Compendium theologiae dogmaticae

21쪽

Cap. I. perS div et nat hum in Christo unione. Prop. I. Schol. Prop. II. o

ille scriptor addidit aliquas explicatione SpeculatiVa minus aptaS, conc conses. De hac quoque re iam dictum est in tractatu de Trinitate . .

SOBOI Alia testimonia e clivinitate Christi. I 3. Publicum testimonium divinitatis Iesu Christi reddiderunt arbres

coram iudicibus. Ita S. Iustinus M. ad RuSticum praesidem ait de Iesu Christo: Ego homo cum Sim, parVa tantum puto me poSSe dicere de illius infinita divinitate hoc enim prophetarum SSe munu fateors Martyr n. ). S. Vincentius, diaconuS: Dominum Iesum Christum Confiteor, . . . PSum Cum Patre et Spiritu Sancto unum solum Deum esse profiteors minari, Acta, ed. Veron. P. I 3). Similia leguntur in Actis SS. Erisodii Pionii, F horosae, aliorum martyrum. Unde etiam gentilibus dogma christianum divinitatis Christi notum erat Planius iunior Traiano refert christianos stato die ante lucem Convenire Carmenque ChriSto quasi Deo dicere Secum invicem, Epist. l. O, p. 7). Adrianus imperator idem testatur Qui christianus fit adorare cogitur Christum ut Deum FIav. V Ac Saturninus, C. et ). Lucianus irridet christianos, quod adorent affiXum illum Cruci Suum SophiStams De morte Peregrini c. 3). Item Celsus christianis obicit, quod putent Deum optimum maXimum OSSe hominem paSSibilem fieri Origenes, Contra Cels. 4, 14). Teste AStino iudaei quoque

hoc Saepe Xprobrabant ChriStianiS, quod putarent eundem OSSO SSe Deum ante Saecula et nasci in saeculo Dial cum Tryph. 48). Itaque Constat Christianam religionem semper fuisse cultum Christi

ut Dei. Atqui nisi Christus est Deus, hic cultus est idololatria Numquid ex cultu idololatrico prodierunt insignia illa beneficia intellectualia et moralia, quae Christiana religio contulit generi humano Quod si fieri non potuit, fatendum est ChriStum SSe Deum. Prop. II. Iesus Christus est veru homo. 14. Stat quaeSt. Quidam gnostici, dicente materiam omnem SSemalam, ConcluSerunt Deum non potuisSe X a mala materia CorpuSaSSumere, sed Christum habuiSSe Corpu apparen tantum Seu PhantaSticum. Quare hi haeretici vocati sunt docerae Seu phantasiastae, e quorum numero fuerunt Basilides, Marcion, alii, de quibus vide tavium De incarn. I, ). Saeculo II Valentinus docuit Christum e caelo detuliSse corpus aethereum et permariam tranSitSSe, Sicut aqua

fluit per canalem. Similiter saeculo I priscillianistae in Hispania, Saeculis VI et VIII auliciani in Syria, saeculo XUI anabastistae.

Saeculo IV Apollinaris docebat Christum asSumpSiSSe OrPu et Principium vitale, non tamen animam rationalem, Sed eius loco utSSein eo divinitatem. Dogma catholicum est Iesum SSe Persectum

hominem.

22쪽

IO Tract. I. Me Verbo incarnato tars L. Christologia.

I 5. Arg. I. Ex S. Scriptura. a Iesu se vocat hominem Io , O), et hoc nomine Filius hominis SaepiSSime Se appellat M 9 6 Io, 23; 2 8 32 4 etc. . Etsi disputant, quem ad finem IeSu Se ita appellaverit, eviden tamen est Deminem posse hoc nomine rationabiliter uti, nisi qui est homo Apostolus ait Quoniam quidem per hominem Adam mors, et per hominem Christum resurrectio mortuorum Coros, I). UnuS Si mediator Dei et hominum homo Christus Iesus Tim 2, 3). Non

solum diXit Iesus se esse hominem, Sed ut homo natus St, e infante crevit ad aetatem virilem, edit, bibit, ut homo inter homine ConVer- SatuS, et Sicut homo mortuu est. Si haec omnia facta non sunt in

