장음표시 사용
251쪽
tempore conserv. Cap. XV. a J I
Iuris, nec eo quisquam potest ipso inuito disponere, etiamsi fauore Religionis fiat dispositio, cum Religio iustitiae ordinem non tollat. Secundo quia non potest quis plus Iuris in alium transferre quam habeat, a transferret autem plus Iuris si onus a bo-delee tur. ianis, quae in Ecclesiam transfert, auferret pertranslationem, transferret enim libera, cum ipse ea ut' possideat obligata. Atq; adeo daret quod non habet, contra illud axioma nemo dat quod non habet de conser. d. . g Tertio quia nulla lex inuenitur eximens bona in Ecclesiam translatat huiusmodi onere priuato, & si adesset, de eius validitate posset foric ab aliquo ambigi, cum nulla videatur posse auferre dominium alicuius, nisi ob euidentem necessitatem, &utilitatem boni communis, vel ob aliam grauissimana cauosam, ut factum est Cap. secundum Canonicam 23. q. 8. in quo Mansus, Domus . Atria, Horti, iuxta Ec..elesiam positi eximuntur a quacumque pensione, &onere, siue publico , siue priuato, etiamsi in pacto sit fundatum, ut notat Suareχ.b De alijs bonis nulla est lex ea eximens ab oneribus priuatis . cum non as. n. ip sit contra decentiam Status Clericalis, teneri ex co- tractu, & eum seruare, imo valde id decet, cuinetiam Deus obligetur ex pacto. Vnde si ille, qui transfert in Eccclesiam bona sua, non soluisset aliquo tempore gabellas,&onera realia debita, Ecclesia
deberet ea soluere: Sic AZor tom. I S. c. I s. q. S. multos citans. Debentur ergo onera priuata autoritate imposita bonis in Ecclesiam postea translatis , etiamsi iussa essent solui Principi aut Reip. Vel si ipse seu Res p. bona transtulisset in Ecclesiam cum obligatione soluendi aliquid ipsis, aut alteri, Ita docent
252쪽
docent varii Doctores ; a gerunt enim se in iijs casi
bus tamquam private personae. S. III ne pullica, an debeantur ab Ece asticis. a Non est certum, an bona transeant ad Ecclesiam cum obligatione soluendi onera publica.s Cum qua limitatione verum sit. 3 Cum obligatione soluendi onera realia ordinarria publica bona transeunt in Ecclesiam. . Cur Princeps non retineat ius grauandi bona cum in Ecclesiam transferuntur, quandoquidem illud antea habebat. Ius quod habebat Princeps in bona extinguitur, cum in Ecclesiam transferuntur .
et Quoad onera publica, noncst quidem omnia
nocertum, bona transire cum onere ad Ecclesiam, negari cum magno fundamento possit, aut saltem, bimitari, nam mutatione personae mutatur qualitas.&ptiuilegium rei inhaerens leg. Paulus per Procura . torem is de acquir. hqred cum Bariolo ibi, & leg. licitatio fini &: Dilectus s. deprceb. cum glos. c. v n. detur. ter. ini. Uude cum res priuilegiata transit in non priuilegiatum . amittit suum priuilegium, Quare ergo cum res grauata aliquo onere transit in exemptum ab eo onere , non istud amittet e Bona .eni.n sortitimur priuilegium personae cap. Accesso-rium de regraur. in o. & leg, i. C. de impon. lucr. descript. Nam bona sunt quid accessorum personae , Vnde bona donata sequuntur conditionem eius, cui donatur Ieg Priuatq in fin. C. de impon. lucrat. de
scrip doliata. lovix religiosis fiunt religiosa les
253쪽
Quae religiosis is de rei vendi c.docentq.multi Do sto.
res . a Cum ergo Ecclesie sint exempte ab oneribus' publicis , bona earum , donata praesertim , erunt maior et ois etiam exempta:fauent caput 1. detin mun. Eccl. in o. bed.
