dei adoptivum Sed proprium Deus etiam proprio Filio non peperCit, Sed pro nobis omnibus tradidit illum, Rom 8 32 . Ergo S, Cui DeuSPro Salute hominum non pepercit, seu Christus homo est Filius Dei naturalis, quia filius adoptivus non potest Ocari ProPriUS.

44쪽

32 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia

55. m. a. Ex SS. Patribus. S. Hilarius: Multi nos filii Dei, sed non talis hic Filius. Hic

enim et Veru et propriuS Si FiliuS, origine, non adoptiones De Trin. 3, ). S. Aufustinus: Oportebat, ut ille baptizaret, qui est Filius De UnicuS, non adoptatus. Adoptati filii ministri sunt unici. Unicus habet potestatem, adoptati miniSteriums In Ioan traCt. 7, 4 . S. 6-gorius M. et Aliud est natos homine gratiam adoptioni accipere, aliud unum Singulariter per divinitati potentiam Deum ex ipso Conceptu prodiisses Moral. 8, 32, 3). S. CFrillus Hieros. CredimuS in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei unigenitum. Filium porro Cum audis, ne adoptivum eXistimes, Sed naturalem Filium s Catech. ΙΙ, Ι q).56. AT . S. Ex ratione theologi a. Filius naturalis est, qui genitus S a patre filius autem adoptivus

CSt, Ut CXtraneUS, i. e. non genitu Patre, gratuito assumitur in

iura filii Atqui Christus est a Deo Patre genitus, et iura filii habete hac generatione, non vero est perSona eXtranea ad iura filii assumpta; neqU CeSSaVit SSe a Patre genituS, quando factus Si homo. Ergo

Christus, etiam ut homo est Filius Dei naturaliS, non adoptivuS. Filiatio est aliquid personale neque enim natura Sed persona est filius vel filia, ut patet tam in hominibus quam in S. Trinitate. Persona autem Christi, etiam ut subsiSten in natura humana, est Filius per generationem, non per adoptionem CL S. Thoma 3 q. 23 R. 4 . Unde etiam Concluditur rationem, cur homo Iesus Sit Filius Dei naturalis

OSSO aeternam generationem, non Unionem hypoStaticam, ut quidam

theologi volunt, quia de conceptu filiationi proprie dictae est, ut filius

Sit generatus a Patre ho autem non fit per unionem. Unio Stpotius condicio, ut appellatio Filii, quae iam prius erat, transeat ad hunc hominem Iesum; et hoc tantum sensu homo Iesus est Filius Dei naturalis per unionem. Aliud consequens est ChriStum non SSe Filium Spiritus Sancti, etsi Spiritus Sanctus miraculose produXit eiuS humanam naturam, neque Filium totius Trinitatis, quia a solo Patre est genitu Cf. Dens. n. 282 Thoma 3 q. 32, a Q).57. Bi. . . aulus ait de Christo homine et ui praedestinatus est Filius Dei a Romo. 4 . Atqui qui praedestinatione est Filius, non Stgeneratione Filius, neque est Filius naturalis. Ergo. Resp. Dis . at SenSUS eCundum textum originalem est Christus per resurrectionem ostensus ὁρισθεις est Filius Dei, conr mai. SenSuS Si Christus non generatione sed praedestinatione est Filius Dei, ex mai. Et sic patet responSum ad minorem et ConSequenS. PoteSt tamen quaeri, quomodo praedestinatio possis praedicari de GrisD. Respondent theologi posse praedicari variis modis: raedestinatum est opus inCarnationis, praedestinata est humana Christi natura ad unionem Cum Verbo, praedestinata sunt omnia opera supernaturalia, quae Cum incarnatione On-

45쪽

Cap. III. consectariis unionis hypostaticae. Prop. VII.