vera natura humana, Deu haec faciendo et in Scriptura docendo in errorem in vincibilem nos induXit, quod est impossibile. b Christus dixit se habere corpus. Accipite et Comedite, hoc est corpus meum bibite, hic est Sanguis meus Μ 26, 26 sq). Videte manu mea et PedeS, quia ego ipse Sum palpate et videte quia Spiritu Carnem et ossa non habet, Sicut me videtis haberes L 24. 39). Dixit se habere animam rationalem. TriSti est anima mea Sque ad mortems Μ 26 38). Nunc anima mea turbata Sty Io 2, 27). Sine anima rationali non potuit ponere actu oboedientiae, religioniS, aliarum Virtutum, neque potuit mereri et satisfacere Christus et Semen Abrahae i. e. humanam naturam e Abraha ortam apprehendit. Unde debuit per omnia fratribus similari, ut repropitiaret delicta populis, Similis nobi in omnibu et abSque peccatos Hebra, I 6sq; 4 Is) C Christus corpus Suum non es caelo detulit, Sed ex matre S-Sumpsit. Ecce concipie in utero, et parte filium ... L I,3 Sm). Maria, de qua natus St Iesus M I, 6 . Misit Deus Filium suum,

factum e muliere a Galla, ). Unde Maria est mater Christi Μ 1 Ι 8; 2, I L I, 3. I 2, ). ChriStu est Semen Abrahae Ga 3, 6), filius David Mi I, I), factus e semine David et de fructu lumborum eius AC 2, O. Om I, 3. 2 Tim , ).16. m. a. Ex traditione. a SS. Patres statim ab initio errorem docetarum Cum indignatione reiecerunt, Ut e. g. S. Irenaeus: Vani Sunt, qui putative eum dicunt apparuiSSe non enim putati V haec Sed in substantia veritatis fiebant.

Si autem Cum homo non eSSet, apparebat homo . . . neqU Uerita qURe

clam erat in eo; non enim illud erat, quod videbatur si Contra haer. 3, I, 2). S. AuguStDIuS: Si phantasma fuit corpus Christi, fefellit Christus; et si sesellit, veritas non est. Est autem Verita ChriStuS non igitur fuit phantasma corpus eius 83 QuaeSL q. 4). SanCtarum

Scripturarum testimonii non resistant, fateanturque Christum non tantum Carnem Sed animam quoque humanam Verbo unigenito CoaptaSSe, ut CSSet Una perSOna, quod ChriStu eSt, Verbum et homo; sed ipse homo

23쪽

Cap. I. personae divinae et naturae humanae in Christo unione. Prop. II. I

anima et Caro, a Per hoc ChriStu Verbum, anima et caros Contra serm. arian. 9, ). S. Patre inCulcant ChriStum omnia asSumpsisse, quae ad integritatem naturae humanae pertineant, quia omnia voluerit sanare. Nam quod SSU mPtum non St, Sanatum non Sis, inquit S. Gr ortu S. Ep. IOI, 7). S. Ambrosius: Si enim aliquid ei defuit, non totum redemit . . . Quia ita Venit, ut totum redimeret et Salvum faceret, totum utique SuSCepit, quod erat humanae persectionis Ep. 48, 3). ASSum pSit autem naturam humanam e Beata Virgine, ut e Adam Stirpe, quae Corrupta erat, restitutio fieret. S. Basilius: Quid opus Sancta Virgine, Si non e Adam maSSa SSumenda erat caro deisera Aut quis ita audaX, ut iam diu silentio sopitum Valentini dogma nunc rurSUS Verbi SophiStici . . . renovet ξη Ep. 26Ι, ). Fulgentius Ferranaeus: Tollat impius disputator Christo materiam CarniS, quam Maria miniStraVit, et Oceat, quomodo est semen Abrahae Christus, aut quomodo factus est X emine David s

b Concilium chalcedonenses definit: Unum eundemque Confiteri Filium et Dominum nostrum IeSum ChriStum Consonanter omne dOCemu eundemque persectum in deitate et eundem persectum in humanitate Deum Verum et hominem Uerum, eundem ex anima rationali et Corpore, ConSubstantialem Patri Secundum deitatem, consubstantialem nobi eundem Secundum humanitatem . . . ante Saecula quidem de Patre genitum Secundum deitatem, in novissimis autem diebus eundem