&c. dilectus de donat. Prsterea idem probaturnifesta instantia hominis laici, qui transiens ad Sa. nimisi . Ab cerdotium, aut Religionem on secum fert onus subiectionis ad Principem suum laicum s &si seruus fiat Sacerdos, non remanet in statu seruitutis e Arbiter etiam cui est impositum onus arbitrandi in aliqua cavisse,quiq; ad arbitrandum cogi poterat,non cogitur solentia dicere recepto sacerdotio leg non distinguimussi.de re arbitr. Et si in loco grauato pro onere. siue publico,siue priuato fabricetur Eccleta,locus ille rema.. net exeptus. Imo si bona collectis subiecta peruenissent olim in Curiales, fiebant immunia l. i. Cod de impon. lucr. descript. quia curiales erant exempti , & in ditione Mediolanensi, si bona ad Fiscum transibant, onera publica, ad quae ante erant obligata, non soluebant. Ita etiam si bona transeant ad habe,
tem duodecim liberos , aut ad publicos lectores in Ticinenti Gymnasio, Do ctores , Lausidicos , Notarios Collegiatos, eximuntur aliqua saltem ex parate ab onerum obligatione l. q. constit. de immunitate. Et in Hispania statutum est l. leg. I a. ordinum, ut vir nobilis emens bona tributis soluendis obnoxia,ad
ea non teneatur teste Suare E. eonis
a Non ergo verum est semper bona transire cum onere, sed eget hoc dictum hac , vel si nili limita .. rtione nisi is ad quem transeunt , sit exemptus, aut priuilegiatus, nam ad hunc ijs transeuntibus extinguitur, vel immutatur onus le g. cum quidam S. si de
Ditorcs ff. de usur. leg. fiscus is de iure fisci: Alioqui
254쪽
per Procurae tore iri st. de acquir. haer.
s hoc di ctum uniuersaliter, & sine limitatione vertim
est . cur non erit verum illud huic oppositum, Bona sine onere ad quencunq transeant, sine onere transeunt , cuin oppositorum sit eadem ratio e Et tamen expet ientia patet id non esse verum,nam si fiscus ven da; bona non onerata alicui laico, haec cogentur soluere onera, & tributa l. locatio S. fiscus ff. de Pa.blic. eadem est ratio iuxta Bariolum, a si Ecclesia bona sua antiqua vendat, & ab omni onere sine cd-trouersia libera, haec enim transeuntia ad non priui. legia tuin non retinent priorem qualitatem exemptionis, quq eis inhaerebat , ut de decima habetur cap. A nobis de decim. Sicut ergo negari facile potest esse verum, quod bona nullum onus publicum habentia transeant sine onere illo, ita & negari poterit esse veru Bona grauata onere publico, transire cum eo. Scd non agamus summo iure, laicis concedamus, quod concedi potest: non contradicente conscientia. g Dicendum secundo bona transeuntia in Ecclesiam esse obligata ad solutionem onerum ordinario- irum ijs iam impositorum mere realium. Cuius asser tionem non aliam posse afferri puto rationem, nisi dictum, quod fere communiter usurpatur, Bona trah-scunt cum onere . Ideo AZori. 3. l. . c. I s. q. 8.do-eet deberi ab Ecclesia tributa, quae olim erant in usu apud Romanos iuxta l. De his Clericis c. de Episc. &Cler. confirmatam iure canonico c. Tributum ii. q.