iuncta sunt, praedeStinatus Si ChriStu homo, ut Sit redemptor, caput ecclesiae, rex regni caeleSti Cf. Frangelis, theS. 38, Chol. 3).58. Bi. I. Nonnulli S. Patre videntur docere Christum esse Filium adoptatum. S. Irenaeus: Propter OC Verbum Dei homo . . . ut adoptionem

percipiens, fiat filius Dei' Contra haer. 3, 9, ). S. Hilarius: Carnis humilitas adoptatur De Trin. 2, 27 . . A ustinus: Ea gratia fit ab initio fidei homo quivis Christianus, qua gratia homo ille ab initio suo factus

est Christus De praedest. Sanct. 5, 3Ι . Ergo poteS homo IeSus vocari filius adoptiVUS. RE . Nef. mai, quia SenSUS iCtorum S alius S renaeus docet, Verbum Dei esse hominem factum, ut homines fierent per adoptionem filii Dei. Statim enim post illa verba pergit et Non enim poteramus aliter incorruptelam et immortalitatem percipere, nisi adunati fuiSSemus incorruptelae et immortalitati. S. Hilarius non dicit Christum esse adoptatum, Sed carnem eSSe adoptatam, i. e. SSumptam S. A ustinus Solum docet et incarnationem et hominum adoptionem esse gratuitum Dei beneficium. Certe iidem Patres, qui negant Christum esse filium Dei adoptivum, non doCent simul eum esse filium adoptivum CL EDN. De incarn. l. 7, C. ).59. bi. III. Si Deus Pater incarnaretur, esset ut homo filius Dei, non naturalis Sed adoptivus per gratiam unionis. Ergo etiam in Christo sufficit gratia unionis ad Constituendum eum filium Dei adoptivum.

RE . GD anuc. Deu Pater, Si incarnaretur, maneret Deus ater, nullo autem modo esset filius Dei neque naturaliS, quia genitu non St, neque adoptiVUS, quia perSona extranea non est. Similiter dicendum est de

Spiritu SanCto. 6O. bi. U. Christus homo ornatus est gratia sanctificante. Atqui gratia sanctificans reddit hominem filium Dei adoptivum. Ergo Christus homo est filius Dei adoptiVUS. RESs. Conc mai. Dist. min. Gratia reddit hominem filium Dei adoptivum, quia homo Si perSona Xtranea, i. e. non a Deo genita, conc. min. SieSSet a Deo genitus, ex min. quia tun deficeret definitio adoptionis, quae eSi personae extraneae in ius hereditatis assumptio. Dist conseq. Christus per gratiam fieret filius adoptivus, nisi esset Filius propriuS, conc comes. Cum sit Filius proprius, Q. conSeg.

Prop. VII. Christus homo cultu latreutico S adoranduS qucte adoratio debetur etiam humanae eius naturae hypΟStatice unitae. 61. Stat. QuaeSt a Cultus latriae est honor Deo exhibitus propter infinitam eius excellentiam, qui etiam vocatur adoratio Stricte dicta. Cultus igitur est signum aestimationi et SubmiSSionis, quod Deo eXhibemus propter divinam eius XCellentiam, quod Signum poteSt SSe

aut Pure internum, . . internu actu SubmiSSioni erga Deum, aut Simul eXternum, ut genufleXio, Sed Semper debet procedere X cognitione eXCellentiae et ex voluntate hanc eXcellentiam honorandi.