Propter no et propter noStram Salutem e Maria Virgine Dei genetrice SeCundum humanitatems Dens. n. 48). Eadem definitio invenitur in concilio constantinopolitano IV Dens. n. 29 sq et in aliis conciliis. In Θmbolis ecclesia confitetur de Filio Dei: Qui propter nos homine et propter nostram salutem descendit de Caelis. Et incarnatus est de Spiritu Sancto e Maria Virgine et homo factus Sis Dens. n. 6). Et in Athanasiano: Est fide recta, ut Credamu et Confiteamur, quia Dominus noster Iesus Christus, Dei Filius Deus et homo

est Deu eS e Substantia Patris ante Saecula genituS, et homo Ste SubStantia matri in saeculo natuS, per Ctu.DeUS, Persectu homo, e anima rationali et humana carne SubsistenS, aequalis Patri Secundum divinitatem, minor Patre Secundum humanitatem Dens. n. O).IT. Di. . Secundum S. Scripturam interdum angeli hominibus in humana figura apparuerunt, Cum iis locuti sunt, Comederunt, et generatim ut homineSSe gesserunt G C. 10. Tob 5 5 sqq). Atqui hi non erant homineS. Ergoa pari non recte Concluditur Christum esse verum hominem, quia Similiter

Resp. Nemo saritatem. Est duplex disparitas a Numquam angelus natUS St X muliere, adolevit, multos annos vixit, mortuus est, Sicut ChristUS. b Numquam Scriptura docet angelos illos fuisse homines hoc autem docet et inculcat de Christo Angeli apparentes. etsi non semper ab hominibus

24쪽

II Tract. I. me Verbo incarnato. Pars I Christologia.

statim cogniti sunt ut angeli, tamen semper factis vel dictis manifestarunt se non esse homines C G I9, II 3 22 Tob 12 6 sqq).18. Obi. I. Apostolus dicit Christum venisse in similitudinem carnis peccati Rom 8, 3), Se non iam Cognoscere Christum secundum Carnem amor 5 16), Christum accepisse formam servi et in similitudinem hominum factum esse Philis, in Atqui his videtur doceri Christum non fuisse hominem vere

sed apparenter tantum. Resp. Conc. mai. Nef. min. Christus habet formam servi, sicut habet

formam Dei Phil , ), non apparenter sed vere. Fuit extrinsecus similis ceteris hominibus, sed intrinsecus latebat divinitas. Habuit carnem sequelis peccati obnoxiam, pasSibilem, mortalem; si venit in similitudinem carnis peccati, etsi Sine peccato erat Cf. S. Boma 3 q. 5 a. I q). ApoStolus

Christum a mortuis resuscitatum non iam CognoSCit SeCUndum Carnem i. e. Secundum Statum Carnis passibilis et ut Communem hominem, sicut olim eum Consideraverat. Et quia iustificati resurrexerunt spiritualiter cum Christo, apostolus ait et Ex hoc neminem novimus Secundum Carnem v a Cor 5 16), quibus verbis Certe non negat eo eSSe homineS.I9. Di III. et Caro et Sangui regnum Dei possidere non possunt Cor

15, o . Atqui Christus possidet regnum Dei. Ergo non habet carnem et

sanguinem. Ress. Dist. mai Caro et Sanguis secundum substantiam regnum Dei POSSidere non OSSunt, ex mai. Secundum Statum Corruptibilem, conc. mai.

Propterea apoStolus Statim addit: Neque corruptio inCorruptelam possidebit. 'Conc. min. Dist conseq. ChriStus non habet substantiam Carnis et sanguinis,nem conseq. non habet Corruptibilem Carnem et Sanguinem, conc conSeg.

Apostolus ibi loquitur de corpore glorioso, in quantum hoc distinguitur a Corpore Corruptibili, quod ab Adamo accepimus I Cor 15, 47 sqq). Secundum Statum Corporis Adam erat homo et terrenus , Christus glorificatus est homo CaeleStiS .