i. & c. Tributum et r. q. s. Sed de hoc supra diximus. Barbosa de iure Ec cl. c. 3s. S. s. n. i p. concedit hanc obligationem , & ait sacram Congregationem pali sim sequi hanc sententiam, & multos pro ea citatos . Transeunt ergo bona cum oneribus iam ipsis impositis, at non cum suturis, &imponendis. Retinent hona
255쪽
bona in Ecclesiam translata onera,quae a laico eorum dominio stabiliter persoluebantur, at cuin noua imponuntur, ea bona non sunt ijs obligata, quia tunc non sunt sub dominio laici, sed Ecclesiae. Quaenam autem ratio suadet, ut dictum illud extendatur adfutura onera e in odiosis vertamur, c tun de Eccclesit gravamine agatur, & contra eius priuilegia, non erisso extendendum est illud ad futura onera, sed est restringendum ad onera iam imposita mete realia, &ordinaria, cum satis trita regula sit in iure tum Caninnico, tum Civili, odia sunt restringenda . Idq; siue bona sint donata, siue aliter acquisita Ecclesiae, nam eadem ratio militat in omnibus, licet Prosper Augustinus, a velit donata Ecclesiae non esse immunia a tributis. Vettim eius sententiae fundamentum proba bile non video, nisi forte loquitur non unitiersaliter, sed de Regno Neapolitano, ubi sit aliqua Papae concessio, vel consuetudo a Papa approbata. Cyterum ea etiam bona Ecclesiae donata non sunt amplius sub laicorum potestate, & ideo ab ijs non possunt grauari, nec in eo statu sunt, ut illorum sublint dispost tioni, &ideo noua tributa ipis a laicis imponi non possunt, onerum enim impositio subiectionem indi- dicat Authentica de natur. lib. S. si quis igitur, docentq; multi, b subiectionem autem ad laicos non retinent ea bona, cum in Ecclesiae sint dominio, &possessione: Contenti sint laici ordinaria onera iam bonis imposita ab Ecclesiasticis deberi, clim in ipsos
illa transferuntur, sic enim imitti Doctores sentiunt,c At non praetendant deberi noua onera , praesertim extraordinaria, quS imponuntur de novo, & multo minus personalia, vel mixta .
a Pro et Augul .in addit . ad quam
256쪽
sferrentur, hoc habebant onus, ut grauari possent a Principe pro bono communi, ergo etiam translata in Ecclesiam hoc retinent, quia illa Ecclesiae donans ,
aut vendens, vel alio modo transferens . non plus
iuris transfert, quam ipse habeat: Cum ergo ab eo onere non posset ea bona liberare, illud relinquee in ipsis bonis cum ea in Ecclesiam transfert. Respondeo ipsum quidem transferetem onus illud relinque re, at Papam, & leges illud auferre , supra autem probatum est legibus Canonicis,& ciuilibus Ecclesiae bona, non solum quae ipsius erant, cum eleges conmditae sunt, sed & in posterum post eas leges acquirenda immunitatis priuilegio gaudere . Alioqui quod erit priuilegium Ecclesiae concessum pro bonis acquirendis si haec eodem modo subiecta sunt, quo erant antequam in Ecclesiam trafferrentur e Dicant que solaici,in quo hoc priuilegium cosistat. Aut negent esse hoc priuilegium oportet, & mendacij facile conuino
centur: Aut si illud adesse, ut vere adest, con cedant, concedant etia necesse est illud liberare bona Ecclesiastica ab eo onere, quod ante inerat, ut possent per Principes laicos, & communitates grauari. Quare concedam quidem cum Ancharano, Salijs , a posse transferentem bona sua in Ecclesiam donationc imter vitios , &causa mortis, venditione, aut alio hu- uisi nodi contractu pactum illud apponere, ut Ecclesia iis bonis fruens teneantur ad onera quaecunq; licet Remigius, velit eam conditionem haberi pro noapposita, ctim sit turpis, contraria scilicet iuri . Et ideo possessio sterilis, aut onerosa veluti ea, quae est onerata sit scalium onere, non debet dari Ecclesiae lege sicut cod. de Sacros. Eccl. atq; ut immunitas seruetur, si ea done uix alienanda est leg. Item pridium eodem , - ' : Elud '
257쪽
Illud, inquam, concedam. At nego Principem, nisi ut priuatum se gerat, posse id facere : quia illud est pactum priuatum , non ex vi iurisdictionis, nec eo .ctive, sed ex vi executionis legati v. g. donationis paeli , contra quod non habet Ecclesia priuilegium,& Dominus potest rem suam cum ijs conditionibus, quas voluerit in alium transferre . Cap. Verum de conditi appos. & qui acceptat eam rem ad onus oppositum tenetur, cum libero acceptet sub ea conditione, seu paeto, quam disponens vult , & potest apponere sine praeiudicio Ecclesip, cui melius est acquirere cum tali conditione, qui* no acquirere. Princeps vero laicus non potest Ecclesiqpriuileg ijs derogare, nec est dominus rei , quae in Ecclasiam transfertur, quia non est Dominus bonorum particularium , sed habe diatummodo iurisdictione seu veluti generale domi- . . nium quoddam, quod dicitur esse per lviam directi ean. is. Cui.