46쪽

4 Tract. I. De Verbo incarnato. Tars I Christologia.

Distinguendus Si cultus absolutus et cultu relativus. Omnis cultus latreuticus tandem aliquando ad Deum seu ad personam divinam refertur, quia homo rationabiliter non potest Se Submittere niSi personae alicui. Sicut tamen Solent homine non Solum . . regem honorare, sed etiam imaginem regis vel alia res, quibu regia dignita reprae-Sentatur, ita etiam Cultus non soli Deo desertur, sed etiam imagini Dei vel aliis rebus, quibus Deus repraesentatur. IamVer Cultu Deo vel Christo exhibitus propter internam eius XCellentiam Vocatur cultus absolutus cultus vero alicui rei Xhibitus, quia Deum repraeSentat, Vocatur cultu relativuS, quia non Sistit in re illa, sed transit ad Deum. b Christo, ut subsistit in humana natura, cultus latreutic videbetur, quia est Deus Sed idem cultu debetur etiam eiu humanae naturae, non quia humana natura St, Sed quia Si natura perSonae divinae, et quia honorando naturam, honoramu eum, qui habet naturam. Hic cultus Si abSolutus, non relatiUUS, quia XCellentia, ob quam Cultus eκhibetur, est Christo interna. Itaque eXcellentia divina est ratio colendi Christum, Christus est obiectum totale, Cui desertur Cultus, humana eius natura Si obiectum partiale et pure materiale Christum esse cultu latreutico adorandum est de fide, an adorationem SSO Xtendendam ad humanam eiu naturam est Saltem ConcluSio Certa, iam a

SS. atribus factR.c EX estorianismo sequitur duple adoratio Christi, quia est duple perSona Eutychiani unam tantum naturam Christi adorandam docebant. Alii haeretici obiciebant et obiciunt catholicis idololatriam, quasi ab his humana Christi natura propter se colatur Cultu latriae. 6 a. m. I. Ex S. ScripturH. S. Scriptura unam tantum adorationem ChriSti docet, numquam duplicem. Pater omne iudicium dedit Filio, ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem, Io 3, 22 Sq; Cf. om 4, O SQ

63. m. a. Ex SS. PatribuS. S. Athanasius: Incarnatum Deum Verbum adoramus Quamvis

Quis igitur ita desipit, ut Domino dicat: Recede a Corpore, Ut te adorem Ep. ad Adelphium n. 3 M P 26, IO74). S. IoanneSDamaSQ: Unus Si ChriStuS, Deus persectu et homo persectuS, quem cum Patre et Spiritu adoramus una adoratione cum immaculata ipSiUS

Carne. Neque Carnem non adorandam esSe dicimuS; adoratur autem

in Uerbi hypostasi, quae ipsi facta est hypostasis De fide , ).

S. Ambrosius Est caro Christi, quam hodie quoque in mySteritS Eucharistia adoramus, et quam apostoli in Domino IeS adorarunt. Neque enim divisus est Christus sed unus De Spir. Sancto , II, 79). Alia apud Petavium, De incarn. 3, 3 Sq.

47쪽

Cap. III. De consectariis unionis hypostaticae. Prop. VII. id

64. Arg. S. Ex efinitionibus CeleSiae. Post concilium epheSinum an Dens. n. 2O hanc doctrinam definivit concitium constantinopolitanum I an. 9: Si qui . . . non Una adoratione Deum Verbum incarnatum Cum propria eiu carne adorat, iuxta quod sanctae Dei eccleSiae ab initio traditum est, talis A. S., Dens. n. 22 Ι). Contrariam doctrinam Synodi pistoriensis ius VI damnavit et PropoSitio, quae SSerit adorare directe humanitatem Christi, magis ero aliquam eiu partem, Ore Semper honorem divinum datum

creaturae , qualenta Per hoc Verbum directe intendat reprobare adora

tionis cultum, quem fidele dirigunt ad humanitatem Christi perinde ac si talis adoratio, qua humanita ipsaque Caro vivifica Christi adoratur,

non quidem Propter Se et tamquam nuda Caro Sed prout unita divinitati foret honor divinu impertitu creaturae et non potiti Una eademque adoratio, qua Uerbum incarnatum Cum Propria PSiu carne adoratur e concilio Constantinopolitano, quinto generali, Can. falSa, CaptioSa,

pio ac debito cultu humanitati Christi a fidelibus praestito ac praestando

detrahens et iniurioSa Dens. n. 36 I).65. hi. Cultus latreuticus soli Deo debetur Atqui humanitas Christi