SOBOI Verbum assumpsit Corpu mediante animR. a O. S. Patre contra pollinaristas docent Verbum aSSumpSiSSe CorPUS mediante anima vel mente Atav. De incarn. 4, 3, 3 Sqq). Non quaSi Priu tempore SSumpta sit anima, sed quia ratione dignitatis anima Propior Si Deo quam Corpus, et quia respectu finis incarnationis CorPUS OnVenienter Ssumi non poterat nisi per ordinem, quem habet ad animam rationalem S. Thoma 3 q. 6, a I). Prop. III. In Iesu Christo natura divina et natura humana

hypostatice unitae Sunt, ut Christus Sit una perSona haben naturam divinam et naturam humanRm.

21. Stiat. QuHOSt. a 'sonasi vocatur en SubStantiale totale, quod neque Par eSt neque coniunctum Cum altero Substantialiter, Sed quod est persecte in se. Itaque duae rationes praecipue concurrunt ad con-

25쪽

Cap. I. Me pers diu et nat hum in Christo unione. Prop. II. Schol. Prop. III.

stituendum Conceptum hypoStaSiS: SubStantia Singularis et persecta in se Xsistentia. BreviSSime HypOStaSi est Substantia incommunicabilis. Latine dicitur Suppositum. Suppositum rationale Si serSona. PerSona habet naturam Seu Summam persectionum, quibuS St id, quod est, angelus, homo natura habetur a PerSona. Homo habet naturam humanam, Sed natura humana non habet hominem. Primis saeculis vocabula hypostaSi et phySi Saepe promiSCue Surpabantur, Sed inde a saeculo U Solent haec duo distingui, et in us theologico sunt termini technici, quibu utendum Si Secundum SenSum ubique

b Itaque uni haesostatica in eo ConSiStit, quod Secunda perSona SS. Trinitatis sine ulla reali relatione ad extra ita ibi coniunxit unam

aliquam naturam humanam, ut hae SubSiStat in persona divina, et persona divina retinen naturam divinam, quam ab aeterno habuit, Simul e tempore habeat naturam humanam Ut Suam naturam, Per quam Sthomo et vivit et agit ut homo. Hoc non ratio no docuit Sed revelatio. Terminologia est opu rationiS, Sed reS, termini Significata, a Deo revelata est. Quamdiu fiXu non erat SenSu terminorum, faciliu poterant oriri et ortae Sunt Confusione et erroreS et Vice VerSa errore fuerunt ratio terminis subiciendi determinatum Sensum, quo facilius dogma revelatum in tuto Ollocaretur.

c Dogmati catholico adversatur haeresi Nestorii, qui a 428

episcopu ConStantinopolitanu factuS, Coepit docere ariam SSe quidem Christi genetricem, non Dei genetricem, Disrozoκου, non EOTOκον, Cume homine non possit nasci nisi homo. Alium enim dicit esse eum, qui Xmaria natus est, alium esse, qui est Filius Dei unigenitus. Inter Filium Dei et Filium Mariae est moralis tantum unio, XCellentior quidem omni alia unione Dei cum hominibus, attamen non uni in unitatem personae Sed Solum Secundum habitudinem unius ad alterum, Secundum dignitatem et operationem. Propter hanc unionem homo ChriStus est coappellandus Deus et adorandus. Haec Nestorius docet

in Sermonibus, quos edidit Marius Mercator V PG 48, 37 sqq).

Cf. irch, Enchir. n. 724 Sqq. Acerrimus propugnator doctrinae Catholicae Contra NeStorium erat S. Frillus Alex. cuius duodecim Anathematismis recepti Sunt a concilio ephesino, in quo damnata est haeresis neStoriana CL Dens. n. II Sqq). NestorianiSmu magi magiSque disparuit, ut nunc iam PauciSSimi eius assectae supersint in Aurdistan).aa. Arg. Ex S. Criptura. Secundum S. Scripturam Verbum Seu Filius Dei factus est homo

natUS ES e muliere. Quod naScetur ex te Sanctum, vocabitur FiliuSDei a L I, 33 . Verbum caro factum est Io I, 4). Filius Dei

26쪽

Ia Tract. Ι De Verbo incarnato Pars I Christologia.