nis, & protectionis,quod neqtest utile dominium,neq;.eatn. q. iv. n. directum, a & ratione iurisdictionis tributa exigit, aqua iurisdictione potest dominus sua bona subtrahere ff. de re iu--nsferrendo ea in Ecclesiam sine Principis consensu . tine Suarer, b&ob illud generale dominium potest ita si e In Princeps pro comuni bono,& utilitate bonis onera ira glisl. .c.aovi, ponere,quamdiu sunt subditorum mon tamen cum iam sunt Ecclesiae, vel si in eam transferantur. Privatus v ro pactum apponens, ut soluatur aliquod onus, cum bona sua transfert in Ecclesiamson facit contra liberis talem Ecclesiae, facit autem Princeps , dc Magistratus, cum ei grauat, quia ille grauat, quq sua sunt, hic ne- st.n.rr. Ma quaquam .c Priterea fieret contra decentia status Eore de Iurisd. etesiastici, cum indecens sit Ecclesiasticum esse subie- n F. tactum laico per nouum tributum, cum liberi sint filij ean. inbui.
258쪽
s Vrgebis, Ius quod habebat Princeps in ea b o.
. na, adhuc durat , ergo licet sint in Ecclesiam traflata, ius illud ad gravamina ijs imponenda, non est extinctuin . Respondeo illud ius esse extinctum non quidem vi contra eius initia laico cum Ecclesia , sed vi legis tum Canonicae, tum Civilis eximentis bona Ecclesie a potestate laica, in quas leges ipsi Primcipes, ac Populi consenserunt. & eas pluribus saeculis seruarunt. Alioqui nullum esset priuilegium concessum Ecclesiae, nec explicari posset in quo con sisteret. Licet autem Princeps damnum aliquod patiatur, c tim pro Lentus ipsius diminuantur, nihil refert, quia diminutio non fit in proprijs bonis, sed in communibus stipendijs, de alia vice crescent, cum ab Ecclesia alienabuntur aliqua bona in laicos, ut multa pr*teritis temporibus alienavit. Quod si foro te nimium diminuerentur dieii reditus, posset facile
ad Papam recurrere, ut prouideret, ut ait Suareae . ais Suar. eon Non autem vetare potesta aicis ne in Ecclesiam bona ira Reg. An sua alienent, quasi fraudem aliquam committant ,' id faciendo . Nam nulla fit fraus, cum bona dantur Ecclesiae, etiamsi darentur hac intentione, ut essent exempta, quia vera est Datio, non ficta, de Dans utitur iure suo, quo utens non committit fraudem i. g. l, Fragos in ri vers. Is tamen ff. de lib. hom. exhib.b Adde quod non fit contra ius Principis eximendo a tributis bona per
, .. alienationem in Ecclesiam, cum Deus ipse per Pa- pam exemerit a Iurisdictione Laicorum Ecclesiasticos ipsis Principibus approbantibus,&libere transferre in ipsos bona a laicis concesset it .