non est Deus. Ergo ei non debetur Cultus latreuticus. R sp DAI. mai. Cultus latreuticus soli Deo debetur primario et

propter eius internam XCellentiam, conc. i. non debetur SeCundari naturae humanae propter XCellentiam hypoStaSiS, UaCUm Si ConiUnCta, mai. St. min. Natura humana SeCundum interna Constitutiva non Si Deus, conc. min. hypOStasis, CuiuS St natura, non Si DeUS, Q. min. Dist conSeg. Naturae humanae non debetur Cultu latreutiCus propter Se et Separatim a Sua yPOStaSi conc conseq. non debetur propter hyPOStaSim, UiUS St natura,

66. Bi. II. Humanitas Christi non potest amari super Omnia. Ergo non potest coli super omniR. Ress. Trans antec. ex conSeg. I saritatem. DiSparitas in eo est, quod per caritatem imprimis Deo volumus infinitam Suam SSentiam, quam non OSSumus humanae naturae velle. Sed per Cultum volumus humanitati Christi bonum ipsi externum, i. e. honorem, qui est in honorante. Unde poSSumus nos velle ipsi submittere, prout postulat infinita XCellentia personae,

Dixi Trans anteC. , quia de hac re est diversus loquendi modus theologorum. Quidam dicunt amorem Dei super omnia terminari simul ad hypo- Stasim et ad humanam eius naturam, etsi diverso modo. Ita misceburienses De Verbo incarn. n. 488 . Alii hoc negant, ut De Luro De incarn disp. 16, SeCt. 3 n. 9 sq). Certe amari potest humanitas Christi amore Super omnia, i. e. Caritate theologica, Sicut amamus quemlibet hominem, Sed non potest amari Super omnia, quatenus ei non possumus velle interna attributa divina. 6 T. Ohi. III. Deus colitur oblatione sacrinci missae. Atqui hoc sacrificium non offertur humanae Christi naturae. Ergo hae natura non Colitur cultu

48쪽

, Tract. I. me Verbo incarnato. Pars I Christologia.

Resp. Conc mai. Diff. min. Humanitati Christi non offertur sacriticium missae ideo, quia principalis offerens est Christus homo, qui non potest sibi ipsi sacrificium offerre, conc. min. ideo non offertur, quia humanitas Christi non est Cultu latreutico digna, Q. min. Et egi comess. Si esset aliud Sacrificium institutum et alius offerens, posset hoc sacrificium Christo homini seu humanitati Christi offerri. 68. Obi. V. Multi theologi docent humanitatem Christi colendam esse ob multiplicem excellentiam Creatam, quam habet, ut Suares De incarn diSp. 53, Sect et . Atqui hi Cultus non est latreuticus. Ergo humanitati Christi debetur cultus inferior latria. Ross. Dist. nai. Illi theologi negant humanitatem Christi adorandam esse Cultu latreutico, nex mai diCunt OSSe humanitatem etiam Separatim Considerari et secundum Suam internam excellentiam Coli cultu hyperduliae, conc. mai. Ergo tota quaestio est, num duplex adoratio Christi sit a tuenda. Quod quamvis non pauci et magni theologi affirment, melius ne andum videtur, quia cum Cultus prinCipaliter deferatur perSOnae, aliquem honorare velle secundum inferiorem dignitatem, quam habet, videtur inconveniens, ut siquis regem salutare vellet ut liberum baronem, quia etiam hanc dignitatem habet. In latria includitur virtualiter omnis Cultus inferior, et o sensu Deus vel Christus etiam colitur cultu duliae. Sed cultus ullae formalis quodammodo est negatio Cultu Superioris, et ideo omittendus videtur cf. Frangelis, De Verbo incarn thes 45 Coroll. a q).

SOBOL De cultu sanctissimi Cordi IeSu.