Deus Filium suum, factum e mulieres Galla, ). Ideo Christus est simul in sorma Dei et in forma servis Philis 6 sq). E lsraelitis

Secundum Carnem, Si Simul Super omnia Deu benedictus in saecula

idemque est Deus et homo, Seu quod idem St, una perSona habenS naturam divinam et naturam UmRnam.

qui paSSu est pro nobis, qui habitavit in nobis, idem ipse est Uerbum Dei, Contra haer. I, 9, 3).b Dicunt unionem esse non moralem tantum relationem Sed subStantialem et fissicam unitionem . . res oris Nas. 4 Si quis divinitatem in eo velut in propheta Secundum gratiam operatam fuiSSe, non autem Secundum SubStantiam Copulatam fuisse et copulari diXerit a praeStantiore afflatu vacuus iis Ep. I ad Cledon. . S. AthanaSAS: Caro Christi non est consubstantialis Deo, Sed Verbo propria facta Si Secundum psori et indivisa Secundum unionem a Contra Apollin. I, 2).c Dicunt in Christo non esse alium et alium Sed unum. S. IsannESCh SOSI. Confitemur non alterum et alterum, abSit, Sed num et eundem Iesum Christum, Dei Verbum Carne amictum Ep. ad

CaeSarium M 32, 35 . . res orius Nas. Aliud quidem et aliud

Sunt ea, e quibus SalUator, . . . non tamen altu et aliUS, AbSit . . .

Porro aliud et aliud dico, contra quam in Trinitate res habet. Illi enim Altu atqUe aliUS, . . . non autem aliud atque aliud Ep. ad Cledon.).d Docent esse unionem inpostaticam vel personalem. S. 'Dphanius: Verbum ConiunXit corpus, mentem animam in Unam Unitatem et unam Spiritualem hypostasim De haer. POS haer. O, . ). S. Frilsis Aiax docet Verbum in confuse et secundum hypOStaSim

Prium, eodem modo etiam Unigeniti corpus proprium illi erat et non alterius a Contra Nestor. I, I). Secundum S. Ioannem DamaSc. humana ChriSti natura neque νυποστατος est neque propria hyPOStaSi Sed ἐνυπόστατος, quia numquam Separatim a Verbo Substitit, sed in Verbo creata est De fidei, ). S. An uStinus: Ut quemadmodum S una PerSona quilibet homo anima scilicet rationalis et caro, ita Sit Christus una perSona, Verbum et homos Enchir C. 36).a4. ATL. S. Ex definitionibus conciliorum. Concilium sis Sinum can. Si quis non confitetur Carni Secundum hypoStaSim unitum Dei Patri Verbum, unumque esse ChriStum Cum

27쪽

Cap. I. Me personae divinae et naturae humanae in Christo unione. Prop. III. Pe

propria Carne, eundem Scilicet Deum et hominem, A. S. Can. 3 st Si quis in uno Christo dividit hypostase post unitionem, Sola eaSconeXione ConiungenS, quae Secundum dignitatem fit vel etiam auctoritatem et poteStatem a non PotiUS OnVentu, qui per unionem physicam factu eSt, A. S. Dens. n. I Sq). Eandem doctrinam proponunt concilium chalcedonenSe et alia Concilia Dens. n. I48 257

Cum ante Nestorium Similia docuisSet Theodorus MosSuraunuS, postea Vero Contra Cyrillum AleX. Scripsissent Theodorem CFrensis et uas, qui duo nihilominus admiserunt doctrinam concilii ephesiniet a concilio Chalcedonensi agniti sunt recte docenteS, horum trium Scripta neStorianiSin faVentia, quae Vocantur Tria Capitulas, damnata Sunt a concilio conStantinopolisano II Dens. n. 224 Sqq). Et Theodorus quidem damnatu eS Cum Scriptis suis, Theodoreti quoque et Ibae Scripta Contra Cyrillum, non tamen ipsi damnati Sunt, Cum in salsis opinionibus non permanSerint CL I n. 326, 2).a5 ATL. 4. Ex ratione theologiCH. Secundum ea, quae revelata Sunt, Filius Dei incarnatus simul Deus et homo est, habet naturam divinam et naturam humanam, ipSiu Sunt aCtione et paSSiones, quae fiunt vel per naturam divinam vel per naturam humanam. Atqui Suppositi, hypoStaSiS, PerSOnae Si habere