259쪽
tempore conseria. Cap. XV. a Jy
S. IV. Ad extraordinaria onera re alia, non tenetur Eccle
i Bona in Ecclesiam translata, non sunt obnoxia. oneribus extraordinarijs. a Quid sint Angaria, & Perangaria.
3 Iure Civili , & Canonico , & Speciali Ditio
nis Mediolanensis , Ecclesiastici sunt exempti. ab oneribus realibus extraordinarijs.1 Dicendum tertio bona Ecclesiastica esse omnino. exempta ab oneribus extraordinarijs realibus. Pr batur, quia hec exemptio concessa est l. i.& a. Cod. de Episc.&Cler. a Constantino Imperatore , & leg. Pluet. Cod. de Sacros. Eccl. ab Honorio, & Teod .sio Impp. in qua lege per Canonicam illationem intelligunt ordinariam pensionem, quq videtur etiam nomine fiscalium appellari leg. de ijs Cod. de Epist..&Cler. Exceperunt autem instructiones itinerum , di Pontium. l. Ad instruictiones Cod. de Sacros Eccl.&Angarias, & Perangarias in Aduentu Princi pis leg. neminem cod. eod. . a Quid autem sint Angariq, quid Perangariae varie explicant Autores, nam iuxta Acursium in I. Placet cit. Angaris sunt, quae in operis Personarum; sunt, onera scilicet imponi solita super personas, &super eas, & res, quod est dicere esse onus personale , propria impensa , . vel labore praestandum . PerangariS vero, In quibus utrumq; vertituri, sunt sc it icet personarum, & rerum impendia . Videntur ergo Angari esse personalia obsequia propriss sumptibus praestita: Perangarie autem esse seruitus Pedisonarum
260쪽
sonarurn, & rerum, exactiones videlicet, & Prae stationes , seu onera , quae praedijs imponuntur, &patrimonio a personis soluenda, atq; adeo sunt oneramista, a quibus Ecclesiam lex eximit . Sed melius est cum Culacio lib. I i.Cod.tit. Io. fin&lib. t a. tit. so dicere Angarias fuisse Iumentorum , & Plaustrorum praestationes, qua cursus publicus dispositus est a Perangarias vero easdem, qua cursus alio versus , non autem publicus dispositus est. Idem autem Cuiacius
Angariae nomen etiam ad naues, de operas traxit te vit. Cod. de fabricens. Exceperunt etiam Imperato, res quasdam naues, quas ab Ecclesiasticis praestari voluerunt, licet onus esset extraordinari uin tempore
Embolae , id est Transuectionis publicarum specie, rum leg. Iubemus Cod. de Sacros Eccl. quae exceptiones cumn sint a Principibus laicis , non valent contra Ecclesiam elusque Ministros, & sunt correctae tum a Friderico Imp. tum a Sacris Canonibus. t supra diximus. 3 Esse porro ab extraordinariis oneribus exemptos Ecclesiasticos, non lassum Ius Ciuile. & Canomnicum statuit, sed etiam ius speciale ditionis Medio lanensis , nam adsunt variae declarationes Excellemtissimi Senatus, & Illustrissimi Magistratus apud Plotatium, a & nos cap. superiori adduximus, in quibus
o.is., . apua habetur Ecclesiasticos eximi ab extraordinarijs one- Galliam coni libus, & etiam laicos liberorum duodecim Patres ,
Io: Baptistrum ut anno is Tl , die a. Iun. anno i s 8 die I. Sept anno
Troili ex at is iv. die q. Iun. Assunt etiam litterae Ducis Suessae, 'u' ' de Io. Figueroae Guberniitorum, in quibus iubentur Ecclesi istici declarari immunes ab oneribus extrao
dinarijs. Et idem sensit Magistratus in instructione data Alcatandro Crasso pro reformatione compartiti