69. a Sicut non Solum persona humana Colitur, Sed etiam CorpuSeiuS, immo etiam Parte Corpori eiuS, . g. SCulando manu alicuiuS,

ita etiam colitur non solum persona Christi Sed etiam Corpu eiuS, immo etiam parte corporis Christi coluntur propter di nitatem ser-Sonae. ECCleSia e g. colit Sanguinem Christi vel vulnera Christi Ratio eSt, quia in quibusdam partibus nobis Speciali modo ob oculo ponitur quaedam Xcellentia Christi, ut in Sanguine et vulneribus passio Christi redemptoriS. Unde non omne partes indiscriminatim Speciali modo Coluntur Sed illae tantum, quibus nobis quaedam Christi persectio pe-

Cialiter mani Statur. Neque parte coluntur ut Separatae a ChriSto et ut re mortuae, Sed in quantum Sunt parte hypoStatice unitae cum Christo ViUO.b Ater has partes principalem quendam locum obtinet cor Iesu

Pisen in eius corpore et singulariter repraesentans Christi ergo nos caritatem, Se quodammodo Xhaurientem ad homines beneficiis cumulandos, et X altera parte ingratitudine hominum graviter offenSam.

Occasio publici cultus cordis Iesu introducendi fuit revelatio a Christo facta f. ama= ita Mariae lacoque I69O), qua Christus

postulavit hunc cultum; Sed externa ratio huius cultu eSt auctoritaSecclesiae, hunc cultum approbantis et in officio liturgico praecipientis interna ratio Seu fundamentum theologicum est doctrina de cultu latriae

49쪽

Cap. III De consectariis unionis hypostaticae. Prop. VII. Schol.

humanitati Christi debito. Cum constet in omnibus festis Domini obiectum integrum Cultu eSSe totum ChriStum, et rationem formalem esse excellentiam divinam, ut Xplicetur Cultu SS. Cordis IeSu, quaestio unica est de obiecto proXimo huius Cultus.c Itaque obiectum proximum est cor LESu DSicum, Pisum, cum Verbo inpostatice unisum, in quantum est umbolum caritatis Christi erga homines. HOC Sati patet eX officio SS. cordis, ubi in lectione 6 haec dicuntur Christus ipSum Cor lancea vulnerari permiSit Carnale ergo vulnus vulnus Spirituale Stendit. Qui illud cor tam vulneratum non diligat . . . Quam caritatem ChriSti patientis et pro generis humani

redemptione morienti atque in Suae morti Commemorationem instituenti Sacramentum Corpori et Sanguini Sui, ut fideles Sub Sanctissimi cordis symbolo devotita a serventiu recolant, eiusdemque fructuSuberius percipianis, seStum Cordi Iesu institutum est. Idem patet X multis aliis actis ecclesiasticis, quae collegit . illes De rationibus festorum Sacratissimi cordis Iesu et purissimi cordis ariae Ιβ, Oeni-

sicum Christi est res signans, et carita Christi Si res Signata. Utrumque simul constituit obiectum proXimum uiu cultuS.d Ratio, cur potissimum cor electam Sit ad repraeSentandam nobis caritatem Christi, valde obvia est. Nam cum agatur de caritate in visibili obiecto nobis ob oculos ponenda, melius obiectum eligi non potuit quam illud, quod propter intimum neYum cum caritate apud omne homine pro amore ponitur. Praebe, fili mi, cor tuum mihis Pro 23, 26), i. e. caritatem tuam. Vehementibus enim tractibus animae Cor quoque afficitur, et Sic affectu in corde manifestantur cf. X. Thoma I, 2 q. 24, a. 2 ad 2). EX hoc facto omnibus noto homine adducti sunt ad habendum cor Symbolum amoriS. Iam Si omne Cor Si convenien Symbolum amoris, cor Iesu Si convenien Symbolum immensae illius caritatis, qua Christus erga genu humanum flagrat, proXime Caritati eiu humanae, Cuiu motu participat, remote etiam caritatis eius divinae, quacum hypoStatice S unitUm.e Excellentia huius cultus patet e eius fine, qui S amorem Christi amore rependere et pro iniuriis ei illati Satisfactionem praeStare. Hunc cultum Christus ipse commendavit, eccleSi approbaVit, multorum SanCtorum Xemplum et piorum fidelium usus Suadet, fructu insigneSe e Orti celebrant, impiorum eum blasphemantium odium ostendit