natUram, OSSe et agere per naturam. Ergo quia Una eademque PerSona

divina habet utramque naturam, per dua natura CS DCVS et homo, agit Vel patitur divina vel humana ideo una Si in ChriSi PerSona et uni naturarum in eo est uni hypostatica. Quid de ChriSto credendum Sit Deus revelavit; quid sit hypostaSi et natura, docet PhiloSophia nomine unionis hypostaticae recte ignificari ea, quae deinCarnatione docet revelatio, intellegit ratio humana termino hac ratione electos approbavit usus ecclesiaSticuS, Cui Standum St. Nisi in Christo esset unitas hypostatica, nulla SSet in C Vera unitaS. Nam unita naturae repugnat, cum natura divina non it neque fieri OSSit natura humana, neque natura humana converti OSSit indiVinam, neque natura divina possit fieri pars materialis vel formalis

alicuius naturae. Unitas vero morali Voluntatum, si CCtuum, guber'

nationiS, Conspirationis ad unum finem, aliarum similium relationum non Sufficit ad explicanda ea quae de Christo Deo homine revelata Sunt Ergo necessario admittenda est uni hypOStatica. Quia hypostasis Verbi non est pars, neque S COmPOSita. REYSonavero Christi tit Christi potes dici composita, quatenu unum SUPPOSitum in duabus naturis subsistit S. Thomas 3 q. 2, a. ). i modu loquendi iam invenitur apud Patres et vetera concilia CL Hardourn, Coll. COnc. III, 269). Est compositio ete hiSs, quatenu e perSona VerbI et natura humana constituitur in Christo unum SubStantiale et Per Se. Comp Siti, ex conceptu riuo solum dicit unitatem Oriundam e Con

28쪽

16 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia.

iunctione distinctorum. Talis autem unita eS in persona Christi, quae a persona Uerbi differt non intrinsecus sed per Conotationem termini temporaliS, ad quem Virtualiter Se extendit.

26. Bi. . Si natura humana Christi propter Coniunctionem Cum Verbo non est hypostasi vel persona, a pari Verbum propter Coniunctionem Cum humana natura non est hypoStasi vel persona. Atqui hoc est falsum. Ergo illa ratio non Valet. Ressp. ex mai. Non enim est paritas. Uni hypostatica non est uni duarum partium in unam substantiam Seu naturam Completam, Sed est duarum naturarum inConfusarum et impermixtarum in una persona divina exsistentia Persona divina sine ulla mutatione et sine ulla reali relatione ad extra assumit sibi naturam humanam, quae eo ipso Caret totietate et inCommunicabilitate et est quasi pars alterius. Quia natura divina est aliquid integrum, quod ibi assumpsit per quandam ineffabilem unionem humanam naturam, perSona Se tenet e parte divinae naturae et similiter hypostasis et suppositum anima ero et Corpu trahuntur ad personalitatem personae divinae S. Thomas, Comp. theol. . ΙΙ). Non perSona SSumpta est Sed est assumens non illa natura aSSumpSit, quae SuStentatur et pendet ab altero, sed ille, qui sustentat et regit naturam. Non quaevis Coniunctio tollit rationem

hypostasis, sed Sola coniuncti, dependentiae, qua aliquid ab alio habetur.

a T. Ohi. I. Proprium est substantiae singularis totalis in se subSistere. Atqui humana Christi natura est substantia singularis totalis. Ergo in se subsistit. Ress. Dis . ai. Proprium est Substantiae singularis totalis in se subsistere, quatenus Conaturaliter in se Subsistit, niSi a Deo SSUmitur, conc mai: quatenus ei essentiale est Subsistere, ut non OSSit a Deo SSUmi nem mai. Conc. min. Dist conseq. NiSi assumpta SSet in Se SubSiSteret, conc conSeg. ἰetiam post assumptionem in Se SubSiStit, Q. conSeg.

28. bi. III. Patres et concilia interdum dicunt Verbum assumpsisse hominem CL Dens. n. 13 12o . Atqui homo in se subsistit. Ergo Christus habet subsistentiam humanam. Ress. Dist mai. Patres et Concilia dicunt Verbum assumpsisse naturam humanam, Per quam Sit verus homo, conc. mai. dicunt humanam Christinaturam in Se ipsa subsistere, ex mai Dis . min. Homo non hypΟStatice unitu in Se Subsistit, conc. min. homo, qui per hypostatiCam unionem Simul est Deus, in se subsistit, subdist. min. Subsistit in perSona diVina, conc. min. . SubsiStit in natura humana, neg. min. Et egi conseq. S. Auxustinus, qui illo loquendi modo saepe utitur, ait: Sicut anima habens Corpus, non facit duaSperSona Sed unum hominem, si Verbum habens hominem, non facit duas personas sed unum Christum In Ioan traCt. 19 n. 15 .a9. Bi. V. Secundum S. Patres humanitas Christi est habitaculum vel indumentum Verbi. Atqui habitaculum vel indumentum non subsistunt inhabitante vel vestito. Ergo humanitas Christi non subsistit in Verbo. Resp. Negio suppositum licere interpretari Comparationes praeter tertium Comparationis S. Patres illis Comparationibus urgent mansisse in Christo

29쪽

Cap. I. Me personae div et naturae hum in Christo unione. Prop. III. Schol. I. a

naturas inconfuSas, ut postea n. 38 videbimus. Sed cum iidem Patres diserte doceant Christum SSe unam personam, manifeste abutitur illis Comparationibus, qui ex illis concludit Patre Statuisse in Christo duas personas. SOBOI. I. Incarnatio est mysterium Stricte dictum. 3Ο. a Incarnationem SSe POSSibilem, reVelatione discimus, Sed internam rationem huius poSSibilitati non perSpicimuS. S. Gregorius FSS. de Modum contemperationi divinitati Cum humanitate no perspicere non posSe ConcedimUSs Orat Catech. . Ι). S. Leo M. Utramque substantiam in unam ConveniSSe perSonam niSi fide Credat, Sermo non eXplicat Sermo 29 I). S. Thomas Incarnatio inter divina opera maxime rationem XCedits Contra gent. 4, 27). Mares: Non poteSthumana vel angelica Cognitione naturali Uidenter CognoSci Seu demonstrari incarnationem esse poSSibilem. Propositis rationibus pergit e Persuadere videntur hae ratione non posse intellectum Creatum, utSviribus relictum etiam probabili assensu definite iudicare incarnationem esse posSibilem De inCarn diSp. 3, ecl. I n. 3 q). Similiter homiStae, ut Dares De incarn. q. I, a. , diSP. I, ecl. I et ), CotiStae, Ut

Cum ecclesia doceat esse mysteria Stricte dicta Conc vatic. de fide C. 4 Dens. n. 793), certe incarnatio Si unum e hi mysteriis, ut monet Pius X in epistula ad episcopum monacensem die II Dec. 862 data Dens. n. 669 sqq; Cf. 682). Concilium toletanum XI ait: Qui partus Virgini nec ratione Colligitur nec XemplomonStratur; quod Si ratione colligitur, non potest esse mirabile; SieXemplo OnStratur, non erit Singulares Dens. n. 28 2). Hae Sumpta Sunt e S. Aufustini epistula 37, ubi n. 8 inter alia haec dicuntur: Hi Si ratio quaeritur non erit mirabile; Si Xemplum POSCitur, non erit Singulare Demus Deum aliquid posse, quod noS fateamur inveStigare non posse. In talibus rebus tota ratio facti est potentia facientis. sb Neque tamen ex altera artes ratio in hoc FSurio vide ullam contradictionem. Nam hypostasim divinam Virtualiter Xtendi posse