De a re plurima opera ConScripta sunt, quibus tota haec materia diligenter Xponitur. Ita inter vetustiores Croiset La devotionali S. Coeu de N. S. Jesus Christ, Lyon 169I et Gallist et De cultu

Sacrosancti cordis Dei ac Domini nostri Iesu Christi, Augustae 733), inter recentiores L. Lero De s. corde Iesu eiusque cultu Leocli Ι 882),H. Nix Cultus s. cordi Iesu . . . Sacerdotibus propoSituS' Friburgi I9O3 , L. Bainvel La devotion a S. Coeur, Paris I9O3), multi alii.

50쪽

38 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia.

CAPUT IV.

DE INFIRΜITATIBUS ET PERFECTIONIBUS HUMANITATIS

CHRISTI.

Prop. VIII. Corpus Christi omnibus defectibus, qui naturae

humanae Commune Sunt, obnoxium fuit.

7O. Stat. QuHeSt. Desectu naturae humanae Commune intelleguntur ii, qui e peccato originali in omnibus hominibus inveniuntur, ut defatigatio, dolores, mortalitas. Hi igitur desectus seu infirmitates in Christo fuerunt, non vero illi desectus, qui e Specialibus ausi in his vel illis hominibus sunt, ut morbi vel defectus integritatis. In aliis hominibus Commune desectu Sunt Sine eorum perSonali Voluntate, Christus autem hos desectu libere SuScepit propter OS. Quidam monophysitae Saeculi VI, aphthardocetae, incorrupticolae, gaianiani docebant corpus Christi fuisse prorsus incorruptibile. Olim quidam catholici censebant corpus Christi ex unione hypostatica factum esse incorruptibile, sed hanc incorruptibilitatem miraculo SSe eatenuSablatam, ut Christus pati et mori poSSet Christum Vere paSSU OSSeest de fide; sed quaedam quaestione adiacente Sunt disputabileS. TI. m. I. Ex S. Scriptura.

Secundum S. Scripturam Christus esurivit M 4, 2), Sitivit Iora 9, 28), fatigatus est Io 4, 6), habuit infirmitate nostras Hebr 4, 3), dolore pasSus St Hebr 2, 8 3 8 Sq), mortuuS St cf. IS 33, Sqq). Atqui hi sunt communes desectus hominum. Ergo hos desectus Christus

habuit, et quidem naturali quadam necessitate; nam Semen Abrahae RP-prehendit; unde debuit per omnia fratribus similaris Hebr 2, 6 Sq);

nihilominus libere eos acceptavit Hebro O, 3 qq), et libere auSa PO'Suit, e quibu perpeSSione oriebantur, ut e ieiunio fameS, e labore fatigatio neque miraculose hos effectus impedivit, etsi potuit. Ta. m. a. Ex traditione. S. Manasius de hac re agit in oratione De incarnatione Verbi n. O Sqq, ubi inter alia ait: Cum Verbum mori non OSSet, CorPUS, quod OSSet mori, Sibi accepit, quo illud ut proprium pro omnibuSofferret .s An non Surivit Ita Sane pro Corpori proprietate SU'rivit. Morbos autem non habuit. Indecorum prosecto fuiSSet, eum, qui aliorum morbo Curaverat, proprium instrumentum morbi attritum neglegere. S. Fulgentius docet Christum usque ad paSSionem et mortem mortale et animale Corpu habuisse. et pro nobi in eodem