ad naturam Creatam non est affirmatio et negatio eiusdem de eodem Secundum idem. Contradictio esset, Si immutabili persona divina mutaretur Incarnatio non est mutatio personae divinae, Sed est relationaturae humanae ad personam divinam. Ea Vero, quae relatiVedicuntur, OSSunt de novo praedicari de aliquo abSque eiu mutatione, Sicut homo de novo fit exter absque sui mutatione per motum illiuS, qui fit ei Sinister. . . . Esse autem hominem Convenit Deo ratione unioniS, quae est relatio quaedam. Et ideo esse hominem praedicatur de novo de Deo absque eius mutatione per mutationem Umanae natUrae, quae assumitur in divinam perSonam S. Thoma 3 q. 6, a. ). Nihilominus Verbum non est homo per meram denominationem externam Sed sicut Deus est creator per denominationem internam

30쪽

18 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars I Christologia.

conotato termino externo efficientiae divinae, sic Verbum est homo per denominationem internam Conotato termino externo functionis hypostaticae Suae. Vi creatri Deo S interna, quae Vi poteSt SSe aut Crean Rut non rean actu, et Sic potest Sse virtualiter alia et

alia Similiter functio hypostatica, qua Verbum est homo, Si aliquid

abSolutum et internum Verbo, sed simul est virtualiter transiens et relati Ua Secundum rationem. Modu propriu Creationi et modus proprius Xtensioni hypOStaSi est mysterium, quia Soli Deo Convenit Secundum intimam rationem divinitatis. Etsi Verbum divinum est incarnatum, ConSequen non CS DRtUrRm divinam SSe incarnatam, quia actu hypoStaticu non St naturae Sed

perSonae. Neque Trinita eSt incarnata, quia Uerbum ut hypostasis realiter distinguitur a Patre et Spiritu Sancto Incarnatio quidem, inquantum est opus Dei ad Xtra est opus totius Trinitatis Dens. n. 284 429); Sed incarnatio, ut est relatio hypostatica, Si Solius Filii. SCDOI. Ulteriores explicatione cliSCutiuntur. Ecclesia nihil aliud docet nisi Iesum ChriStum SS Unam PerSonRm,

quae habeat naturam divinam et naturam humanam, naturam diVinam ab aeterno, naturam humanam e tempore de matre SSumptam.

Ulteriore explicationes, in quantum intra limites mysterii Sunt possibiles, relinquit theologis Reapse a theologi Catholici variae Xplicationes additae Sunt, de quibus ecclesia numquam iudicavit, et qua amplecti aut non amplecti cuivis liberum est Singula breviter proponamUS. 3Ι. Quidam theologi docent naturam humanam Christi ideo non υρυsoSωSim, quod careat modo SubSistendi, a narura realiter distincto et Separabili. Haec Sententia, veteribus theologi ignota, inde a Saeculo XVI docetur a non paucis, ut a Gregorio de Valentia De in-Carn diSP. , . , Par 2, Opinio ), Suares De incarn diSp. 8, ecl. 4 n. 4 qq), Vasques, De Lufo, aliiS Nunc derelicta sere est. Modus hic intellegitur non aliquod accidens, sed modus SubStantialis,

qui quidem non eSt ipsa SubStantia neque par Substantiali neque omnino nihil neque tamen proprie en neque en reale in rigore, Ut ait Suares Metaph. iSp. 7, ecl. 8, . I Sqq). Et ho Concepi tam ObSCUro, Si Vere Si Conceptu rationalis, volunt isticare aliquo modo Saltem Unam partem incarnationis Attamen videtur haec non esse Xplicatio sed maior obscuratio rei in Se iam obscurae. Ideoque reicienda Sthae eXplicatio, quia non Si necessaria. Nam SubStantia Completae ipSO Si SuppoSitum, quod non est communicata cum alio ad hoCautem non requiritur ultu modus hySicus Seu phySic ab I Sa Sub-

Stantia distinctus eique additus. Potest tamen dici subsistentia modus metasisSicus, qui est aliquid reale Sed non realiter a SubStantia Completa distinctus. Si aliquid reale, in quantum e parte rei Cum substantia singulari identificatur. ES modus metaphySicuS, in quantum